പാഠം 19: ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് - 1

ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് (Depth of field - DoF) എന്ന വാക്ക് പരിചയമില്ലാത്തവരായി ഫോട്ടൊഗ്രാഫർമാർക്കിടയിൽ അധികമാളുകൾ ഉണ്ടാവില്ല. ഇനി അഥവാ കേട്ടിട്ടില്ലാത്തവർ ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ, അതിന്റെ എഫക്റ്റുകൾ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളിൽ ശ്രദ്ധിക്കാത്തവർ ഉണ്ടാവില്ല. ഒരു ചിത്രത്തെ വളരെയേറെ പ്രത്യേകതകളുള്ളതാക്കുവാൻ ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാരെ സഹായിക്കുന്ന ഒരു ഓപ്റ്റിക്കൽ എഫക്റ്റാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന, ലെൻസുകളുടെ ഈ പ്രത്യേകത. താഴെയുള്ള ചിത്രത്തിൽ കാണുന്നതുപോലെ അവ്യക്തമാക്കിയ ബാക്ഗ്രൌണ്ടിൽ തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന പ്രധാന ഓബ്ജക്റ്റുകളും, ഫ്രെയിമിന്റെ തൊട്ടുമുമ്പു മുതൽ അനന്തതവരെയുള്ള സകല വസ്തുക്കളും വളരെ ഷാർപ്പായി കാ‍ണപ്പെടുന്ന ചിത്രങ്ങളും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ ചെയ്യുന്നതാണ്. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്താണെന്ന് വിശദമായി ചർച്ച ചെയ്യുകയാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ.

ഈ പോസ്റ്റിൽ കുറേ കണക്കുകളും ചാർട്ടുകളും കാണുന്നുണ്ടെന്നുകരുതി വായന ഇപ്പോഴേ നിർത്തേണ്ട കേട്ടോ, അതൊക്കെ വളരെ എളുപ്പം മനസ്സിലാവുന്ന ഡേറ്റകൾ മാത്രമാണ് ! ടേബിളുകൾ കണ്ടാലുടൻ വായന നിർത്തിപ്പോകുന്നവരോടും, അവ വായിക്കാതെ സ്കിപ്പ് ചെയ്ത് പോകുന്നവരോടും മുൻ‌കൂറായി പറഞ്ഞു എന്നുമാത്രം.



ഏറ്റവും ലളിതമായി പറയുകയാണെങ്കിൽ, ഒരു ഫ്രെയിമിൽ ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിനു മുമ്പിലും പിൻ‌പിലുമായി എത്രത്തോളം ഭാഗങ്ങൾ നമ്മുടെ കണ്ണുകൾക്ക് ഷാർപ്പായി തോന്നുന്നുവോ, ആ ഏരിയയുടെ വലിപ്പമാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്. ഈ ചിത്രം നോക്കുക. ഒരു പത്രത്താളിലെ ഒരു വരിയെ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുകയാണ് ഇവിടെ. ആ വരിയുടെ മുമ്പിലും പിറകിലുമായി എത്രത്തോളം ഭാഗങ്ങൾ ‘ഷാർപ്പാണ്’ എന്ന് വളരെ വ്യക്തമായി കാണുന്നുണ്ടല്ലോ. ബാക്കിയുള്ള ഭാഗങ്ങൾ അവ്യക്തവുമാണ്. ഇതാണ് ഈ ഫ്രെയിമിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ലെൻസ് അപ്പർച്ചറും മറ്റു ചില സെറ്റിംഗുകളും ചേർന്നുണ്ടാക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്.

മേൽ‌പ്പറഞ്ഞ നിർവ്വചനത്തിൽ നിന്നും ചിത്രത്തിൽ നിന്നും ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാണ്. DoF ഒരു ലംബമായ (vertical) തലമല്ല (Plane), മറിച്ച് ക്യാമറയുടെ ലെൻസിൽ നിന്നും അനന്തതയിലേക്ക് നീളുന്ന ഒരു തിരശ്ചീന (horizontal) തലത്തിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു നിശ്ചിത വിസ്തൃതിയാണ് (area). ഈ ഭാഗത്തിനുള്ളിൽ വരുന്ന എല്ലാ വസ്തുക്കളും ഷാർപ്പായിരിക്കും. മേൽക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തിൽ Refiners sell എന്ന വരിയിലാണ് ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഈ പോയിന്റിന് എത്ര മുമ്പിൽ നിന്നാ‍ണോ ഷാർപ്പായ ഭാഗം ആരംഭിക്കുന്നത് ആ തലത്തെ Near End of DoF എന്നും, ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിന്റെ പിറകിലേക്ക് ഷാർപ്പായി കാണപ്പെടുന്ന ഭാഗം അവസാനിക്കുന്ന തലത്തെ Far end of DoF എന്നും വിളിക്കുന്നു. ഈ രണ്ടു തലങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള ഭാഗത്തെയാണ് നാം ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്നുവിളിക്കുന്നത്. ഇവിടെ near, far എന്നീ വാക്കുകൾ ക്യാമറയിൽനിന്നും ‘അടുത്ത്‘ അല്ലെങ്കിൽ ‘അകലെ‘ എന്ന വസ്തുത സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

അതായത്, ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിൽ ഫോക്കസിൽ ആയിരിക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ (അല്ലെങ്കിൽ വസ്തുക്കളുടെ) മുമ്പിലേക്കും പിറകിലേക്കും ഒരു നിശ്ചിത ദൂരപരിധിയ്ക്കുള്ളിൽ വരുന്ന എല്ലാ വസ്തുക്കളും വ്യക്തതയുള്ളതായും (sharp and clear) ആ പരിധിക്കു പുറത്തുള്ള വസ്തുക്കൾ അത്ര വ്യക്തമല്ലാതെയും ആയിരിക്കും ക്യാമറകളുടെ ലെൻസുകൾ കാണിച്ചുതരുന്നത്. ഇത്തരത്തിൽ, വ്യക്തതയോടെ കാണപ്പെടുന്ന ഭാഗത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയെയാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് (DoF) എന്ന വാക്കുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.

ഒരേ ലെൻസ് പല അളവിലുള്ള DoF കൾ തരാറുണ്ട് എന്ന് അറിയാമല്ലോ? DoF റെയ്ഞ്ചുകൾ ഓരോ തരം ലെൻസുകൾക്കും അതാതിന്റെ ഡിസൈൻ അനുസരിച്ച് യാദൃശ്ചികമായി വന്നുഭവിക്കുന്ന ഒന്നല്ല. നിശിതമായ ഗണിത സമവാക്യങ്ങൾക്കനുസരണമായി രൂപപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ് DoF. അതിനാൽ ലെൻസിന്റെ മോഡൽ, ബ്രാന്റ്, വലിപ്പം തുടങ്ങിയവയ്ക്കനുസൃതമായി ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് മാറുകയില്ല. പകരം DoF നിർണ്ണയിക്കുന്ന സമവാക്യങ്ങളിലെ ഘടകങ്ങളായ Hyperfocal distance of the lense, focal length of the lense, distance to focus point, near distance of sharpness, far distance of sharpness, aperture size, circle of confusion എന്നീ ഏഴു കാര്യങ്ങളാണ് DoF ന്റെ വലിപ്പം തീരുമാനിക്കുന്നത്.

ഈ വാക്കുകൾ വായിച്ച് പേടിക്കേണ്ട! ഭാഗ്യവശാൽ, ഇതൊക്കെയും ലെൻസുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുന്ന എഞ്ചിനീയർമാരുടെ അറിവിലേക്കുള്ള കാര്യങ്ങളാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ എന്ന നിലയിൽ, നമുക്ക് ഇവയെപ്പറ്റിയൊന്നും അറിയേണ്ട കാര്യമില്ല. പകരം, നമ്മുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരം ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ക്രമീകരിക്കുവാൻ ക്യാമറയിൽ എന്തൊക്കെ സെറ്റിംഗ് ചെയ്യണം എന്നതുമാത്രമേ ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫർ അറിയേണ്ടതുള്ളൂ. ആ കാര്യങ്ങളാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ നാം ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്ന വിഷയം അല്പം പരന്നതാകയാൽ ഇതിനെ രണ്ട് അദ്ധ്യായങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒന്നാം ഭാഗമാണ്; പ്രായോഗികമായി അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളാണ് ഇവിടെ ചർച്ചചെയ്യുന്നത്. രണ്ടാം ഭാഗത്തിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ തിയറി വിശദീകരിക്കാം.


DoF നിർണ്ണയിക്കുന്ന ഘടകങ്ങൾ:

DoF നെപ്പറ്റിയുള്ള ഒരു പൊതുവായ ധാരണ അത് അപ്പർച്ചറുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതുമാത്രമാണ് - വലിയ അപ്പർച്ചർ സൈസുകൾക്ക് (ചെറിയ അപ്പർച്ചർ നമ്പർ) നേരിയ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്, ചെറിയ അപ്പർച്ചറുകൾക്ക് വലിയ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്. എന്നാൽ, ഇത് ഈ തിയറിയുടെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമേ ആകുന്നുള്ളൂ.

ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പങ്ങൾ നാലു കാര്യങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്. (1)ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം (2) ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചർ (3) ലെൻസിൽ നിന്നും ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം (4) ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ

ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് ഇവ ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കല്ല ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനെ സ്വാധീനിക്കുന്നത് എന്നതാണ്; പകരം ഇവ നാലും പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എങ്ങനെയെന്ന് വിശദമായി ഒന്നു പരിശോധിക്കാം.

