പാഠം 9 : അപ്പര്‍ച്ചറും ഷട്ടറും - മാനുവല്‍ ഫോട്ടോഗ്രഫി

കഴിഞ്ഞ കുറേ പോസ്റ്റുകളിലായി നമ്മള്‍ ക്യാമറയ്ക്കു പിന്നിലുള്ള തിയറിയാണ് ചര്‍ച്ചചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഈ പോസ്റ്റില്‍ ഒരല്‍പ്പം പ്രാക്ടിക്കല്‍ ആയാലോ? ഒരു ക്യാമറയില്‍ മാനുവലായി (ക്യാമറയുടെ സഹായമില്ലാതെ, പൂര്‍ണ്ണമായും ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ നിയന്ത്രണത്തില്‍) എങ്ങനെ ഫോട്ടോയെടുക്കാം എന്നു നോക്കാം. ഫിലിം ക്യാമറകളുടെ യുഗത്തില്‍നിന്ന് ഓട്ടോമാറ്റിക് ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറകളുടെ യുഗത്തിലെത്തിനില്‍ക്കുന്ന ഈ കാ‍ലഘട്ടത്തില്‍, എന്തിനാണ് മാനുവല്‍ ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്നു പലരും ചിന്തിച്ചേക്കാം. ശരിയാണ്, പണ്ടൊക്കെ ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍ ചെയ്തിരുന്ന ഫോക്കസിംഗ്, ലൈറ്റ് അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റുകള്‍ എല്ലാം ഇന്നത്തെ ക്യാമറകള്‍ തനിയെ ചെയ്യുന്നതിനാല്‍ നമ്മുടെ ജോലി വളരെ ചുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. “പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് “ അല്ലെങ്കില്‍ “എയിം ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ“ എന്ന പേരുതന്നെ അങ്ങനെയുണ്ടായതാണല്ലോ.

ഈ അദ്ധ്യായത്തിനു പിന്നിലെ ഉദ്ദേശം, ഒരു ഫോട്ടോയെടുക്കുമ്പോള്‍ ക്യാമറ ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനമായ മൂന്നു കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി ഒരു ഉള്‍ക്കാഴ്ച നല്‍കുക എന്നതാണ്. ഫോക്കസ് ചെയ്യുക, വെളിച്ചം അനുയോജ്യമായ രീതിയില്‍ ക്രമീകരിക്കുക, അനുയോജ്യമായ ഒരു പ്രതലത്തില്‍ ഫോട്ടോ പതിപ്പിക്കുക ഇവയാണ് അടിസ്ഥാനമായ മൂന്നു കാര്യങ്ങള്‍. ഇവയൊക്കെ മാനുവലായി സെറ്റ് ചെയ്യാന്‍ പഠിച്ചിരുന്നാല്‍, നമ്മൂടെ ക്യാമറ ഓരോ സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലും സ്വയം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ എളുപ്പമായിരിക്കും.

ഈ മൂന്നുകാര്യങ്ങളും മാനുവലായി ചെയ്യാന്‍ സൌകര്യമുള്ളത് ഒരു SLR ക്യാമറയിലാണ്. (High end Point & shoot ക്യാമറകളില്‍ ഇതിനുള്ള സൌകര്യങ്ങള്‍ മെനു വഴി നല്‍കാറുണ്ട്, എന്നാലും SLR ന്റെ സൌകര്യങ്ങള്‍ അവിടെയില്ല). ബാക്കിയെല്ലായിനം ഓട്ടോമാറ്റിക് ക്യാമറകളിലും ഇക്കാര്യങ്ങള്‍ മുഴുവനായോ ഭാഗികമായോ ക്യാമറകള്‍ സ്വയം ചെയ്യുന്നു. (ഒരു കാര്യം ഇവിടെ പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ, ഇന്ന് ലഭ്യമായ SLR ക്യാമറകളെല്ലാം തന്നെ പൂര്‍ണ്ണമായും മാനുവലായോ, പൂര്‍ണ്ണമായും ഓട്ടോമാറ്റിക്കായോ, സെമി-ഓട്ടോമാറ്റിക്കായോ ഉപയോഗിക്കുവാന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം തരുന്നവയാണ്).