കുറിപ്പ്:
ഇനി പറയുന്ന ടേബിളുകളിലെല്ലാം നീളത്തിന്റെ (ദൂരത്തിന്റെ) യൂണിറ്റായി അടി (feet), ഇഞ്ച് തുടങ്ങിയവയാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. നിത്യജീവിതത്തിൽ ഈ യൂണിറ്റുകൾ ഉപയോഗിച്ചു പരിചയമില്ലാത്തവർക്കു വേണ്ടി നമുക്ക് പരിചയമുള്ള ചില വസ്തുക്കളുടെ ഏകദേശ വലിപ്പം കൂടി അവയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ഈ ടേബിളുകൾ വായിക്കുമ്പോൾ DoF വലിപ്പത്തെപ്പറ്റി ഒരു ഏകദേശ ധാരണ ലഭിക്കുവാനായി.

1 ഇഞ്ച്	= 2.54 സെന്റി മീറ്റർ; നമ്മുടെ കൈകളിലെ തള്ളവിരലിനും, ചെറുവിരലിനും ഏകദേശം രണ്ട്-രണ്ടേകാൽ ഇഞ്ച് നീളമുണ്ട് (ഏകദേശം എന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക).
12 ഇഞ്ച്	= 1 ഫീറ്റ് (അടി). ഏകദേശക്കണക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ നമ്മുടെ കാൽ പാദത്തിന്റെ വലിപ്പം (ശരിക്കും ഒരു ആവറേജ് കാൽ‌പ്പാദം ഒരടിയിൽ കുറവേയുള്ളൂ). അല്ലെങ്കിൽ Thump-up പൊസിഷനിൽ ഇരിക്കുന്ന ഇരു കൈമുഷ്ടികളിലേയും തള്ളവിരലുകളുടെ അഗ്രങ്ങൾ ചേർത്തുവയ്ക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന ആകെ നീളം.
6 അടി	ഏകദേശക്കണക്കിൽ ഒരു ആവറേജ് മനുഷ്യന്റെ നീളം
30 അടി	= 9 മീറ്റർ, ഏകദേശം ഒരു ബസിന്റെ നീളം
0.5 ഫീറ്റ്	= ഒരടിയുടെ പകുതി = 6 ഇഞ്ച് ഏകദേശം നമ്മുടെ കൈപ്പത്തിയുടെ നീളം.
0.1 ഫീറ്റ്	= ഒരടിയുടെ പത്തിലൊന്ന് =1.2 ഇഞ്ച് = ചെറുവിരലിന്റെ പകുതി നീളം

1. ഫോക്കൽ ദൂരം:

ഒരു ഫ്രെയിമിന്റെ DoF നിർണ്ണയിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ ഘടകം ആ ചിത്രം എടുക്കുവാൻ ഉപയോഗിച്ച ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം (focal length) ആണ്. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് എന്ന Concept നെപ്പറ്റി വളരെ തെറ്റിദ്ധാരണകൾ ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാരിക്കിടയിൽ ഉണ്ട്. ഒരു ക്യാമറ ലെൻസിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരമോ, ലെൻസ് ഇമേജ് ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്ലെയിനിലേക്കുള്ള ദൂരമോ ഒന്നുമല്ല. ഓരോ തരം ലെൻസുകളുടേയും ഒരു Optical constant ആണ് അത് എന്നു മാത്രം തൽക്കാലം മനസ്സിലാക്കുക. ഒരു ലെൻസിൽ നിന്നും ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം മാറ്റാതെ വച്ചിരിക്കുന്നു എങ്കിൽ, ഫോക്കൽ ലെങ്ത് കൂടുംതോറും ആ ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജിന്റെ വലിപ്പം കൂടുന്നു. ഫോക്കൽ ലെങ്ത് കുറയും തോറും ആ ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജിന്റെ വലിപ്പം കുറയുന്നു. ഈ പ്രത്യേകതകൊണ്ടാണ് ഉയർന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിൽ നമുക്ക് “സൂം” ചെയ്ത ഇമേജുകൾ കിട്ടുന്നത്. ഇതേപ്പറ്റി കുറേക്കൂടീ വിശദമായി ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്ന ഭാഗത്ത് പറയുന്നുണ്ട്.

ഇന്നത്തെ ഭൂരിഭാഗം ക്യാമറ ലെൻസുകളും ഒരു ഫോക്കൽ ലെങ്ങ്തിൽ മാത്രമല്ല, ഒരു റേഞ്ചിലെ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിൽ ക്രമീകരിക്കാവുന്ന രീതിയിലാണ് ഉള്ളത് എന്നോർക്കുക. ഉദാഹരണം SLR ക്യാമറകളിൽ: 18-55 mm lense, 70-300 mm lense. ഇതൊക്കെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അവയുടെ ഫോക്കൽ ദൂരങ്ങളുടെ പരിധിയാണ്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിൽ ഈ രീതിയിലുള്ള സ്കെയിലിനു പകരം, അവയിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ലെൻസുകളുടെ ഫോക്കൽ ദൂരങ്ങളുടെ 35 mm Equivalents ആണ് കാണാറുള്ളത്. ഇത് ഒരുപാട് സംശയങ്ങൾ പലർക്കും ഉള്ള ഒരു മേഖലയാണ്. ഇതേപ്പറ്റി വിശദമായി ഇനി വരുവാനുള്ള ‘ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ‘ എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ പറയാം. ഏതുരീതിയിൽ ഫോക്കൽ ദൂരം സൂചിപ്പിച്ചാലും ഫോട്ടോഗ്രാഫർ ഓർത്തിരിക്കേണ്ട കാര്യം ഒന്നേയുള്ളൂ.

ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം കുറയും‌തോറും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വർദ്ധിക്കുന്നു; ഫോക്കൽ ദൂരം കൂടും തോറൂം ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറയുന്നു.

മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവും ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചറും മാറ്റാതെ വച്ചിരിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, 18 mm ഫോക്കൽ ദൂരത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു (വൈഡ് ആംഗിൾ) ലെൻസ് നൽകുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് 200 mm ഫോക്കൽ ദൂരത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു ( സൂം ) ലെൻസ് തരുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനേക്കാൾ വളരെ വലുതായിരിക്കും. ശ്രദ്ധിക്കുക - ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ലെൻസ് ടൈപ്പിനെയോ മോഡലിനെയോ ആശ്രയിച്ചല്ല ഇരിക്കുന്നത്, ഫോക്കൽ ദൂരത്തെയാണ്.

ഒരു ഉദാഹരണം നോക്കാം. ഒരു ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം 6 feet ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. അപ്പർച്ചർ f/4 എന്ന സെറ്റിംഗിൽ സ്ഥിരമായി വച്ചിരിക്കുന്നു എന്നും കരുതുക. വിവിധ ഫോക്കൽ ദൂരങ്ങൾ നൽകുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വ്യാപ്തി എത്രയുണ്ടാവും എന്നു താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ടേബിൾ വായിക്കുമ്പോൾ ഒന്നുരണ്ടുകാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം എന്നതും ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം എന്നതും രണ്ടും രണ്ടാണ്. തൽക്കാലത്തേക്ക് ഫോക്കൽ ദൂരം എന്നതിനു കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കേണ്ട - ലെൻസിന്റെ ആംഗിൾ ഓഫ് വ്യൂ സെറ്റിംഗ് എന്നുമാത്രം ഓർക്കുക. ടേബിളിൽ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ ഇവയാ‍ണ്. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം, ആ സെറ്റിംഗിൽ DoF ആരംഭിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം (Near), DoF ലെ ക്ലിയറായ ഏറ്റവും അകലെയുള്ള പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം (Far), DoF ന്റെ ആകെ വലിപ്പം, DoF ന്റെ എത്ര ശതമാനം ഭാഗം ഓബ്ജക്റ്റിന്റെ മുമ്പിലാണ്, എത്ര ശതമാനം ഭാഗം ഓബ്ജക്റ്റിന്റെ പുറകിലാണ് എന്നീ വിവരങ്ങളാണ് ഈ ടേബിളിൽ ഉള്ളത്. Near end, Far end ദൂരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ വരുന്ന ഏരിയയുടെ വലിപ്പമാണ് DoF ന്റെ ആകെ വലിപ്പം എന്നു വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.

അപ്പർച്ചർ f/4, ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം 6 ഫീറ്റ് (മാറ്റമില്ല)
ഫോക്കൽ ലെങ്തുകൾ	Near	Far	DoF വലിപ്പം	% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുമ്പിലേക്ക്	% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്
18 mm	4.21 ft	10.4 ft	6.22 ft	29%	71%
50 mm	5.69 ft	6.34 ft	0.65 ft	47%	53%
100 mm	5.92 ft	6.08 ft	0.16 ft	49%	51%
200 mm	5.98 ft	6.02 ft	0.04 ft	50%	50%
300 mm	5.99 ft	6.01 ft	0.02 ft	50%	50%

ടേബിളിലെ വിവരങ്ങൾ അനുസരിച്ച്, ഫോക്കൽ ലെങ്ത് വർദ്ധിക്കും തോറും DoF ന്റെ വലിപ്പം കുറഞ്ഞുവരുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കൂ. ആറടി അകലത്തിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിനു ചുറ്റും, 18 mm വൈഡ് ആംഗിൾ ലെൻസ് ആറര അടിയോളം വലിയ DoF തരുമ്പോൾ 100 mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിനു മുകളിലേക്ക് ഉള്ള സൂം ലെൻസുകളിൽ ലഭിക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വെറും രണ്ടിഞ്ച് നമ്മുടെ ചെറുവിരലിനോളം വലിപ്പത്തിൽ വളരെ ചെറിയ ഒരു ഏരിയ മാത്രമാണെന്ന് കണ്ടല്ലോ? 100 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് ആറടി അകലെ നിൽക്കുന്ന ഒരാളുടെ മുഖം ക്ലോസ് അപ്പ് ആയി എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ എപ്രകാരമായിരിക്കും ചിത്രം ലഭിക്കുക എന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ. ആളുടെ മൂക്കും ചെവിയും ഫോക്കസിൽ ലഭിക്കുമോ? ഇതേ ചിത്രം 50 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് എടുത്താലോ?