വായനക്കാര്‍ എല്ലാവരുടെയും കൈയ്യില്‍ SLR ക്യാമറ ഉണ്ടാവാന്‍ സാധ്യതയില്ലത്തതിനാല്‍ വിക്കിപീഡിയയില്‍ നിന്നും കടമെടുത്ത ഒരു പഴയ SLR ക്യാമറ ഞാന്‍ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. പഴയ എന്നുപറയാന്‍ കാരണം, പുതിയ ഡിജിറ്റല്‍ SLR ക്യാമറകളിലെ കണ്ട്രോളുകളെല്ലാം ഇതില്‍നിന്നും വളരെ വ്യത്യസ്തമാണ് എന്നതിനാലാണ്) സ്വന്തമായി SLR Camera ഉള്ളവര്‍ക്ക് ഇതില്‍ പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അറിവുള്ളതാവാം.

ആദ്യമായി ഈ മാനുവല്‍ ക്യാമറയെ ഒന്നടുത്ത് പരിചയപ്പെടാം.


















കടപ്പാട് : Wikipedia Commons

ഇതൊരു സിംഗിള്‍ ലെന്‍സ് റിഫ്ലക്സ് (SLR) ക്യാമറയാണ്. ലെന്‍സില്‍ക്കൂടികടന്നുവരുന്ന പ്രകാശം ഒരു വ്യൂ ഫൈന്ററി (view finder) ലേക്കാണ് ആദ്യം വരുന്നത്. വ്യൂഫൈന്ററില്‍ക്കൂടി നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് ഫോ‍ട്ടോഗ്രാഫര്‍ രംഗം ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ടതും, ലൈറ്റ് ക്രമീകരിക്കേണ്ടതും. വ്യൂഫൈന്ററ് എന്താണെന്നും, SLR ന്റെ പ്രവര്‍ത്തന തത്വം എങ്ങനെയാണെന്നും നമ്മള്‍ പാഠം 3: ഫിലിം ഫോര്‍മാറ്റുകളും വിവിധയിനം ക്യാമറകളും എന്ന അദ്ധ്യായത്തില്‍ ചര്‍ച്ചചെയ്തതാണ്.

ക്യാമറയുടെ ചിത്രത്തില്‍ മൂന്നു ഭാഗങ്ങള്‍ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതും കണ്ടല്ലോ? ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് ഡയല്‍, അപ്പര്‍ച്ചര്‍ റിംഗ്, ഫോക്കസ് റിംഗ് എന്നിവയാണ് അവ. ഇവ ഓരോന്നിനേയും പറ്റി അല്പം വിശദമാക്കിയിട്ട് മുമ്പോട്ട് പോകാം. അതിനായി മുമ്പു പരിചയപ്പെട്ട ഒരു രേഖാചിത്രം ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ഒന്നു നോക്കാം.

















അപ്പര്‍ച്ചറും ഷട്ടറും

ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് ഏതെങ്കിലും രീതിയില്‍ വെളിച്ചം കയറിയാല്‍ ചിത്രം കിട്ടുകയില്ല എന്നറിയാമല്ലോ. വെളിച്ചം ആവശ്യത്തില്‍ കൂടുതലായാലും, കുറവായാലും പ്രശ്നം തന്നെ. ക്യാമറയ്ക്ക് ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് കിറുകൃത്യമായി നിയന്ത്രിച്ച് നിറുത്തുന്ന രണ്ട് സംവിധാനങ്ങളാണ് അപ്പര്‍ചറും ഷട്ടറും. മുകളില്‍ കൊടുത്തീര്‍ക്കുന്ന രേഖാചിത്രത്തിലെ ലെന്‍സിനു തൊട്ടുപുറകിലായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന, വലിപ്പം കൂട്ടുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യാവുന്ന ഒരു സുഷിരമാണ് അപ്പര്‍ച്ചര്‍. ഉള്ളിലേക്കും പുറത്തേക്കും ഒന്നിനു മീതേ ഒന്നായി നീക്കാവുന്ന തകിടുകള്‍ ചേര്‍ത്താണ് അപ്പര്‍ച്ചര്‍ നിര്‍മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. SLR ക്യാമറ ലെന്‍സുകളുടെ ഭാഗംതന്നെയാണ് അപ്പര്‍ച്ചര്‍. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില്‍ ഈ തകിടുകളും അപ്പര്‍ച്ചറും വ്യക്തമായിക്കാണാം.


കടപ്പാട് : Wikipedia commons


ഈ തകിടുകള്‍ തുറന്ന് സുഷിരം വലുതാക്കിയാല്‍ കൂടുതല്‍ പ്രകാശം ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുമെന്നും ചെറുതാക്കിയാല്‍ അതിലും കുറച്ചു പ്രകാശം മാത്രമേഉള്ളിലേക്ക് കടക്കൂ എന്നും മനസ്സിലായല്ലോ.










ഈ തകിടുകളെ നിയന്ത്രിച്ച് അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സുഷിരം വലുതാക്കുകയും ചെറുതാക്കുകയും ചെയ്യുവാനുള്ള നിയന്ത്രണ സംവിധാനം ലെന്‍സിന്റെ പുറത്ത് ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു വളയത്തിലാണ് കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്. ഇതിനെ അപ്പര്‍ച്ചര്‍ റിംഗ് എന്നുവിളീക്കുന്നു. താഴെ ഒരു ലെന്‍സിന്റെ ചിത്രം കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതില്‍ അപ്പര്‍ച്ചര്‍ റിംഗ് മാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന രീതി നോക്കൂ.

കടപ്പാട് : Wikipedia commons

അപ്പര്‍ച്ചര്‍ റിംഗ് എന്നു മാര്‍ക്ക് ചെയ്തീരിക്കുന്ന വളയത്തില്‍ 2 മുതല്‍ 22 വരെയുള്ള നമ്പറുകള്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്നതു ശ്രദ്ധിച്ചല്ലോ? ഇവയെ F നമ്പറുകള്‍ അല്ലെങ്കില്‍ F-stops എന്നുവിളിക്കുന്നു. ഒരു ലെന്‍സിന്റെ ഫോക്കല്‍ ദൂരത്തെ (focal length) അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സുഷിരത്തിന്റെ വ്യാസം കൊണ്ട് ഹരിച്ചാല്‍ കിട്ടുന്ന നമ്പറാണിത്. ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറകളിലെ ലൈവ് പ്രിവ്യൂവിലും, വ്യൂ ഫൈന്ററുകളിലും എല്ലാം ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഈ നമ്പറുകള്‍ കാണാം. അപര്‍ച്ചര്‍ സുഷിരത്തിന്റെ നമ്പറാണത്. ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുവാനുള്ളത്, ഒരു ചെറിയ എഫ്. നമ്പര്‍ വലിയ സുഷിരത്തേയും, വലിയ എഫ്. നമ്പര്‍ ചെറിയ സുഷിരത്തേയും കുറിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. അതായത്, F/2.8 നേക്കാള്‍ വളരെ ചെറിയ സുഷിരമാണ് F/ 22 എന്ന അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സ്റ്റോപ്പ് തരുന്നത്. സ്വാഭാവികമായും, F/2.8 യില്‍ സെറ്റ് ചെയ്തീരിക്കുന്ന അപ്പര്‍ച്ചര്‍ F/22 ല്‍ സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ അളവ് പ്രകാശം ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടത്തി വിടും.

കുറിപ്പ്: ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ.ആർ കാലഘട്ടം ആരംഭിച്ചതുമുതൽ ലെൻസുകളിൽ നിന്ന് അപ്പർച്ചർ റിംഗും അപ്പർച്ചർ നമ്പറുകളും അപ്രത്യക്ഷമാകാൻ തുടങ്ങി. ഇപ്പോൾ മാർക്കറ്റിൽ ലഭ്യമായ എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകളോടൊപ്പം ലഭിക്കുന്ന ലെൻസുകളിൽ ഒന്നിലും അപ്പർച്ചർ റിംഗ് ഇല്ല. പകരം അപ്പർച്ചർ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത് ക്യാമറയിൽ തന്നെയുള്ള ഇലക്ട്രോണിക് നിയന്ത്രണ സംവിധാനം ഉപയോഗിച്ചാണ്.

ഇത്രയും കാര്യങ്ങള്‍ താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില്‍ നിന്നും എളുപ്പത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കാം.










അപ്പര്‍ച്ചറുകളെപ്പറ്റി തല്‍ക്കാലം ഇത്രയും മതി. വിശദമായി പിന്നീട് അപ്പര്‍ച്ചര്‍ പ്രയോറിറ്റി മോഡ് (Aperture Priority Mode) എന്ന അദ്ധ്യായത്തില്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