2. അപ്പർച്ചർ സൈസ്:

DoF ന്റെ വലിപ്പം തീരുമാനിക്കുന്ന രണ്ടാമത്തെ ഘടകം ചിത്രം എടുക്കുവാനായി ലെൻസിൽ ഉപയോഗിച്ച അപ്പർച്ചറിന്റെ വലിപ്പമാണ്.

അപ്പർച്ചറിന്റെ വലിപ്പം കൂടും‌തോറും (അതായത് ചെറിയ അപർച്ചർ നമ്പർ) ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറയുന്നു. അപ്പർച്ചറിന്റെ വലിപ്പം കുറയുംതോറും (വലിയ അപ്പർച്ചർ നമ്പർ), ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വർദ്ധിക്കുന്നു.

താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളിൽ, ലെൻസിൽ നിന്ന് വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം 6 അടി എന്ന് സ്ഥിരമായി വച്ചിരിക്കുന്നു. ഫോക്കൽ ദൂരം 50 mm എന്നതും മാറ്റമില്ലാതെ വച്ചിരിക്കുന്നു. അപ്പർച്ചർ സൈസ് മാറ്റുന്നതിനനുസരിച്ച് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വ്യാപ്തിയിൽ വരുന്ന മാറ്റങ്ങൾ നോക്കൂ.

ഫോക്കൽ ലെങ്ത് 50mm, ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം 6 അടി (മാറ്റമില്ല)
അപ്പർച്ചറുകൾ	Near	Far	DoF വലിപ്പം	% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുമ്പിലേക്ക്	% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്
f/2	5.84 ft	6.17 ft	0.32 ft	49%	51%
f/4	5.69 ft	6.34 ft	0.65 ft	47%	53%
f/5.6	5.57 ft	6.50 ft	0.92 ft	46%	54%
f/8	5.41 ft	6.73 ft	1.31 ft	45%	55%
f/11	5.20 ft	7.08 ft	1.88 ft	42%	58%
f/32	4.19 ft	10.60 ft	6.39 ft	28%	72%

ഒന്നുരണ്ടു കാര്യങ്ങൾ ഈ ടേബിളിൽ ശ്രദ്ധിക്കുവാനുണ്ട്. f /5.6 നു മുകളിലേക്ക് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വർദ്ധിക്കുന്നതായി കണ്ടുവല്ലോ? ആ വർദ്ധനവ് എവിടേക്കാണെന്നുകൂടി നോക്കൂ. ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ പിന്നിലേക്കാണ് കൂടുതൽ ഭാഗങ്ങൾ ക്ലിയറായി വരുന്നത് (DoF ശതമാനം നോക്കുക). ഇലകളുടെ തൊട്ടുമുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു പൂവിന്റെ ക്ലോസ് അപ്പ് എടുക്കുവാൻ 50 mm ലെൻസിൽ ഈ അപ്പർച്ചർ സൈസ് അനുയോജ്യമാണോ? അല്ലെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട്? ആലോചിച്ചു നോക്കൂ. ഏത് അപ്പർച്ചർ ആവും ഇവിടെ അനുയോജ്യം? ഇതേ പൂവിനെ 100 mm ലെൻസിന്റെ f/4 ൽ എടുത്താലോ? ആദ്യപോയിന്റിലെ ടേബിൾ നോക്കി ഉത്തരം പറയൂ. അതൊരു ചെമ്പരുത്തി പൂവാണെങ്കിൽ ഇതളും മുമ്പോട്ട് നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന പരാഗതന്തുക്കളും ഒരു പോലെ ഫോക്കസിലാക്കുവാൻ 100 mm ൽ f/4 മതിയാവുമോ?

50mm പ്രൈം ലെൻസിന്റെ f/1.8 എന്ന അപ്പർച്ചർ നൽകുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എത്ര ചെറുതാണെന്നു കാണിക്കുവാൻ ഒരു ഉദാഹരണം. ചിത്രം ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി നോക്കുക. ചിത്രത്തിലെ ടേപ്പ് മെഷറിൽ 27 ഇഞ്ച് എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലാണ് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ലെൻസിൽനിന്നും 27 ഇഞ്ച് അകലെയാണ് ഈ പോയിന്റ് ഫോട്ടോയെടുക്കുമ്പോൾ സെറ്റ് ചെയ്തത്. അതേ പൊസിഷനിൽ ക്യാമറ വച്ചുകൊണ്ട്, അപ്പർച്ചർ f/6.3 എന്നു മാറ്റിയപ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന DoF അതിനു താഴെയുള്ള ചിത്രത്തിലുണ്ട്.





3. ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം:

ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരമാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന മൂന്നാമത്തെ ഘടകം.

ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം കൂടും‌തോറും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പം വർദ്ധിക്കുന്നു.

താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളിൽ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് 50mm ലും അപ്പർച്ചർ f/4 ലും സ്ഥിരമായി നിർത്തിയിരിക്കുന്നു. ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള അകലമാണ് ഇവിടെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നത്. DoF ലെ മാറ്റങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കൂ.

അപ്പർച്ചർ f/4 ഫോക്കൽ ലെങ്ത് 50 mm (മാറ്റമില്ല)
ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം	Near	Far	DoF വലിപ്പം	% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുന്നിലേക്ക്	% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്
5 feet	4.79 ft	5.23 ft	0.45 ft	48%	52%
10 feet	9.16 ft	11 ft	1.84 ft	45%	55%
20 feet	16.90 ft	24.5 ft	7.61 ft	41%	59%
40 feet	29.2 ft	63.4 ft	34.2 ft	32%	68%
100 feet	51.9 ft	1334.6 ft	1282.7 ft	4%	96%
110 feet	54.5 ft	infinity	infinite	---	----

100 അടി അകലെ ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് നോക്കൂ. 1282 അടി, അതായത് ഏകദേശം 380 മീറ്റർ ! അത്രയും വലിയ DoF ന്റെ വെറും 4% ദൂരം മാത്രമേ ഫോക്കസ് പോയിന്റിനും ക്യാമറയ്ക്കും ഇടയിലുള്ളൂ. ബാക്കിമുഴുവൻ പുറകിലേക്കാണ് 96%. ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ദൂരം 110 അടി അകലെയാവുമ്പോൾ എന്താണു സംഭവിക്കുന്നതെന്നു നോക്കൂ. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനു പുറകിലേക്കുള്ള ദൂരം infinity (അനന്തത) വരെ എത്തുന്നു. ഇപ്രകാരം DoF ന്റെ പിന്നറ്റം അനന്തതവരെ നീളുന്ന രീതിയിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും അടുത്ത ഒരു പോയിന്റ് എല്ലാ ലെൻസുകൾക്കും, ഓരോ അപ്പർച്ചറിലും ഉണ്ടാവും. ഈ പോയിന്റിനെ ഹൈപ്പർഫോക്കൽ ലെങ്ത് (Hyperfocal length) എന്നുവിളിക്കുന്നു. ഇതിനെപ്പറ്റി അല്പം കൂടി വിശദമായി പിന്നാലെ ചർച്ചചെയ്യാം.

ചോദ്യം: ഒരു വലിയ ലാന്റ്സ്കേപ്പ് സീൻ. പച്ചനെൽച്ചെടികൾ നിറഞ്ഞ ഒരു വിശാലമായ പാടശേഖരമാണെന്നിരിക്കട്ടെ. മുകളിൽ, അവസാനം പറഞ്ഞ ലെൻസ് സെറ്റിംഗുകളാണു നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ എവിടെ ഫോക്കസ് ചെയ്യും? നൂറടി അകലെയുള്ള ഒരു പോയിന്റിലോ? അതോ അതിനും കുറച്ചപ്പുറത്തോ? ഈ സീനിൽ ബാക്ക്ഗ്രൌണ്ടിൽ കുറേ അകലെയായി ഒരു മലയുണ്ട് എന്നുകരുതുക. അവിടെ നിങ്ങൾ ഫോക്കസ് പോയിന്റ് തെരഞ്ഞെടുക്കുമോ? ഇല്ലെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട്?


4. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ:

യഥാർത്ഥത്തിൽ ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരത്തെയും, ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരത്തേയും ആശ്രയിച്ചാണ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നാലെന്താണെന്നും അത് ക്യാമറയുടെ സെൻസറിന്റെ ക്രോപ് ഫാക്റ്റർ, ഒരു ക്യാമറയിലെ ലെൻസിന്റെ വലിപ്പം എന്നിവയ്ക്കനുസരിച്ച് എങ്ങനെ മാറുന്നു എന്നതും ഒരു പ്രത്യേക അദ്ധ്യായത്തിൽ ചർച്ചചെയ്യേണ്ടത്ര വലിയ വിഷയമാണ്. അതിനാൽ അത് അടുത്ത ഒരു അദ്ധ്യായത്തിലേക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കുന്നു.

ലളിതമായി ഒരല്പം ഇവിടെ പറയാം. ഒരു വസ്തുവിന്റെ യഥാർത്ഥ വലിപ്പവും ഒരു ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന അതിന്റെ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പവും തമ്മിലുള്ള ഒരു അനുപാതമാണ് ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ. ഒരു ലെൻസുണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം അതിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്തിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു - ഒരു നിശ്ചിത ദൂരത്തിലിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിന്റെ പ്രതിബിംബം വ്യത്യസ്ത ലെൻസുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നുവെന്നിരിക്കട്ടെ. വലിയ ഫോക്കൽ ലെങ്തു ഉള്ള ലെൻസ് വലിയ ഇമേജും, ചെറിയ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് ഉള്ള ലെൻസ് ചെറിയ ഇമേജും ആയിരിക്കും ഉണ്ടാക്കുക. 50 mm ഫോക്കൽ ലെങ്ത് ഉള്ള ലെൻസുണ്ടാക്കുന്നതിന്റെ ഇരട്ടി വലിപ്പമുള്ള പ്രതിബിംബമാവും 100 mm ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, സൂം ലെൻസുകൾ എങ്ങനെയാണ് ദൂരെയുള്ള വസ്തുക്കളെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത്?

താഴെയുള്ള ചിത്രം നോക്കൂ. ഒരു പാർക്കിന്റെ ചിത്രമാണത് (ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി കാണുക). നീല നിറത്തിലെ ചതുരം ക്യാമറയുടെ സെൻസറിനെ കുറിക്കുന്നു. സെൻസറിൽ വീഴുന്ന പ്രതിബിംബം തന്നെയാണ് നാം വ്യൂഫൈന്ററിലും കാണുന്നത്. 28 mm എന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ (വൈഡ് ആംഗിൾ) ലെൻസുണ്ടാക്കുന്ന ചെറിയ പ്രതിബിംബം കൃത്യമായും സെൻസറിന്റെ ഏരിയയ്ക്കുള്ളിൽ വീഴാനുള്ള വലിപ്പമേയുള്ളൂ. അതിനാൽ വളരെ വിശാലമായ പുൽത്തകിടിയും ചുറ്റുപാടും നാം ഫോട്ടോയിലും വ്യൂ ഫൈന്ററിലും കാണുന്നു. അതേ സ്ഥലത്തിന്റെ പ്രതിബിംബം 280 mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ (സൂം ഇൻ) ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുമ്പോൾ വളരെ വലുതായാണ് രൂപപ്പെടുന്നത് (ചാരനിറത്തിൽ കാണിച്ചിരിക്കുന്ന ഭാഗം). ഈ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ നടുവിലുള്ള, സെൻസറിനുള്ളിൽ വീഴുന്ന ഭാഗം മാത്രമേ നാം വ്യൂ ഫൈന്ററിലും ചിത്രത്തിലും കാണുന്നുള്ളൂ, അതിനാൽ ആ ഏരിയ വലുതായി നമുക്ക് തോന്നുന്നു.



പ്രായോഗികമായി പറഞ്ഞാൽ, സൂം ഇൻ ചെയ്യുന്നതിനു പകരം ലെൻസിനെ 28mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ വച്ചുകൊണ്ട് ചിത്രത്തിന്റെ നടുവിലുള്ള മൂന്നു ചെടികളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു പോയാലും ഒരു പ്രത്യേക ദൂരത്തിലെത്തുമ്പോൾ വലതുവശത്തുള്ള അതേ ഫ്രെയിം ലഭിക്കും എന്നറിയാമല്ലോ. അവിടെ എന്താണു സംഭവിച്ചത് എന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ. ആദ്യ ചിത്രം എടുക്കുമ്പോൾ ചെടികളിൽ നിന്നും നാം നൂറുമീറ്റർ അകലെ ആയിരുന്നുവെന്നിരിക്കട്ടെ. ലെൻസ് അതേ ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ വച്ചുകൊണ്ട് മുമ്പോട്ട് നടന്നുവന്ന് 20 മീറ്റർ അകലെ എത്തുമ്പോൾ വലതുവശത്തെ ഫ്രെയിം ലഭിക്കുന്നു എന്നും കരുതുക. 28mm ലെൻസ് നൂറുമീറ്റർ അകലെ വച്ചുണ്ടാക്കുന്ന ചെടികളുടെ പ്രതിബിംബം, അതേ ലെൻസ് ഇരുപതുമീറ്റർ അകലെവച്ചുണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തേക്കാൾ ചെറുതാണ്. ശരിയല്ലേ? അപ്പോൾ മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നത് ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരത്തെ മാത്രമല്ല, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള അകലത്തേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു മനസ്സിലായല്ലോ. വിശദമായി രണ്ടദ്ധ്യായങ്ങൾക്കു ശേഷം പഠിക്കാം.

മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ, നമുക്ക് നമ്മുടെ വിഷയത്തിലേക്ക് തിരികെയെത്താം. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷനും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമെന്താണ്?

മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ കൂട്ടിയാൽ കുറഞ്ഞ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്, മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ കുറച്ചാൽ കൂടിയ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്. നടന്നുപോയാലും, സൂം ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ചാലും ഒരുപോലെ ബാധകം.

താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിൾ നോക്കൂ. ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചർ f/4 എന്ന് സ്ഥിരമായി വച്ചിരിക്കുന്നു. ലെൻസിൽ നിന്ന് വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരവും സ്ഥിരമാണ് 100 അടി ദൂരം. ഈ വസ്തുവിനെ ഒരു സൂം ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് സൂം ഇൻ ചെയ്യുമ്പോൾ, ആ വസ്തുവിനു ചുറ്റുമുള്ള ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വ്യാപ്തിയിൽ വരുന്ന വ്യത്യാസമാണ് ഇവിടെ കാണിച്ചിരിക്കുന്നത്. 200 mm എന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ ലെൻസ് ഇരിക്കുമ്പോൾ 11.5 അടിയുണ്ടായിരുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്, 350 mm എന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തിലെത്തുമ്പോൾ വെറും 3.74 അടിയായി ചുരുങ്ങുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കൂ.

അപ്പർച്ചർ f/4, ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം 100 ഫീറ്റ് (മാറ്റമില്ല)
Zoom (focal distance)	Near	Far	DoF വലിപ്പം	% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുന്നിലേക്ക്	% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്
200 mm	94.6 ft	106.1 ft	11.5 ft	47%	53%
250 mm	96.5 ft	103.8 ft	7.36 ft	48%	52%
300 mm	97.5 ft	102.6 ft	5.1 ft	49%	51%
350 mm	98.2 ft	101.9 ft	3.74 ft	49%	51%

അടുത്ത ടേബിൾ ഇതുവരെ പറഞ്ഞവയിൽ നിന്ന് അല്പം വ്യത്യസ്തമാണ്. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് ഓരോ നിരയിലും മുൻ‌നിരയിലുണ്ടായിരുന്നതിന്റെ ഇരട്ടിയാക്കി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവും ഇരട്ടിയാക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ എന്താണു സംഭവിച്ചതെന്നു മനസ്സിലായോ? എല്ലാ സെറ്റിംഗുകളിലും ലഭിക്കുന്ന ഇമേജ് സൈസ് ഒന്നുതന്നെ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പം മാറാതെ നിൽക്കുന്നതു കണ്ടുവോ !! f/4 എന്ന അപ്പർച്ചർ അതിന്റെ പകുതിയാക്കിക്കുറച്ചിരിക്കുന്നു (f/8) ടേബിളിന്റെ അവസാനത്തെ കോളത്തിൽ. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പത്തിനെന്തു സംഭവിക്കുന്നു എന്നു നോക്കൂ. അത് f/4 ൽ ഉണ്ടായിരുന്ന DoF ന്റെ ഇരട്ടിയായി പക്ഷേ, സൂം വർദ്ധിക്കുംതോറും അതും സ്ഥിരമായി നിൽക്കുന്നു എന്നു കണ്ടല്ലോ.

Focal length	Distance to object	DoF @ f/4	DoF @ f/8
50 mm	5 feet	0.45 feet	0.95 feet
100 mm	10 feet	0.45 feet	0.95 feet
200 mm	20 feet	0.45 feet	0.95 feet
400 mm	40 feet	0.45 feet	0.95 feet

ചുരുക്കത്തിൽ, ഒരേ ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷനിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ഒരേ വലിപ്പത്തിൽ തന്നെ. മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നത് ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരവുമായും, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവുമായും നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനു നിർണ്ണയിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെ രണ്ടെണ്ണമായി ചുരുക്കാം - അപ്പർച്ചറും, ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷനും.

ചില ചോദ്യങ്ങൾ : പോർട്രെയ്റ്റുകൾ എടുക്കുമ്പോൾ എന്തുകൊണ്ടാണ് ചില ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ പ്രൈം ലെൻസുകൾ മാറ്റിയിട്ട് സൂം ലെൻസുകൾ ഉപയോഗിക്കുവാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നത്? സൂം ലെൻസുകൾ ഉപയോഗിച്ചാൽ മാത്രമേ വളരെ കുറഞ്ഞ DoF ലഭിക്കുകയുള്ളൂ എന്നുണ്ടോ? ഒരു 50 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് കൊണ്ട് വളരെ കുറഞ്ഞ DoF ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുവാൻ എന്തുചെയ്യണം? പല എൻ‌ട്രി ലെവൽ സൂം ലെൻസുകളുടെയും അപ്പർച്ചറുകൾ f/4 ൽ ആണ് ആരംഭിക്കുന്നത്. 50mm പ്രൈം ലെൻസുകളിൽ 1.8 വരെ പോകാം. ഇതുകൊണ്ടുള്ള ഗുണം DoF context ൽ എന്താണ്? ക്ലോസ് അപ് ചിത്രങ്ങളിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറവായി കാണപ്പെടുന്നതെന്തുകൊണ്ട്?

താഴെയുള്ള രണ്ടു ചെമ്പരുത്തി ചിത്രങ്ങളിൽ ആദ്യത്തേത് 55 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ചും രണ്ടാമത്തേത് 300 mm സൂം ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ചും എടുത്തതാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ് രണ്ടാമത്തെ ചിത്രത്തിന്റെ DoF കുറവായി തോന്നുന്നത്?





ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കാൽക്കുലേറ്റർ:

വളരെ എളുപ്പത്തിൽ വിവിധ ലെൻസ് സെറ്റിംഗുകളിലെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കണക്കാക്കുവാനായി ഇന്റർനെറ്റിൽ ഓൺ‌ലൈൻ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കാൽക്കുലേറ്ററുകൾ ലഭ്യമാണ്. അവയിൽ വളരെ പ്രയോജനപ്രദമായി തോന്നിയ ഒരു സൈറ്റാണ് DOF Master. ആ സൈറ്റിന്റെ ലിങ്ക് ഇവിടെയുണ്ട്. ഇടതു വശത്തായുള്ള ഫീൽഡിൽ ആദ്യം നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയുടെ മോഡൽ സെലക്റ്റ് ചെയ്യുക (ലിസ്റ്റിൽ ഇല്ലെങ്കിൽ ഏറ്റവും അടുത്ത മോഡൽ തെരഞ്ഞെടുക്കൂ). രണ്ടാമത്തെ ഫീൽഡിൽ അപ്പർച്ചറും, മൂന്നാമത്തെ ഫീൽഡിൽ ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവും തെരഞ്ഞെടുത്തിട്ട് കാൽക്കുലേറ്റ് എന്ന ബട്ടൺ അമർത്താം. ദൂരത്തിന്റെ യൂണിറ്റായി നിങ്ങളുടെ സൌകര്യം പോലെ ഫീറ്റ്, മീറ്റർ, സെന്റിമീറ്റർ ഏതും തെരഞ്ഞെടുക്കാം. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് റെഡി!