ഷട്ടര്‍

ഇനി ഷട്ടര്‍ എന്താണു ചെയ്യുന്നത് എന്നു നോക്കാം. ക്യാമറയിലെ ഫിലിമില്‍, അല്ലെങ്കില്‍ ഡിജിറ്റല്‍ സെന്‍സറില്‍ വെളിച്ചം വീഴാതെ അടച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കര്‍ട്ടനാണ് ഷട്ടര്‍ എന്നു സങ്കല്‍പ്പിക്കാം. ഫോട്ടോ എടുക്കുന്ന അവസരത്തില്‍, അതായത് ഫോട്ടോയെടുക്കുന്ന “ക്ലിക്ക്” ശബ്ദം കേള്‍ക്കുന്നതിലും കുറവു സമയത്തില്‍ ഈ കര്‍ട്ടന്‍ തുറന്നടയുന്നു. ഈ തുറന്നടയല്‍ സംവിധാനവും കിറുകൃത്യമായി നിര്‍മ്മിച്ചതാണ്. പലപ്പോഴും ഒരു സെക്കന്റിന്റെ ഒരംശത്തിലാണ് ഷട്ടര്‍ തുറന്നടയുന്നത് - സെക്കന്റുകള്‍ നീളുന്ന തുറക്കല്‍ മുതല്‍, ഒരു സെക്കന്റിന്റെ മൂവായിരത്തിലൊന്നു സമയത്തിനുള്ളില്‍ തുറന്നടയുന്ന ഷട്ടര്‍ വരെ ഇന്നു മാര്‍ക്കറ്റില്‍ നിലവിലുള്ള ക്യാമറകളില്‍ ഉണ്ട്.

ഈ ഷട്ടറിന്റെ തുറന്നടയല്‍ വേഗത നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള സംവിധാനമാണ് ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് ഡയല്‍. ചിത്രം നോക്കൂ.

1 മുതല്‍ 2000 വരെയുള്ള നമ്പറുകള്‍ ഈ ഡയലില്‍ കണ്ടല്ലോ. ഒന്ന് എന്നത് ഒരു സെക്കന്റ് തന്നെ. രണ്ട്, രണ്ടിലൊന്നു സെക്കന്റിനേയും 60 അറുപതിലൊന്നു സെക്കന്റിനേയും 500 അഞ്ഞൂറില്‍ ഒന്നു സെക്കന്റിനേയും 2000 രണ്ടായിരത്തിലൊന്നു സെക്കന്റിനേയും കുറിക്കുന്നു. B എന്നൊരു മാര്‍ക്കിംഗും ഈ ഡയലില്‍ ഉണ്ട്. ഷട്ടര്‍ ഫോട്ടൊഗ്രാഫര്‍ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത്രയും സമയം തുറന്നുവയ്ക്കാനുള്ള സംവിധാനമാണ് ഇവിടെയുള്ളത്. വെളിച്ചം കൂടുതല്‍ ലഭ്യമായ അവസരങ്ങളില്‍ സ്വാഭാവികമായും ഉയര്‍ന്ന ഒരു ഷട്ടര്‍ നമ്പര്‍ വേണം ഉപയോഗിക്കുവാന്‍. വെളിച്ചം കുറവുള്ള അവസരങ്ങളില്‍ മറിച്ചും. എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് 30 (അതായത് മുപ്പതിലൊന്നു സെക്കന്റ്) നു താഴേക്ക് ക്യാമറ കൈയ്യില്‍ വച്ച് ഫോട്ടൊയെടുത്താല്‍ ചിത്രം ബ്ലര്‍ (Blur) ആവാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ട് എന്നതാണ്. അതായത് നമ്മുടെ കൈ അനങ്ങുന്നേയില്ല എന്നു നമുക്കുതോന്നുന്ന അവസരങ്ങളില്‍ പോലും ചെറുതായി അത് ചലിച്ചേക്കാം. അത് ചിത്രത്തിന്റെ ക്ലാരിറ്റിയെ ബാധിക്കും. വെളിച്ചം കുറവുള്ള അവസരങ്ങളില്‍ എടുത്ത ചിത്രങ്ങളിലെ പല വസ്തുക്കളും ഇങ്ങനെ “ചാഞ്ചാടുന്ന” രീതിയില്‍ നില്‍ക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുമല്ലോ. ഷട്ടര്‍ സ്പീഡും ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറയുടെ പ്രിവ്യൂവില്‍ എഫ്. നമ്പറിനോട് അടുത്തായി കാണാവുന്നതാണ്.