ഈ സൈറ്റിൽ തന്നെ സൌജന്യമായി ഡൌൺ‌ലോഡ് ചെയ്യാവുന്ന ഒരു ഓഫ് ലൈൻ കാൽക്കുലേറ്ററിന്റെ ലിങ്കും കാണാം. അത് ഡൌൺലോഡ് ചെയ്ത് നിങ്ങളുടെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്താൽ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസുകളുടെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് റേഞ്ചുകൾ മനസ്സിലാക്കുവാൻ സാധിക്കും. ഓഫ് ലൈൻ കാൽക്കുലേറ്ററിനേക്കാൾ കൂടുതൽ നല്ലതായി തോന്നുന്നത് ഓൺ‌ലൈൻ കാൽക്കുലേറ്റർ ആണ്. അതുപയോഗിച്ച് നിങ്ങൾ തന്നെ വിവധ സെറ്റിങ്ങുകളിൽ ലഭിക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കണക്കാക്കി നോക്കുക. നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസുകളുടെ റേഞ്ച് തന്നെ പരിശോധിക്കുന്നതാവും കൂടുതൽ നല്ലത് - കാരണം പ്രായോഗികമായി ആ ലെൻസ് ആണല്ലോ നിങ്ങൾ എപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കുക.

ഇവകൂടാതെ ഒരു ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ചാർട്ടും (പ്രിന്റു ചെയ്ത് കൈയ്യിൽ സൂക്ഷിക്കാവുന്നത്) ഈ സൈറ്റിൽ ലഭ്യമാണ്.


ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ്:

താഴെയുള്ള ടേബിൾ നോക്കൂ. ഒരു 50 mm ലെൻസ് അപ്പർച്ചർ സൈസുകൾ മാത്രം മാറ്റിക്കൊണ്ട് മുമ്പിലുള്ള ഒരു പോയിന്റിലേക്ക് ഫോക്കസ് ചെയ്യുകയാണ്. ഓരോ അപ്പർച്ചർ സൈസിലും ഒരടി അകലം വീതം വ്യത്യാസമുള്ള രണ്ടു പ്രത്യേക ദൂരങ്ങളിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ആണ് ഇവിടെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്. അതിലൊന്നിൽ (Far end of DoF) വച്ച് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ പിന്നാമ്പുറം അനന്തതയിലേക്ക് നീളുന്നു. മാത്രവുമല്ല, ഫോർഗ്രൌണ്ടിൽ ഷാർപ്പല്ലാതെ ലഭിക്കുന്ന ഭാഗത്തിന്റെ ദൂരവും വളരെ കുറയുന്നു. ഫലമോ? ഫോർഗ്രൌണ്ട് മുതൽ ഇൻഫിനിറ്റി വരെ നീളുന്ന വിശാലമായ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് !

	Focused at	Near end of DoF	Far end of DoF	DoF വലിപ്പം
f 5.6	75 feet	37.9 ft	3875.9 ft	3838 ft
	76 feet	38.1 ft	Infinity	Infinite
f 8	53 feet	26. ft	2541.7 ft	2514.9 ft
	54 feet	27 ft	Infinity	Infinite
f 11	38 feet	19.1 ft	4525.9 ft	4506.9 ft
	39 feet	19.3 ft	Infinity	Infinite
f 16	27 feet	13.5 ft	5036.7 ft	5023.2 ft
	28 feet	13.8 ft	Infinity	Infinite

ഇപ്രകാരം, ഓരോ ലെൻസിനും, ഒരു പ്രത്യേക അപ്പർച്ചർ സെറ്റിംഗിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനു പരമാവാധി വ്യാപ്തി കൈവരുത്താവുന്ന രീതിയിൽ അതിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഒരു ദൂരം, ക്യാമറയ്ക്കുമുന്നിൽ ഉണ്ടാവും. ഈ അകലത്തെയാണ് ഹൈപ്പർഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് (hyperfocal distance) എന്നുവിളിക്കുന്നത്. മുകളിലെ ടേബിളിൽ നൽകിയിരിക്കുന്ന ഉദാഹരണത്തിൽ 50 mm ക്യാമറ ലെൻസ് 5.6 എന്ന അപ്പർച്ചറിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ 76 അടിയിലും കൂടുതലായ ഒരു പോയിന്റിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്താൽ, ക്യാമറയിൽ നിന്ന് 38 അടി ദൂരം മുതൽ അങ്ങ് അനന്തത വരെ നീളുന്ന ഒരു മേഖലമുഴുവൻ നല്ല ഷാർപ്പായി ഫോട്ടോ ലഭിക്കും എന്നുകാണാമല്ലോ?

ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് എന്ന കൺസെപ്റ്റ് ഏറ്റവും ഗുണം ചെയ്യുന്നത് വൈഡ് ആംഗിൾ ഫോട്ടോകളിലാണ് (50mm നു താഴെയുള്ള ആംഗിളുകൾ). കാരണം, ഫോക്കല്‍ ലെങ്ങ്തുകള്‍ കൂടുതലായ ലെന്‍സുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് മാക്സിമം DOF ലഭിക്കത്തക്കവിധം  ഫോക്കസ്‌ ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും അടുത്ത പോയിന്റുകളും ഒരു വൈഡ്‌ ആംഗിള്‍ ലെന്സിനെ അപേക്ഷിച്ച് അകലെ ആയിരിക്കുമല്ലോ? അതുകൊണ്ട് തന്നെ Extreme സൂം ലെൻസുകൾ ഉപയോഗിച്ച് എടുക്കുന്ന ഫ്രെയിമുകളിൽ ഈ കൺസെപ്റ്റ് കൊണ്ട് വലിയ പ്രയോജനമില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് 200 mm, 300 mm എന്നീ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിൽ ഒരു സൂം ലെൻസ് നൽകുന്ന ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകൾ നോക്കൂ. അപ്പർച്ചർ സൈസ് കുറയ്ക്കുമ്പോൾ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ലെങ്തിനു എന്തു സംഭവിക്കുന്നു എന്നും ശ്രദ്ധിക്കുക. ഹൈപ്പര്‍ ഫോക്കല്‍ ഡിസ്ടന്‍സ് കുറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതൊന്നും ഒരു വൈഡ്‌ ആംഗിള്‍ ലെന്‍സിനോളം പോരാ എന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ?

ഫോക്കൽ ലെങ്ത് / അപ്പർച്ചർ	Hyperfocal distance
200 mm @ f/5.6	1221.7 feet
200 mm @ f/8	864.0 feet
200 mm @ f/22	305.9 feet
300 mm @ f/5.6	2748.2 feet
300 mm @ f/8	1943.6 feet
300 mm @ f/22	687.8 feet

ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കാൽക്കുലേറ്റർ ഉപയോഗിച്ച് നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസുകളുടെ വിവിധ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിലും അപ്പർച്ചറിലും ഉള്ള ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് കണ്ടുപിടിക്കൂ.


ഷാർപ്പ് ലാന്റ്സ്കേപ്പ് ചിത്രം : ഒരു ടിപ്പ്:

ലാന്റ്‌സ്കേപ്പ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി ചെയ്യുമ്പോൾ വളരെയധികം പ്രയോജനകരമായ ഒരു കാര്യമാണിത്. നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസിന്റെ 50 mm നു താഴെയുള്ള ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിലെ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ്, വിവിധ അപ്പർച്ചറുകളിൽ, ഓൺ‌ലൈൻ DoF കാൽക്കുലേറ്റർ ഉപയോഗിച്ച് കണ്ടുപിടിക്കൂ. ഇത് മനസ്സിലുണ്ടാവണം. ഫോട്ടോയെടുക്കേണ്ട സീനിൽ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ പോയിന്റ് ഏകദേശം എവിടെയാണെന്നു കണ്ടുപിടിക്കുവാൻ ഒരു എളുപ്പവഴിയുണ്ട്. നിങ്ങൾ ഒരു ലാന്റ്സ്കേപ്പ് ഫോട്ടോയെടുക്കുവാൻ തുടങ്ങുന്നു എന്നിരിക്കട്ടെ. ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു അപ്പർച്ചർ സെറ്റ് ചെയ്യൂ. കുറഞ്ഞ അപ്പർച്ചർ ആയിപ്പോയാൽ DoF കുറയുമോ എന്നൊന്നും ആശങ്കവേണ്ട. എങ്കിലും f/4 നു മുകളിലേക്ക് സെറ്റ് ചെയ്താൽ മതിയാവും. ഇനി ഫോട്ടോയെടുക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന സീനിന്റെ ഏകദേശം മൂന്നിലൊന്നുഭാഗം ഉള്ളിലേക്ക് മാറി (നിങ്ങൾ നിൽക്കുന്ന സ്ഥലത്തുനിന്നും), നിലത്ത് ഫോക്കസ് ചെയ്യൂ. ഇനി ഫോക്കസ് ലോക്ക് ചെയ്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഫ്രെയിം റീക്കമ്പോസ് ചെയ്യുക. ഫോക്കസ് ലോക്ക് ചെയ്യുവാനായി വലിയ ചിട്ടവട്ടങ്ങളൊന്നുമില്ല. സാധാരണ എല്ലാ ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകളിലും ഷട്ടർ റിലീസ് ബട്ടൺ പകുതി അമർത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നാൽ ഫോക്കസ് ലോക്കാവും. ഇനി ചിത്രമെടുത്തോളൂ. ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ഏതാനും മീറ്റർ അകലം മുതൽ അങ്ങനന്തതവരെ നീളുന്ന ഷാർപ്പായ ഒരു ഇമേജ് കിട്ടും! പരീക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ട് ചിത്രം പബ്ലിഷ് ചെയ്യണം എല്ലാവരും.