ഷട്ടര്‍ സ്പീഡിനെപ്പറ്റി ഇവിടെ ഇത്രയും മാത്രം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നമുക്ക് മുമ്പോട്ട് പോകാം. ഷട്ടര്‍ പ്രയോറിറ്റി മോഡ്, ഫ്ലാഷ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്നിവയെപ്പറ്റി പിന്നീട് ചര്‍ച്ചചെയ്യുമ്പോള്‍ വിശദമായി ഇതേപ്പറ്റി പറയാം. അപ്പോള്‍, ഷട്ടര്‍ സ്പീഡും അപ്പര്‍ച്ചറും അനുയോജ്യമായ രീതിയില്‍ നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് നമുക്ക് ക്യാമറയിലേക്ക് കടന്നുവരുന്ന വെളിച്ചത്തെ നിയന്ത്രിക്കാം എന്നു മനസ്സിലായല്ലോ. പക്ഷേ അനുയോജ്യമായ രീതിയിലാണോ ഇതുരണ്ടും നമ്മള്‍ സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്ന് എങ്ങനെയറിയും? അതിനായി ഒരു സംവിധാനവും ക്യാമറയ്കൂള്ളില്‍ത്തന്നെയുണ്ട്. ലൈറ്റ് മീറ്റര്‍ എന്നാണ് ഈ സംവിധാനത്തിന് പേര്. വ്യത്യസ്ത ക്യാമറ മോഡലുകളില്‍ (SLR) ഇവ പലവിധത്തില്‍ ആയിരിക്കും. സാധാരണമായി കണ്ടുവരുന്ന ഒരു രീതിയാണ് നടുക്ക് ഒരു പൂജ്യവും, അതിന്റെ ഇരു വശത്തുമായി + ‌- ചിഹ്നങ്ങളുമായുള്ള ലൈറ്റ് മീറ്ററുകള്‍. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഇത് വ്യക്തമാവും.

രണ്ടുകാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക. ഡിജിറ്റല്‍ SLR ഉപയോഗിക്കുന്ന തുടക്കക്കാരാരെങ്കിലും ഈ പോസ്റ്റ് വായിച്ച് ഫോക്കസിംഗ് മാനുവലായി ചെയ്യാനാഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കില്‍, അപ്രകാരം ചെയ്യുന്നതിനുമുമ്പ് ക്യാമറബോഡിയിലെയും, ലെന്‍സിലേയും ഓട്ടോമാറ്റിക് ഫോക്കസ് എന്ന സ്വിച്ച് മാനുവല്‍ എന്ന് മാറ്റിയിട്ടേ ഇതിനൊരുങ്ങാവൂ. അല്ലെങ്കില്‍ ലെന്‍സിന്റെ മോട്ടോര്‍ മെക്കാനിസം തകരാറിലാവും. രണ്ടാമതായി, മാനുവലായി ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ക്യാമറ ബോഡിയിലെ മോഡ് സെലക്ഷൻ റിംഗ് M എന്നതിനു നേരെ തിരിച്ചു വയ്ക്കുക. അതുപോലെ താഴെ പറയുന്ന “അപ്പർച്ചർ ഡയൽ തിരിക്കുക“, “ഷട്ടർ ഡയൽ തിരിക്കുക” തുടങ്ങിയ വിവരണങ്ങൾ ഇപ്പോഴത്തെ ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകളിൽ ചെയ്യുന്നത് ക്യാമറയിലെ ഡയൽ ഉപയോഗിച്ചാണ് - അല്ലാതെ പഴയ ക്യാമറകളിലെപ്പോലെ ഇവയ്ക്കായി വെവ്വേറെ റിംഗുകൾ ഇല്ല.

ഇനി ഒരു ഫോട്ടോയെടുത്തുനോക്കാം. ക്യാമറയുടെ വ്യൂ ഫൈന്ററില്‍ കൂടെ കാണുന്ന കാഴ്ചയാണ് താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില്‍.
















കുട്ടിയുടെ ചിത്രം വ്യക്തമായി കാണുന്നില്ല അല്ലേ? ലെന്‍സ് ഫോക്കസില്‍ അല്ല എന്നര്‍ത്ഥം. മുകളീല്‍ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ലെന്‍സിന്റെ ചിത്രം നോക്കൂ. അതില്‍ ഫോക്കസ് റിംഗ് എന്ന് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന റിംഗ് തിരിച്ചാല്‍ ചിത്രം ഫോക്കസില്‍ കിട്ടും (SLR ക്യാമറയില്‍, ലെന്‍സില്‍ക്കൂടി കടന്നുവരുന്ന അതേ ചിത്രംതന്നെയാണ് വ്യൂ ഫൈന്ററില്‍ കാണുന്നത്. അതിനാല്‍ വ്യൂഫൈന്ററില്‍ നോക്കിക്കൊണ്ട് ചിത്രം വ്യക്തമാവുന്നതുവരെ ലെൻസിന്റെ ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിച്ചാല്‍ മതി, ഫോക്കസില്‍ ആക്കുവാന്‍).


ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിച്ചല്ലോ. ദേ, ഇപ്പോ ചിത്രം ക്ലിയറായി!

ചിത്രം വളരെ വ്യക്തംതന്നെ. പക്ഷേ ഇപ്പോള്‍ നാം വ്യൂ ഫൈന്ററില്‍ കാണുന്ന ലൈറ്റ് അളന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് നമ്മുടെ കണ്ണുകളാണെന്ന വ്യത്യാസമുണ്ട് - അളവും ക്രമീകരണവും എല്ലാം ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി തലച്ചോറില്‍ നടന്നോളും. പക്ഷേ ഇപ്പോള്‍ ക്യാമറയില്‍ നിലവിലിരിക്കുന്ന അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സെറ്റിംഗും ഷട്ടര്‍ സ്പീഡും ഈ ചിത്രം വ്യക്തമായി ഫിലിമിലെത്തിക്കാന്‍ പാകമാണോ എന്നെങ്ങനെയറിയും. അതിനായി ലൈറ്റ് മീറ്ററില്‍ ഒന്നു നോക്കാം. വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ ഉള്ളില്‍ത്തന്നെയാണ് ലൈറ്റ് മീറ്റര്‍. ചിത്രത്തിന്റെ ബോര്‍ഡറില്‍ താഴെയായി ലൈറ്റ് മീറ്റര്‍ കാണാം. ഇപ്പോള്‍ നിലവിലിരിക്കുന്ന ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് 250ഉം അപ്പര്‍ച്ചര്‍ F/16 ഉം ആണ്. ലൈറ്റ് മീറ്റര്‍ ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കൂ. ചുവന്ന ചതുരങ്ങള്‍ നെഗറ്റീവ് (-) ഭാഗത്തേക്ക് നീളുന്നതു കണ്ടില്ലേ. ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് വീഴുന്ന ലൈറ്റ് പോരാ എന്നര്‍ത്ഥം.















അതിനാല്‍ ഇനി അപ്പര്‍ച്ചര്‍ റിംഗ് ഒന്നു തിരിച്ച് അപ്പര്‍ച്ചര്‍ F/ 2.8 ല്‍ വയ്ക്കാം. ഇനി ലൈറ്റ് മീറ്റര്‍ ഒന്നു നോക്കൂ (ചിത്രം)














ചുവന്ന വരകള്‍ ഇതാ പോസിറ്റീവ് (+) ഭാഗത്തേക്ക് പോയിരിക്കുന്നു! ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടന്നുവരുന്ന ലൈറ്റ് കൂടുതലാണ് എന്നര്‍ത്ഥം. ഈ പൊസിഷനില്‍ ഈ ചിത്രം എടുത്താല്‍ ഏകദേശം ഇങ്ങനെയിരിക്കും














ഇതു ശരിയായില്ലല്ലോ..? അതിനാല്‍ അപ്പര്‍ച്ചര്‍ റിംഗ് പതിയെ തിരിച്ച്, ചുവന്ന ചതുരങ്ങള്‍ കൂടുതലും അല്ല, കുറവും അല്ല എന്ന പൊസിഷനില്‍ കിട്ടുമോ എന്നു നോക്കാം. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. 250 F/8 എന്ന പൊസിഷനില്‍ ചുവന്ന ചതുരങ്ങള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും അപ്രത്യക്ഷമായതായി കാണാം.














ഇതാണ് ഈ ഫോട്ടോയുടെ കറക്റ്റായ ഒരു സെറ്റിംഗ്. ഇതുപോലെ മറ്റു ചില ഷട്ടര്‍ സ്പീഡുകളിലും, അപ്പര്‍ച്ചര്‍ അനുയോജ്യമായി സെറ്റുചെയ്ത് കൃത്യമായ ലൈറ്റ് മീറ്ററിംഗ് ചെയ്യാവുന്നതാണ് (കൂടുതല്‍ കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍, ഒരു ന്യൂട്രല്‍ ഗ്രേ ഓബ്ജടില്‍ ആയിരിക്കും ഇപ്രകാരം കിട്ടുന്ന “പൂജ്യം” എന്ന നടുവിലെ സെറ്റിംഗ് കൃത്യമായ അളവില്‍ പ്രകാശം തരുന്നത്. അല്ലാത്ത രംഗങ്ങളിലൊക്കെയും ഇതിനേക്കള്‍ അല്പം ഇടതോ വലത്തോ ആയിരിക്കും കൃത്യമായ ലൈറ്റിംഗ്. ഫോട്ടൊഗ്രാഫി പരിചയത്തില്‍ കൂടി ഇത് ക്രമേണ മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ).