ഒരു ചോദ്യം കൂടി ചോദിക്കട്ടേ? ചെറിയ അപ്പർച്ചർ സുഷിരങ്ങൾ (വലിയ f number) മാത്രമേ ഷാർപ്പായ ചിത്രങ്ങൾ നൽകുകയുള്ളോ? അല്ലെങ്കിൽ, ഏതു സാഹചര്യത്തിൽ വലിയ അപ്പർച്ചർ ഉപയോഗിച്ചും ഷാർപ്പായ ചിത്രങ്ങളെടുക്കാം?


സംഗ്രഹം:

• ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിന് മുമ്പിലും പുറകിലുമായി ഒരു നിശ്ചിത വിസ്തൃതിയിലുള്ള ഭാഗങ്ങൾകൂടി ‘ഷാർപ്പായി’ കാണപ്പെടും. ഈ ഭാഗത്തെയാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്നു വിളിക്കുന്നത്
• ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് പ്രധാനമായും നാലു കാര്യങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. (1) ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചർ (2) ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം (3) ലെൻസിൽ നിന്നും ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം (4) ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നത് ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്തിനേയും, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരത്തേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.
• വലിയ അപ്പർച്ചർ സുഷിരങ്ങൾ ലെൻസിനോട് വളരെ അടുത്ത് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് നേരിയതായിരിക്കും.
  
• അപ്പർച്ചർ സൈസ് കൂട്ടുമ്പോഴും, ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ വർദ്ധിപ്പിക്കുമ്പോഴും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറയുന്നു.
• ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിസ്തൃതി ലഭിക്കത്തക്കവിധം - ഫോർഗ്രൌണ്ടിലും ബാക്ക്ഗ്രൌണ്ടിലും - ഒരു ലെൻസിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ അകലത്തെ, ആ ലെൻസിന്റെ, അപ്പോഴുള്ള അപ്പർച്ചർ സെറ്റിംഗിലെ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് എന്നു വിളിക്കുന്നു.
  

ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ തുടർന്നുള്ള ചർച്ചകൾ അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ.

Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom

Read more...

പാഠം 18: ISO സെറ്റിംഗുകളും എക്സ്പോഷറും

കഴിഞ്ഞ നാല് അദ്ധ്യായങ്ങളിലായി എക്സ്പോഷറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളാണ് നാം ചർച്ചചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഫോട്ടോഗ്രാഫിയുടെ അടിസ്ഥാനമായ എക്സ്പോഷർ ത്രികോണ ത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ അംഗത്തെക്കൂടി പരിചയപ്പെട്ടിട്ട് എക്സ്പോഷറിനെപ്പറ്റിയുള്ള ചർച്ചകൾ അവസാനിപ്പിക്കാം.

ഒരു എക്സ്പോഷർ സെറ്റിംഗ് നിർണ്ണയിക്കുന്ന മുന്ന് അടിസ്ഥാനകാര്യങ്ങളായ അപ്പർച്ചർ, ഷട്ടർ സ്പീഡ്, ISO സെറ്റിംഗുകൾ എന്നിവയാണല്ലോ ഈ ത്രികോണത്തിലെ മൂന്ന് കോണുകളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നത്. ഇതില്‍ ആദ്യത്തേതു രണ്ടും നാം വിശദമായി പഠിച്ചു. മൂന്നാമത്തെ ഘടകമായ ISO യും പ്രകാശനിയന്ത്രണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജോലിയാണു ചെയ്യുന്നതെങ്കിലും അതിന്റെ പ്രവര്‍ത്തന സംവിധാനം ഒരൽ‌പ്പം വ്യത്യസ്തമാണ്. നമുക്കറിയാം, അപ്പർച്ചറും ഷട്ടറും ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവിനെ Physically നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഘടങ്ങളാണ്. അതേസമയം ISO എന്നത് ഒരു ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറയുടെ സെന്‍സറില്‍ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ഇലക്ട്രിക് സിഗ്നലുകളെ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യമാണ്.

ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് സെൻസറിന്റെ വിശദമായ ഘടന ഈ ബ്ലോഗിലെ പാഠം 4 - ഡിജിറ്റല്‍ ചിത്രങ്ങള്‍, പാഠം 6 - സീമോസും സിസിഡിയും എന്നീ അദ്ധ്യായങ്ങളിൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. “ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസും” എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ സെൻസറിന്റെ സെൻസിറ്റിവിറ്റി എന്നാൽ എന്താണെന്നും വിശദീകരിച്ചിരുന്നു. ഒന്നുകൂടി പെട്ടന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്താം. സെൻസിറ്റിവിറ്റി എന്നാൽ ഒരു ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറയുടെ സെൻസറിന്റെ പ്രകാശസംവേദനക്ഷമതയാണ്. ഓരോ സെൻസറിനും അതിനു സ്വതവേയുള്ള ഒരു സെൻസിറ്റിവിറ്റിയുണ്ടാവും. അതിൽ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന സിഗ്നലുകളെ വർദ്ധിതമാക്കിയാണ് (amplify) നമുക്ക് ലഭിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളുടെ ഡേറ്റയുണ്ടാക്കുന്നത്. സെന്‍സിറ്റിവിറ്റി കൂട്ടുമ്പോള്‍ ഇപ്രകാരം സെന്‍സറില്‍ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ഇലക്ട്രിക് സിഗ്നലുകളുടെ ആം‌പ്ലിഫിക്കേഷന്‍ ആണു കൂട്ടുന്നത്. തന്മൂലം ഒരു പ്രധാന പ്രശ്നം നേരിടുന്നുണ്ട്. ചിത്രത്തിന്റെ ഡേറ്റയുണ്ടാക്കുവാനുള്ള ഇലക്ട്രിക് സിഗ്നലുകളോടൊപ്പം, നമുക്ക് വേണ്ടാത്ത ‘നോയിസ്’ സിഗ്നലുകളും ആം‌പ്ലിഫൈ ചെയ്യപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് വളരെ ഉയര്‍ന്ന ISO നമ്പറുകളില്‍ എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള്‍ക്ക് നോയിസ് ഉണ്ടാകുന്നത്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില്‍ ഉയര്‍ന്ന ISO നമ്പറുകളില്‍ പൊതുവേ കൂടുതലായി നോയിസ് ബാധിക്കപ്പെടുന്നു. SLR കളില്‍ അത്രത്തോളം ഈ പ്രശ്നം കാ‍ണാറില്ല. ഇതിന്റെ കാര്യകാരണങ്ങള്‍ വിശദമായി അറിയാന്‍ താല്പര്യമുള്ളവര്‍ പാഠം 10: ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസും എന്ന അദ്ധ്യായം ഒരിക്കല്‍ കൂടി വായിച്ചു നോക്കുക.

ഈ അദ്ധ്യായത്തില്‍ നമ്മുടെ ചര്‍ച്ചാവിഷയം അതല്ല. എക്സ്പോഷര്‍ നിര്‍ണ്ണയത്തില്‍ ISO യുടെ പങ്ക് എങ്ങനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്താം എന്നതാണ്. ഇപ്പോഴത്തെ പുതിയ മോഡല്‍ ക്യാമറകളിലെല്ലാം തന്നെ ഉയര്‍ന്ന ISO റേറ്റിംഗ് ഒരു (മാര്‍ക്കറ്റിംഗ്) പ്ലസ് പോയിന്റായി എടുത്തുകാട്ടാറുണ്ടല്ലോ. ISO 3200 വരെ ലഭ്യമായ ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറകള്‍ ഇന്ന് മാര്‍ക്കറ്റില്‍ ലഭ്യമാണ്. അതിനു മുമ്പായി ഒരു പ്രാക്റ്റിക്കല്‍ രംഗം ഒന്നു നോക്കാം. ഒരു സ്റ്റേജില്‍ കഥകളി നടക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ അതിലെ ചില രംഗങ്ങള്‍ ഫോട്ടോയില്‍ പകര്‍ത്തുവാനായി സദസില്‍ സ്ഥാനം പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. സദസ്യര്‍ക്ക് ശല്യമുണ്ടാക്കാതെ ക്യാമറ ട്രൈപ്പോഡില്‍ ഉറപ്പിച്ച്, ക്യാമറയില്‍ ഒരു 300 mm സൂം ലെന്‍സും പിടിപ്പിച്ച് നിങ്ങള്‍ ഫോട്ടോയെടുക്കുവാനായുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാണ്. രംഗത്തെ ലൈറ്റ് സെറ്റിംഗ് ഉപയോഗിച്ചു വേണം ഫോട്ടോയെടുക്കുവാന്‍, ഫ്ലാഷിന്റെ പരിധി അവിടെ വരെ എത്തുന്നില്ല. ലൈറ്റ് കുറവായതിനാല്‍ ലെന്‍സിന്റെ പരമാവധി അപ്പര്‍ച്ചര്‍ തുറന്നു വച്ചിരിക്കുകയാണ്. ISO 200 ല്‍ സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

ക്യാമറയിലെ ലൈറ്റ് മീറ്റര്‍ ഈ രംഗത്തിനു അനുയോജ്യമായ എക്സ്പോഷര്‍ f/4, 1/30 sec എന്നു കാണിക്കുന്നുണ്ടെന്നിരിക്കട്ടെ. പക്ഷേ കഥകളി നടന്മാരുടെ ചലനങ്ങള്‍ അല്പം ദ്രുതഗതിയിലായതിനാല്‍ എടുക്കുന്ന പടങ്ങളിലെല്ലാം കൈകളുടെ ചലനം ദൃശ്യമാവുന്നു. എന്തുചെയ്യും? ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് 1/125 സെക്കന്റ് എന്നാക്കി മാറ്റിയാല്‍ ഈ പ്രശ്നം ഒഴിവായിക്കിട്ടും എന്നു നിങ്ങള്‍ക്കറിയാം. അതായത് ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് സ്കെയിലിലെ രണ്ട്ഫുള്‍ സ്റ്റോപ്പുകള്‍ക്കു മുകളില്‍ (ഷട്ടര്‍, അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സ്കെയിലുകള്‍ ഓര്‍മ്മയില്ലാത്തവര്‍ അതാതു അദ്ധ്യായങ്ങള്‍ നോക്കുക)‍. പക്ഷേ ഷട്ടര്‍ സ്പീഡില്‍ രണ്ടു സ്റ്റോപ്പുകള്‍ മുകളിലേക്ക് പോയാല്‍, f/4, 1/30 sec എന്നതിനു തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷര്‍ ലഭിക്കാന്‍ അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സ്കെയിലില്‍ രണ്ട് ഫുള്‍ സ്റ്റോപ്പുകള്‍ താഴേക്ക് പോകേണ്ടതുണ്ട് (f/2) എന്നറിയാമല്ലോ? പക്ഷേ ഇത്രയും ചെറിയ അപ്പര്‍ച്ചര്‍ നമ്പര്‍ നിങ്ങളുടെ കൈയ്യിലുള്ള ലെന്‍സില്‍ ലഭ്യമല്ല എന്നിരിക്കട്ടെ. ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് ISO ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ സഹായത്തിനെത്തുന്നത്! അദ്ദേഹം ISO 200 എന്നത് ISO 800 എന്ന് മാറ്റി സെറ്റ് ചെയ്യുന്നു. ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് 1/125 എന്നാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ട് f/4 എന്ന അപ്പര്‍ച്ചറില്‍ ചിത്രം എടുക്കുന്നു. ഹാവൂ, ആശ്വാസം! ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല.

ഇവിടെ എന്താണ് ക്യാമറ ചെയ്തത് എന്നു മനസ്സിലായല്ലോ? ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് മൂന്നു സ്റ്റോപ്പുകള്‍ മുകളിലേക്ക് മാറ്റിയപ്പോള്‍ സംഭവിച്ച പ്രകാശക്കുറവ് പരിഹരിക്കുവാനായി, സെന്‍സറിന്റെ സിഗ്നല്‍ ആം‌പ്ലിഫിക്കേഷന്‍ അതിനു തുല്യമായ അളവില്‍ വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ കൂടുതല്‍ പ്രകാശം ക്യാമറയിലേക്ക് കടന്ന ഒരു പ്രതീതി ഉണ്ടാക്കിത്തീര്‍ത്തു. അതായത് ഒരു ഫുള്‍ സ്റ്റോപ്പ് എക്സ്പോഷര്‍ മാറ്റത്തിനു തുല്യമായ എഫക്റ്റാണ് ഒരു ഫുള്‍ സ്റ്റോപ്പ് ISO സെറ്റിംഗ് മാറ്റത്തിലൂടെ നമുക്ക് ലഭ്യമാവുന്നത്.


ഷട്ടറിന്റെയും, അപ്പര്‍ച്ചറിന്റെയും ഫുള്‍‌സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകളെ പരിചയപ്പെട്ടതുപോലെ ISO യുടെ സ്കെയില്‍ കൂടി ഒന്നു പരിചയപ്പെടാം. സാധാരണയായി ISO സ്കെയില്‍ ആരംഭിക്കുന്ന നമ്പര്‍ വിവിധ ക്യാമറകളില്‍ വ്യത്യസ്തമാണ്. എങ്കിലും പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില്‍ 50, 100 എന്നിവയില്‍ ഒന്നിലോ SLR ക്യാമറകളില്‍ 100, 200 എന്നീ നമ്പറുകളില്‍ ഒന്നിലോ ആണ് ISO ആരംഭിക്കുന്നതായി കാണുന്നത്. എവിടെനിന്നാരംഭിക്കുന്നു എന്നതിലല്ല, അവയുടെ നമ്പര്‍ കൂടുന്ന ക്രമം അനുസരിച്ചാണ് ഏതു സ്കെയിലിലാണ് അവ സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്.

ISO യുടെ ഫുള്‍സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില്‍ ഇപ്രകാരമാണ്.

ISO scale full stop

100

200

400

800

1600

എങ്കിലും ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില്‍ ഫുള്‍ സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകളേക്കാള്‍ കൂടുതലായി ഉപയോഗിക്കുന്നത് കൂടുതല്‍ ഫൈന്‍ട്യൂണീംഗ് സാധ്യമായ 1/3 സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില്‍ ആണെന്ന് അപ്പര്‍ച്ചര്‍, ഷട്ടര്‍ സ്കെയിലുകളെപ്പറ്റി ചര്‍ച്ച ചെയ്ത അവസരത്തില്‍ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ. ഇവിടെയും അതേപോലെ 1/3 increments ലുള്ള ഒരു സ്കെയില്‍ ലഭ്യമാണ്. അതിപ്രകാരമാണ്.

ISO scale 1/3 stops	100	125	160	200	250	320
	400	500	640	800	1000	1250
	1600

നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെ ISO സെറ്റിംഗ് മാറ്റുമ്പോള്‍ ഏറിയകൂറും ഇപ്രകാരമായിരിക്കും നിങ്ങള്‍ക്ക് ISO സ്കെയില്‍ ലഭിക്കുക. മിക്കവാറും എല്ലാ ക്യാമറകളും ഓട്ടോ ISO എന്നൊരു സെറ്റിംഗ് തരുന്നുണ്ട്. ഇവിടെ പ്രോഗ്രാം മോഡുകളില്‍ ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍ സെറ്റ് ചെയ്യുന്ന അപ്പര്‍ച്ചര്‍, ഷട്ടര്‍ കോമ്പിനേഷനുകളുടെ ഉള്ളില്‍ത്തന്നെ എക്സ്പോഷര്‍ നിയന്ത്രിച്ചു നിര്‍ത്തുവാന്‍ സാധ്യമാവുന്ന ഒരു ISO സെറ്റിംഗ് ക്യാമറ സ്വയം തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ആദ്യം സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ വളരെ ഉയര്‍ന്ന ISO നമ്പറുകളില്‍ നോയിസ് ശല്യം ഉണ്ടാവാനുള്ള സാധ്യതയുള്ളതിനാല്‍ ഈ സൌകര്യം disable ചെയ്യുകയോ അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു പരിധിക്കുള്ളില്‍ മാത്രം ഓട്ടോ സെലക്ഷനു അനുമതി നല്‍കുകയോ ചെയ്യാവുന്നതാണ്.

ഉയര്‍ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകളിലെ നോയിസ് കുറയ്ക്കുവാനായി പല പ്രതിവിധികളും വിവിധ ക്യാമറ നിര്‍മ്മാതാക്കള്‍ അവരുടെ ക്യാമറകളില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതിലൊന്ന് ഇമേജുകളെ വളരെ സോഫ്റ്റ് ആക്കിമാറ്റുന്നതാണ്. ഇതിനുപകരം ഫോട്ടോഷോപ്പില്‍ പോസ്റ്റ് പ്രോസസിംഗില്‍ നോയിസ് മാറ്റുവാനുള്ള ഫില്‍റ്ററുകള്‍ ലഭ്യമാണ്. നോയിസ് മാറ്റുമ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്ന പ്രധാനപ്രശ്നം നോയിസ് മാറ്റപ്പെടുന്നതിനോടൊപ്പം നല്ല ഡേറ്റയും കുറച്ചൊക്കെ നഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്നതാണ്. ഉയര്‍ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകളിലെ നോയിസിന് മറ്റൊരു കാരണം നീണ്ട എക്സ്പോഷറുകളാണ്. സാധാരണയായി രണ്ട് സെക്കന്റിലധികം നീളുന്ന എക്സ്പോഷറുകളില്‍, ISO 800 നു മേല്‍ സെറ്റിങ്ങുകളില്‍ നോയിസ് കൂടുതലായി കാണുന്നു. സെന്‍സറിലെ പിക്സലുകള്‍ ചൂടാവുന്നതിനാലാണ് ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന രണ്ടു ചിത്രങ്ങള്‍ ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി കണ്ടുനോക്കൂ. ഇടതുവശത്തേത് ISO 1600 ല്‍ എടുത്തത് (2 sec) വലതുവശത്തേത് ISO 200 ല്‍ എടുത്തത് (6 sec).














കൂടുതല്‍ സമയം എക്സ്പോസ് ചെയ്യേണ്ട ചിത്രങ്ങളിലെ നോയിസ് കുറയ്ക്കുവാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല വഴി, കുറഞ്ഞ ISO സെറ്റിംഗുകളില്‍ ട്രൈപ്പോഡില്‍ വച്ച് ആ ചിത്രങ്ങള്‍ എടുക്കുക എന്നതാണ്.


തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷറുകള്‍: Equivalent exposures

എക്സ്പോഷറുകളെപ്പറ്റി ഇത്രയും വിശദമായി മനസ്സിലാക്കിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു കാര്യം വ്യക്തമായിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ. ഒരു പ്രത്യേക എക്സ്പോഷര്‍ എന്നത് അപ്പര്‍ച്ചര്‍, ഷട്ടര്‍ എന്നിവയുടെ ഒരു പ്രത്യേക സെറ്റിംഗ് എന്നതിനേക്കാളുപരി ആ സെറ്റിംഗ് ക്യാമറയുടെ സെന്‍സറിലേക്ക് പതിപ്പിക്കുന്ന ലൈറ്റിന്റെ അളവാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ഒരേ രംഗം നാം വ്യത്യസ്ത ക്യാമറകള്‍ കൊണ്ടു പകര്‍ത്തിയാലും ചിത്രങ്ങള്‍ ഒരേപോലെ ലഭിക്കുന്നത്. ഒരു പക്ഷേ അവയുടെ ഫയലുകളുടെ എക്സിഫ് ഡേറ്റ പരിശോധിച്ചാല്‍ വിവിധക്യാമറകള്‍ ഒരേ രംഗം (ഫുള്‍ ഓട്ടോ മോഡില്‍) പകര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നത് വിവിധ സെറ്റിംഗുകളില്‍ ആണെന്നുകാണാം. എങ്കിലും ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന റിസല്‍ട്ട് ഒന്നുതന്നെ!

ഇതിങ്ങനെ സാധ്യമാവണമെങ്കില്‍ ഈ സെറ്റിംഗുകള്‍ തമ്മില്‍ അഭേദ്യമായ എന്തോ ഒരു ബന്ധമുണ്ടാവണമല്ലോ. തീര്‍ച്ചയായും ഉണ്ട്. അതാണ് Equivalent exposures അഥവാ തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷര്‍ വിലകള്‍ എന്നു വിളിക്കുന്ന സെറ്റിംഗുകള്‍. അതായത് ഒരു പ്രത്യേക എക്സ്പോഷര്‍ സെറ്റിംഗിനു തുല്യമായ മറ്റു എക്സ്പോഷര്‍ വിലകള്‍ നമുക്ക് ക്യാമറയുടെ സഹായത്തോടെയോ അല്ലാതെയോ കണ്ടുപിടിക്കാം എന്നു സാരം.

ഇത് എളുപ്പത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനായി ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം. ക്യാമറകള്‍ ഇന്നത്തെപ്പോലെ അത്യന്താധുനിക ടെക്നോളജികള്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനു മുമ്പ് Sunny 16 Rule എന്നൊരു നിയമം പണ്ട് ഫിലിം യുഗത്തിലെ ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍മാര്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. വളരെ ലളിതമായ ഒരു എക്സ്പോഷര്‍ വാല്യു ആണിത്. ആകാശം മേഘാവൃതമല്ലാതെ സൂര്യന്‍ നല്ല്ല വെയില്‍ നല്‍കുന്ന തെളിഞ്ഞ കാലാവസ്ഥയുള്ള ഒരു ദിവസം, നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയുടെ അപ്പര്‍ച്ചര്‍ f/16 ല്‍ സെറ്റ് ചെയ്താല്‍, കറക്റ്റായ ഒരു എക്സ്പോഷര്‍ ലഭിക്കുവാന്‍ നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയില്‍ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ISO യുടെ ഗുണനവിപരീതം ഉപയോഗിച്ചാല്‍ മതി എന്നാണ് ഈ നിയമം പറയുന്നത്. ഗുണനവിപരീതം എന്നാല്‍ ISO 100 ആണെങ്കില്‍ ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് 1/100 (അതിന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത ഷട്ടര്‍ നമ്പര്‍ എന്നു സാരം) ISO 200 ആണെങ്കില്‍ 1/200 എന്നിങ്ങനെ.


എന്തേ പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നോ? SLR ക്യാമറകള്‍ കൈയ്യിലുള്ളവരെല്ലാവരും ഇതു പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുക (മേല്‍പ്പറഞ്ഞരീതിയില്‍ ആണു വെയില്‍ ഉള്ളതെങ്കില്‍). ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്ററിനെ തല്‍ക്കാ‍ലത്തേക്ക് ഉപേക്ഷിക്കാം! ക്യാമറ മാനുവല്‍ മോഡില്‍ ഇട്ട് ISO 200 എന്നു സെറ്റ് ചെയ്യുക. അപ്പര്‍ച്ചര്‍ f/16 എന്നും ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് 1/200 എന്നും സെറ്റ് ചെയ്യുക. പരീക്ഷണത്തിനിടയില്‍ എക്സ്പോഷര്‍ കോമ്പന്‍സേഷനും ഒപ്പം ചേര്‍ക്കാവുന്നതാണ് (റിസല്‍ട്ട് ഉടനടി കാണാം എന്നതിനാല്‍). ഓര്‍ക്കുക ഇത് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയുടെ വികസനകാലഘട്ടത്തില്‍, ആളുകള്‍ അവരുടെ അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ഒരു റൂള്‍ ആണ്. ഇപ്പോഴത്തെ Sophisticated light meter എക്സ്പോഷര്‍ നിര്‍ണ്ണയം പോലെ ഇത് അത്ര കിറുകൃത്യം ആവണമെന്നില്ല. മാത്രവുമല്ല, ഔട്ട് ഡോര്‍ ഫോട്ടോഗ്രാഫിക്കുമാത്രമേ ഇതു ബാധകമായുള്ളൂതാനും.


നമ്മുടെ ചര്‍ച്ചാവിഷയം അതല്ല. ഇവിടെ സൂചിപ്പിച്ച f/16, 1/ISO എന്നതിന്റെ തുല്യമായ എക്സ്പോഷറുകള്‍, F-stop, T-stop സ്കെയിലുകള്‍ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് നമുക്ക് ഒന്നു കണ്ടുപിടിച്ചു നോക്കാം.

നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെ 1/3 ഷട്ടര്‍സ്പീഡ് സ്കെയില്‍: (1/സ്കെയിലിലെ നമ്പര്‍ എന്നു വായിക്കുക)

2, 2.5, 3.2, 4, 5, 6. 4, 8, 10, 12, 15, 20, 25, 30, 40, 50, 60, 80, 100, 125, 160, 200, 250, 320, 400, 500, 640, 800, 1000, 1250, 1600, 2000

(ചുവന്ന അക്കങ്ങള്‍ ഫുള്‍ സ്റ്റോപ്പുകള്‍)

നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെ 1/3 അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സ്കെയില്‍ :

f/# 1.0, 1.1, 1.2, 1.4, 1.6, 1.8, 2, 2.2, 2.5, 2.8, 3.3, 3.5, 4, 4.5, 5.0, 5.6, 6.3, 7.1, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 16, 18, 20, 22, 32


നിങ്ങള്‍ സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ISO 200 ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് ഒരു പടി മുകളിലേക്കോ താഴേക്കോ മാറ്റിയാല്‍, അപ്പര്‍ച്ചര്‍ ഒരു പടി വിപരീത ദിശയില്‍ നീക്കണം എന്നറിയാമല്ലോ? അങ്ങനെയെങ്കില്‍, നമ്മുടെ സണ്ണി 16 നിയമത്തിലെ f/16, 1/200 എന്ന എക്സ്പോഷറിനു തുല്യമായ മറ്റു എക്സ്പോഷര്‍ വിലകള്‍ ഒന്നെഴുതിനോക്കാം. (മുകളില്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്ന സ്കെയിലുകളിലേക്ക് ഒരു കണ്ണുവേണം f16 ന്റെ ഇടത്തേക്കും, ഷട്ടര്‍ 200 ന്റെ വലത്തേക്കും ഓരോ സ്റ്റെപ്പ് കൂട്ടികൂട്ടിയാണ് താഴെ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്)

	f /16	1/200
=	f/13	1/250
=	f/11	1/320
=	f/9.5	1/400
=	f/8	1/500
=	f/6.7	1/640
=	f/5.6	1/800
=	f/4.8	1/1000

അതുപോലെ തിരിച്ചു മുകളിലേക്കും ഇതിനു തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷറുകള്‍ നമുക്ക് എഴുതാവുന്നതാണ്. ഇങ്ങനെ:

	f /16	1/200
=	f/19	1/160
=	f/22	1/125
=	f/32	1/100

ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലായിക്കാണുമല്ലോ എങ്ങനെയാണ് എക്സ്പോഷര്‍ കോമ്പന്‍സേഷന്‍ ചെയ്യുമ്പോഴും, അപ്പര്‍ച്ചര്‍ പ്രയോറിറ്റി, ഷട്ടര്‍ പ്രയോറിറ്റി എന്നീ മോഡുകളില്‍ നമുക്ക് വേണ്ട അപ്പര്‍ച്ചറോ, ഷട്ടര്‍ സ്പീഡോ തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴും ക്യാമറ ഇത്ര കൃത്യമായി തത്തുല്യമായി മാറേണ്ടതെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നതെന്ന്! അതെല്ലാം ലളിതമായ ഗണിതസമവാക്യങ്ങളില്‍ അധിഷ്ഠിതം. ഈ ടേബിള്‍ ആരും കാണാതെ പഠിക്കണം എന്നില്ല. എങ്ങിനെയാണ് തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷര്‍ വിലകള്‍ കണ്ടുപിടിക്കുന്നതെന്ന് ഉദാഹരണമായി ഇതു പറഞ്ഞു എന്നു മാത്രം. (f/16, 1/200) എന്ന സെറ്റിംഗില്‍ എടുക്കുന്ന ഒരു പൂവിന്റെ ഫോ‍ട്ടോയുടെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്‍ഡ് കൂട്ടുവാനായി നാം f/4.8, 1/1000 എന്ന സെറ്റിംഗിലേക്ക് മാറുമ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കുക, രണ്ടും ഫലത്തില്‍ ക്യാമറയിലേക്ക് കടത്തിവിടുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് ഒന്നുതന്നെ എന്ന്. DoF എന്ന എഫക്റ്റ് കൂട്ടുവാനായി നാം അതിനു equivalent ആയ ഒരു എക്സ്പോഷര്‍ തെരഞ്ഞെടുത്തു എന്നുമാത്രം. ഇതേരീതിയില്‍, ഏതു സ്റ്റാര്‍ട്ടിംഗ് എക്സ്പോഷര്‍ വാല്യുവില്‍ നിന്നും തത്തുല്യമായ മറ്റ് എക്സ്പോഷര്‍ വിലകള്‍ നമുക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാവുന്നതാണ്.

Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom

Read more...