കുറിപ്പ്: ഇവിടെ 250 എന്ന ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് ഉദാഹരണത്തിനായി എടുത്തുവെന്നേയുള്ളൂ. F/8, 250 എന്ന കോമ്പിനേഷന്‍ സെറ്റിംഗിന് തത്തുല്യമായ മറ്റൊരു സെറ്റിംഗാണ് ഇതേ ലൈറ്റിംഗില്‍ F/5.6, 500 എന്നത്. അതായത് ഷട്ടര്‍ സ്പീഡില്‍ ഒരു സ്റ്റെപ് കൂടുതലാക്കുമ്പോള്‍, അപ്പര്‍ച്ചറില്‍ ഒരു സ്റ്റെപ് താഴേക്ക് മാറ്റാം. പക്ഷേ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്ന സ്റ്റെപ് അപ്/ഡൌണ്‍ രീതി രംഗത്തെ ലൈറ്റിന് അനുസരിച്ച് ഒരു പരമാവധി പോയിന്റിനു ശേഷം സാധിക്കില്ല എന്നു മാത്രം. അതുപോലെ ഇത്ര അപ്പര്‍ച്ചര്‍, അല്ലെങ്കില്‍ ഇത്ര ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് നമുക്ക് വേണം എന്ന് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍ക്ക് തീരുമാനിക്കേണ്ടിവരുന്ന (പ്രത്യേക എഫക്ടുകള്‍ക്കായി) സാഹചര്യങ്ങളുണ്ട്. ഇത്തരം എഫക്റ്റുകളെപ്പറ്റി അപ്പര്‍ച്ചര്‍ പ്രയോറിറ്റി, ഷട്ടര്‍ പ്രയോറിറ്റി മോഡുകളെപ്പറ്റി പറയുന്ന പോസ്റ്റില്‍ പറയാം.


ലൈറ്റ് മീറ്ററിംഗ് ശരിയായിക്കഴിഞ്ഞാല്‍, ഇനി ക്ലിക്ക് ചെയ്യാം. ഇത്രയുംവായിച്ചിട്ട്, ഒരു SLR ക്യാമറയില്‍ ഫോട്ടോയെടുക്കുന്നത് ഇത്രയും മെനക്കേടാണെന്നൊന്നും ആരും തെറ്റിദ്ധരിക്കരുതേ. പൂര്‍ണ്ണമായും മാനുവലായി എടുക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമേ ഇതിന്റെ ആവശ്യമുള്ളു. അല്ലാത്തപ്പോഴെല്ലാം, ക്യാമറ കൃത്യമായി ഇതൊക്കെ നിര്‍വ്വഹിച്ചുകൊള്ളും. അതുപോലെ, ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഒരു ക്യാമറ, ഈ സെറ്റിംഗുകളൊക്കെയും അതിന്റേതായ ഒരു വിശകലനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഒരു നിമിഷത്തിനുള്ളില്‍ സ്വയം നിര്‍വ്വഹിക്കുകയും ചെയ്യും. ഓരോ ഡിജിറ്റല്‍ ഫോട്ടോയുടെയും exif data പരിശോധിച്ചാല്‍ ഈ ക്യാമറ സ്വയം ചെയ്ത ഈ സെറ്റിംഗുകള്‍ കാണാ‍വുന്നതാണ്.

പ്രകാശ നിയന്ത്രണം എന്ന അവയുടെ പ്രാഥമിക ഉപയോഗത്തിനു പുറമേ അപ്പര്‍ച്ചര്‍, ഷട്ടര്‍ എന്നിവയ്ക്ക് ക്രിയേറ്റീവ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില്‍ വളരെയേറെക്കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യാനുണ്ട്. അത്തരം ഉപയോഗങ്ങളെപ്പറ്റി പുറകാലെ ചര്‍ച്ചചെയ്യാം. ഇങ്ങനെ ഓരോ രംഗങ്ങള്‍ക്കും ഏകദേശം അനുയോജ്യമായ ഷട്ടര്‍, അപ്പര്‍ച്ചര്‍, സെന്‍സിറ്റിവിറ്റി കോമ്പിനേഷനുകളാണ് ഇന്നത്തെ കണ്‍സ്യൂമര്‍ ക്യാമറകളില്‍ കാണുന്ന ലാന്റ് സ്കേപ്പ്, ക്ലോസപ്പ്, പോര്‍ട്രയിറ്റ്, സ്പോര്‍ട്ട്സ് എന്നൊക്കെയുള്ള പ്രീസെറ്റ് മോഡുകള്‍ (pre-set modes). അതായത് ഈ ഓരോ മോഡിലും അപ്പര്‍ച്ചറ് അല്ലെങ്കില്‍ ഷട്ടര്‍ അല്ലെങ്കില്‍ രണ്ടും ഒന്നിച്ച് അനുയോജ്യമായ ഒരു രീതിയില്‍ വര‍ത്തക്കവിധം മുന്‍‌കൂട്ടി സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുകയാണ്. ക്യാമറയുടെ സോഫ്റ്റ്വെയര്‍ ബാക്കിസെറ്റിംഗുകള്‍ അതിനനുസരിച്ച് മാറ്റിക്കൊള്ളും.


ഇനി മറ്റൊരു സാഹചര്യം എടുക്കാം. തീരെ വെളിച്ചം കുറവുള്ള ഒരു അവസരം. നമ്മുടെ മാനുവല്‍ ക്യാമറയ്ക്ക് സാധ്യമായ ഏറ്റവും വലിയ അപ്പര്‍ച്ചര്‍ സുഷിരവും, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഷട്ടര്‍ സ്പീഡും നാം സെറ്റുചെയ്തു. എന്നിട്ടും ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര്‍ വെളിച്ചം പോരാ എന്നാണു കാണിക്കുന്നത് എന്നിരിക്കട്ടെ. എന്തുചെയ്യും? ഒന്നുകില്‍ “കറക്കിക്കുത്ത്” രീതിയില്‍ ഷട്ടര്‍ ഇഷ്ടം പോലെ തുറന്നുവച്ച് പരീക്ഷണങ്ങള്‍ നടത്താം. അപ്പോള്‍ “കിട്ടിയാല്‍ കിട്ടി, ഇല്ലെങ്കില്‍ ചട്ടി“ എന്നു പറഞ്ഞതുപോലെയാവും കാര്യങ്ങള്‍! അതല്ലെങ്കില്‍ ഫിലിമിന്റെ സെന്‍സിറ്റിവിറ്റി കൂട്ടാം.


എന്താണീ സെന്‍സിറ്റിവിറ്റി? ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഫിലിമിലെ രാസവസ്തുക്കള്‍ ഒരു നിശ്ചിത സമയത്തേക്ക് പ്രകാശവുമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചാലേ ഫോട്ടോ ലഭിക്കൂ എന്നറിയാമല്ലോ. ഇതനുസരിച്ച് ഓരോതരം ഫിലിമുകള്‍ക്കും ഓരോ ISO നമ്പറുകള്‍ ഉണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ സാധ്യമെങ്കില്‍ രാസപ്രവര്‍ത്തനം വളരെ വേഗം (കുറഞ്ഞ വെളിച്ചത്തില്‍) നടക്കുന്ന ഒരു ഫിലിം ഉപയോഗിക്കാം. പക്ഷെ ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറയില്‍ ഓരോ ലൈറ്റിംഗിനും അനുസരിച്ച് ഇതുപോലെ സെന്‍സറുകള്‍ മാറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാന്‍ സാധിക്കില്ലല്ലോ. അതിനാല്‍ സെന്‍സറില്‍ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന സിഗ്നലുകളെ പ്രത്യേകരീതിയില്‍ ശക്തീകരിക്കുന്ന (amplify) രീതിയാണ് അവയില്‍ അനുവര്‍ത്തിച്ചു വരുന്നത്. ഇതിനെയാണ് ISO സെറ്റിംഗുകള്‍ എന്നു വിളിക്കുന്നത്. അതായത്, സിഗ്നല്‍ ആ‌പ്ലിഫിക്കേഷന്‍ കൂട്ടിക്കൊണ്ട്, ഉയര്‍ന്ന അപ്പര്‍ച്ചര്‍, ഷട്ടര്‍ സ്പീഡ് സെറ്റിംഗുകള്‍ വെളിച്ചം കുറവുള്ള സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ സാധിക്കും.


അടുത്ത പോസ്റ്റില്‍ - ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസും.

Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom