tag:blogger.com,1999:blog-44340206687984424442024-02-07T16:55:22.573+04:00കാഴ്ച്ചയ്ക്കിപ്പുറംഫോട്ടോഗ്രാഫിക്കുപിന്നിലെ കാഴ്ചകളും ഉള്ക്കാഴ്ചകളുംഅപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.comBlogger24125tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-39854720981425832662010-04-28T07:43:00.023+04:002011-04-05T07:29:46.013+04:00ഒരു ക്യാമറ വാങ്ങാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ<div style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><b>DSLR Photography for beginners : Part 1</b></span></div><br />
കുറേനാളുകളായി പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന എന്റെ ചില സുഹൃത്തുക്കൾ ഈയിടെ എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകൾ വാങ്ങി എസ്.എൽ.ആർ "ക്ലബ്ബിൽ" അംഗങ്ങളായിട്ടുണ്ട്! ചിലരൊക്കെ വായിച്ചും പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും അത്യാവശ്യം ഉപയോഗക്രമങ്ങളൊക്കെ മനസ്സിലാക്കി ഈ പുതിയ യന്ത്രം കൈയ്യിലെടുത്തവരായിരുന്നുവെങ്കിലും മറ്റുചിലർ ഇതിനെപ്പറ്റി അത്രവലിയ അറിവില്ലാതെ പല ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കഴിവതും എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഞാൻ എഴുത്തുകളിൽക്കൂടി മറുപടി നൽകാറുണ്ടെങ്കിലും അവർ ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങളെല്ലാം കൂടി ഒന്നു രണ്ടു പോസ്റ്റുകളായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചാൽ ഇനിയും ഈ മേഖലയിലേക്ക് വരുന്നവർക്ക് പ്രയോജനകരമാകുമല്ലോ എന്ന ചിന്തയാണ് ഈ പോസ്റ്റിന്റെ അടിസ്ഥാനം.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">SLR Photography for Beginers </span>- പേരു സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ കാര്യങ്ങൾ മാത്രമാണ് ഇവിടെ വിവരിക്കുന്നത്. സാങ്കേതിക കാര്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വലിയ വിവരണങ്ങൾ ഇവിടെ പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. അതുകൊണ്ട് Advanced SLR users നു പ്രയോജനകരമായ വിവരങ്ങളൊന്നും ഈ പോസ്റ്റിൽ കണ്ടെന്നു വരികയില്ല. എങ്കിലും അവരോട് എനിക്കൊരു അഭ്യർത്ഥനയുണ്ട്. ഈ പോസ്റ്റിൽ എഴുതാൻ വിട്ടുപോയതും എന്നാൽ തുടക്കക്കാർക്ക് പ്രയോജനകരമായതുമായ എന്തെങ്കിലും വിവരങ്ങൾ നിങ്ങൾ കാണുന്നുവെങ്കിൽ ദയവായി ഇവിടെ കമന്റിൽ അത് എഴുതുക. ആ വിവരങ്ങളും ചേർത്ത് ഈ പോസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യുന്നതാണ്. ഈ പോസ്റ്റിൽ <i>“ഏതു ക്യാമറയാണ് നല്ലത്? പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് വാങ്ങണോ, എസ്.എൽ.ആർ വാങ്ങണോ, അതോ ഒരു ബ്രിഡ്ജ് ക്യാമറ മതിയോ? ഏതു ബ്രാന്റാണ് നല്ലത്, ഓഫറുകൾ ഉള്ളത് വാങ്ങണോ, അതോ ഓഫറുകൾ ഇല്ലാത്തതു വാങ്ങണോ” </i>തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങളുടെ ഉത്തരങ്ങളിലേക്കെത്താവുന്ന വിവരങ്ങളും, രണ്ടാം ഭാഗത്ത് ഒരു എൻട്രി ലെവൽ SLR ഉപയോഗിച്ച് ഫോട്ടോയെടുക്കാനുള്ള അടിസ്ഥാനപാഠങ്ങളുമാണ് ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<b>1. ഒരു ക്യാമറ വാങ്ങണം. ഏതാണ് നല്ലത്?</b><br />
<br />
എനിക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ തവണ ഉത്തരം പറയേണ്ടിവന്നിട്ടുള്ള ചോദ്യമാണിത്; ഒപ്പം ഉത്തരം പറയുവാൻ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടിയിട്ടുള്ളതും! കാരണങ്ങൾ പലതാണ്. ഒന്നാമത് മാർക്കറ്റിൽ ഇറങ്ങുന്ന എല്ലാ ക്യാമറകളും കാണുവാനോ ഉപയോഗിച്ചു നോക്കുവാനോ സാധിക്കാറില്ല എന്നതു തന്നെ. ഇത് ഒരു ജനറലായ ചോദ്യമാണെന്നതും, ഏതെങ്കിലും ഒന്നോ രണ്ടോ കാര്യങ്ങളെ മാത്രം ആശ്രയിച്ച് ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്താവുന്ന കാര്യമല്ല എന്നതുമാണ് എറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കുന്നത്. <br />
<br />
ക്യാമറ വാങ്ങാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരിൽ മൂന്നുവിഭാഗം ആളുകളെ കാണാം. ആദ്യത്തെ വിഭാഗം കുറഞ്ഞ ബഡ്ജറ്റ് ഉള്ളവരാണ്. അവർക്ക് അതുകൊണ്ട്തന്നെ ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ മാത്രമേ വാങ്ങാനാവുന്നുള്ളൂ. അതിൽ നല്ലതേതാണ് എന്നാണു ചോദ്യം. രണ്ടാമത്തെ വിഭാഗത്തിനു ബഡ്ജറ്റ് വലിയ പ്രശ്നമല്ല. നല്ലൊരു ക്യാമറവേണം എന്നേയുള്ളൂ. നല്ല ചിത്രങ്ങൾ കിട്ടണം. പക്ഷേ മെനക്കെട്ട് ക്യാമറ ഉപയോഗങ്ങൾ പഠിക്കാനോ ഫോട്ടോഗ്രഫിക്കു പിന്നിൽ സമയം കളയാനോ തൽക്കാലം മനസ്സില്ല (ഇക്കൂട്ടരെ പതിയെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ സാധിക്കും)! മൂന്നാമത്തെ വിഭാഗം ഫോട്ടോഗ്രാഫിയെ വളരെ താല്പര്യമായി ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന കൂട്ടരാണ്. Enthusiast എന്നോ hobbyist എന്നോ ഒക്കെ വിളിക്കാം. ചിലരൊക്കെ professional ലെവലിൽ ആവാൻ കഴിവുള്ളവരുമാണ്. DSLR ക്യാമറ വാങ്ങാനാണ് ഇവരുടെ ആഗ്രഹം. ഏതു ബ്രാന്റാണു നല്ലത് എന്നും, അതിൽ തന്നെ ഏതു മോഡലാണ് എടുക്കേണ്ടതെന്നും ആണ് ഇവർക്കറിയേണ്ടത്.<br />
<br />
ക്യാമറ വാങ്ങാൻ ഒരുങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് ആദ്യമായി ചെയ്യേണ്ടത് നിങ്ങൾ എന്തുദ്ദേശത്തിനാണ് ഈ ക്യാമറ വാങ്ങുന്നത് എന്ന് സ്വയം അവലോകനം ചെയ്യുക എന്നതാണ്. അതോടൊപ്പം അതിനുവേണ്ടി ചെലവാക്കാനാവുന്ന ബഡ്ജറ്റും ഏകദേശം മനസ്സിൽ വയ്ക്കുക. പോക്കറ്റിൽ കൊണ്ടുനടക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരുക്യാമറയാണ് വേണ്ടത്, അത്യാവശ്യം ഏതു സന്ദർഭത്തിലും ഫോട്ടോയെടുക്കണം എന്നതാണ് ഉദ്ദേശമെങ്കിൽ സംശയിക്കാനൊന്നുമില്ല, സ്ലിം പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറതന്നെയാണ് നിങ്ങൾ വാങ്ങേണ്ടത്. കാരണം ഇവിടെ ഫോട്ടോയുടെ ക്വാളിറ്റിയേക്കാൾ കൊണ്ടുനടക്കാനുള്ള സൌകര്യത്തിനാണ് മുൻഗണന. നേരെമറിച്ച് ഫോട്ടോ ക്വാളിറ്റിയെ നിങ്ങൾ അത്യധികം വിലമതിക്കുന്നു, നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ ക്യാമറയെ നിയന്ത്രിച്ച് വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ഏതു സാഹചര്യങ്ങളിലും ചിത്രം എടുക്കണം എന്നാണ് നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത് ഒരു DSLR ക്യാമറയാണ്. മാക്രോഫോട്ടൊഗ്രാഫി മുതൽ വൈൽഡ് ലൈഫ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി വരെ ചെയ്യാനാണ് നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹമെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും DSLR ക്യാമറ മാത്രം പോരാ, ഓരോ സാഹചര്യങ്ങൾക്കും അനുസൃതമായ ലെൻസുകൾ നല്ല ക്വാളിറ്റിയിലും റെയ്ഞ്ചിലും ലഭിക്കുന്ന ബ്രാന്റുകൾ തന്നെ നോക്കി വാങ്ങണം.മാത്രവുമല്ല, ഈ DSLR മോഡലുകളിലെ mid/high range മോഡലുകൾ തന്നെ വാങ്ങേണ്ടിയും വരും. നിങ്ങൾ ധാരാളം വിനോദയാത്രകൾ പോകുന്ന ആളാണ് അക്കൂട്ടത്തിൽ നല്ല ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കുവാനും ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിൽ ഒരു DSLR ക്യാമറയും <i>"ട്രാവൽ ലെൻസും</i>" മതിയാവും. ചിത്രത്തിന്റെ ക്വാളിറ്റിയിൽ വലിയ നോട്ടമില്ല, തിരിച്ചെത്തി 6x4 അല്ലെങ്കിൽ 5x7 പ്രിന്റ് എടുത്ത് ഭിത്തിയിൽ പതിക്കുക എന്നതുമാത്രമാണ് ഉദ്ദേശമെങ്കിൽ നല്ല ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയും ഈ ആവശ്യത്തിന് ധാരാളം മതി. <span style="background-color: yellow;">ചുരുക്കത്തിൽ ഓരോരുത്തരുടെയും ആവശ്യങ്ങൾക്കും, ഇഷ്ടങ്ങൾക്കും, ഉപയോഗിക്കേണ്ട സന്ദർഭങ്ങൾക്കും അനുസരിച്ചാണ് ക്യാമറ തെരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത്.</span><br />
<br />
<b>2. ക്യാമറയുടെ ക്വാളിറ്റി - എന്തൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കണം?</b><br />
<br />
മാർക്കറ്റിൽ ഇന്നു ലഭ്യമായ ബ്രാന്റുകൾ - Sony, Canon, Nikon, Panasonic, Olympus, Casio, Fuji etc.etc.. - ആരും തന്നെ മോശക്കാരല്ല. ആണെങ്കിൽ ഇത്രയും Competitive ആയ ഒരു മാർക്കറ്റിൽ അവർക്ക് പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ ആവില്ല. അതുകൊണ്ട് ഓരോ ക്യാമറകമ്പനിയും അവരുടെ എതിരാളികളെക്കാൾ ഒരു പടി മെച്ചമായതും സാധ്യമായതുമായ സൌകര്യങ്ങൾ ഓരോ മോഡലിന്റെയും സ്പെസിഫിക്കേഷനുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ചെയ്യാറുണ്ട്. ഒരേ സമയം തന്നെ വിവിധ റെയ്ഞ്ചിലുള്ള മോഡലുകൾ മാർക്കറ്റിൽ ഇറക്കാറും ഉണ്ട്. എങ്കിലും ഓരോ ബ്രാന്റിനും (പ്രത്യേകിച്ച് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിൽ) അതിന്റേതുമാത്രമായ ചില ഗുണമേന്മകളും ഉണ്ട്. ചില ബ്രാന്റുകൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ ഒരു ക്യാമറമോഡൽ മറ്റൊന്നിനേക്കാൾ മെച്ചമായ ചിത്രങ്ങൾ തന്നു എന്നും വരാം. ഇത് പ്രധാനമായും ആ ക്യാമറയുടെ സെൻസർ, ലെൻസ്, ക്യാമറയുടെ സോഫ്റ്റ്വെയർ കഴിവുകൾ ഇവയെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
ക്യാമറയുടെ ഗുണനിലവാരം മനസ്സിലാക്കുവാനുള്ള നല്ല വഴി ഇന്റർനെറ്റിൽ ലഭ്യമായ അവലോകനങ്ങൾ നോക്കുക എന്നതാണ്. ചില റിവ്യൂകൾ കുറച്ചു പക്ഷഭേദങ്ങൾ കാണിച്ചേക്കാം. അതിനാൽ നല്ല റിവ്യൂകൾ മാത്രം വായിച്ചു നോക്കുക. അത്തരത്തിൽ നല്ല റിവ്യൂ ലഭ്യമായ ഒരു സൈറ്റ് ആണ് <span style="color: #000099; font-weight: bold;">www.dpreview.com</span> അതുപോലെ നിങ്ങൾക്ക് പരിചയമുള്ളവർ നിങ്ങൾ വാങ്ങാനുദ്ദേശിക്കുന്ന മോഡൽ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അവരോടും ചോദിച്ച് മനസ്സിലാക്കുക. ഫുൾ സൈസിലുള്ള ചിത്രങ്ങൾ വാങ്ങി നോക്കാം - പകൽ വെളിച്ചത്തിൽ എടുത്തതും വ്യത്യസ്ത സാഹചര്യങ്ങളിൽ എടുത്തതുമായ ചിത്രങ്ങൾ അവരുടെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് വാങ്ങി, ചിത്രത്തിന്റെ <span style="background-color: yellow; color: black;">ഫുൾ സൈസിൽ (100%) </span>കമ്പ്യൂട്ടർ കണ്ടുനോക്കുക. ഫുൾ സ്ക്രീൻ വ്യൂ അല്ല 100% വ്യൂ എന്നുപറയുന്നത് എന്നറിയാമല്ലോ? കഴിവതും ഇൻഡോർ ചിത്രങ്ങൾ താരതമ്യം ചെയ്യാതിരിക്കുക.<br />
<br />
DSLR ലോകത്തേക്ക് വരുമ്പോൾ സ്ഥിതി അല്പം വ്യത്യസ്തമാണ്. നിക്കോൺ, കാനൻ എന്നീ രണ്ടു ബ്രാന്റുകൾക്കാണ് പ്രിയം കൂടുതൽ, പ്രത്യേകിച്ചും ഏഷ്യൻ - യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ. ഇവതമ്മിൽ ഏതാണ് നല്ലതെന്നു ചോദിച്ചാൽ ഉത്തരം പറയാൻ കുഴഞ്ഞുപോകും! നിക്കോൺ ഉപയോഗിക്കുന്നവർ നിക്കോൺ ആണു നല്ലതെന്നും, കാനൻ ഉപയോഗിക്കുന്നവർ കാനൻ ആണു നല്ലതെന്നും പറയും. ചുരുക്കത്തിൽ രണ്ടും ഒന്നുപോലെ നല്ലതാണ് എന്നു സാരം. രണ്ടു കൂട്ടരും ക്യാമറ നിർമ്മാണ രംഗത്ത് അനേക വർഷത്തെ പരിചയമുള്ളവരും ഗുണനിലവാരത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ വിശ്വസിക്കാവുന്നവരും ആണ്. രണ്ടുകൂട്ടരും ലെൻസ് നിർമ്മാണത്തിലും അതിവിദഗ്ദ്ധർ! സത്യത്തിൽ DSLR ഫീൽഡിൽ, മോഡലുകളും ബ്രാന്റുകളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം, അവനൽകുന്ന ചിത്രങ്ങളുടെ ഗുണനിലവാരത്തേക്കാളധികം ക്യാമറയുടെ ഫീച്ചറുകളിൽ ആണ്. കുറച്ചു നാൾ മുമ്പ് വരെ CCD, CMOS ഈ രണ്ടു വിധത്തിലുള്ള സെൻസറുകളും DSLR ക്യാമറകളിൽ ലഭ്യമായിരുന്നു. അവയിൽ CCD സെൻസറുകൾ CMOS സെൻസറുകളേക്കാൾ കുറച്ചുകൂടി “crisp" ആയ ചിത്രങ്ങൾ നൽകിയിരുന്നു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ മാർക്കറ്റിൽ കിട്ടുന്ന DSLR ക്യാമറകൾ എല്ലാം തന്നെ CMOS ടെക്നോളജിയാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. സി-മോസ് ടെക്നോളജിയും നല്ല ഡിജിറ്റൽ ചിത്രങ്ങൾ നൽകുന്നതിനുള്ള ശേഷി കൈവരിച്ചു കഴിഞ്ഞു. അതിനാൽ ആ രീതിയിലുള്ള ഒരു താരതമ്യത്തിനു ഇപ്പോൾ പ്രസക്തിയില്ല.<br />
<br />
മറ്റൊരു പ്രധാന കാര്യം ഈ രണ്ടു ബ്രാന്റുകൾ തമ്മിൽ താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ മനസ്സിൽ വയ്ക്കേണ്ടത് ലെൻസുകളുടെ റെയ്ഞ്ച് ആണ്. നിങ്ങൾ DSLR ഫോട്ടോഗ്രാഫി നല്ലവണ്ണം മെച്ചമാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഭാവിയിൽ പല റേയ്ഞ്ചിലുള്ള ലെൻസുകൾ വാങ്ങേണ്ടിവരും . കാനൻ കമ്പനിക്ക് സ്വന്തമായി ഒട്ടനവധി റെയ്ഞ്ചുകളിലുള്ള (വിലമാത്രമല്ല, ഫോക്കൽ ലെങ്ത് റെയ്ഞ്ചിന്റെ കാര്യമാണ് ഇവിടെ പറയുന്നത്) ലെൻസുകൾ ഉണ്ട്. അവയിൽ തന്നെ ക്വാളിറ്റി കൂടിയതും കുറഞ്ഞതും. ഉദാഹരണത്തിന് കാനന്റെ L-series ലെൻസുകൾ വിലപിടിപ്പുള്ളവയും ഒപ്പം അതിമനോഹരമായ ചിത്രങ്ങൾ നൽകുന്നകാര്യത്തിൽ പ്രഥമസ്ഥാനത്തു നിൽക്കുന്നവയുമാണ്. High-end നിക്കോൺ ലെൻസുകളും ഒട്ടും മോശമല്ല എന്ന് ഇവിടെ പ്രത്യേകം പറയട്ടെ. പക്ഷേ, വിലകൾ തമ്മിൽ താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ നിക്കോൺ ലെൻസുകൾ പൊതുവേ വിലക്കൂടുതൽ ഉള്ളതാണ്. <a href="http://www.nikonusa.com/Find-Your-Nikon/Camera-Lenses/index.page" target="_blank">ഇവിടെ നോക്കൂ</a>. ലെൻസുകളിൽ തന്നെ എൻട്രീ ലെവൽ, പ്രൊഫഷനൽ ഗ്രേഡ് എന്നിങ്ങനെയും വിഭാഗങ്ങൾ കാണാം. അപ്പോൾ കൂടുതൽ ലെൻസുകൾ വാങ്ങി ഭാവിയിൽ ഫോട്ടോഗ്രാഫി വിപുലപ്പെടുത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ ബ്രാന്റുകൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോഴേ അത് മനസ്സിൽ കരുതിവേണം വാങ്ങാൻ. ക്യാമറ ബ്രാന്റുകളുടെ സ്വന്തം ലെൻസുകൾ കൂടാതെ അവയുമായി compatible ആയ തേഡ് പാർട്ടി ലെൻസുകളും മാർക്കറ്റിൽ ലഭ്യമാണ് - ഉദാഹരണം Sigma, Tamaron etc.<br />
<br />
DSLR ക്യാമറകൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ മറ്റൊരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് അവയിൽ entry level, mid range, high end എന്നിങ്ങനെ മുന്നു വ്യത്യസ്ത ശ്രേണികളിൽ മോഡലുകൾ ഉണ്ടെന്നതാണ്. എൻട്രി ലെവൽ പേരു സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ബഡ്ജറ്റിൽ ഒരു DSLR ക്യാമറ മാർക്കറ്റിൽ ലഭ്യമാക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന ക്യാമറകളാണ്. മിഡ് റേയ്ഞ്ച് കുറച്ചൂ കൂടി സീരിയസായി ചിന്തിക്കുന്നവരെ ഉദ്ദേശിച്ചാണ്. മിഡ് റെയ്ഞ്ച് ക്യാമറകളുടെയും എൻട്രിലെവൽ ക്യാമറകളുടെയും സ്പെസിഫിക്കേഷനുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ അവയുടെ സെൻസർ, മെഗാപിക്സൽ കൌണ്ട് ഇവയിലൊന്നും വലിയ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവില്ല. പകരം അവതമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അവയുടെ നിർമ്മാണത്തിലാണ്. മിഡ് റെയ്ഞ്ച് ക്യാമറകൾ കുറച്ചുകൂടി ഉറപ്പുള്ള ബോഡി, rugged design, more water-proof, auto sensor cleaning തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾ നൽകും. എൻട്രിലെവൽ ക്യാമറകൾ വളരെ ഒതുങ്ങിയും “പ്ലാസ്റ്റിക്’ പോലെയും തോന്നുമ്പോൾ മിഡ് റേയ്ഞ്ച് മുതലുള്ളവ കൂടുതൽ ഉറപ്പുള്ളവായി തോന്നുന്നു. എൻട്രിലെവൽ ക്യാമറകൾ അവയുടെ പല സംവിധാനങ്ങളും മെനുവിൽ ഒതുക്കി വച്ചിരിക്കുമ്പോൾ മിഡ് റേയ്ഞ്ചിലും ഹൈ എന്റിലും ഈ കണ്ട്രോളുകൾക്ക് സ്വന്തമായ ബട്ടണുകൾ ക്യാമറ ബോഡിയിൽ തന്നെ ഉണ്ടാവും. കൂടുതൽ മാനുവലായ അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റുകളും മിഡ്-ഹൈ റേയ്ഞ്ചുകളിൽ സാധ്യമായിരിക്കും. ഒരു ബേസിക് മോഡൽ കാറും ലക്ഷ്വറി കാറും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം പോലെ ഇതു മനസ്സിലാക്കുക. രണ്ടും കാറുകൾ തന്നെ, യാത്രപോകുകയാണ് പ്രഥമ ലക്ഷ്യം. പക്ഷേ ഒന്ന് മറ്റേതിനേക്കാൾ പലകാര്യങ്ങളിലും എഫിഷ്യൻസി കൂടിയതാണ്. ഇത്രയൊക്കെയാണ് DSLR ക്യാമറകൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങൾ.<br />
<br />
<b>3. Point & Shoot ക്യാമറകൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ എന്തൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കണം?</b><br />
<br />
ഇതിനുമുമ്പുള്ള ഉത്തരം വായിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ചിലർക്കെങ്കിലും തോന്നിയിട്ടുണ്ടാവും പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾ മോശമാണ് എന്നാണ് ഇവിടെ പറഞ്ഞുവയ്ക്കുന്നത് എന്ന്. ഒരിക്കലുമല്ല. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിച്ചും നല്ല ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കുവാൻ സാധിക്കും. ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിന്റെ ഭംഗിയുടെ 75% എങ്കിലും അതിന്റെ കോമ്പോസിഷനെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്. ബാക്കി 25% മാത്രമാണ് പലപ്പോഴും ടെക്നിക്കൽ കാര്യങ്ങളെ ആശ്രയിച്ച് ശരിയാക്കാനാവുന്നത്. ഭംഗിയായി ഫ്രെയിം കമ്പോസ് ചെയ്യാൻ അറിയാവുന്ന ഒരാൾക്ക് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിച്ചും നല്ല ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കാം. ലാന്റ്സ്കേപ്സ്, ക്ലോസ് അപ് ചിത്രങ്ങൾ, ഡേ ലൈറ്റിൽ എടുക്കുന്ന മറ്റു ചിത്രങ്ങൾ ഇവയൊക്കെ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിച്ച് ഭംഗിയായി എടുക്കുവാൻ സാധിക്കും. എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾ സാധാരണ കമ്പ്യൂട്ടർ സ്ക്രീനിൽ കാണുമ്പോഴോ സാധാരണ സൈസുകളിൽ പ്രിന്റ് ചെയ്യുമ്പോഴോ DSLR ചിത്രങ്ങളൂം പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ ചിത്രങ്ങളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങൾ മനസ്സിലാവുകയുമില്ല. പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ഓർക്കുക - ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയ്ക്കും ഒരു DSLR ക്വാളിറ്റിയിലുള്ള ചിത്രം നൽകാനാവില്ല. അതിനു കാരണം പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ അത്തരം ചിത്രങ്ങൾ നൽകുവാനായി നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ഉപകരണമല്ല എന്നതിനാലാണ്.<br />
<br />
ലൈറ്റിന്റെ നിയന്ത്രണം മാനുവലായി ചെയ്യേണ്ട അവസരങ്ങൾ, ഫോക്കസിംഗ് മാനുവലായി ചെയ്യേണ്ട അവസരങ്ങൾ, ദീർഘമായി ഷട്ടർ തുറന്നുവച്ച് ഫോട്ടോയെടുക്കേണ്ട സാഹചര്യങ്ങൾ, ഹൈ സ്പീഡ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി, നല്ല ഗുണനിലവാരമുള്ള ഫോട്ടോകൾ എടുക്കേണ്ടിവരുമ്പോൾ - ഈ സാഹചര്യങ്ങളിലൊന്നും ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ അനുയോജ്യമല്ല. അതേസമയം വളരെ സൗകര്യമായി കൊണ്ടുനടക്കുവാനും മോശമല്ലാത്ത ചിത്രങ്ങള് എടുത്ത് സൂക്ഷിക്കുവാനും ഈ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളോളം സൗകര്യപ്രദമായ ഒന്നല്ല SLR എന്നതും ഓര്ക്കുക. <br />
<br />
പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ ഒന്നു രണ്ടുകാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കാം. ഒന്ന് അതിന്റെ ഓപ്റ്റിക്കൽ സൂം (ഡിജിറ്റൽ സൂം അല്ല) പരമാവധി എത്രനമ്പർ കിട്ടുന്ന മോഡലാണോ നിങ്ങളുടെ ബജറ്റിൽ ഉള്ളത് അത് വാങ്ങുക. ഒപ്ടിക്കല് സൂം എത്ര കൂടുന്നോ അതിനു അനുസരിച്ച് ദൂരെയുള്ള വസ്തുക്കളുടെ ചിത്രം എടുക്കാനും സാധിക്കും. സാധാരണയായി 3X, 4X, 5X വരെയൊക്കെ അവ ലഭ്യമാണ്. 10X വരെ പോകുന്ന ക്യാമറകളുടെ ലെൻസുകൾ ബോഡിയിൽന്ന് പുറത്തേക്ക് തള്ളിവരുന്ന രീതിയിലായിരിക്കും ഡിസൈൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഇവയ്ക്ക് ചെറിയ സൂം ഉള്ള ക്യാമറകളെക്കാള് വലിപ്പവും വിലയും കൂടും.<br />
<br />
അടുത്തതായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ഒരു പ്രധാന കണ്ട്രോൾ ആണ് Exposure compensation ഒരു +/- അടയാളത്തോടുകൂടിയ ബട്ടൺ ആണിത്. അത് സൌകര്യപ്രദമായി ക്യാമറ ബോഡിയിൽ തന്നെ ഉണ്ടോ എന്നും, അത് ഓപ്പറേറ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ ലൈവ് പ്രിവ്യുവിലെ പ്രകാശവും കൂടുകയും കുറയുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടോ എന്നും നോക്കി വാങ്ങുക. ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയിൽ ലൈറ്റിനെ നിയന്ത്രിക്കാനായി നമുക്ക് സൌകര്യപ്രദമായി ഉപയോഗിക്കാവുന്ന ഒരേ ഒരു നിയന്ത്രണ സംവിധാനമാണ് ഈ ബട്ടൺ. <span style="background-color: yellow;">ഇമേജ് സ്റ്റബിലൈസേഷൻ, പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾക്ക് വളരെ അത്യാവശ്യമായ ഒരു സംഗതിയാണ്. പ്രത്യേകിച്ചും സൂം കൂടുതല് ഉള്ള ക്യാമറകളില്. </span><br />
<br />
വളരെ കൂടുതൽ മെഗാപിക്സൽ ഉള്ള പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലെ ചിത്രങ്ങളിൽ നോയിസ് കൂടുതലായിരിക്കും, പ്രത്യേകിച്ചും കുറഞ്ഞ ലൈറ്റിൽ. അതുകൊണ്ട് “വലിയ മെഗാപിക്സൽ നല്ല ക്വാളിറ്റി“ എന്ന മാർക്കറ്റിംഗ് തന്ത്രത്തിൽ കുടുങ്ങേണ്ട! കുടുംബാങ്ങളിൽ എല്ലാവർക്കും ഓപ്പറേറ്റ് ചെയ്യാവുന്ന ക്യാമറ എന്ന പരിഗണനയും ചിലരൊക്കെ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ നൽകാറുണ്ട്. (ഇത് പക്ഷേ ആപേക്ഷികമാണ്, അടുത്ത പോസ്റ്റിലെ “SLR ഉപയോഗം കടുകട്ടിയോ? എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം വായിച്ചുനോക്കൂ!)<br />
<b><br />
</b><br />
<b>4. DSLR ക്യാമറ - എന്താണിതിനെ മെച്ചമാക്കുന്നത്? </b><br />
<br />
Single Lense Reflex എന്നാണ് SLR ന്റെ പൂർണ്ണ രൂപം. Digital Single Lense Reflex Camera എന്നാണ് DSLR ന്റെ പൂർണ്ണരൂപം. ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഉപകരണം എന്ന നിലയിൽ ഒരു SLR ക്യാമറ മറ്റിനം ക്യാമറകളെ അപേക്ഷിച്ച് അതിന്റെ ഓപ്പറേറ്റർക്ക് (ഫോട്ടോഗ്രാഫർ) ഒട്ടേറെ സൌകര്യങ്ങളും, മെച്ചങ്ങളും ലഭിക്കുന്ന ചിത്രത്തിന് ഒട്ടേറെ മെച്ചങ്ങളും തരുന്നുണ്ട്. ആ നിലയിൽ <span style="background-color: yellow;">ഒരു ക്യാമറയുടെ ഉപയോഗക്രമത്തിന്റെ പൂർണ്ണത കാണാനാവുന്ന ഉപകരണമാണ് ഒരു SLR ക്യാമറ.</span> ഇത് ഒന്നുകൂടി വിശദമാക്കാം.<br />
<br />
മനുഷ്യൻ അവന്റെ ജീവിതസാഹചര്യങ്ങളും, ജോലികളും ആയാസരഹിതമാക്കാനായാണ് യന്ത്രങ്ങൾ കണ്ടുപിടിച്ചത്. യന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതിലൂടെ, അതേ പ്രവർത്തി ഒരുമനുഷ്യൻ ചെയ്യുന്നതിന്റെ അനവധി മടങ്ങ് വേഗതയിലും, എളുപ്പത്തിലും ചെയ്തു തീർക്കാനാവുന്നു. ആധുനിക ഉപകരണങ്ങൾ പരിശോധിച്ചാൽ മിക്കവാറും എല്ലാ മേഖലകളിലും പൂർണ്ണമായും മാനുവലായി നിയന്ത്രിക്കാവുന്നവയും, പൂർണ്ണമായും ഓട്ടോമാറ്റിക്ക് സംവിധാനങ്ങളിലൂടെ നിയന്ത്രിക്കാവുന്നവയും, ഇതിനു രണ്ടിനും ഇടയിൽ വരുന്ന സെമി ഓട്ടോമാറ്റിക് സംവിധാനത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നവയുമായ ഉപകരണങ്ങൾ കാണാം. ഇവയിൽ ഭൂരിഭാഗം ഉപകരണങ്ങളിലും പൂർണ്ണമായി മനുഷ്യനിയന്ത്രണത്തിൽ പ്രവർത്തിപ്പിക്കാവുന്നവയ്ക്ക് മറ്റുള്ളവയെ അപേക്ഷിച്ച് ചില മെച്ചങ്ങളും ഉണ്ടാവും. ഉപകരണത്തിന്റെ പ്രവർത്തനത്തനത്തിൽ നിന്നു ലഭിക്കേണ്ട ഔട്ട്പുട്ടിനു പിന്നിലെ ബുദ്ധിയും ലോജിക്കും അത് ഉപയോഗിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റേതാണ് എന്നതാണ് ആ വ്യത്യാസം. ഉദാഹരണത്തിന് മാനുവലായി ഗിയർ മാറ്റാവുന്ന ഒരു ബൈക്കും, ഓട്ടോമാറ്റിക് ഗിയർ സംവിധാനമുള്ള ഒരു സ്കൂട്ടറും തമ്മിലുള്ള പ്രവർത്തനമികവ് അത് ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളവർക്ക് അറിയാമല്ലോ? രണ്ടിന്റെയും പ്രവർത്തനം ഒന്നുതന്നെയെങ്കിലും സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ലഭിക്കേണ്ട ഔട്ട്പുട്ട് ലഭ്യമാക്കുന്നതിൽ മാനുവലായി കൈകാര്യം ചെയ്യാവുന്ന ബൈക്കിന് കഴിവ് കൂടുതലാണ് - മറ്റൊരു വാഹനത്തെ ഓവർടേക്ക് ചെയ്യേണ്ട സാഹചര്യം, രണ്ടു യാത്രികരേയും വഹിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു കയറ്റം കയറേണ്ട സാഹചര്യം ഇവയൊക്കെ ഈ രണ്ടു വാഹനങ്ങളും എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യും എന്നാലോചിച്ചുനോക്കൂ. ചിലകാര്യങ്ങൾ ഓട്ടോമാറ്റിക് യന്ത്രത്തെക്കൊണ്ട് സാധ്യവുമല്ല എന്നും വന്നേക്കാം.<br />
<br />
ഈ നിർവ്വചനത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നുകൊണ്ട് നോക്കുമ്പോൾ, പൂർണ്ണമായും ഫോട്ടോഗ്രാഫർ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതുപോലെ കൈകാര്യം ചെയ്യാവുന്ന ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഉപകരണമാണ് SLR ക്യാമറ. ലെൻസുകളുടെ സെലക്ഷൻ മുതൽ, ഫോക്കസിംഗ് സംവിധാനങ്ങൾ, പ്രകാശനിയന്ത്രണം വരെ പൂർണ്ണമായും മാനുവലായി ചെയ്യാനുള്ള സൌകര്യം ഒരു SLR ക്യാമറയിലുണ്ട്. ഇത്രയും പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഓട്ടോമാറ്റിക് യന്ത്രസംവിധാനങ്ങൾ മോശമാണ് എന്നാണു പറഞ്ഞുകൊണ്ടുവരുന്നത് എന്നു കരുതരുത് ! ലഭിക്കേണ്ട ഔട്ട്പുട്ടിനും ഉപയോഗിക്കേണ്ട സാഹചര്യങ്ങൾക്കും അനുസരിച്ച് ഒരു യന്ത്രത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിൽ മാനുവൽ സംവിധാനങ്ങൾക്ക് ചില മെച്ചങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നുമാത്രമാണ് പറഞ്ഞത്. പ്രത്യേകിച്ചും ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിൽ ഇത് വളരെ ശരിയുമാണ്.<br />
<br />
<br />
<b>5. DSLR എന്ന പേരിനു പിന്നിൽ?</b><br />
<br />
Single Lense Reflex എന്നാണ് SLR ന്റെ പൂർണ്ണ രൂപം എന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ? ഈ പേര് വരുവാൻ കാരണം, ഫോട്ടോ എടുക്കുന്ന ലെൻസിൽക്കൂടിതന്നെയാണ് ഫ്രെയിം കമ്പോസ് ചെയ്യുമ്പോഴും ഫോട്ടോഗ്രാഫർ നോക്കുന്നത് എന്നതിനാലാണ്. അതായത്, കമ്പോസ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഫ്രെയിമിൽ എന്തുകാണുന്നുവോ അതു തന്നെയാവും ഫോട്ടോയിലും ലഭിക്കുക. SLR ക്യാമറകൾക്കെല്ലാം തന്നെ ഒരു വ്യൂഫൈന്റർ ഉണ്ട്. അതിലൂടെ നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് നാം ഫ്രെയിമുകൾ കമ്പോസ് ചെയ്യുന്നത്.<br />
<br />
ഒരു പത്തുവർഷം മുമ്പ് ലഭ്യമായിരുന്ന “ഓട്ടോമാറ്റിക് / ഓട്ടോഫോക്കസ്” ഫിലിം ക്യാമറകൾ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ? അവയിൽ വ്യൂ ഫൈന്റർ ലെൻസ് (<i>രംഗത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് ഫോട്ടോയെടുക്കാനുള്ള ചെറിയ ലെൻസ്</i>) പ്രത്യേകമായി സംവിധാനം ചെയ്ത മറ്റൊരു ലെൻസ് ആയിരുന്നു. അതായത് വ്യൂഫൈന്ററായി ഒരു ലെൻസ്,ഫിലിമിൽ ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ മറ്റൊരു ലെൻസ്. ഈ രീതിയിലെ ഡിസൈനിന്റെ പ്രധാന പ്രശ്നം വ്യൂ ഫൈന്ററിൽക്കൂടി കാണുന്ന ഭാഗങ്ങളെല്ലാം ഫോട്ടോയിൽ ലഭിക്കുണമെന്നില്ല എന്നതും, ഫോക്കസിനെപ്പറ്റി യാതൊരു ധാരണയും വ്യൂഫൈന്ററിൽ ലഭിക്കുന്നില്ല എന്നതുമായിരുന്നു. അത്തരം ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിച്ച് പൂക്കളുടെയും മറ്റും ക്ലോസ് അപ് എടുത്തിട്ടുള്ളവർക്കറിയാം, വ്യൂ ഫൈന്ററിൽ പൂവ് നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോ എടുത്താൽ ലഭിക്കുന്ന ചിത്രത്തിൽ അത് ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസ് ആയിരുന്നു. കാരണം ആ ക്യാമറകളിലെ ലെൻസുകളുടെ ഫോക്കസിംഗ് പരിധിക്കും അകത്തായിരുന്നു പൂവിന്റെ സ്ഥാനം. എന്നാൽ നാം നോക്കുന്ന വ്യൂ ഫൈന്ററിൽ അത് മനസ്സിലായിരുന്നുമില്ല.അതേ സമയം ഒരു SLR ക്യാമറയിൽ ഫോട്ടോ എടുക്കുവാനുദ്ദേശിക്കുന്ന ലെൻസ് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ഇമേജ് തന്നെയാണ് വ്യൂഫൈന്ററിൽ കൂടി നാം കാണുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് ഒരു SLR ക്യാമറയിൽ നാം ഫ്രെയിമിൽ എന്തുകമ്പോസ് ചെയ്യുന്നുവോ അത് അങ്ങനെതന്നെ ഒട്ടും മാറാതെ ചിത്രത്തിലും ലഭിക്കുന്നത് - ഫ്രെയിമിൽ എന്തൊക്കെയുണ്ട് എന്നുമാത്രമല്ല, ഏതൊക്കെ സ്ഥാനങ്ങൾ ഫോക്കസിൽ ആണെന്നും ഏതൊക്കെ അല്ല എന്നും SLR ൽ കാണാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
ഈ രണ്ടുവിധത്തിലെയും ക്യാമറകളുടെയും പ്രവർത്തനതത്വം എങ്ങനെയെന്ന് രേഖാചിത്രങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2007/12/3.html">പാഠം 3: ഫിലിം ഫോർമാറ്റുകളും വിവിധ ക്യാമറകളും</a> എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ വിശദമായി വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. താല്പര്യമുള്ളവർ അത് വായിച്ചുനോക്കുക.<br />
<br />
ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റൽ Point & Shoot (ഇനിയങ്ങോട്ട് P&S എന്നുമാത്രമേ എഴുതുന്നുള്ളൂ) ക്യാമറകളിൽ മേൽ വിവരിച്ച രീതിയിലുള്ള വ്യൂഫൈന്ററുകൾ ഇല്ല. പകരം ലൈവ് പ്രിവ്യൂ (ചിത്രമെടുക്കേണ്ട രംഗം ഒരു വീഡിയോ ചിത്രമായി ക്യാമറയിലെ സ്ക്രീനിൽ കാണുന്നു) എന്ന സംവിധാനം വഴിയോ, അല്ലെങ്കിൽ വ്യൂ ഫൈന്ററിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ചെറിയ ലൈവ് പ്രിവ്യൂ സ്ക്രീൻ വഴിയോ ആണ് P&S ഉപയോഗിച്ച് ഫോട്ടോയെടുക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഫ്രെയിം കമ്പോസ് ചെയ്യേണ്ടത്. മറ്റു ചില P&S ക്യാമറകളിൽ ലൈവ് പ്രിവ്യൂ മാത്രമേ ഉള്ളൂ, വ്യൂ ഫൈന്ററിന്റെ സ്ഥാനത്തുപോലും ഒന്നുമില്ല.<br />
<br />
<br />
<b>6. Point &Shoot / DSLR - ഇവതമ്മിലുള്ള മറ്റു വ്യതാസങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്?</b><br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">A. </span>ഫോട്ടോഗ്രാഫി സീരിയസായി ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വിഭാഗം ഉപയോക്താക്കളെ ഉദ്ദേശിച്ച് ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന ക്യാമറകളാണ് DSLR. ഫിലിം SLR ക്യാമറകളുടെ ഡിജിറ്റൽ പതിപ്പാണവ. നിത്യജീവിത സംഭവങ്ങളെയും അനുഭവങ്ങളേയും കൌതുകകരമായ ഫ്രെയിമുകളെയും ഫോട്ടോകളിലാക്കി സൂക്ഷിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തിൽ മാത്രം ഫോട്ടോഗ്രാഫി ചെയ്യുന്ന വിഭാഗം ഉപയോക്താക്കളെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള ക്യാമറകളാണ് P&S. ഇതേ കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടുതന്നെ, P&S ക്യാമറകൾ ഏറെക്കുറെ എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും അതിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന സോഫ്റ്റ്വെയറിന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകൾക്കനുസരിച്ച് സ്വയം തീരുമാനങ്ങളെടുക്കുകയും ചിത്രങ്ങൾ പകർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. പകർത്തേണ്ട രംഗത്തേക്ക് ക്യാമറയെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് “ക്ലിക്ക്” ചെയ്യുക എന്ന ഒരു ജോലി മാത്രമേ ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നയാൾക്കുള്ളൂ - അതുകൊണ്ടാണ് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് എന്ന പേരിൽ അവയെ വിളിക്കുന്നതുതന്നെ . അതേ സമയം DSLR ക്യാമറകൾ Full Auto, Semi Auto, Full Manual എന്നീ മൂന്നു രീതികളിലും ഫോട്ടോയെടുക്കുവാനുള്ള അവസരമൊരുക്കുന്നു.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">B</span>. P&S ക്യാമറകളുടെ ഏറ്റവും വലിയ മെച്ചം അവയുടെ വലിപ്പക്കുറവാണ്. പോക്കറ്റിൽ കൊണ്ടുനടക്കാവുന്ന വലിപ്പം മുതൽ മൊബൈൽ ഫോണുകളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നവ വരെ ഒട്ടനവധി വൈവിധ്യങ്ങളിൽ P&S ക്യാമറകൾ ലഭിക്കും. യാത്രകളിൽ കൊണ്ടുനടക്കുവാനും എളുപ്പം. ഈ ഒരു പ്രത്യേകതകൊണ്ടുമാത്രം P&S ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന വലിയൊരു വിഭാഗം ഉപഭോക്താക്കളുണ്ട്. SLR ക്യാമറകൾ വലിപ്പമുള്ളവയാണ്. ഒരു പരിധിയിൽ കൂടുതൽ അവയുടെ വലിപ്പമോ ഭാരമോ കുറയ്ക്കുവാൻ ആവില്ല.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">C</span>. ഒരു P&S ക്യാമറയേക്കാൾ സാങ്കേതികമായി വ്യത്യസ്തവും മേന്മകൾ ഏറെയുള്ളതുമാണ് DSLR ക്യാമറ. അതുകൊണ്ട് അവയുടെ നിർമ്മാണത്തിന് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഹാർഡ് വെയറിലും സോഫ്റ്റ്വെയറിലും വ്യത്യാസമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് അവയുടെ വില P&S ക്യാമറകളേക്കാൾ കൂടുതലാണ്. P&S ക്യാമറകൾക്കും അവയിൽ ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുന്ന ഫീച്ചറുകൾ അനുസരിച്ച് വിലകൂടാം. എങ്കിലും DSLR ക്യാമറയോളം വിലയുള്ള P&S ക്യാമറകൾ ഇല്ല എന്നുതന്നെ പറയാം.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">D</span>. പ്രകാശം വളരെ കുറവുള്ള അവസരങ്ങളിലും SLR ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിച്ച് നല്ല ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കാം. ക്യാമറയുടെ അപ്പർച്ചർ ഷട്ടർ ഇവ മാനുവലായി നിയന്ത്രിക്കുവാൻ സാധിക്കുന്നതിനാലാണിത്. ഓട്ടോമാറ്റിക് മോഡുകളിലും ഇങ്ങനെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ നല്ല ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കാവുന്നതാണ്. P&S ക്യാമറകൾക്ക് അവയുടെ സ്വതസിദ്ധമായ പരിമിതികൾ മൂലം ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഫലപ്രദമായി ചിത്രമെടുക്കാൻ ആവില്ല. മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ ലഭിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളും അത്ര ഗുണമേന്മയൂള്ളതാവണമെന്നില്ല.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">E</span>. “ഷട്ടർ ഡിലേ“ എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രതിഭാസം P&S ക്യാമറകളുടെ കൂടെപ്പിറപ്പാണ്. അതായത് ഒരു രംഗം പകർത്താനാഗ്രഹിച്ച് കമ്പോസ് ചെയ്ത് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുന്ന നിമിഷത്തിൽ തന്നെ ഒരു P&S ക്യാമറ ഫോട്ടോയെടുക്കില്ല ! പകരം ലൈവ്യ് പ്രിവ്യൂ ഫ്രീസ് ചെയ്ത്, ഒരു ചിത്രമാക്കി മാറ്റാൻ ക്യാമറയുടെ പ്രോസസറിനെ ഉപദേശിച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്ക് ഒന്നോ രണ്ടൊ സെക്കന്റ്കൾ തന്നെ കഴിഞ്ഞേക്കാം. അപ്പോഴേക്കും ചലിക്കുന്ന രംഗമാണെങ്കിൽ അത് പോയ് മറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും. "ഓടുന്ന നായുടെ ഒരു മുഴം മുന്പേ എറിയുക" എന്നാ പ്രമാണം അനുസരിച്ച് വേണം ഒരു P&S ക്യാമറ ഉപയോഗിച്ച് ഫോടോ എടുക്കുവാന്. ഒരു SLR ക്യാമറയിൽ ഈ പ്രശ്നമില്ല. എപ്പോള് വേണമെങ്കിലും വളരെ വേഗത്തില് ഫോക്കസ് ചെയ്ത് ചിത്രം എടുക്കാം. ഒരു സെക്കന്റിൽ ആറു ചിത്രങ്ങൾ വരെ പകർത്താനാവുന്ന ക്യാമറകൾ ഇന്നു മാർക്കറ്റിൽ ലഭ്യമാണ്.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">F</span>. P&S ക്യാമറകളിലെ ഫോക്കസിംഗ് രീതി ചിത്രത്തിന്റെ കോണ്ട്രാസ്റ്റ് അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. തന്മൂലം അത് അല്പം വേഗതകുറഞ്ഞ പ്രക്രിയയുമാണ്, പ്രത്യേകിച്ചും പ്രകാശം കുറവുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ. DSLR ക്യാമറകളിൽ ഫോക്കസിംഗ് സംവിധാനം വളരെയേറേ വേഗതയുള്ളതാണ്. ലെൻസിനുള്ളിൽ തന്നെ മോട്ടോർ സംവിധാനമുള്ളവയാണ് ആധുനിക ലെൻസുകൾ. ഫോക്കസ് ബട്ടൺ അമർത്തുന്ന മാത്രയിൽ തന്നെ ലെൻസ് സ്വയം ഫോക്കസ് ചെയ്തുകൊള്ളും (ഇതേപ്പറ്റി വിശദമായി അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ) വളരെ കുറഞ്ഞ ലൈറ്റിലും ഇത് വളരെ ഫലപ്രദമായി പ്രവർത്തിക്കും. (വിശദമായി ഈ കാര്യങ്ങൾ “ഓട്ടോ ഫോക്കസ്” എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ വായിക്കാം). DSLR ക്യാമറകളിലെ സേർവോ ഫോക്കസ് മോഡ്, ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വസ്തുക്കളുടെയും ഫോക്കസിംഗ് കൃത്യമായി നിർണ്ണയിച്ച് ഫോട്ടോകൾ ഷാർപ്പായി എടുക്കുവാൻ സഹായിക്കുന്നു. P&S ക്യാമറകളിൽ ഈ രീതി സാധ്യമല്ല. Burst mode എന്നൊരു സംവിധാനം ചില P&S മോഡല് ക്യാമറ കളില് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഇവയും SLR servo mode നോളം ഫലപ്രദമല്ല. <br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">G</span>. P&S ക്യാമറകളിലെ സെൻസർ സൈസ് DSLR ക്യാമറകളെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ ചെറുതാണ്. സെൻസർ സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളിൽ, സെൻസറിന്റെ ആകെ വലിപ്പത്തിനനുസരിച്ചാണ് ചിത്രത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരം തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത് - മെഗാപിക്സൽ കൌണ്ടിൽ അല്ല. ഒരേ മെഗാപിക്സൽ കൌണ്ട് ഉള്ള ഒരു DSLR ക്യാമറയും P&Sക്യാമറയും ഒരേ വലിപ്പത്തിലുള്ള സെൻസർ അല്ല ഉപയോഗിക്കുന്നത്. പല P&S സെൻസറുകളും DSLR ന്റെ 1/10 വലിപ്പം മാത്രം ഉള്ളവയാണ്. അതുകൊണ്ട് ഒരു P&S ക്യാമറയ്ക്കും DSLR ക്വാളിറ്റിയിലുള്ള ചിത്രം തരുവാൻ ആവില്ല. സാധാരണ വലിപ്പത്തിൽ കാണുമ്പോൾ ചിത്രങ്ങൾ ഒരുപോലെ തോന്നിയാലും, ഒരു DSLR ചിത്രം ഒട്ടനവധി details ഉള്ളതാണ്.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">H.</span> DSLR ക്യാമറകളിൽ ഒട്ടനവധി വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ലെൻസുകൾ മാറിമാറി ഉപയോഗിക്കാം. P&S ക്യാമറകളിൽ ഇത് സാധ്യമല്ല. ഇതിനു ഒരു മറുവശം കൂടിയുണ്ട്. P&S ക്യാമറകളിൽ സെൻസർ സൈസ് വളരെ ചെറുതായതിനാൽ വലിയൊരു റേഞ്ചിലുള്ള ഓപ്റ്റിക്കൽ സൂം ക്യാമറയിൽ ഉൾക്കൊള്ളിക്കുവാനാവും. ഒരു DSLR ൽ ഇതേ റേഞ്ചിലുള്ള ഒരു ലെൻസ് ഘടിപ്പിച്ചാൽ അത് ഒരു പക്ഷേ വളരെ വലിപ്പമുള്ളതായേക്കാം. DSLR ക്യാമറകളുടെ ലെൻസുകൾ പലതും ക്യാമറ ബോഡിയേക്കാൾ വിലപിടിപ്പുള്ളതാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് മാക്രോ, ഹൈ ക്വാളിറ്റി സൂം ലെൻസുകൾ എന്നിവ.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">I.</span> P&S ക്യാമറകളിൽ ഉപഭോക്താക്കൾക്ക് സൌകര്യപ്രദമായ മറ്റു സംവിധാനങ്ങളും നിർമ്മാതാക്കൾ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. ഉദാഹരണം വീഡിയോ റിക്കോർഡിംഗ്, ഇൻ ക്യാമറ എഡിറ്റിംഗ് തുടങ്ങിയവ. ഈ രീതികൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഉപഭോക്താക്കളെ ഉദ്ദേശിച്ച് ഈയിടെയായി DSLR ക്യാമറകളിലും ലൈവ് പ്രിവ്യു, വീഡിയോ റിക്കോർഡിംഗ് എന്നീ സംവിധാനങ്ങൾ ചില നിർമ്മാതാക്കൾ ഉൾപ്പെടുത്തുവാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും, ഒരു DSLR ക്യാമറ ഉപയോഗിച്ച് പരിചയമായിക്കഴിഞ്ഞ ഒരാൾ ലൈവ് പ്രിവ്യുവിനേക്കാൾ കൂടുതലായി ഉപയോഗിക്കുന്നത് വ്യൂ ഫൈന്റർ തന്നെയായിരിക്കും എന്നതിൽ സംശയമൊന്നുമില്ല.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">J</span>. ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഉപകരണം എന്ന നിലയിൽ ആവശ്യമായ നിയന്ത്രണ സംവിധാനങ്ങളൂം അവയുടെ കണ്ട്രോളുകളൂം ഒരു DSLR ക്യാമറകളിൽ പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം ബട്ടണുകളായി ക്യാമറ ബോഡിയിൽ തന്നെ ഉണ്ടാവും. P&S ക്യാമറകളിൽ ഉള്ള സംവിധാനങ്ങളിൽ തന്നെ പലതും മെനുവിൽ ആയിരിക്കും ഉണ്ടാവുക. എങ്കിലും ഏറ്റവും ഉപയോഗപ്രദമായ ചില നിയന്ത്രണസംവിധാനങ്ങളായ എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ, ഫ്ലാഷ് കണ്ട്രോൾ തുടങ്ങിയവയുടെയൊക്കെ ബട്ടണുകൾ ക്യാമറ ബോഡിയിൽ തന്നെ കാണാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">K</span>. ഒരു DSLR ക്യാമറയോടൊപ്പം ഫോട്ടോഗ്രാഫിയെ മെച്ചപ്പെടുത്താനുള്ള മറ്റ് ഒരുപാട് ഘടകങ്ങൾ ചേർത്ത് ഉപയോഗിക്കാം. ഉദാഹരണങ്ങൾ ഡിറ്റാച്ച് ചെയ്യാവുന്ന ഫ്ലാഷ് യൂണിറ്റുകൾ, ലെൻസ് ഫിൽറ്ററുകൾ, ലൈറ്റ് ബോക്സുകൾ, റിമോട്ട് കണ്ട്രോൾ ഫോട്ടോഗ്രാഫി സംവിധാനങ്ങൾ, ഈയിടെ വന്ന മോഡലുകളിൽ High Defenition Video Recording, വ്യത്യസ്ത എഫക്റ്റുകൾ നൽകുന്ന ലെൻസുകൾ തുടങ്ങിയവ. ഈ രീതിയിൽ നിയന്ത്രിതമായി ഫോട്ടോഗ്രാഫി ചെയ്യുവാൻ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷുട്ട് ക്യാമറകൾക്ക് ആവില്ല.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">L.</span> ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ ഉപയോഗിച്ച് ഒരു വസ്തുവിന്റെ വളരെ അടുത്ത് നിന്ന് മാക്രോ ഫോട്ടോകൾ വരെ എടുക്കാം. ഇത് ഒരു DSLR ൽ സാധിക്കുകയില്ല. അതിനായി പ്രത്യേകം വിലപിടിപ്പുള്ള മാക്രോ ലെൻസ് തന്നെ വേണ്ടിവരും. <br />
<br />
ഇത്രയൊക്കെയാണ് ഒരു DSLR ക്യാമറയും P&S ക്യാമറയും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസങ്ങൾ.<br />
<br />
<b>7. ബ്രിഡ്ജ് ക്യാമറ എന്നു പറയുന്നത് ഏതുവിഭാഗം ക്യാമറയാണ്?</b><br />
<br />
ഒരു Very high-end പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ, കുറച്ച് DSLR കണ്ട്രോളുകൾ, സാധാരണ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയേക്കാൾ വലിയ സെൻസറും വലിയൊരു റേഞ്ചിലെ ലെൻസും - ഇതാണ് ഒരു ബ്രിഡ്ജ് ക്യാമറ. SLR-Alike എന്നും ഇവയെ വിളിക്കാറുണ്ട്. ഉദാഹരണങ്ങൾ Sony DSCR1, Konica Minolta DIMAGE A200, FujiFinepix 9000 മുതലായവ. ഇവയ്ക്കും ഒരു DSLR ക്യാമറയോളം വലിപ്പം ഉണ്ടാവും, വലിയൊരു ഫോക്കൽ റേയ്ഞ്ചിൽ ഉള്ള ലെൻസും (ഇളക്കിമാറ്റാനാവാത്തത്) വില DSLR ക്യാമറയോളം തന്നെ ഉണ്ടാവും. SLR ക്വാളിറ്റി ചിത്രങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന, എന്നാൽ മാനുവൽ കണ്ട്രോളുകളിൽ താല്പര്യമില്ലാത്ത ഉപഭോക്താക്കളെയാണ് ഈ ക്യാമറകൾ ലക്ഷ്യമിടുന്നത്. ഒപ്പം DSLR വാങ്ങിയിട്ട്, പിന്നീട് ലെൻസുകൾ കൂട്ടിച്ചേർത്ത് വിപുലപ്പെടുത്താൻ പ്ലാനില്ലാത്തവരേയും.<br />
<br />
ഇത്തരം ക്യാമറ വാങ്ങാൻ ഒരുങ്ങുന്നവരോട് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് നിങ്ങളൊരു എൻട്രി ലെവൽ DSLR ബോഡിയും ഒരു നല്ല 28-250 mm ലെൻസും വാങ്ങി, ക്യാമറ ഫുൾ ഓട്ടോമാറ്റിക് മോഡിൽ എപ്പോഴും പ്രവർത്തിപ്പിച്ച് ഫോട്ടോ എടുക്കുക എന്നതാണ്. തീർച്ചയായും ഒരു ബ്രിഡ്ജ് ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ല ചിത്രങ്ങൾ ലഭിക്കും! ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ (ക്രമേണ) SLR ഉപയോഗങ്ങൾ പ്രയോഗിക്കുകയുമാവാം. <br />
<br />
<br />
<b>8. മെഗാപിക്സൽ എന്നാൽ എന്താണ്? അതാണോ ക്യാമറയുടെ ഗുണമേന്മ നിർണ്ണയിക്കുന്ന പ്രധാന ഘടകം?</b><br />
<br />
ക്യാമറ വാങ്ങാനിറങ്ങുന്ന ഉപഭോക്താവിനെ ഏറ്റവും വിഷമവൃത്തത്തിലാക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമാണിത്. “പത്തുകിലോഗ്രാം അരി”, “അഞ്ചുലിറ്റർ വെളിച്ചെണ്ണ”, “നാനൂറു കിലോമീറ്റർ ദൂരം”, “25 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് ചൂട്” ഇങ്ങനെ പലവിധ യൂണിറ്റുകളും നമ്മൾ നിത്യ ജീവിതത്തിൽ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. അതുപോലെ ഒരു വസ്തുവിന്റെ ഗുണമേന്മയെ കുറിക്കുന്ന വാക്കുകളും നമുക്ക് പരിചിതമാണ് - “രുചിയുള്ള പാനീയം”, “ഹൃദ്യമായ മണം”, “അസഹ്യമായ ചൂട്”. ഈ രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളിലേതിലെങ്കിലും പെടുന്ന ഒന്നാണോ “10 മെഗാ പിക്സൽ ക്യാമറ” “15 മെഗാ പിക്സൽ ക്യാമറ” എന്നൊക്കെ പറയുന്നത്? ഇതാണ് പലർക്കും ഉള്ള സംശയം!<br />
<br />
ക്യാമറയുടെ ഗുണമേന്മയേയോ അതിന്റെ ഏതെങ്കിലും രീതിയിലുള്ള അളവുകോലോ അല്ല മെഗാപിക്സൽ കൌണ്ട് എന്നത് - ക്യാമറകളുടെ പരസ്യവാചകങ്ങൾ കണ്ടാൽ അങ്ങനെ തോന്നുമെങ്കിലും. അതൊരു മാർക്കറ്റിംഗ് തന്ത്രമാണ്. ഒരു ക്യാമറയുടെ സെൻസറിൽ എത്ര പിക്സലുകൾ ഉണ്ട് എന്നതിന്റെ കണക്കാണ് പിക്സൽ കൌണ്ട്. ഇതിനെപ്പറ്റി വളരെ വിശദമായി ഈ ബ്ലോഗിലെ രണ്ട് അദ്ധ്യായങ്ങളിൽ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. “എത്രമെഗാപിക്സൽ ക്യാമറ വാങ്ങണം” എന്ന അദ്ധ്യായത്തിലും “സെൻസർ സൈസ് സ്പെസിഫിക്കേഷനുകൾ” എന്ന അദ്ധ്യായത്തിലും. അതുകൊണ്ട് വീണ്ടും അതിവിടെ വിവരിക്കുന്നില്ല. ഒരു സെൻസറിന്റെ മെഗാപിക്സൽ കൌണ്ട് അത് നിർമ്മിക്കുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ റെസലൂഷൻ എത്രയുണ്ട് എന്നു തീരുമാനിക്കുന്ന ഘടകമാണ്. ഓരോ ഡിജിറ്റൽ ചിത്രവും ലക്ഷക്കണക്കിനു കൊച്ചുകൊച്ചു ബിന്ദുക്കൾ ചേർന്നതാണ്. റെസലൂഷൻ എന്നാൽ ഒരു ചിത്രത്തിൽ ഇപ്രകാരം എത്ര ബിന്ദുക്കൾ ചേരുന്നു എന്നതിന്റെ കണക്കാണ്. സെൻസർ റെസലൂഷൻ വർദ്ധിക്കുന്തോറും ഔട്ട്പുട്ടായി ലഭിക്കുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ വിസ്തീർണ്ണവും (ഒപ്പം ഫയൽ സൈസും) പ്രിന്റിംഗ്, കമ്പ്യൂട്ടർ സ്ക്രീനിൽ കാണുമ്പോൾ തുങ്ങിയ അവസരങ്ങളിൽ കൂടുന്നു. പക്ഷേ ഇതുകൊണ്ടുമാത്രം ഒരു ചിത്രത്തിന്റെ “ക്ലാരിറ്റി” വർദ്ധിക്കുകയില്ല. കാരണം ഓരോ ബിന്ദുവിലും അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന “വിശദാംശങ്ങൾ” (details) എത്രയുണ്ടോ അതിനനുസരിച്ചാണ് ചിത്രത്തിന്റെ ക്ലാരിറ്റി, ഗുണമേന്മ എന്നിവ തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഒപ്പം ക്യാമറയുടെ ലെൻസിന്റെ ഗുണമേന്മയും ഇതിൽ ഒരു വലിയ പങ്കുവഹിക്കുന്നു.<br />
<br />
DSLR ക്യാമറകളുടെ സെൻസർ വിസ്തീർണ്ണം P&S ക്യാമറകളെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ കൂടുതലാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരേ മെഗാ പിക്സൽ കൌണ്ട് ഉള്ള ഒരു DSLR സെൻസറിലെ പിക്സലുകളിൽ ഓരോന്നിന്റെയും വലിപ്പം അതേ മെഗാപിക്സൽ കൌണ്ട് ഉള്ള ഒരു P&S ക്യാമറയേക്കാൾ വളരെ കൂടുതലായിരിക്കും, അവയുടെ ഓരോ പിക്സലിലും റിക്കോർഡ് ചെയ്യപ്പെടുന്ന വിശദാംശങ്ങളും കൂടുതലാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് DSLR നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളോടൊപ്പം നിൽക്കാൻ P&S ചിത്രങ്ങൾക്കാവാത്തത്. കൂടുതൽ വായനക്കായി മുകളിൽ പറഞ്ഞ അദ്ധ്യായങ്ങൾ നോക്കുക. പൊതുവേനോക്കിയാൽ, P&S ക്യാമറകളിൽ മെഗാപിക്സൽ കൌണ്ട് കൂടുംതോറും ചിത്രത്തിലെ noise വർദ്ധിക്കുമെന്നല്ലാതെ പ്രത്യേകിച്ച് വ്യത്യാസങ്ങളൊന്നും കാണുന്നില്ല. സെൻസറിന്റെ ആകെ വിസ്തീർണ്ണം കൂട്ടാതെയുള്ള ഈ പിക്സൽ കൂട്ടൽ, ഓരോ പിക്സലിന്റെയും വലിപ്പം കുറയ്ക്കിലിലാണ് ഫലത്തിൽ ചെന്നവസാനിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് ചിത്രത്തിന്റെ മൊത്തം ക്വാളിറ്റിയെ അത് ബാധിക്കുന്നത്. <br />
<br />
<br />
<br />
<b>9. കിറ്റ് ലെൻസ് എന്നാൽ എന്താണ്? ഈ ലെൻസുകൊണ്ട് എല്ലാ ചിത്രങ്ങളും എടുക്കാൻ സാധിക്കുമോ?</b><br />
<br />
ഒരു P&S ക്യാമറയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ഒരു DSLR ക്യാമറയുടെ ബോഡി, ലെൻസ് ഇവയെ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ഭാഗങ്ങളായി തന്നെ നാം കാണണം. ഇവ രണ്ടും രണ്ടായി വാങ്ങാൻ കിട്ടുന്ന സാധനങ്ങളാണ്. അതിൽ തന്നെ ലെൻസുകൾ പല റെയ്ഞ്ചിലും വിലയിലും ഗുണത്തിലും ഉള്ളത് കിട്ടും. SLR ലെൻസുകളെല്ലാം interchangeable ആണ്. അതായത്, ഒരു ക്യാമറ ബ്രാന്റിന് ഇണങ്ങുന്ന ലെൻസുകൾ അതേ ക്യാമറ ബ്രാന്റിന്റെ എല്ലാ SLR ക്യാമറകളിലും ഉപയോഗിക്കാം. എന്നാൽ കാനൻ ക്യാമറയ്ക്ക് ഇണങ്ങുന്ന ലെൻസ് മൌണ്ടുകൾ നിക്കോണിന് ഇണങ്ങുകയില്ല. അതുപോലെ തിരിച്ചും. ക്യാമറ നിർമ്മാതാക്കൾ അല്ലാത്ത മറ്റ് ലെൻസ് കമ്പനികളുടെ പ്രോഡക്റ്റുകളും മാർക്കറ്റിൽ ലഭ്യമാണ്. ഉദാഹരണം സിഗ്മ, ടാമറോൺ തുടങ്ങിയ ബ്രാന്റുകൾ കാനൻ, നിക്കോൺ ഇവയ്ക്കെല്ലാം ഇണങ്ങുന്ന ലെൻസുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്.<br />
<br />
അപ്പോൾ നമ്മുടെ ഉത്തരത്തിലേക്ക് വരാം. കിറ്റ് ലെൻസ് എന്നുപറയുന്നത് ഒരു SLR ക്യാമറയുടെ ബോഡിയോടൊപ്പം കിട്ടുന്ന ഒരു ലെൻസാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് എല്ലാ എൻട്രി ലെവൽ SLR ക്യാമറകളും ഒരു 18-55 mm കിറ്റ് ലെൻസിനോടൊപ്പമാണ് വരുന്നത്. ഈ ലെൻസ് അത്രമോശമോ വളരെ നല്ലതോ അല്ല എന്ന് പ്രത്യേകം പറയട്ടെ. മിഴിവുള്ള ചിത്രങ്ങൾ അവയുപയോഗിച്ച് എടുക്കാം. <span style="background-color: yellow;">എങ്കിലും ഹൈ എന്റ് ലെൻസുകളുടെ ഗുണം, ചിത്രങ്ങളുടെ ക്ലാരിറ്റി എന്നിവ ഒരു കിറ്റ് ലെൻസിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. </span> കിറ്റ് ലെൻസ് ഇല്ലാതെ ക്യാമറ ബോഡി മാത്രമായും വാങ്ങാം. സർവ്വസാധാരണമായി കണ്ടുവരുന്ന ഒരു കിറ്റ് ലെൻസ് ഫോക്കൽ റെയ്ഞ്ച് 18-55 MM ആണ്. ഇതിനുപകരം ക്യാമറ മോഡലുകൾ അനുസരിച്ച് മറ്റു റേഞ്ചിലുള്ള ലെൻസുകളും കിറ്റ് ലെൻസായി ലഭിച്ചേക്കാം. സാധാരണയായ എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങൾക്കും - മുറികൾക്കുള്ളിൽ, ഔട്ട്ഡോറിൽ എല്ലാം പറ്റിയ ഒരു റേഞ്ച് ആണ് 18-55. വൈഡ് ആംഗിളിൽ തുടങ്ങി, ചെറിയ സൂം റേഞ്ചിലേക്ക് എത്തുന്ന ലെൻസാണിത്. തുടക്കക്കാർക്ക് വളരെ അനുയോജ്യം.<br />
<b><br />
</b><br />
<b>10. ഫോക്കൽ ലെങ്ത് - mm റെയ്ഞ്ച്.. എന്താണ് ഇവകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത്?</b><br />
<br />
ക്യാമറ ലെൻസുകളുടെ ഫോക്കൽ ലെങ്തിനെപ്പറ്റിയും അവയുടെ ഉപയോഗത്തെപ്പറ്റിയും വളരെ വിശദമായി “ഓപ്റ്റിക്കൽ സൂം ഡിജിറ്റൽ സൂം” എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ വായിക്കാം. ഇവിടെ അതിന്റെ പ്രായോഗിക വശം എന്താണെന്നാണ് പറയുന്നത്. ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളെ സാധാരണ മില്ലീമീറ്റർ കണക്കിലാണ് പറയാറ്. ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് സാധാരണയായി നാം കണ്ടെത്തുന്നത് 18 എം.എം. മുതലാണ്. എങ്കിലും അതിനു താഴേക്ക് 10 എം.എം. വരെയുള്ള വൈഡ് ആംഗിൾ ലെൻസുകൾ ലഭ്യമാണ്. അവിടെനിന്നങ്ങ് മുകളിലേക്ക് പോയി 250 എം.എം., 300 എം.എം, 500 എം.എം. ഇങ്ങനെ ലെൻസുകളുടെ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകൾ കൂടിക്കൂടി പോകുന്നു. SLR ഫോട്ടോഗ്രാഫിക്ക് ഒരുങ്ങുന്നവർ ഓർത്തിരിക്കേണ്ടത് ഇത്രമാത്രം. 50 എം.എം എന്നു പറയുന്നതാണ് മനുഷ്യ നേത്രങ്ങളുടെ വീക്ഷണകോണിൽ ലഭിക്കുന്ന ഏരിയ ആയി കണക്കാക്കിയിട്ടുള്ളത്. അതായത് നാം മുമ്പിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ വ്യക്തമായ വീക്ഷണപരിധിക്കുള്ളിൽ വരുന്ന ഏകദേശ ഏരിയയുടെ വീതിയിൽ കിട്ടുന്ന ചിത്രങ്ങൾ. 50എം.എം നു താഴേക്കുള്ള ലെൻസുകളെ വൈഡ് ആംഗിൾ ലെൻസ് എന്നും, 50 നു മുകളിലേക്കുള്ള ആംഗിളുകളെ ടെലിലെൻസ് എന്നും പറയുന്നു. ആംഗിളുകൾ (ഫോക്കൽ ലെങ്തുകൾ) മാറ്റാവുന്ന സംവിധാനമുള്ള ലെൻസുകളെ സൂം ലെൻസ് എന്നും പറയുന്നു.<br />
<br />
<blockquote><span style="font-weight: bold;">(</span><span style="color: black;"><span style="font-weight: bold;">ഒരു</span><span style="font-weight: bold;"> </span><span style="font-weight: bold;">കുറിപ്പ്</span><span style="font-weight: bold;">:</span> </span>ഡിജിറ്റൽ സെൻസറുകളുടെ കാലഘട്ടം വന്നപ്പോഴേക്കും ഈ പരമ്പരാഗത ആംഗിളുകളിൽ ഒരല്പം മാറ്റം വന്നിട്ടുണ്ട്. ഇതിനു കാരണം ഇപ്പോഴത്തെ DSLR സെൻസറുകൾക്ക് ചിലവുചുരുക്കലിന്റെ ഭാഗമായി പണ്ടത്തെ 35mm നെഗറ്റീവുകളുടെ വലിപ്പമില്ല എന്നതിനാലാണ്. അതുകൊണ്ട് ഫലത്തിൽ പണ്ടത്തെ ഫിലിം ഫോർമാറ്റിൽ 50mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് ഒരു 35mm ഫിലിമിൽ കിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന വലിപ്പത്തിലെ ഒരു ചിത്രമെടുക്കാൻ ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റൽ SLR കളിൽ 29 mm അടുപ്പിച്ച് ഒരു വൈഡ് ആംഗിളിൽ ചിത്രമെടുത്താലേ പറ്റൂ. വലിയൊരു ചിത്രമെടുത്തിട്ട് സെൻസറിന്റെ സൈസ് ഒപ്പിച്ച് മുറിച്ച് (ക്രോപ്പ് ചെയ്ത്) ആണ് ഇന്നത്തെ ഫുൾഫ്രെയിം സെൻസർ ഇല്ലാത്ത എല്ലാ ക്യാമറകളിലും ലഭിക്കുന്നത്). </blockquote><br />
ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ, ഫോക്കൽ ലെങ്ത് കൂടുംതോറും കൂടുതൽ വലിപ്പമുള്ള ഇമേജ് നീങ്ങളുടെ ക്യാമറയിൽ കിട്ടും. അതായത് മുമ്പിലുള്ള രംഗം നമ്മൂടെ അടുത്തേക്ക് വന്നതായി നമുക്ക് തോന്നും. ഇതാണ് ടെലിലെൻസുകൾ ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ സംഭവിക്കുന്നത്. ഫലത്തിൽ മറ്റൊരു കാര്യം കൂടി ഇവിടെ സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. നിങ്ങൾ കാണുന്ന ഏരിയയുടെ വലിപ്പവും ഒപ്പം കുറയുന്നു. അതായത് ഒരു മുറിയിൽ ഒരു ഗ്രൂപ്പ്ഫോട്ടോയ്ക്കു വേണ്ടി ആളുകൾ നിൽക്കുന്നു എന്നുകരുതുക. അവരെ 18mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ നിങ്ങൾ വ്യൂ ഫൈന്ററിൽ കൂടികാണുമ്പോൾ ഇടത്തേ അറ്റം മുതൽ വലത്തേ അറ്റം വരെ ഗ്രൂപ്പിലെ എല്ലാവരേയും കാണുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അതേ രംഗം 70 mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ സൂം ചെയ്തുനോക്കിയാൽ ഒരു പക്ഷേ നടുക്കുള്ള രണ്ടുപേരെ മാത്രമേ കാണുകയുള്ളൂ. അതുപോലെ ആദ്യം 18mm ൽ നിൽക്കുന്നവരുടെ കാൽപാദം മുതൽ തലവരെ കിട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, 70mm സൂമിൽ മുഖം മുതൽ അരഭാഗം വരെയേ കാനുന്നുള്ളൂ എന്നും കാണാം (ഓപ്റ്റിക്കൽ സൂം ഡിജിറ്റൽ സൂം എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ ഉദാഹരണ ചിത്രങ്ങൾ നോക്കൂ).<br />
<br />
ചുരുക്കത്തിൽ ഫോക്കൽ ലെങ്തിന്റെ നമ്പർ കൂടുംതോറും ഫ്രെയിമിന്റെ കുറച്ച് ഏരിയമാത്രമേ വ്യൂഫൈന്ററിലും ഫോട്ടോയിലും കിട്ടുന്നുള്ളൂ; ഒപ്പം ഓബ്ജക്റ്റുകളുടെ വലിപ്പം കൂടുന്നു. അതുപോലെ വൈഡ് ആംഗിൾ ആകുംതോറും ഫ്രെയിമിന്റെ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഏരിയ വ്യൂഫൈന്ററിലും ഫോട്ടോയിലും കിട്ടുകയും, ഫ്രെയിമിലെ ഓബ്ജക്റ്റുകളുടെ വലിപ്പം കൂറയുകയും ചെയ്യും. മറ്റൊരു വ്യത്യാസം വൈഡ് ആംഗിൾ ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ ക്യാമറയിൽ നിന്നും ഏറ്റവും അടുത്ത് ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം കുറയുന്നു. ഫോക്കൽ ലെങ്ത് കൂടും തോറൂം ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ഏറ്റവും അടുത്ത് ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം കൂടുന്നു. അതായത്, 18mm ൽ ക്യാമറയിൽ നിന്നും ഒരടി അകലത്തിലുള്ള ഒരു പൂവിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യാൻ സാധിക്കുമ്പോൾ 200mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന കുറഞ്ഞ ദൂരം ഒന്നോ രണ്ടോ മീറ്റർ അപ്പുറത്തായേക്കാം.<br />
<br />
<b>11. ഈ പറഞ്ഞ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളെല്ലാം ഒരൊറ്റ ലെൻസിൽ ഒതുക്കാൻ പറ്റില്ലേ? 18-300 എം.എം എന്നൊരു റെയ്ഞ്ചിലുള്ള ലെൻസ് വാങ്ങിയാൽ പ്രശ്നം തീർന്നല്ലോ?</b><br />
<br />
ഇതു പലരും ആലോചിക്കുന്ന ഒരു എളുപ്പവഴിയാണ്. പക്ഷേ ചിന്തിക്കാനും പറയാനും എളുപ്പമാണെങ്കിലും, നിർമ്മാതാക്കൾക്ക് ഇങ്ങനെയൊരു ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാവാൻ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇങ്ങനെയുള്ള വിശാലമായ റെയ്ഞ്ചിലുള്ള ലെൻസുകൾക്ക് പല പരിമിതികളും പോരായ്മകളും ഉണ്ടാവും. ഒരു ചിത്രത്തിന്റെ ഷാർപ്നെസ് എന്നത് ലെൻസ് ക്വാളിറ്റിയുമായി വളരെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഒരു ലെൻസിൽ വളരെ വിശാലമായ റേയ്ഞ്ച് ഉൾപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ഈ ഷാർപ്നെസിന്റെ കാര്യത്തിൽ ചില അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റുകൾ ഡിസൈനിൽ ചെയ്യേണ്ടിവരും. അതായത് ഒരു സൂം ലെൻസിന്റെ എല്ലാ റേയ്ഞ്ചിലും ഒരേ ഷാർപ്നെസിൽ ചിത്രങ്ങൾ ലഭിക്കുക എന്നത് അസംഭവ്യമാണ്. അല്ലെങ്കിൽ വളരെ വളരെ വിലപിടിപ്പുള്ള ഹൈ എന്റ് ലെൻസുകൾ ആവണം.<br />
<br />
എങ്കിലും 28-250 mm റെയ്ഞ്ചിലുള്ള ചില ലെൻസുകൾ ട്രാവൽ ലെൻസുകളായി പലരും ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ഇവയെ ട്രാവൽ ലെൻസ് എന്നുപറയാൻ കാരണം, ധാരാളം വിനോദയാത്രകൾ പോവുകയും ആ വഴിയിൽ കുറെ ചിത്രങ്ങൾ എടുത്തു സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു SLR ഉപയോക്താവിന് യാത്രയിൽ കൊണ്ടുപോകേണ്ട മറ്റു സാധനങ്ങളോടൊപ്പം വലിയൊരു ക്യാമറ ബാഗും, അതിൽ കുറേ ലെൻസുകളും ആയി പോകുവാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായേക്കാം. മാത്രവുമല്ല, കൂടെക്കൂടെ ലെൻസ് മാറ്റിയിടുക എന്നത് എപ്പോഴും പ്രായോഗികമായെന്നും വരില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് നല്ല പൊടിക്കാറ്റോ, ഈർപ്പം നിറഞ്ഞ പ്രദേശത്തോ മറ്റൊ വച്ച് ഒരു ലെൻസ് മാറ്റി മറ്റൊന്ന് ക്യാമറയിൽ ഫിറ്റ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ഒട്ടും അഭികാമ്യമല്ല. അങ്ങനെയുള്ള അവസരങ്ങളിലാണ് ഈ ട്രാവൽ റെയ്ഞ്ച് ലെൻസുകൾ സൌകര്യപ്രദമാകുന്നത്. പക്ഷേ ഇങ്ങനെ വിശാലമായ ഫോക്കൽ റേഞ്ചുള്ള ലെൻസുകളിൽ നിന്ന് ചെറിയ റെയ്ഞ്ചിലുള്ള ലെൻസുകളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന പല സൌകര്യങ്ങളും പ്രതീക്ഷിക്കാനാവില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് ചെറിയ റേയ്ഞ്ചിലുള്ള ലെൻസുകളിൽ അപ്പർച്ചർ വളരെ വലുതായി തുറക്കാൻ സാധിക്കും. തന്മൂലം കുറഞ്ഞ ലൈറ്റിലുള്ള ഫോട്ടോഗ്രാഫി എളുപ്പമാകുന്നു. നേരിയ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വേണ്ടിവരുന്ന ചിത്രങ്ങളിൽ അത് ലഭിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്, ക്യാമറയും ഓബ്ജക്റ്റും തമ്മിലുള്ള മിനിമം ഫോക്കസ് ദൂരം കുറയ്ക്കുവാൻ സാധ്യമാണ് തുടങ്ങിയ സൌകര്യങ്ങളുണ്ട്. എങ്കിലും ട്രാവൽ ലെൻസുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നവർ പലപ്പോഴും നല്ല പ്രകാശമുള്ളതും, വൈഡ് ആംഗിളുകളിലുള്ളതുമായ ചിത്രങ്ങളാവും എടുക്കുക എന്നതിനാൽ 28-250 ഒരു നല്ല റേയ്ഞ്ച് ആണെന്നുതന്നെയാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം.<br />
<br />
എന്നാൽ നിങ്ങൾ കുറച്ചുകൂടി സീരിയസായി ഫോട്ടോഗ്രാഫി ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ ഒരു നോർമൽ 18-55 അല്ലെങ്കിൽ 50 പ്രൈം, മാക്രോ, ടെലി തുടങ്ങിയ ലെൻസുകൾ കൂടി പിന്നീട് വാങ്ങിക്കാവുന്നതാണ്. <span style="background-color: yellow;">ചുരുക്കത്തിൽ SLR ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്നും എക്കാലത്തും ഒരു ലെൻസുകൊണ്ട് ചെയ്യാവുന്ന ഒന്നല്ല</span>. സീരിയസായി അത് ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് പലതരം ലെൻസുകളും പിന്നീട് വാങ്ങാൻ ആഗ്രഹം വരും! നല്ല ഫോട്ടോഗ്രാഫിഭ്രാന്തും ബഡ്ജറ്റും ഉള്ളവർക്ക് അതിൽ ഓരോ ലെൻസിന്റെ ചുവട്ടിലും ഓരോ ക്യാമറ ബോഡികൂടി വാങ്ങി ഫിറ്റ് ചെയ്യാം, പിന്നീട് ഫോട്ടോഗ്രാഫി സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ലെൻസ് മാറ്റേണ്ടിവരില്ലല്ലോ !<br />
<br />
<br />
<b>12. ചിലപ്പോഴൊക്കെ DSLR ക്യാമറകളോടൊപ്പം ഓഫറായി 70-300mm ലെൻസുകൾ കിട്ടാറുണ്ടല്ലോ? ഇവ നല്ല ലെൻസുകളാണോ?</b><br />
<br />
DSLR ക്യാമറവാങ്ങാൻ പോകുന്നവരെ കുഴയ്ക്കുന്ന മറ്റൊരു ചോദ്യമാണിത്. ഒരു ബ്രാന്റിന്റെ കൂടെ ഓഫർ ഒന്നുമില്ല, 30000 രൂപയ്ക്ക് (ഉദാഹരണമാണേ) ക്യാമറബോഡിയും ഒരു 18-55 mm ലെൻസും. മറ്റൊരു ബ്രാന്റിനോടൊപ്പം ക്യാമറബോഡി, 18-55mm ലെൻസ്, 70-300mm lens 34500 രൂപ. ഏതുവാങ്ങും? 4500 രൂപകൂടി കൊടുത്താൽ ഒരു 70-300mm ലെൻസ് “ലാഭകരമായി” കിട്ടുന്നുണ്ടല്ലോ എന്ന സാധാരണ ഉപഭോക്താവിന്റെ മനശാസ്ത്രത്തെയാണ് ഇവിടെ വിൽപ്പനയ്ക്ക് വച്ചിരിക്കുന്നത്. സും ലെൻസുകളുടെ ലോകം വളരെ വിശാലമാണ്. എത്രയധികം റേയ്ഞ്ചുകളിൽ അവ ലഭ്യമാണ് എന്നറിയാൻ ഇന്റർനെറ്റിൽ ഒന്നു സേർച്ച് ചെയ്തുനോക്കൂ. ഒരു ഉദാഹരണം <a href="http://www.the-digital-picture.com/Reviews/Canon-Zoom-Lens-Reviews.aspx%20" target="_blank">ഇവിടെ</a> പേജിന്റെ ഏറ്റവും താഴേക്ക് സ്ക്രോൾ ചെയ്താൽ ഒരേ സ്പെസിഫിക്കേഷനിലുള്ള വ്യത്യസ്ത നിർമ്മാതാക്കളുടെ ലെൻസുകളും കാണാം. സൂം ലെൻസുകൾ വാങ്ങാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ ആദ്യം മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കേണ്ട വസ്തുത വലിയൊരു ഫോക്കൽ ലെങ്ത് (ഉദാ:300mm) ഉള്ള ലെൻസ് കൈയ്യിൽ കിട്ടിയതുകൊണ്ട് മാത്രം നല്ല ക്വാളിറ്റിയുള്ള ഫോട്ടോ കിട്ടുകയില്ല എന്നതാണ്. സമയമുള്ളവർ മുകളിൽ ലിങ്ക് തന്ന പേജിലെ ലെൻസുകളുടെ വിലകൾ ഒന്നു പരിശോധിക്കൂ. അയ്യായിരം രൂപമുതൽ ലക്ഷത്തിനു മുകളിൽ വിലവരുന്ന ലെൻസുകൾ വരെ ആ കൂട്ടത്തിൽ കാണാം. ഇതിനു കാരണം ലെൻസിന്റെ നിർമ്മാണത്തിന് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഗ്ലാസിന്റെ ഗുണനിലവാരം, ലെൻസ് ഡിസൈനിന്റെ പ്രത്യേകതകൾ തുടങ്ങിയവയാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ എല്ലാ നിർമ്മാതാക്കൾക്കും Entry level, mid and high റേഞ്ചുകളിലുള്ള ലെൻസുകൾ ഉണ്ട്. ഹൈ ലെൻസുകളിൽ അപ്പർച്ചർ നല്ലവണ്ണം തുറക്കാൻ സാധിക്കും. അതിനാൽ തന്നെ വളരെ അകലെയുള്ള വസ്തുക്കളെ സൂം ചെയ്യുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന അല്പമായ പ്രകാശം പൂർണ്ണമായും ഉപയോഗിക്കാനും സാധിക്കും.<br />
<br />
ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം. പക്ഷികളുടെ ഫോട്ടോ എടുക്കാനുള്ള ഉദ്ദേശത്തിലാണ് നിങ്ങൾ സൂം ലെൻസ് വാങ്ങുന്നതെന്നിരിക്കട്ടെ. പക്ഷികൾ മിക്കപ്പോഴും ഇലകളുടെ തണലിലേ ഇരിക്കൂ. പോരാത്തതിനു വളരെ അകലെയുള്ള ദൃശ്യങ്ങളെ സൂം ചെയ്ത് അടുത്തേക്ക് വരുത്തുമ്പോഴേക്ക് ഫലത്തിൽ ക്യാമറയിൽ എത്തുന്ന വെളിച്ചം വളരെ കുറവ്. ഈ സാഹചര്യങ്ങളിലൊക്കെ ലെൻസിന്റെ മിനിമം അപ്പർച്ചർ വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ളതാണ്. അതുപോലെ പ്രധാനമാണ് ഗ്ലാസിന്റെ ഗുണം. ലെൻസിന്റെ എല്ലാ റേഞ്ചുകളിലും നല്ല ഷാർപ്പ് ഇമേജുകൾ ലഭിക്കുവാൻ ലെൻസ് ഗ്ലാസിന്റെയും അതിനുള്ളിലെ Components ന്റെ ഗുണവും എണ്ണവും എല്ലാം പ്രധാനമാണ്. അപ്പോൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വരുന്നത് <span style="background-color: yellow;">എല്ലാ 70-300mm ലെൻസുകളും, അല്ലെങ്കിൽ എല്ലാ സൂം ടെലിലെൻസുകളും ഒരേ ഗുണനിലവാരത്തിലുള്ള ചിത്രങ്ങൾ തരും എന്നു പ്രതീക്ഷിക്കരുത്.</span> അത് അബദ്ധമാണ്. മിക്കവാറും എല്ലാ Bundle offer കളും ഒരു ചീപ് ക്വാളിറ്റി എൻട്രി ലെവൽ സൂം ലെൻസ് ആയിരിക്കും തരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് അതിന്റെ ഗുണനിലവാരം കണ്ടും അറിഞ്ഞും വായിച്ചും നോക്കിയിട്ടേ അത്തരം ഓഫറുകളിൽ ചെന്നു ചാടാവൂ. <span style="background-color: white;"> </span><br />
<br />
<span style="background-color: white;">അത്തരം ലെൻസുകൾ തൽക്കാലം വാങ്ങരുത് എന്നുതന്നെയാണ് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത്. കാരണം കുറച്ചുകൂടി പൈസ കൊടുക്കേണ്ടിവന്നാൽ തന്നെയും പിന്നീട് നിങ്ങൾക്ക് നല്ല ഒരു ക്വാളിറ്റി സൂം ലെൻസ് വാങ്ങാം. സൂം ലെൻസുകളുടെ കാര്യത്തിൽ മാത്രമല്ല, ഒരു DSLR ക്യാമറ നൽകുന്ന എല്ലാ നല്ല ചിത്രങ്ങൾക്കും പിന്നിൽ ഒരു നല്ല ലെൻസും വേണം എന്നകാര്യം ഓർത്തിരിക്കുക. ഇത് ഒരു നല്ല ചിലവേറിയ ഹോബിയാണെന്നു പറയുന്നതിന്റെ കാരണം ഇതാണ്.എൻട്രി ലെവൽ സൂം ലെൻസ് വാങ്ങിയിട്ട് ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ ‘ചിത്രത്തിനു തെളിച്ചമില്ല, ഷാർപ്പല്ല” എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് നല്ല ലെൻസുകൾ വാങ്ങാൻ പോയ ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കളെ എനിക്കറിയാം! </span><br />
<b><br />
</b><br />
<b>12. എന്റെ കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ 10x സൂം ഉള്ളതായിരുന്നു. എന്റെ കൈയ്യിലുള്ള DSLR ക്യാമറയുടെ സൂം എത്രയാണെന്ന് അറിയില്ല.</b><br />
<br />
X എന്ന അക്ഷരം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് മടങ്ങ്, ഗുണനം എന്നീ കാര്യങ്ങളെയാണ്. 10X എന്നുവച്ചാൽ പത്തുമടങ്ങ്, 3X എന്നുവച്ചാൽ മൂന്നുമടങ്ങ്. ഇവിടെ എന്തിന്റെ കാര്യമാണ് പറയുന്നത് എന്നു ശ്രദ്ധിക്കൂ. ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളാണ് ഇവിടെ വിഷയം. നാം ഉപയോഗിക്കുന്ന ലെൻസിന്റെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഫോക്കൽ ലെങ്തിന്റെ എത്ര മടങ്ങാണ് ഏറ്റവും വലിയ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് എന്നാണിവിടെ പറയുന്നത്. 3.6mm to 36mm എന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്ത് റേഞ്ചിലുള്ള ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയുടെ കാര്യം എടുക്കാം. ഇവിടെ 3.6 എന്നതിന്റെ പത്തുമടങ്ങ് (3.6 X 10=36) ആണ് 36. അതുകൊണ്ട് ആ ക്യാമറയ്ക്ക് 10X സൂം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവുണ്ട് എന്നുപറയാം. ഇവിടെ DSLR ക്യാമറകളിൽ ലെൻസ് നമ്മൾ മാറ്റി മാറ്റി ഉപയോഗിക്കുകയാണ്. അതിനാൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ലെൻസിനു അനുസരിച്ചാണ് ലഭിക്കുന്ന സൂം. 70-300 mm ലെൻസിൽ 4.2X ആണ് ലഭിക്കുന്ന മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ. 18-55 ലെൻസിൽ 3X ഉം. (റേയ്ഞ്ചിന്റെ വലിയ നമ്പറിനെ ചെറുതുകൊണ്ട് ഹരിക്കുക).<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">13. ISO 3200, 6 frames per seconds - </span><span style="font-weight: bold;">ഇതിലൊക്കെ</span><span style="font-weight: bold;"> </span><span style="font-weight: bold;">എന്തെങ്കിലും</span><span style="font-weight: bold;"> </span><span style="font-weight: bold;">പ്രാധാന്യം</span><span style="font-weight: bold;">?</span><br />
<br />
ഏതു ക്യാമറ എടുക്കുമ്പോഴും അതിലെ ഫീച്ചറുകളിൽ ഏതൊക്കെ നമ്മൾ ഉപയോഗിക്കും എന്ന് ആദ്യം നോക്കുക. Night / low light ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിൽ ചിത്രങ്ങൾ Camera shake ഉണ്ടായി നാശമാവാതിരിക്കാനുള്ള ഒരു വഴി എന്ന നിലയിലാണ് high ISO ഉപയോഗിക്കുന്നത് (തിയറി അനുസരിച്ച്). പ്രാക്റ്റിക്കലായി ഇങ്ങനെയാണോ കാര്യങ്ങൾ? 3200 എന്ന ISO സെറ്റിംഗ് എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകളിൽ ഉപയോഗിക്കാം എങ്കിലും ആ സെറ്റിംഗിൽ നോയിസ് കൂടും; പ്രത്യേകിച്ച് വളരെ നീണ്ട ഷട്ടർ സ്പീഡ് ഉപയോഗിക്കേണ്ടിവരുമ്പോൾ. ഇനി അഥവാ നോയിസ് കുറയ്ക്കാനുള്ള സംവിധാനം ക്യാമറയിൽ ഉണ്ടെങ്കിലും ചിത്രത്തിന്റെ നിറവും ക്ലാരിറ്റിയും കുറയും. 1600 വരെ നല്ല ക്ലീനായ ചിത്രങ്ങൾ പുതിയ DSLR സെൻസറുകളിൽ കിട്ടാറുണ്ട്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ടിൽ 400 നു മുകളിലേക്ക് കൂടുതൽ ആലോചിക്കേണ്ടതില്ല. ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിൽ പരിചയമായിക്കഴിഞ്ഞാൽ Low light / Night ഫോട്ടോകൾ, പ്രത്യേകിച്ചും സിറ്റിസ്ക്കേപ്സ് നിങ്ങൾ ഒരു ട്രൈപ്പോഡ് ഉപയോഗിച്ചുമാത്രമേ എടുക്കൂ! അനുഭവം ഗുരു. <br />
<br />
6 frames per second / 3.6 frames per second ഇതൊക്കെ DSLR ക്യാമറകളെ മാത്രം ബാധിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ്. എത്ര വേഗത്തിൽ ചിത്രമെടുക്കാം എന്നതാണിത് കാണിക്കുന്നത്. വളരെ ഫാസ്റ്റായ ചില സന്ദർഭങ്ങൾ തുടർച്ചയായി ചിത്രത്തിലാക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഇത് ആവശ്യമായി വരുന്നത്. പാർക്കിൽ കളിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ ചിത്രമെടുക്കുമ്പോഴോ, ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോയോ ബർത്ത്ഡേ പാർട്ടിയോ ചിത്രത്തിലാക്കുമ്പോഴോ നാം ഈ രീതിയിൽ ചിത്രമെടുക്കാറുണ്ടോ? ഇല്ല. അത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ 6 frames per second ആയാലും 4 frames per second ആയാലും ഫലം ഒന്നുതന്നെ. Single shot എന്ന സംവിധാനത്തിലായിരിക്കും നമ്മൾ ചിത്രമെടുക്കുക. അതേ സമയം ചീറ്റപ്പുലി ഓടുന്നതും ഫൈറ്റർ പ്ലെയിൻ അഭ്യാസങ്ങൾ കാണിക്കുന്നതുമൊക്കെ ചിത്രത്തിലാക്കാൻ ഒരുങ്ങുന്നവർക്ക് ഇത് പ്രയോജനപ്പെടുകയും ചെയ്യും. <span style="background-color: yellow;">ഫ്രെയിംസ് പെർ സെക്കന്റും 1600 നു മുകളിലേക്കുള്ള ISO സെറ്റിംഗുകളും അമിതപ്രാധാന്യം കൊടുക്കേണ്ട സംഗതികളല്ല. </span><br />
<br />
<div style="color: blue;"><span style="font-size: small;">തൽക്കാലം ഇവിടെ നിർത്താം. ബാക്കികാര്യങ്ങൾ അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ. </span></div><br />
വായനക്ക് താല്പര്യമുള്ളവർക്ക് പ്രയോജനപ്പെട്ടേക്കാവുന്ന <a href="http://photo.net/equipment/what-camera-should-I-buy">ഒരു വെബ് പേജ്</a><br />
<br />
===============================<br />
<br />
<i>ക്യാമറവാങ്ങാൻ ആലോചിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ ഉപയോക്താവിന്റെ ആക്രാന്തചിന്തകൾ <a href="http://aakramanam.blogspot.com/2010/04/blog-post_28.html" target="_blank">ഇവിടെ വായിക്കൂ</a>! </i><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">സംശയങ്ങൾ ഉള്ളവർക്ക് ഇവിടെ കമന്റായി എഴുതാവുന്നതാണ്. “മണ്ടൻ ചോദ്യമാകുമോ” എന്ന ശങ്ക വേണ്ടാ. കാരണം മണ്ടൻ ചോദ്യം എന്നൊരു ചോദ്യം ഇല്ല എന്നതുതന്നെ. ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നവരല്ല, മറ്റുള്ളവരോട് ചോദിക്കാതെ എന്നും സംശയങ്ങളെ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നവരാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒന്നും പഠിക്കാത്തത്! </span>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com85tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-42702272095319250932010-03-02T06:56:00.004+04:002010-04-15T06:29:16.147+04:00ചുവന്നുപോയ ചിത്രങ്ങളെ ശരിയാക്കൊനൊരു എളുപ്പവഴി<blockquote style="color: rgb(204, 0, 0);">ഈ ബ്ലോഗിൽ ടെക്നിക്കലായ പോസ്റ്റുകളോടൊപ്പം ചെറിയ ചെറിയ ടിപ്സ്, ട്രിക്കുകൾ ഒക്കെ പങ്കുവയ്ക്കുകയും കൂടി ചെയ്യുവാനുദ്ദേശിക്കുന്നു. അതിനായി സൈഡ് ബാറിൽ പാഠങ്ങൾ എന്ന മുഖവുരയില്ലാതെ മറ്റൊരു ലിങ്ക് ലിസ്റ്റ് ആഡ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇടയ്ക്കിടെ ഇതുപോലെയുള്ള പോസ്റ്റുകളും പ്രതീക്ഷിക്കാം. </blockquote><br />
<br />
വൈറ്റ് ബാലസ് സെലക്റ്റ് ചെയ്തതിന്റെ തകരാറുകൊണ്ടോ, അല്ലെങ്കിൽ ഫോട്ടോയെടുത്ത രംഗത്തെ വെളിച്ചത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകൊണ്ടോ ചുവന്നുപോയ ചിത്രങ്ങൾ നിങ്ങൾക്ക് ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകളിൽ കിട്ടിയിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ. ഉദാഹരണം മെഴുകുതിരി വെളിച്ചത്തിലും, ടംഗ്സ്റ്റൺ ബൾബ് വെളിച്ചത്തിലും സോഡിയം വേപ്പർ ലാമ്പ് വെളിച്ചത്തിലും മറ്റും എടുത്ത ചിത്രങ്ങൾ. ഈ സാഹചര്യങ്ങളിലൊക്കെയും ഫോട്ടോ ആവശ്യത്തിലധികം ചുവന്നുപോകാനുള്ള സാധ്യത ഏറെയാണ്. റോ മോഡിൽ എടുത്ത് പോസ്റ്റ് പ്രോസസ് ചെയ്യുകയാണ് ഈ അവസരങ്ങളിൽ ഏറ്റവും നന്ന്. അല്ലാതെ ജെ.പി.ജി ആയി ചിത്രം എടുത്തുപോയി എങ്കിൽ അത് ഫോട്ടോഷോപ്പിൽ കറക്റ്റ് ചെയ്യാനുള്ള ഒരു ചെറിയ വിദ്യ ഒരു ഫോട്ടോഫോറത്തിൽ വായിച്ചത് ഇവിടെ ഷെയർ ചെയ്യട്ടെ. ഇതൊരു 10/10 മാർക്ക് കൊടുക്കാവുന്ന വിദ്യയൊന്നുമല്ല, എങ്കിലും ചെറിയ അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റുകളൊക്കെ ഇതുവഴി ചെയ്യാം. (Adobe Photoshop CS2 ലെ മെനു ആണ് ഇവിടെ വിവരിക്കുന്നത്)<br />
<br />
ആദ്യമായി എഡിറ്റ് ചെയ്യേണ്ട ചിത്രം ഫോട്ടോഷോപ്പിൽ തുറക്കുക. ഇതാണ് ഒറിജിനൽ ചിത്രം.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb0mGvto2EzLQp9Ck-TAzLv2FWmfUVpGRU_LqM_wyh2NjPOqf9lWxqljLoRqYZIlrVtOl7_L8-PxJ5UUpFp9QuBaMHJKC8_Nl-h08u9Un2eCqlK7P8E8YFABdItd7U0gBNhtwFrzgnIFQ/s1600-h/Original%20image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb0mGvto2EzLQp9Ck-TAzLv2FWmfUVpGRU_LqM_wyh2NjPOqf9lWxqljLoRqYZIlrVtOl7_L8-PxJ5UUpFp9QuBaMHJKC8_Nl-h08u9Un2eCqlK7P8E8YFABdItd7U0gBNhtwFrzgnIFQ/s400/Original%20image.jpg" width="400" border="0" height="266" /></a></div><br />
ഫോട്ടോഷോപ്പിലെ വിന്റോസ് എന്ന മെനു തുറന്ന്, Layer Palette തുറന്നു വയ്ക്കുക. F7 കീ അമർത്തിയാലും ഈ പാലറ്റ് ലഭിക്കും. ഇനി Ctrl + C, Ctrl+V എന്നീ കീ കോമ്പിനേഷനുകൾ ഒന്നിനു പുറകെ ഒന്നായി കീബോർഡിൽ ചെയ്യുക. ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ ഇമേജിന്റെ ഒരു കോപ്പി മറ്റൊരു ലയറായി ചേർക്കപ്പെടും. ലെയർ പാലറ്റിൽ നോക്കിയാൽ താഴെക്കാണുന്ന ചിത്രത്തിലേതുപോലെ ഒന്നിനുമുകളിൽ ഒന്നായി രണ്ടു ലെയറുകൾ കാണാം. പുതിയതായി കോപ്പി ചെയ്ത് ചേർത്ത ലെയറിന്റെ പേര് ഡിഫോൾട്ടായി ലെയർ 1 എന്നായിരിക്കും.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE0Hl7Fu_w_W2QWVECF01Qc6OV7JtKzGvUiwMqlHTTGIH_bkIYI040daGpJw3hEYTrvJhaNDUEnQKD0UQYB4aDTR5WI2xmrL4eNbJRMAvgbIqJLWficQpue8-jlt7ineJ-hNq3wzrXyEY/s1600-h/Step1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE0Hl7Fu_w_W2QWVECF01Qc6OV7JtKzGvUiwMqlHTTGIH_bkIYI040daGpJw3hEYTrvJhaNDUEnQKD0UQYB4aDTR5WI2xmrL4eNbJRMAvgbIqJLWficQpue8-jlt7ineJ-hNq3wzrXyEY/s400/Step1.jpg" width="400" border="0" height="223" /></a></div><br />
ലെയർ 1 എന്നതിൽ മൌസ് ഉപയോഗിച്ച് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. ഇനി, ഫോട്ടോഷോപ്പിലെ ഫിൽറ്റർ എന്ന മെനു തുറന്ന് അതിലെ Blur എന്ന ഐറ്റം സെലക്റ്റ് ചെയ്യുക. Blur നു ഒരു സബ് മെനു ഉണ്ട്. അതിൽ നിന്നും Average സെലക്റ്റ് ചെയ്യുക.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG2_NkeQgUbFgNXah1erUsvSzEr7vjT9YphKHmx8p-JY_WGBQXWKAAVFEFFKjc4quyDMYtXlkg25GPKofV3e8wLskSnOXJtfTpKXB_z2Si9nGKDg_TteGWY0QkXr18vJvXwMwPIeIOhT0/s1600-h/Step3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG2_NkeQgUbFgNXah1erUsvSzEr7vjT9YphKHmx8p-JY_WGBQXWKAAVFEFFKjc4quyDMYtXlkg25GPKofV3e8wLskSnOXJtfTpKXB_z2Si9nGKDg_TteGWY0QkXr18vJvXwMwPIeIOhT0/s400/Step3.jpg" width="400" border="0" height="236" /></a></div><br />
ഇപ്പോൾ രണ്ടാമത്തെ ലെയർ 1 മുകളിൽ കാണുന്ന ചിത്രത്തിലേതുപോലെ ഒരു കളർ മാത്രമുള്ള ലെയറായി മാറുന്നതുകാണാം. അതവിടെ നിൽക്കട്ടെ. അടുത്തതായി Layer എന്നു പേരുള്ള മെനു തുറക്കുക. അതിൽ നിന്നും New Adjustment Layer എന്ന ഐറ്റം സെലക്റ്റ് ചെയ്യുക. അതിന്റെ സബ് മെനുവിൽ നിന്ന് Curves സെലക്റ്റ് ചെയ്യുക. ഈ പുതിയ അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റ് ലെയറിന് ഒരു പേരു കൊടുക്കുവാൻ ആവശ്യപ്പെടും. ഡിഫോൾട്ടായി Curves 1 എന്ന പേരുകാണാം. ഓകെ. ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkQs_02HtY0pjAgTHVpWC5NbFfbWI7UWnxWEbnm8vCOKPgSUoCfbErd_mhAK7EadtNftxcSHIeFApu8Y8-HUkrKuS_44m8KBc9IdDpUVsAJ79JDIhjBUWub7OGSiigV1q7ImX-Q5F4m70/s1600-h/Step4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkQs_02HtY0pjAgTHVpWC5NbFfbWI7UWnxWEbnm8vCOKPgSUoCfbErd_mhAK7EadtNftxcSHIeFApu8Y8-HUkrKuS_44m8KBc9IdDpUVsAJ79JDIhjBUWub7OGSiigV1q7ImX-Q5F4m70/s400/Step4.jpg" width="400" border="0" height="251" /></a></div><br />
ഇപ്പോൾ താഴെക്കാണുന്നതുപോലെ ഒരു സ്ക്രീൻ ലഭിക്കും. ആദ്യം ചെയ്യേണ്ടത് പ്രിവ്യൂ ബട്ടണു തൊട്ടുമുകളിലായി കാണുന്ന മൂന്നു പെൻ ടൂളുകളിലെ നടുവിലുള്ളത് (set Grey point) എന്ന ബട്ടൺ അമർത്തുക എന്നതാണ്. ഇനി മൌസിനെ നമ്മുടെ ആവറേജ് ബ്ലർ ചെയ്തപ്പോൾ ലഭിച്ച നിറത്തിനുള്ളിലേക്ക് (Layer1) കൊണ്ടുവന്ന് ഒരു ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. അപ്പോൾ ആ ലെയറിന്റെ നിറം മാറുന്നതായി കാണാം.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzZJyjARiihJy88i61vT7yZFoF7TI9vlPaZegEGrarSgx1XcZuCqmgkbjjMnvOmqP2CUEtTbVT9-wyA3IgUenlkhRNkUOVI31Lk7p36zPh0wl3q2a4n8YCUbLOv-HpdgxF4gUiHWymzKo/s1600-h/Step5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzZJyjARiihJy88i61vT7yZFoF7TI9vlPaZegEGrarSgx1XcZuCqmgkbjjMnvOmqP2CUEtTbVT9-wyA3IgUenlkhRNkUOVI31Lk7p36zPh0wl3q2a4n8YCUbLOv-HpdgxF4gUiHWymzKo/s400/Step5.jpg" width="400" border="0" height="230" /></a></div>ഇനി ലെയർ പാലറ്റിലേക്ക് പോവുക. അവിടെയുള്ള Layer 1 (average blur layer) എന്ന നടുവിലുള്ള ലെയറിൽ ഒരു പ്രാവശ്യം ക്ലിക്ക് ചെയ്തിട്ട് മൌസ് റൈറ്റ് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. അപ്പോൾ കിട്ടുന്ന മെനുവിൽ Delete Layer എന്നൊരു ഐറ്റമുണ്ടാവും. അത് സെലക്റ്റ് ചെയ്ത് ലെയർ 1 നെ ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുക. ഇത്രയേ ഉള്ളു സംഭവം.<br />
<br />
റിസൽട്ട് താഴെക്കാണൂ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEievFsh9eZLYz3O8ABKdSFKxP4VC_8OxOh9MYyoVCXmcSyxhcjYHIJa0Q7TF_OoUvQG6qVag9TreStT6_hSOJkildmWecN7EsJ8BwWhcYaz7_WIcooE7XL9pxWAcIlJgKw_u1JJ9mB6PMI/s1600-h/Image_after_edit.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEievFsh9eZLYz3O8ABKdSFKxP4VC_8OxOh9MYyoVCXmcSyxhcjYHIJa0Q7TF_OoUvQG6qVag9TreStT6_hSOJkildmWecN7EsJ8BwWhcYaz7_WIcooE7XL9pxWAcIlJgKw_u1JJ9mB6PMI/s400/Image_after_edit.jpg" width="400" border="0" height="266" /></a></div><br />
ഇതേരീതിയിൽ കളർ കറക്ഷൻ നടത്തിയ മറ്റൊരു<a href="http://saleemsphotography.blogspot.com/2010/01/blog-post_22.html"> ചിത്രം</a> <a href="http://www.blogger.com/profile/13677625143744912305">അബ്ദുൾ സലീമിന്റെ (ഷമീർ കറുകമാട്) </a>ബ്ലോഗിൽ നിന്നും. ചിത്രത്തിൽ ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി നോക്കൂ വ്യത്യാസം.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIRRnIHfzoHvs9ae_boHWO6nnO28_Z1MVyZxQfowZ_xoTvk19GMpUkiEze4XfCUhM9wwr1TXhW29B7o-Pr4yR0TTx_mfatTJDbTFDcA0pWFfS-3DyzhfF9E2TaQ0jWuHTbtzdbKDRoJSo/s1600-h/Image2_after_edit.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIRRnIHfzoHvs9ae_boHWO6nnO28_Z1MVyZxQfowZ_xoTvk19GMpUkiEze4XfCUhM9wwr1TXhW29B7o-Pr4yR0TTx_mfatTJDbTFDcA0pWFfS-3DyzhfF9E2TaQ0jWuHTbtzdbKDRoJSo/s400/Image2_after_edit.jpg" width="400" border="0" height="315" /></a></div><br />
മെഴുകുതിരി വെളിച്ചത്തിൽ എടുത്ത ചിത്രങ്ങളിൽ ഈ രീതി വളരെ ഫലവത്താണെനു കണ്ടിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-17091714639334563182010-02-27T07:50:00.012+04:002010-04-15T06:29:34.404+04:00പാഠം 20 : ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡ് ഭാഗം 2ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് (DOF) എന്ന വിഷയത്തിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗം ചർച്ചചെയ്യുവാനുള്ള ഈ അദ്ധ്യായം നീക്കിവച്ചിരിക്കുന്നത് DOF ന്റെ പിന്നിലെ ഓപ്റ്റിക്കൽ തിയറികളെപ്പറ്റി അല്പമായി വിശദീകരിക്കുവാനാണ്. ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫർ ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതുണ്ടോ എന്നു ചോദിച്ചാൽ ഇല്ല എന്നാണുത്തരം. എങ്കിലും കാഴ്ചക്കിപ്പുറം ബ്ലോഗിലെ എല്ലാ പോസ്റ്റുകളിലും ക്യാമറയിലെ വിവിധപ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് പിന്നിലുള്ള സയൻസ് എന്താണെന്ന് വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ ഇവിടെയും DOF formation ന്റെ ശാസ്ത്രീയ വശങ്ങളെപ്പറ്റി പറയുന്നു.<br />
<br />
ചർച്ചയിലേക്ക് കടക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ഇതിനു മുമ്പ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച അദ്ധ്യായങ്ങളിൽ പറഞ്ഞ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില കാര്യങ്ങൾ വായനക്കാരുടെ മനസ്സിലേക്കെത്തിക്കുവാൻ ഒരിക്കൽ കൂടി എഴുതുന്നു.<br />
<br />
<ul><li style="color: rgb(102, 0, 0);">ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്ന പ്രതിഭാസം ക്യാമറ ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്നതാണ്.</li>
<li style="color: rgb(102, 0, 0);">ലെൻസിന്റെ ശ്രദ്ധ (focus) കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്ന വസ്തു ലെൻസിൽ നിന്ന് എത്ര അകലെയാണെന്നതും, തന്മൂലം ഉണ്ടാകുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എത്രയുണ്ടെന്നതും ആശ്രയിച്ച് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പം ഏറിയും കുറഞ്ഞും ഇരിക്കും.</li>
<li><span style="color: rgb(102, 0, 0);">ഇതോടൊപ്പം ലെൻസിന്റെ എത്രത്തോളം ഏരിയയിൽ (aperture വലിപ്പം അനുസരിച്ച്) നിന്നുള്ള പ്രകാശം ഇമേജ് പ്ലെയിനിൽ (സെൻസറിൽ) എത്തുന്നു എന്നതും DOF ന്റെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പങ്ങൾ തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നതിൽ ഒരു പങ്ക് വഹിക്കുന്നു.</span><br />
</li>
</ul><br />
DOF മായി ബന്ധപ്പെടുത്തി ഇതിനു മുമ്പ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച അദ്ധ്യായത്തിൽ പറഞ്ഞ മറ്റെല്ലാ കാര്യങ്ങളും അടിസ്ഥാനപരമായി ഈ രണ്ടുകാര്യങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ പിന്നിലുള്ള ശാസ്ത്രീയ കാര്യങ്ങൾ അവലോകനം ചെയ്യുകയാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ.<br />
<br />
<span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:medium;" ><span style="font-weight: bold;">പ്രതിബിംബങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്ന വിധം:</span></span><br />
<br />
ഒരു കോൺവെക്സ് ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തെപ്പറ്റി പണ്ട് സ്കൂൾ ക്ലാസുകളിൽ പഠിച്ചകാര്യങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ഓർമ്മയിലുള്ളവർ ഈ വായനക്കാരിൽ ഉണ്ട് എന്നു കരുതുന്നു. ഓപ്റ്റിക്കൽ തിയറി ക്ലാസുകളിൽ, സുപ്രധാനങ്ങളായ മൂന്നുതരം പ്രകാശരശ്മികളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണ് ലെൻസുകൾ പ്രതിബിംബങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന വിധം പഠിക്കുന്നത്. ഓപ്റ്റിക്കൽ ഫിസിക്സിൽ ഈ മൂന്നുതരം പ്രകാശരശ്മികളെ പ്രിസിപ്പൽ റെയ്സ് (Principal rays) എന്നുവിളിക്കുന്നു. അവ ഏതൊക്കെ എന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടി നോക്കാം.<br />
<br />
താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന രേഖാചിത്രം ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കൂ.<br />
<table class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmjUZJIzohz_-rBPbFxPXxcMjJhO8oMiOh1sEMQxL0Q7Vvmq4abwjPBmzIBLpS8hYRqdRGyphX-huG35m5VqnkMoAgI0hyH2X8PnPckkoeiIF7dwirLFJZyXiS8VIVJWCWCT09mA60sLM/s1600-h/DOF%201.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmjUZJIzohz_-rBPbFxPXxcMjJhO8oMiOh1sEMQxL0Q7Vvmq4abwjPBmzIBLpS8hYRqdRGyphX-huG35m5VqnkMoAgI0hyH2X8PnPckkoeiIF7dwirLFJZyXiS8VIVJWCWCT09mA60sLM/s800/DOF%201.jpg" style="height: 243px; width: 500px;" width="400" border="0" height="194" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ഒരു കോണ്വെക്സ് ലെന്സ് പ്രതിബിംബം ഉണ്ടാക്കുന വിധം</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
ഇവിറ്റെ ഒരു കോൺവെക്സ് ലെൻസ് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന പ്രതിബിംബമാണ് കാണിച്ചിരിക്കുന്നത്. ലെൻസിന്റെ നടുവിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന കറുപ്പുനിറത്തിലെ രേഖയാണ് ലെൻസിന്റെ ആക്സിസ്. ഈ ആക്സിസിൽ, ലെൻസിന്റെ ഇരുവശങ്ങളിലായി അതിന്റെ ഫോക്കൽ പോയിന്റുകളും (F1, F2) അടയാളപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇടതുവശത്തെ ഫോക്കൽ പോയിന്റിൽ നിന്നും അതിന്റെ ഇരട്ടിയിലധികം ദൂരത്തിൽ ടോംക്യാറ്റ് – ഇദ്ദേഹമാണ് ഇവിടെ നമ്മുടെ ഓബ്ജക്റ്റ് - നിൽക്കുന്നു എന്നു സങ്കല്പിക്കുക.<br />
<br />
ഇനി ഓപ്റ്റിക്കൽ തിയറിയിലേക്ക് വരാം. ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ, മൂന്നു പ്രിൻസിപ്പൽ കിരണങ്ങൾ എങ്ങനെയൊക്കെയാണ് സഞ്ചരിക്കുന്നത് എന്നും അവയുടെ പ്രത്യേകതൾ എന്തൊക്കെയാണെ ന്നുമാണ് വിവരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<ol><li>ഓബ്ജക്റ്റിൽ നിന്നും ലെൻസിന്റെ ആക്സിസിനു സമാന്തരമായി ലെൻസിൽ പതിക്കുന്ന പ്രകാശകിരണങ്ങൾ അപവർത്തനത്തിനു (refraction) വിധേയമാവുകയും മറുവശത്തുള്ള ഫോക്കൽ പോയിന്റിൽ (F2) കൂടി കടന്നുപോകുകയും ചെയ്യും. (ഉദാഹരണം നീല നിറത്തിൽ വരച്ചിരിക്കുന്ന രശ്മി)</li>
<li>ഓബ്ജക്റ്റിൽനിന്നും പുറപ്പെട്ട്, അതേ വശത്തുള്ള ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ പോയിന്റിൽ (F1) കൂടി കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശ കിരണങ്ങൾ ലെൻസിൽ പതിച്ചശേഷം റിഫ്രാക്ഷനു വിധേയമാവുകയും, മറുവശത്ത് ലെൻസിന്റെ ആക്സിസിനു സമാന്തരമായി കടന്നുപോകുകയും ചെയ്യും. (ഉദാഹരണം കറുപ്പു നിറത്തിൽ വരച്ചിരിക്കുന്ന രശ്മി)</li>
<li>ഓബ്ജക്റ്റിൽ നിന്നും പുറപ്പെട്ട്, ലെൻസിന്റെ കേന്ദ്രത്തിൽ (centre) കൂടി കടന്നുപോകുന്ന പ്രകാശകിരണങ്ങൾ അപവർത്തനത്തിനു വിധേയമാകാതെ അതേ നേർരേഖയിൽ തന്നെ ലെൻസിൽക്കൂടി കടന്നുപോകും. (ഉദാഹരണം ചുവപ്പു നിറത്തിൽ വരച്ചിരിക്കുന്ന രശ്മി) </li>
</ol><br />
ഈ മൂന്നു കിരണങ്ങളും ഒത്തുചേരുന്ന പോയിന്റിലാണ് ഇമേജ് ഉണ്ടാകുന്നത്. ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കൂ. ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ നാം ടോമിന്റെ തലയിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന മൂന്നു കിരണങ്ങളെ മാത്രമേകണക്കിലെടുത്തിട്ടുള്ളൂ. യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇവയെപ്പോലെ ലക്ഷക്കണക്കിനു പ്രകാശരശ്മികൾ ടോമിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും പരിസരങ്ങളിൽ നിന്നും ലെൻസിലേക്ക് പതിക്കുകയും അവയുടെ പതനകോണുകൾക്കും മേൽപ്പറഞ്ഞ നിയമങ്ങൾക്കും അനുസൃതമായി പ്രതിബിംബം ഉണ്ടാകുന്ന പ്രതലത്തിൽ (image plane) വന്നു സംഗമിക്കുകയും ചെയ്യും. ഈ സംഗമസ്ഥാനത്ത് ഒരു സ്ക്രീൻ വച്ചാൽ ഒരു യഥാർത്ഥ പ്രതിബിംബം അവിടെ രൂപപ്പെടുന്നതുകാണാം.<br />
<br />
ഇപ്രകാരം ലഭിക്കുന്ന പ്രതിബിംബങ്ങൾക്ക് ചില പ്രത്യേകതകളുമുണ്ട്.<br />
<br />
<ol><li>അവ തലകീഴായിട്ടായിരിക്കും രൂപപ്പെടുക. </li>
<li>വസ്തുവിനേക്കാൾ ചെറുതായ ഒരു വലിപ്പത്തിലായിരിക്കും അവ രൂപപ്പെടുന്നത്. </li>
<li>ലെൻസിൽ നിന്നും വസ്തു എത്രത്തോളം ദൂരെയാണോ അതിനനുസരിച്ച് ലെൻസിന്റെ മറുവശത്ത് പ്രതിബിംബം ഉണ്ടാകുന്ന സ്ഥാനവും, അതിന്റെ വലിപ്പവും വ്യത്യാസപ്പെടും. </li>
</ol><br />
<br />
താഴെക്കാണുന്ന ചിത്രത്തിൽ ഇത് കുറച്ചു കൂടി വിശാലമായ ഒരു അര്ത്ഥത്തില് വ്യക്തമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. ലെൻസിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്ത അകലങ്ങളിൽ ഇരിക്കുന്ന വസ്തുക്കൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബങ്ങൾ രൂപപ്പെടുന്നത് എവിടെയൊക്കെയാണെന്നു നോക്കൂ. സൌകര്യത്തിനായി ഒരു വസ്തുവിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന രണ്ട് പ്രിൻസിപ്പൽ കിരണങ്ങൾ മാത്രമേ വരച്ചിട്ടുള്ളൂ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYIW8ajuPd8IZdepDig8R71o3QDti3xroJ0zKdma1EL8lKhi7z5VpFOHBYOiqT1Yel3lRvj7thg8qhVp0ZlrDsxML5FnV64uqj192uY1ps8-t9foHiX8P1-eqewgk_s-P1VHgDFP7HMxw/s1600-h/DoF2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYIW8ajuPd8IZdepDig8R71o3QDti3xroJ0zKdma1EL8lKhi7z5VpFOHBYOiqT1Yel3lRvj7thg8qhVp0ZlrDsxML5FnV64uqj192uY1ps8-t9foHiX8P1-eqewgk_s-P1VHgDFP7HMxw/s800/DoF2.jpg" style="height: 223px; width: 518px;" width="400" border="0" height="172" /> </a><br />
<br />
ഈ ചിത്രത്തിൽ നിന്നും ഒരു കാര്യം വ്യക്തമായിക്കാണുമല്ലോ? ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ (ലെൻസ്, വസ്തു, അവതമ്മിലുള്ള അകലം) ഇമേജ് പ്ലെയിനിലേക്ക് വന്നു സംഗമിക്കുന്ന രശ്മികളുടെ എണ്ണത്തിലും സ്വഭാവത്തിലും വ്യത്യാസമുണ്ട്. ചില കിരണങ്ങൾ സംഗമിക്കുന്നതേയില്ല, മറ്റു ചിലവ ഇമേജ് പ്ലെയിനിനു അല്പം മുമ്പിലോ അല്ലെങ്കിൽ അതിനപ്പുറമോ ആയിരിക്കും സംഗമിക്കുക. ഈ ഉദാഹരണത്തില്, മൂന്നുവസ്തുക്കളുടെയും പ്രതിബിംബം ലെന്സ് ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും നടുവിലുള്ള വസ്തുവിന്റെ മാത്രം പ്രതിബിംബമേ കൃത്യമായും ഇമേജ് പ്ലെയിനില് തന്നെ രൂപപ്പെടുന്നുള്ളൂ. ഇമേജ് പ്ലെയിനിൽ അല്ലാതെ അതിന് മുൻപിലോ പുറകിലോ വന്നു സംഗമിക്കുന്ന രശ്മികളുടെ വ്യക്തമായ ഒരു പ്രതിബിംബം ആയിരിക്കില്ല ഇമേജ് പ്ലെയിൽനിൽ ലഭിക്കുക. ഇങ്ങനെ വ്യക്തതയില്ലാതെ, ഒരു പ്ലെയിനിൽ വന്നു ചേരുന്ന രശ്മികളുണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബം നമ്മുടെ കണ്ണുകൾക്ക് അവ്യക്തമായി (blur) തോന്നും. ഇപ്രകാരം ഒരു ഫ്രെയിമിൽ “ബ്ലർ” ആയി കാണപ്പെടുന്ന ഏരിയ കഴിച്ച് ബാക്കിയുള്ള ഭാഗമാണ് നാം “ക്ലിയർ” അല്ലെങ്കിൽ “ഷാർപ്പ്” ആയി കാണുന്നത്. ഇങ്ങനെ ഒരു ഫ്രെയിമിൽ സുവ്യക്തമായി കാണുന്ന ഏരിയയെ ആണ് നാം <b>ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്</b> എന്നുവിളിക്കുന്നത്.<br />
<br />
ഇതേ തത്വങ്ങളാണ് ഒരു ക്യാമറയിലും ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇവിടെ ഇമേജ് പ്ലെയിനിൽ സെൻസർ ആണെന്ന വ്യത്യാസം മാത്രമേയുള്ളൂ. ഫ്രെയിമിന്റെ ഏതൊക്കെ ഭാഗങ്ങളിൽനിന്ന് വരുന്ന രശ്മികൾ സെൻസറിൽ സമ്മേളിക്കുന്നുവോ അവയൊക്കെ നമ്മുടെ കണ്ണുകൾക്ക് “ഷാർപ്പായി” തോന്നുന്നു, അല്ലാത്തവ മങ്ങിയും (blur) തോന്നുന്നു; അതിനനുസരിച്ച് നമ്മുടെ കണ്ണുകൾ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പവും മനസ്സിലാക്കുന്നു.<br />
<br />
മേല്പ്പറഞ്ഞ ഉദാഹരണത്തിന്റെ ഒരു യഥാര്ത്ഥ ചിത്രം താഴെക്കൊടുക്കുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് വിശദീകരിക്കാതെതന്നെ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഏറ്റവും മുമ്പിലും ഏറ്റവും പുറകിലും ഇരിക്കുന്ന ക്രയോണുകളുടെ പ്രതിബിംബങ്ങള് ഷാര്പ്പായി ഈ ഫോട്ടോയില് കാണാത്തതെന്ന് മുകളിലെ രേഖാചിത്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് മനസ്സിലാക്കൂ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdSiDVdeuoAQnV-Xs_ufhsuySyJLPUnYvT3_vSWsu1BlwpD9HkhK5BLTyYCLaZROpZs37NzUVpo9yj8nf6ogbwgvE7jUUm5whfHcFjmAA37jZDYkiA01RASB-1gJDL4c3tAELditQyMrk/s1600-h/Coc3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdSiDVdeuoAQnV-Xs_ufhsuySyJLPUnYvT3_vSWsu1BlwpD9HkhK5BLTyYCLaZROpZs37NzUVpo9yj8nf6ogbwgvE7jUUm5whfHcFjmAA37jZDYkiA01RASB-1gJDL4c3tAELditQyMrk/s400/Coc3.jpg" style="height: 339px; width: 512px;" width="400" border="0" height="264" /></a><br />
<br />
<br />
സാങ്കേതികമായി പറഞ്ഞാല് നാം ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നത് എതു വസ്തുവാണോ, അതിന്റെ പ്രതിംബിംബമാണ് സെൻസറിൽ ഏറ്റവും ഷാർപ്പായി ലഭിക്കുക, അതിന് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും ഇരിക്കുന്ന വസ്തുക്കളുടെ പ്രതിബിംബം അത്ര ഷാർപ്പ് ആയിരിക്കില്ല. ക്ലോസ് അപ് ചിത്രങ്ങളിൽ ഈ വ്യത്യാസം കൂടുതലായി അറിയാം; ലെൻസും ഓബ്ജക്റ്റും തമ്മിലുള്ള അകലം കൂടും തോറും കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഏരിയ ഷാർപ്പായി ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും. ക്ലോസ് അപ് ചിത്രങ്ങളിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറവായും, വൈഡ് ആംഗിൾ ചിത്രങ്ങളിൽ ഡെപ്റ്റ് ഓഫ് ഫീൽഡ് കൂടുതലായും ലഭിക്കുന്നതിന്റെ കാരണം ഇതാണ് - ഒപ്പം ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷന്റെ പങ്കും.<br />
<br />
ലെന്സിന്റെ അപ്പര്ച്ചര് വലിപ്പം കുറയ്ക്കുമ്പോള് നാം ചെയ്യുന്നത് എന്താണെന്ന് ആലോചിച്ചുനോക്കൂ. അപ്പര്ച്ചര് പരമാവധി തുറന്നിരിക്കുമ്പോള് ലെന്സിന്റെ മുഴുവന് ഏരിയയിലേക്കും പതിക്കുന്ന രശ്മികളെ ലെന്സില് കൂടി കടന്നുപോകുവാനാണ് നാം അനുവദിക്കുന്നത്. ഫലമോ? ലെന്സില് നിന്ന് പലദൂരങ്ങളില് നിന്ന് വരുന്ന രശ്മികള് സെന്സറിനു മുമ്പിലോ പിന്പിലോ ആയി സമ്മേളിക്കുന്നു. വ്യക്തമായ ചിത്രത്തോടൊപ്പം അവ്യക്തമായ പരിസരചിത്രങ്ങളും ചേര്ക്കപ്പെടുന്നു. അപ്പോള് ആ ചിത്രത്തിന്റെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡ് കുറവായി നമുക്ക് തോന്നുന്നു. മറിച്ച് അപ്പര്ച്ചര് വലിപ്പം കുറയ്ക്കുമ്പോള് ആക്സിസിനോട് ഏറ്റവും അടുത്തായി കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശരശ്മികളെമാത്രം ലെന്സിലേക്ക് കടക്കാന് അനുവദിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവയെ അപ്പര്ച്ചര് ബ്ലെയിഡുകള് തടഞ്ഞുവയ്ക്കുന്നു. ഫലത്തില് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡ് വര്ദ്ധിച്ചതായി നമുക്ക് തോന്നുന്നു.<br />
<br />
<br />
<div style="color: rgb(39, 78, 19);"><br />
<span style="font-size:large;"><b>Circles of confusion:</b></span></div><br />
<br />
ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡിനെപ്പറ്റി വെബ് പേജുകളില് വായിച്ചിട്ടുള്ളവരെല്ലാവരും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു പദമായിരിക്കും സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷന് എന്നത്. ഇതിനെപ്പറ്റി വളരെ വിശദമായ ഒരു പ്രതിപാദനം ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. ലളിതമായി ഒന്നു പറഞ്ഞുപോകുന്നു. ആദ്യം ഈ പദത്തിലെ ‘സര്ക്കിള്‘ എന്ന വാക്കും ‘കണ്ഫ്യൂഷന്‘ എന്നവാക്കും വെവ്വേറേ മനസ്സിലാക്കാം.<br />
<br />
നമ്മുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്. ഒരു പരിധിയില് കൂടുതല് ചെറുതായി കാണപ്പെടുന്ന ബിന്ദുക്കളെല്ലാം, ബിന്ദുക്കളായല്ല പകരം ഒരു തുടര്ച്ചയായ കാഴ്ചയായാണ് നമ്മുടെ കണ്ണുകള് മനസ്സിലാക്കുന്നത്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. എന്തുതോന്നുന്നു? അവ ചുവപ്പും പച്ചയും വയലറ്റും നിറങ്ങളിലുള്ള മൂന്നു വൃത്തങ്ങളാണോ? ഏറ്റവും വലതുവശത്തുള്ള ചിത്രം ആദ്യത്തേതിന്റെ മാഗ്നിഫിക്കേഷനാണ്. ചിത്രം ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി നോക്കൂ - വൃത്തങ്ങള് നിറച്ചിരിക്കുന്നത് നിറങ്ങള് കൊണ്ടല്ല, പകരം അനവധി ബിന്ദുക്കള് കൊണ്ടാണെന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYGFCL2C_OV31ZYtWtNK-2sF86JsieymeQuiBnclJy6-hXLW4kXcexEQBb5MiC_plsdxrQ4ILs_Uf7PbnUJHnIMArwfKX22BvcShPwfmq5lrmpid4wMUhBTkwXoo55jwKeuFPFnivp5ZE/s1600-h/CoC%20eg2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYGFCL2C_OV31ZYtWtNK-2sF86JsieymeQuiBnclJy6-hXLW4kXcexEQBb5MiC_plsdxrQ4ILs_Uf7PbnUJHnIMArwfKX22BvcShPwfmq5lrmpid4wMUhBTkwXoo55jwKeuFPFnivp5ZE/s800/CoC%20eg2.jpg" style="height: 313px; width: 501px;" width="400" border="0" height="249" /></a><br />
<br />
ഇവിടെ വളരെ ചെറിയ ബിന്ദുക്കളുടെ ഒരു സമൂഹത്തെ നമ്മുടെ കണ്ണുകള് ‘കണ്ഫ്യൂസ്’ ആയതുകാരണം തുടര്ച്ചയായ ഒരു പ്രതലമായി കാണിച്ചുതരുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഇങ്ങനെ ഒരു തുടര്ച്ച അനുഭവപ്പെടുന്ന രീതിയില് കണ്ണുകളെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാന് പോന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ ബിന്ദുവിനെ maximum permissible circle of confusion എന്നു വിളിക്കുന്നു. അതവിടെ നില്ക്കട്ടെ. ലെന്സുകളിലേക്ക് തിരികെ വരാം.<br />
<br />
<span style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;color:black;" ><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;font-family:sans-serif;" >ഒരു കണ്വേര്ജിംഗ് (കോണ്വെക്സ്) ലെന്സ് ഉണ്ടാക്കുന്ന </span></span></span>പ്രകാശകിരണങ്ങളെ ത്രികോണ ആകൃതിയിലാണല്ലോ നാം പേപ്പറില് വരയ്ക്കാറുള്ളത് ( ഈ പോസ്റ്റിലെ ആദ്യത്തെ ചിത്രം നോക്കൂ). യഥാര്ത്ഥത്തില് ഇത് ത്രിമാനരൂപത്തിലുള്ള ഒരു പ്രകാശ ‘കോണ്’ ആണ് - ലെന്സില് നിന്നും അകന്നുപോകുന്തോറും ഒരു ബിന്ദുവിലേക്ക് സമ്മേളിക്കുന്ന ഒരു കോണിക്കല് പ്രകാശധാര. പൊരിക്കടല പൊതിയുന്ന കടലാസ് കുമ്പിള് ഇല്ലേ, അതേ ആകൃതിയില്.<br />
<table class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSWANsag3H2IibYcHI2lgDyNdoUtmm7OLdx1FRP8s2HwBqdkX9bjIbQkQ54qMs_NoomlNtwCj3NXxiu5VyU1MLGOodBZx74x4xgcMwcR23n7m8xo8qPC0oySFtFItgxhDRDKZAVGHGO2s/s1600-h/Cone.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSWANsag3H2IibYcHI2lgDyNdoUtmm7OLdx1FRP8s2HwBqdkX9bjIbQkQ54qMs_NoomlNtwCj3NXxiu5VyU1MLGOodBZx74x4xgcMwcR23n7m8xo8qPC0oySFtFItgxhDRDKZAVGHGO2s/s400/Cone.jpg" width="400" border="0" height="275" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">കോണിക്കല് ആകൃതി</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
ഈ കോണിന്റെ കൂര്ത്ത ‘മുന’ ചെന്നു പതിക്കുന്നത് ഇമേജ് ഉണ്ടാകുന്ന പ്ലെയിനില് ആണെന്ന് സങ്കല്പ്പിക്കാന് പ്രയാസമില്ലല്ലോ. ഈ ഭാഗം വളരെ ചെറിയ ഒരു ബിന്ദു ആയിരിക്കും. ഒരു ഓബ്ജക്റ്റിന്റെ പലഭാഗങ്ങളില്നിന്ന് ഇതുപോലെയുള്ള ലക്ഷക്കണക്കിനു പ്രകാശ കോണുകള് ഇമേജ് പ്ലെയിനിലേക്ക് (സെന്സറിലേക്ക്) എത്തുന്നുണ്ട്. ഇവ ഓരോന്നിന്റെയും അഗ്രഭാഗത്തെ ബിന്ദുക്കള് ചേര്ന്നാണ് നാം കാണുന്ന പ്രതിബിംബം രൂപപ്പെടുന്നത്. ഇപ്രകാരം രൂപപ്പെടുന്നപ്രതിബിംബം ഷാര്പ്പ് എന്ന് നമ്മുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് തോന്നുവാനായി, ഈ ബിന്ദുക്കള് ഒരു പരമാവധി വലിപ്പത്തിനുള്ളില് നില്ക്കണം. അതില് കൂടുതല് വലുതായാല് ഇമേജ് ബ്ലര് ആയേ നമുക്ക് തോന്നൂ. ഈ പരമാവധി വലിപ്പത്തെയാണ് സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷന് എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. വിക്കിപീഡിയ ഡെഫനിഷന് നോക്കൂ<br />
<br />
“<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;font-size:medium;color:black;" ><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;font-family:sans-serif;" >The maximum acceptable diameter of such a circle of confusion is known as the<span class="Apple-converted-space"> </span><i>maximum permissible circle of confusion,</i><span class="Apple-converted-space"> </span>the<span class="Apple-converted-space"> </span><i>circle of confusion diameter limit,</i><span class="Apple-converted-space"> </span>or the<span class="Apple-converted-space"> </span><i>circle of confusion criterion,</i><span class="Apple-converted-space"> </span>but is often informally called simply the<span class="Apple-converted-space"> </span><i>circle of confusion.“</i></span></span><br />
<br />
ഒരു ഉദാഹരണ ചിത്രം കാണിക്കാം. ചെറിയ ബള്ബുകളെ ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസില് കാണുമ്പോള് എങ്ങനെയാണുകാണുക എന്ന് താഴെക്കാണുന്ന ചിത്രത്തില് കൊടുത്തിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ അവയില് നിന്ന് പുറപ്പെട്ട് ലെന്സില്ക്കൂടികടന്നുവരുന്ന കോണുകളുടെ അഗ്രം സെന്സറില് എത്തുന്നില്ല. അല്ലെങ്കില് മറ്റു ചില ബള്ബുകളില് നിന്നും പുറപെടുന്ന കോണുകളുടെ അഗ്രം സെന്സറിനും മുമ്പില് അവസാനിക്കുന്നു. രണ്ടാമത്തെ ചിത്രത്തില് ഇതു കാണാം. ഇവയെല്ലാം വലിയ വൃത്തങ്ങളായാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. (ഈ വൃത്താകൃതിക്ക് കാരണം അപ്പര്ച്ചര് വൃത്തമായതുകൊണ്ടാണ്).<br />
<table class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb9DmxWv92SBa7_t7RQwkuuXdURKZ8D8tg9C8J18cSvMcMaMIDyCg1koH_zjXFWGqeVGiZhh8KXo5RXOocEokQJqvou5SJ6L2gV2GtoDB7yH_kCeerL6txTetkrE4kJ9H4ygswxs3Ihn0/s1600-h/CoC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb9DmxWv92SBa7_t7RQwkuuXdURKZ8D8tg9C8J18cSvMcMaMIDyCg1koH_zjXFWGqeVGiZhh8KXo5RXOocEokQJqvou5SJ6L2gV2GtoDB7yH_kCeerL6txTetkrE4kJ9H4ygswxs3Ihn0/s640/CoC.jpg" style="height: 172px; width: 503px;" border="0" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസ് ആയ ലൈറ്റ് സോഴ്സ്</td></tr>
</tbody></table><br />
<table class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU1pCcanxl69mGeOUFTEYIlJfQ2o-z9GavH1-x5PDp6juMc9w3nKbZK7srIRy5MBLDoWNeXmx4BJAWV3CK_Q8TyHTIMtb2VW0W8l3KQmQ3S_cuBvg9P-5As5uxNPXglbCaMzoygTmWhxM/s1600-h/CoC2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU1pCcanxl69mGeOUFTEYIlJfQ2o-z9GavH1-x5PDp6juMc9w3nKbZK7srIRy5MBLDoWNeXmx4BJAWV3CK_Q8TyHTIMtb2VW0W8l3KQmQ3S_cuBvg9P-5As5uxNPXglbCaMzoygTmWhxM/s400/CoC2.jpg" width="400" border="0" height="332" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ഈ ചിത്രം വിക്കിപീഡിയയില് നിന്ന്. source of this picutre Wikipedia</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
നമ്മള് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു APS-C Sensor <span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;font-size:medium;color:black;" ><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; line-height: 19px;font-family:sans-serif;" >22.5 mm × 15.0 mm <span style="font-size:small;">ക്യാമറയുടെ സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷന് വ്യാസം 0.018 മില്ലിമീറ്റര് ആണ്.</span></span></span> ഇത്രമാത്രമേ സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷനെപ്പറ്റി ഇവിടെ വിവരിക്കുന്നുള്ളൂ. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നമുക്ക് ആവശ്യമായ ഒന്നു രണ്ടുകാര്യങ്ങള് കൂടി പറഞ്ഞ് ഈ ഭാഗം അവസാനിപ്പിക്കാം. സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷന് പരമാവധി ചെറുതാക്കാന് കഴിവുള്ള ലെന്സുകളുടെ ഇമേജുകളും ഷാര്പ്പ് ആയിരിക്കും. ചില ലെന്സുകളുടെ ഇമേജുകള് ചില പ്രത്യേക റേഞ്ചുകളില് ഷാര്പ്പ് അല്ല എന്നു കേട്ടിട്ടില്ലേ? എന്തുകൊണ്ടായിരിക്കും അതെന്ന് ഇപ്പോള് പറഞ്ഞ സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ.<br />
<br />
ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡും, സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എന്താണ് ? ഒരു പ്രത്യേക ലെന്സ് സെറ്റിംഗില് മിനിമം സര്ക്കിള് ഓഫ് കണ്ഫ്യൂഷനില് രൂപപ്പെടുന്ന പ്രതിബിംബഭാഗങ്ങള് മാത്രമേ നമുക്ക് ഷാര്പ്പായി തോന്നുകയുള്ളൂ. അല്ലാത്തവ ബ്ലര് ആയും കാണപ്പെടും.<br />
<br />
<br />
<br />
<b style="color: rgb(56, 118, 29);"><span style="font-size:large;">Virtual Optical Bench:</span></b><br />
<br />
ഓപ്റ്റിക്കൽ പരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തുവാൻ താല്പര്യമുള്ളവർക്കായി ഒരു വിർച്വൽ ഓപ്റ്റിക്കൽ ബഞ്ച് താഴെക്കൊടുക്കുന്നു - ഇത് ഒരു ജാവാ ആപ്ലെറ്റ് ആണ്. നിങ്ങളുടെ ബ്രൌസറില് ജാവാ enable ചെതിട്ടുണ്ടെങ്കില് മാത്രമേ ഇത് പ്രവര്ത്തിക്കുകയുള്ളൂ. എറര് മെസേജുകള് കാണുന്നുണ്ടെങ്കില് മോസില്ല, ഗൂഗിള് ക്രോം എന്നിവയിലേതെങ്കിലും ഒരു ബ്രൌസര് ഉപയോഗിച്ച് ഈ പേജ് തുറന്നുനോക്കൂ. എന്നിട്ടും പ്രവര്ത്തിക്കുന്നില്ലെങ്കില് താഴെയുള്ള Davidson Edu സൈറ്റ് ലിങ്കില് പോയി പരീക്ഷണങ്ങള് ചെയ്തു നോക്കുക. ഈ ഓപ്റ്റിക്കല് ബെഞ്ചില് ലെൻസുകളും പ്രകാശവീചികളും, ഓബ്ജക്റ്റുകളും ഉപയോഗിച്ച് നിങ്ങൾക്കു തന്നെ പരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തിനോക്കാം - ഓരോ അവസരത്തിലും പ്രതിബിംബങ്ങള് ഉണ്ടാകുന്നതെവിടെ എന്ന് അനായാസമായി മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യാം - എല്ലാം ഒരു മൌസ് ക്ലിക്കില്!<br />
<applet archive="Optics4_.jar,STools4.jar" code="optics.OpticsApplet.class" codebase="http://www.mtholyoke.edu/~mpeterso/applets/classes/" id="OpticsApplet3" name="OpticsApplet3" width="550" align="baseline" height="300"></applet><br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;color:black;" ><br />
</span>OpticsApplet v4 : Courtesy of Web physics website at <a href="http://webphysics.davidson.edu/Applets/optics4/default.html">Davidson Edu</a><br />
<br />
ഇത് ഉപയോഗിക്കേണ്ട വിധം പറയാം. മുകളില് കാണുന്ന വിന്റോയിൽ മുകളിലും താഴെയുമായി രണ്ടു സെറ്റ് ഐക്കണുകള് ഉണ്ട്. ആദ്യം താഴെക്കാണുന്ന ഐക്കണുകളെ പരിചയപ്പെടാം. Lens, mirror, aperture എന്നിവയാണവ. ഇവയിലൊന്നില് ക്ലിക്ക് ചെയ്തിട്ട്, വിന്റൊയുടെ ഉള്ളില് ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് ആ വസ്തു അവിടെ ചേര്ക്കപ്പെടും. ഉദാഹരണത്തിന് ലെന്സ് എന്ന ഐക്കണില് ക്ലിക്ക് ചെയ്തിട്ട് വിന്റോയുടെ ഉള്ളില് ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് ഒരു കോണ്വെക്സ് ലെന്സ് അവിടെ ചേര്ക്കപ്പെടുന്നതുകാണാം. വിന്റോയുടെ നടുവിലുള്ള മഞ്ഞനിറത്തിലെ നേര്രേഖ ലെന്സിന്റെ ആക്സിസിനെ കുറിക്കുന്നു. ലെന്സിന്റെ ചിത്രത്തില് ഒരു ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് ഇരുവശത്തുമായി അതിന്റെ ഫോക്കല് പോയിന്റുകള് തെളിഞ്ഞുവരും. ഈ ഫോക്കല് പോയിന്റുകളില് മൌസ് ക്ലിക്ക് ചെയ്തു വലത്തേക്കോ ഇടത്തേക്കോ ഡ്രാഗ് ചെയ്താല് ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് ദൂരം മാറ്റാം. അതുപോലെ ഒരു വശത്തെ ഫോക്കല് പോയിന്റിനെ ലെന്സിന്റെ മറുവശത്തേക്ക് ഡ്രാഗ് ചെയ്താല് കോണ്വെക്സ് ലെന്സ് (converging lens) കോണ്കേവ് ലെന്സ് (diverging lens) ആയി മാറുന്നതും കാണാം. തല്ക്കാലം നമ്മുടെ പഠനത്തിന് കോണ്വെക്സ് ലെന്സ് ഉപയോഗിച്ചാല് മതി. മിറര് എന്ന ഐക്കണ് ലെന്സിനു പകരം കോണ്കേവ് / കോണ്വെക്സ് മിററുകളാണ് ചേര്ക്കുനത്. അതും നമുക്ക് ഇപ്പോള് വേണ്ട. ക്ലിയര് ആക്റ്റീവ് എന്ന ഐക്കണ് വിന്റോയില് ഏറ്റവും അവസാനം ചേര്ത്ത ഐറ്റം ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുന്നു.<br />
<br />
ഇനി മുകളില് കാണുന്ന ഐക്കണുകളെ പരിചയപ്പെടാം. അവ Beam, object, source ഇവയാണ്. ബീം എന്ന ഐക്കണ് ഇന്ഫിനിറ്റിയില് നിന്ന് ലെന്സിന്റെ ആക്സിസിനു സമാന്തരമായി കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശവീചികള് നല്കുന്നു. സോഴ്സും ഒരു പ്രകാശസ്രോതസാണ് പക്ഷേ അത് ഇന്ഫിനിറ്റിയില് നിന്ന് വരുന്നതല്ല - അതുകൊണ്ട് അതിന്റെ എല്ലാ പ്രകാശവീചികളും ആക്സിസിനു സമാന്തരവുമല്ല. ഓബ്ജക്റ്റ് ഐക്കണ്, ലെന്സിന്റെ മുമ്പില് വച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ ഒരു “ക്ലിയര് ആള്“ ബട്ടണ് ഉണ്ട്.വിന്റോയില് ഉള്ള എല്ലാ വസ്തുക്കളേയും ഡിലീറ്റ് ചെയ്ത് വീണ്ടും ഒരു സെറ്റ് പരീക്ഷണം ആരംഭിക്കുവാന് വേണ്ട ബട്ടണ് ആണിത്.<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;color:black;" ></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;color:black;" >അപ്പോള് എല്ലാവരും റെഡിയാണല്ലോ. ഇനി താഴെപ്പറയുന്ന പരീക്ഷണങ്ങള് സ്വയം ചെയ്തുനോക്കൂ. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;color:black;" > </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;color:black;" ><b>പരീക്ഷണം 1: </b>ലെന്സ് എന്ന ഐക്കണില് ക്ലിക്ക് ചെയ്തിട്ട് വിന്റോയുടെ ഉള്ളില് മൌസ് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. ഒരു കോണ്വെക്സ് ലെന്സ് വിന്റോയില് ചേര്ക്കപ്പെടും. ലെന്സില് ഒരു പ്രാവശ്യം ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് ഫോക്കല് പോയിന്റുകള് അടയാളപ്പെടുത്താം. ഇനി ബീം എന്ന ഐക്കണില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് ഒരു ലൈറ്റ് ബീം ലെന്സിന്റെ ഇടതുവശത്തായി ചേര്ക്കൂ. ലൈറ്റ് ബീമിന് എന്തു സംഭവിക്കുന്നു എന്നു നോക്കൂ. (താഴെയുള്ളത് ഒരു ഉദാഹരണ ചിത്രമാണ് - അതില് ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് ജാവ അപ്ലറ്റ് പ്രവര്ത്തിക്കില്ല). </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZNtSOL1zqV2umpz31_aJElDyG88OZq7L7txohXtrIeYoRW1e6VACVQXYuiSlZ5ftFyLveDe2JuDtHTkdVQf2YKtAzlXfN62xTwACJumVm-UlsfqxJ0kC5Lr9SgLeOawp82YjDD_UTXyU/s1600-h/applet1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZNtSOL1zqV2umpz31_aJElDyG88OZq7L7txohXtrIeYoRW1e6VACVQXYuiSlZ5ftFyLveDe2JuDtHTkdVQf2YKtAzlXfN62xTwACJumVm-UlsfqxJ0kC5Lr9SgLeOawp82YjDD_UTXyU/s400/applet1.jpg" width="400" border="0" height="218" /></a><br />
<br />
<br />
പലര്ക്കും ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണയുണ്ട്. ഒരു ലെൻസിൽക്കൂടി കടന്നുപോകുന്ന കിരണങ്ങളെല്ലാം മറുവശത്തെ ഫോക്കൽ പോയിന്റിൽ ആണ് എപ്പോഴും സമ്മേളിക്കുന്നത് എന്നതാണ് അത്. ആ ധാരണ ശരിയല്ല. ഒരു ലെൻസിന്റെ ആക്സിസിനു സമാന്തരമായി കടന്നുവരുന്ന കിരണങ്ങൾ മാത്രമേ മറുവശത്തെ ഫോക്കൽ പോയിന്റിൽ തന്നെ സമ്മേളിക്കുകയുള്ളൂ. ഇങ്ങനെ സമാന്തരമായി രശ്മികൾ വരുവാൻ മറ്റൊരു നിബന്ധനയുണ്ട് – അവ പുറപ്പെടുന്ന ഉറവിടം അനന്തതയിൽ (infinity) ആവണം. ഉദാഹരണം സൂര്യൻ, ചന്ദ്രൻ, ക്യാമറയിൽ നിന്ന് വളരെ ദൂരെയുള്ള വസ്തുക്കൾ തുടങ്ങിയവ. ഇതാണ് മുകളിലെ ഉദാഹരണത്തില് കണ്ടത്. ഫോക്കസ് ഇൻഫിനിറ്റിയിൽ ആവുമ്പോൾ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഫ്രെയിമിലെ മിക്കവാറും എല്ലാ വസ്തുക്കളും ഷാർപ്പായി കാണുന്നതെന്ന് ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ – കാരണം ആ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഓബ്ജക്റ്റിൽ നിന്ന് ക്യാമറയിലേക്ക് എത്തുന്ന കിരണങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ലെൻസിന്റെ ആക്സിസിനു സമാന്തരമായാണ് കടന്നു വരുന്നത്. തന്മൂലം അവയെല്ലാം ഏകദേശം ഒരേ പോയിന്റില് തന്നെയാവും സമ്മേളിക്കുന്നതും.<br />
<br />
<b>പരീക്ഷണം 2: </b>ക്ലിയര് ആള് ബട്ടണ് അമര്ത്തുക. ഇനി വീണ്ടും വിന്റോയിലേക്ക് ഒരു ലെന്സ് ചേര്ക്കൂ. ഇനി സോഴ്സ് എന്ന ഐക്കണ് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് ലെന്സിന്റെ ഇടതുവശത്തായി ഒരു ലൈറ്റ് സോഴ്സ് ചേര്ക്കുക. ലെന്സില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് ഫോക്കല് പോയിന്റുകളും അടയാളപ്പെടുത്തുക. ഇതിന്റെ രശ്മികളെ ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കൂ. ആക്സിസിനു സമാന്തരമല്ല അവയില് എല്ലാം. ഈ രശ്മികള് ലെന്സില് കൂടി കടന്നുപോയി മറുവശത്ത് സമ്മേളിക്കുന്നതെവിടെയാണെന്ന് നോക്കൂ. ലെന്സും സോഴ്സും തമ്മിലുള്ള അകലം മൌസ് ഉപയോഗിച്ച് മാറ്റി മാറ്റി പരീക്ഷണം തുടരൂ. എന്തുമനസ്സിലായി?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ltM_NGXOQz5yvtHxLZ22zaYMt2CMwXJAbVAcPXSbo1IX7WzaEST7CAQ58IWMfPSZSygSqK3pr39HX2YWNJiaVc5NMFJ5HIU5nzOkSv1Bb7LzHsaWTOt5VTUkiNqvle1SzDE57uhOXqY/s1600-h/applet2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ltM_NGXOQz5yvtHxLZ22zaYMt2CMwXJAbVAcPXSbo1IX7WzaEST7CAQ58IWMfPSZSygSqK3pr39HX2YWNJiaVc5NMFJ5HIU5nzOkSv1Bb7LzHsaWTOt5VTUkiNqvle1SzDE57uhOXqY/s320/applet2.jpg" width="320" border="0" height="178" /></a><br />
<br />
<b>പരീക്ഷണം 3:</b> ക്ലിയര് ആള് ബട്ടണ് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. ഒരു ലെന്സ് വിന്റോയില് ചേര്ക്കുക. ലെന്സില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് ഫോക്കല് പോയിന്റുകള് അടയാളപ്പെടുത്തുക. ഇനി ലെന്സിന്റെ ഇടതുവശത്തായി ഒരു ഓബ്ജക്റ്റിനെ ചേര്ക്കൂ. അതിന്റെ പ്രതിബിംബം മറുവശത്ത് രൂപപ്പെടുന്നത് എവിടെ എന്നു ശ്രദ്ദിക്കൂ. ഇനി ഓബ്ജക്റ്റിനെ ലെന്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരൂ. അതേ വശത്തെ ഫോക്കല് പോയിന്റിനും ലെന്സിനും ഇടയിലാണു സ്ഥാനമെങ്കില് മറുവശത്ത് ഇമേജ് ഉണ്ടാവുന്നുണ്ടോ? (ക്യാമറകളെ ഒരു പരിധിയിലപ്പുറം ഒരു വസ്തുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി ഫോക്കസ് ചെയ്യാന് പറ്റാത്തത് ഇതുമൂലമാണ്). ഓബ്ജക്റ്റിനെ ലെന്സില് നിന്നും വലരെ അകലത്തേക്ക് മാറ്റുമ്പോള് ഇമേജ് ചെറുതാകുന്നത് എങ്ങനെ നോക്കൂ (വൈഡ് ആംഗിള് ഫോട്ടോയുടെ സാങ്കേതികം ഇതാണ്). ഓബ്ജക്റ്റിനെ ലെന്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരുമ്പോള് ഇമേജ് വലുതാകുന്നത് നോക്കൂ (ക്ലോസ് അപ് ഫോട്ടോകളുടെ സാങ്കേതികം). ഒരു വസ്തുവിനെ സൂം ലെന്സ് ഉപയോഗിച്ച് സൂം ചെയ്ത് അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നാലും സംഭവിക്കുന്നത് ഇതുതന്നെ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeRM7or-evDSAi4YCNdrmpeUIHquLUxZX0ehfPyPvD2WxiZn6b_BSWYs8ZIBkBe5TkCce6rrUrtibjJZhFEsOYf0Ps3xkHWN_iJucHEoQTbo7WBvYbRvM54N6CzwmFIhN31MDv2wRo3nQ/s1600-h/applet3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeRM7or-evDSAi4YCNdrmpeUIHquLUxZX0ehfPyPvD2WxiZn6b_BSWYs8ZIBkBe5TkCce6rrUrtibjJZhFEsOYf0Ps3xkHWN_iJucHEoQTbo7WBvYbRvM54N6CzwmFIhN31MDv2wRo3nQ/s400/applet3.jpg" width="400" border="0" height="213" /></a><br />
<br />
<br />
<b>പരീക്ഷണം 4: </b>പരീക്ഷണം 3 ന്റെ വിന്റോ ക്ലിയര് ചെയ്യേണ്ടതില്ല. <b> </b>ഇനി മറ്റൊരു ഓബ്ജക്റ്റുകൂടി വിന്റോയിലേക്ക് ചേര്ക്കുക. അതിന്റെ ഇമേജ് ആദ്യത്തേതിന്റെ അടുത്താണോ അകലെയാണോ അതോ അതേ സ്ഥാനത്താണോ വരുന്നതെന്നു നോക്കൂ (മുകളിലെ ചിത്രം പോലെ). മുന്നാമത് മറ്റൊരു ഓബ്ജക്റ്റുകൂടീ ആഡ് ചെയ്യൂ. ഈ മൂന്ന് ഓബ്ജക്റ്റുകളേയും ലെന്സില് നിന്ന് വ്യത്യസ്ത അകലങ്ങളില് വയ്ക്കുക. ഇനി ഒരു അപ്പര്ച്ചര് ആഡ് ചെയൂ. അപ്പര്ച്ചറില് മൌസ് ക്ലിക്ക് ചെയ്തു പിടിച്ചുകൊണ്ട് മുകളിലേക്കോ താഴേക്ക് വലിച്ചാല് അപ്പര്ച്ചര് വലിപ്പം വ്യത്യാസപ്പെടുത്താം. അപ്പര്ച്ചര് വലുതാക്കുമ്പോഴും ചെറുതാക്കുമ്പോഴും അനാവശ്യമായ ചില രശ്മികളെ ഒഴിവാക്കാന് സാധിക്കുന്നതെങ്ങനെ എന്ന് മനസ്സിലാക്കുക.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhroMOkv6aP8RVz5urNTwKtNrSh-ajZ9Q2SEecTqBxhRgLdu-gvama_vL3gCvKAIIi18XINhSxhO3nilV2FhimnHyAn7XuYuEP8dSh8mTxLV-P3O4o6MN1QDHSj_89KqXPxVcJq8GX6gWs/s1600-h/applet4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhroMOkv6aP8RVz5urNTwKtNrSh-ajZ9Q2SEecTqBxhRgLdu-gvama_vL3gCvKAIIi18XINhSxhO3nilV2FhimnHyAn7XuYuEP8dSh8mTxLV-P3O4o6MN1QDHSj_89KqXPxVcJq8GX6gWs/s400/applet4.jpg" width="400" border="0" height="220" /></a><br />
<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;font-family:AnjaliOldLipi;color:black;" >ഈ ആപ്ലെറ്റ് ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ട് ഇപ്രകാരം വിവിധ പരീക്ഷണങ്ങള് ചെയ്തു നോക്കുക. </span><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-24943456502937209662009-07-14T07:01:00.034+04:002010-06-03T07:15:59.131+04:00പാഠം 19: ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് - 1ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് (Depth of field - <span style="color: #990000;">DoF</span>) എന്ന വാക്ക് പരിചയമില്ലാത്തവരായി ഫോട്ടൊഗ്രാഫർമാർക്കിടയിൽ അധികമാളുകൾ ഉണ്ടാവില്ല. ഇനി അഥവാ കേട്ടിട്ടില്ലാത്തവർ ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ, അതിന്റെ എഫക്റ്റുകൾ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളിൽ ശ്രദ്ധിക്കാത്തവർ ഉണ്ടാവില്ല. ഒരു ചിത്രത്തെ വളരെയേറെ പ്രത്യേകതകളുള്ളതാക്കുവാൻ ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാരെ സഹായിക്കുന്ന ഒരു ഓപ്റ്റിക്കൽ എഫക്റ്റാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന, ലെൻസുകളുടെ ഈ പ്രത്യേകത. താഴെയുള്ള ചിത്രത്തിൽ കാണുന്നതുപോലെ അവ്യക്തമാക്കിയ ബാക്ഗ്രൌണ്ടിൽ തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന പ്രധാന ഓബ്ജക്റ്റുകളും, ഫ്രെയിമിന്റെ തൊട്ടുമുമ്പു മുതൽ അനന്തതവരെയുള്ള സകല വസ്തുക്കളും വളരെ ഷാർപ്പായി കാണപ്പെടുന്ന ചിത്രങ്ങളും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ ചെയ്യുന്നതാണ്. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്താണെന്ന് വിശദമായി ചർച്ച ചെയ്യുകയാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ.<br />
<br />
<span style="color: #660000;">ഈ പോസ്റ്റിൽ കുറേ കണക്കുകളും ചാർട്ടുകളും കാണുന്നുണ്ടെന്നുകരുതി വായന ഇപ്പോഴേ നിർത്തേണ്ട കേട്ടോ, അതൊക്കെ വളരെ എളുപ്പം മനസ്സിലാവുന്ന ഡേറ്റകൾ മാത്രമാണ് ! ടേബിളുകൾ കണ്ടാലുടൻ വായന നിർത്തിപ്പോകുന്നവരോടും, അവ വായിക്കാതെ സ്കിപ്പ് ചെയ്ത് പോകുന്നവരോടും മുൻകൂറായി പറഞ്ഞു എന്നുമാത്രം. </span><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7RmlxpXgJ7ELK1pn6AI3nwZeWHT41szBOc5d_IfQMQsZvwUI4QzEskKyxa9-Y6U0FwJz_ROs7Rq4ddKqSvfnEku-u-XxXnpHOLkmD_WQe4IM78SZWM8o7R31W71N-d5GDI1z-KY4o6Fp3/s1600-h/Kuttiamma2.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5262027189824253490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7RmlxpXgJ7ELK1pn6AI3nwZeWHT41szBOc5d_IfQMQsZvwUI4QzEskKyxa9-Y6U0FwJz_ROs7Rq4ddKqSvfnEku-u-XxXnpHOLkmD_WQe4IM78SZWM8o7R31W71N-d5GDI1z-KY4o6Fp3/s400/Kuttiamma2.jpg" style="cursor: pointer; display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: left;" /></a><br />
<br />
ഏറ്റവും ലളിതമായി പറയുകയാണെങ്കിൽ, ഒരു ഫ്രെയിമിൽ ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിനു മുമ്പിലും പിൻപിലുമായി എത്രത്തോളം ഭാഗങ്ങൾ നമ്മുടെ കണ്ണുകൾക്ക് ഷാർപ്പായി തോന്നുന്നുവോ, ആ ഏരിയയുടെ വലിപ്പമാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്. ഈ ചിത്രം നോക്കുക. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1BHxP_a7JMqlvyMRFPdzHFuJLDcnjeckvQfoF0tLJkVtdhzjaCYWMRnssRwKDxEQYjdjWD1yQATQavFSUv4BOQGoagYtlfXP_MG7hBKGgXdPClwCs3PJYQ0irjQZrsaw7uW0xjnz6844/s1600-h/Dof+demo.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5358140717703704402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1BHxP_a7JMqlvyMRFPdzHFuJLDcnjeckvQfoF0tLJkVtdhzjaCYWMRnssRwKDxEQYjdjWD1yQATQavFSUv4BOQGoagYtlfXP_MG7hBKGgXdPClwCs3PJYQ0irjQZrsaw7uW0xjnz6844/s400/Dof+demo.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 376px;" /></a>ഒരു പത്രത്താളിലെ ഒരു വരിയെ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുകയാണ് ഇവിടെ. ആ വരിയുടെ മുമ്പിലും പിറകിലുമായി എത്രത്തോളം ഭാഗങ്ങൾ ‘ഷാർപ്പാണ്’ എന്ന് വളരെ വ്യക്തമായി കാണുന്നുണ്ടല്ലോ. ബാക്കിയുള്ള ഭാഗങ്ങൾ അവ്യക്തവുമാണ്. ഇതാണ് ഈ ഫ്രെയിമിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ലെൻസ് അപ്പർച്ചറും മറ്റു ചില സെറ്റിംഗുകളും ചേർന്നുണ്ടാക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്.<br />
<br />
മേൽപ്പറഞ്ഞ നിർവ്വചനത്തിൽ നിന്നും ചിത്രത്തിൽ നിന്നും ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാണ്. DoF ഒരു ലംബമായ (vertical) തലമല്ല (Plane), മറിച്ച് ക്യാമറയുടെ ലെൻസിൽ നിന്നും അനന്തതയിലേക്ക് നീളുന്ന ഒരു തിരശ്ചീന (horizontal) തലത്തിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു നിശ്ചിത വിസ്തൃതിയാണ് (area). ഈ ഭാഗത്തിനുള്ളിൽ വരുന്ന എല്ലാ വസ്തുക്കളും ഷാർപ്പായിരിക്കും. മേൽക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തിൽ Refiners sell എന്ന വരിയിലാണ് ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഈ പോയിന്റിന് എത്ര മുമ്പിൽ നിന്നാണോ ഷാർപ്പായ ഭാഗം ആരംഭിക്കുന്നത് ആ തലത്തെ Near End of DoF എന്നും, ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിന്റെ പിറകിലേക്ക് ഷാർപ്പായി കാണപ്പെടുന്ന ഭാഗം അവസാനിക്കുന്ന തലത്തെ Far end of DoF എന്നും വിളിക്കുന്നു. ഈ രണ്ടു തലങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള ഭാഗത്തെയാണ് നാം ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്നുവിളിക്കുന്നത്. ഇവിടെ near, far എന്നീ വാക്കുകൾ ക്യാമറയിൽനിന്നും ‘അടുത്ത്‘ അല്ലെങ്കിൽ ‘അകലെ‘ എന്ന വസ്തുത സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
അതായത്, ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിൽ ഫോക്കസിൽ ആയിരിക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ (അല്ലെങ്കിൽ വസ്തുക്കളുടെ) മുമ്പിലേക്കും പിറകിലേക്കും ഒരു നിശ്ചിത ദൂരപരിധിയ്ക്കുള്ളിൽ വരുന്ന എല്ലാ വസ്തുക്കളും വ്യക്തതയുള്ളതായും (sharp and clear) ആ പരിധിക്കു പുറത്തുള്ള വസ്തുക്കൾ അത്ര വ്യക്തമല്ലാതെയും ആയിരിക്കും ക്യാമറകളുടെ ലെൻസുകൾ കാണിച്ചുതരുന്നത്. ഇത്തരത്തിൽ, വ്യക്തതയോടെ കാണപ്പെടുന്ന ഭാഗത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയെയാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് (DoF) എന്ന വാക്കുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.<br />
<br />
ഒരേ ലെൻസ് പല അളവിലുള്ള DoF കൾ തരാറുണ്ട് എന്ന് അറിയാമല്ലോ? DoF റെയ്ഞ്ചുകൾ ഓരോ തരം ലെൻസുകൾക്കും അതാതിന്റെ ഡിസൈൻ അനുസരിച്ച് യാദൃശ്ചികമായി വന്നുഭവിക്കുന്ന ഒന്നല്ല. നിശിതമായ ഗണിത സമവാക്യങ്ങൾക്കനുസരണമായി രൂപപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ് DoF. അതിനാൽ ലെൻസിന്റെ മോഡൽ, ബ്രാന്റ്, വലിപ്പം തുടങ്ങിയവയ്ക്കനുസൃതമായി ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് മാറുകയില്ല. പകരം DoF നിർണ്ണയിക്കുന്ന സമവാക്യങ്ങളിലെ ഘടകങ്ങളായ Hyperfocal distance of the lense, focal length of the lense, distance to focus point, near distance of sharpness, far distance of sharpness, aperture size, circle of confusion എന്നീ ഏഴു കാര്യങ്ങളാണ് DoF ന്റെ വലിപ്പം തീരുമാനിക്കുന്നത്.<br />
<br />
ഈ വാക്കുകൾ വായിച്ച് പേടിക്കേണ്ട! ഭാഗ്യവശാൽ, ഇതൊക്കെയും ലെൻസുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുന്ന എഞ്ചിനീയർമാരുടെ അറിവിലേക്കുള്ള കാര്യങ്ങളാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ എന്ന നിലയിൽ, നമുക്ക് ഇവയെപ്പറ്റിയൊന്നും അറിയേണ്ട കാര്യമില്ല. പകരം, നമ്മുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരം ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ക്രമീകരിക്കുവാൻ ക്യാമറയിൽ എന്തൊക്കെ സെറ്റിംഗ് ചെയ്യണം എന്നതുമാത്രമേ ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫർ അറിയേണ്ടതുള്ളൂ. ആ കാര്യങ്ങളാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ നാം ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്ന വിഷയം അല്പം പരന്നതാകയാൽ ഇതിനെ രണ്ട് അദ്ധ്യായങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒന്നാം ഭാഗമാണ്; പ്രായോഗികമായി അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളാണ് ഇവിടെ ചർച്ചചെയ്യുന്നത്. രണ്ടാം ഭാഗത്തിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ തിയറി വിശദീകരിക്കാം.<br />
<br />
<br />
<span style="color: #006600; font-size: 130%;"><span style="font-weight: bold;">DoF നിർണ്ണയിക്കുന്ന ഘടകങ്ങൾ:</span></span><br />
<br />
DoF നെപ്പറ്റിയുള്ള ഒരു പൊതുവായ ധാരണ അത് അപ്പർച്ചറുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതുമാത്രമാണ് - വലിയ അപ്പർച്ചർ സൈസുകൾക്ക് (ചെറിയ അപ്പർച്ചർ നമ്പർ) നേരിയ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്, ചെറിയ അപ്പർച്ചറുകൾക്ക് വലിയ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്. എന്നാൽ, ഇത് ഈ തിയറിയുടെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമേ ആകുന്നുള്ളൂ.<br />
<br />
<table bgcolor="#e1d4c1" border="1" bordercolor="black" style="height: 164px; width: 539px;"><tbody>
<tr><td>ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പങ്ങൾ നാലു കാര്യങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്.<br />
(1)ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം<br />
(2) ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചർ<br />
(3) ലെൻസിൽ നിന്നും ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം<br />
(4) ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ </td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് ഇവ ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കല്ല ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനെ സ്വാധീനിക്കുന്നത് എന്നതാണ്; പകരം <span style="font-weight: bold;">ഇവ നാലും പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു</span>. എങ്ങനെയെന്ന് വിശദമായി ഒന്നു പരിശോധിക്കാം.<span style="color: #663300; font-size: 100%;"><br />
<br />
</span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: #663300; font-family: AnjaliOldLipi; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: Georgia; line-height: 21px; text-align: left;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: black; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px;">കുറിപ്പ്:</span><br />
<span style="color: #663300; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px;">ഇനി പറയുന്ന ടേബിളുകളിലെല്ലാം നീളത്തിന്റെ (ദൂരത്തിന്റെ) യൂണിറ്റായി അടി (feet), ഇഞ്ച് തുടങ്ങിയവയാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. നിത്യജീവിതത്തിൽ ഈ യൂണിറ്റുകൾ ഉപയോഗിച്ചു പരിചയമില്ലാത്തവർക്കു വേണ്ടി നമുക്ക് പരിചയമുള്ള ചില വസ്തുക്കളുടെ ഏകദേശ വലിപ്പം കൂടി അവയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ഈ ടേബിളുകൾ വായിക്കുമ്പോൾ DoF വലിപ്പത്തെപ്പറ്റി ഒരു ഏകദേശ ധാരണ ലഭിക്കുവാനായി.</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: Georgia; font-style: italic; line-height: 21px; text-align: left;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><br />
<br />
</span></span></span><br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 348px; margin: 0px; padding: 0px; width: 535px;"><col style="margin: 0px; padding: 0px; width: 48pt;" width="64"></col><col style="margin: 0px; padding: 0px; width: 247pt;" width="329"></col><tbody style="margin: 0px; padding: 0px;">
<tr height="17" style="height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><td class="xl24" height="17" style="font-weight: bold; height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px; width: 48pt;" width="64"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">1 ഇഞ്ച്<br />
</span></td><td class="xl24" style="color: #663300; margin: 0px; padding: 0px; width: 247pt;" width="329"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">= 2.54 സെന്റി മീറ്റർ; നമ്മുടെ കൈകളിലെ തള്ളവിരലിനും, ചെറുവിരലിനും ഏകദേശം രണ്ട്-രണ്ടേകാൽ ഇഞ്ച് നീളമുണ്ട് (ഏകദേശം എന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക).</span></span></td></tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><td class="xl24" height="17" style="font-weight: bold; height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">12 ഇഞ്ച്<br />
</span></td><td class="xl24" style="color: #663300; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">= 1 ഫീറ്റ് (അടി). ഏകദേശക്കണക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ നമ്മുടെ കാൽ പാദത്തിന്റെ വലിപ്പം (ശരിക്കും ഒരു ആവറേജ് കാൽപ്പാദം ഒരടിയിൽ കുറവേയുള്ളൂ). അല്ലെങ്കിൽ Thump-up പൊസിഷനിൽ ഇരിക്കുന്ന ഇരു കൈമുഷ്ടികളിലേയും തള്ളവിരലുകളുടെ അഗ്രങ്ങൾ ചേർത്തുവയ്ക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന ആകെ നീളം.</span></span></td></tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><td class="xl24" height="17" style="font-weight: bold; height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">6 അടി<br />
</span></td><td class="xl24" style="color: #663300; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">ഏകദേശക്കണക്കിൽ ഒരു ആവറേജ് മനുഷ്യന്റെ നീളം</span></span></td></tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><td class="xl24" height="17" style="font-weight: bold; height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">30 അടി<br />
</span></td><td class="xl24" style="color: #663300; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">= 9 മീറ്റർ, ഏകദേശം ഒരു ബസിന്റെ നീളം</span></span></td></tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><td class="xl24" height="17" style="font-weight: bold; height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">0.5 ഫീറ്റ്</span></span></td><td class="xl24" style="color: #663300; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">= ഒരടിയുടെ പകുതി = 6 ഇഞ്ച് ഏകദേശം നമ്മുടെ കൈപ്പത്തിയുടെ നീളം.</span></span></td></tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><td class="xl24" height="17" style="font-weight: bold; height: 12.75pt; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">0.1 ഫീറ്റ്</span></span></td><td class="xl24" style="color: #663300; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">= ഒരടിയുടെ പത്തിലൊന്ന് =1.2 ഇഞ്ച് = ചെറുവിരലിന്റെ പകുതി നീളം</span></span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: #663300; font-family: AnjaliOldLipi; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #666666; font-family: Georgia; font-style: italic; line-height: 21px; text-align: left;"></span></span><br />
<br />
<br />
<span style="color: #006600; font-weight: bold;">1. ഫോക്കൽ ദൂരം:</span><br />
<br />
ഒരു ഫ്രെയിമിന്റെ DoF നിർണ്ണയിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ ഘടകം ആ ചിത്രം എടുക്കുവാൻ ഉപയോഗിച്ച ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം (focal length) ആണ്. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് എന്ന Concept നെപ്പറ്റി വളരെ തെറ്റിദ്ധാരണകൾ ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാരിക്കിടയിൽ ഉണ്ട്. ഒരു ക്യാമറ ലെൻസിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരമോ, ലെൻസ് ഇമേജ് ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്ലെയിനിലേക്കുള്ള ദൂരമോ ഒന്നുമല്ല. ഓരോ തരം ലെൻസുകളുടേയും ഒരു Optical constant ആണ് അത് എന്നു മാത്രം തൽക്കാലം മനസ്സിലാക്കുക. ഒരു ലെൻസിൽ നിന്നും ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം മാറ്റാതെ വച്ചിരിക്കുന്നു എങ്കിൽ, ഫോക്കൽ ലെങ്ത് കൂടുംതോറും ആ ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജിന്റെ വലിപ്പം കൂടുന്നു. ഫോക്കൽ ലെങ്ത് കുറയും തോറും ആ ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജിന്റെ വലിപ്പം കുറയുന്നു. ഈ പ്രത്യേകതകൊണ്ടാണ് ഉയർന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിൽ നമുക്ക് “സൂം” ചെയ്ത ഇമേജുകൾ കിട്ടുന്നത്. ഇതേപ്പറ്റി കുറേക്കൂടീ വിശദമായി ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്ന ഭാഗത്ത് പറയുന്നുണ്ട്. <br />
<div><br />
</div><div><br />
</div><div>ഇന്നത്തെ ഭൂരിഭാഗം ക്യാമറ ലെൻസുകളും ഒരു ഫോക്കൽ ലെങ്ങ്തിൽ മാത്രമല്ല, ഒരു റേഞ്ചിലെ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിൽ ക്രമീകരിക്കാവുന്ന രീതിയിലാണ് ഉള്ളത് എന്നോർക്കുക. ഉദാഹരണം SLR ക്യാമറകളിൽ: 18-55 mm lense, 70-300 mm lense. ഇതൊക്കെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അവയുടെ ഫോക്കൽ ദൂരങ്ങളുടെ പരിധിയാണ്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിൽ ഈ രീതിയിലുള്ള സ്കെയിലിനു പകരം, അവയിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ലെൻസുകളുടെ ഫോക്കൽ ദൂരങ്ങളുടെ 35 mm Equivalents ആണ് കാണാറുള്ളത്. ഇത് ഒരുപാട് സംശയങ്ങൾ പലർക്കും ഉള്ള ഒരു മേഖലയാണ്. ഇതേപ്പറ്റി വിശദമായി ഇനി വരുവാനുള്ള ‘ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ‘ എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ പറയാം. ഏതുരീതിയിൽ ഫോക്കൽ ദൂരം സൂചിപ്പിച്ചാലും ഫോട്ടോഗ്രാഫർ ഓർത്തിരിക്കേണ്ട കാര്യം ഒന്നേയുള്ളൂ.<br />
<br />
<table bgcolor="#e1d4c1" border="1" bordercolor="black" style="height: 72px; width: 530px;"><tbody>
<tr><td>ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം കുറയുംതോറും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വർദ്ധിക്കുന്നു; ഫോക്കൽ ദൂരം കൂടും തോറൂം ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറയുന്നു.</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവും ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചറും മാറ്റാതെ വച്ചിരിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, 18 mm ഫോക്കൽ ദൂരത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു (വൈഡ് ആംഗിൾ) ലെൻസ് നൽകുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് 200 mm ഫോക്കൽ ദൂരത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു ( സൂം ) ലെൻസ് തരുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനേക്കാൾ വളരെ വലുതായിരിക്കും. ശ്രദ്ധിക്കുക - ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ലെൻസ് ടൈപ്പിനെയോ മോഡലിനെയോ ആശ്രയിച്ചല്ല ഇരിക്കുന്നത്, ഫോക്കൽ ദൂരത്തെയാണ്.<br />
<br />
ഒരു ഉദാഹരണം നോക്കാം. ഒരു ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം <span style="font-weight: bold;">6 feet</span> ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. അപ്പർച്ചർ <span style="font-weight: bold;">f/4 </span>എന്ന സെറ്റിംഗിൽ സ്ഥിരമായി വച്ചിരിക്കുന്നു എന്നും കരുതുക. വിവിധ ഫോക്കൽ ദൂരങ്ങൾ നൽകുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വ്യാപ്തി എത്രയുണ്ടാവും എന്നു താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.<br />
<br />
<span style="color: #663300;"></span><br />
<blockquote><span style="color: #663300;">ടേബിൾ വായിക്കുമ്പോൾ ഒന്നുരണ്ടുകാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം എന്നതും ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം എന്നതും രണ്ടും രണ്ടാണ്. തൽക്കാലത്തേക്ക് ഫോക്കൽ ദൂരം എന്നതിനു കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കേണ്ട - ലെൻസിന്റെ ആംഗിൾ ഓഫ് വ്യൂ സെറ്റിംഗ് എന്നുമാത്രം ഓർക്കുക. ടേബിളിൽ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ ഇവയാണ്. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം, ആ സെറ്റിംഗിൽ DoF ആരംഭിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം (Near), DoF ലെ ക്ലിയറായ ഏറ്റവും അകലെയുള്ള പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരം (Far), DoF ന്റെ ആകെ വലിപ്പം, DoF ന്റെ എത്ര ശതമാനം ഭാഗം ഓബ്ജക്റ്റിന്റെ മുമ്പിലാണ്, എത്ര ശതമാനം ഭാഗം ഓബ്ജക്റ്റിന്റെ പുറകിലാണ് എന്നീ വിവരങ്ങളാണ് ഈ ടേബിളിൽ ഉള്ളത്. Near end, Far end ദൂരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ വരുന്ന ഏരിയയുടെ വലിപ്പമാണ് DoF ന്റെ ആകെ വലിപ്പം എന്നു വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.</span></blockquote><br />
<br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 221px; width: 533px;"><col style="width: 68pt;" width="91"></col> <col style="width: 58pt;" width="77"></col> <col span="2" style="width: 54pt;" width="72"></col> <col style="width: 55pt;" width="73"></col> <col style="width: 54pt;" width="72"></col> <tbody>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl28" colspan="6" height="17" style="border-right: 0.5pt solid black; height: 12.75pt; width: 343pt;" width="457"><span style="color: #990000; font-weight: bold;">അപ്പർച്ചർ f/4, ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം 6 ഫീറ്റ് (മാറ്റമില്ല)</span></td> </tr>
<tr height="41" style="height: 30.75pt;"> <td class="xl24" height="41" style="height: 30.75pt;">ഫോക്കൽ ലെങ്തുകൾ</td> <td class="xl25" str="Near " style="text-align: center;">Near </td> <td class="xl25" style="text-align: center;">Far</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">DoF വലിപ്പം</td> <td class="xl26" style="text-align: center; width: 55pt;" width="73"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുമ്പിലേക്ക്</span></td> <td class="xl26" str="% behind object " style="text-align: center; width: 54pt;" width="72"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്</span> </td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">18 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">4.21 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">10.4 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">6.22 ft</td> <td class="xl27" num="0.29" style="text-align: center;">29%</td> <td class="xl27" num="0.71" style="text-align: center;">71%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">50 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.69 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.34 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.65 ft</td> <td class="xl27" num="0.47" style="text-align: center;">47%</td> <td class="xl27" num="0.53" style="text-align: center;">53%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">100 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.92 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.08 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.16 ft</td> <td class="xl27" num="0.49" style="text-align: center;">49%</td> <td class="xl27" num="0.51" style="text-align: center;">51%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">200 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.98 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.02 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.04 ft</td> <td class="xl27" num="0.5" style="text-align: center;">50%</td> <td class="xl27" num="0.5" style="text-align: center;">50%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">300 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.99 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.01 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.02 ft</td> <td class="xl27" num="0.5" style="text-align: center;">50%</td> <td class="xl27" num="0.5" style="text-align: center;">50%</td> </tr>
</tbody></table><br />
<br />
ടേബിളിലെ വിവരങ്ങൾ അനുസരിച്ച്, ഫോക്കൽ ലെങ്ത് വർദ്ധിക്കും തോറും DoF ന്റെ വലിപ്പം കുറഞ്ഞുവരുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കൂ. ആറടി അകലത്തിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിനു ചുറ്റും, 18 mm വൈഡ് ആംഗിൾ ലെൻസ് ആറര അടിയോളം വലിയ DoF തരുമ്പോൾ 100 mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിനു മുകളിലേക്ക് ഉള്ള സൂം ലെൻസുകളിൽ ലഭിക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വെറും രണ്ടിഞ്ച് നമ്മുടെ ചെറുവിരലിനോളം വലിപ്പത്തിൽ വളരെ ചെറിയ ഒരു ഏരിയ മാത്രമാണെന്ന് കണ്ടല്ലോ? 100 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് ആറടി അകലെ നിൽക്കുന്ന ഒരാളുടെ മുഖം ക്ലോസ് അപ്പ് ആയി എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ എപ്രകാരമായിരിക്കും ചിത്രം ലഭിക്കുക എന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ. ആളുടെ മൂക്കും ചെവിയും ഫോക്കസിൽ ലഭിക്കുമോ? ഇതേ ചിത്രം 50 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് എടുത്താലോ?<br />
<br />
<br />
<span style="color: #006600; font-weight: bold;">2. അപ്പർച്ചർ സൈസ്:</span><br />
<br />
DoF ന്റെ വലിപ്പം തീരുമാനിക്കുന്ന രണ്ടാമത്തെ ഘടകം ചിത്രം എടുക്കുവാനായി ലെൻസിൽ ഉപയോഗിച്ച അപ്പർച്ചറിന്റെ വലിപ്പമാണ്.<br />
<br />
<table bgcolor="#e1d4c1" border="1" bordercolor="black" style="height: 92px; width: 533px;"><tbody>
<tr><td>അപ്പർച്ചറിന്റെ വലിപ്പം കൂടുംതോറും (അതായത് ചെറിയ അപർച്ചർ നമ്പർ) ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറയുന്നു. അപ്പർച്ചറിന്റെ വലിപ്പം കുറയുംതോറും (വലിയ അപ്പർച്ചർ നമ്പർ), ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വർദ്ധിക്കുന്നു.</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളിൽ, ലെൻസിൽ നിന്ന് വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം 6 അടി എന്ന് സ്ഥിരമായി വച്ചിരിക്കുന്നു. ഫോക്കൽ ദൂരം 50 mm എന്നതും മാറ്റമില്ലാതെ വച്ചിരിക്കുന്നു. അപ്പർച്ചർ സൈസ് മാറ്റുന്നതിനനുസരിച്ച് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വ്യാപ്തിയിൽ വരുന്ന മാറ്റങ്ങൾ നോക്കൂ.<br />
<br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 241px; width: 532px;"><col style="width: 68pt;" width="91"></col> <col style="width: 58pt;" width="77"></col> <col span="2" style="width: 54pt;" width="72"></col> <col style="width: 55pt;" width="73"></col> <col style="width: 54pt;" width="72"></col> <tbody>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl29" colspan="6" height="17" style="border-right: 0.5pt solid black; height: 12.75pt; width: 343pt;" width="457"><span style="color: #990000; font-weight: bold;">ഫോക്കൽ ലെങ്ത് 50mm, ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം 6 അടി (മാറ്റമില്ല)</span></td> </tr>
<tr height="34" style="height: 25.5pt;"> <td class="xl24" height="34" style="height: 25.5pt; text-align: center;">അപ്പർച്ചറുകൾ</td> <td class="xl25" str="Near " style="text-align: center;">Near </td> <td class="xl25" style="text-align: center;">Far</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;"><span style="font-size: 100%;">DoF വലിപ്പം</span></td> <td class="xl26" style="text-align: center; width: 55pt;" width="73"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുമ്പിലേക്ക്<br />
</span></td> <td class="xl26" str="% behind object " style="text-align: center; width: 54pt;" width="72"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്</span> </td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt; text-align: center;">f/2</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.84 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.17 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.32 ft</td> <td class="xl27" num="0.49" style="text-align: center;">49%</td> <td class="xl27" num="0.51" style="text-align: center;">51%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt; text-align: center;">f/4</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.69 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.34 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.65 ft</td> <td class="xl27" num="0.47" style="text-align: center;">47%</td> <td class="xl27" num="0.53" style="text-align: center;">53%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt; text-align: center;">f/5.6</td> <td class="xl28" style="text-align: center;">5.57 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.50 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.92 ft</td> <td class="xl27" num="0.46" style="text-align: center;">46%</td> <td class="xl27" num="0.54" style="text-align: center;">54%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt; text-align: center;">f/8</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.41 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">6.73 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">1.31 ft</td> <td class="xl27" num="0.45" style="text-align: center;">45%</td> <td class="xl27" num="0.55" style="text-align: center;">55%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt; text-align: center;">f/11</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.20 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">7.08 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">1.88 ft</td> <td class="xl27" num="0.42" style="text-align: center;">42%</td> <td class="xl27" num="0.58" style="text-align: center;">58%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt; text-align: center;">f/32</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">4.19 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">10.60 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">6.39 ft</td> <td class="xl27" num="0.28" style="text-align: center;">28%</td> <td class="xl27" num="0.72" style="text-align: center;">72%</td> </tr>
</tbody></table><br />
<br />
ഒന്നുരണ്ടു കാര്യങ്ങൾ ഈ ടേബിളിൽ ശ്രദ്ധിക്കുവാനുണ്ട്. f /5.6 നു മുകളിലേക്ക് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് വർദ്ധിക്കുന്നതായി കണ്ടുവല്ലോ? ആ വർദ്ധനവ് എവിടേക്കാണെന്നുകൂടി നോക്കൂ. ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ പിന്നിലേക്കാണ് കൂടുതൽ ഭാഗങ്ങൾ ക്ലിയറായി വരുന്നത് (DoF ശതമാനം നോക്കുക). ഇലകളുടെ തൊട്ടുമുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു പൂവിന്റെ ക്ലോസ് അപ്പ് എടുക്കുവാൻ 50 mm ലെൻസിൽ ഈ അപ്പർച്ചർ സൈസ് അനുയോജ്യമാണോ? അല്ലെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട്? ആലോചിച്ചു നോക്കൂ. ഏത് അപ്പർച്ചർ ആവും ഇവിടെ അനുയോജ്യം? ഇതേ പൂവിനെ 100 mm ലെൻസിന്റെ f/4 ൽ എടുത്താലോ? ആദ്യപോയിന്റിലെ ടേബിൾ നോക്കി ഉത്തരം പറയൂ. അതൊരു ചെമ്പരുത്തി പൂവാണെങ്കിൽ ഇതളും മുമ്പോട്ട് നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന പരാഗതന്തുക്കളും ഒരു പോലെ ഫോക്കസിലാക്കുവാൻ 100 mm ൽ f/4 മതിയാവുമോ?<br />
<br />
50mm പ്രൈം ലെൻസിന്റെ f/1.8 എന്ന അപ്പർച്ചർ നൽകുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എത്ര ചെറുതാണെന്നു കാണിക്കുവാൻ ഒരു ഉദാഹരണം. ചിത്രം ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി നോക്കുക. ചിത്രത്തിലെ ടേപ്പ് മെഷറിൽ 27 ഇഞ്ച് എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലാണ് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ലെൻസിൽനിന്നും 27 ഇഞ്ച് അകലെയാണ് ഈ പോയിന്റ് ഫോട്ടോയെടുക്കുമ്പോൾ സെറ്റ് ചെയ്തത്. അതേ പൊസിഷനിൽ ക്യാമറ വച്ചുകൊണ്ട്, അപ്പർച്ചർ f/6.3 എന്നു മാറ്റിയപ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന DoF അതിനു താഴെയുള്ള ചിത്രത്തിലുണ്ട്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjisSAhT2zc5VOn-nSeHk4cMaeFXaCXH38OOTTI7PYfMBbiUUc5QKdkTdTJP6JcQSQgqNOITJSu2YlcqOP-Wi-Z2fRmr96m5ykR7xiSyPySgMoLVrBKa1wrlgXnZRaM6d_BMUNo-GDhDEo/s1600-h/dof1.8at50mm.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5358148658788055650" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjisSAhT2zc5VOn-nSeHk4cMaeFXaCXH38OOTTI7PYfMBbiUUc5QKdkTdTJP6JcQSQgqNOITJSu2YlcqOP-Wi-Z2fRmr96m5ykR7xiSyPySgMoLVrBKa1wrlgXnZRaM6d_BMUNo-GDhDEo/s400/dof1.8at50mm.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 395px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5N55XO095Rb85Y0hxBPkeYKho9IWm6TyWTGoMGK6N3XlLOt7j3RSa94BNVScQsRl57vJyMta49MrnaZKV3mt1XFACm9Kkl3_u9xBHle5L7_pRKCrXDHHEDqKBdppqZ7JZvc77AKbIjc/s1600-h/dof6.3at50mm.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5358148799328909490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5N55XO095Rb85Y0hxBPkeYKho9IWm6TyWTGoMGK6N3XlLOt7j3RSa94BNVScQsRl57vJyMta49MrnaZKV3mt1XFACm9Kkl3_u9xBHle5L7_pRKCrXDHHEDqKBdppqZ7JZvc77AKbIjc/s400/dof6.3at50mm.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 347px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a><br />
<br />
<span style="color: #006600; font-weight: bold;">3. ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം</span>:<br />
<br />
ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള ദൂരമാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന മൂന്നാമത്തെ ഘടകം.<br />
<br />
<table bgcolor="#e1d4c1" border="1" bordercolor="black" style="height: 66px; width: 540px;"><tbody>
<tr><td><br />
ലെൻസിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം കൂടുംതോറും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പം വർദ്ധിക്കുന്നു. </td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളിൽ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് 50mm ലും അപ്പർച്ചർ f/4 ലും സ്ഥിരമായി നിർത്തിയിരിക്കുന്നു. ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിലേക്കുള്ള അകലമാണ് ഇവിടെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നത്. DoF ലെ മാറ്റങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കൂ.<br />
<br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 259px; width: 534px;"><col style="color: #990000; width: 68pt;" width="91"></col> <col style="color: #990000; width: 58pt;" width="77"></col> <col span="2" style="color: #990000; width: 54pt;" width="72"></col> <col style="color: #990000; width: 55pt;" width="73"></col> <col style="color: #990000; width: 54pt;" width="72"></col> <tbody>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl29" colspan="6" height="17" style="border-right: 0.5pt solid black; height: 12.75pt; width: 343pt;" width="457"><span style="color: #990000; font-weight: bold;">അപ്പർച്ചർ f/4 ഫോക്കൽ ലെങ്ത് 50 mm (മാറ്റമില്ല)</span></td> </tr>
<tr height="34" style="height: 25.5pt;"> <td class="xl24" height="34" style="height: 25.5pt;">ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം</td> <td class="xl25" str="Near " style="text-align: center;">Near </td> <td class="xl25" style="text-align: center;">Far</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">DoF വലിപ്പം</td> <td class="xl26" style="text-align: center; width: 55pt;" width="73"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുന്നിലേക്ക്</span></td> <td class="xl26" str="% behind object " style="text-align: center; width: 54pt;" width="72"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്</span> </td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">5 feet</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">4.79 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">5.23 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">0.45 ft</td> <td class="xl27" num="0.48" style="text-align: center;">48%</td> <td class="xl27" num="0.52" style="text-align: center;">52%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">10 feet</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">9.16 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">11 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">1.84 ft</td> <td class="xl27" num="0.45" style="text-align: center;">45%</td> <td class="xl27" num="0.55" style="text-align: center;">55%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">20 feet</td> <td class="xl28" style="text-align: center;">16.90 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">24.5 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">7.61 ft</td> <td class="xl27" num="0.41" style="text-align: center;">41%</td> <td class="xl27" num="0.59" style="text-align: center;">59%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">40 feet</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">29.2 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">63.4 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">34.2 ft</td> <td class="xl27" num="0.32" style="text-align: center;">32%</td> <td class="xl27" num="0.68" style="text-align: center;">68%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">100 feet</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">51.9 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">1334.6 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">1282.7 ft</td> <td class="xl27" num="0.04" style="text-align: center;">4%</td> <td class="xl27" num="0.96" style="text-align: center;">96%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">110 feet</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">54.5 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">infinity</td> <td class="xl25" style="color: #006600; text-align: center;">infinite</td> <td class="xl27" str="'---" style="text-align: center;">---</td> <td class="xl27" str="'----" style="text-align: center;">----</td> </tr>
</tbody></table><br />
<br />
100 അടി അകലെ ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് നോക്കൂ. 1282 അടി, അതായത് ഏകദേശം 380 മീറ്റർ ! അത്രയും വലിയ DoF ന്റെ വെറും 4% ദൂരം മാത്രമേ ഫോക്കസ് പോയിന്റിനും ക്യാമറയ്ക്കും ഇടയിലുള്ളൂ. ബാക്കിമുഴുവൻ പുറകിലേക്കാണ് 96%. ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ദൂരം 110 അടി അകലെയാവുമ്പോൾ എന്താണു സംഭവിക്കുന്നതെന്നു നോക്കൂ. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനു പുറകിലേക്കുള്ള ദൂരം infinity (അനന്തത) വരെ എത്തുന്നു. ഇപ്രകാരം DoF ന്റെ പിന്നറ്റം അനന്തതവരെ നീളുന്ന രീതിയിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും അടുത്ത ഒരു പോയിന്റ് എല്ലാ ലെൻസുകൾക്കും, ഓരോ അപ്പർച്ചറിലും ഉണ്ടാവും. ഈ പോയിന്റിനെ <span style="color: #009900; font-style: italic; font-weight: bold;">ഹൈപ്പർഫോക്കൽ ലെങ്ത്</span> (Hyperfocal length) എന്നുവിളിക്കുന്നു. ഇതിനെപ്പറ്റി അല്പം കൂടി വിശദമായി പിന്നാലെ ചർച്ചചെയ്യാം.<br />
<br />
ചോദ്യം: ഒരു വലിയ ലാന്റ്സ്കേപ്പ് സീൻ. പച്ചനെൽച്ചെടികൾ നിറഞ്ഞ ഒരു വിശാലമായ പാടശേഖരമാണെന്നിരിക്കട്ടെ. മുകളിൽ, അവസാനം പറഞ്ഞ ലെൻസ് സെറ്റിംഗുകളാണു നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ എവിടെ ഫോക്കസ് ചെയ്യും? നൂറടി അകലെയുള്ള ഒരു പോയിന്റിലോ? അതോ അതിനും കുറച്ചപ്പുറത്തോ? ഈ സീനിൽ ബാക്ക്ഗ്രൌണ്ടിൽ കുറേ അകലെയായി ഒരു മലയുണ്ട് എന്നുകരുതുക. അവിടെ നിങ്ങൾ ഫോക്കസ് പോയിന്റ് തെരഞ്ഞെടുക്കുമോ? ഇല്ലെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട്?<br />
<br />
<br />
<span style="color: #006600; font-weight: bold;">4. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ:</span><br />
<br />
യഥാർത്ഥത്തിൽ ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരത്തെയും, ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരത്തേയും ആശ്രയിച്ചാണ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നാലെന്താണെന്നും അത് ക്യാമറയുടെ സെൻസറിന്റെ ക്രോപ് ഫാക്റ്റർ, ഒരു ക്യാമറയിലെ ലെൻസിന്റെ വലിപ്പം എന്നിവയ്ക്കനുസരിച്ച് എങ്ങനെ മാറുന്നു എന്നതും ഒരു പ്രത്യേക അദ്ധ്യായത്തിൽ ചർച്ചചെയ്യേണ്ടത്ര വലിയ വിഷയമാണ്. അതിനാൽ അത് അടുത്ത ഒരു അദ്ധ്യായത്തിലേക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കുന്നു.<br />
<br />
ലളിതമായി ഒരല്പം ഇവിടെ പറയാം. ഒരു വസ്തുവിന്റെ യഥാർത്ഥ വലിപ്പവും ഒരു ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന അതിന്റെ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പവും തമ്മിലുള്ള ഒരു അനുപാതമാണ് ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ. ഒരു ലെൻസുണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം അതിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്തിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു - ഒരു നിശ്ചിത ദൂരത്തിലിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിന്റെ പ്രതിബിംബം വ്യത്യസ്ത ലെൻസുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നുവെന്നിരിക്കട്ടെ. <span style="color: #000099; font-weight: bold;">വലിയ ഫോക്കൽ ലെങ്തു ഉള്ള ലെൻസ് വലിയ ഇമേജും, ചെറിയ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് ഉള്ള ലെൻസ് ചെറിയ ഇമേജും ആയിരിക്കും ഉണ്ടാക്കുക</span>. 50 mm ഫോക്കൽ ലെങ്ത് ഉള്ള ലെൻസുണ്ടാക്കുന്നതിന്റെ ഇരട്ടി വലിപ്പമുള്ള പ്രതിബിംബമാവും 100 mm ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, സൂം ലെൻസുകൾ എങ്ങനെയാണ് ദൂരെയുള്ള വസ്തുക്കളെ <span style="font-style: italic;">അടുത്തേക്ക്</span> കൊണ്ടുവരുന്നത്?<br />
<br />
താഴെയുള്ള ചിത്രം നോക്കൂ. ഒരു പാർക്കിന്റെ ചിത്രമാണത് (ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി കാണുക). നീല നിറത്തിലെ ചതുരം ക്യാമറയുടെ സെൻസറിനെ കുറിക്കുന്നു. സെൻസറിൽ വീഴുന്ന പ്രതിബിംബം തന്നെയാണ് നാം വ്യൂഫൈന്ററിലും കാണുന്നത്. 28 mm എന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ (വൈഡ് ആംഗിൾ) ലെൻസുണ്ടാക്കുന്ന ചെറിയ പ്രതിബിംബം കൃത്യമായും സെൻസറിന്റെ ഏരിയയ്ക്കുള്ളിൽ വീഴാനുള്ള വലിപ്പമേയുള്ളൂ. അതിനാൽ വളരെ വിശാലമായ പുൽത്തകിടിയും ചുറ്റുപാടും നാം ഫോട്ടോയിലും വ്യൂ ഫൈന്ററിലും കാണുന്നു. അതേ സ്ഥലത്തിന്റെ പ്രതിബിംബം 280 mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ (സൂം ഇൻ) ലെൻസ് ഉണ്ടാക്കുമ്പോൾ വളരെ വലുതായാണ് രൂപപ്പെടുന്നത് (ചാരനിറത്തിൽ കാണിച്ചിരിക്കുന്ന ഭാഗം). ഈ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ നടുവിലുള്ള, സെൻസറിനുള്ളിൽ വീഴുന്ന ഭാഗം മാത്രമേ നാം വ്യൂ ഫൈന്ററിലും ചിത്രത്തിലും കാണുന്നുള്ളൂ, അതിനാൽ ആ ഏരിയ വലുതായി നമുക്ക് തോന്നുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGl8ORic0rP5zsKwldUEUF6_Cp1CwRAXUPW9a_QUN-DzAzNirDVoND3tEqqJFhalivFi93hk6EKw0ONp7a8lePxMp3zev1Qa12KpWvIBksf4y-dfA6Gy8tMB8-fpTYl4BqYlgH_dCNx2o/s1600-h/zooming-in.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5358207887500858066" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGl8ORic0rP5zsKwldUEUF6_Cp1CwRAXUPW9a_QUN-DzAzNirDVoND3tEqqJFhalivFi93hk6EKw0ONp7a8lePxMp3zev1Qa12KpWvIBksf4y-dfA6Gy8tMB8-fpTYl4BqYlgH_dCNx2o/s400/zooming-in.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 213px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a><br />
<br />
പ്രായോഗികമായി പറഞ്ഞാൽ, സൂം ഇൻ ചെയ്യുന്നതിനു പകരം ലെൻസിനെ 28mm ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ വച്ചുകൊണ്ട് ചിത്രത്തിന്റെ നടുവിലുള്ള മൂന്നു ചെടികളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു പോയാലും ഒരു പ്രത്യേക ദൂരത്തിലെത്തുമ്പോൾ വലതുവശത്തുള്ള അതേ ഫ്രെയിം ലഭിക്കും എന്നറിയാമല്ലോ. അവിടെ എന്താണു സംഭവിച്ചത് എന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ. ആദ്യ ചിത്രം എടുക്കുമ്പോൾ ചെടികളിൽ നിന്നും നാം നൂറുമീറ്റർ അകലെ ആയിരുന്നുവെന്നിരിക്കട്ടെ. ലെൻസ് അതേ ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ വച്ചുകൊണ്ട് മുമ്പോട്ട് നടന്നുവന്ന് 20 മീറ്റർ അകലെ എത്തുമ്പോൾ വലതുവശത്തെ ഫ്രെയിം ലഭിക്കുന്നു എന്നും കരുതുക. 28mm ലെൻസ് നൂറുമീറ്റർ അകലെ വച്ചുണ്ടാക്കുന്ന ചെടികളുടെ പ്രതിബിംബം, അതേ ലെൻസ് ഇരുപതുമീറ്റർ അകലെവച്ചുണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തേക്കാൾ ചെറുതാണ്. ശരിയല്ലേ? അപ്പോൾ മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നത് ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരത്തെ മാത്രമല്ല, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള അകലത്തേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു മനസ്സിലായല്ലോ. വിശദമായി രണ്ടദ്ധ്യായങ്ങൾക്കു ശേഷം പഠിക്കാം.<br />
<br />
മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ, നമുക്ക് നമ്മുടെ വിഷയത്തിലേക്ക് തിരികെയെത്താം. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷനും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമെന്താണ്?<br />
<br />
<table bgcolor="#e1d4c1" border="1" bordercolor="black" style="height: 98px; width: 534px;"><tbody>
<tr><td>മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ കൂട്ടിയാൽ കുറഞ്ഞ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്, മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ കുറച്ചാൽ കൂടിയ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്. നടന്നുപോയാലും, സൂം ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ചാലും ഒരുപോലെ ബാധകം.</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിൾ നോക്കൂ. ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചർ f/4 എന്ന് സ്ഥിരമായി വച്ചിരിക്കുന്നു. ലെൻസിൽ നിന്ന് വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരവും സ്ഥിരമാണ് 100 അടി ദൂരം. ഈ വസ്തുവിനെ ഒരു സൂം ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് സൂം ഇൻ ചെയ്യുമ്പോൾ, ആ വസ്തുവിനു ചുറ്റുമുള്ള ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വ്യാപ്തിയിൽ വരുന്ന വ്യത്യാസമാണ് ഇവിടെ കാണിച്ചിരിക്കുന്നത്. 200 mm എന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തിൽ ലെൻസ് ഇരിക്കുമ്പോൾ 11.5 അടിയുണ്ടായിരുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ്, 350 mm എന്ന ഫോക്കൽ ലെങ്തിലെത്തുമ്പോൾ വെറും 3.74 അടിയായി ചുരുങ്ങുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കൂ.<br />
<br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 199px; width: 533px;"><col style="width: 68pt;" width="91"></col> <col style="width: 58pt;" width="77"></col> <col span="2" style="width: 54pt;" width="72"></col> <col style="width: 55pt;" width="73"></col> <col style="width: 54pt;" width="72"></col> <tbody>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl30" colspan="6" height="17" style="border-right: 0.5pt solid black; height: 12.75pt; width: 343pt;" width="457"><span style="color: #990000; font-weight: bold;">അപ്പർച്ചർ f/4, ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരം 100 ഫീറ്റ് (മാറ്റമില്ല)</span></td> </tr>
<tr height="38" style="height: 28.5pt;"> <td class="xl28" height="38" style="height: 28.5pt; width: 68pt;" width="91">Zoom <span class="font5">(focal distance)</span></td> <td class="xl25" str="Near " style="text-align: center;">Near </td> <td class="xl25" style="text-align: center;">Far</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">DoF വലിപ്പം</td> <td class="xl26" style="text-align: center; width: 55pt;" width="73"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു മുന്നിലേക്ക്</span></td> <td class="xl26" str="% behind object " style="text-align: center; width: 54pt;" width="72"><span style="font-size: 85%;">% ഓബ്ജക്റ്റിനു പിന്നിലേക്ക്</span> </td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">200 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">94.6 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">106.1 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">11.5 ft</td> <td class="xl27" num="0.47" style="text-align: center;">47%</td> <td class="xl27" num="0.53" style="text-align: center;">53%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">250 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">96.5 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">103.8 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">7.36 ft</td> <td class="xl27" num="0.48" style="text-align: center;">48%</td> <td class="xl27" num="0.52" style="text-align: center;">52%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">300 mm</td> <td class="xl29" style="text-align: center;">97.5 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">102.6 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">5.1 ft</td> <td class="xl27" num="0.49" style="text-align: center;">49%</td> <td class="xl27" num="0.51" style="text-align: center;">51%</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">350 mm</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">98.2 ft</td> <td class="xl25" style="text-align: center;">101.9 ft</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; text-align: center;">3.74 ft</td> <td class="xl27" num="0.49" style="text-align: center;">49%</td> <td class="xl27" num="0.51" style="text-align: center;">51%</td> </tr>
</tbody></table><br />
അടുത്ത ടേബിൾ ഇതുവരെ പറഞ്ഞവയിൽ നിന്ന് അല്പം വ്യത്യസ്തമാണ്. ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്ത് ഓരോ നിരയിലും മുൻനിരയിലുണ്ടായിരുന്നതിന്റെ ഇരട്ടിയാക്കി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവും ഇരട്ടിയാക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ എന്താണു സംഭവിച്ചതെന്നു മനസ്സിലായോ? എല്ലാ സെറ്റിംഗുകളിലും ലഭിക്കുന്ന ഇമേജ് സൈസ് ഒന്നുതന്നെ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പം മാറാതെ നിൽക്കുന്നതു കണ്ടുവോ !! f/4 എന്ന അപ്പർച്ചർ അതിന്റെ പകുതിയാക്കിക്കുറച്ചിരിക്കുന്നു (f/8) ടേബിളിന്റെ അവസാനത്തെ കോളത്തിൽ. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ വലിപ്പത്തിനെന്തു സംഭവിക്കുന്നു എന്നു നോക്കൂ. അത് f/4 ൽ ഉണ്ടായിരുന്ന DoF ന്റെ ഇരട്ടിയായി പക്ഷേ, സൂം വർദ്ധിക്കുംതോറും അതും സ്ഥിരമായി നിൽക്കുന്നു എന്നു കണ്ടല്ലോ.<br />
<br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 179px; width: 477px;"><col style="width: 68pt;" width="91"></col> <col style="width: 58pt;" width="77"></col> <col span="2" style="width: 54pt;" width="72"></col> <tbody>
<tr height="34" style="height: 25.5pt;"> <td class="xl25" height="34" style="height: 25.5pt; width: 68pt;" width="91">Focal length</td> <td class="xl25" style="border-left: medium none; text-align: center; width: 58pt;" width="77">Distance to object</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; text-align: center; width: 54pt;" width="72">DoF @ f/4</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; text-align: center; width: 54pt;" width="72">DoF @ f/8</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="border-top: medium none; height: 12.75pt;">50 mm</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">5 feet</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.45 feet</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.95 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="border-top: medium none; height: 12.75pt;">100 mm</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">10 feet</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.45 feet</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.95 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="border-top: medium none; height: 12.75pt;">200 mm</td> <td class="xl26" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">20 feet</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.45 feet</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.95 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="border-top: medium none; height: 12.75pt;">400 mm</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">40 feet</td> <td class="xl24" str="0.45 fett " style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.45 feet </td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">0.95 feet</td> </tr>
</tbody></table><br />
<br />
ചുരുക്കത്തിൽ, ഒരേ ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷനിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ഒരേ വലിപ്പത്തിൽ തന്നെ. മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നത് ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരവുമായും, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവുമായും നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. <span style="color: #660000; font-style: italic;">അതുകൊണ്ട് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനു നിർണ്ണയിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെ രണ്ടെണ്ണമായി ചുരുക്കാം - അപ്പർച്ചറും, ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷനും.</span><br />
<br />
<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ചില ചോദ്യങ്ങൾ :</span> പോർട്രെയ്റ്റുകൾ എടുക്കുമ്പോൾ എന്തുകൊണ്ടാണ് ചില ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ പ്രൈം ലെൻസുകൾ മാറ്റിയിട്ട് സൂം ലെൻസുകൾ ഉപയോഗിക്കുവാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നത്? സൂം ലെൻസുകൾ ഉപയോഗിച്ചാൽ മാത്രമേ വളരെ കുറഞ്ഞ DoF ലഭിക്കുകയുള്ളൂ എന്നുണ്ടോ? ഒരു 50 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് കൊണ്ട് വളരെ കുറഞ്ഞ DoF ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുവാൻ എന്തുചെയ്യണം? പല എൻട്രി ലെവൽ സൂം ലെൻസുകളുടെയും അപ്പർച്ചറുകൾ f/4 ൽ ആണ് ആരംഭിക്കുന്നത്. 50mm പ്രൈം ലെൻസുകളിൽ 1.8 വരെ പോകാം. ഇതുകൊണ്ടുള്ള ഗുണം DoF context ൽ എന്താണ്? ക്ലോസ് അപ് ചിത്രങ്ങളിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറവായി കാണപ്പെടുന്നതെന്തുകൊണ്ട്?<br />
<br />
താഴെയുള്ള രണ്ടു ചെമ്പരുത്തി ചിത്രങ്ങളിൽ ആദ്യത്തേത് 55 mm ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ചും രണ്ടാമത്തേത് 300 mm സൂം ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ചും എടുത്തതാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ് രണ്ടാമത്തെ ചിത്രത്തിന്റെ DoF കുറവായി തോന്നുന്നത്?<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEuTtHhv81asfch1AwdvX6L7EFsjjVcFY7PzzrDknxy6WArlX4z_Upkc2UtMWwGXt4fNogOBGtae032Zm2XnRjMG3bUuNVLN8yWvcwgrBsnl4br4N19nomnNbB0ugC63pcaJV2ssj7nAc/s1600-h/DoF+52mm.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5358206270753623314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEuTtHhv81asfch1AwdvX6L7EFsjjVcFY7PzzrDknxy6WArlX4z_Upkc2UtMWwGXt4fNogOBGtae032Zm2XnRjMG3bUuNVLN8yWvcwgrBsnl4br4N19nomnNbB0ugC63pcaJV2ssj7nAc/s400/DoF+52mm.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 267px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSqCnW1HHuTCBIrs8N3RVhh8ZzbnzptlmeCU9h-5eD4lmRl5xOLQPwiWHn1SOcK3KZ1hQ3baW29MVYFR562EEGCfRsQn6PmtmX137fB9p62kPazhSdWA9B35m74ZvsDl5uMkJiVJqNFSc/s1600-h/DoF+300mm.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5358206272581522482" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSqCnW1HHuTCBIrs8N3RVhh8ZzbnzptlmeCU9h-5eD4lmRl5xOLQPwiWHn1SOcK3KZ1hQ3baW29MVYFR562EEGCfRsQn6PmtmX137fB9p62kPazhSdWA9B35m74ZvsDl5uMkJiVJqNFSc/s400/DoF+300mm.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 267px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a><br />
<br />
<br />
<span style="color: #006600; font-weight: bold;"><span style="font-size: 130%;">ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കാൽക്കുലേറ്റർ:</span></span><br />
<br />
വളരെ എളുപ്പത്തിൽ വിവിധ ലെൻസ് സെറ്റിംഗുകളിലെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കണക്കാക്കുവാനായി ഇന്റർനെറ്റിൽ ഓൺലൈൻ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കാൽക്കുലേറ്ററുകൾ ലഭ്യമാണ്. അവയിൽ വളരെ പ്രയോജനപ്രദമായി തോന്നിയ ഒരു സൈറ്റാണ് DOF Master. ആ സൈറ്റിന്റെ ലിങ്ക് <a href="http://www.dofmaster.com/dofjs.html" target="_blank">ഇവിടെയുണ്ട്</a>. ഇടതു വശത്തായുള്ള ഫീൽഡിൽ ആദ്യം നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയുടെ മോഡൽ സെലക്റ്റ് ചെയ്യുക (ലിസ്റ്റിൽ ഇല്ലെങ്കിൽ ഏറ്റവും അടുത്ത മോഡൽ തെരഞ്ഞെടുക്കൂ). രണ്ടാമത്തെ ഫീൽഡിൽ അപ്പർച്ചറും, മൂന്നാമത്തെ ഫീൽഡിൽ ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരവും തെരഞ്ഞെടുത്തിട്ട് കാൽക്കുലേറ്റ് എന്ന ബട്ടൺ അമർത്താം. ദൂരത്തിന്റെ യൂണിറ്റായി നിങ്ങളുടെ സൌകര്യം പോലെ ഫീറ്റ്, മീറ്റർ, സെന്റിമീറ്റർ ഏതും തെരഞ്ഞെടുക്കാം. ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് റെഡി!<br />
<br />
ഈ സൈറ്റിൽ തന്നെ സൌജന്യമായി ഡൌൺലോഡ് ചെയ്യാവുന്ന ഒരു ഓഫ് ലൈൻ കാൽക്കുലേറ്ററിന്റെ ലിങ്കും കാണാം. അത് ഡൌൺലോഡ് ചെയ്ത് നിങ്ങളുടെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്താൽ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസുകളുടെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് റേഞ്ചുകൾ മനസ്സിലാക്കുവാൻ സാധിക്കും. ഓഫ് ലൈൻ കാൽക്കുലേറ്ററിനേക്കാൾ കൂടുതൽ നല്ലതായി തോന്നുന്നത് ഓൺലൈൻ കാൽക്കുലേറ്റർ ആണ്. അതുപയോഗിച്ച് നിങ്ങൾ തന്നെ വിവധ സെറ്റിങ്ങുകളിൽ ലഭിക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കണക്കാക്കി നോക്കുക. നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസുകളുടെ റേഞ്ച് തന്നെ പരിശോധിക്കുന്നതാവും കൂടുതൽ നല്ലത് - കാരണം പ്രായോഗികമായി ആ ലെൻസ് ആണല്ലോ നിങ്ങൾ എപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കുക.<br />
<br />
ഇവകൂടാതെ ഒരു ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ചാർട്ടും (പ്രിന്റു ചെയ്ത് കൈയ്യിൽ സൂക്ഷിക്കാവുന്നത്) ഈ സൈറ്റിൽ ലഭ്യമാണ്.<br />
<br />
<span style="color: #006600; font-size: 130%;"><br />
<span style="font-weight: bold;">ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ്:</span></span><br />
<br />
താഴെയുള്ള ടേബിൾ നോക്കൂ. ഒരു 50 mm ലെൻസ് അപ്പർച്ചർ സൈസുകൾ മാത്രം മാറ്റിക്കൊണ്ട് മുമ്പിലുള്ള ഒരു പോയിന്റിലേക്ക് ഫോക്കസ് ചെയ്യുകയാണ്. ഓരോ അപ്പർച്ചർ സൈസിലും ഒരടി അകലം വീതം വ്യത്യാസമുള്ള രണ്ടു <span style="font-weight: bold;">പ്രത്യേക ദൂരങ്ങളിൽ</span> ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് ആണ് ഇവിടെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്. അതിലൊന്നിൽ (Far end of DoF) വച്ച് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ പിന്നാമ്പുറം അനന്തതയിലേക്ക് നീളുന്നു. മാത്രവുമല്ല, ഫോർഗ്രൌണ്ടിൽ ഷാർപ്പല്ലാതെ ലഭിക്കുന്ന ഭാഗത്തിന്റെ ദൂരവും വളരെ കുറയുന്നു. ഫലമോ? <span style="color: red; font-weight: bold;">ഫോർഗ്രൌണ്ട് മുതൽ ഇൻഫിനിറ്റി വരെ നീളുന്ന വിശാലമായ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് !</span><br />
<br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 249px; width: 530px;"><col style="width: 68pt;" width="91"></col> <col style="width: 58pt;" width="77"></col> <col span="2" style="width: 54pt;" width="72"></col> <col style="width: 55pt;" width="73"></col> <tbody>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl27" height="17" style="height: 12.75pt; width: 68pt;" width="91"><br />
</td> <td class="xl25" style="font-weight: bold; width: 58pt;" width="77">Focused at</td> <td class="xl25" str="Near " style="font-weight: bold; text-align: center; width: 54pt;" width="72">Near end of DoF </td> <td class="xl25" style="font-weight: bold; text-align: center; width: 54pt;" width="72">Far end of DoF</td> <td class="xl25" style="color: #006600; font-weight: bold; width: 55pt;" width="73">DoF വലിപ്പം</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl28" height="34" rowspan="2" style="border-bottom: 0.5pt solid black; border-top: medium none; height: 25.5pt; text-align: center;">f 5.6</td> <td class="xl24">75 feet</td> <td class="xl24" style="color: red;">37.9 ft</td> <td class="xl24">3875.9 ft</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">3838 ft</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" str="76 feet " style="height: 12.75pt;">76 feet </td> <td class="xl24" style="color: red;">38.1 ft</td> <td class="xl24">Infinity</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">Infinite</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl30" height="34" rowspan="2" style="border-bottom: 0.5pt solid black; border-top: medium none; height: 25.5pt; text-align: center;">f 8</td> <td class="xl24">53 feet</td> <td class="xl24" style="color: red;">26. ft</td> <td class="xl24">2541.7 ft</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">2514.9 ft</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">54 feet</td> <td class="xl24" style="color: red;">27 ft</td> <td class="xl24">Infinity</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">Infinite</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl31" height="34" rowspan="2" style="border-bottom: 0.5pt solid black; border-top: medium none; height: 25.5pt; text-align: center;">f 11</td> <td class="xl24">38 feet</td> <td class="xl24" style="color: red;">19.1 ft</td> <td class="xl24">4525.9 ft</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">4506.9 ft</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">39 feet</td> <td class="xl26" str="19.3 ft " style="color: red;">19.3 ft </td> <td class="xl24">Infinity</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">Infinite</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl30" height="34" rowspan="2" style="border-bottom: 0.5pt solid black; border-top: medium none; height: 25.5pt; text-align: center;">f 16</td> <td class="xl24">27 feet</td> <td class="xl24" style="color: red;">13.5 ft</td> <td class="xl24">5036.7 ft</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">5023.2 ft</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt;">28 feet</td> <td class="xl24" style="color: red;">13.8 ft</td> <td class="xl24">Infinity</td> <td class="xl24" style="color: #006600;">Infinite</td> </tr>
</tbody></table><br />
<br />
ഇപ്രകാരം, ഓരോ ലെൻസിനും, ഒരു പ്രത്യേക അപ്പർച്ചർ സെറ്റിംഗിൽ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിനു പരമാവാധി വ്യാപ്തി കൈവരുത്താവുന്ന രീതിയിൽ അതിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന <span style="font-weight: bold;">ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഒരു ദൂരം</span>, ക്യാമറയ്ക്കുമുന്നിൽ ഉണ്ടാവും. ഈ അകലത്തെയാണ് ഹൈപ്പർഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് (hyperfocal distance) എന്നുവിളിക്കുന്നത്. മുകളിലെ ടേബിളിൽ നൽകിയിരിക്കുന്ന ഉദാഹരണത്തിൽ 50 mm ക്യാമറ ലെൻസ് 5.6 എന്ന അപ്പർച്ചറിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ <span style="font-style: italic;">76 അടിയിലും കൂടുതലായ</span> ഒരു പോയിന്റിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്താൽ, ക്യാമറയിൽ നിന്ന് 38 അടി ദൂരം മുതൽ അങ്ങ് അനന്തത വരെ നീളുന്ന ഒരു മേഖലമുഴുവൻ നല്ല ഷാർപ്പായി ഫോട്ടോ ലഭിക്കും എന്നുകാണാമല്ലോ?<br />
<br />
ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് എന്ന കൺസെപ്റ്റ് ഏറ്റവും ഗുണം ചെയ്യുന്നത് വൈഡ് ആംഗിൾ ഫോട്ടോകളിലാണ് (50mm നു താഴെയുള്ള ആംഗിളുകൾ). കാരണം, ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തുകള് കൂടുതലായ ലെന്സുകള് ഉപയോഗിച്ച് മാക്സിമം DOF ലഭിക്കത്തക്കവിധം ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും അടുത്ത പോയിന്റുകളും ഒരു വൈഡ് ആംഗിള് ലെന്സിനെ അപേക്ഷിച്ച് അകലെ ആയിരിക്കുമല്ലോ? അതുകൊണ്ട് തന്നെ Extreme സൂം ലെൻസുകൾ ഉപയോഗിച്ച് എടുക്കുന്ന ഫ്രെയിമുകളിൽ ഈ കൺസെപ്റ്റ് കൊണ്ട് വലിയ പ്രയോജനമില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് 200 mm, 300 mm എന്നീ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിൽ ഒരു സൂം ലെൻസ് നൽകുന്ന ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകൾ നോക്കൂ. അപ്പർച്ചർ സൈസ് കുറയ്ക്കുമ്പോൾ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ലെങ്തിനു എന്തു സംഭവിക്കുന്നു എന്നും ശ്രദ്ധിക്കുക. ഹൈപ്പര് ഫോക്കല് ഡിസ്ടന്സ് കുറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതൊന്നും ഒരു വൈഡ് ആംഗിള് ലെന്സിനോളം പോരാ എന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ? <br />
<br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" str="" style="border-collapse: collapse; height: 198px; width: 341px;"><col style="width: 89pt;" width="119"></col> <col style="width: 74pt;" width="98"></col> <tbody>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl24" height="17" style="height: 12.75pt; text-align: center; width: 89pt;" width="119"><span style="font-weight: bold;">ഫോക്കൽ ലെങ്ത് / അപ്പർച്ചർ</span></td> <td class="xl25" style="font-weight: bold; text-align: center; width: 74pt;" width="98">Hyperfocal distance</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl25" height="17" style="background-color: #fff2cc; height: 12.75pt; text-align: center;">200 mm @ f/5.6</td> <td class="xl25" style="background-color: #fff2cc; border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">1221.7 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl25" height="17" style="background-color: #fff2cc; border-top: medium none; height: 12.75pt; text-align: center;">200 mm @ f/8</td> <td class="xl25" style="background-color: #fff2cc; border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">864.0 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl25" height="17" style="background-color: #fff2cc; border-top: medium none; height: 12.75pt; text-align: center;">200 mm @ f/22</td> <td class="xl25" style="background-color: #fff2cc; border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">305.9 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl25" height="17" style="background-color: #d9ead3; border-top: medium none; height: 12.75pt; text-align: center;">300 mm @ f/5.6</td> <td class="xl25" style="background-color: #d9ead3; border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">2748.2 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl25" height="17" style="background-color: #d9ead3; border-top: medium none; height: 12.75pt; text-align: center;">300 mm @ f/8</td> <td class="xl25" style="background-color: #d9ead3; border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">1943.6 feet</td> </tr>
<tr height="17" style="height: 12.75pt;"> <td class="xl25" height="17" style="background-color: #d9ead3; border-top: medium none; height: 12.75pt; text-align: center;">300 mm @ f/22</td> <td class="xl25" style="background-color: #d9ead3; border-left: medium none; border-top: medium none; text-align: center;">687.8 feet</td> </tr>
</tbody></table><br />
<br />
ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കാൽക്കുലേറ്റർ ഉപയോഗിച്ച് നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസുകളുടെ വിവിധ ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിലും അപ്പർച്ചറിലും ഉള്ള ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് കണ്ടുപിടിക്കൂ.<br />
<br />
<br />
<span style="color: #006600; font-weight: bold;">ഷാർപ്പ് ലാന്റ്സ്കേപ്പ് ചിത്രം : ഒരു ടിപ്പ്:</span><br />
<br />
ലാന്റ്സ്കേപ്പ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി ചെയ്യുമ്പോൾ വളരെയധികം പ്രയോജനകരമായ ഒരു കാര്യമാണിത്. നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ലെൻസിന്റെ 50 mm നു താഴെയുള്ള ഫോക്കൽ ലെങ്തുകളിലെ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ്, വിവിധ അപ്പർച്ചറുകളിൽ, ഓൺലൈൻ DoF കാൽക്കുലേറ്റർ ഉപയോഗിച്ച് കണ്ടുപിടിക്കൂ. ഇത് മനസ്സിലുണ്ടാവണം. ഫോട്ടോയെടുക്കേണ്ട സീനിൽ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ പോയിന്റ് ഏകദേശം എവിടെയാണെന്നു കണ്ടുപിടിക്കുവാൻ ഒരു എളുപ്പവഴിയുണ്ട്. നിങ്ങൾ ഒരു ലാന്റ്സ്കേപ്പ് ഫോട്ടോയെടുക്കുവാൻ തുടങ്ങുന്നു എന്നിരിക്കട്ടെ. ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു അപ്പർച്ചർ സെറ്റ് ചെയ്യൂ. കുറഞ്ഞ അപ്പർച്ചർ ആയിപ്പോയാൽ DoF കുറയുമോ എന്നൊന്നും ആശങ്കവേണ്ട. എങ്കിലും f/4 നു മുകളിലേക്ക് സെറ്റ് ചെയ്താൽ മതിയാവും. ഇനി ഫോട്ടോയെടുക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന സീനിന്റെ ഏകദേശം മൂന്നിലൊന്നുഭാഗം ഉള്ളിലേക്ക് മാറി (നിങ്ങൾ നിൽക്കുന്ന സ്ഥലത്തുനിന്നും), നിലത്ത് ഫോക്കസ് ചെയ്യൂ. ഇനി ഫോക്കസ് ലോക്ക് ചെയ്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഫ്രെയിം റീക്കമ്പോസ് ചെയ്യുക. ഫോക്കസ് ലോക്ക് ചെയ്യുവാനായി വലിയ ചിട്ടവട്ടങ്ങളൊന്നുമില്ല. സാധാരണ എല്ലാ ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകളിലും ഷട്ടർ റിലീസ് ബട്ടൺ പകുതി അമർത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നാൽ ഫോക്കസ് ലോക്കാവും. ഇനി ചിത്രമെടുത്തോളൂ. ക്യാമറയിൽ നിന്ന് ഏതാനും മീറ്റർ അകലം മുതൽ അങ്ങനന്തതവരെ നീളുന്ന ഷാർപ്പായ ഒരു ഇമേജ് കിട്ടും! പരീക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ട് ചിത്രം പബ്ലിഷ് ചെയ്യണം എല്ലാവരും.<br />
<br />
ഒരു ചോദ്യം കൂടി ചോദിക്കട്ടേ? ചെറിയ അപ്പർച്ചർ സുഷിരങ്ങൾ (വലിയ f number) മാത്രമേ ഷാർപ്പായ ചിത്രങ്ങൾ നൽകുകയുള്ളോ? അല്ലെങ്കിൽ, ഏതു സാഹചര്യത്തിൽ വലിയ അപ്പർച്ചർ ഉപയോഗിച്ചും ഷാർപ്പായ ചിത്രങ്ങളെടുക്കാം?<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: 130%;"><span style="color: #006600; font-weight: bold;">സംഗ്രഹം:</span></span><br />
<br />
<ul><li>ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റിന് മുമ്പിലും പുറകിലുമായി ഒരു നിശ്ചിത വിസ്തൃതിയിലുള്ള ഭാഗങ്ങൾകൂടി ‘ഷാർപ്പായി’ കാണപ്പെടും. ഈ ഭാഗത്തെയാണ് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് എന്നു വിളിക്കുന്നത്</li>
<li>ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് പ്രധാനമായും നാലു കാര്യങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. (1) ലെൻസിന്റെ അപ്പർച്ചർ (2) ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം (3) ലെൻസിൽ നിന്നും ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം (4) ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ. ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ എന്നത് ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ലെങ്തിനേയും, ലെൻസിൽ നിന്ന് ഓബ്ജക്റ്റിലേക്കുള്ള ദൂരത്തേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.</li>
<li>വലിയ അപ്പർച്ചർ സുഷിരങ്ങൾ ലെൻസിനോട് വളരെ അടുത്ത് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് നേരിയതായിരിക്കും.<br />
</li>
<li>അപ്പർച്ചർ സൈസ് കൂട്ടുമ്പോഴും, ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷൻ വർദ്ധിപ്പിക്കുമ്പോഴും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറയുന്നു.</li>
<li>ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിസ്തൃതി ലഭിക്കത്തക്കവിധം - ഫോർഗ്രൌണ്ടിലും ബാക്ക്ഗ്രൌണ്ടിലും - ഒരു ലെൻസിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ അകലത്തെ, ആ ലെൻസിന്റെ, അപ്പോഴുള്ള അപ്പർച്ചർ സെറ്റിംഗിലെ ഹൈപ്പർ ഫോക്കൽ ഡിസ്റ്റൻസ് എന്നു വിളിക്കുന്നു.<br />
</li>
</ul><br />
<span style="font-style: italic;">ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡിന്റെ തുടർന്നുള്ള ചർച്ചകൾ അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ.</span></div><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com60tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-79719575968434876612009-07-02T15:09:00.012+04:002010-04-15T06:36:18.747+04:00പാഠം 18: ISO സെറ്റിംഗുകളും എക്സ്പോഷറുംകഴിഞ്ഞ നാല് അദ്ധ്യായങ്ങളിലായി എക്സ്പോഷറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളാണ് നാം ചർച്ചചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഫോട്ടോഗ്രാഫിയുടെ അടിസ്ഥാനമായ <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">എക്സ്പോഷർ ത്രികോണ</span> ത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ അംഗത്തെക്കൂടി പരിചയപ്പെട്ടിട്ട് എക്സ്പോഷറിനെപ്പറ്റിയുള്ള ചർച്ചകൾ അവസാനിപ്പിക്കാം.<br /><br />ഒരു എക്സ്പോഷർ സെറ്റിംഗ് നിർണ്ണയിക്കുന്ന മുന്ന് അടിസ്ഥാനകാര്യങ്ങളായ അപ്പർച്ചർ, ഷട്ടർ സ്പീഡ്, ISO സെറ്റിംഗുകൾ എന്നിവയാണല്ലോ ഈ ത്രികോണത്തിലെ മൂന്ന് കോണുകളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നത്. ഇതില് ആദ്യത്തേതു രണ്ടും നാം വിശദമായി പഠിച്ചു. മൂന്നാമത്തെ ഘടകമായ ISO യും പ്രകാശനിയന്ത്രണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജോലിയാണു ചെയ്യുന്നതെങ്കിലും അതിന്റെ പ്രവര്ത്തന സംവിധാനം ഒരൽപ്പം വ്യത്യസ്തമാണ്. നമുക്കറിയാം, അപ്പർച്ചറും ഷട്ടറും ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവിനെ Physically നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഘടങ്ങളാണ്. അതേസമയം ISO എന്നത് ഒരു ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറയുടെ സെന്സറില് നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ഇലക്ട്രിക് സിഗ്നലുകളെ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യമാണ്.<br /><br />ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് സെൻസറിന്റെ വിശദമായ ഘടന ഈ ബ്ലോഗിലെ <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2007/12/4.html">പാഠം 4 - ഡിജിറ്റല് ചിത്രങ്ങള്</a>, <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2008/01/6.html">പാഠം 6 - സീമോസും സിസിഡിയും</a> എന്നീ അദ്ധ്യായങ്ങളിൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. “ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസും” എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ സെൻസറിന്റെ സെൻസിറ്റിവിറ്റി എന്നാൽ എന്താണെന്നും വിശദീകരിച്ചിരുന്നു. ഒന്നുകൂടി പെട്ടന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്താം. സെൻസിറ്റിവിറ്റി എന്നാൽ ഒരു ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയുടെ സെൻസറിന്റെ പ്രകാശസംവേദനക്ഷമതയാണ്. ഓരോ സെൻസറിനും അതിനു സ്വതവേയുള്ള ഒരു സെൻസിറ്റിവിറ്റിയുണ്ടാവും. അതിൽ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന സിഗ്നലുകളെ വർദ്ധിതമാക്കിയാണ് (amplify) നമുക്ക് ലഭിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളുടെ ഡേറ്റയുണ്ടാക്കുന്നത്. സെന്സിറ്റിവിറ്റി കൂട്ടുമ്പോള് ഇപ്രകാരം സെന്സറില് നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ഇലക്ട്രിക് സിഗ്നലുകളുടെ ആംപ്ലിഫിക്കേഷന് ആണു കൂട്ടുന്നത്. തന്മൂലം ഒരു പ്രധാന പ്രശ്നം നേരിടുന്നുണ്ട്. ചിത്രത്തിന്റെ ഡേറ്റയുണ്ടാക്കുവാനുള്ള ഇലക്ട്രിക് സിഗ്നലുകളോടൊപ്പം, നമുക്ക് വേണ്ടാത്ത ‘നോയിസ്’ സിഗ്നലുകളും ആംപ്ലിഫൈ ചെയ്യപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് വളരെ ഉയര്ന്ന ISO നമ്പറുകളില് എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള്ക്ക് നോയിസ് ഉണ്ടാകുന്നത്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് ഉയര്ന്ന ISO നമ്പറുകളില് പൊതുവേ കൂടുതലായി നോയിസ് ബാധിക്കപ്പെടുന്നു. SLR കളില് അത്രത്തോളം ഈ പ്രശ്നം കാണാറില്ല. ഇതിന്റെ കാര്യകാരണങ്ങള് വിശദമായി അറിയാന് താല്പര്യമുള്ളവര് <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2008/03/10-iso.html">പാഠം 10: ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസും</a> എന്ന അദ്ധ്യായം ഒരിക്കല് കൂടി വായിച്ചു നോക്കുക.<br /><br />ഈ അദ്ധ്യായത്തില് നമ്മുടെ ചര്ച്ചാവിഷയം അതല്ല. എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയത്തില് ISO യുടെ പങ്ക് എങ്ങനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്താം എന്നതാണ്. ഇപ്പോഴത്തെ പുതിയ മോഡല് ക്യാമറകളിലെല്ലാം തന്നെ ഉയര്ന്ന ISO റേറ്റിംഗ് ഒരു (മാര്ക്കറ്റിംഗ്) പ്ലസ് പോയിന്റായി എടുത്തുകാട്ടാറുണ്ടല്ലോ. ISO 3200 വരെ ലഭ്യമായ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകള് ഇന്ന് മാര്ക്കറ്റില് ലഭ്യമാണ്. അതിനു മുമ്പായി ഒരു പ്രാക്റ്റിക്കല് രംഗം ഒന്നു നോക്കാം. ഒരു സ്റ്റേജില് കഥകളി നടക്കുന്നു. നിങ്ങള് അതിലെ ചില രംഗങ്ങള് ഫോട്ടോയില് പകര്ത്തുവാനായി സദസില് സ്ഥാനം പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. സദസ്യര്ക്ക് ശല്യമുണ്ടാക്കാതെ ക്യാമറ ട്രൈപ്പോഡില് ഉറപ്പിച്ച്, ക്യാമറയില് ഒരു 300 mm സൂം ലെന്സും പിടിപ്പിച്ച് നിങ്ങള് ഫോട്ടോയെടുക്കുവാനായുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാണ്. രംഗത്തെ ലൈറ്റ് സെറ്റിംഗ് ഉപയോഗിച്ചു വേണം ഫോട്ടോയെടുക്കുവാന്, ഫ്ലാഷിന്റെ പരിധി അവിടെ വരെ എത്തുന്നില്ല. ലൈറ്റ് കുറവായതിനാല് ലെന്സിന്റെ പരമാവധി അപ്പര്ച്ചര് തുറന്നു വച്ചിരിക്കുകയാണ്. ISO 200 ല് സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.<br /><br />ക്യാമറയിലെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് ഈ രംഗത്തിനു അനുയോജ്യമായ എക്സ്പോഷര് f/4, 1/30 sec എന്നു കാണിക്കുന്നുണ്ടെന്നിരിക്കട്ടെ. പക്ഷേ കഥകളി നടന്മാരുടെ ചലനങ്ങള് അല്പം ദ്രുതഗതിയിലായതിനാല് എടുക്കുന്ന പടങ്ങളിലെല്ലാം കൈകളുടെ ചലനം ദൃശ്യമാവുന്നു. എന്തുചെയ്യും? ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/125 സെക്കന്റ് എന്നാക്കി മാറ്റിയാല് ഈ പ്രശ്നം ഒഴിവായിക്കിട്ടും എന്നു നിങ്ങള്ക്കറിയാം. അതായത് ഷട്ടര് സ്പീഡ് സ്കെയിലിലെ രണ്ട്ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകള്ക്കു മുകളില് (ഷട്ടര്, അപ്പര്ച്ചര് സ്കെയിലുകള് ഓര്മ്മയില്ലാത്തവര് അതാതു അദ്ധ്യായങ്ങള് നോക്കുക). പക്ഷേ ഷട്ടര് സ്പീഡില് രണ്ടു സ്റ്റോപ്പുകള് മുകളിലേക്ക് പോയാല്, f/4, 1/30 sec എന്നതിനു തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷര് ലഭിക്കാന് അപ്പര്ച്ചര് സ്കെയിലില് രണ്ട് ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകള് താഴേക്ക് പോകേണ്ടതുണ്ട് (f/2) എന്നറിയാമല്ലോ? പക്ഷേ ഇത്രയും ചെറിയ അപ്പര്ച്ചര് നമ്പര് നിങ്ങളുടെ കൈയ്യിലുള്ള ലെന്സില് ലഭ്യമല്ല എന്നിരിക്കട്ടെ. ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് ISO ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ സഹായത്തിനെത്തുന്നത്! അദ്ദേഹം ISO 200 എന്നത് ISO 800 എന്ന് മാറ്റി സെറ്റ് ചെയ്യുന്നു. ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/125 എന്നാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ട് f/4 എന്ന അപ്പര്ച്ചറില് ചിത്രം എടുക്കുന്നു. ഹാവൂ, ആശ്വാസം! ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല.<br /><br />ഇവിടെ എന്താണ് ക്യാമറ ചെയ്തത് എന്നു മനസ്സിലായല്ലോ? ഷട്ടര് സ്പീഡ് മൂന്നു സ്റ്റോപ്പുകള് മുകളിലേക്ക് മാറ്റിയപ്പോള് സംഭവിച്ച പ്രകാശക്കുറവ് പരിഹരിക്കുവാനായി, സെന്സറിന്റെ സിഗ്നല് ആംപ്ലിഫിക്കേഷന് അതിനു തുല്യമായ അളവില് വര്ദ്ധിപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ കൂടുതല് പ്രകാശം ക്യാമറയിലേക്ക് കടന്ന ഒരു പ്രതീതി ഉണ്ടാക്കിത്തീര്ത്തു. അതായത് ഒരു ഫുള് സ്റ്റോപ്പ് എക്സ്പോഷര് മാറ്റത്തിനു തുല്യമായ എഫക്റ്റാണ് ഒരു ഫുള് സ്റ്റോപ്പ് ISO സെറ്റിംഗ് മാറ്റത്തിലൂടെ നമുക്ക് ലഭ്യമാവുന്നത്.<br /><br /><br />ഷട്ടറിന്റെയും, അപ്പര്ച്ചറിന്റെയും ഫുള്സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകളെ പരിചയപ്പെട്ടതുപോലെ ISO യുടെ സ്കെയില് കൂടി ഒന്നു പരിചയപ്പെടാം. സാധാരണയായി ISO സ്കെയില് ആരംഭിക്കുന്ന നമ്പര് വിവിധ ക്യാമറകളില് വ്യത്യസ്തമാണ്. എങ്കിലും പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് 50, 100 എന്നിവയില് ഒന്നിലോ SLR ക്യാമറകളില് 100, 200 എന്നീ നമ്പറുകളില് ഒന്നിലോ ആണ് ISO ആരംഭിക്കുന്നതായി കാണുന്നത്. എവിടെനിന്നാരംഭിക്കുന്നു എന്നതിലല്ല, അവയുടെ നമ്പര് കൂടുന്ന ക്രമം അനുസരിച്ചാണ് ഏതു സ്കെയിലിലാണ് അവ സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്.<br /><br />ISO യുടെ ഫുള്സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഇപ്രകാരമാണ്.<br /><br /><table str="" style="border-collapse: collapse; width: 513px; height: 37px;" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"><col style="width: 99pt;" width="132"><col style="width: 58pt;" width="77"><col style="width: 54pt;" span="2" width="72"><col style="width: 55pt;" width="73"><col style="width: 54pt;" width="72"><tbody><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; width: 99pt;" width="132" height="17">ISO scale full stop</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 58pt; text-align: center;" num="" width="77">100</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 54pt; text-align: center;" num="" width="72">200</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 54pt; text-align: center;" num="" width="72">400</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 55pt; text-align: center;" num="" width="73">800</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 54pt; text-align: center;" num="" width="72">1600</td> </tr></tbody></table><br /><br />എങ്കിലും ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് ഫുള് സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകളേക്കാള് കൂടുതലായി ഉപയോഗിക്കുന്നത് കൂടുതല് ഫൈന്ട്യൂണീംഗ് സാധ്യമായ 1/3 സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ആണെന്ന് അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് സ്കെയിലുകളെപ്പറ്റി ചര്ച്ച ചെയ്ത അവസരത്തില് പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ. ഇവിടെയും അതേപോലെ 1/3 increments ലുള്ള ഒരു സ്കെയില് ലഭ്യമാണ്. അതിപ്രകാരമാണ്.<br /><br /><table str="" style="border-collapse: collapse; width: 541px; height: 87px;" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"><col style="width: 99pt;" width="132"> <col style="width: 58pt;" width="77"> <col style="width: 54pt;" span="2" width="72"> <col style="width: 55pt;" width="73"> <col style="width: 54pt;" width="72"> <col style="width: 48pt;" width="64"> <tbody><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td rowspan="3" class="xl25" style="height: 38.25pt; width: 99pt;" width="132" height="51">ISO scale<br />1/3 stops</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 58pt; text-align: center;" num="" width="77">100</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 54pt; text-align: center;" num="" width="72">125</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 54pt; text-align: center;" num="" width="72">160</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 55pt; text-align: center;" num="" width="73">200</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 54pt; text-align: center;" num="" width="72">250</td> <td class="xl24" style="border-left: medium none; width: 48pt; text-align: center;" num="" width="64">320</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none; height: 12.75pt; text-align: center;" num="" height="17">400</td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;" num="">500</td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;" num="">640</td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;" num="">800</td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;" num="">1000</td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;" num="">1250</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none; height: 12.75pt; text-align: center;" num="" height="17">1600</td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none;"><br /></td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none;"><br /></td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none;"><br /></td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none;"><br /></td> <td class="xl24" style="border-top: medium none; border-left: medium none;"><br /></td> </tr></tbody></table><br /><br />നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെ ISO സെറ്റിംഗ് മാറ്റുമ്പോള് ഏറിയകൂറും ഇപ്രകാരമായിരിക്കും നിങ്ങള്ക്ക് ISO സ്കെയില് ലഭിക്കുക. മിക്കവാറും എല്ലാ ക്യാമറകളും ഓട്ടോ ISO എന്നൊരു സെറ്റിംഗ് തരുന്നുണ്ട്. ഇവിടെ പ്രോഗ്രാം മോഡുകളില് ഫോട്ടോഗ്രാഫര് സെറ്റ് ചെയ്യുന്ന അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് കോമ്പിനേഷനുകളുടെ ഉള്ളില്ത്തന്നെ എക്സ്പോഷര് നിയന്ത്രിച്ചു നിര്ത്തുവാന് സാധ്യമാവുന്ന ഒരു ISO സെറ്റിംഗ് ക്യാമറ സ്വയം തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. എന്നാല് ആദ്യം സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ വളരെ ഉയര്ന്ന ISO നമ്പറുകളില് നോയിസ് ശല്യം ഉണ്ടാവാനുള്ള സാധ്യതയുള്ളതിനാല് ഈ സൌകര്യം disable ചെയ്യുകയോ അല്ലെങ്കില് ഒരു പരിധിക്കുള്ളില് മാത്രം ഓട്ടോ സെലക്ഷനു അനുമതി നല്കുകയോ ചെയ്യാവുന്നതാണ്.<br /><br />ഉയര്ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകളിലെ നോയിസ് കുറയ്ക്കുവാനായി പല പ്രതിവിധികളും വിവിധ ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് അവരുടെ ക്യാമറകളില് ഉള്പ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതിലൊന്ന് ഇമേജുകളെ വളരെ സോഫ്റ്റ് ആക്കിമാറ്റുന്നതാണ്. ഇതിനുപകരം ഫോട്ടോഷോപ്പില് പോസ്റ്റ് പ്രോസസിംഗില് നോയിസ് മാറ്റുവാനുള്ള ഫില്റ്ററുകള് ലഭ്യമാണ്. നോയിസ് മാറ്റുമ്പോള് സംഭവിക്കുന്ന പ്രധാനപ്രശ്നം നോയിസ് മാറ്റപ്പെടുന്നതിനോടൊപ്പം നല്ല ഡേറ്റയും കുറച്ചൊക്കെ നഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്നതാണ്. ഉയര്ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകളിലെ നോയിസിന് മറ്റൊരു കാരണം നീണ്ട എക്സ്പോഷറുകളാണ്. സാധാരണയായി രണ്ട് സെക്കന്റിലധികം നീളുന്ന എക്സ്പോഷറുകളില്, ISO 800 നു മേല് സെറ്റിങ്ങുകളില് നോയിസ് കൂടുതലായി കാണുന്നു. സെന്സറിലെ പിക്സലുകള് ചൂടാവുന്നതിനാലാണ് ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന രണ്ടു ചിത്രങ്ങള് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി കണ്ടുനോക്കൂ. ഇടതുവശത്തേത് ISO 1600 ല് എടുത്തത് (2 sec) വലതുവശത്തേത് ISO 200 ല് എടുത്തത് (6 sec).<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijEVu11U-8ivxUsImOjKwWXMk0R2R05nXElL85VaGWpvscsPBV5NNyDbInnIifGb5jPQ-W-zx1oVvx_OHXNf4v8_WEMIvH-RGf0WGeBHhjml6fN5S_EUsQjaRAU33_TirWmEe2aJ_1Mko/s1600-h/Noise.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 575px; height: 197px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijEVu11U-8ivxUsImOjKwWXMk0R2R05nXElL85VaGWpvscsPBV5NNyDbInnIifGb5jPQ-W-zx1oVvx_OHXNf4v8_WEMIvH-RGf0WGeBHhjml6fN5S_EUsQjaRAU33_TirWmEe2aJ_1Mko/s400/Noise.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5353938020734125042" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />കൂടുതല് സമയം എക്സ്പോസ് ചെയ്യേണ്ട ചിത്രങ്ങളിലെ നോയിസ് കുറയ്ക്കുവാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല വഴി, കുറഞ്ഞ ISO സെറ്റിംഗുകളില് ട്രൈപ്പോഡില് വച്ച് ആ ചിത്രങ്ങള് എടുക്കുക എന്നതാണ്.<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷറുകള്:</span> <span style="font-weight: bold;">Equivalent exposures</span><br /><br />എക്സ്പോഷറുകളെപ്പറ്റി ഇത്രയും വിശദമായി മനസ്സിലാക്കിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു കാര്യം വ്യക്തമായിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ. ഒരു പ്രത്യേക എക്സ്പോഷര് എന്നത് അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് എന്നിവയുടെ ഒരു പ്രത്യേക സെറ്റിംഗ് എന്നതിനേക്കാളുപരി ആ സെറ്റിംഗ് ക്യാമറയുടെ സെന്സറിലേക്ക് പതിപ്പിക്കുന്ന ലൈറ്റിന്റെ അളവാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ഒരേ രംഗം നാം വ്യത്യസ്ത ക്യാമറകള് കൊണ്ടു പകര്ത്തിയാലും ചിത്രങ്ങള് ഒരേപോലെ ലഭിക്കുന്നത്. ഒരു പക്ഷേ അവയുടെ ഫയലുകളുടെ എക്സിഫ് ഡേറ്റ പരിശോധിച്ചാല് വിവിധക്യാമറകള് ഒരേ രംഗം (ഫുള് ഓട്ടോ മോഡില്) പകര്ത്തിയിരിക്കുന്നത് വിവിധ സെറ്റിംഗുകളില് ആണെന്നുകാണാം. എങ്കിലും ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന റിസല്ട്ട് ഒന്നുതന്നെ!<br /><br />ഇതിങ്ങനെ സാധ്യമാവണമെങ്കില് ഈ സെറ്റിംഗുകള് തമ്മില് അഭേദ്യമായ എന്തോ ഒരു ബന്ധമുണ്ടാവണമല്ലോ. തീര്ച്ചയായും ഉണ്ട്. അതാണ് Equivalent exposures അഥവാ തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷര് വിലകള് എന്നു വിളിക്കുന്ന സെറ്റിംഗുകള്. അതായത് ഒരു പ്രത്യേക എക്സ്പോഷര് സെറ്റിംഗിനു തുല്യമായ മറ്റു എക്സ്പോഷര് വിലകള് നമുക്ക് ക്യാമറയുടെ സഹായത്തോടെയോ അല്ലാതെയോ കണ്ടുപിടിക്കാം എന്നു സാരം.<br /><br />ഇത് എളുപ്പത്തില് മനസ്സിലാക്കുന്നതിനായി ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം. ക്യാമറകള് ഇന്നത്തെപ്പോലെ അത്യന്താധുനിക ടെക്നോളജികള് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനു മുമ്പ് Sunny 16 Rule എന്നൊരു നിയമം പണ്ട് ഫിലിം യുഗത്തിലെ ഫോട്ടോഗ്രാഫര്മാര് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. വളരെ ലളിതമായ ഒരു എക്സ്പോഷര് വാല്യു ആണിത്. ആകാശം മേഘാവൃതമല്ലാതെ സൂര്യന് നല്ല്ല വെയില് നല്കുന്ന തെളിഞ്ഞ കാലാവസ്ഥയുള്ള ഒരു ദിവസം, നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയുടെ അപ്പര്ച്ചര് f/16 ല് സെറ്റ് ചെയ്താല്, കറക്റ്റായ ഒരു എക്സ്പോഷര് ലഭിക്കുവാന് നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയില് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ISO യുടെ ഗുണനവിപരീതം ഉപയോഗിച്ചാല് മതി എന്നാണ് ഈ നിയമം പറയുന്നത്. ഗുണനവിപരീതം എന്നാല് ISO 100 ആണെങ്കില് ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/100 (അതിന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത ഷട്ടര് നമ്പര് എന്നു സാരം) ISO 200 ആണെങ്കില് 1/200 എന്നിങ്ങനെ.<br /><br /><br />എന്തേ പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നോ? SLR ക്യാമറകള് കൈയ്യിലുള്ളവരെല്ലാവരും ഇതു പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുക (മേല്പ്പറഞ്ഞരീതിയില് ആണു വെയില് ഉള്ളതെങ്കില്). ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്ററിനെ തല്ക്കാലത്തേക്ക് ഉപേക്ഷിക്കാം! ക്യാമറ മാനുവല് മോഡില് ഇട്ട് ISO 200 എന്നു സെറ്റ് ചെയ്യുക. അപ്പര്ച്ചര് f/16 എന്നും ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/200 എന്നും സെറ്റ് ചെയ്യുക. പരീക്ഷണത്തിനിടയില് എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷനും ഒപ്പം ചേര്ക്കാവുന്നതാണ് (റിസല്ട്ട് ഉടനടി കാണാം എന്നതിനാല്). ഓര്ക്കുക ഇത് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയുടെ വികസനകാലഘട്ടത്തില്, ആളുകള് അവരുടെ അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ഒരു റൂള് ആണ്. ഇപ്പോഴത്തെ Sophisticated light meter എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയം പോലെ ഇത് അത്ര കിറുകൃത്യം ആവണമെന്നില്ല. മാത്രവുമല്ല, ഔട്ട് ഡോര് ഫോട്ടോഗ്രാഫിക്കുമാത്രമേ ഇതു ബാധകമായുള്ളൂതാനും.<br /><br /><br />നമ്മുടെ ചര്ച്ചാവിഷയം അതല്ല. ഇവിടെ സൂചിപ്പിച്ച f/16, 1/ISO എന്നതിന്റെ തുല്യമായ എക്സ്പോഷറുകള്, F-stop, T-stop സ്കെയിലുകള് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് നമുക്ക് ഒന്നു കണ്ടുപിടിച്ചു നോക്കാം.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെ 1/3 ഷട്ടര്സ്പീഡ് സ്കെയില്:</span> (1/സ്കെയിലിലെ നമ്പര് എന്നു വായിക്കുക)<br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">2</span>, 2.5, 3.2,<span style="color: rgb(204, 0, 0);"> 4</span>, 5, 6. 4, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">8</span>, 10, 12, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">15</span>, 20, 25, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">30</span>, 40, 50, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">60</span>, 80, 100, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">125</span>, 160, 200, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">250</span>, 320, 400, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">500</span>, 640, 800, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">1000</span>, 1250, 1600, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">2000</span><br /><br />(ചുവന്ന അക്കങ്ങള് ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകള്)<br /><br /><span style="font-weight: bold;">നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലെ 1/3 അപ്പര്ച്ചര് സ്കെയില് </span>:<br /><br />f/# <strong><span style="color: rgb(255, 0, 0);">1.0</span></strong>, 1.1, 1.2, <strong><span style="color: rgb(255, 0, 0);">1.4</span></strong>, 1.6, 1.8, <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>2</strong></span>, 2.2, 2.5, <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>2.8</strong></span>, 3.3, 3.5, <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>4</strong></span>, 4.5, 5.0, <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>5.6</strong></span>, 6.3, 7.1, <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>8</strong></span>, 9, 10, <strong><span style="color: rgb(255, 0, 0);">11</span></strong>, 13, 14, <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>16</strong></span>, 18, 20, <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>22</strong></span>, 32<br /><br /><br />നിങ്ങള് സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ISO 200 ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഒരു പടി മുകളിലേക്കോ താഴേക്കോ മാറ്റിയാല്, അപ്പര്ച്ചര് ഒരു പടി വിപരീത ദിശയില് നീക്കണം എന്നറിയാമല്ലോ? അങ്ങനെയെങ്കില്, നമ്മുടെ സണ്ണി 16 നിയമത്തിലെ f/16, 1/200 എന്ന എക്സ്പോഷറിനു തുല്യമായ മറ്റു എക്സ്പോഷര് വിലകള് ഒന്നെഴുതിനോക്കാം. (മുകളില് എഴുതിയിരിക്കുന്ന സ്കെയിലുകളിലേക്ക് ഒരു കണ്ണുവേണം f16 ന്റെ ഇടത്തേക്കും, ഷട്ടര് 200 ന്റെ വലത്തേക്കും ഓരോ സ്റ്റെപ്പ് കൂട്ടികൂട്ടിയാണ് താഴെ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്)<br /><br /><table str="" style="border-collapse: collapse; width: 173px; height: 243px;" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"><col style="width: 31pt;" width="41"> <col style="width: 48pt;" span="2" width="64"> <tbody><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; width: 31pt;" width="41" height="17"><br /></td> <td class="xl25" style="width: 48pt; text-align: center;" width="64">f /16</td> <td class="xl25" style="border-left: medium none; width: 48pt; text-align: center;" width="64">1/200</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/13</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/250</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/11</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/320</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/9.5</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/400</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/8</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/500</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/6.7</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/640</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/5.6</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/800</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/4.8</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/1000</td> </tr></tbody></table><br /><br />അതുപോലെ തിരിച്ചു മുകളിലേക്കും ഇതിനു തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷറുകള് നമുക്ക് എഴുതാവുന്നതാണ്. ഇങ്ങനെ:<br /><br /><table str="" style="border-collapse: collapse; width: 174px; height: 119px;" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"><col style="width: 31pt;" width="41"> <col style="width: 48pt;" span="2" width="64"> <tbody><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; width: 31pt; text-align: center; font-weight: bold;" width="41" height="17"><br /></td> <td class="xl25" style="width: 48pt; text-align: center;" width="64">f /16</td> <td class="xl25" style="border-left: medium none; width: 48pt; text-align: center;" width="64">1/200</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/19</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/160</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/22</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/125</td> </tr><tr style="height: 12.75pt;" height="17"> <td class="xl24" style="height: 12.75pt; text-align: center; font-weight: bold;" str="'=" height="17">=</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; text-align: center;">f/32</td> <td class="xl25" style="border-top: medium none; border-left: medium none; text-align: center;">1/100</td> </tr></tbody></table><br /><br />ഇപ്പോള് മനസ്സിലായിക്കാണുമല്ലോ എങ്ങനെയാണ് എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷന് ചെയ്യുമ്പോഴും, അപ്പര്ച്ചര് പ്രയോറിറ്റി, ഷട്ടര് പ്രയോറിറ്റി എന്നീ മോഡുകളില് നമുക്ക് വേണ്ട അപ്പര്ച്ചറോ, ഷട്ടര് സ്പീഡോ തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴും ക്യാമറ ഇത്ര കൃത്യമായി തത്തുല്യമായി മാറേണ്ടതെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നതെന്ന്! അതെല്ലാം ലളിതമായ ഗണിതസമവാക്യങ്ങളില് അധിഷ്ഠിതം. ഈ ടേബിള് ആരും കാണാതെ പഠിക്കണം എന്നില്ല. എങ്ങിനെയാണ് തത്തുല്യമായ എക്സ്പോഷര് വിലകള് കണ്ടുപിടിക്കുന്നതെന്ന് ഉദാഹരണമായി ഇതു പറഞ്ഞു എന്നു മാത്രം. (f/16, 1/200) എന്ന സെറ്റിംഗില് എടുക്കുന്ന ഒരു പൂവിന്റെ ഫോട്ടോയുടെ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡ് കൂട്ടുവാനായി നാം f/4.8, 1/1000 എന്ന സെറ്റിംഗിലേക്ക് മാറുമ്പോള് ഓര്ക്കുക, രണ്ടും ഫലത്തില് ക്യാമറയിലേക്ക് കടത്തിവിടുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് ഒന്നുതന്നെ എന്ന്. DoF എന്ന എഫക്റ്റ് കൂട്ടുവാനായി നാം അതിനു equivalent ആയ ഒരു എക്സ്പോഷര് തെരഞ്ഞെടുത്തു എന്നുമാത്രം. ഇതേരീതിയില്, ഏതു സ്റ്റാര്ട്ടിംഗ് എക്സ്പോഷര് വാല്യുവില് നിന്നും തത്തുല്യമായ മറ്റ് എക്സ്പോഷര് വിലകള് നമുക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാവുന്നതാണ്.<br /><br /><br /><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color:white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-39623910795810577592009-06-09T15:17:00.010+04:002010-04-15T06:30:33.037+04:00പാഠം 17: എക്സ്പോഷർ കോമ്പന്സേഷന്<span style="color: rgb(153, 153, 153);font-size:85%;" >അറിയിപ്പ്: ഇതിനുമുമ്പ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച “മീറ്ററിംഗ് മോഡുകൾ” എന്ന പാഠം ഏകദേശം മുഴുവനായിത്തന്നെ ഒന്നു പരിഷ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്. നേരത്തേ അത് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന അവസരത്തിൽ വായിച്ചവർ ഒരിക്കൽകൂടീ ആ ലേഖനം വായിക്കുവാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നു. ഈ അദ്ധ്യായത്തിന്റെ കുറേ ഭാഗങ്ങൾ കഴിഞ്ഞതവണ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന മീറ്ററിംഗ് അദ്ധ്യായത്തിന്റെ ഭാഗം ആയിരുന്നു.<br />
</span><br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 102, 0);">എക്സ്പോഷർ വാല്യൂ അഥവാ EV:</span></span><br />
<br />
കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് അദ്ധ്യായങ്ങളിലായി നാം ചർച്ചചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന കാര്യം അടിസ്ഥാന പരമായി ഒന്നുതന്നെയാണ് - എക്സ്പോഷർ വാല്യു അഥവാ EV. വായനക്കാരുടെ ഓർമ്മയെ ഒന്നുകൂടി പുതുക്കുവാനായി എക്സ്പോഷർ വാല്യൂ എന്ന കൺസെപ്റ്റ് ഒരിക്കൽ കൂടി ലളിതമായി ഇവിടെ പറയുന്നു.<br />
<br />
ഒരു ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറയുടെ സെൻസറിൽ (അല്ലെങ്കിൽ ഫിലിമിൽ) ഒരു നിശ്ചിത സമയത്തേക്ക് എത്ര അളവു പ്രകാശം പതിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് എക്സ്പോഷർ വാല്യൂവാണ്. ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് നിയന്ത്രിക്കുന്നത് അപ്പർച്ചർ സുഷിരത്തിന്റെ വലിപ്പവും, അത് റിക്കോർഡ് ചെയ്യപ്പെടുന്ന സമയം നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഷട്ടർ സ്പീഡുമാണ്. ഇതു രണ്ടും ചേരുന്ന ഒരു നമ്പറിനെയാണ് എക്സ്പോഷർ വാല്യു എന്ന് നാം വിളിക്കുന്നത്. ഓരോ എക്സ്പോഷർ വാല്യുവും സെൻസറിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന മാറ്റങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമാണ്.<br />
<br />
ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകളിൽ, ഒരു രംഗത്തിന്റെ എക്സ്പോഷർ വാല്യൂ നിർണ്ണയിക്കുവാനായി നമ്മെ സഹായിക്കുന്നത് ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്ററാണ്. മാനുവൽ മോഡിൽ ഈ മീറ്റര് ഉപയോഗിച്ച് നമുക്ക് സ്വയം എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയിക്കുവാന് സാധിക്കും, മറ്റു മോഡുകളില് ക്യാമറ ഈ മീറ്റര് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയിക്കുന്നു. ഈ ലൈറ്റ് മീറ്റർ ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന ഫ്രെയിമിന്റെ ഭാഗങ്ങളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണ് വ്യത്യസ്ത മീറ്ററിംഗ് മോഡുകൾ പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. മീറ്ററിംഗ് മോഡുകൾ എന്ന അദ്ധ്യായത്തിന്റെ അവസാനം പറഞ്ഞിരുന്ന, ഒരേ രംഗത്തെ വ്യത്യസ്ത മീറ്ററിംഗ് മോഡുകൾ ഉപയോഗിച്ച് അളന്ന് ചിത്രമെടുക്കുന്ന പരീക്ഷണം ഓർമ്മയുണ്ടാവുമല്ലോ? ഒരു പ്രത്യേക എക്സ്പോഷര് വാല്യുവില് നിന്നും അല്പാല്പം മുകളിലേക്കോ താഴേക്കോ മാത്രമാണ് വ്യത്യസ്ത മീറ്ററിംഗ് മോഡുകളിൽ വരുന്ന എക്സ്പോഷർ വ്യത്യാസം എന്ന് അവിടെ നാം കാണുകയുണ്ടായി.<br />
<br />
അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഒരു ചോദ്യം പലർക്കും ഉണ്ടാവാം - പ്രത്യേകിച്ച് എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നവർക്ക്. ഒരു രംഗത്തിന്റെ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ഫ്രെയിമിന്റെ ഏകദേശ എക്സ്പോഷർ വാല്യൂ നമുക്ക് മനസ്സിലായിക്കഴിഞ്ഞാൽ എന്തിന് ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്ററിനേയും, മീറ്ററിംഗ് മോഡുകളേയും കൂടുതൽ ആശ്രയിക്കണം? ഒരു ഫ്രെയിമിന്റെ എക്സ്പോഷർ വാല്യൂവിൽ ‘ചില്ലറ മാറ്റങ്ങൾ’ നമുക്കുതന്നെ വരുത്താനായാൽ നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രീതിയിൽ കൂടുതൽ വ്യക്തതയോടെ തെളിമയോടെ മാനുവലായി ഒരു ഫ്രെയിമിനെ എക്സ്പോസ് ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കില്ലേ? തീർച്ചയായും സാധിക്കും. അതിനാണ് എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷന് (exposure compensation) എന്നൊരു സംവിധാനം എല്ലാ ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകളിലും നൽകിയിരിക്കുന്നത് - എല്ലാ ക്യാമറകളും എന്നു പറയുമ്പോൾ എല്ലാം അതിൽ പെടുന്നു SLR & Point-shoot cameras !! പോയിന്റ് & ഷൂട്ട് ക്യാമറകൾ കൈയ്യിലുള്ളവരും വിഷമിക്കേണ്ട എന്നു സാരം!<br />
<br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><strong><span style="color: rgb(0, 102, 0);">എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷന്:</span></strong></span><br />
<br />
“കുറവുകളെ, നഷ്ടങ്ങളെ നികത്തുക” എന്ന അര്ത്ഥമാണല്ലോ ഇംഗ്ലീഷില് Compensation എന്ന വാക്കിനുള്ളത്. ഇവിടെ പ്രകാശത്തിന്റെ കുറവിനെ അല്ലെങ്കില് കൂടുതലിനെ പരിഹരിക്കുക എന്നതാണ് Exposure compensation എന്നതുകൊണ്ട് അര്ത്ഥമാക്കുന്നത്. ഈ സംവിധാനം SLR ക്യാമറകളില് മാത്രമല്ല, ചെറിയ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് വരെ കാണാവുന്നതാണ്. നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയുടെ ബോഡിയിലുള്ള ബട്ടണുകള് ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കൂ. അതിലൊന്നിന്റെ മേല് താഴെക്കാണുന്ന ചിത്രത്തിലേതുപോലെ ഒരു ഐക്കണ് കാണാം. ഇതാണ് എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷന് ബട്ടണ്. വിവിധ മോഡൽ ക്യാമറകളിൽ ഈ കൺട്രോൾ ഡയൽ പലവിധത്തിലായിരിക്കും എന്നറിയാമല്ലോ? അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയുടെ മാനുവൽ നോക്കി, ഈ ബട്ടൺ പ്രവർത്തിപ്പിക്കുന്നതെങ്ങനെ എന്ന് നോക്കുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDKL7dMHC0vahf_z8NkZxVIx0KJ_-yvRuxBI6y0XKuuy7PabV5WCfa26wHEScat9VxxnVvdjQ3jf8XTqHTGA8hZ9_-GNbDSHjN3I8bP5RHQFebTf3ZCCBcWCCB8jQz6DvOr4kgS5bNPQQ/s1600-h/compensation.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306629996003443394" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 267px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDKL7dMHC0vahf_z8NkZxVIx0KJ_-yvRuxBI6y0XKuuy7PabV5WCfa26wHEScat9VxxnVvdjQ3jf8XTqHTGA8hZ9_-GNbDSHjN3I8bP5RHQFebTf3ZCCBcWCCB8jQz6DvOr4kgS5bNPQQ/s400/compensation.jpg" border="0" /></a><br />
ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്ക് ഏറ്റവും ഉപയോഗപ്രദമായ ഒരു സംവിധാനമാണിത്. ഉപയോഗം വളരെ ലളിതം. ആ ബട്ടണില് അമര്ത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ക്യാമറയുടെ കണ്ട്രോള് ഡയല് ഇടത്തേക്കോ വലത്തേക്കോ തിരിക്കുക. ഉടന് തന്നെ എക്സ്പോഷര് വാല്യൂ പോസ്റ്റിറ്റീവ് (+) സൈഡിലേക്കോ നെഗറ്റീവ് (-) സൈഡിലേക്കോ മാറുകയായി! എന്നുവച്ചാല് അപ്പര്ച്ചര് എത്രയാണ്, ഷട്ടര് സ്പീഡ് എത്രയാണ് എന്നൊന്നും ചിന്തിച്ച് ബേജാറാവേണ്ട ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ, ഇരുണ്ട രംഗങ്ങള് തെളിഞ്ഞതായും, കൂടുതല് പ്രകാശമാനമായ രംഗങ്ങള് പ്രകാശം കുറഞ്ഞ അളവിലും നിങ്ങള്ക്ക് വളരെ എളുപ്പം ക്രമീകരിക്കാവുന്നതാണ് എന്നു സാരം. മിക്കവാറും എല്ലാ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലും ക്യാമറയുടെ ലൈവ് പ്രിവ്യൂവിൽ (ചിത്രം കാണുന്ന ഡിസ്പ്ലേ) ഈ ബട്ടണിന്റെ എഫക്റ്റ് അപ്പോൾ തന്നെ കാണാൻ സാധിക്കും - ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ! ചിലവയിൽ എടുക്കുന്ന ചിത്രത്തിൽ മാത്രമേ ഇതിന്റെ എഫക്റ്റ് കാണുവാനാവുകയുള്ളൂ. എസ്.എൽ.ആർ ഉപയോഗിക്കുന്നവർക്ക് ഫോട്ടോ എടുത്തുകഴിഞ്ഞ് മാത്രമേ ഇതിന്റെ എഫക്റ്റ് കാണാനാവൂ.<br />
<br />
വിവിധ ക്യാമറ നിർമ്മാതാക്കൾ പോസിറ്റീവ്, നെഗറ്റീവ് എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷനുകൾ ഡിസ്പ്ലേയിൽ കാണിക്കുവാനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന രീതികൾ താഴെപ്പറയുന്നവയിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്നാവാം.<br />
<br />
<ul><li>-2 . . -1 . . 0 . . +1 . . + 2</li>
<li>-1...-0.7...-0.3...0...+0.3...+0.7...+1</li>
<li>-2...-1...0...+1...+2<br />
</li>
</ul><br />
മിക്കവാറും എല്ലാ ക്യാമറകളിലും മുകളിലേക്കോ താഴേക്കോ <span style="font-weight: bold;">രണ്ട് ഫുൾ സ്റ്റോപ്പുകൾ </span>വരെ ഇപ്രകാരം എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ ചെയ്യാവുന്നതാണ്. ഏതു രീതിയില് പറഞ്ഞാലും ലഭിക്കുന്ന ഫലം ഒന്നുതന്നെ.<br />
<br />
<span style="font-size:85%;"><span style="font-weight: bold;">കുറിപ്പ്</span>: സാധാരണയായി ഫുള്ഓട്ടോമാറ്റിക് മോഡില് ക്യാമറകള് EV അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യുവാന് അനുവദിക്കുകയില്ല; ചില പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് ഫുൾ ഓട്ടോ മോഡിലും ഇത് സാധ്യമാണ്. എല്ലാ ക്യാമറകളിലും P, S or T, A, M എന്നീ മോഡുകളില് EV ആവശ്യാനുസരണം അഡ്ജ്സ്റ്റ് ചെയ്യുവാന് സാധിക്കും.</span><br />
<br />
സാങ്കേതികമായി ഈ ബട്ടണ് ചെയ്യുന്ന ജോലി എന്താണെന്ന് ലളിതമായി ഒന്നു പറയാം. എക്സ്പോഷര് സ്കെയിലുകളെപ്പറ്റി കഴിഞ്ഞ രണ്ട് അദ്ധ്യായങ്ങളില് നാം ചര്ച്ചചെയ്യുകയുണ്ടായല്ലോ. F സ്കെയിലും T സ്കെയിലും പ്രത്യേകമായി ഉണ്ടെന്നും അവയോരോന്നും ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് 1/3 increments അല്ലെങ്കില് 1/3 സ്റ്റെപ്പുകളിലായാണ് ഈ സ്കെയിലുകളില് ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നും പറയുകയുണ്ടായി<br />
<br />
ഇനി പറയുന്ന കാര്യം അറിവിലേക്കായി പറയുന്നുവെന്നേയുള്ളൂ, കാണാതെ പഠിക്കേണ്ടതില്ല! ഒരു പ്രത്യേക എക്സ്പോഷര് വാല്യുവില്നിന്നും (EV ) 1/3 സ്റ്റോപ് നെഗറ്റീവ് സൈഡിലേക്ക് പോയാല് നിലവിലുള്ള നിലയില്നിന്നും 33% കുറവ് പ്രകാശവും, 2/3 സ്റ്റോപ് മൈനസ് ചെയ്താല് 66% കുറവ് പ്രകാശവും, 3/3 അതായത് 1 സ്റ്റോപ് മൈനസ് ചെയ്താല് ആദ്യമുണ്ടായിരുന്നതിന്റെ പകുതി പ്രകാശവുമായിരിക്കും ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുക. ഇതുപോലെതന്നെ, പോസ്റ്റിറ്റീവ് സൈഡിലേക്ക് പോവുകയാണെങ്കില് നിലവിലുള്ള നിലയില്നിന്നും 33% കൂടുതല് പ്രകാശവും, +2/3 സ്റ്റോപ് പോയാല് 66% കൂടുതല് പ്രകാശവും, +3/3 അതായത് 1 സ്റ്റോപ് പോയാല് നിലവിലുള്ളതിന്റെ ഇരട്ടി പ്രകാശവുമായിരിക്കും ക്യാമറയിലേക്ക് കടക്കുക.<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില് ഇത് അല്പംകൂടി ഭംഗിയായി വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. വലുതാക്കി നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEkfiUGSDnxQsBsPa460jPakyOt6vzElAyqQXXrC_ec0T1eLcoZPwn6_DPXyuP2fK9IM2oOnPG5rRYzZ-yqHuD7PtAKGlE2DB4qGkQ7hP5dF7OCQbAcgvllhYogK0uoh51nEXrehyIfqY/s1600-h/EV+scales.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306631177029133778" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 263px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEkfiUGSDnxQsBsPa460jPakyOt6vzElAyqQXXrC_ec0T1eLcoZPwn6_DPXyuP2fK9IM2oOnPG5rRYzZ-yqHuD7PtAKGlE2DB4qGkQ7hP5dF7OCQbAcgvllhYogK0uoh51nEXrehyIfqY/s400/EV+scales.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ആദ്യത്തെ ടേബിളില് എഫ്.നമ്പര് മാറുന്നില്ല (f/8) അപര്ച്ചര് പ്രയോറിറ്റി മോഡാണ് സെലക്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഈ ഉദാഹരണത്തിനു വേണ്ടി ക്യാമറ നിര്ണ്ണയിച്ച ഷട്ടര് വാല്യൂ 1/80 ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. അങ്ങനെയെങ്കില് നിങ്ങള് -1/3, -2/3, -1 എന്നിങ്ങനെ എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷന് (EV) സെലക്റ്റ് ചെയ്താല് ടേബിളില് കാണിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/100, 1/125, 1/160 എന്നിങ്ങനെ മാറുന്നതുകാണാം. അതായത് അപ്പർച്ചർ പ്രയോറിറ്റി മോഡിൽ എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ ചെയ്താൽ മാറുന്നത്<span style="font-weight: bold;"> ഷട്ടർ സ്പീഡാണ്</span>.<br />
<br />
<br />
അതുപോലെ രണ്ടാമത്തെ ടേബിളില് ഷട്ടര് പ്രയോറിറ്റി മോഡാണ് നൽകിയിരിക്കുന്നത്. അതില് ഷട്ടര് സ്ഥിരമായി 1/80 യില് വച്ചിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ നാം EV അഡ്ജ്സ്റ്റ് ചെയ്യുകയാണെങ്കില് മാറുന്നത് <strong>അപര്ച്ചര് വാല്യു ആയിരിക്കും</strong>. ചിത്രം വലുതാക്കി നോക്കി ഇതു മനസ്സിലാക്കുക. പ്രോഗ്രാം (P) അല്ലെങ്കില് മാനുവല് (M) മോഡാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നതെങ്കില് അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഇതില് ഏതും മാറാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
<br />
<span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:130%;" ><strong>പ്രായോഗിക ഉപയോഗം:</strong></span><br />
<br />
ഈ കണക്കുകളൊന്നും പ്രായോഗികമായി നിങ്ങള് ഓര്ത്തിരിക്കേണ്ടതില്ല. ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തുകഴിഞ്ഞ് ആ രംഗം അല്ലെങ്കില് അതിലുള്ള ഓബ്ജക്റ്റ് നിങ്ങളുദ്ദേശിക്കുന്ന രീതിയിലല്ല അതിന്റെ എക്സ്പോഷർ എങ്കിൽ, EV ബട്ടണ് ധൈര്യമായി ഉപയോഗിക്കുക. ആവശ്യാനുസരണം EV ബട്ടണ് പ്ലസ് (പോസിറ്റീവ്) സൈഡിലേക്കോ മൈനസ് (നെഗറ്റീവ്) സൈഡിലേക്കോ തിരിക്കുക. മീറ്ററിംഗിനെപ്പറ്റി തൽക്കാലം മറന്നേക്കുക.<br />
<br />
<span style="color: rgb(204, 0, 0);"><strong>പ്ലസ് ആണെങ്കില് എടുക്കുന്ന ചിത്രത്തിന്ന് കൂടുതല് തെളിച്ചം ലഭിക്കും, മൈനസ് ആണെങ്കില് കുറവും.</strong><br />
</span><br />
ഇപ്പോള് കാര്യങ്ങള് വളരെ എളുപ്പമായല്ലോ, അല്ലേ! ഒരു കാര്യം മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുക. ഈ കൂട്ടലും കുറയ്ക്കലും ആവശ്യത്തിലധികമായാല് ചിത്രത്തിന്റെ മറ്റുചില ഭാഗങ്ങള് കൂടുതല് ഓവര് എക്സ്പോസ്ഡ് ആവാനോ, അണ്ടര് എക്സ്പോസ്ഡ് ആവാനോ സാധ്യതയുണ്ട്. ചിത്രത്തിന്റെ പ്രധാനഭാഗത്തിന്റെ എക്സ്പോഷർ നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രീതിയിൽ ആയിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയുവാനായി ക്യാമറയുടെ പ്രിവ്യൂവിൽ ആ ചിത്രം സൂംചെയ്ത് നോക്കി പരിശോധിക്കാവുന്നതാണ് - ഒരിക്കലും പ്രിവ്യൂ സ്ക്രീനിൽ, ആ സ്ക്രീനിന്റെ വലിപ്പത്തിൽ കാണുന്ന ചിത്രത്തെ വിശ്വസിക്കരുത്. കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ലോഡ് ചെയ്തുനോക്കുമ്പോൾ അത് വ്യത്യസ്തമായി കാണുവാനുള്ള സാധ്യത വളരെയേറെയാണ്.<br />
<br />
അതുപോലെ ഒരു ചിത്രം ഇപ്രകാരം അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് എടുത്തതിനു ശേഷം, പിന്നീട് ആവശ്യമില്ലെങ്കില് EV തിരികെ 0 എന്ന നിലയില് വയ്ക്കുവാനും മറക്കരുത്. ഇല്ലെങ്കില് പിന്നീട് എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളെല്ലാം ഇതേ സെറ്റിംഗില് കൂടിയോ കുറഞ്ഞോ പ്രകാശത്തിലാവും ലഭിക്കുക! പക്ഷേ ഇതൊഴിവാക്കാനായുള്ള ഒരു സുരക്ഷാ സംവിധാനമെന്ന നിലയില് എല്ലാ ക്യാമറകളും എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷന് 0 അല്ലെങ്കില് ആ വിവരം വ്യൂ ഫൈന്ററിലോ ക്യാമറയുടെ സ്ക്രീനിലോ കാണിക്കാറുണ്ട്.<br />
<br />
<span style="color: rgb(0, 102, 0); font-weight: bold;font-size:130%;" >എക്സ്പോഷർ ബ്രായ്ക്കറ്റിംഗ്:</span><br />
<br />
എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷനുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി മനസ്സിലാക്കേണ്ട ഒരു സംവിധാനമാണ് എക്സ്പോഷർ ബ്രായ്ക്കറ്റിംഗ് എന്നത്. ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകളിലും, ഹൈ എന്റ് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലും ഈ സംവിധാനം കാണാം. സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്ന സംവിധാനത്തിൽ ഒരു ഫ്രെയിമിനെ, അതിന്റെ എക്സ്പോഷർ വാല്യൂ ക്യാമറ കണക്കാക്കിയതിനുശേഷം അതിൽ നിന്ന് ഓരോ Ev സെറ്റെപ്പുകൾ പോസിറ്റീവ് സൈഡിലേക്കും നെഗറ്റീവ് സൈഡിലേക്കും എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ ചെയ്തുകൊണ്ട് ക്യാമറ ഒരൊറ്റ ക്ലിക്കിൽ മൂന്നു ചിത്രങ്ങളായി എടുക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന് ഒരു സൂര്യാസ്തമയ ദൃശ്യത്തിന്റെ Ev value ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റർ ( f/5.6; 1/125 ) എന്നിങ്ങനെ കണക്കാക്കി എന്നിരിക്കട്ടെ. ഇതേ ഫ്രെയിം എക്സ്പോഷർ ബ്രായ്ക്കറ്റിംഗ് സെറ്റ് ചെയ്തിട്ട് നാം എടുക്കുകയാണെങ്കിൽ ക്യാമറ ഒരു ക്ലിക്കിൽ മൂന്നു ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കും. ആദ്യത്തേത് f/5.6; 1/125 എന്ന സെറ്റിംഗിൽ, അടുത്തത് അതിൽ നിന്ന് ഒരു 1/3 സ്റ്റോപ്പ് താഴെ Ev വരത്തക്കവിധം, മൂന്നാമത്തേത് അതിൽ നിന്ന് 1/3 സ്റ്റോപ് മുകളിൽ Ev വരത്തക്കവിധം.<br />
<br />
ഇങ്ങനെ എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾക്ക് രണ്ട് പ്രയോജനമുണ്ട്. ഒന്ന്, എടുത്ത ഫ്രെയിം കറക്റ്റ് എക്സ്പോഷറിലാണോ കിട്ടിയിരിക്കുന്നത് എന്നോർത്ത് ഫോട്ടോഗ്രാഫർക്ക് വേവലാധി വേണ്ട. രണ്ട്, ഫോട്ടോഷോപ്പിലെ HDR (High Dynamic Range) ഫംഗ്ഷൻ ഉപയോഗിച്ച് ഈ ചിത്രങ്ങളെ തമ്മിൽ ചേർത്തെടുത്താൽ വളരെ വ്യത്യസ്തമായ ലൈറ്റിംഗ് നമുക്ക് ഒരേ ഫ്രെയിമിൽ ഉൾക്കൊള്ളിക്കാനാവും.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 102, 0);">എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ - ഉദാഹരണങ്ങൾ:</span><br />
<br />
ചില പ്രായോഗിക ഉപയോഗങ്ങള് ഉദാഹരണങ്ങളിലൂടെ കാണിച്ചിട്ട് ഈ അദ്ധ്യായം അവസാനിപ്പിക്കാം. ഓരോ ഫോട്ടോയിലും എന്താണു ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്ന് അവയില് തന്നെ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
ആദ്യത്തെ ഫോട്ടോയിൽ മാട്രിക്സ് മീറ്ററിംഗിൽ ഇടതുവശത്തെ ചിത്രം എടുത്തപ്പോൾ പൂവിന്റെ ഇതളുകൾ ഒരല്പം ഓവർ എക്സ്പോസ്ഡ് ആണ്. അതിനാൽ തന്നെ വെള്ളത്തുള്ളികൾ അത്ര ഷാർപ്പ് എന്നു പറയാനാവുന്നില്ല. ഈ സെറ്റിംഗിൽ നിന്ന് എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ ബട്ടൺ ഉപയോഗിച്ച് -2/3 എന്ന് പ്രകാശം കുറച്ചിട്ട് എടുത്തതാണ് വലതുവശത്തുള്ള ഫോട്ടോ. വ്യത്യാസം നോക്കൂ (ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി കാണുക)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4Q4D6IbBoVHhX3SNuL_tw6YdZK1CfZZ8SWmKm29GQ54TzeDdmA8IWcfmtK5aFn0PwDT8HfQWF_PQHOEH70F058dJMY0kmla8fYcGE_Cs6hsKakFzGQfTqzb-NUNuI44LGkDVPAU2HMG4/s1600-h/Matrix+EV.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306632552776600546" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 186px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4Q4D6IbBoVHhX3SNuL_tw6YdZK1CfZZ8SWmKm29GQ54TzeDdmA8IWcfmtK5aFn0PwDT8HfQWF_PQHOEH70F058dJMY0kmla8fYcGE_Cs6hsKakFzGQfTqzb-NUNuI44LGkDVPAU2HMG4/s400/Matrix+EV.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അടുത്ത ചിത്രം മീറ്ററിംഗിന്റെ ഉപയോഗമാണ് കാണിക്കുന്നത്. വലതുവശത്തെ ചിത്രം മാട്രിക്സ് മീറ്ററിംഗിൽ എടുത്തിരിക്കുന്നു. ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റർ, പ്രകാശസ്രോതസ്സായ മെഴുകുതിരിനാളത്തേയും, അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന വായനക്കാരനെയും ബാലൻസ് ആയി എക്സ്പോസ് ചെയ്യുവാനുള്ള ഒരു എക്സ്പോഷർ വാല്യുവാണ് സെറ്റ് ചെയ്തത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ തീനാളം അല്പം ഓവർ എക്സ്പോസ്ഡ് ആയിപ്പോയി. ഇടതുവശത്തെ ചിത്രത്തിൽ തീനാളത്തിനെ സ്പോട്ട് മീറ്റർ ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനാൽ, അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലിരിക്കുന്ന വായനക്കാരനെ ക്യാമറ ശ്രദ്ധീക്കുന്നില്ല. തീനാളം കൃത്യമായി എക്സ്പോസ് ആവുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇവിടെ മറ്റൊരു കാര്യം ഓർക്കുമല്ലോ. വലതുവശത്തെ മാട്രിക്സ് മീറ്റർ ചിത്രത്തിന്റെ എക്സ്പോഷർ വാല്യുവിനെ നെഗറ്റീവ് സൈഡിലേക്ക് എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ ചെയ്താൽ ഇടതുവശത്തുള്ള അതേ രീതിയിലുള്ള ചിത്രം ലഭിക്കും - മീറ്ററിംഗ് മോഡ് മാറ്റാതെതന്നെ. അതുപോലെ തിരിച്ച്, സ്പോട്ട് മീറ്റർ കാണിച്ചു തന്ന ഇടതുവശത്തെ ചിത്രത്തിന്റെ എക്സ്പോഷർ വാല്യുവിനെ പോസിറ്റീവ് സൈഡിലേക്ക് എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷൻ ചെയ്താൽ വായനക്കാരനെയും തെളിച്ചത്തിലേക്കു നമുക്ക് മാനുവലായി കൊണ്ടുവരാം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1i2NYSFmPJdyDG24ckDtUB8L-zsq6wIX45ogGM9xeRuJy_tebtb-VQ9zCGwudpxnuWF5EaQvKX7EBI5BTUrV2f0iY3R7xW0xp6R3aoqPXQwAjvlC-8329d_RZNuspF6Ht_fdD2xTDqM/s1600-h/Spot+and+matrix.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306632544670092130" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 185px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1i2NYSFmPJdyDG24ckDtUB8L-zsq6wIX45ogGM9xeRuJy_tebtb-VQ9zCGwudpxnuWF5EaQvKX7EBI5BTUrV2f0iY3R7xW0xp6R3aoqPXQwAjvlC-8329d_RZNuspF6Ht_fdD2xTDqM/s400/Spot+and+matrix.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അടുത്ത ചിത്രം എങ്ങനെയൊക്കെയാണ് ക്യാമറ എക്സ്പോസ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കൂ. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇടതുവശത്തെ ചിത്രത്തിൽ സൂര്യൻ ഓവർ എക്സ്പോസ്ഡ് ആയത്? വലതുവശത്തെ ചിത്രം സെന്റർവെയ്റ്റഡ് മീറ്ററിംഗിൽ എടുത്തതാണ്. എന്നിട്ടും ഉദ്ദേശിച്ച രീതിയിൽ ആവാഞ്ഞതിനാൽ ഒരു നെഗറ്റീവ് എക്സ്പോഷർ കോമ്പൻസേഷനും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNt7NtG9NJg5dvbKSumUF8C3muOq8BSr1n8e24nj4R7QVHlsatDAhWUZ56Me7Mhd_PxCiAP8luBPd5IufoDwRSzWgBOmtCCB0xwIkMG5Cti5jNb6LpT-NWOi9VGNCuj60bdDvrm3lFEps/s1600-h/Matrix-cw.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306703836259826434" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 400px; cursor: pointer; height: 138px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNt7NtG9NJg5dvbKSumUF8C3muOq8BSr1n8e24nj4R7QVHlsatDAhWUZ56Me7Mhd_PxCiAP8luBPd5IufoDwRSzWgBOmtCCB0xwIkMG5Cti5jNb6LpT-NWOi9VGNCuj60bdDvrm3lFEps/s400/Matrix-cw.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<strong></strong><br />
<p><strong></strong> </p><p><strong> </strong></p><strong><br />
</strong><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-36617721371751620242009-03-01T11:41:00.020+04:002010-04-15T06:30:52.270+04:00പാഠം 16: മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള്<strong></strong><br />
ഒരു ക്യാമറയുടെ എക്സ്പോഷര് നിയന്ത്രിക്കുവാനുള്ള രണ്ടു മാര്ഗ്ഗങ്ങളായ അപ്പര്ച്ചര് ഷട്ടര് സ്പീഡ് എന്നിവയെപ്പറ്റിയും അവയുടെ ചിട്ടയായ നിയന്ത്രണം സാധ്യമാക്കുന്ന F-stop (അപ്പര്ച്ചര്), T-stop (ഷട്ടര് സ്പീഡ്) സ്കെയിലുകളെപ്പറ്റിയുമാണ് വിശദമായി കഴിഞ്ഞ രണ്ട് അദ്ധ്യായങ്ങളില് നാം ചര്ച്ച ചെയ്തത്. അവ വായിക്കുമ്പോള് നിങ്ങളില് പലര്ക്കും തോന്നിയിട്ടുണ്ടാവും ഇത്രമേല് സങ്കീര്ണ്ണമാണോ ഒരു ക്യാമറയിലെ ലൈറ്റ് നിയന്ത്രണം എന്ന്.<br />
<br />
ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫറെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അയാള്ക്ക് ക്യാമറയുടെ പ്രകാശനിയന്ത്രണത്തിനുപിന്നിലുള്ള സാങ്കേതിക കാര്യങ്ങളിലുള്ള അറിവ് കുറവാണെങ്കില്ക്കൂടി അതില് വലിയ കാര്യമൊന്നുമില്ല. ഒരേയൊരു കാര്യം മാത്രമേ ആ പോസ്റ്റുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഓര്ത്തിരിക്കേണ്ടതായുള്ളൂ. F-stop സ്കെയിലില് ആയാലും T-stop സ്കെയിലില് ആയാലും അതിലെ ഒരു ചെറിയ നമ്പറില് ഉയര്ന്ന നമ്പറിലേക്ക് മാറിയാല് ക്യാമറയിലേക്ക് കയറുന്ന പ്രകാശം കുറയുമെന്നും, തിരിച്ച് വലിയ നമ്പറില് നിന്ന് കുറഞ്ഞ നമ്പറിലേക്ക് മാറിയിയാല് ക്യാമറയിലേക്ക് കയറുന്ന പ്രകാശം കൂടുമെന്നും എപ്പോഴും മനസില് ഉണ്ടാവണം.<br />
<br />
അതോടൊപ്പം ഈ രണ്ടു സ്കെയിലുകളിലും stop down എന്നതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് അതിലെ നമ്പറുകളുടെ ‘വില’ കൂടുന്നു എന്നതാണെന്നും (F2.8, F4, F4.6, F5.6, F8 ........ T 60, 80, 125, 250, 500 ഇങ്ങനെ) ഓര്മ്മയിലുണ്ടാവണം. അതായത് സ്റ്റോപ് ഡൌണ് ചെയ്താല് - മറ്റൊരു വിധത്തില് സ്കെയിലില് ഇടത്തുനിന്ന് വലത്തേക്ക് പോയാല് - കുറച്ചു പ്രകാശം ക്യാമറയില് കടക്കും. സ്റ്റോപ് അപ് ചെയ്താല് കൂടുതല് പ്രകാശം ക്യാമറയിലേക്ക് കടക്കും. ഈ അറിവിനോടൊപ്പം ഫ്രെയിം ഭംഗിയായി കമ്പോസ് ചെയ്യുവാനുള്ള കഴിവുകൂടിയുള്ളവര്ക്ക് നല്ല ഫോട്ടോകള് എടുക്കുവാന് ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നും ഉണ്ടാവുകയില്ല.<br />
<br />
എങ്കിലും ചില അവസരങ്ങളില് ക്യാമറകാണിച്ചുതരുന്ന സെറ്റിംഗുകള് വച്ച് എടുത്ത ചിത്രങ്ങളില്, ഫോട്ടോയെടുക്കുന്ന അവസരത്തില് നാം നേരില് കണ്ട രീതിയിലുള്ള “തെളിച്ചം” കിട്ടിയെന്നുവരുകയില്ല. പ്രത്യേകിച്ചും ഫ്രെയിമില് പ്രധാന സബ്ജക്റ്റിനേക്കാള് വളരെ തെളിഞ്ഞതും, ഇരുണ്ടതുമായ ഭാഗങ്ങള് ഉണ്ടെങ്കില്. ഉദാഹരണത്തിന് കടല്തീരത്ത് വച്ച് എടുക്കുന്ന ഒരു ഫോട്ടോയില്, ഫ്രെയിമിന്റെ ഒരുവശത്തു നില്ക്കുകയായിരുന്ന വ്യക്തി ഇരുണ്ടിരിക്കുന്നതായി കണ്ടേക്കാം . ചിലപ്പോള് പ്രധാന സബ്ജക്റ്റ് തന്നെ ഫ്രെയിമിന്റെ വലിയൊരു ഭാഗം നിറയെ ഉണ്ടാവാം - ഒരു പൂവിന്റെ ക്ലോസ് അപ് പോലെ. അതില് തന്നെ വര്ണ്ണങ്ങള്ക്കനുസരിച്ച് പൂവ് ഓവര് എക്സ്പോസ് ആയിപ്പോയേക്കാം, ഇതളുകളൊന്നും വേര്തിരിച്ച് കാണുവാന് സാധിക്കുന്നില്ലായിരിക്കാം.- ഇങ്ങനെ വ്യത്യസ്ത സാഹചര്യങ്ങള് നിങ്ങള്ക്കും അനുഭവത്തില് വന്നിട്ടുണ്ടാവാം.<br />
<br />
ഫോട്ടോഗ്രാഫര് നേരില് കണ്ടപ്പോഴുള്ള രീതിയിലല്ലാതെ ഇരുണ്ടോ തെളിഞ്ഞോ കാണപ്പെടുന്ന ചിത്രങ്ങളെല്ലാം എക്സ്പോഷര് വാല്യു നിര്ണ്ണയിക്കുന്നതില് ക്യാമറയ്ക്ക് സംഭവിക്കുന്ന പിഴവുകള് മൂലം ഉണ്ടാകുന്നതാണ്. എത്ര അത്യന്താധുനികമാണെന്നു പറഞ്ഞാലും നിങ്ങളുടെ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയും ഒരു മെഷീന് ആണെന്ന വസ്തുത മറക്കാതിരിക്കാം. അതിന് സ്വന്തമായ ‘ബുദ്ധി‘ ഇല്ല. മനുഷ്യനേത്രം പോലെ ഒരു രംഗത്തിന്റെ വ്യത്യസ്ത പ്രകാശതീവ്രതകള് വിവേചിച്ച് അറിയുവാന്പോന്ന ഒരു തലച്ചോറും ഇല്ല. അതിനാല് ഫ്രെയിമിലെ ഏതു ഭാഗത്തിന്റെ പ്രകാശമാണ് ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് കൂടുതലായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് എന്ന് പറഞ്ഞുകൊടുക്കേണ്ട ചുമതല ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടേതാണ്.<br />
<br />
അതുകൊണ്ട് നല്ല ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫര് ഒരു വ്യൂഫൈന്ററില് കൂടി ഒരു ഫ്രെയിമിനെ കാണുമ്പോള് ക്യാമറയുടെ സെന്സര് എങ്ങനെയാണ് അതേ രംഗം ഇപ്പോള് കാണുന്നതെന്നും, എങ്ങനെയാവും ക്യാമറ ഈ രംഗത്തിന്റെ എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയിക്കുവാന് പോകുന്നതെന്നും അറിഞ്ഞിരിക്കണം. നിങ്ങള്ക്ക് മുന്കൂട്ടി മനസില് ഇതുകാണുവാന് സാധിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്, തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് എടുക്കുന്ന ചിത്രവും നന്നായിരിക്കും. ഫോട്ടോഗ്രാഫര്മാര്ക്ക് എപ്പോഴും മനസില് സൂക്ഷിക്കുവാന് ഒരു കാര്യം : സെന്സറിനെപോലെ ചിന്തിക്കാന് പഠിക്കുക!<br />
<br />
ക്യാമറയിലെ <span style="font-weight: bold;">ലൈറ്റ് മീറ്ററാണ്</span> ക്യാമറയെ ഒരു രംഗത്തിന്റെ എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയിക്കുവാന് സഹായിക്കുന്നത് എന്നറിയാമല്ലോ. ഈ ലൈറ്റ് മീറ്റര് ഒരു രംഗം ‘കാണുന്ന‘ രീതികള്ക്കനുസൃതമായാണ് ക്യാമറ അനുയോജ്യമായ എക്സ്പോഷര് വാല്യൂ നിര്ണ്ണയിക്കുന്നത്. ഇവിടെ ‘കാണുന്ന’ എന്ന വാക്ക് പ്രത്യേകം എടുത്തുപറയുന്നതിനു കാരണം നമ്മുടെ കണ്ണുകള് കൊണ്ട് ഒരു രംഗം നാം കാണുന്നരീതിയിലല്ല ക്യാമറകാണുന്നത് എന്നതിനാലാണ്. ക്യാമറയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മുമ്പിലിരിക്കുന്നത് വസ്തുവോ, വ്യക്തിയോ, ഒരു വര്ണ്ണശബളമായ ഒരു സീനറിയോ എന്നതൊന്നുമല്ല പ്രധാനം. ആ രംഗത്തിന്റെ വ്യത്യസ്ത ഭാഗങ്ങളിലെ പ്രകാശതീവ്രതയുടെ (luminance) കുറവും കൂടുതലുമാണ് അത് അളക്കുന്നത്.<br />
<br />
ഒന്നു രണ്ടു ചിത്രങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ ഇതു വ്യക്തമാക്കാം. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് നോക്കൂ. ഈ ചിത്രങ്ങള് നോക്കുമ്പോള് നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകള് നിങ്ങളെ പറ്റിക്കുന്നതൊഴിവാക്കാനായി അവയുടെ ഫോക്കസ് Blur ചെയ്തിരിക്കുന്നു, കൂടാതെ നിറവും എടുത്തുമാറ്റിയിരിക്കുന്നു. ഒറിജിനല് ചിത്രം ഇന്സെറ്റില് ഉണ്ട്. മൂന്നു ചിത്രങ്ങളും മൂന്നുവ്യത്യസ്ത സാഹചര്യങ്ങളാണ്, വ്യത്യസ്ത വീക്ഷണകോണുകളാണ്, അവയില് ഉള്ക്കൊള്ളുന്ന സ്ഥലവ്യാപ്തിയും വ്യത്യസ്തമാണ്. മനസ്സിലാക്കാനുള്ള സൌകര്യത്തിനായി ഈ ഫ്രെയിമുകളെ 24 ചതുരങ്ങളായി വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു (ഈ വിഭജനം ഉദാഹരണത്തിനായി മാത്രം ചെയ്തതാണ്; യഥാര്ത്ഥ ടെക്നോളജി ഇതിലും സങ്കീര്ണ്ണമായി ഫ്രെയിമിനെ വിഭജിക്കാറുണ്ട്). ചിത്രങ്ങളില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കിയിട്ട് ഓരൊ ചതുരത്തിനുള്ളിലും ഉള്പ്പെടുന്ന ഭാഗങ്ങളിലെ പ്രകാശതീവ്രതയുടെ വ്യത്യാസം നേരില് കണ്ടുമനസ്സിലാക്കൂ. ഇതുപോലെയാണ് ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് ഒരു രംഗത്തിന്റെ പ്രകാശവിന്യാസം ‘കാണുന്നത്’.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4-6PhGHD2UdcHuTIjfI7JiZG6DxemamsuKG9BEn7WyGxnjmkY_PRZqfEIf-EZb51h9RjUp5FWFYnlA5DQ_HDbfaltYBKvyFAE2cYBP01XohG1gxvpjLgzHitmrtEePZ23PkUr7zNC0Ss/s1600-h/Camera+view3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306623089355841874" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 266px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4-6PhGHD2UdcHuTIjfI7JiZG6DxemamsuKG9BEn7WyGxnjmkY_PRZqfEIf-EZb51h9RjUp5FWFYnlA5DQ_HDbfaltYBKvyFAE2cYBP01XohG1gxvpjLgzHitmrtEePZ23PkUr7zNC0Ss/s400/Camera+view3.jpg" border="0" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh0OQtSJ0VNLBJNpWbtPlnwgqR6-GCWfLuO2TpPJeeRHqb6eS-eHgchKmuCfdOBV-Eb1J9Fxr5wfc9Ls7MzD3rEcNrTkT7fpGf98dGltIt8DFW8OYFUS0uDxAm4c4Fbyp6rcTjU12cKvs/s1600-h/Camera+view2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306623090373110802" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 266px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh0OQtSJ0VNLBJNpWbtPlnwgqR6-GCWfLuO2TpPJeeRHqb6eS-eHgchKmuCfdOBV-Eb1J9Fxr5wfc9Ls7MzD3rEcNrTkT7fpGf98dGltIt8DFW8OYFUS0uDxAm4c4Fbyp6rcTjU12cKvs/s400/Camera+view2.jpg" border="0" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh171QCq33H76vluDemee3HVOHTaHw74b8XAT3wh5JxFInEFs3Z7J38MzqqaxNVaN9tRjToyQwS3nwxLKbwmdK3GbfV6xnwl1e0hImOjT_P_Fes8eB6hD8T9Fo6aNgAD_3LJmVfy8Z2Aaw/s1600-h/Camera+view1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306623090443813810" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 266px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh171QCq33H76vluDemee3HVOHTaHw74b8XAT3wh5JxFInEFs3Z7J38MzqqaxNVaN9tRjToyQwS3nwxLKbwmdK3GbfV6xnwl1e0hImOjT_P_Fes8eB6hD8T9Fo6aNgAD_3LJmVfy8Z2Aaw/s400/Camera+view1.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ബ്രൈറ്റ്നെസ്, ലൂമിനെന്സ് എന്ന രണ്ടുവാക്കുകളും ഒരേ അര്ത്ഥത്തിലാണ് പലപ്പോഴും നാം പറയാറുള്ളതെങ്കിലും സാങ്കേതികാര്ത്ഥത്തില് അങ്ങനെയല്ല. ഒരു വസ്തുപുറപ്പെടുവിക്കുന്ന അല്ലെങ്കില് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകളാണ് ലൂമിനന്സ്. അത് ഒരേ വസ്തുവിന്റെതന്നെ വ്യത്യസ്ത ഭാഗങ്ങളില് വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. കറുപ്പിനും വെളുപ്പിനും ഇടയിലുള്ള നമ്മുടെ കാഴ്ച എത്ര ‘തെളിച്ചമുള്ളതാണ്’ എന്നാണ് ബ്രൈറ്റ്നെസ് എന്ന വാക്കുകൊണ്ട് അര്ത്ഥമാക്കുന്നത്. ഇവിടെ ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് അളക്കുന്നത് അതുകാണുന്ന രംഗത്തിന്റെ വ്യത്യസ്തഭാഗങ്ങളില്നിന്നുള്ള ലൂമിനന്സ് ആണ്. ഈ അളവുകള്ക്ക് വേണ്ട എക്സ്പോഷര് വിലകളുടെ ശരാശരിയാണ് ക്യാമറയുടെ മീറ്റര് നമുക്ക് കാണിച്ചു തരുന്ന എക്സ്പോഷര് വാല്യൂ അഥവാ EV (ഉദാ: f/8, 1/250).<br />
<br />
<br />
പക്ഷേ എല്ലാരംഗങ്ങള്ക്കും ഇപ്രകാരം ഫ്രെയിമിനെ മുഴുവനായി ആവറേജ് ചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടാവില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളില് ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ സൌകര്യാര്ത്ഥം ഏതൊക്കെ ഏരിയയിലെ (ചതുരങ്ങളിലെ) പ്രകാശവിന്യാസത്തിനാണ് കൂടുതല് പ്രാധാന്യം നല്കിക്കൊണ്ട് എക്സ്പോഷര് വാല്യൂ അളക്കേണ്ടതെന്ന് ക്യാമറയെ മനസ്സിലാക്കാനുള്ള സംവിധാനം ഇന്നത്തെ എല്ലാ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളിലും ഉണ്ട്. ഈ സൌകര്യത്തെയാണ് <span style="font-weight: bold;">മീറ്ററിംഗ് (Metering)</span> എന്ന് പറയുന്നത്. ഇതേപ്പറ്റി അല്പം വിശദമായി ഇനി നോക്കാം.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><strong>മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള്:</strong> </span><br />
<br />
മീറ്ററിംഗിലേക്ക് വിശദമായി കടക്കുന്നതിനുമുമ്പ് നിങ്ങളില് പലര്ക്കും അറിയാവുന്ന ഒരു കാര്യം ഒന്നുകൂടി ഓര്മ്മിപ്പിക്കട്ടെ. നമ്മുടെ കണ്ണുകളുടെ ഒരു കഴിവിനെപ്പറ്റിയാണ് ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഒരു രംഗത്തിന്റെ വ്യത്യസ്തഭാഗങ്ങളെ നമ്മള് അവിടേക്ക് നോട്ടം ഉറപ്പിക്കുന്ന മില്ലിസെക്കന്റിനുള്ളില് കണ്ണുകള് സ്വതവേ പ്രകാശത്തിനനുസരിച്ച് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെതുകൊള്ളും. ഇവിടെ ഈ ഗെയിറ്റിന്റെ ചിത്രം നോക്കൂ, നിഴലും വെളിച്ചവും നന്നായി ഇടകലര്ന്ന ഒരു സ്ഥലം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE8HjbpdD-mbQk0DM_2fvlrR50aGur4jr3Ycv3K8Obx2fAU7riTaZWLAVwvgNMoxaAegiZxSHo1dsWHNoUnpVFk_Jh9sa8133O1846iZnQutAQT99sD0ve3aIgd8xyL568Ux77QShI2us/s1600-h/Gate.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306624768290389522" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 259px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE8HjbpdD-mbQk0DM_2fvlrR50aGur4jr3Ycv3K8Obx2fAU7riTaZWLAVwvgNMoxaAegiZxSHo1dsWHNoUnpVFk_Jh9sa8133O1846iZnQutAQT99sD0ve3aIgd8xyL568Ux77QShI2us/s400/Gate.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
നമ്മള് നേരില് ആ സ്ഥലത്ത് നില്ക്കുകയാണെങ്കില് അതിലെ നിഴലുള്ളഭാഗങ്ങളും വെയിലുള്ളഭാഗങ്ങളെപ്പോലെതന്നെ, കാണുവാന് ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല എന്നറിയാമല്ലോ. അതായത് ഒരു ഫോട്ടൊയില് ഇരുണ്ടതായി കാണപ്പെടുന്ന ചില ഭാഗങ്ങള്, ഫോട്ടോ എടുക്കുന്ന അവസരത്തില് ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് ഇരുണ്ടതായി തോന്നുന്നുണ്ടാവില്ല എന്നു എന്നു സാരം! പക്ഷേ ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോഴോ? ഈ രംഗത്തിന് അനുസൃതമായി ക്യാമറകണക്കാക്കിയ ഒരു നിശ്ചിതസമയത്തേക്ക് ഫ്രെയിമിന്റെ ഓരോ ഭാഗത്തുനിന്നും ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് ലഭിച്ച പ്രകാശത്തെമാത്രമെ ക്യാമറ ഫോട്ടോയായി റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യുകയുള്ളു.ക്യാമറ ഒരു ഫ്രെയിമിലെ ലൈറ്റിന്റെ വിശദാശംങ്ങള് സ്വാംശീകരിക്കുമ്പോള് ക്യാമറ സ്വീകരിക്കുന്ന രീതികള് ഏതൊക്കെ എന്ന് ഒന്നുനോക്കാം. പ്രധാനമായും മൂന്നുവിധത്തിലുള്ള മീറ്ററിംഗ് മോഡൂകളാണ് ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് നിലവില് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
<strong>1. സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ്:</strong><br />
<br />
വ്യൂഫൈന്ററിലെ ഒരു പ്രത്യേക പോയിന്റിനു ചുറ്റും 3.5 മില്ലീമീറ്റര് വൃത്തത്തിന്റെ ഉള്വശത്തുവരുന്ന ഭാഗങ്ങളിലെ പ്രകാശതീവ്രതയാണ് സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് കണക്കിലെടുക്കുന്നത്. അതായത്, ഫ്രെയിമിലെ ഏതുഭാഗമാണൊ ഈ പോയിന്റിന് അടുത്ത് വരുന്നത് അത്; ബാക്കിഭാഗങ്ങളിലേക്ക് ക്യാമറയുടെ ശ്രദ്ധപോകുന്നതേയില്ല. ക്യാമറയുടെ ഫോക്കസ് പോയിന്റിനു ചുറ്റുമായിട്ടാവും ഈ ഏരിയ വരുന്നത്. ആധുനിക SLR ക്യാമറകളില് ഒന്നിലധികം ഫോക്കസ് പോയിന്റുള്ളത് അറിയാമല്ലോ. അതില് നിങ്ങള് ഫോട്ടോയ്ക്കായി സെലക്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത് ഏതുപോയിന്റാണോ അതിനു ചുറ്റുമായിട്ടാവും സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗിന്റെ ഏരിയ. മാക്രോ ഫോട്ടോകള്ക്കും, ക്ലോസ് അപ് ഫോട്ടോകള്ക്കും മറ്റും ഈ മോഡ് വളരെ നല്ലതാണ്.<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ഫോട്ടോനോക്കൂ. അതിലെ മേഘത്തിനെയാണ് ഇവിടെ സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഈ ഫോട്ടോഫയലില് മറ്റ് ഫോട്ടോഷോപ്പ് വര്ക്കുകളൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് മേഘത്തില് മാത്രം ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് ഫ്രെയിമിലെ മറ്റ് ഏരിയകളിലെ ലൈറ്റുകളൊന്നും അതിനു വിഷയമാകുന്നതേയില്ല. മേഘത്തിന് ഈ ഫോട്ടോയെടുക്കുമ്പോള് ഉണ്ടായിരുന്ന അതേ “തെളിച്ചം” ക്യാമറ പുനഃസൃഷ്ടിക്കുകയാണ് ഇവിടെ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. (ഫോട്ടോഗ്രാഫര് : സപ്തവര്ണ്ണങ്ങള്)<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioqB1MaNKAcVjtGCgNScxZb7lpVoM9Xu0dg4XlTSPxXSdgUjWMiegsv4pHzABELg6Btw0gfWql2OjJ0yw9PvZNW_9PuadeI41JWlXimGeLWy9GlsXWvm5posq2tyN0ruRMa_JbKv8_G68/s1600-h/Spot_metering_eg.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327341202221990626" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 400px; cursor: pointer; height: 269px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioqB1MaNKAcVjtGCgNScxZb7lpVoM9Xu0dg4XlTSPxXSdgUjWMiegsv4pHzABELg6Btw0gfWql2OjJ0yw9PvZNW_9PuadeI41JWlXimGeLWy9GlsXWvm5posq2tyN0ruRMa_JbKv8_G68/s400/Spot_metering_eg.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇതുമായി ബന്ധമുള്ള മറ്റൊരു മീറ്ററിംഗ് മോഡാണ് Partial metering. ഫ്രെയിമിന്റെ മധ്യഭാഗത്തുള്ള 9% ഏരിയയിലാണ് ക്യാമറയുടെ മുഴുവന് ശ്രദ്ധയും. മറ്റു ഭാഗങ്ങളുടെ ആവറേജ് കണക്കാക്കുന്നില്ല. എന്നുവച്ചാല് സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗിന്റെ അല്പംകൂടി വലിയ ഒരു വകഭേദം - പക്ഷേ മധ്യഭാഗത്തുമാത്രം. എന്ട്രി ലെവല് SLR ക്യാമറകളില് ഇതുകണ്ടിട്ടില്ല. അല്പം കൂടി അഡ്വാസ്ഡ് ക്യാമറകളിലാണിത് ഉള്ളത്. പോര്ട്രെയിറ്റുകള്ക്ക് ഉത്തമമായ ഒരു മോഡാണിത്.<br />
<br />
<br />
<strong>2. സെന്റര് വെയ്റ്റഡ് ആവറേജ് മീറ്ററിംഗ്:</strong><br />
<br />
ഈ മീറ്ററിംഗ് മോഡ് കൂടുതലായും ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ മധ്യഭാഗത്തുള്ള 8 മില്ലീമീറ്റര് വ്യാസത്തിലുള്ള ഒരു വൃത്തതിനുള്ളിലാണ്. വ്യൂഫൈന്ററിനുള്ളില് മധ്യഭാഗത്തായി കാണുന്ന വൃത്തത്തിനോളം പോന്ന ഭാഗം. അതിനര്ത്ഥം ബാക്കിഭാഗങ്ങളെ അതുശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല എന്നല്ല.എപ്പോഴും ഫ്രെയിമിന്റെ നടുക്കുഭാഗത്തിനു കൂടുതല് പരിഗണനയും, ബാക്കിഭാഗങ്ങളുടെ ആവറേജും കണക്കാക്കുന്ന എക്സ്പോഷര് മോഡ് ആണിത്. ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്ന പോയിന്റ് ഫ്രെയിമിന്റെ മധ്യഭാഗത്തല്ലെങ്കിലും ഈ മോഡ് ഫ്രെയിമിന്റെ മധ്യഭാഗത്തെയാണ് മീറ്ററിംഗിനായി കണക്കിലെടുക്കുന്നത്.<br />
<br />
സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗിന്റെ ഉദാഹരണമായി നല്കിയിരുന്ന അതേ ഫ്രെയിം സെന്റര്വെയ്റ്റഡ് മീറ്ററിംഗില് എടുത്തപ്പോള് ഫോട്ടോയില് വന്നിരിക്കുന്ന വ്യത്യാസം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqXGw-cxeO7-IQxYRxgMQdUeG9LqOvW-vg5MuVIXTlaH_s8Qd6f38RR5GWXL_czJxQvIhr895vTTG68Z5dE6C5hqIlmgmuOPyrmsRjv3hOP5fHeS_Ov5Zcnn0XSMODiR8NZ9h7PVBsJVY/s1600-h/Centre_weighted_eg.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327341893954429922" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 400px; cursor: pointer; height: 269px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqXGw-cxeO7-IQxYRxgMQdUeG9LqOvW-vg5MuVIXTlaH_s8Qd6f38RR5GWXL_czJxQvIhr895vTTG68Z5dE6C5hqIlmgmuOPyrmsRjv3hOP5fHeS_Ov5Zcnn0XSMODiR8NZ9h7PVBsJVY/s400/Centre_weighted_eg.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong><br />
<br />
3. മള്ട്ടിസോണ് മീറ്ററിംഗ്:</strong><br />
<br />
ഇന്നത്തെ മിക്കവാറും എല്ലാ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളിലും (SLR & point shoot) ഡിഫോള്ട്ടായി ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന മീറ്ററിംഗ് മോഡ് ആണ് ഇത്. പലപേരുകളില് ഈ ടെക്നോളജി അറിയപ്പെടുന്നുണ്ട്. മാട്രിക്സ് മീറ്ററിംഗ് (matrix metering) എന്ന് നിക്കോണും, ഇവാലുവേറ്റിവ് മീറ്ററിംഗ് (Evaluative metering) എന്ന് ക്യാനനും, ഹണികോമ്പ് മീറ്ററിംഗ് (Honey-comb metering)എന്ന് സോണിയും വിളിക്കുന്ന ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ ആദ്യമായി അവതരിപ്പിച്ചത് നിക്കോണ് ആണ്. ഏതുപേരില് അറിയപ്പെട്ടാലും സംഗതി ഒന്നുതന്നെ.<br />
<br />
എടുക്കേണ്ട ഫ്രെയിമിനെ പല സോണുകളായി (മേഖലകളായി) വിഭജിച്ചുകൊണ്ട് ഓരോ സോണുകളുടെയും എക്സ്പോഷര് വില പ്രത്യേകം കണക്കാക്കി (സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് പോലെ) അതില്നിന്ന് ആവറേജ് വില നിശ്ചയിക്കുന്നു - ഈ പോസ്റ്റിന്റെ ആദ്യഭാഗത്ത് നാം ചില ചിത്രങ്ങളെ 24 ചതുരങ്ങളായി വിഭജിച്ചു കണ്ടതുപോലെ. ഒരു വ്യത്യാസമുള്ളത്, ഓരോ ക്യാമറനിര്മ്മാതാവിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യയനുസരിച്ച് ഫ്രെയിമിനെ വിഭജിക്കുന്നത് വ്യത്യസ്തമായരീതിയില് ആയിരിക്കും എന്നതാണ് - പത്തുമുതല് നൂറിനുമേല് സോണുകള് വരെ കണക്കിലെടുക്കുന്ന ക്യാമറകളുണ്ട്. മീറ്ററിംഗിനുമാത്രമായി സജ്ജീകരിച്ചീട്ടുള്ള സെന്സറുകളും ക്യാമറയില് ഉണ്ടാവും. ക്യാമറനിര്മ്മാതാക്കളെല്ലാവരും തന്നെ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ വിശദാംശങ്ങള് അതീവ രഹസ്യമായി സൂക്ഷിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. എങ്കിലും പൊതുവേ വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നതനുസരിച്ച് രംഗത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളില് നിന്നുള്ള ലൂമിനന്സ് മാത്രമല്ല, ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പോയിന്റ്, ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡ്, പ്രധാനവസ്തുവിന്മേല് പതിക്കുന്ന പ്രകാശം, അതിന്റെ ബാക്ഗ്രൌണ്ടിലുള്ള പ്രകാശം, ഫ്രെയിമില് ലഭ്യമായ വര്ണ്ണങ്ങള്, ഫോക്കസ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന വസ്തുവും ക്യാമറയും തമ്മിലുള്ള അകലം എന്നിങ്ങനെ പലകാര്യങ്ങള് സോണ് മീറ്ററിംഗ് ഉപയോഗിച്ച് എക്സ്പോഷര് വില നിര്ണ്ണയിക്കുന്നതിനു പിന്നില് ക്യാമറകളിലെ സോഫ്റ്റ്വെയര് കണക്കിലെടുക്കുന്നുണ്ട്.<br />
<br />
മറ്റു മീറ്ററിംഗ് മോഡുകളില് ഉദാഹരണമായി കാണിച്ച അതേ ഫ്രെയിം ഇവാലുവേറ്റീവ് മീറ്ററിംഗില് എടുത്തത് താഴെക്കൊടുക്കുന്നു. ഇവിടെ ആകാശവും, മേഘവും, ഇളംവെയിലില് പ്രകാശിക്കുന്ന മരങ്ങളും എല്ലാം ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് കണക്കിലെടുക്കുന്നു. അവയെ ഒക്കെയും ഈ ഫോട്ടോയില് സാധിക്കുന്നത്ര തെളിമയില് പതിപ്പിക്കുവാന് തക്കവിധമുള്ള ഒരു എക്സ്പോഷറാണ് ക്യാമറ ഇവിടെ തെരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj3QLzN1c4crs_ht_V4oQ9JPbvfFygKSbm3f3Kx-s8TJpZaO_VX46VQ2AE91fdYySwLEkzA_mcRhtouJxWPmb0rWKuaomgB8gj_yndzKqW5eXOZ8_yPDW5ZuUt0b9TVVtVGhxR5rkVtNg/s1600-h/Evaluative_metering_eg.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327342747677745858" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 400px; cursor: pointer; height: 269px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj3QLzN1c4crs_ht_V4oQ9JPbvfFygKSbm3f3Kx-s8TJpZaO_VX46VQ2AE91fdYySwLEkzA_mcRhtouJxWPmb0rWKuaomgB8gj_yndzKqW5eXOZ8_yPDW5ZuUt0b9TVVtVGhxR5rkVtNg/s400/Evaluative_metering_eg.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
വിവിധ മീറ്ററിംഗ് മോഡുകളെ കുറിക്കുവാന് ഉപയോഗീക്കുന്ന ഐക്കണുകള് ക്യാമറകളുടെ ഡിസ്പ്ലേയില് ഉണ്ടാവും. ഒരു കാനന് ഡിജിറ്റല് SLR ല് കാണുന്ന ഐക്കണുകള് ഇങ്ങനെയാവും.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYGHLOpun_9uf8OhNxfHC0Ci_P7NDuchz2-85xML_LbzYa9Dsrsl_0FdavK-3Pz4r_raFrkV-DxXtZRWyUkxTYHwbNwlgzTM6LFYmZpNxoVeWfeAne0rf5n3q_3YtBkPLlq3H_a7yiIUI/s1600-h/Icons.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306648373157723490" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 270px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYGHLOpun_9uf8OhNxfHC0Ci_P7NDuchz2-85xML_LbzYa9Dsrsl_0FdavK-3Pz4r_raFrkV-DxXtZRWyUkxTYHwbNwlgzTM6LFYmZpNxoVeWfeAne0rf5n3q_3YtBkPLlq3H_a7yiIUI/s400/Icons.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
വ്യത്യസ്ത പ്രകാശസാഹചര്യങ്ങളിലെടുത്ത നൂറുകണക്കിനു ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി തയ്യാറാക്കിയ ഒരു ഡാറ്റാബേസിനെ ആധാരമാക്കിയാണ്, നാം മീറ്ററിംഗ് ചെയ്യുന്ന രംഗത്തിന്റെ വര്ണ്ണവിന്യാസങ്ങള്ക്കനുസരിച്ചുള്ള ഒരു എക്സ്പോഷര് ക്യാമറയുടെ സോഫ്റ്റ്വെയര് നിര്ണ്ണയിക്കുന്നത്. മിക്കവാറും എല്ലാ പ്രകാശസാഹചര്യങ്ങളിലും ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളുടെ സോണ് മീറ്ററിംഗ് സംവിധാനങ്ങള് നല്ല ബാലന്സ്ഡ് ആയ ചിത്രങ്ങള് നല്കാറുണ്ട്. നിഴലും വെളിച്ചവും എല്ലാം ചേരുന്ന രണ്ടു ചിത്രങ്ങള് താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത് നോക്കൂ, എത്രഭംഗിയായാണ് ക്യാമറയുടെ മാട്രിക്സ് മീറ്ററിംഗ് (മള്ട്ടി സോണ്) മോഡ് ഈ രംഗത്തിന്റെ എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന് (ഫോട്ടോഗ്രാഫര് <a href="http://chithrappetti.blogspot.com/2008/12/blog-post_24.html" target="_blank">ശ്രീലാല്</a>, മോഡല് ബിനോയ്).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC17NtoI4rj3PndInXpbTrU43KRjVoiOhmnrugWz5iOmEN9CFiuSikPgx1nWBGMvYc9yiKiwFmhIdjh06LMIU4kWHgUl0iRkFfq0QVaMPreQQUue6cefr88zIzP2CeqF3qCmCKGLqZ4gg/s1600-h/Matrix+example.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306626430939671202" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 295px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC17NtoI4rj3PndInXpbTrU43KRjVoiOhmnrugWz5iOmEN9CFiuSikPgx1nWBGMvYc9yiKiwFmhIdjh06LMIU4kWHgUl0iRkFfq0QVaMPreQQUue6cefr88zIzP2CeqF3qCmCKGLqZ4gg/s400/Matrix+example.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong><br />
<br />
മീറ്ററിംഗിനെപറ്റിയുള്ള ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണ:</strong><br />
<br />
മീറ്ററിഗ് മോഡുകളെപ്പറ്റി പൊതുവേയുള്ള ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണയുണ്ട്, ഓരോ വിധത്തിലുള്ള മീറ്ററിംഗ് മോഡുകളും അതുപയോഗിച്ച് എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളുടെ വിവിധഭാഗങ്ങളില് എന്തൊക്കെയോ ‘സ്പെഷ്യല് എഫക്റ്റുകള്‘ നല്കും എന്നാണ് ഈ തെറ്റിദ്ധാരണ! സോണ് മീറ്ററിംഗ് ഉപയോഗിച്ചെടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളുടെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളും ഭംഗിയായി എക്സ്പോസ്ഡ് ആയിട്ടുണ്ടാവുമെന്നും, സെന്റര് വെയ്റ്റഡ് മീറ്ററിംഗില് എടുത്ത ചിത്രങ്ങളുടെ മധ്യഭാഗത്തുമാത്രം കൂടുതല് ലൈറ്റ് ഉണ്ടാവുമെന്നും മറ്റും ധരിച്ചുവച്ചിട്ടുള്ള ഫോട്ടോഗ്രാഫര്മാര് ധാരാളം! ലഭിക്കുന്ന ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളിലെ ലൈറ്റ്എഫക്റ്റുകളല്ല, മറിച്ച് ഫ്രെയിമിലെ ഏതുഭാഗത്തിലെ ലൈറ്റാണോ ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് കൂടുതല് ശ്രദ്ധയോട് അളന്നത്, അതിന്റെ പ്രതിഫലനങ്ങളാണ് നമുക്ക് ചിത്രത്തില് ലഭിക്കുക.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 102, 0);">മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള്: പ്രായോഗിക ഉപയോഗങ്ങള്</span><br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന പൂവുകളുടെ ചിത്രം നോക്കൂ. ഈ മൂന്നു ഫോട്ടോകളിലും സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് മോഡ് ആണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaYOSexTPK-MU-keGG3Z3tD-UhF6yims1SeK_7l9pAOM2iDofn8WuUdpcAA0RMvxD4i8Iin09JwPaPOqynUFUVZBgnv_X5FCha7hnW7_X_lCsIOmCnRHq8BVwxqBl_dbttva5ttl96O38/s1600-h/Spot_bud.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327357952613155954" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 299px; cursor: pointer; height: 400px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaYOSexTPK-MU-keGG3Z3tD-UhF6yims1SeK_7l9pAOM2iDofn8WuUdpcAA0RMvxD4i8Iin09JwPaPOqynUFUVZBgnv_X5FCha7hnW7_X_lCsIOmCnRHq8BVwxqBl_dbttva5ttl96O38/s400/Spot_bud.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB2uInJ_E7KUyh_sQisafxfeDYTMzygPg7tztwhRSdNRTwBgG8rHqxokx_RqeVl3YPO5Ir4DS06zDwl05qKFkBNu6wE2CT9MGfKrJeYJiwokvBjen7ckE3cWy5BnnfLkhfS8uJBcosli4/s1600-h/Lal_spot_1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327357929514808226" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 268px; cursor: pointer; height: 400px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB2uInJ_E7KUyh_sQisafxfeDYTMzygPg7tztwhRSdNRTwBgG8rHqxokx_RqeVl3YPO5Ir4DS06zDwl05qKFkBNu6wE2CT9MGfKrJeYJiwokvBjen7ckE3cWy5BnnfLkhfS8uJBcosli4/s400/Lal_spot_1.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQIUyrkVDSys13R27rA7lhVrzDuf8qM18N9CPRT5bGzcgVtXHrT5CbtqltHA4dSIF78Hxh8-sNnCwA7ozMSuevQu1XJ6GDYzk-NWo_4wUWf41FvnaF9oLlmSm9FZsT7EgcA_9wAB3wY3U/s1600-h/Flower_chemp.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327357908662381362" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 356px; cursor: pointer; height: 400px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQIUyrkVDSys13R27rA7lhVrzDuf8qM18N9CPRT5bGzcgVtXHrT5CbtqltHA4dSIF78Hxh8-sNnCwA7ozMSuevQu1XJ6GDYzk-NWo_4wUWf41FvnaF9oLlmSm9FZsT7EgcA_9wAB3wY3U/s400/Flower_chemp.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഈ ചിത്രങ്ങളിലെല്ലാം ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് പൂവിന്റെ ഇതളുകളിലെ ഒരു ചെറിയഭാഗത്ത് മാത്രമാണ്. അതിനാലാണ് പൂവിതള് മാത്രം ഏറ്റവും കൃത്യമായി എക്സ്പോസ്ഡ് ആയിരിക്കുന്നത് (ചിത്രങ്ങളില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി നോക്കിയാല് ഇത് വ്യക്തമാവും). ഇവയുടെ ബാക്ഗ്രൌണ്ട് കറുപ്പുനിറത്തില് കാണപ്പെടുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചുവല്ലോ. ഇവയിലൊന്നും കറുപ്പുനിറത്തിലെ ബാക്ക്ഗ്രണ്ടായി എന്തെങ്കിലും വസ്തു ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ല, ഫോട്ടൊഷോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് ബാക്ഗ്രൌണ്ടിന്റെ നിറം മാറ്റിയതുമല്ല. ഇവയുടെയെല്ലാം ചുറ്റുവട്ടത്ത് ഇലകളും കമ്പുകളും ഉണ്ടായിരുന്നതാണ്, അവിടെ വെളിച്ചവും ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്, ഈ ബാക്ഗ്രൌണ്ടുകളെ അപേക്ഷിച്ച് കൂടുതല് വെളിച്ചം ഈ പൂവിതളില് നിന്ന് പ്രതിഫലിക്കുന്നതായാണ് ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് അളന്നത്. അതിനാല് പൂവിതളിനെ കൃത്യമായ എക്സ്പോഷറില് ആക്കുവാന് അനുയോജ്യമായ ഒരു ഷട്ടര് സ്പീഡ്, അപ്പര്ച്ചര് കോമ്പിനേഷനാണ് ക്യാമറ സെലക്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഈ കോമ്പിനേഷന്, ബാക്ഗ്രണ്ടില്നിന്നും പ്രതിഫലിക്കുന്ന താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ അളവിലുള്ള പ്രകാശം സെന്സറില് റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യിക്കുവാന് പര്യാപ്തമല്ലാത്തതിനാല് ആ ഭാഗങ്ങള് സ്വാഭാവികമായി ഇരുണ്ടു കാണപ്പെടൂന്നുവെന്നേയുള്ളൂ.<br />
<br />
ഇതിനുപകരം, മാട്രിക്സ് / ഇവാലുവേറ്റീവ് മീറ്ററിംഗ് ആയിരുന്നു ഈ ഫോട്ടോകള്ക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതെങ്കില്, ക്യാമറ ഒരേ സമയം പൂവിതളിനേയും, ബാക്ഗ്രണ്ടിനേയും കണക്കിലെടുക്കുകയും, രണ്ടിനേയും ഏകദേശം ബാലന്സായി കാണിക്കത്തക്കവിധത്തിലുള്ള ഒരു എക്സ്പോഷര് വാല്യൂ തെരഞ്ഞെടുക്കുകയും ചെയ്തേനെ. അങ്ങെനെ വരുമ്പോള് സ്വാഭാവികമായി പൂവിന്റെ ചിലഭാഗങ്ങള് ഓവര് എക്സ്പോസ് ആയി കാണപ്പെടുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില് ഇത് വ്യക്തമാണല്ലോ.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj453e_dnYTfrT6Td3PmYyWjkGOOo6QzKeNxJ5SkZOyp-9DwsKAuG8h1JukZACI2y0eTNqlMrwLufH_rkOdHvhcQ6d26gMdjcBpPdhr6OnWJWszVC0bwHYPdb_nUtuXUEcLnhyphenhyphenbE4NLhAI/s1600-h/Hibiscus_matrix.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 302px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj453e_dnYTfrT6Td3PmYyWjkGOOo6QzKeNxJ5SkZOyp-9DwsKAuG8h1JukZACI2y0eTNqlMrwLufH_rkOdHvhcQ6d26gMdjcBpPdhr6OnWJWszVC0bwHYPdb_nUtuXUEcLnhyphenhyphenbE4NLhAI/s400/Hibiscus_matrix.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327705314526338834" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗിന്റെ മറ്റൊരു ഉപയോഗം പോര്ട്രെയ്റ്റുകള് എടുക്കുവാനായാണ്. ഒരാളുടെ മുഖം ഭംഗിയായി എക്സ്പോസ് ചെയ്യുവാന് ഈ മോഡ് ഉപയോഗിക്കാം. ഒന്നുകില് ബാക്ഗ്രൌണ്ട് വല്ലാതെ തെളിച്ചമുള്ളതാവുമ്പോള് സബ്ജക്റ്റിനെ കൃത്യമായ എക്സ്പോഷറില് ആക്കുവാന്, അല്ലെങ്കില് മേല്പ്പറഞ്ഞ പൂവിന്റെ ഉദാഹരണത്തിലേതുപോലെ ബാക്ഗ്രൌണ്ടിനെ ഡാര്ക്ക് ആക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ട് ഒരു പ്രത്യേക എഫക്റ്റ് ചിത്രത്തിനു നല്കുവാന് ഈ മോഡ് ഉപയോഗിക്കാം. (ഫോട്ടോഗ്രാഫര്: ശ്രീലാല്)<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWZekAbINiGoH1R6ovAb3fGutC-p5x7eSRCyX9-Y1AOAFlk449B7-gfP-Onuz2ROpZJga8RwTUiDzowKWoNurZxsXn5WSRwUzlRkVp8ZfsihdYW4JoLANO7cp4HOy22785kkUrQmazU70/s1600-h/Spot_portrait.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327362159956231842" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; width: 271px; cursor: pointer; height: 400px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWZekAbINiGoH1R6ovAb3fGutC-p5x7eSRCyX9-Y1AOAFlk449B7-gfP-Onuz2ROpZJga8RwTUiDzowKWoNurZxsXn5WSRwUzlRkVp8ZfsihdYW4JoLANO7cp4HOy22785kkUrQmazU70/s400/Spot_portrait.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഈ ഉദാഹരണങ്ങള് കണ്ടതുകൊണ്ട് സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് എപ്പോഴും ബാക്ഗ്രൌണ്ടിനെ ഡാര്ക്ക് ആക്കിമാറ്റും എന്നു കരുതരുത്! നമ്മള് സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് ചെയ്യുന്ന ഭാഗം ഫ്രെയിമിന്റെ ബാക്കിഭാഗങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ഇരുണ്ടതാണെങ്കില് എന്തുസംഭവിക്കും എന്നുനോക്കൂ.<br />
<br />
താഴെയുള്ള ചിത്രങ്ങള് നോക്കൂ(ഫോട്ടോഗ്രാഫര്: ശ്രീലാല്). സ്പോട്ട് മീറ്റര് ചെയ്യുന്ന ഏരിയ അതിന്റെ ചുറ്റുപാടുകളേക്കാള് ഇരുണ്ടതാണെങ്കില് എന്തുസംഭവിക്കുന്നു എന്ന് ഇതില് കാണാവുന്നതാണ്. ആദ്യ ചിത്രത്തില് മാട്രിക്സ് മീറ്ററിംഗ് നിഴലുള്ളഭാഗങ്ങളെയും തെളിച്ചമുള്ള ഭാഗങ്ങളേയും ഒന്നുപോലെ കണക്കിലെടുക്കുന്നതിനാല്, വീടിന്റെ പൂമുഖം അല്പം ഇരുണ്ടുപോയി എന്നുകാണാം, അതോടോപ്പം ഫ്രെയിമിന്റെ ഏറ്റവും അരികിലായി കാണുന്ന മതിലിന്റെ ഭാഗങ്ങളും ഇരുണ്ടുതന്നെ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBQfhFWiV7ntni1FI5ohpd-jcyLXU2LKSYTBIY3J1duN5eNgk99f2NZY7PMOJOPdyW1bY_Km2-BHkbeFh9oMcb0OlJd5uPzUpWWX7zdv8cr4Lb9LYRH-H4-_fv4OREGeJq-VTrpXb0HIY/s1600-h/House_Centrewt.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306629034906119922" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 259px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBQfhFWiV7ntni1FI5ohpd-jcyLXU2LKSYTBIY3J1duN5eNgk99f2NZY7PMOJOPdyW1bY_Km2-BHkbeFh9oMcb0OlJd5uPzUpWWX7zdv8cr4Lb9LYRH-H4-_fv4OREGeJq-VTrpXb0HIY/s400/House_Centrewt.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അടുത്ത ചിത്രത്തില് സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് ആണുപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇവിടെ സ്പോട്ട് മീറ്റര് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഫ്രെയിമിന്റെ മധ്യഭാഗത്തിനു കൂടുതല് പരിഗണന കിട്ടുന്നതിനാല്, പൂമുഖം കുറേക്കൂടി തെളിച്ചമുള്ളതാക്കുവാന് വേണ്ട ഒരു ഷട്ടര് സ്പീഡ്, അപ്പര്ച്ചര് കോംബിനേഷനാണ് ക്യാമറ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് മധ്യഭാഗത്തുള്ള പൂമുഖം മാത്രമല്ല, ഫ്രെയിമിന്റെ വശങ്ങളിലുള്ള മതിലിന്റെ ഭാഗങ്ങളും തെളിച്ചമുള്ളതായി മാറി. പക്ഷേ വെയിലുണ്ടായിരുന്ന ഭാഗങ്ങള് അല്പം ഓവര് എക്സ്പോസ്ഡും ആണ് (അത് ക്യാമറയുടെ കുറ്റമല്ല). ഈ ഉദാഹരണത്തില് സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് ഫ്രെയിമിന്റെ മധ്യഭാഗം മാത്രമാണ് എക്സ്പോഷര് വില നിര്ണ്ണയിക്കുവാന് കണക്കാക്കിയതെങ്കിലും, അതിന്റെ ഫലം ഫ്രെയിമിനുമൊത്തത്തില് ബാധകമാണെന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ? അതുകൊണ്ടാണ് മീറ്ററിംഗിന്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള എഫക്റ്റ് മീറ്ററിംഗ് ചെയ്ത ഭാഗത്തിനു മാത്രമല്ല, ഫ്രെയിമിനു മൊത്തമായി ബാധകമാണെന്നുപറയുവാന് കാരണം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjltWHa6CYRjD3dJa8_ctTrtMS_OeGKhVivmg9S29r4Yj_QJZ88Jb7MML-EHJx8XZXpINZbfYyDXCRdw_rpmGyyDnL9ol63gfHUnPaWCXf2QM8hEmu324YcObGuaImJeC0cUlt7PvZZJ1I/s1600-h/House_spot.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306629298576552722" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 269px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjltWHa6CYRjD3dJa8_ctTrtMS_OeGKhVivmg9S29r4Yj_QJZ88Jb7MML-EHJx8XZXpINZbfYyDXCRdw_rpmGyyDnL9ol63gfHUnPaWCXf2QM8hEmu324YcObGuaImJeC0cUlt7PvZZJ1I/s400/House_spot.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 102, 0);"><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
മീറ്ററിംഗിന്റെ പിന്നില്:</span><br />
<br />
യഥാര്ത്ഥത്തില് എന്താണ് മീറ്ററിംഗ്? ഫോട്ടോഗ്രാഫര് ഉദ്ദേശിക്കുന്നരീതിയില് ഒരു ഫ്രെയിമിന്റെ എക്സ്പോഷര് വാല്യൂ നിര്ണ്ണയിക്കുവാന് ഉതകുന്ന ഏറ്റവും പ്രയോജനപ്രദമായതും, അതേസമയം അനായസമായതുമായ ഒരു ടൂള് ആണ് മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള്. ഇവയുടെ സെലക്ഷനിലൂടെ ഫ്രെയിമില് നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ഏതുഭാഗത്താണ് ലൈറ്റ് മീറ്റര് കൂടുതല് ശ്രദ്ധപതിപ്പിക്കേണ്ടതെന്ന് നാം ക്യാമറയോട് നിര്ദ്ദേശിക്കുന്നു. ഒരു അപ്പര്ച്ചര് നമ്പറും ( f) shutter സ്പീഡ് നമ്പറും (T) ചേര്ന്നതാണ് ഒരു എക്സ്പോഷര് വാല്യൂ - ഉദാ:f/8, 1/250. കാരണം ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കുവാന് വേണ്ട ലൈറ്റ് എത്രവേണം എന്നു നിശ്ചയിക്കുന്ന രണ്ടേ രണ്ടു സംഗതികള് ഇവ മാത്രമാണ്. മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള് എക്സ്പോഷര് കണക്കാക്കുന്നത് ഫോട്ടോയെടുക്കുന്നതിനു മുമ്പാണ്. ഫോട്ടോ എടുത്തുകഴിഞ്ഞ് ക്യാമറ ഫോട്ടോയിലേക്ക് പകരുന്ന ഒരു എഫക്റ്റല്ല മീറ്ററിംഗ്.<br />
<br />
<br />
<strong>ലൈറ്റ് മീറ്ററിംഗ് ഉദാഹരണത്തിലൂടെ:</strong><br />
<br />
നാം ക്യാമറയില് സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന മീറ്ററിംഗ് മോഡിനനുസരിച്ച് ക്യാമറ എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയിക്കുന്നതെങ്ങനെ എന്ന് ഒരു യഥാര്ത്ഥ ഉദാഹരണത്തിലൂടെ വ്യക്തമാക്കാം. ശ്രദ്ധിക്കുക, മീറ്ററീംഗ് മോഡുകളുടെ ഉപയോഗം കാണിക്കുവാനുള്ള ഒരു ഉദാഹരണമല്ല ഇത്, മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള്ക്കനുസരിച്ച് ലൈറ്റ് മീറ്റര് എവിടെയൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു എന്നുകാണിക്കുകയാണിവിടെ.<br />
<br />
താഴെക്കാണുന്ന മൂന്നു ഫോട്ടോകള് ഒരേ സമയത്ത് മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത മീറ്ററിംഗ് മോഡുകളില് എടൂത്തതാണ്. സെറ്റിംഗുകളെ പരമാവധി ഒരുപോലെയാക്കുവാന് വേണ്ടി, അപ്പര്ച്ചര് പ്രയോറിറ്റി മോഡില്, f/8 എന്ന സ്ഥിരം അപ്പര്ച്ചറിലാണ് ഈ മൂന്നു ചിത്രങ്ങളും എടുത്തിരിക്കുന്നത്. കൂടാതെ ISO വാല്യുവും ഒന്നുതന്നെ 400. അപ്പോള്, ചിത്രങ്ങളില് മാറുവാന് സാധ്യമായ ഒരേ ഒരു വേരിയബിള് ഷട്ടര് സ്പീഡ് ആണ് എന്നറിയാമല്ലോ. (ഫോട്ടോഗ്രാഫര് : <a href="http://wwwgolmohar.blogspot.com/2009/01/blog-post_07.html" target="_blank">ഹരീഷ് തൊടുപുഴ</a>). ഇനി ഓരോ ചിത്രത്തിനേയും ഒന്നു പരിശോധിക്കാം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHNYEUmiiaS0e71E3988WmJTi4KIurtgw78D3iCjxAwB0Ychw0tY4zj1kmGnUDb3uBjNCK6AjCpz5OOnCz-FyjzTHWV9yQKwPlii3AJrK1_m_z51ip_3z0N4_4bMR1FC7iKK69VALedVg/s1600-h/Matrix.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306627221950456834" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 269px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHNYEUmiiaS0e71E3988WmJTi4KIurtgw78D3iCjxAwB0Ychw0tY4zj1kmGnUDb3uBjNCK6AjCpz5OOnCz-FyjzTHWV9yQKwPlii3AJrK1_m_z51ip_3z0N4_4bMR1FC7iKK69VALedVg/s400/Matrix.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ആദ്യചിത്രം മാട്രിക്സ് മീറ്ററിംഗ് മോഡില് ആണ് എടുത്തിരിക്കുന്നത്. ക്യാമറ ഈ ഫ്രെയിമിനെ പലഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ച് ഒന്നുഴിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്, നടുക്ക് കാണുന്ന ഗെയിറ്റും, അതിനു വെളിയിലുള്ള റോഡും നല്ല പ്രകാശത്തിലും, ഗെയിറ്റിന്റെ ഉള്ളിലുള്ള തണലുള്ളഭാഗങ്ങളില് കുറേ വെളിച്ചം ചിതറിവീഴുന്നതായും, മറ്റുചിലഭാഗങ്ങളില് നിഴലുള്ളതായും കാണുന്നു. ഫ്രെയിമില് കാണുന്ന ഒട്ടുമിക്കവാറും സാധനങ്ങളും ഫോക്കസില് ആയതിനാല് നടുക്കൊരു മനുഷ്യന് നില്ക്കുന്നുണ്ടെന്നോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് അത്രലൈറ്റില്ലെന്നോ ഒന്നും ക്യാമറയ്ക്ക് ഒരു വിഷയമേ അല്ല. കാരണം നടുക്ക് നില്ക്കുന്ന ആളല്ല ഈ ഫോട്ടോയിലെ പ്രധാനസബ്ജക്റ്റ്, ക്യാമറയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഈ രംഗം ഒന്നുപോലെ പ്രാധാന്യമര്ഹിക്കുന്ന ഒന്നാണ്.<br />
<br />
അപ്പര്ച്ചര് f/8 എന്നസ്ഥലത്ത് നാം ഉറപ്പിച്ചു നിര്ത്തിയിരിക്കുന്നതിനാല്, ഈ രംഗത്തുനിന്ന ലഭിച്ച പ്രകാശഡേറ്റകളെല്ലാം വിശദമായി പരിശോധിച്ചതില് നിന്നും ഈ രംഗത്തിന് അനുയോജ്യമായ ഷട്ടര്സ്പിഡ് 1/200 ആണെന്ന് ക്യാമറകണക്കാക്കുന്നു. അങ്ങനെ പൊതുവില് നോക്കിയാല് ബാലന്സ്ഡ് ആയ ഒരു ഫോട്ടൊ ക്യാമറ ഈ സെറ്റിംഗില് നമുക്ക് തരുന്നു. ഇനി ഈ ഫോട്ടോയില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് ഒന്നു വലുതാക്കി നോക്കൂ. ഗെയ്റ്റിന്റെ വെളിയിലുള്ള റോഡ് ഒരല്പം ഓവര് എക്സ്പോസ്ഡ് ആണ്, അല്ലേ. ടാറിന്റെ കറുപ്പുനിറം അത്രവ്യക്തമല്ല. അതുപോലെ പുറകിലുള്ള വീടിന്റെ ചുവപ്പുപെയ്ന്റും ഒരല്പം ഓവര് ആണ്. അതുപോലെ നല്ല നിഴലുള്ള ഭാഗങ്ങളിലെ കാര്യങ്ങളും അത്ര വ്യക്തമല്ല. എങ്കിലും ഫോട്ടോ മൊത്തത്തില് നോക്കിയാല് നല്ലതുതന്നെ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg16oHCeUBFWfKrMvGa9SbNhOSZZxhXXnr7nYnQrvFwpiDPTuyzEFAUuAvWJFLgmSpfl0fdAMhiWIPdCqlJr33s_n95vj-J2lZizeJI_n49mvRHMxehjXX2bjl6Xzl8_NKIC-fap5TfkYk/s1600-h/Centre+weighted.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306627736609632514" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 269px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg16oHCeUBFWfKrMvGa9SbNhOSZZxhXXnr7nYnQrvFwpiDPTuyzEFAUuAvWJFLgmSpfl0fdAMhiWIPdCqlJr33s_n95vj-J2lZizeJI_n49mvRHMxehjXX2bjl6Xzl8_NKIC-fap5TfkYk/s400/Centre+weighted.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അടുത്ത ഫോട്ടോ സെന്റര്വെയ്റ്റഡ് മീറ്ററിംഗില് എടുത്തതാണ്. ഇവിടെ ക്യാമറ ഏറ്റവും കൂടുതല് ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് ഫ്രെയിമിന്റെ മദ്ധ്യഭാഗത്താണ്. അതായത് ഗെയ്റ്റും അതിനു ചുറ്റുവട്ടത്തും ഉള്ള ഭാഗങ്ങള്. ഈ ചിത്രം എടുക്കുന്നതിനായി ക്യാമറ സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്ന എക്സ്പോഷര് f/8, 1/250 എന്നതാണ്. ശ്രദ്ധിക്കുക, ആദ്യ മാട്രിക്സ് മീറ്റര് ചിത്രത്തിലേതിനേക്കാള് ഒരുപടി കൂടുതലാണ് ഷട്ടര്സ്പീഡ് - അതായത് T-stop സ്കെയിലില് വലത്തേക്ക് ഒരു നമ്പര് കൂടുതല്, തന്മൂലം അല്പം കുറഞ്ഞ അളവില് പ്രകാശം ക്യാമറയിലേക്ക് കടക്കുന്നു. അതിന്റെ എഫക്റ്റ് ആ ചിത്രത്തില് കാണാനുമുണ്ട്. ചിത്രം വലുതാക്കി നോക്കൂ. റോഡിലെ ടാറിന്റെ കളര് ശ്രദ്ധിച്ചാല് ആ ഭാഗം ആദ്യചിത്രത്തിലുണ്ടായിരുന്നതിനേക്കാള് നല്ലരീതിയില് എക്സ്പോസ്ഡ് ആയിക്കാണാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiRTggHh2xZ_r90rMxcyPPA0Vun1xF_wSr5Mbaurz1FquGfX3ctS8_70xChkMvUmdOTWkJoGmARwST-5CvqYpQc0g0bc1wVHlvb9Ebq1AoPuxWxgdoBYVyqxg61xf4rrQL7c5rNSgKZeY/s1600-h/Spot.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306628489058890722" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 400px; height: 269px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiRTggHh2xZ_r90rMxcyPPA0Vun1xF_wSr5Mbaurz1FquGfX3ctS8_70xChkMvUmdOTWkJoGmARwST-5CvqYpQc0g0bc1wVHlvb9Ebq1AoPuxWxgdoBYVyqxg61xf4rrQL7c5rNSgKZeY/s400/Spot.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഈ മൂന്നാമത്തെ ഫോട്ടോ സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് മോഡില് എടുത്തതാണ്. ഇവിടെ ക്യാമറ ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് ഫ്രെയിമിന്റെ ഒത്തനടുവിലെ ഒരു ചെറിയ ഏരിയയിലാണ്. അതായത്, അവിടെ നില്ക്കുന്നയാളുടെ ഷര്ട്ടിന്റെ ഭാഗം. അവിടെ ലൈറ്റ് കുറവായികാണുന്നതിനാല് f/8, 1/100 എന്ന എക്സ്പോഷര് വാല്യുവാണ് ക്യാമറ സെലക്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ആദ്യത്തെ രണ്ടു ചിത്രങ്ങളെക്കാളും ഷട്ടര് തുറന്നിരിക്കുന്ന സമയം അല്പം കൂടുതലാണ്. അതിന്റെ പ്രതിഫലനങ്ങള് ഫ്രെയിമിലെ വെളിച്ചമുള്ള ഭാഗങ്ങളില് കാണാനുമുണ്ട്. അവയെല്ലാം ഓവര് എക്സ്പോസ്ഡ് ആണ്.<br />
<br />
ഈ മൂന്നു ചിത്രങ്ങളിലും അപ്പര്ച്ചര് f/8 ആണ് എന്നോര്മ്മയുണ്ടല്ലോ? ഷട്ടര് സ്പീഡ് മാത്രമാണ് മാറിയത്. അവ യഥാക്രമം മാട്രിക്സ് 1/200, സെന്റര് വെയ്റ്റഡ് 1/250, സ്പോട്ട് മീറ്ററിംഗ് 1/100 എന്നിങ്ങനെയാണുള്ളത്. ഷട്ടര്സ്പീഡുകളുടെ T-സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലിലെ 1/3 ക്രമത്തില് അധികം അകലെയല്ലാത്ത നമ്പറുകളാണ് ഇവ എന്നറിയാമല്ലോ (സംശയമുള്ളവര് ടി-സ്റ്റോപ് സ്കെയിലുകള് എന്ന അദ്ധ്യായം ഒരിക്കല്കൂടി നോക്കൂ).<br />
<br />
ഈ പരീക്ഷണത്തില്നിന്നും, വിവിധമീറ്ററിംഗ് മോഡുകളില് ക്യാമറ യഥാര്ത്ഥത്തില് ചെയ്യുന്നത് എക്സ്പോഷറില് വരുത്തുന്ന ചെറിയ ചെറിയ മാറ്റങ്ങള് മാത്രമാണെന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ. അതല്ലാതെ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളുടെ ചിലപ്രത്യേകഭാഗങ്ങളില് വരുത്തുന്ന ലൈറ്റ് എഫക്റ്റുകളല്ല.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">സംഗ്രഹം:</span><br />
<br />
1. ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിന്റെ ഭംഗി, പെര്ഫക്ഷന് എന്നിവയൊക്കെ അതിന്റെ എക്സ്പോഷര് വാല്യുവിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
2. ഒരു ഫ്രെയിമിന്റെ കൃത്യമായ എക്സ്പോഷര് വാല്യു നിര്ണ്ണയിക്കുന്നത് ക്യാമറയിലെ എക്സ്പോഷര് മീറ്റര് (ലൈറ്റ് മീറ്റര്) ആണ്. ഈ മീറ്റര് ഫ്രെയിമിന്റെ ഏതുഭാഗത്താണ് കൂടുതല് ശ്രദ്ധപതിപ്പിക്കേണ്ടത് എന്ന് ക്യാമറയോട് ഫോട്ടൊഗ്രാഫര്ക്ക് “പറയുവാനുള്ള” സംവിധാനമാണ് മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള്. സോണ് മീറ്ററിംഗ് സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ പ്രത്യേകത കാരണം ഏറക്കുറെ എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും ഒരു സ്റ്റാര്ട്ടിംഗ് പോയിന്റ് എന്ന നിലയില് അത് അനുയോജ്യമാണ്.<br />
<br />
3. ആധുനിക ക്യാമറകളില് സോണ് മീറ്ററിംഗ് മോഡ് മിക്കവാറും എല്ലാ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളിലും ഒരു ബാലന്സ്ഡ് ഇമേജ് തരും. എങ്കിലും എല്ലാ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകള്ക്കും സോണ് മീറ്ററിംഗ് അനുയോജ്യമാവണമെന്നില്ല. അപ്പോള് മറ്റു മീറ്ററിംഗ് മോഡുകള് ഉപയോഗിക്കാം. സാങ്കേതികമായി, ഫ്രെയിമിലെ പ്രധാനഭാഗത്തിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ ഒരു എക്സ്പോഷര് വാല്യു ആണ് മീറ്ററിംഗ് മോഡ് സെലക്ഷനിലൂടെ നാം എളുപ്പവഴിയില് കണ്ടുപിടിക്കുന്നത്. ചിലപ്പോള് ഫ്രെയിം മുഴുവനും ഒന്നുപോലെ പ്രധാനമാവാം, മറ്റുചിലപ്പോള് ഫ്രെയിമിന്റെ ചിലഭാഗങ്ങളാവാം പ്രധാനം.<br />
<br />
ഒരിക്കല് നിശ്ചയിച്ച എക്സ്പോഷര് വാല്യൂവില് നിന്ന് ചെറിയ മാറ്റങ്ങള് വരുത്തുവാനുള്ള എളുപ്പവഴിയാണ് എക്സ്പോഷര് കോമ്പന്സേഷന്. ഇത് എല്ലാ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളിലും ലഭ്യമായ ഒരു സംവിധാനമാണ്. അതിനെപ്പറ്റി അടുത്ത പാഠത്തില്.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com49tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-25875622473786289282009-02-02T06:50:00.006+04:002010-04-15T06:31:09.311+04:00ഫോട്ടോബ്ലോഗ് തുടങ്ങുവാൻനിങ്ങളൊരു ഫോട്ടോഗ്രാഫറാണെങ്കിൽ എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവയ്ക്കുവാനും അതിന്റെ പോരായ്മകളും നല്ല വശങ്ങളും അറിവുള്ളവരിൽ നിന്ന് കേട്ട് മനസ്സിലാക്കുവാനുമുള്ള നല്ല ഒരു വേദിയാണ് ഫോട്ടോബ്ലോഗുകൾ. ഒരു ഫോട്ടോബ്ലോഗ് എങ്ങനെ തുടങ്ങാം എന്നാണ് ഇവിടെ വിവരിക്കുന്നത്. ഒരു ബ്ലോഗ് ഉണ്ടാക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് അറിയാൻ പാടില്ലാത്തവർ <a href="http://bloghelpline.cyberjalakam.com/">ആദ്യാക്ഷരി </a>നോക്കുക.<br />
<br />
ചിത്രങ്ങള് മാത്രം പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാനുള്ള ഫോട്ടോബ്ലോഗുകള് കണ്ടിട്ടില്ലേ? ഉദാഹരണങ്ങൾ എത്രവേണമെങ്കിലും <a href="http://www.cyberjalakam.com/aggr/pics.php">ഇവിടെ</a> കാണാം.<br />
<br />
ഇവയിലെല്ലാം ബ്ലോഗിന്റെ അത്രയും വീതിയിലാവും ചിത്രങ്ങള് ഉള്ളത് എന്നതു ശ്രദ്ധിച്ചല്ലോ. അതുതന്നെയാണ് അവയുടെ ഭംഗിയും. ഈ രീതിയില് ചിത്രങ്ങള് ബ്ലോഗില് ഡിസ്പ്ലേ ചെയ്യുവാനായി ഒന്നുരണ്ടുകാര്യങ്ങള് ശ്രദ്ധിക്കുവാനുണ്ട്. ഒന്നാമത്, ബ്ലോഗിന്റെ ടെമ്പ്ലേറ്റ് വീതിയുള്ളതാവണം. അത്തരം ഒരു ടെമ്പ്ലേറ്റ്, ഫ്രീയായി ബ്ലോഗ് ടെമ്പ്ലേറ്റ് കിട്ടുന്ന സൈറ്റുകളില് നിന്ന് എടൂത്ത് നിങ്ങളുടെ ബ്ലോഗില് കൊടുക്കുക. ഫോട്ടോബ്ലോഗുകൾക്ക് അനുയോജ്യമായ ടെമ്പ്ലേറ്റുകൾ ലഭിക്കുന്ന ഒരു <a href="http://www.ourblogtemplates.com/search/label/1%20column">സൈറ്റ് ഇതാ</a> . അത്തരം സൈറ്റുകളിൽ നിന്ന് നിങ്ങൾക്ക് അനുയോജ്യമായ ടെമ്പ്ലേറ്റ് തെരഞ്ഞെടുക്കുക. ബ്ലോഗ് ബോഡി background കറുപ്പുനിറത്തിലായാൽ ചിത്രങ്ങളുടെ ഭംഗി വർദ്ധിക്കും. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ തെരഞ്ഞെടുത്ത ടെമ്പ്ലേറ്റിന്റെ ലേഔട്ട് സെറ്റിംഗിൽ പോയി (fonts and colours) അനുയോജ്യമായ വർണ്ണങ്ങൾ ബ്ലോഗിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ സെറ്റ് ചെയ്യുക. പരീക്ഷണങ്ങൾ ആവാം.<br />
<br />
ഇതുപോലെ background നിറം കറുപ്പാക്കിമാറ്റിയെടുത്ത എന്റെ ഫോട്ടോബ്ലോഗ് <a href="http://glimpsesofmysnaps.blogspot.com/">ഇവിടെയുണ്ട്. </a><br />
<br />
ടെമ്പ്ലേറ്റ് സെറ്റ് ചെയ്തുകഴിഞ്ഞാൽ ഇനി ചിത്രം അപ്ലോഡ് ചെയ്യാം. അതിനു മുമ്പായി നിങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാനാഗ്രഹിക്കുന്ന ചിത്രം അനുയോജ്യമായ ഒരു ഗ്രാഫിക്സ് സോഫ്റ്റ്വെയർ ഉപയോഗിച്ച് റീസൈസ് ചെയ്യണം. 1200 pixel വീതിയൊക്കെ സ്ക്രീനിൽ കാണുന്നതിനു ധാരാളം മതിയാവും.<br />
<br />
ചിത്രങ്ങൾ അപ്ലോഡ് ചെയ്യുന്നതെങ്ങനെ എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ പറഞ്ഞവിധം ചിത്രം ബ്ലോഗിലേക്ക് അപ്ലോഡ് ചെയ്യുക. എന്നിട്ട് Edit Html mode ലേക്ക് പോകൂ. ഇനി ആ ചിത്രത്തിന്റെ കോഡ് ഒന്നു നോക്കൂ. ഒരു ഉദാഹരണം താഴെ നൽകുന്നു മാർക്ക് ചെയ്തിട്ടുള്ള ഭാഗങ്ങൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidwSkjK8LWhvLsI6gEH3tjxOw84BrFnlX5mD_0C0iZZqLXGlXs5vynSqAj08AzHyot4yzUyhSm1xr8uVK_gp_2tqaJmTbrTogVwlWgVxiQ0TK6xeCvzbev-D8Ym3m2Tk3ARsVFotI1n-8W/s1600-h/cj-6.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; <span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">width: 400px; height: 300px;</span>" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidwSkjK8LWhvLsI6gEH3tjxOw84BrFnlX5mD_0C0iZZqLXGlXs5vynSqAj08AzHyot4yzUyhSm1xr8uVK_gp_2tqaJmTbrTogVwlWgVxiQ0TK6xeCvzbev-D8Ym3m2Tk3ARsVFotI1n-8W/<span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">s400</span>/cj-6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5376326727136048178" border="0" /></a><br />
<br />
വിഡ്ത് = 400 px;<br />
ഹൈറ്റ് = 300 px; ഇങ്ങനെ രണ്ട് കാര്യങ്ങള് എഴുതിയിരിക്കുന്നത് ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുക. px എന്നിവയ്ക്കുശേഷമുള്ള അര്ത്ഥവിരാമവും (;) ഡിലീറ്റ് ചെയ്യണം. കോഡിലെ മറ്റൊരു കാര്യങ്ങളും ഡിലീറ്റ് ചെയ്യരുത്. ഇനി കോഡില് കുറേക്കൂടി താഴേക്ക് മാറി <span style="color: rgb(204, 0, 0); font-weight: bold;">/s400/</span> എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്നതുകാണാം. അത് <span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">/s800/</span>എന്നാക്കുക. ഇനി പോസ്റ്റ് പബ്ലിഷ് ചെയ്തുനോക്കൂ. ചിത്രം ബ്ലോഗിന്റെ വീതിയില് കാണാം.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">ചിത്രത്തിന്റെ കോഡുകളിൽ വരുത്താവുന്ന മറ്റുചില മാറ്റങ്ങൾ നോക്കൂ.</span><br />
<br />
ഉദാഹരണമായി ഒരു ചിത്രം താഴെ നൽകുന്നു.<br />
<br />
ഈ ചിത്രത്തിന്റെ ഒറിജിനൽ വീതി 1015 പിക്സൽ, ഹൈറ്റ് 612 പിക്സൽ. ലാർജ് സൈസിൽ ബ്ലോഗറിലേക്ക് അപ്ലോഡ് ചെയ്തപ്പോൾ താഴെക്കാണും വിധം കിട്ടി. (ചിത്രത്തിൽ ക്ലിക്ക് ചെയ്താൽ ഒറിജിനൽ സൈസിൽ കാണാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
ഇതാണ് ഒറിജിനൽ കോഡ്.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s1600-h/Bee1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s400/Bee1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402801856957434162" border="0" /></a><br />
<br />
ഈ കോഡ് പബ്ലിഷ് ചെയ്യുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന ചിത്രം താഴെ.<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s1600-h/Bee1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s400/Bee1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402801856957434162" border="0" /></a><br />
<br />
ഇനി ഈ കോഡിൽ നിന്ന് വിഡ്തും ഹൈറ്റും ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുന്നു, /S800/ എന്നു മാറ്റുന്നു. കോഡ് താഴെക്കാണാം. അതിന്റെ റിസൽട്ട് എങ്ങനെയാണെന്ന് നോക്കൂ<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s1600-h/Bee1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; " src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s800/Bee1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402801856957434162" border="0" /></a><br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s1600-h/Bee1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s800/Bee1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402801856957434162" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
ചിത്രം പേജിന്റെ വീതിയേക്കാൾ വലുതായിപ്പോയെന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ.<br />
<br />
അടുത്ത ഉദാഹരണത്തിൽ Height എന്നതു മാത്രം ഡിലീറ്റ് ചെയ്തിട്ട് വിഡ്ത് നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ മാറ്റാം. ഉദാഹരണത്തിനു ഈ ബ്ലോഗിന്റെ ബോഡിയുടെ വീതി 375 പിക്സൽ ആണ്. മുകളിലുള്ള കോഡിൽ വിഡ്ത് 500 എന്നു മാറ്റിയാൽ (/s800/ എന്നു മാറ്റണം) ചിത്രം ഈ ബ്ലോഗ് ബോഡിയുടെ അതേ വീതിയിൽ നിൽക്കുന്നതു കാണാം.<br />
<br />
കോഡ് നോക്കൂ<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s1600-h/Bee1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 500 px; " src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s800/Bee1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402801856957434162" border="0" /></a><br />
<br />
ഇതിന്റെ റിസൽട്ട് (ഈ ടെമ്പ്ലേറ്റിന്റെ വീതി കുറവായതിനാൽ ഇത് അത്ര ഫലവത്തായി കാണുന്നില്ല. എങ്കിലും 800 ൽ താഴെ പിക്സൽ വീതിയുള്ള ടെമ്പ്ലേറ്റുകളിൽ ചിത്രങ്ങൾ വശങ്ങളോട് ചേർന്ന് വലുപ്പത്തിൽ കാണുവാൻ ഇതു ചെയ്താൽ മതി).<br />
<br />
<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s1600-h/Bee1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 500px; " src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgupjmevz2GpuS6CCrOa0aNS8WkWiFqh0l63x48D3QmlC_HxN3wGRn7nhT-tk1kpGCF3QiUEnOAg1IpybLEe4iSlHGNUHHbmI4CbPSqKLnHAlhI_wwefdLzAxGW1ApHcS2UCzXQdaZZqd6g/s800/Bee1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402801856957434162" border="0" /></a><br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">മറ്റ് ഫോട്ടോ അപ്ലോഡിംഗ് സൈറ്റുകളിൽ നിന്ന്:</span><br />
<br />
ഫോട്ടോബക്കറ്റ്, ഫ്ലിക്കർ പോലെയുള്ള സൈറ്റുകളിൽ ഫോട്ടോ അപ്ലോഡ് ചെയ്യുന്നവർ അവിടെനിന്ന് ലഭിക്കുന്ന എച്.ടിം.എം.എൽ കോഡ് ബ്ലോഗിലേക്ക് പേസ്റ്റ്ചെയ്താൽ മതിയാവും. Edit Html മോഡിൽ വേണം ഇങ്ങനെ കോഡ് പേസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ടത്. ഈ കോഡുകളിലും മേൽപ്പറഞ്ഞ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്താവുന്നതാണ്.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-65678199181674608412008-12-18T07:14:00.009+04:002010-04-15T06:31:28.212+04:00പാഠം 15: T സ്റ്റോപ്പുകളും എക്സ്പോഷറുംഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിനു ജീവന് നല്കുന്ന സുപ്രധാന വസ്തുതയായ എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയിക്കുന്നതില് പ്രധാന പങ്കുവഹിക്കുന്ന രണ്ടാമത്തെ ഘടകമാണ് ഷട്ടര് സ്പീഡ്. ആദ്യത്തെ ഘടകമായ അപ്പര്ച്ചര് ലെന്സിലൂടെ കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് നിയന്ത്രിക്കുന്നു എന്നകാര്യം കഴിഞ്ഞപോസ്റ്റില് നാം ചര്ച്ചചെയ്തു. ഇതേ പ്രകാശം എത്ര സമയത്തേക്ക് സെന്സറില് / ഫിലിമില് പതിക്കണം എന്നകാര്യം നിര്ണയിക്കുന്നത് ഷട്ടര് സ്പീഡ് സെറ്റിംഗ് ആണ്.<br />
<br />
ക്യാമറയുടെ സെന്സറിനു മുമ്പിലായി ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന, തുറക്കുകയും അടയ്ക്കുകയും ചെയ്യാവുന്ന ഒരു വാതിലായി ഷട്ടറിനെ സങ്കല്പ്പിക്കാവുന്നതാണ്. ഒരു ഫോട്ടോയെടുക്കുമ്പോള് നാം കേള്ക്കുന്ന് ക്ലിക്ക് സൌണ്ട് ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്ന ശബ്ദമാണ്. ഈ തുറന്നടയിലിന്റെ വേഗതയെയാണ് ഷട്ടര് സ്പീഡ് എന്ന വാക്കുകൊണ്ട് വിവക്ഷിക്കുന്നത്. വേഗത സമയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാല് ഒരു സെക്കന്റിന്റെ ഇത്ര സമയം കൊണ്ട് ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്നു എന്നരീതിയിലാണ് നാം ഷട്ടര് സ്പീഡിനെ പറയാറുള്ളത് എന്നറിയാമല്ലോ. വ്യത്യസ്ത പ്രകാശസാഹചര്യങ്ങള്ക്കനുസരിച്ച് ഒരു സെക്കന്റിന്റെ ആയിരത്തിലോ രണ്ടായിരത്തിലോ ഒന്നു സമയം മുതല്, അനേക സെക്കന്റുകളോളം നീളുന്ന രീതിയില് വരെ ആധുനിക ക്യാമറകളില് ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്ന സമയം നമുക്ക് ക്രമീകരിക്കുവാന് സാധിക്കും.<br />
<br />
<strong>ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഡയല്:</strong><br />
<br />
പഴയ എസ്.എല്. ആര് ക്യാമറകളിലെല്ലാം ഒരു ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഡയല് പ്രത്യേകമായി ക്യാമറയില് ഉണ്ടായിരുന്നു. (ചിത്രം നോക്കൂ).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAB0aChxCnWwGL4Np8VNOA4YX-eAagqVQiL3YRfY6a99BcT7cIcITtPvRDwWsOI49EPS9Xj8gS6rdBoU26g6f05mpMW-5RgbRFjTus5pUoPn9QdF9qdyrmoCz6WuCAFbG9UMaM4TJeXXA/s1600-h/Shutter.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5176001077021326578" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAB0aChxCnWwGL4Np8VNOA4YX-eAagqVQiL3YRfY6a99BcT7cIcITtPvRDwWsOI49EPS9Xj8gS6rdBoU26g6f05mpMW-5RgbRFjTus5pUoPn9QdF9qdyrmoCz6WuCAFbG9UMaM4TJeXXA/s400/Shutter.jpg" border="0" /></a> എന്നാല് ഇപ്പോഴത്തെ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളില് ഇതിനായി മാത്രം ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള ഒരു ഡയല് ഇല്ല. പകരം ക്യാമറയുടെ മെനുവുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചുകൊണ്ടോ, ഷട്ടര് പ്രയോറീറ്റി മോഡ് എന്ന മോഡുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചുകൊണ്ടോ പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന ഒരു കണ്ട്രോള് ഡയല് ഉപയോഗിച്ചാണ് ഷട്ടര് മാറ്റുന്നത്.<br />
<br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong>T-stop scale:</strong><br />
<br />
അപര്ച്ചര് സ്കെയിലുകളെപ്പറ്റി ചര്ച്ചചെയ്തപ്പോള് പറഞ്ഞതുപോലെ തന്നെ, ഷട്ടര് സ്പീഡും നിശ്ചിത സ്കെയിലുകളില് തന്നെയാണ് പറയാറുള്ളത്. അപ്പര്ച്ചര് സ്കെയിലിലെ ഓരോ പോയിന്റിനെയും എഫ്.സ്റ്റോപ്പ് എന്നു വിളിക്കുന്നതുപോലെ ഇവിടെ ടി. സ്റ്റോപ്പുകള് എന്നാണ് ഷട്ടര് സ്പീഡ് സ്കെയിലിലെ പോയിന്റുകളെയും വിളിക്കുന്നത്. Time - സമയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാലാണ് ടി.സ്റ്റോപ്പ് എന്ന പേരുവന്നത്. ഫുള് സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില്, 1/3 സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില്, 1/2 സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് എന്നിങ്ങനെ മൂന്നു വിധത്തിലുള്ള ഷട്ടര് സ്റ്റോപ് സ്കെയിലുകളും ആധുനിക ക്യാമറകളില് ലഭ്യമാണ്.<br />
<br />
ഒരു സ്റ്റാന്ഡാര്ഡ് <strong>ഫുള്സ്റ്റോപ് ഷട്ടര് </strong>സ്പീഡ് സ്കെയിലിലെ നമ്പറുകള് ഇനി പറയുന്നവയാണ്.<br />
<br />
1 sec<br />
1/2 sec<br />
1/4 sec<br />
1/8 sec<br />
1/15 sec<br />
1/30 sec<br />
1/60 sec<br />
1/125 sec<br />
1/250 sec<br />
1/500 sec<br />
1/1000 sec<br />
1/2000 sec<br />
<br />
ഒരു സെക്കന്റിന്റെ ഇത്രയില് ഒരംശം എന്നാണ് സാങ്കേതികമായി ഈ നമ്പറുകളുടെ അര്ത്ഥം. 1/500 എന്നാല് ഒരു സെക്കന്റിന്റെ അഞ്ഞൂറില് ഒന്ന് എന്ന രീതിയില്. മുകളില് പറഞ്ഞ സ്കെയിലില് ഒരു സെക്കന്റ് മുതല് നാം തുടങ്ങി എങ്കിലും, ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് അതിലും താഴെയായി 2, 4, 8 സെക്കണ്ടുകള് തുടങ്ങി എത്ര സമയം വേണമെങ്കിലും ഷട്ടര് തുറന്നു വയ്ക്കാവുന്ന Bulb (B) <strong></strong> എന്ന സെറ്റിംഗ് വരെ ഉണ്ട്.<br />
<br />
ഇതിലെ ഓരോ സ്റ്റോപ്പിലും ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്ന സമയം അതിന്റെ തൊട്ടടുത്തുള്ള നമ്പറില് വേണ്ട സമയത്തേക്കാള് പകുതിയോ ഇരട്ടിയോ ആയിരിക്കും. അതായത് 1/500 ല് ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്ന വേഗതയുടെ പകുതി സ്പീഡിലായിരിക്കും അതിനു തൊട്ടുതാഴെയുള്ള 1/250 ല് ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്നത്. അതുപോലെ 1/500 ല് തുറന്നടയുന്ന വേഗതയുടെ ഇരട്ടി വേഗതയിലാവും അതിന്റെ തൊട്ടുമുകളിലുള്ള 1/1000 ല് ഷട്ടര് തുറന്നടയുക. മറ്റൊരുവിധത്തില് ഇത് മനസ്സിലാക്കിയാല്, 1/500 ല് ഷട്ടര് തുറന്നടഞ്ഞപ്പോള് സെന്സറില് വീണപ്രകാശം ഉണ്ടാക്കിയ മാറ്റത്തിന്റെ പകുതി അളവു മാറ്റം മാത്രമേ 1/1000 ല് ഷട്ടര് തുറന്നടയുമ്പോള് സെന്സറില് ലഭ്യമാവൂ (അപ്പര്ച്ചര് വലിപ്പം മാറ്റുന്നതേയില്ലെങ്കില്).<br />
<br />
ഈ ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകളെ കുറേക്കൂടി ഫൈന്ട്യൂണ് ചെയ്യാന് വേണ്ടിയാണ്, പ്രായോഗികമായി ഈ സ്കെയിലിനു പകരം മധ്യമ സെറ്റിംഗുകള് കൂടിയുള്ള 1/3 സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. 1/3 സ്കെയിലിലെ സ്റ്റോപ്പുകള് ഇനി പറയുന്നു. എഴുതുവാനുള്ള സൌകര്യത്തിനായി 1/2, 1/4, 1/250 ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നതിനുപകരം 2, 4, 250 എന്നരീതിയിലാണ് എഴുതുന്നത് എന്നുമാത്രം. ക്യാമറയിലും ഇങ്ങനെതന്നെയാണ് എഴുതാറ്. ചുവന്ന അക്കങ്ങള് ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകളെ കുറിക്കുന്നു.<br />
<br />
<span style="color:#cc0000;">2</span>, 2.5, 3.2,<span style="color:#cc0000;"> 4</span>, 5, 6. 4, <span style="color:#ff0000;">8</span>, 10, 12, <span style="color:#ff0000;">15</span>, 20, 25, <span style="color:#ff0000;">30</span>, 40, 50, <span style="color:#ff0000;">60</span>, 80, 100, <span style="color:#ff0000;">125</span>, 160, 200, <span style="color:#ff0000;">250</span>, 320, 400, <span style="color:#ff0000;">500</span>, 640, 800, <span style="color:#ff0000;">1000</span>, 1250, 1600, <span style="color:#ff0000;">2000</span><br />
<br />
ഇങ്ങനെയാണ് ഈ 1/3 സ്കെയിലിന്റെ പോക്ക്. എസ്.എല്.ആര്. ക്യാമറകള് കൈയ്യിലുള്ളവര് (ഷട്ടര് പ്രയോറിറ്റി (S) മോഡുള്ള പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയിലും), ഷട്ടര് പ്രയോറിറ്റി മോഡ് സെലക്റ്റ് ചെയ്ത ശേഷം കണ്ട്രോള് ഡയല് ഒന്നു തിരിച്ചുനോക്കിയാല് ഈ രീതില് ഷട്ടര്സ്പീഡ് സ്കെയില് മുമ്പോട്ട് നീങ്ങുന്നതുകാണാം.<br />
<br />
<br />
<strong>ലൈറ്റ് മീറ്റര്</strong><br />
<br />
ഓരോ ഫോട്ടോയെടുക്കുന്നതിനു മുമ്പായി നിലവിലുള്ള പ്രകാശസാഹചര്യങ്ങള്ക്കനുസൃതമായി അനുയോജ്യമായ എക്സ്പോഷര് (ഷട്ടര് സ്പീഡ് + അപര്ച്ചര്) എങ്ങനെ കണ്ടുപിടിക്കും? ക്യാമറകളുടെ ചരിത്രം നോക്കിയാല് വളരെ പണ്ട് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്മാര് അവരുടെ അനുഭവത്തിന്റെയും പ്രവര്ത്തിപരിചയത്തിന്റെയും വെളിച്ചത്തിലായിരുന്നു ഈ യഥാര്ത്ഥവെളിച്ച നിയന്ത്രണം സാധ്യമാക്കിയിരുന്നത് എന്നുകാണാം! അവരുടെ കഴിവുകള്ക്കു മുമ്പില് ഒരു പ്രണാമം.<br />
<br />
എന്നാല് ഇന്ന്, ഒരു രംഗത്ത് ലഭ്യമായ പ്രകാശത്തിന്റെ അളവിനെ അളന്ന്, അത് മനുഷ്യനേത്രം കാണുന്നരീതിയില് ഒരു ഫോട്ടോയില് പുനരവതരിപ്പിക്കുവാന് എത്രനേരം ഷട്ടര് തുറന്നിരിക്കണം / ആ വേഗതയ്ക്ക് അനുയോജ്യമായി സെറ്റ് ചെയ്യാവുന്ന അപര്ച്ചര് എത്ര എന്നൊക്കെ കൃത്യമായി നിര്ണ്ണയിക്കുന്ന ലൈറ്റ് മീറ്ററുകളോടോപ്പമാണ് ആധുനികക്യാമറകളൊക്കെയും നമ്മുടെ കൈയ്യിലെത്തുന്നത്. യഥാര്ത്ഥത്തില് പ്രകാശത്തെ കൃത്യമായി അളക്കുവാനുള്ള കഴിവ് ക്യാമറയ്ക്ക് തന്നെ ഉള്ളതിനാലാണ് <strong>പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് </strong>എന്ന ലളിതമായ ഫോട്ടോഗ്രാഫി സങ്കേതത്തിലേക്ക് നാം എത്തിയിരിക്കുന്നതുപോലും!<br />
<br />
<br />
<strong>ലൈറ്റ് മീറ്റര് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതെങ്ങനെ?</strong><br />
<br />
എല്ലാ എസ്.എല്.ആര് ക്യാമറകളിലും, മാനുവല് ലൈറ്റ് സെറ്റിംഗ് അനുവദിക്കുന്ന പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലും ലൈറ്റ് മീറ്റര് ഉപയോഗിച്ച് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ക്ക് കൃത്യമായ ലൈറ്റ് അളക്കുവാനുള്ള സംവിധാനം ഉണ്ടായിരിക്കും. സാധാരണയായി വ്യൂഫൈന്ററിനുള്ളില്, താഴെയായിട്ടാണ് ഇതിന്റെ സ്ഥാനം. ചില മോഡലുകളില് വ്യൂഫൈന്ററിനുള്ളില് വലതുവശത്തായും ഇത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഡിസൈന് എങ്ങനെയായാലും പ്രവര്ത്തിപ്പിക്കുന്ന വിധം ഒരുപോലെ തന്നെ.<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. അതില് വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ താഴെയായി മങ്ങിയ ചാരനിറത്തില് കുറെ വരകളകണ്ടല്ലോ. ഇവയോരോന്നും ഒരു ചെറിയ LED ലൈറ്റ് ഇന്റിക്കേറ്ററാണ്.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp-qGS0Q_nEwwBnFJpk1gL65ndONFUc9pzTqiPbgdDRHocUSkvnyjPjUQmTp2O0CJBHJOZiasP4A6pBKK-a8xNh9jDeSPv6BSVFPq8ObmG04q0j4pNrzmQC7IXTO8gvBasIC6AQZbSofA/s1600-h/light+meter.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5280967073343287586" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp-qGS0Q_nEwwBnFJpk1gL65ndONFUc9pzTqiPbgdDRHocUSkvnyjPjUQmTp2O0CJBHJOZiasP4A6pBKK-a8xNh9jDeSPv6BSVFPq8ObmG04q0j4pNrzmQC7IXTO8gvBasIC6AQZbSofA/s400/light+meter.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ലൈറ്റ് മീറ്ററിന്റെ ഏകദേശം മദ്ധ്യഭാഗത്തുള്ള LED കള് മാത്രം പ്രകാശിക്കുന്ന രീതിയാണ് കൃത്യമായ പ്രകാശനിയന്ത്രണം വേണ്ട അവസരത്തില് നാം തെരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത്. പ്രകാശം നിയന്ത്രിക്കേണ്ടത് അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് ഇവയിലേതെങ്കിലും ഒന്നോ രണ്ടും കൂടിയോ കൂട്ടിയും കുറച്ചുമാണ്. ഇപ്രകാരം കൂട്ടുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്, ക്യാമറയിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശം ആവശ്യത്തിലധികമാണെങ്കില് LED ലൈറ്റുകള് (പച്ചനിറത്തില് ഈ ചിത്രത്തില്) + എന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങും. മറിച്ച് ലൈറ്റ് കുറവാണെങ്കില് അവ - എന്ന ഭാഗത്തേക്കാവും നീങ്ങുക. ഈ മീറ്ററില് നോക്കിക്കൊണ്ട് നമുക്ക് മധ്യഭാഗത്തുള്ള LED കള് മാത്രം പ്രകാശിക്കുന്ന രീതിയില് അപ്പര്ച്ചറിലും ഷട്ടറിലും വേണ്ടമാറ്റങ്ങള് ചെയ്യാവുന്നതാണ്. ഇങ്ങനെയാണ് മാനുവലായി ലൈറ്റ് ക്രമീകരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
വായിക്കുമ്പോള് സങ്കീര്ണ്ണമെന്നു തോന്നിയാലും, ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് വളരെ എളുപ്പമാണ്. മാനുവലായി ലൈറ്റ് ക്രമീകരിക്കുവാന് അനുവദിക്കുന്ന ക്യാമറകള് കൈയ്യിലുള്ളവരെല്ലാം ഇത് പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുക. ഒരേ രംഗം തന്നെ ലൈറ്റ് മീറ്ററിലെ LED കള് + ഭാഗത്ത് വരുന്ന രീതിയിലും - ഭാഗത്ത് വരുന്ന രീതിയിലും മധ്യഭാഗത്ത് വരുന്ന രീതിയിലും എടുത്തുനോക്കൂ. + ഭാഗത്തേക്ക് വളരെയേറേ നീങ്ങിയാല് ഫോട്ടോ <strong>ഓവര് എക്സ്പോസ്ഡ് </strong>ആയിയും, - ഭാഗത്തേക്ക് വളരെ നീങ്ങിയാല് ഫോട്ടോ <strong>അണ്ടര് എക്സ്പോസ്ഡ് </strong>ആയിട്ടു ആവും ലഭിക്കുന്നത്. ഒരു കാര്യംകൂടി ഇവിടെ മനസ്സിലാക്കുക, പ്രാക്റ്റിക്കലായി ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോള് ലൈറ്റ് മീറ്ററിന്റെ മദ്ധ്യഭാഗത്തുള്ള LED മാത്രം കിറുകൃത്യമായി പ്രകാശിച്ചാലേ ഫോട്ടോ നന്നാവൂ എന്നില്ല. ഒരുപോയിന്റ് അങ്ങോട്ടോ ഇങ്ങോട്ടോ മാറിയാലും കുഴപ്പമില്ല.<br />
<br />
ഉദാഹരണ ഫോട്ടോകള് ഇതിനു മുമ്പ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2008/03/9-manual-photography.html">പാഠം 9 അപ്പര്ച്ചറും ഷട്ടറും മാനുവല് ഫോട്ടോഗ്രാഫി </a>എന്ന അദ്ധ്യായത്തിലുണ്ട്.<br />
<br />
<br />
<strong>ഒരേലൈറ്റിംഗ്, വ്യത്യസ്ത സെറ്റിംഗുകള് - എന്തുകൊണ്ട്?</strong><br />
<br />
മാനുവലായി ലൈറ്റ് സെറ്റുചെയ്യുവാന് പഠിച്ചുതുടങ്ങുന്നവരൊക്കെ ചോദിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്. ഒരു പ്രത്യേക ലൈറ്റിംഗില് (ഉദാഹരണം ഉച്ചക്ക് ഒരു മണി, നല്ല വെയില്) നാം എടുക്കുന്ന എല്ലാ ഫോട്ടോകള്ക്കും ഒരേ അപ്പര്ച്ചര് / ഷട്ടര് സെറ്റിംഗ് ആയിരിക്കുമോ എന്നാണാചോദ്യം.<br />
<br />
ചോദ്യം ഒന്നുകൂടി വിശദമാക്കിയാല്, മേല്പ്പറഞ്ഞ ലൈറ്റിംഗില് ഒരു ലാന്റ്സ്കേപ്പിനുവേണ്ടി (അവിടെ ഒരു പുല്ത്തകിടി, പച്ചനിറത്തിലുള്ള കുറേ മരങ്ങള്, ഒരു വീട്, പുഴ, ആകാശം ഇതെല്ലാമുള്ളൊരു രംഗം ആണെന്ന് സങ്കല്പ്പിക്കൂ) നാം ലൈറ്റ് മീറ്ററില് നോക്കി മാനുവലായി പ്രകാശക്രമീകരണം ചെയ്തു എന്നിരിക്കട്ടെ. അപ്പോള് അപ്പര്ച്ചര് f/8 എന്നും ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/125 എന്നുമാണ് ലൈറ്റ് മീറ്ററില് കിട്ടിയത് എന്നും കരുതുക. അതിനുശേഷം ഇതേ രംഗത്തുതന്നെയുള്ള ഒരു ചുവപ്പു റോസാപ്പൂവും, മഞ്ഞകോളാമ്പിപ്പൂവും വെവ്വേറെ ക്ലോസപ്പ് ആയി ഫോട്ടൊ എടുക്കുന്നു എന്നുകരുതുക. അപ്പോഴും ലൈറ്റ് മീറ്ററിലെ സെറ്റിംഗ് f/8 എന്നും 1/125 എന്നും മതിയോ എന്നാണ് ചോദ്യം.<br />
<br />
തീര്ച്ചയായും പോരാ. കാരണം ആദ്യഫോട്ടോയിലെ ലാന്റ് സ്കേപ്പില്, ക്യാമറകാണുന്ന കാര്യങ്ങളില് പച്ചനിറത്തിലുള്ള കുറേ മരങ്ങള്, പുല്ത്തകിടി ഒരു വീട് ഒരു പുഴ ആകാശം എന്നിവയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവയില്നിന്നൊക്കെയും പ്രതിഫലിച്ചെത്തുന്ന പ്രകാശമാണ് ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്ററില് എത്തുന്നത്. ക്ലോസ് അപ് ഉദാഹരണങ്ങളില് പൂക്കളുടെ വലിപ്പം ഏകദേശം ഒന്നുതന്നെയാണെങ്കിലും രണ്ടിന്റെയും നിറങ്ങള് രണ്ടാണ് - ചുവപ്പും, മഞ്ഞയും. രണ്ടില് നിന്നും പ്രതിഫലിച്ചെത്തുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവില് വ്യത്യാസമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ലൈറ്റ് മീറ്ററിലെ മദ്ധ്യഭാഗത്തുള്ള LED മാത്രം പ്രകാശിപ്പിക്കുവാനായി ക്യാമറയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ലൈറ്റിനെ മേല്പ്പറഞ്ഞ മൂന്നു സാഹചര്യങ്ങളിലും അപ്പര്ച്ചറോ, ഷട്ടറോ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് വ്യത്യാസപ്പെടുത്തേണ്ടിവരും.മൂന്നും മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത സെറ്റിംഗുകള് ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും (ഏകദേശം അടുത്തടുത്താവും എന്നുമാത്രം).<br />
<br />
<strong><br />
എക്സ്പോഷര് സ്റ്റോപ്പുകളും പ്രകാശക്രമീകരണവുമായുള്ള ബന്ധം:</strong><br />
<br />
അപ്പര്ച്ചര് സ്റ്റോപ്പ് (എഫ്.സ്റ്റോപ്പ്) ഷട്ടര് സ്റ്റോപ്പ് (ടി.സ്റ്റോപ്) എന്നിവയെപ്പറ്റി വ്യക്തമായ ഒരു ധാരണ ഇപ്പോള് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ. പ്രായോഗികമായി ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോള് നമ്മള് അപ്പര്ച്ചറിന്റെ വലിപ്പത്തെപ്പറ്റിയോ, ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്ന സമയദൈര്ഘ്യത്തെപ്പറ്റിയോ ഒന്നും വ്യാകുലപ്പെടേണ്ട കാര്യമില്ല. ഈ നമ്പറുകളെപ്പറ്റി മാത്രം അറിഞ്ഞിരുന്നാല് മതിയാവും. അതുതന്നെയാണ് സ്റ്റോപ്പുകള് ഉപയോഗിച്ച് എക്സ്പോഷര് കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോളുള്ള സൌകര്യവും. ഇവതമ്മിലുള്ള ബന്ധം എങ്ങനെയാണെന്ന് നോക്കാം.<br />
<br />
മേല്പ്പറഞ്ഞ രണ്ടുസ്കെയിലിലും (F ഉം T യും) സ്കെയിലിലെ ഒരു സ്റ്റോപ്പില് നിന്ന് മുകളിലേക്ക് (കൂടിയനമ്പര്) പോകുമ്പോള് പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് കുറയുകയാണെന്ന് അറിയാമല്ലോ. ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLJ-QCCCWWSBcLhnoW1ze5zEiwX4fjGxKncy45msRk7jVraZblQgV76yHE4gCRVrDy6WZeqZS-isit1xQtHQJsRXlANgg4HPvlX6wR2bYO57jw4OajgsMar1TenxEBQB62_xw06yEH-zo/s1600-h/shutter_aperture_relation.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5280969158890635890" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 190px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLJ-QCCCWWSBcLhnoW1ze5zEiwX4fjGxKncy45msRk7jVraZblQgV76yHE4gCRVrDy6WZeqZS-isit1xQtHQJsRXlANgg4HPvlX6wR2bYO57jw4OajgsMar1TenxEBQB62_xw06yEH-zo/s400/shutter_aperture_relation.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
രണ്ട് സ്കെയിലുകളിലും ഇടത്തുനിന്ന് വലത്തേക്ക് പോകും തോറൂം ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവിന് കുറവ് സംഭവിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു പ്രത്യേക രംഗത്തിന്റെ ലൈറ്റ് നാം മാനുവലായി സെറ്റ് ചെയ്തപ്പോള്, ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ വിധത്തില് പ്രകാശം കിട്ടുന്നത് ചിത്രത്തില് കാണിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ അപ്പര്ച്ചര് f/5.6 എന്നും, ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/60 എന്ന സെറ്റിംഗുകളില് ആണെന്നിരിക്കട്ടെ.<br />
<br />
ഇനി ചിത്രത്തിലേക്ക് ഒന്നുകൂടി നോക്കൂ. ഷട്ടര് സ്പീഡ് 1/60 ല് നിന്നും 1/125 എന്ന സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നാം മനഃപ്പൂര്വ്വം മാറ്റുന്നു എന്നിരിക്കട്ടെ. എന്തുസംഭവിക്കും? ക്യാമറയിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് 1/60 ഉണ്ടായിരുന്നതിന്റെ പകുതിയായി കുറഞ്ഞു. ഈ കുറവ് പരിഹരിക്കാനായി അപ്പര്ച്ചര് അടുത്ത വലിയ സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് തുറന്നാല് മതിയല്ലോ? അപ്പര്ച്ചര് 5.6 ല് നിന്നും 4 ലേക്ക് മാറ്റുന്നു എന്നുകരുതുക. വീണ്ടും ലൈറ്റ് മീറ്റര് പഴയതുപോലെ അനുയോജ്യമായ ലൈറ്റ് സെറ്റിംഗ് (LED മദ്ധ്യഭാഗത്ത്) കാണിക്കുന്നതുകാണാം. ഇതില് നിന്നും മനസ്സിലാക്കാവുന്ന കാര്യം, ടി. സ്റ്റോപ്പ് ഒരു പടി ഉയര്ത്തുമ്പോള് വരുന്ന പ്രകാശകുറവ് പരിഹരിക്കുവാന് എഫ്.സ്റ്റോപ്പ് ഒരു പടി കുറച്ചാല് മതിയാകും (അതുപോലെ തിരിച്ചും). മാനുവലായി ഫോട്ടോഗ്രാഫി ചെയ്യുന്ന എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട ഒരു ബന്ധമാണിത്. മേല്പ്പറഞ്ഞ ഉദാഹരണം തന്നെ ലളിതമായി എഴുതിയാല്.<br />
<br />
F5.6 : 1/60 കോമ്പിനേഷന് =<br />
F4 : 1/125 കോമ്പിനേഷന് =<br />
F2.8 : 1/250 കോമ്പിനേഷന്<br />
<br />
ഇങ്ങനെ എക്സ്പോഷര് സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങള്ക്ക് ഒരേ ലൈറ്റിനെ വ്യത്യസ്ത അപ്പര്ച്ചര് : ഷട്ടര് സെറ്റിംഗുകളിലേക്ക് മാറ്റാം. അതായത് ഒരു വലിയ അപ്പര്ച്ചറിനെ (കുറഞ്ഞ എഫ്.നമ്പര്) കൂടിയ ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഉപയോഗിച്ച് (വലിയ ടി.നമ്പര്) കോമ്പന്സേറ്റ് ചെയ്യാം. എഫ്.സ്റ്റോപ്പും, ടി.സ്റ്റോപ്പും ഒരേ രീതിയിലുള്ള സ്കെയിലില് ആവണം എന്നുമാത്രം അതായത് രണ്ടും ഒന്നുകില് ഫുള് സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില്, അല്ലെങ്കില് 1/3 സ്കെയില്, അല്ലെങ്കില് 1/2 സ്കെയില് ഇങ്ങനെ. ഫലത്തില്, ഇപ്രകാരം എടുക്കുന്ന എല്ലാ ഫോടോകളും ബ്രൈറ്റ്നെസ്സ് ന്റെ കാര്യത്തില് ഒരുപോലെ ആയിരിക്കും.<br />
<br />
അപ്പോള് ഒരു ചോദ്യം. ഇതെന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ മാറ്റുന്നത്? ഏതെങ്കിലും ഒരു സെറ്റിംഗ് അങ്ങ് ഉപയോഗിച്ചാല് പോരേ?<br />
<br />
ക്രിയേറ്റീവ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്കറിയാം, എപ്പോഴും പ്രകാശക്രമീകരണം കൊണ്ടുമാത്രം ഫോട്ടോഗ്രാഫര് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന എഫക്ടുകള് ഒരു ഫോട്ടൊയില് ലഭിക്കുവാന് സാധിക്കില്ല എന്ന്! സ്ലോ ഷട്ടര്, ഫാസ്റ്റ് ഷട്ടര്, ഫ്രീസിംഗ്, ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡ് തുടങ്ങിയ എഫക്ടുകള്ക്കായി ഷട്ടറിനേയും അപ്പര്ച്ചറിനേയും അനുയോജ്യമായി തെരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLwNhDy59rl3ClgVFOCm0zSejUYe9LJTF831Q_Qaf2lU6Fkp7DZSVOnIHIJ_jHRwBW3xdj3_9sTbT8LsM2jRtv8V0-51wG2GuXCI_uXzuaRR4kBn1D_gOTLVrdin9plnLGlakHdjhScjw/s1600-h/Depth1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5280991919351821634" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLwNhDy59rl3ClgVFOCm0zSejUYe9LJTF831Q_Qaf2lU6Fkp7DZSVOnIHIJ_jHRwBW3xdj3_9sTbT8LsM2jRtv8V0-51wG2GuXCI_uXzuaRR4kBn1D_gOTLVrdin9plnLGlakHdjhScjw/s400/Depth1.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWgmSrwL0qWuCYxc9sGmnZYVUeuHY9aMyVqviVfvlnbfX7tQyqCC17bhqQetfDdDhemCG2DDI08Hg8xfxyLKRsAGu6fYVPNJYqTQY2x7UWymiyydrlB-Zxm-4S7h5xaFoMpr5VrHeCKaY/s1600-h/Valanjakanam3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5280991912605646322" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWgmSrwL0qWuCYxc9sGmnZYVUeuHY9aMyVqviVfvlnbfX7tQyqCC17bhqQetfDdDhemCG2DDI08Hg8xfxyLKRsAGu6fYVPNJYqTQY2x7UWymiyydrlB-Zxm-4S7h5xaFoMpr5VrHeCKaY/s400/Valanjakanam3.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPbqqry_6UHV6lgEaHmbGmF2mZoI6azle6-M_BZy_wIRo6LBxhCqXJxAVRVldg8aZ1KjNGmfJTbQw3uUDzezdeQxbto4CS2Uopj5F07oLlS8-wG3xm-Brujo4VnM47zE2EjtXJXAEodgY/s1600-h/Airshow26.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5280991915426360498" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPbqqry_6UHV6lgEaHmbGmF2mZoI6azle6-M_BZy_wIRo6LBxhCqXJxAVRVldg8aZ1KjNGmfJTbQw3uUDzezdeQxbto4CS2Uopj5F07oLlS8-wG3xm-Brujo4VnM47zE2EjtXJXAEodgY/s400/Airshow26.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
അവയെപ്പറ്റി അടുത്ത അദ്ധ്യായത്തില് ചര്ച്ചചെയ്യാം.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-60780215972745700052008-11-04T07:16:00.029+04:002009-06-09T14:39:44.904+04:00പാഠം 14 : F- സ്റ്റോപ്പുകളും എക്സ്പോഷറുംഈ ബ്ലോഗില് ഇതുവരെ കഴിഞ്ഞ അദ്ധ്യായങ്ങളില് നാം ചര്ച്ച ചെയ്തിരുന്നത് ഒരു ചിത്രം എടുക്കുന്നതിന് ക്യാമറയെ, പ്രത്യേകിച്ചും ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയെ, സഹായിക്കുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യകളെക്കുറിച്ചും ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലെ ഭാഗങ്ങളെപ്പറ്റിയും ആയിരുന്നു. ഇനി ചിത്രമെടുപ്പിന്റെ പ്രായോഗിക വശങ്ങളിലേക്ക് വരികയാണ്. നല്ലൊരു ഫോട്ടോ എടുക്കുവാന് വേണ്ട അവശ്യഘടകങ്ങള് എന്തൊക്കെയാണ്?<br /><br />1. ഗുണമേന്മയുള്ള ലെന്സോടുകൂടിയ ഒരു ക്യാമറ<br />2. ഒരു ഫ്രെയിം നല്ലരീതിയില് കമ്പോസ് ചെയ്യാനുള്ള കഴിവ്, ഭാവന<br />3. പ്രകാശക്രമീകരണം (എക്സ്പോഷര്, മീറ്ററിംഗ് എന്നിവ) കൃത്യമായി നിയന്ത്രിക്കുവാനുള്ള സാങ്കേതിക പരിജ്ഞാനം.<br /><br />ഇതില് സര്വ്വപ്രധാനമാണ് മൂന്നാമത് പറഞ്ഞ പ്രകാശക്രമീകരണം. ഇന്നത്തെ ഫുള് ഓട്ടോമാറ്റിക് മോഡ് ക്യാമറകളില്, ഇത് ക്യാമറയുടെ ബില്റ്റ്-ഇന്-കമ്പ്യൂട്ടര് നിര്വ്വഹിക്കുന്നു. മാനുവലായി കൈകാര്യംചെയ്യാവുന്ന ക്യാമറകളില് ഇത് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ക്ക് ഇഷ്ടാനുസരണം നിയന്ത്രിക്കുവാനുള്ള സൌകര്യം ഉണ്ട്.<br /><br />പ്രകാശത്തിനെ റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യുകയാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് ചെയ്യുന്നത് എന്നറിയാമല്ലോ. ഈ റിക്കോര്ഡിംഗിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഏറ്റവും കൃത്യമായി നിര്വ്വഹിക്കപ്പെടേണ്ട ഒരേ ഒരു കര്ത്തവ്യമാണ് എക്സ്പോഷര് നിര്ണ്ണയം.<br /><br /><br /><strong>എന്താണ് എക്സ്പോഷര്?</strong><br /><br />ഫോട്ടോ റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യേണ്ട പ്രതലത്തിലേക്ക് (ഫിലിം അല്ലെങ്കില് സെന്സര്) ഒരു നിശ്ചിത സമയത്തേക്ക് എത്രയളവ് പ്രകാശം പതിക്കണം എന്നതിന്റെ ഏകകമാണ് എക്സ്പോഷര് എന്നു പറയുന്നത്. സ്വാദിഷ്ടമായ നല്ലൊരു വിഭവം പാകം ചെയ്യുന്നതിന്, ഒരു പ്രത്യേകചൂടില് ഒരു നിശ്ചിതസമയത്തേക്ക് അത് പാചകം ചെയ്യേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണല്ലോ. ചൂടോ സമയമോ കൂടിപ്പോയാല് അത് കരിഞ്ഞുപോകും. ആവശ്യത്തിനു ചൂടും സമയവും നല്കിയില്ലെങ്കിലോ - തയ്യാറാക്കുന്ന വിഭവം ശരിയായി പാകപ്പെടുകയുമില്ല. ഇതുപോലെയാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയും.<br /><br />ഫോട്ടോ എടുക്കപ്പെടേണ്ടപ്രതലത്തില് (ഫിലിം അല്ലെങ്കില് സെന്സര്) വന്നുവീഴുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് ഒരു നിയന്ത്രിത രീതിയില് ആയിരുന്നാല് മാത്രമേ ലഭിക്കുന്ന ചിത്രം കാണുവാന് ഭംഗിയുള്ളതാവൂ. അളവ് കൂടിപ്പോയാല് ചിത്രത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളും, അല്ലെങ്കില് മുഴുവന് ചിത്രം തന്നെ "വെളുത്തു പോകാം" - ഇതിനെ നാം ഓവര് എക്സ്പോഷര് (over-exposure) എന്നുവിളിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കൂടുതലായി പ്രകാശം പതിച്ചുപോയ ചിത്രത്തെ over-exposed എന്നു പറയുന്നു. ഇനി മറിച്ച്, സെന്സറിലേക്ക് വീഴുന്ന പ്രകാശം ആവശ്യത്തിനില്ലെങ്കിലോ, ഫോട്ടോ "ഇരുണ്ടു പോകുന്നു" - ഇതിനെ അണ്ടര് എക്സ്പോഷര് (under exposure) എന്നു വിളിക്കുന്നു.<br /><br />ഈ രണ്ടു അവസ്ഥകളും നല്ലൊരു ചിത്രത്തിന് അഭികാമ്യമല്ല. എങ്കിലും ചില പ്രത്യേകചിത്രങ്ങളില് ചില എഫക്ടുകള് നല്കുവാനായി പരിചയസമ്പന്നനായ ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫര് എക്സ്പോഷര് അല്പാല്പം കൂട്ടിയും കുറച്ചും നല്കി എന്നുവരാം. മേല്പ്പറഞ്ഞ എതു സാഹചര്യമാണെങ്കിലും പ്രകാശത്തെ അനുയോജ്യമായ രീതിയില് നിയന്ത്രിക്കുവാന് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ക്ക് കഴിയണം.<br /><br />ഈ അദ്ധ്യായത്തില് നാം ചര്ച്ചചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങള് <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2008/03/9-manual-photography.html">"അപ്പര്ച്ചറും, ഷട്ടറും - മാനുവല് ഫോട്ടോഗ്രാഫി"</a> എന്ന അദ്ധ്യായത്തില് ചുരുക്കത്തില് ചര്ച്ചചെയ്ത വിഷയത്തിന്റെ തുടര്ച്ചയാണ്. SLR ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്കാണ് ഇത് കൂടുതല് പ്രയോജനപ്പെടുക. അതുപോലെ, അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് എന്നിവയെ മാനുവലായി നിയന്ത്രിക്കാന് അനുവദിക്കുന്ന ക്യാമറകള് കൈവശമുള്ളവര്ക്കും ഈ അദ്ധ്യായം പ്രയോജനകരമായിരിക്കും.<br /><br /><br /><strong>ക്യാമറയില് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തെ എങ്ങനെ നിയന്ത്രിക്കാം?<br /></strong><br /><span style="color:#000099;">1. ലെന്സില്കൂടി കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട്.</span><br />ഇതിനായി ലെന്സിന്റെ ഉള്ളില് ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന, ഒരു സംവിധാനമാണ് <strong><em>ഡയഫ്രം</em></strong>. ഡയഫ്രം നിര്മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത് പ്രകാശം കടത്തിവിടാത്ത തകിടുകള് (blade) ഉപയോഗിച്ചാണ്. ചിത്രം നോക്കൂ.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx71tAF-6Uf-DLkgjU7yE0lSgAdQ-cOSPpooqSHZd4m0F1OFI3rNothTd1ENjA041lIIikRATfkmdr5TcX6IKHzVqJoE-r7MBHXNuLQrKQvzu5prfH_DH2jyMvR5LPxTDxtXT0jvhHQrM/s1600-h/658px-Lens-iris.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5264395211502633842" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 290px; CURSOR: hand; HEIGHT: 247px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx71tAF-6Uf-DLkgjU7yE0lSgAdQ-cOSPpooqSHZd4m0F1OFI3rNothTd1ENjA041lIIikRATfkmdr5TcX6IKHzVqJoE-r7MBHXNuLQrKQvzu5prfH_DH2jyMvR5LPxTDxtXT0jvhHQrM/s400/658px-Lens-iris.jpg" border="0" /></a> <em><span style="font-size:85%;">കടപ്പാട്: Wikipedia commons</span></em><br /><br />ഈ തകിടുകളെ ഒരു പ്രത്യേകരീതിയില് ക്രമീകരിക്കുമ്പോള് അവയുടെ നടുവിലായി ഒരു സുഷിരം രൂപപ്പെടുന്നു. ഈ സുഷിരത്തെ <strong>അപ്പര്ച്ചര്</strong> (aperture) എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. തകിടുകളുടെ ക്രമീകരണം മാറ്റിക്കൊണ്ട് ഈ സുഷിരത്തിന്റെ വ്യാസം കൂട്ടുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യാം. ഈ പോസ്റ്റില്തന്നെ, അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഇതിലേക്ക് വിശദമായി വരാം.<br /><br /><span style="color:#000099;">2. ക്യാമറയുടെ ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്ന സമയം ക്രമപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് പ്രകാശത്തെ നിയന്ത്രിക്കാം.</span> ഇതിനെയാണ് ഷട്ടര് സ്പീഡ് കണ്ട്രോള് എന്നു പറയുന്നത്. ഒരു സെക്കന്റിന്റെ നാലായിരത്തില് ഒരംശം തുടങ്ങി, അനേകം സെക്കന്റുകള് വരെ നീളുന്ന വിധത്തില് പലവിധ ഷട്ടര് സ്പീഡുകള് ആധുനിക ക്യാമറകളില് ലഭ്യമാണ്.<br /><br /><br /><strong>അപ്പര്ച്ചറും പ്രകാശ നിയന്ത്രണവും:</strong><br /><br />ഒരു ലെന്സിലെ ഡയഫ്രം ബ്ലേഡുകള് ക്രമീകരിച്ചുകൊണ്ട് അപ്പര്ച്ചര് സുഷിരത്തിന്റെ വലിപ്പം കൂട്ടുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യാം എന്ന് പറഞ്ഞുവല്ലോ. ഈ ഡയഫ്രത്തെ നമ്മുടെ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണിയിലെ ഐറിസ് (iris) എന്ന ഭാഗത്തോടും അപ്പര്ച്ചറിനെ ഐറിസിനു നടുവിലായി കാണുന്ന സുഷിരത്തോടും (pupil) ഉപമിക്കാം.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU8KYK9gJnGkScHYTRdBUNgrO11dqdwerMbUTqrY0RPuJoxufLG2fTVPVIfWOqJ1gfZRPp8gtO-vm4pKkI_iPJy_G7klUBfWABeKigXagj4_VS5b_yp65HrM4-wT-XASDBnlZKpghPzlk/s1600-h/human_eye+copy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5264629801367028594" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 311px; CURSOR: hand; HEIGHT: 288px; “: " height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU8KYK9gJnGkScHYTRdBUNgrO11dqdwerMbUTqrY0RPuJoxufLG2fTVPVIfWOqJ1gfZRPp8gtO-vm4pKkI_iPJy_G7klUBfWABeKigXagj4_VS5b_yp65HrM4-wT-XASDBnlZKpghPzlk/s800/human_eye+copy.jpg" width="348" border="0" /></a> <em><span style="font-size:85%;">കടപ്പാട് : Wikipedia commons</span></em><br /><br />വെളിച്ചം കുറഞ്ഞ സാഹചര്യങ്ങളില് (ഇരുട്ടല്ല) നാമറിയാതെതന്നെ ഐറിസ് വികസിച്ച് കൃഷ്ണമണിയിലെ സുഷിരം വലുതാകുന്നു; അങ്ങനെ കൂടുതല് പ്രകാശം കണ്ണിനുള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്നു. മറിച്ച് പ്രകാശം കൂടുതലുള്ള അവസരത്തില് ഐറിസ് ചുരുങ്ങുകയും, കൃഷ്ണമണിയിലെ ദ്വാരം ചെറുതാവുകയും തന്മൂലം കൂറഞ്ഞ അളവില് പ്രകാശം ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.<br /><br />ഈ രണ്ട് അവസരങ്ങളിലുംകണ്ണില് വീണ പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് രണ്ടാണെങ്കിലും നാം കാണുന്ന കാഴ്ചകള് ഒന്നുപോലെയാണ് നമുക്ക് തോന്നുന്നത് . ഇതുപോലെ തന്നെയാണ് അപ്പര്ച്ചര് സുഷിരത്തിന്റെ വ്യാസം മാറ്റിക്കൊണ്ട് ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതും, ദിവസത്തിന്റെ വ്യത്യസ്ത സമയങ്ങളാണെങ്കില്കൂടി, ഏകദേശം ഒരേ തെളിച്ചമുള്ള ചിത്രങ്ങള് എടുക്കുവാന് സാധിക്കുന്നതും.<br /><br /><br /><strong><span style="font-size:130%;color:#3333ff;">F-stops or F-numbers:</span></strong><br /><br />F 5.6 അല്ലെങ്കില് f/5.6, f/8 എന്നരീതിയിലാണ് അപ്പര്ച്ചര് സെറ്റിംഗുകളെ രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്. ഒരു ഡിജിറ്റല് ഇമേജ് ഫയലിന്റെ എക്സിഫ് ഡേറ്റ പരിശോധിച്ചാല് കാണാവുന്ന ഒരു ഡേറ്റയാണ് ഇത്. അതുപോലെ, ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളിലെ ലൈവ് പ്രിവ്യൂവിലും, വ്യൂ ഫൈന്ററുകളിലും എല്ലാം ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കാന് തുടങ്ങുമ്പോള് ഈ നമ്പറുകള് കാണാം. ഒരു പ്രത്യേക അപര്ച്ചര് സുഷിരത്തിന്റെ നമ്പറാണത്. ഈ നമ്പറുകളെയാണ് എഫ്.സ്റ്റോപ്പുകള് എന്നുവിളിക്കുന്നത്.<br /><br /><br />ഈ അടുത്തകാലം വരെ എസ്.എല്.ആര് ക്യാമറകളുടെ ലെന്സില് <strong>അപര്ച്ചര് റിംഗ്</strong> എന്നൊരു റിംഗ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ ഇലക്ട്രോണിക് ലെന്സുകള് വന്നതോടെ റിംഗ് മാറി, ക്യാമറയിലെ മെനു വഴി അപ്പര്ച്ചര് (അഥവാ എഫ്.സ്റ്റോപ്പ്) സെറ്റ് ചെയ്യാം എന്നായി എന്നുമാത്രം.<br /><br />ഈ ചിത്രം നോക്കൂ. ഒരു നിക്കോണ് 35mm ലെന്സാണിത്. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM7dDPozrkpqYr-DCT3zoMRtWMrwtsZoPrvM3YmgWRhVtYgg-IpfuLhT_wQg4Cj2pYDZw2mYPLbDg242XwdSYIHzBbB8OaAWl6MWUiPn0Q4Dcfc-x9NSGofdyl_aQnLZDaIy__kmILQkA/s1600-h/Focus_aperture_ring.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175977308672310370" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM7dDPozrkpqYr-DCT3zoMRtWMrwtsZoPrvM3YmgWRhVtYgg-IpfuLhT_wQg4Cj2pYDZw2mYPLbDg242XwdSYIHzBbB8OaAWl6MWUiPn0Q4Dcfc-x9NSGofdyl_aQnLZDaIy__kmILQkA/s400/Focus_aperture_ring.jpg" border="0" /></a><br /><em><span style="font-size:85%;">കടപ്പാട് : Wikipedia commons<br /></span></em><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />അതിലെ അപ്പര്ച്ചര് റിംഗ് ഈ ചിത്രത്തില് 11 എന്ന പൊസിഷനിലാണ് (11 നേരെയുള്ള വെളുപ്പ് ബിന്ദു ശ്രദ്ധിക്കുക) സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്; അതായത് f/11 എന്ന പൊസിഷനില്. f എന്ന അക്ഷരം പ്രിന്റിംഗിന്റെ സൌകര്യത്തിനായി ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16, 22 എന്നിങ്ങനെയാണ് ഇതില് എഫ്.സ്റ്റോപ്പുകള് രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്നത് കണ്ടുകാണുമല്ലോ. ഒറ്റനോട്ടത്തില് പരസ്പരം യാതൊരു ബന്ധവുമുണ്ടെന്ന് തോന്നാത്ത ഈ സംഖ്യാശ്രേണിയിലെ സംഖ്യകള് എന്തിനെയാണ് കുറിക്കുന്നത്, അവതമ്മില് എന്താണു ബന്ധം? എങ്ങനെയാണ് ഇവ നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നത്?<br /><br />മേല്പ്പറഞ്ഞ നമ്പറുകള് അപ്പര്ച്ചര് വ്യാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ. ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുവാനുള്ളത്, ഒരു ചെറിയ എഫ്. നമ്പര് വലിയ സുഷിരത്തേയും, വലിയ എഫ്. നമ്പര് ചെറിയ സുഷിരത്തേയും കുറിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. ഇവിടെ 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16, 22 എന്ന സ്കെയിലില് ഉള്ള ഓരോ നമ്പറിനേയും <strong><span style="color:#3333ff;">ഒരു ഫുള് സ്റ്റോപ്പ്</span></strong> എന്നു വിളിക്കുന്നു. അതായത്,<br /><br /><br /><br /><strong><span style="color:#6600cc;">ഇവിടെ ഓരോ സ്റ്റോപ്പിലും അപ്പര്ച്ചറിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണം (വ്യാസമല്ല) അതിന്റെ ഇടതുവശത്തുള്ള നമ്പറില് ഇരിക്കുമ്പോഴുള്ള വിസ്തീര്ണ്ണത്തിന്റെ പകുതിയായി കുറയുന്നു.<br /></span></strong><br />ഇക്കാര്യങ്ങള് ലളിതമായി വിശദീകരിക്കുന്ന ഒരു രേഖാചിത്രം താഴെ.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYOuJX3DnuV-U1IRVLLDBhv3va2nYJhHucxuuv6uiRobUmIAQaLHj7gHwJhJ5ZVAsqpBk40CfhCtdxwU03rf5-_5qulcnbnE9SPcftVE1ECRbabtCK8kVE8O98B6-WhgHSx2oP_qfH7RQ/s1600-h/Aperture.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243559940179227554" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYOuJX3DnuV-U1IRVLLDBhv3va2nYJhHucxuuv6uiRobUmIAQaLHj7gHwJhJ5ZVAsqpBk40CfhCtdxwU03rf5-_5qulcnbnE9SPcftVE1ECRbabtCK8kVE8O98B6-WhgHSx2oP_qfH7RQ/s400/Aperture.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />കുറേക്കൂടി വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാല് f/2 സുഷിരത്തിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണത്തേക്കാള് (area) പകുതിയേ ഉള്ളൂ f/2.8 ന്; അതുപോലെ f/2.8 ന്റെ പകുതി വിസ്തീര്ണ്ണമേയുള്ളൂ f/4 ന്. f/2 നേക്കാള് വളരെ ചെറിയ സുഷിരമാണ് f/ 22 എന്ന അപ്പര്ച്ചര് സ്റ്റോപ്പ് തരുന്നത്. സ്വാഭാവികമായും, f/2.8 യില് സെറ്റ് ചെയ്തീരിക്കുന്ന അപ്പര്ച്ചര് f/22 ല് സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനേക്കാള് കൂടുതല് അളവ് പ്രകാശം ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടത്തി വിടും.<br /><br /><br /><strong>എന്തിനാണ് f ? A എന്നു പറഞ്ഞാല് പോരേ?</strong><br /><br />അപ്പര്ച്ചര് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന തുടക്കക്കാര്ക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു സംശയമാണിത്! F അല്ലെങ്കില് f എന്ന അക്ഷരം ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് ലെങ്തിനെ കുറിക്കുന്നു. മുകളില് കൊടുത്തിരിക്കുന്ന നിക്കോണ് ലെന്സിന്റെ ഉദാഹരണചിത്രം ഒന്നുകൂടി നോക്കൂ. അതൊരു 35mm ലെന്സാണ്. അതാണ് അതിന്റെ ഫോക്കസ് ദൂരം. അപ്പോള് f/2 എന്നാല് 35/2 എന്നും f/5.6 എന്നാല് 35/5.6 എന്നും f/16 എന്നുപറഞ്ഞാല് 35/16 എന്നുമാണ് അര്ത്ഥം. അതായത് ഫോക്കല് ദൂരത്തെ എഫ്.നമ്പര് കൊണ്ട് ഹരിക്കുമ്പോള് കിട്ടുന്ന സംഖ്യയ്ക്കു ആനുപാതികമായ മില്ലിമീറ്റര് ആയിരിക്കും ആ പ്രത്യേക ലെന്സിന്റെ, ആ എഫ്.നമ്പറിലെ അപ്പര്ച്ചറിന്റെ ഫലത്തിലുള്ള വ്യാസം (effective diameter). ഇവിടെ ആ പ്രത്യേക ലെന്സിന്റെ എന്ന് എടുത്ത്പറയുവാന് ഒരു കാരണമുണ്ട്.<br /><br />ലെന്സുകള് പലവലിപ്പത്തിലും, റേഞ്ചിലും (സൂംലെന്സ്) ഒക്കെ ലഭ്യമാണ് എന്ന് നമുക്കറിയാം. അവയിലൊക്കെയും ഒരേ എഫ്. നമ്പറുള്ള സുഷിരങ്ങളുടെ വ്യാസം ഒരുപോലെ ആയിരിക്കണം എന്നില്ല. പക്ഷേ ഈ അനുപാതം (ഫോക്കല്ദൂരം ഭാഗം എഫ്.നമ്പര് എന്നത്) എപ്പോഴും മേല്പ്പറഞ്ഞ രീതിയിലായിരിക്കും, ഒരു എഫ്.നമ്പറിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം എന്നുമാത്രം.<br /><br /><br /><span style="font-size:130%;"><strong>ഫാസ്റ്റ് ലെന്സ് / സ്ലോ ലെന്സ്</strong> :</span><br /><br />എസ്.എല്.ആര് ക്യാമറ ലെന്സുകള് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നവര്ക്ക് പരിചയമുണ്ടാവാന് സാധ്യതയുള്ള ഒരു വാക്കാണ്<strong> ലെന്സ് സ്പീഡ്</strong> (lense speed). എന്താണ് ലെന്സിന്റെ സ്പീഡ് എന്നതുകൊണ്ട് അര്ത്ഥമാക്കുന്നത്? ഒരു ലെന്സിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ അപ്പര്ച്ചര് സുഷിരം (അതായത് ഏറ്റവും ചെറിയ എഫ്.സ്റ്റോപ് നമ്പര്) ആണ് അതിനെ ഫാസ്റ്റ് അല്ലെങ്കില് സ്ലോ എന്നരീതിയില് ഇനംതിരിക്കുവാന് സഹായിക്കുന്നത്.<br /><br /><br />വലിയ അപ്പര്ച്ചര് വ്യാസം കൂടുതല് പ്രകാശം ലെന്സിനുള്ളിലൂടെ ക്യാമറയിലേക്ക് കടത്തിവിടും എന്ന് പറയുകയുണ്ടായല്ലോ. കൂടുതല് പ്രകാശം കടത്തിവിടുന്ന ലെന്സ് ഉപയോഗിക്കുമ്പോള്, ക്യാമറയില് ഒരു കൂടിയ ഷട്ടര് സ്പീഡ് (ഫാസ്റ്റ് ഷട്ടര് സ്പീഡ്) ഉപയോഗിക്കുവാന് സാധിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് വലിയ അപ്പര്ച്ചറുകള് ഉള്ള ലെന്സുകളെ ഫാസ്റ്റ് ലെന്സ് എന്നു വിളിക്കുന്നത്.<br /><br />സൂം ലെന്സുകള് കൈയ്യിലുള്ളവര്ക്ക് അറിയാം, അവ ബേസ് മോഡലുകള് ആണെങ്കില് അപ്പര്ച്ചര് f/4, 5.6 തുടങ്ങിയ എഫ്.നമ്പറുകളില്നിന്നാവും ആരംഭിക്കുക. ഉദാഹരണം Sigma 70-300mm F/4-5.6 DG Macro Lense.<br /><br />ഇവിടെ എഫ്.നമ്പര് ആരംഭിക്കുന്നത് f/4 എന്ന അപ്പര്ച്ചര് സ്റ്റോപ്പില് നിന്നാണ്. അതും, 70mm എന്ന ഫോക്കസ് ദൂരത്തില് ഇരിക്കുമ്പോള് മാത്രം ( അതായത് 70/4=17.5mm). അതേ ലെന്സ് 300mm എന്ന പൊസിഷനില് ഇരിക്കുമ്പോള് f/5.6 എന്ന അപ്പര്ച്ചര് സൈസാണ് സാധ്യമായ എറ്റവും കുറഞ്ഞ അപ്പര്ച്ചര് നമ്പര് (അതായത് 300/5.6= 53.57mm) . ഇതു രണ്ടും ലെന്സിന്റെ സൂം സ്കെയിലിലെ രണ്ടറ്റങ്ങളില് ലഭ്യമായ അപ്പര്ച്ചറുകളാണ്. ഇവയ്ക്ക് മുകളിലേക്കുള്ള മറ്റ് അപ്പര്ച്ചര് സൈസുകള് ലെന്സില് ലഭ്യവുമാണ്.<br /><br />ഇത് ബേസിക് മോഡലുകളുടെ കാര്യം. ഇനി കുറേക്കൂടി വിലപിടിപ്പുള്ള സൂം ലെന്സുകളായാലോ? അവയില് ലഭ്യമായ എഫ്.നമ്പറുകള് ഇതിലും താഴെയായിരിക്കും. (f/2.8 തുടങ്ങി). അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് അവയ്ക്ക് വിലകൂടുന്നതും. f/2.8 ല് അപ്പര്ച്ചര് സൈസ് ആരംഭിക്കുന്ന ഒരു ലെന്സ് f/4 ല് അപ്പര്ച്ചര് സൈസ് ആരംഭിക്കുന്ന ഒരു ലെന്സിനേക്കാള് “ഫാസ്റ്റ്” ആണെന്നു പറയുന്നു. എന്തുകൊണ്ട്? f/2.8 ലെ അപ്പര്ച്ചര് വ്യാസം f/4 ലേതിനേക്കാള് കൂടുതലാണ്, അതുകൊണ്ട്.<br /><br />അല്പം കൂടി കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല് f/2.8 ലെ അപ്പര്ച്ചര് വിസ്തീര്ണ്ണത്തിന്റെ (area) നേര് പകുതിയാണ് f/4 ലെ അപ്പര്ച്ചര് വിസ്തീര്ണ്ണം. അപ്പോള് ആദ്യം പറഞ്ഞലെന്സ് കൂടുതല് പ്രകാശം ഉള്ളിലേക്ക് കടത്തിവിടും. സൂം ലെന്സുകള് ഉപയോഗിച്ചൂള്ള ഫോട്ടോഗ്രാഫി ചെയ്തിട്ടുള്ളവര്ക്കറിയാം, വളരെ അകലെയുള്ള വസ്തുക്കളെ സൂം ചെയ്യുമ്പോള് പ്രകാശം എത്രകുറവായാണ് ലഭിക്കുക എന്ന്. ഈ പ്രശ്നം നന്നായി പരിഹരിക്കുവാന് ഫാസ്റ്റ് ലെന്സുകള്ക്കാവുന്നു.<br /><br /><br /><strong>എഫ്.സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകള് എന്തിന്?</strong><br /><br />എഫ്.സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകള് ക്യാമറയില്/ലെന്സില് നല്കുന്നത് വഴി, ലെന്സിന്റെ അപ്പര്ച്ചര് വ്യാസം അളന്ന്, ഹരിക്കലും ഗുണിക്കലും നടത്തി ലൈറ്റ് എക്സ്പോഷര് കണക്കാക്കുക എന്ന വലിയൊരു സാഹസമാണ്, ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് നമുക്ക് ഒഴിവാക്കിതന്നിരിക്കുന്നത്! തത്വത്തില്, ഫുള്സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഇങ്ങനെയാണ്:<br /><br />f/ 0.5, 0.7, 1.0, 1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16, 22, 32, 45, 64, 90, 128<br /><br />ആധുനിക ക്യാമറകളില് ഈ ഫുള്സ്റ്റോപ്പ് അപ്പര്ച്ചറുകള് മാത്രമല്ല നാം ഉപയോഗിക്കാറ്. അവയ്ക്കിടയിലുള്ള മദ്ധ്യമ അളവുകളും സര്വ്വസാധാരണമായി ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. കുറച്ചുകൂടി കൃത്യമായി ലൈറ്റ് നിയന്ത്രിക്കാവുന്ന 1/2 സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലും, അതിലും കുറേക്കൂടി ഫൈന് ട്യൂണ് ചെയ്യാവുന്ന 1/3 സ്റ്റോപ് സ്കെയിലും ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് ലഭ്യമാണ്.<br /><br /><br /><strong>1/2 സ്റ്റോപ് എഫ്. നമ്പര് സ്കെയില്:</strong><br /><br />ഈ സ്കെയിലിലെ സ്റ്റോപ്പുകള് ഇങ്ങനെയാണ്. ചുവന്ന അക്കങ്ങള് ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകളെ കുറിക്കുന്നു.<br /><br /><br /><strong><span style="color:#cc0000;">1.0</span></strong>, 1.2, <strong><span style="color:#cc0000;">1.4</span></strong>, 1.7, <span style="color:#cc0000;"><strong>2</strong></span>, 2.4, <span style="color:#cc0000;"><strong>2.8</strong></span>, 3.3, <span style="color:#cc0000;"><strong>4</strong></span>, 4.8, <span style="color:#ff0000;"><strong>5.6</strong></span>, 6.7, <span style="color:#ff0000;"><strong>8</strong></span>, 9.5, <span style="color:#ff0000;"><strong>11</strong></span>, 13, <strong><span style="color:#ff0000;">16</span></strong>, 19, <span style="color:#ff0000;"><strong>22</strong></span><br /><br />ഈ സ്കെയിലില്, തൊട്ടുമുമ്പുള്ള സ്റ്റോപ്പിനേക്കാള് 71% കുറവ് ലൈറ്റാണ് ക്യാമറയിലേക്ക് അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ് കടത്തിവിടുക. ഈ സ്കെയിലില് ഓരോ ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകള്ക്കിടയിലും ഒരു മധ്യമ സെറ്റിംഗ് ഉണ്ട്. മറ്റൊരുവിധത്തില് പറഞ്ഞാല്, ഒരു ഫുള്സ്റ്റോപ്പില് നിന്ന് അടുത്തതിലേക്കെത്താന് “രണ്ടുപടികള് ചവിട്ടണം“ (1/2). മിക്ക SLR ക്യാമറകളിലും ഈ സ്കെയില് ലഭ്യമാണ് (മെനുവില്).<br /><br /><br /><strong>1/3 സ്റ്റോപ് എഫ് നമ്പര് സ്കെയില്:</strong><br /><br />ഇതാണ് <span style="color:#cc0000;"><em>വണ് തേഡ് സ്റ്റോപ് എഫ് നമ്പര് സ്കെയില്</em></span>.ചുവന്ന അക്കങ്ങള് ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകളെ കുറിക്കുന്നു.<br /><br />f/# <strong><span style="color:#ff0000;">1.0</span></strong>, 1.1, 1.2, <strong><span style="color:#ff0000;">1.4</span></strong>, 1.6, 1.8, <span style="color:#ff0000;"><strong>2</strong></span>, 2.2, 2.5, <span style="color:#ff0000;"><strong>2.8</strong></span>, 3.3, 3.5, <span style="color:#ff0000;"><strong>4</strong></span>, 4.5, 5.0, <span style="color:#ff0000;"><strong>5.6</strong></span>, 6.3, 7.1, <span style="color:#ff0000;"><strong>8</strong></span>, 9, 10, <strong><span style="color:#ff0000;">11</span></strong>, 13, 14, <span style="color:#ff0000;"><strong>16</strong></span>, 18, 20, <span style="color:#ff0000;"><strong>22</strong></span><br /><br /><br />ഈ സ്കെയിലില്, തൊട്ടുമുമ്പുള്ള സ്റ്റോപ്പിനേക്കാള് 80% കുറവ് ലൈറ്റാണ് ക്യാമറയിലേക്ക് അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ് കടത്തിവിടുക. ഈ സ്കെയിലില് ഓരോ ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകള്ക്കിടയിലും രണ്ട് മധ്യമ സെറ്റിംഗുകള് (1/3) ഉണ്ട് എന്ന് വ്യക്തമാണല്ലോ? മറ്റൊരുവിധത്തില് പറഞ്ഞാല്, ഒരു ഫുള്സ്റ്റോപ്പില് നിന്ന് അടുത്തതിലേക്കെത്താന് “മൂന്നുപടികള് ചവിട്ടണം“ (1/3).<br /><br />ഈ സ്കെയിലാണ് ഇന്നത്തെ മോഡേണ് ക്യാമറകളിലെല്ലാം (പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ഉള്പ്പടെ) ഡിഫോള്ട്ടായി ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്നത്.<br /><br />ഡിജിറ്റല് SLR ക്യാമറകളില് എല്ലാം തന്നെ (high-end point & shoot ലും) എഫ്. സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഈ രണ്ടു രീതിയിലും സെറ്റ് ചെയ്യാനുള്ള സൌകര്യമുണ്ട്. നിങ്ങള് എസ്.എല്.ആര് ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില് അത് Aperture priority mode (A) ലേക്ക് മാറ്റിയിട്ട് കണ്ട്രോള് ഡയല് ഒന്നു തിരിച്ചു നോക്കൂ. മേല്പ്പറഞ്ഞ വണ് തേഡ് സ്കെയിലില് അപ്പര്ച്ചര് മാറുന്നതു കാണാം. ഹാഫ് സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് വേണമെങ്കില് സെറ്റുചെയ്യാനുള്ള ഓപ്ഷന് മെനുവില് ഉണ്ടാവും. പഴയ മാനുവല് ക്യാമറകളിലെ ലെന്സുകളില് ഫുള്സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകള് മാത്രം അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതു കാണാം.<br /><br />പോസ്റ്റിന്റെ നീളം വര്ദ്ധിക്കുന്നതിനാല് തല്ക്കാലം ഇവിടെ നിര്ത്താം. എക്സ്പോഷറിനെപ്പറ്റിയുള്ള കൂടുതല് കാര്യങ്ങളും, ഷട്ടര് സ്പീഡുമായി അതിനുള്ള ബന്ധവും, മീറ്ററിംഗ് തുടങ്ങിയ സങ്കേതങ്ങളും അടുത്ത പോസ്റ്റില് വിവരിക്കാം. പ്രകാശനിയന്ത്രണം എന്ന പ്രാഥമിക കര്ത്തവ്യം കൂടാതെ ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് അപ്പര്ച്ചറിനു മറ്റു ചില എഫക്റ്റുകള് കൂടി നല്കാനാവും. അതേപ്പറ്റിയും പുറകാലെ ചര്ച്ചചെയ്യാം.<br /><br /><br /><strong><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">പ്രായോഗികഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് ഓര്ത്തിരിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങള്:</span></strong><br /><strong><span style="font-size:130%;color:#cc0000;"></span></strong><br />1. ഒരു വലിയ എഫ് നമ്പര് ചെറിയ അപ്പര്ച്ചര് ഓപ്പണിംഗിനെയും ചെറിയ എഫ്. നമ്പര് വലിയ അപ്പര്ച്ചര് ഓപ്പണീംഗിനെയും കുറിക്കുന്നു.<br /><br />2. ചെറിയ എഫ്. നമ്പര് = കൂടുതല് ലൈറ്റ്, വലിയ എഫ്. നമ്പര്= കുറച്ചു ലൈറ്റ് (കടത്തിവിടുന്നു)<br /><br />3. എഫ്. നമ്പര് സ്കെയിലിന്റെ ഏറ്റവും ഉപകാരപ്രദമായ കാര്യം, അപ്പര്ച്ചര് വ്യാസം, ഫോക്കല് ദൂരം തുടങ്ങിയവ ഒന്നും തന്നെ കണക്കിലെടുക്കാതെ എക്സ്പോഷര് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യുവാന് ഫോടോഗ്രഫര്ക്ക് സാധിക്കുന്നു എന്നതാണ്. ക്യാമറയുടെ ബ്രാന്റ് , ലെന്സിന്റെ സൈസ് , ഫോക്കല് ദൂരം എന്നിവ എന്തുതന്നെയായാലും ഒരു പ്രത്യേക ലൈറ്റ് situation - ഇല് ഇവയെല്ലാം ഒരേ എഫ് നമ്പറില് ഒരേ exposure ആയിരിക്കും തരുന്നത്. അതാണ് എഫ്. നമ്പറിന്റെ beauty !!<br /><br />4. നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയില് 1/3 എഫ്. നമ്പര് സ്കെയില് ആണ് സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതെങ്കില് അതില് ഓരോ പടി മുകളിലേക്ക് പോകുംതോറും തൊട്ടുമുമ്പുള്ള സ്റ്റോപ്പിനേക്കാള് ഏകദേശം 71% കുറവ് ലൈറ്റാവും ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടക്കുക. തൊട്ടു മുമ്പിലുള്ള സ്റ്റോപ്പിനേക്കാള് പകുതി ലൈറ്റ്ആണു വേണ്ടതെങ്കില് മുന്നു പടികള് മുകളിലേക്ക് പോകണം.<br /><script type="text/Javascript"><br />function expandcollapse (postid) {<br />whichpost = document.getElementById(postid);<br />if (whichpost.className=="postshown") { whichpost.className="posthidden"; }<br />else { whichpost.className="postshown"; }<br />}<br /></script><br /><style type="text/css"><br />.posthidden {display:none}<br />.postshown {display:inline}<br /></style><br /><blockquote><br /><a style="text-decoration: none;" href="javascript:expandcollapse('25')"><br /><h5>താല്പര്യമുള്ളവര്ക്കായി F-stop ഗണിതം: വായിക്കുവാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യൂ </h5> </a><p></p></blockquote><br /><p><span class="posthidden" id="25"><br />ഗണിതം തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ. പ്രായോഗികമായ ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് ഈ പോസ്റ്റില് പറയുന്ന ഗണിതത്തിനോ, അപ്പര്ച്ചര് ഓപ്പണിംഗിന്റെ വ്യാസം, വിസ്തീര്ണ്ണം തുടങ്ങീയവയ്ക്കോ യാതൊരു പങ്കും വഹിക്കാനില്ല. ഇത് വായിച്ച് ആരും കണ്ഫ്യൂഷനായിപ്പോകരുത്. അറിയാന് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്കുവേണ്ടി മാത്രം വിവരിക്കുന്നു.<br /><br />ഇത്രയും കാര്യങ്ങള് പറഞ്ഞതില് നിന്നും എഫ്.നമ്പറുകളും അപ്പര്ച്ചര് വ്യാസവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം മനസ്സിലായിക്കാണുമല്ലോ. ഇനി അന്വേഷണകുതുകികള്ക്കായി അല്പം ഗണിതശാസ്ത്രം. എഫ്.സ്റ്റോപ്പുകളുടെ സ്കെയില് എങ്ങനെയാണ് രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്നു നോക്കാം.<br /><br />ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണത്തെ (area) പകുതിയായി കുറയ്ക്കുവാന്, അതിന്റെ വ്യാസത്തെ 2 ന്റെ വര്ഗ്ഗമൂലമായ (square-root) 1.4142 കൊണ്ട് ഹരിച്ചാല് മതി എന്നറിയാമല്ലോ?<br /><br />ഇനി നമ്മുടെ ഉദാഹരണത്തിലേക്ക് വരാം. ഒരു ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് ദൂരം f ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. അതിന്റെ ആദ്യത്തെ എഫ്. സ്റ്റോപ്പ് f/2എന്നും വിചാരിക്കുക. ഈ നമ്പറിനെ വീണ്ടും 1.4142 കൊണ്ടു ഹരിക്കൂ (അല്ലെങ്കില് 1/1.4142 കൊണ്ട് ഗുണിക്കൂ). f/2.8284 എന്നു കിട്ടും. അങ്ങനെ കിട്ടുന്ന ഉത്തരത്തെ വീണ്ടും 1.4142 കൊണ്ടു ഹരിക്കൂ. ഈ രീതി തുടര്ന്നാല് നമുക്ക് താഴെക്കാണുന്ന രീതിയില് ഒരു ശ്രേണി കിട്ടും.<br /><br />starting stop = f/2<br />stop 1 = f/2 x 1/1.4142 = f/2.8284<br />stop 2 = f/2.8284 x 1/1.4142 = f/3.999<br />stop 3 = f/3.999 x 1/1.4142 = f/5.655<br /><br />ഒരു കാല്ക്കുലേറ്റര് എടുത്ത് നിങ്ങള് ഇത് സ്വയം ചെയ്തുനോക്കൂ. തൊട്ടുമുമ്പിലുള്ള സ്റ്റോപ്പിലെ ഡിനോമിനേറ്റര് അക്കത്തെ 1.4142 കൊണ്ട് ഗുണിക്കുക. കിട്ടുന്ന ഉത്തരത്തെ വീണ്ടും 1.4142 കൊണ്ട് ഗുണിക്കുക.<br /><br />ഉത്തരങ്ങള് മാത്രം റൌണ്ട് ചെയ്ത് എഴുതിയാല്<br /><br />starting = f/2<br />stop 1 = f/2.8<br />stop 2 = f/4<br />stop 3 = f/5.6<br />stop 4 = f/8<br />stop 5 = f/11<br />stop 6 = f/16<br />stop 7 = f/22<br />stop 8 = f/32<br /><br />ഇങ്ങനെ മുമ്പോട്ട് പോകുന്നതു കാണാം. ഇതാണ് നാം കാണുന്ന ഫുള്സ്റ്റോപ് എഫ് നമ്പര് സ്കെയില് (Full-stop F number scale). ഈ ശ്രേണിയിലെ അക്കങ്ങള് തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഇപ്പോള് മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ?<br /><br />ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്, എഫ്.സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയിലുകള് ക്യാമറയില്/ലെന്സില് നല്കുന്നത് വഴി, ലെന്സിന്റെ അപ്പര്ച്ചര് വ്യാസം അളന്ന്, ഹരിക്കലും ഗുണിക്കലും നടത്തി ലൈറ്റ് മീറ്ററിംഗ് ചെയ്യുക എന്ന വലിയൊരു സാഹസമാണ്, ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് ഒഴിവാക്കിതന്നിരിക്കുന്നത്! ഒരു കാര്യം കൂടി പറയട്ടെ, f/2 ലും താഴെ അപ്പര്ച്ചര് ആരംഭിക്കുന്ന ലെന്സുകളും ഉണ്ട്. തത്വത്തില്, ഫുള്സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഇങ്ങനെയാണ്:<br /><br />f/ 0.5, 0.7, 1.0, 1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16, 22, 32, 45, 64, 90, 128<br /><br /><br /><strong><span style="color:#cc0000;">ഓര്ക്കുക</span></strong> : Full-stop F number scale ല് തൊട്ടുമുമ്പുള്ള സ്റ്റോപ്പിനേക്കാള് നേര് പകുതി പ്രകാശമാണ് അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ് ക്യാമറയിലേക്ക് കടത്തിവിടുക - കാരണം ഈ സ്കെയിലില് ഇടത്തുനിന്ന് വലത്തേക്ക് പോകുംതോറും, വിസ്തീര്ണ്ണം പകുതിയായി കുറയുകയാണ്.<br />===========================<br /><span style="font-size:85%;">ഇതു നോക്കൂ. ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണം കണക്കാക്കുവാനുള്ള ഫോര്മുല അറിയാമല്ലോ </span><br /><span style="font-size:85%;"></span><br /><span style="font-size:85%;">Pi<span style="color:#cc0000;"> x</span> r^2 . <span style="color:#3333ff;">where Pi = 3.14 and r = radius of circle </span></span><br /><span style="font-size:85%;"></span><br /><span style="font-size:85%;">50 mm lense എടുക്കാം. </span><br /><span style="font-size:85%;">diameter of f/2 = 50/2 = 25 mm </span><br /><span style="font-size:85%;">radius of this aperture opening = 12.5 mm</span><br /><span style="font-size:85%;">area = 3.14 x 12.5 x 12.5= 490.6 square mm</span><br /><span style="font-size:85%;"></span><br /><span style="font-size:85%;">diameter of f/2.8 = 50/2.8 = 17.88 mm</span><br /><span style="font-size:85%;">radius of this aperture opening = 8.94 mm </span><br /><span style="font-size:85%;">area = 3.14 x 8.94 x 9.94 = 250.9 square mm </span><br /><span style="font-size:85%;"></span><br /><span style="font-size:85%;">f/2 ന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണമായ 490.6 എന്നത് , f/2.8 ന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണമായ 250.6 ന്റെ ഇരട്ടിയാണെന്ന് കാണാം. ഇതുകൊണ്ടാണ് ഈ ഓരോ സ്റ്റോപ്പും പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് പകുതിയായി കുറയ്ക്കുന്നു എന്നു പറയുന്നത്. </span><br /><br /><strong>1/2 സ്റ്റോപ് എഫ്. നമ്പര് സ്കെയില്:</strong><br /><br />ഈ സ്കെയിലില്, ഒരു ഫുള്സ്റ്റോപ് അപ്പര്ച്ചര് നമ്പറിനെ 2 ന്റെ 4th root ആയ 1.1892 കൊണ്ടാണ് ഹരിക്കേണ്ടത്. അപ്പോള് കിട്ടുന്ന എഫ്.സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഇങ്ങനെയാണ്. ചുവന്ന അക്കങ്ങള് ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകളെ കുറിക്കുന്നു.<br /><br /><br /><strong><span style="color:#cc0000;">1.0</span></strong>, 1.2, <strong><span style="color:#cc0000;">1.4</span></strong>, 1.7, <span style="color:#cc0000;"><strong>2</strong></span>, 2.4, <span style="color:#cc0000;"><strong>2.8</strong></span>, 3.3, <span style="color:#cc0000;"><strong>4</strong></span>, 4.8, <span style="color:#ff0000;"><strong>5.6</strong></span>, 6.7, <span style="color:#ff0000;"><strong>8</strong></span>, 9.5, <span style="color:#ff0000;"><strong>11</strong></span>, 13, <strong><span style="color:#ff0000;">16</span></strong>, 19, <span style="color:#ff0000;"><strong>22</strong></span><br /><br /><strong>1/3 സ്റ്റോപ് എഫ് നമ്പര് സ്കെയില്:</strong><br /><br />ഈ സ്കെയിലില്, ഒരു ഫുള്സ്റ്റോപ് അപ്പര്ച്ചര് നമ്പറിനെ 2 ന്റെ 6th root ആയ 1.1224 കൊണ്ടാണ് ഹരിക്കേണ്ടത്. അപ്പോള് കിട്ടുന്ന എഫ്.സ്റ്റോപ്പ് സ്കെയില് ഇങ്ങനെയാണ്. (ചുവന്ന അക്കങ്ങള് ഫുള് സ്റ്റോപ്പുകളെ കുറിക്കുന്നു).<br /><br />f/# <strong><span style="color:#ff0000;">1.0</span></strong>, 1.1, 1.2, <strong><span style="color:#ff0000;">1.4</span></strong>, 1.6, 1.8, <span style="color:#ff0000;"><strong>2</strong></span>, 2.2, 2.5, <span style="color:#ff0000;"><strong>2.8</strong></span>, 3.3, 3.5, <span style="color:#ff0000;"><strong>4</strong></span>, 4.5, 5.0, <span style="color:#ff0000;"><strong>5.6</strong></span>, 6.3, 7.1, <span style="color:#ff0000;"><strong>8</strong></span>, 9, 10, <strong><span style="color:#ff0000;">11</span></strong>, 13, 14, <span style="color:#ff0000;"><strong>16</strong></span>, 18, 20, <span style="color:#ff0000;"><strong>22</strong></span> <br /><br /><br /></span><br />==============<br /><strong>References:</strong><br /><br />1. <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/F_stops">Wikipedia - F number </a><br />2. <a href="http://photospot2004.blogspot.com/2004/07/f-number-demystified.html">F number demystified </a><br /><a href="http://www.uscoles.com/fstop.htm">3. A tedious explanation of F-stops</a></p>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-7484801634974678482008-05-24T16:20:00.018+04:002010-04-15T06:31:44.878+04:00പാഠം 13: വൈറ്റ് ബാലന്സും ഫോട്ടോയിലെ നിറങ്ങളുംസന്ധ്യമയങ്ങാറായി. കടല്ത്തീരത്ത് ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫര് കുറേ നേരമായി സൂര്യാസ്തമയം കാത്ത് ഇരിക്കുകയാണ്. നല്ല സ്വര്ണ്ണവര്ണ്ണത്തിലുള്ള ഇളംവെയിലിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില് ചുവന്ന നിറമണിഞ്ഞ് സൂര്യന് ചക്രവാളത്തിലേക്ക് താഴാന് തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. ക്യാമറയെടുത്തു, ഫോക്കസ് ചെയ്തു ക്ലിക്കി. കിട്ടിയചിത്രമോ ആകെ ഒരു നീലമൂടാപ്പ്. താഴെ ഇടതുവശത്തുള്ള ചിത്രം പോലെ. അതോടെ ആ ചിത്രത്തിന്റെ സര്വ്വ മൂഡും പോയി.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr8-1qOAZxuD_qfZ1RibmTJiN6hPaIN55sYrIlr8-I6f4KxOWb47u2gL0LxnTVPZfHtEyuUNUFVPQPb1CQP_O7L1iCYLLttgXa_MKKsJb9zZ09v2bFtw9fFsMa77j7J43MgDuftaVSK6c/s1600-h/Sunset_correct+incorect.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203293581337653042" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr8-1qOAZxuD_qfZ1RibmTJiN6hPaIN55sYrIlr8-I6f4KxOWb47u2gL0LxnTVPZfHtEyuUNUFVPQPb1CQP_O7L1iCYLLttgXa_MKKsJb9zZ09v2bFtw9fFsMa77j7J43MgDuftaVSK6c/s400/Sunset_correct+incorect.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇതെന്തുകഥ? ക്യാമറയുടെ വല്ല കുഴപ്പവുമാണോ? ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകള് ഉപയോഗിക്കുന്നവര് സാധാരണ എത്തിപ്പെടാറുള്ള ഒരു സാഹചര്യമാണ് മേല് വിവരിച്ചത്. വൈറ്റ് ബാലന്സ് ശരിയായി പ്രവര്ത്തിക്കാത്തതാണ് ഇവിടെ പ്രശ്നം. ശരിയായ വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റിംഗില് എടുത്ത അതേ ചിത്രം വലതുവശത്ത് കാണാം. ഡിജിറ്റല് ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്ക് ഇതുപോലെയുള്ള സന്ദര്ഭങ്ങള് മറ്റുപലപ്പോഴും അനുഭവമുണ്ടാവുമല്ലോ. ഒരു ഫിലമെന്റ് ബള്ബിനു (Tungsten) താഴെനിന്ന് എടുത്ത ചിത്രത്തിലെ വെള്ളയുടുപ്പ് മഞ്ഞിച്ചിരിക്കുന്നു, ട്യൂബുലൈറ്റിന്റെ പ്രകാശത്തില് എടുത്ത ഒരു ചിത്രത്തിനു നല്ല നീലിമ, സൂര്യപ്രകാശത്തില് എടുത്ത ചുവന്ന നിറമുള്ള ഒരു പൂവിന് നീലകലര്ന്ന വയലറ്റ് നിറം, സുഹൃത്തിന്റെ കല്യാണത്തിന് വീഡിയോ ലൈറ്റിടയില് എടുത്ത ചിത്രം മഞ്ഞിച്ച്, ഇങ്ങനെ പലവിധ നിറങ്ങളുടെ പ്രശ്നം.<br />
<br />
എന്താണ് ഈ വൈറ്റ് ബാലന്സ്, ശരിയായ രീതിയില് നിറങ്ങള് ലഭിക്കുവാന് എന്തൊക്കെചെയ്യണം, വൈറ്റ് ബാലസിന്റെ പ്രായോഗിക ഉപയോഗങ്ങളെന്തെല്ലാം തുടങ്ങിയകാര്യങ്ങളാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തില് നാം ചര്ച്ച ചെയ്യുന്നത്. ഈ അദ്ധ്യായം ആരംഭിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്, പണ്ട് ഹൈസ്കൂള് ക്ലാസുകളില് പഠിച്ച ഓപ്റ്റിക്കല് ഫിസിക്സിന്റെ ബാലപാഠങ്ങളിലേക്ക് ഒന്നു തിരികെപോകാം.<br />
<br />
<strong>ദൃശ്യവര്ണ്ണരാജി:</strong><br />
<br />
നമുക്ക് കാണുവാന് സാധിക്കുന്നതും അല്ലാത്തതുമായ അനവധി വിദ്യുത്കാന്തിക വികിരണങ്ങള് (electromagnetic radiations) ചേര്ന്നതാണ് സൂര്യപ്രകാശം. അവയുടെയൊക്കേയും ആവൃത്തികള് (frequency) വ്യത്യസ്തമാണ്. അതില് നമ്മുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് അനുഭവേദ്യമായ മേഖലയാണ് (range) ദൃശ്യവര്ണ്ണരാജി അഥവാ visible spectrum. ഈ മേഖലയില് ഏഴുവര്ണ്ണങ്ങളാണുള്ളത് - സപ്തവര്ണ്ണങ്ങള് എന്നറിയപ്പെടുന്ന വയലറ്റ് (violet), ഇന്റിഗോ (indigo), നീല (blue), പച്ച (green), മഞ്ഞ (yellow), ഓറഞ്ച് (orange), ചുവപ്പ് (red) എന്നിവയാണ് ഈ വര്ണ്ണങ്ങള്. VIBGYOR എന്ന് ചുരുക്കത്തില് ഓര്ത്തിരിക്കാം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBOwx4aNpbkAtkn5DGLRSnxoz4w9wqjqwy3JFnqF7sKuw9mmj0ETZ-L62XgX_f3OLAePfMDZlyea_rrSV_S-er3xeV8YyIp1iM7z-irRgDojoZY8q6EQt1s9JnHWdlkGn0mL8fG05slK0/s1600-h/Visible+spectrum.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203294676554313538" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBOwx4aNpbkAtkn5DGLRSnxoz4w9wqjqwy3JFnqF7sKuw9mmj0ETZ-L62XgX_f3OLAePfMDZlyea_rrSV_S-er3xeV8YyIp1iM7z-irRgDojoZY8q6EQt1s9JnHWdlkGn0mL8fG05slK0/s400/Visible+spectrum.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
സൂര്യനില് നിന്നും നമുക്കു കിട്ടുന്ന പ്രകാശരശ്മിയില് ഈ ഏഴുവര്ണ്ണങ്ങളും ഉണ്ട്. ഉദയാസ്തമയ വേളകളില് നിന്നും ഏകദേശം മൂന്നുമണിക്കൂറുകളോളം മാറ്റിനിര്ത്തിയാല്, മദ്ധ്യാഹ്നത്തോടടുപ്പിച്ച് പകല് സമയങ്ങളില് (അന്തരീക്ഷത്തില് മറ്റു തടസ്സങ്ങളോ മാലിന്യങ്ങളോ ഇല്ലാത്ത അവസരങ്ങളില്) ഈ ഏഴുവര്ണ്ണങ്ങളും ഏകദേശം ഒരേയളവില് ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും. അല്ലാത്ത അവസരങ്ങളില് ഈ വര്ണ്ണങ്ങളുടെ അളവ് ചുവപ്പിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് ഏറിയും കുറഞ്ഞും ഇരിക്കും.ഇങ്ങനെ ഏഴുവര്ണ്ണങ്ങള് ചേര്ന്നുണ്ടായ പ്രകാശം ഒരു വസ്തുവില് പതിക്കുമ്പോള്, ചില വര്ണ്ണകിരണങ്ങള് പ്രതിഫലിപ്പിക്കപ്പെടുകയും, മറ്റുചിലവ ആ വസ്തുവിലേക്ക് ആഗിരണം ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഏഴുവര്ണ്ണങ്ങളേയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വസ്തു <strong>വെളുത്ത നിറത്തിലും</strong>, എല്ലാ വര്ണ്ണങ്ങളേയും ആഗിരണം ചെയ്യുന്ന ഒരു വസ്തു <strong>കറുപ്പുനിറത്തിലും</strong> നമ്മുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് അനുഭവേദ്യമായി മാറുന്നു. ബാക്കി എല്ലാ നിറങ്ങളും, ഇതേപോലെ ചില വര്ണ്ണങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനവും ബാക്കിയുള്ളവയുടെ ആഗിരണവും ചേരുമ്പോള് സംഭവിക്കുന്നതാണ്. ഇതാണ് വര്ണ്ണക്കാഴ്ചയുടെ ഏറ്റവും ലളിതമായ വിശദീകരണം. ഒരു നിറത്തെപ്പറ്റിയുള്ള നമ്മുടെ അവബോധം സൂര്യപ്രകാശത്തില് ആ നിറം എങ്ങനെ കാണപ്പെടുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു - അതാണ് നമ്മുടെ തലച്ചോറില് റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
ഇതുവരെ പറഞ്ഞതത്രയും സൂര്യപ്രകാശത്തെക്കുറിച്ചാണ്. നേരെ ഒരു വസ്തുവില് പതിക്കുന്ന സൂര്യപ്രകാശം മാത്രമല്ല, ഒരു മുറിയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് ജനാലവഴി കടന്നുവരുന്ന, പുറത്തുനിന്നും പ്രതിഫലിച്ചെത്തുന്ന സൂര്യപ്രകാശം, നാം ഒരു തണലില് (നിഴലില്) നില്ക്കുമ്പോള് പരിസരങ്ങളില് നിന്ന് പ്രതിഫലിച്ച് നമ്മുടെ മേല് വീഴുന്ന പ്രകാശം, ആകാശം മേഘാവൃതമായിരിക്കുമ്പോഴും അതുവഴി അരിച്ചെത്തുന്ന പ്രകാശം ഇവയ്കൊക്കെയ്ക്കും ഈ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള് ബാധകമാണ്.<br />
<br />
<br />
സൂര്യനല്ലാത്ത മറ്റു പ്രകാശസ്രോതസുകളും നമുക്ക് പരിചിതമാണല്ലോ. ഉദാഹരണം, മെഴുകുതിരി, മണ്ണെണ്ണവിളക്ക്, ഫിലമെന്റുള്ള ടംഗ്സ്റ്റണ് ബള്ബ്, ട്യൂബ് ലൈറ്റ് എന്നു വിളിപ്പേരുള്ള ഫ്ലൂറസെന്റ് ലാമ്പ് തുടങ്ങിയ പ്രകാശസ്രോതസുകള്. ഇവയുടെയൊക്കെയും പ്രകാശം ഒരുപോലെയാണോ? അല്ല്ല. വിളക്കുകളുടെ കാര്യം തന്നെയെടുക്കാം. തിരിയിട്ടുകത്തിച്ചിരുന്ന മണ്ണണ്ണ വിളക്കുകള് (ഇതു കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവരും ഇവിടെ വായനക്കാരുടെയിടയില് ഉണ്ടാവാം) മങ്ങിയ ഓറഞ്ചുകളറിലുള്ള വെളിച്ചമാണ് നല്കിയിരുന്നത്. അതുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള് ചിമ്മിനിവിളക്കിന്റെ പ്രകാശം കുറേക്കൂടി നന്നായി തെളിഞ്ഞതായിരുന്നു. മാന്റില് പാരഫിന് വിളക്കില് നിന്നും (ഇതിന്റെ പര്യായമായി മാറിയ <strong>പെട്രോമാക്സ്</strong> എന്ന ബ്രാന്റ് നെയിം ആയിരിക്കും കൂടുതല് പരിചയം) പുറപ്പെടുന്ന വെളിച്ചം അതിലും തെളിമയുള്ളതാണ്. ട്യൂബുലൈറ്റുകളുടെ പ്രകാശം നീലിമയുള്ളതാണ്. സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റുകളായി ഉപയോഗിക്കുന്ന സോഡിയം വേപ്പര് ലാമ്പുകളില് മഞ്ഞനിറത്തിനാണ് പ്രാമുഖ്യം. ട്യൂബുലൈറ്റുകള് കുളിര്മയുള്ള പ്രകാശം തരുമ്പോള്, ഫിലമന്റ് ബള്ബുകള് ഉഷ്ണപ്രകാശമാണ് തരുന്നത്. വ്യത്യസ്തങ്ങളായ കൃത്രിമപ്രകാശസ്രോതസുകള് ഈ ഏഴുനിറങ്ങളെയും വ്യത്യസ്തമായ തോതിലാണ് പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതെന്ന് ഇതില്നിന്നും മനസ്സിലായല്ലോ. ചിലവയില് എല്ലാ നിറങ്ങളും ഇല്ലതാനും.<br />
<br />
<strong>മനുഷ്യനേത്രം - ഒരു അത്ഭുത ഇന്ദ്രിയം:</strong><br />
<br />
മനുഷ്യനേത്രങ്ങള്ക്ക് വളരെ അന്യാദൃശ്യവും അത്ഭുതകരവുമായ ഒരു കഴിവുണ്ട്. ഈ പ്രകാശസ്രോതസുകളോരോന്നുമായും ഇടപഴകേണ്ടിവരുമ്പോള് നമ്മുടെ കണ്ണുകളും തലച്ചോറും വളരെ വേഗം അവയുമായി പൊരുത്തപ്പെടുകയും, ആ അവസരത്തില് കാണുന്ന നിറങ്ങള് യഥാര്ത്ഥമെന്ന തോന്നല് നമുക്ക് നല്കുകയും ചെയ്യും. ഉദാഹരണത്തിന് ഒരു ഗ്ലാസ് പാല് അല്ലെങ്കില് ഒരു വെളുത്ത പേപ്പര്, വിളക്കിന്റെ വെളിച്ചത്തില് കാണുമ്പോഴും, ട്യൂബുലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തില് കാണുമ്പോഴും, സൂര്യപ്രകാശത്തില് കാണുമ്പോഴും നമുക്ക് വെളുത്തതായേ തോന്നൂ. ഒരു കറുപ്പുതുണിയും, മറ്റു നിറങ്ങളും അതുപോലെതന്നെ. ഇളവെയില് കൊണ്ടൊരു നടത്തം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്കെത്തി മുറിയിലെ ട്യൂബ് ലൈറ്റ് തെളിയിച്ച് മുറിക്കുള്ളിലെ കാഴ്ചകളിലേക്കെത്തുമ്പോഴും, ലൈറ്റിന്റെ അളവിലും ഗുണത്തിലും ഉണ്ടായ വ്യത്യാസങ്ങളെപ്പറ്റി നാം അറിയുന്നതേയില്ല. അതുപോലെ സ്വര്ണ്ണവര്ണ്ണത്തിലുള്ള പ്രഭാതകിരണങ്ങളേറ്റുനില്ക്കുന്ന പുല്ലും മരങ്ങളുടെ ഇലകളും പച്ചയായിതന്നെയാണ് നമുക്ക് കാണപ്പെടുന്നത്!<br />
<br />
യഥാര്ത്ഥത്തില് ഈ സാഹചര്യങ്ങളോരോന്നിലും നാം കാണുന്ന പ്രകാശം <strong>തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്,</strong> അവ നമ്മുടെ കണ്ണിലുണ്ടാക്കുന്ന സെന്സേഷന് വ്യത്യസ്തമാണ്. പക്ഷേ നാമറിയാതെതന്നെ നമ്മുടെ കണ്ണുകളും തലച്ചോറും ഒത്തൊരുമിച്ച് പ്രവര്ത്തിച്ച്, ഈ വ്യത്യസ്ത പ്രകാശത്തിലും വര്ണ്ണങ്ങളെ ഏകദേശം ഒരേ രീതിയില് തന്നെ നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കിത്തരുന്നു. എന്നാല് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകള്ക്ക് ഈ കഴിവില്ല. വ്യത്യസ്ത സാഹചര്യങ്ങളില് കാണപ്പെടുന്ന വസ്തുക്കളുടെ യഥാര്ത്ഥ നിറമെന്തായിരിക്കും എന്ന് അത് ചില പ്രത്യേക സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെ പിന്ബലത്തില് മനസ്സിലാക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഇതിനെയാണ് വൈറ്റ് ബാലന്സിംഗ് എന്നു പറയുന്നത്.<br />
<br />
ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി നടക്കുന്ന ഏതുകാര്യങ്ങള്ക്കും സംഭവിക്കാവുന്ന ഒരു കുഴപ്പം ഇതിനും ചില അവസരങ്ങളില് സംഭവിക്കുന്നു. ശരിയായ വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റിംഗ് അല്ല ക്യാമറ തെരഞ്ഞെടുത്തതെങ്കില് ഫോട്ടോയില് കാണുന്ന വര്ണ്ണങ്ങള് യഥാര്ത്ഥത്തില് ഫോട്ടോഗ്രാഫര് കണ്ടതില് നിന്നും വളരെ വ്യത്യസ്തമാവും. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റിംഗുകളെപ്പറ്റിയുള്ള് ഒരു ഏകദേശ ധാരണ ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ക്ക് ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തിലെ ചര്ച്ചാവിഷയം.<br />
<br />
<strong>കളര് ടെമ്പറേചര് (Colour temperature)<br />
</strong><br />
കളര് ടെംപറേച്ചര് എന്നു കേള്ക്കുമ്പോള് നിറങ്ങള്ക്ക് താപനിലയോ എന്നു തോന്നിയേക്കാം. ഇവിടെ ടെംപറേച്ചര് എന്ന വാക്കിന് ചൂടുമായി ബന്ധമൊന്നും ഇല്ല, അതുപോലെ സപ്തവര്ണ്ണങ്ങളുമായും ബന്ധമില്ല. കളര് ടെംപറേച്ചര് എന്നത്, പ്രകാശസ്രോതസുകളെ വിശേഷിപ്പിക്കുവാന് <strong>കെല്വിന് യൂണിറ്റില്</strong> (K) പറയുന്ന ഒരു സ്കെയില് ആണ്.<br />
<br />
ഒരു കഷ്ണം ഇരുമ്പ് ഒരു തീജ്വാലയില് ചൂടാക്കുന്നത് സങ്കല്പ്പിക്കുക. ആദ്യം അത് നേരിയ ചുവപ്പു നിറമായി മാറും. വിണ്ടും ചൂടുകൂടുമ്പോള് ഓറഞ്ചു നിറമായും, കൂടുതല് ചൂടില് വെളുത്ത നിറമായും മാറുന്നതു കാണാം. ത്വാത്വികമായി, വീണ്ടും ചൂടുകൂട്ടിയാല് വെളുപ്പില്നിന്നും നീല നിറത്തിലേക്ക് മാറും. ചുരുക്കത്തില് ചുവപ്പു നിറം ഒരു കുറഞ്ഞ താപനിലയേയും, നീലനിറം അതേ സ്കെയിലില് ഒരു ഉയര്ന്ന താപനിലയേയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇതാണ് കെല്വിന് സ്കെയിലിലും ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഒരു കാര്യംകൂടി ഇവിടെ നോട്ട് ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. ഈ സ്കെയിലില് പ്രാഥമികവര്ണ്ണങ്ങളായ ചുവപ്പിനേയും നീലയേയും മാത്രമേ കണക്കിലെടുക്കുന്നുള്ളൂ, പച്ച നിറമോ ബാക്കിവര്ണ്ണങ്ങളോ ഈ സ്കെയിലില് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല. (വിക്കിപീഡിയ ലിങ്ക് <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Colour_temperature" target="_blank">ഇവിടെ</a>)<br />
<br />
ചുവപ്പ്, ഓറഞ്ച് തുടങ്ങിയ വര്ണ്ണങ്ങള് കൂടുതലായി പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന പ്രകാശസ്രോതസുകള് കുറഞ്ഞ കളര് ടെംപറേച്ചറുകളുള്ളതായും, നീലകലര്ന്ന പ്രകാശം കൂടുതലായി പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന സ്പെക്ട്രത്തിലുള്ള പ്രകാശസ്രോതസുകള് ഉയര്ന്ന കളര് ടെംപറേച്ചറുകളുള്ളതായും കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നു (ചുവന്ന ബള്ബ്, നീല ബള്ബ് എന്ന രീതിയില് ഇതു മനസ്സിലാക്കരുത്). ഒരു ഉദാഹരണം നോക്കാം, ഉദയ സൂര്യനില് നിന്നും നമുക്ക് അനുഭവേദ്യമാകുന്ന രശ്മികളില് ചുവപ്പ്, ഓറഞ്ച് വര്ണ്ണരശ്മികളാണ് കൂടുതല്. ആ അവസരത്തില് സൂര്യപ്രകാശത്തിന്റെ കളര്ടെംപെറേച്ചര് കുറവായിരിക്കും. ഉച്ചയാവുന്നതോടുകൂടി സൂര്യനില് നിന്നും നമുക്കു ലഭിക്കുന്ന വെളിച്ചം കൂടുതല് ന്യൂട്രല് ആയി മാറുന്നു (ന്യൂട്രല് എന്ന് ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്, ഒരു വര്ണ്ണങ്ങള്ക്കും പ്രാമുഖ്യമില്ലാത്ത പ്രകാശം എന്ന അര്ത്ഥത്തിലാണ്). അപ്പോള് കളര്ടെംപറേച്ചര് ഉയരുന്നു.<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ (വലുതാക്കി കാണുക). നാം സാധാരണ എത്തിപ്പെടാറുള്ള വ്യത്യസ്ത പ്രകാശ സാഹചര്യങ്ങളും അവയുടെ കെല്വിന് സ്കെയിലും, അതാതിനനുസൃതമായ പ്രകാശസ്രോതസുകളുമാണ് ഇവിടെ കാണിച്ചിരിക്കുന്നത്. ടെമ്പറേച്ചര് കൂടുന്നതനുസരിച്ച് ചുവപ്പില്നിന്ന് നീലയിലേക്കുള്ള മാറ്റം ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeKy5_qw-2CCAlZqMBNlPiovGwzHg9Z1F2JtKDNT4bxtxleW1bQEKMIobNOwBNdZLw05LVx7FjkUf0dobPkNEuL1tKNBh_Q6TivcTyaT5_M3Rwp4RPZbhiCliR_FgOpj30xtfX3TrM1hU/s1600-h/Colour+temperature+vz+preset.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203885741363654482" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeKy5_qw-2CCAlZqMBNlPiovGwzHg9Z1F2JtKDNT4bxtxleW1bQEKMIobNOwBNdZLw05LVx7FjkUf0dobPkNEuL1tKNBh_Q6TivcTyaT5_M3Rwp4RPZbhiCliR_FgOpj30xtfX3TrM1hU/s400/Colour+temperature+vz+preset.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
ഇവിടെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ഐക്കണുകള് എല്ലാ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളിലും വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റിംഗിനോടനുബന്ധിച്ചുള്ള മെനുവില് കാണാവുന്നതണ്. അവ ഏതൊക്കെ എന്ന് ഇനി പറയുന്നു.<br />
<br />
ഒരു വീടും അതില് നിന്നു വീഴുന്ന നിഴലും - <span style="color:#3333ff;">ഷേയ്ഡ് (Shade)</span> അഥവാനിഴലിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
മേഘത്തിന്റെ ചിത്രം - <span style="color:#3366ff;">ക്ലൗഡി (Cloudy)</span> അഥവാ മേഘാവൃതമായ ആകാശം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഫ്ലാഷിന്റെ ചിത്രം - ക്യാമറയുടെ <span style="color:#3333ff;">ഫ്ലാഷ്</span> ലൈറ്റിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
സൂര്യന് - മദ്ധ്യാഹ്ന സമയത്തെ സൂര്യപ്രകാശത്തെ <span style="color:#3333ff;">(Sunlight)</span> സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
ട്യൂബ് ലൈറ്റ് - <span style="color:#3366ff;">ഫ്ലൂറസെന്റ് </span>ലാമ്പുകളുടെ പ്രകാശത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
ബള്ബ് - <span style="color:#3333ff;">ടംഗ്സ്റ്റണ്</span> അഥവ ഇന്കാന്റസെന്റ് ലാമ്പുകളുടെ പ്രകാശത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഈ സ്കെയിലില് സ്റ്റാന്ഡേര്ഡ് ലൈറ്റായി സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നത് മദ്ധ്യാഹ്നസൂര്യന്റെ പ്രകാശമാണ്. ഇതിന്റെ റേഞ്ച് ഏകദേശം 5000 നും 6000 നും ഇടയ്ക്ക് Kelvin ആണെന്ന് മുകളിലെ ചിത്രത്തില് നിന്ന് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടല്ലോ. ഫ്ലാഷ് ലൈറ്റിന്റെ കളര് ടെമ്പറേച്ചറും ഏകദേശം ഇതേ മേഖലയിലാണെന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക. അതായത് ഈ മേഖലയിലുള്ള കളര്ടെമ്പറേച്ചര് ഉള്ള ഒരു പ്രകാശസ്രോതസില് നിന്നുള്ള പ്രകാശത്തില് കാണപ്പെടുന്ന എല്ലാവസ്തുക്കളും, ഏകദേശം പകല്വെളിച്ചത്തില് നാം ആ വസ്തുവിന്റെ നിറം കാണുന്ന രീതിയിലാവും നമ്മുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് കാണപ്പെടുക<br />
<br />
=====================================<br />
<br />
<br />
<p><span style="font-size:85%;color:#990000;">നാം സാധാരണ കാണാറൂള്ള ചില പ്രകാശസ്രോതസുകളുടെ കളര് ടെംപറേച്ചറുകള് താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളില് സംഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നു - കാണാതെ പഠിക്കുവാനല്ല, അറിവിനായി മാത്രം.<br />
<br />
<br />
<strong>സ്വച്ഛമായ നീലാകാശം</strong> = 10000 മുതല് 15000 K<br />
<br />
<strong>പകല് വെളിച്ചത്തില് തണലിനുള്ളില്</strong> = 9000 മുതല് 10000 K<br />
<br />
<strong>മേഘാവൃതമായ ആകാശം</strong> = 6000 മുതല് 8000 K<br />
<br />
<strong>മധ്യാഹ്ന സൂര്യന്</strong> (തെളിഞ്ഞ ആകാശത്ത്) = 6500 K<br />
<br />
<strong>ശരാശരി സൂര്യപ്രകാശം</strong> = 5500 മുതല് 6000 K<br />
<br />
<strong>ക്യാമറയുടെ ഫ്ലാഷ്</strong> = 5400 K<br />
<br />
<strong>ഫ്ലൂറസെന്റ് (ട്യൂബ്) ലൈറ്റ്</strong> = 4000 മുതല് 5000 K<br />
<br />
<strong>ടംഗ്സ്റ്റണ് ബള്ബുകള്</strong> = 2500 മുതല് 3000 K<br />
200 വാട്ട് ബള്ബ് = 2980 K<br />
40 വാട്ട് ബള്ബ് = 2650 K<br />
<br />
<strong>മെഴുകുതിരി വെളിച്ചം</strong> = 1200 മുതല് 1500 K</span></p>=======================================<br />
<br />
<strong>വൈറ്റ് ബാലന്സ്:</strong><br />
<br />
മനുഷ്യനേത്രങ്ങള്ക്ക് വ്യത്യസ്ത പ്രകാശസംവിധാനങ്ങളുമായി ഇണങ്ങുവാനുള്ള അത്ഭുതകഴിവിനെപ്പറ്റി മുകളില് സൂചിപ്പിക്കുകയുണ്ടായല്ലോ. മുകളില് കൊടുത്തിരിക്കുന്ന കെല്വിന് സ്കെയിലില്നിന്നും, അതോടൊപ്പം കൊടുത്തിരുന്ന വ്യത്യസ്ത ലൈറ്റ് സ്രോതസുകളുടെ ലിസ്റ്റില്നിന്നും വ്യക്തമാവുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട് - നമ്മുടെ കണ്ണുകള് നമുക്കു തരുന്ന കാഴ്ചയുടെ രീതിയിലല്ല ഒരു ക്യാമറയുടെ സെന്സര് വ്യത്യസ്ത പ്രകാശസ്രോതസുകളില്നിന്നുള്ള പ്രകാശത്തില് അതേ വസ്തുവിനെ കാണുന്നത്. ചിലവ കൂടുതല് ചുവന്നും, മറ്റുചിലവ കൂടുതല് നീലയുമായാവും സെന്സര് കാണുന്നത്. ഇങ്ങനെ കിട്ടുന്ന ഒരു ചിത്രത്തെ നമ്മുടെ കണ്ണുകള് കാണുന്ന രീതിയിലേക്കാക്കിയെടുക്കുവാന് ആ ചിത്രത്തിന്റെ കളര് ടെമ്പറേച്ചര് <em>(ശ്രദ്ധിക്കുക കളര് ടെമ്പറേച്ചര് മാത്രം, കളറുകള് അല്ല), </em>കെല്വിന് സ്കെയിലിന്റെ ഏകദേശം മദ്ധ്യഭാഗത്ത് (അതായത് സൂര്യപ്രകാശത്തിന്റെ റേഞ്ചില്) കൊണ്ടുവന്നാല് മതിയാവുമല്ലോ. ഇതാണ് വൈറ്റ് ബാലസ് എന്ന സാങ്കേതികവിദ്യയിലൂടെ സാധ്യമാക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന മൂന്നു ചിത്രങ്ങളിലൂടെ ഇക്കാര്യം ലളിതമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2la4i9vfI77SxLOSMB-XCz6t_y8ZCHbKMROstp5BjpyyCmcm5JgoJKni3_VERIuF-AymViQVY_ZEYvKkzFEa1amzj3UckGbMxXtyQhlgC_nPYtT8urveejmfD_GlesiTdQfQ66bMfSrg/s1600-h/colour+correction+2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203889147272720226" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2la4i9vfI77SxLOSMB-XCz6t_y8ZCHbKMROstp5BjpyyCmcm5JgoJKni3_VERIuF-AymViQVY_ZEYvKkzFEa1amzj3UckGbMxXtyQhlgC_nPYtT8urveejmfD_GlesiTdQfQ66bMfSrg/s400/colour+correction+2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvkPnrsOjCpvowkDI-SFCftbuLUy9ya9Zll1ozS9S-ZHz1AueFxFTnTR56W6kRsyaZz_W7gyA1SybbOSvHroHfdahd0rtYZArqW55ar3ovTJ8t-KR0_9Cvn-V_JSt3VE1UtdQ2yVCs134/s1600-h/colour+correction2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203889151567687538" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvkPnrsOjCpvowkDI-SFCftbuLUy9ya9Zll1ozS9S-ZHz1AueFxFTnTR56W6kRsyaZz_W7gyA1SybbOSvHroHfdahd0rtYZArqW55ar3ovTJ8t-KR0_9Cvn-V_JSt3VE1UtdQ2yVCs134/s400/colour+correction2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ആദ്യചിത്രത്തില് കാണുന്ന ഡോമിന്റെ ലൈറ്റിംഗ്, ടംഗ്സ്റ്റണ് ലൈറ്റില്നിന്നും വരുന്ന പ്രകാശമാണ്. സ്വാഭാവികമായും, ടംഗ്സ്റ്റണ് ലൈറ്റിന്റെ കളര്ടെമ്പറേച്ചര് കുറവായതിനാല്, സെന്സര് ആ രംഗം കാണുന്നത് അല്പം മഞ്ഞകലര്ന്ന ഓറഞ്ച് നിറത്തിലായിരിക്കും. എന്നാല് നമ്മുടെ കണ്ണുകള് പെട്ടന്നുതന്നെ ടംഗ്സ്റ്റണ് വെളിച്ചവുമായി ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നതിനാല്, നമുക്ക് യഥാര്ത്ഥ നിറങ്ങള് തന്നെയാണ് അനുഭവപ്പെടുന്നത്. ഈ സന്ദര്ഭത്തില് ക്യാമറയുടെ കളര് ടെമ്പറേച്ചര് 2500 (വൈറ്റ് ബാലസ് "ടംഗ്സ്റ്റണ്" ) എന്ന് സെറ്റുചെയ്യുന്നു എന്നു കരുതുക. ഉടന് തന്നെ ക്യാമറ ഈ രംഗത്തുള്ള എല്ലാ വര്ണ്ണങ്ങളേയും കെല്വിന് സ്കെയിലിന്റെ മദ്ധ്യഭാഗത്തേക്ക് (നാം സൂര്യപ്രകാശത്തില് കാണുന്ന രീതിയില് ) നീക്കുവാനുള്ള ഒരു കണക്കുകൂട്ടല് (algorithm) നിലവില് കിട്ടിയ ഡേറ്റയോടൊപ്പം ചേര്ത്ത് ഒരു കളര് കറക്ഷന് നടത്തുന്നു. ഈ കളര് കറക്ഷന് എല്ലാ നിറങ്ങള്ക്കും ബാധകമായിരിക്കും. അങ്ങനെ നമുക്ക്, നമ്മുടെ കണ്ണുകളാല് കാണുന്നതിനോട് ഏകദേശം അടുപ്പമുള്ള ഒരു ചിത്രം ലഭിക്കുന്നു. ഇതാണ് ലളിതമായി പറഞ്ഞാല് വൈറ്റ് ബാലന്സിലൂടെ സാധ്യമാക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
<strong>കേട്ടാല് ലളിതം, പക്ഷേ...</strong><br />
<br />
കേള്ക്കുമ്പോള് ഇത്ര നിസാരമോ എന്നു തോന്നാമെങ്കിലും ഈ പ്രക്രിയയുടെ വിജയസാധ്യതയും ഗുണനിലവാരവും, അതിന്റെ സ്റ്റാര്ട്ടിംഗ് പോയിന്റിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അതായത്, ക്യാമറകാണുന്ന രംഗത്തിന്റെ കളര്ടെമ്പറേച്ചര് കിറുകൃത്യമായി നിര്ണ്ണയിക്കുന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചാവും ക്യാമറകൊണ്ടുവരുന്ന കളര് കറക്ഷന്റെ വിശ്വാസ്യതയും ഗുണനിലവാരവും നിര്ണ്ണയിക്കപ്പെടുക. മാത്രവുമല്ല, ക്യാമറയ്ക്ക് ചുവപ്പ്, നീല എന്നീ രണ്ടു വര്ണ്ണങ്ങളെകൂടാതെ, പച്ച എന്ന മൂന്നാമത്തെ പ്രാഥമിക വര്ണ്ണത്തേയും കണക്കുകൂട്ടലുകള്ക്കിടയില് കണക്കിലെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്.<br />
<br />
നമുക്കറിയാം, കളര് ടെമ്പറേച്ചര് എന്നത് ഒരു ഏകദേശ അളവാണ്. കാരണം, ഒരു സന്ദര്ഭത്തിലും ലൈറ്റിംഗ് പൂര്ണ്ണമായും ഈ ടേബിളിലെ കണക്കുകള് പ്രകാരം ആയിരിക്കില്ല, പ്രകാശത്തിന്റെ സ്വഭാവം അനുസരിച്ച് നമ്പറുകള് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും മാറാം. ടംഗ്സ്റ്റണ് എന്ന ബള്ബ് സെറ്റിംഗില്ത്തന്നെ വ്യത്യസ്ത ബള്ബുകള് തമ്മില് അല്പം വ്യത്യാസങ്ങള് ഉണ്ട്. സൂര്യപ്രകാശം എന്നുപറയുമ്പോള്ത്തന്നെ, ഉദയാസ്തമയങ്ങളോടനുബന്ധിച്ചുകിട്ടുന്ന സൂര്യപ്രകാശത്തിന്റെ കളര്ടെമ്പറേച്ചറും, മറ്റൊരു അവസരത്തിലെ കളര് ടെമ്പറേച്ചറും വ്യത്യസ്തമാണ്. ആകാശത്തിലെ മേഘങ്ങളുള്ള എല്ല്ലാ അവസരങ്ങളിലും ഒരേവിധത്തിലല്ല ക്ലൗഡി കളര്ടെമ്പറേച്ചര് ലഭിക്കുക. പലപ്പോഴും ഒരേ രംഗത്തില് തന്നെ വ്യത്യസ്ത കളര് ടെമ്പറേച്ചറുകളുള്ള മേഖലകള് കണ്ടെന്നും വരാം.അതിനാല്ത്തന്നെ കൃത്യമായി ഒരു വസ്തുവിന്റെ കളര്ടെമ്പറേച്ചര് നിര്ണ്ണയിക്കേണ്ടത് വൈറ്റ്ബാലസിന്റെയും കളര് കറക്ഷന്റെയും വിജയത്തിന് അത്യാവശ്യമാണ്. പക്ഷേ ഇത് അത്ര എളുപ്പമല്ല. ഏകദേശകണക്കുകള് മാത്രമേ പലപ്പോഴും സാധ്യമാവൂ.<br />
<br />
<strong>ഓട്ടോമാറ്റിക് വൈറ്റ് ബാലന്സ്:</strong><br />
<br />
ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലുള്ള RGB സെന്സറുകളുടെ സഹായത്താലാണ് ക്യാമറ ഒരു രംഗത്തിന്റെ കളര്ടെമ്പറേച്ചര് കണ്ടുപിടിക്കുന്നത്. ഇതിനായി രംഗത്തുനിന്നും വരുന്ന നിറങ്ങളെ മൊത്തമായി അവലോകനം ചെയ്യുകയും ചുവപ്പ്, പച്ച, നീല എന്നീ പ്രാഥമിക വര്ണ്ണങ്ങളുടെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള് നിര്ണ്ണയിക്കുയും ചെയ്യുന്നു. (പ്രാഥമിക വര്ണ്ണങ്ങളെ ഒരേ അളവില് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിന്റെ നിറം ന്യൂട്രല് കളര് എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഉദാഹരണം 18% ഗ്രേ കളര്, വെള്ള) ഇപ്രകാരം ഒരു ന്യൂട്രല് കളര് ഉള്ള വസ്തു ആദ്യം കണ്ടുപിടിക്കുന്നു. അതില്നിന്നും ലഭിക്കുന്ന പ്രകാശതീവ്രത അളന്ന് രംഗത്തിന്റെ ഏകദേശ കളര് ടെമ്പറേച്ചര് ക്യാമറ കണക്കാക്കുന്നു. അതിനനുസരിച്ച് ബാക്കി എല്ലാനിറങ്ങളുടെ ഡേറ്റയേയും മനുഷ്യനേത്രങ്ങള് കാണുന്ന രീതിയിലേക്ക് മാറ്റിയെടുക്കുന്നു. ഇതാണ് ഓട്ടോമാറ്റിക് വൈറ്റ് ബാലന്സിന്റെ പ്രവര്ത്തന തത്വം.<br />
<br />
<br />
പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലും, SLR ക്യാമറകളിലും ഓട്ടോമാറ്റിക് വൈറ്റ് ബാലന്സ് ഉണ്ട്. ഏറ്റവും കൂടുതലായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന സെറ്റിംഗും ഇതുതന്നെ. ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലസ് ടെക്നോളജി ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് മിക്ക അവസരങ്ങളിലും തൃപ്തികരമായ റിസല്ട്ടുകള് നല്കുന്നുണ്ട്. Uniform കളര് ടെമ്പറേച്ചര് ഉള്ള രംഗങ്ങള്ക്ക് ഈ വൈറ്റ് ബാലസ് അനുയോജ്യമാണ്. പക്ഷേ ഒരു രംഗത്തില് തന്നെ വെയിലും നിഴലും, പലവിധ പ്രകാശ സ്രോതസുകളില് നിന്നുള്ള വെളിച്ചവും കടന്നുവരുമ്പോള് ഈ വൈറ്റ് ബാലസ് രീതി ചിലപ്പോള് തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു പോകുന്നു. അതുപോലെ ഏതെങ്കിലും ഒരു നിറം, അതേ രംഗത്തിലെ മറ്റു നിറങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് മുന്നിട്ടു (dominent) നില്ക്കുമ്പോഴും ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലന്സ് മെക്കാനിസത്തിന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകള് പിഴച്ചേക്കാം.<br />
<br />
<strong>പ്രീസെറ്റ്, മാനുവല് വൈറ്റ് ബാലന്സുകള്:</strong><br />
<br />
ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലന്സ് ശരിയായി പ്രവര്ത്തിക്കാത്ത അവസരങ്ങളില് ഉപയോഗിക്കുവാനായി ആറ് പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലന്സുകള് ക്യാമറകളില് ലഭ്യമാണ്. സര്വ്വ സാധാരണമായി കാണുന്ന പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ്ബാലന്സുകളാണ് Tungsten, Flouroscent, Sunlight, Flash, Cloudy, Shady എന്നിവ. നാം ഒരു പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റുചെയ്യുമ്പോള്, ക്യാമറ രംഗത്തുനിന്നുള്ള എല്ലാ വൈറ്റ് ബാലന്സ് കണക്കുകൂട്ടലുകളേയും അവഗണിക്കുകയും പ്രീസെറ്റ് സാഹചര്യത്തിനു യോജിച്ച കളര്ടെമ്പറേച്ചര് മെമ്മറിയില്നിന്നും കളര് കറക്ഷനുവേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
<br />
ഇവകൂടാതെ മിക്കവാറൂം എല്ലാ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലും SLR ക്യാമറകളിലും മാനുവലായി വൈറ്റ് ബാലന്സ് ചെയ്യുവാനുള്ള സംവിധാനം ഉണ്ടാവും. ഒരു വെളുത്ത പേപ്പര് അല്ലെങ്കില് ഒരു ന്യൂട്രല് ഗ്രേ കാര്ഡ് ക്യാമറയുടെ മുന്പില്, ഏതു രംഗത്തിന്റെ വൈറ്റ് ബാലന്സാണോ സെറ്റ് ചെയ്യേണ്ടത് അതിന്റെ ലൈറ്റിംഗില് പിടിക്കുന്നു, ഫ്രെയിമില് മുഴുവനായി ഉള്ക്കൊള്ളത്തക്കവിധം. അതിനുശേഷം മാനുവല് (കസ്റ്റം എന്നും പേരുണ്ട്) വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റുചെയ്യുന്നു. അതോടെ ക്യാമറ നമ്മള് റെഫറന്സായി പിടിച്ച പേപ്പറിന്റെ നിറം വെള്ളയായി ക്യാമറ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഈ സെറ്റിംഗ് മെമ്മറിയില് സ്റ്റോര് ചെയ്യപ്പെടുകയും തുടര്ന്നെടുക്കുന്ന എല്ലാ ചിത്രങ്ങളിലും ഇതുവഴി കൊണ്ടുവരേണ്ട കളര് കറക്ഷന് ക്യാമറ കൊണ്ടുവരുകയും ചെയ്യും. പ്രൊഫഷനല് ക്യാമറകളില് കെല്വിന് എന്ന് മറ്റൊരു സെറ്റിംഗ് കൂടിയുണ്ട്. ഈ മെനു ഉപയോഗിച്ച് കളര് ടെംപറേച്ചര് നമ്പര് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ക്ക് നേരിട്ട് ക്യാമറയ്ക്ക് നല്കാം.<br />
<br />
<br />
പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലസുകളുടെ ഐക്കണുകള് ഇതിനുമുമ്പ് കാണിച്ചിരുന്ന കെല്വിന് സ്കെയില് ചിത്രത്തിലേതുപോലെയാവും. ഒരേ രംഗം, ലൈറ്റ് സോഴ്സ് മാറ്റാതെ വ്യത്യസ്ത പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലന്സുകള് ഉപയോഗിച്ച് എടുത്തതാണ് താഴെക്കാണുന്ന ആനിമേഷന് ചിത്രത്തില് ഉള്ളത്. അതാതു വൈറ്റ് ബാലസുകളുടെ പേരുകള് ചിത്രങ്ങളോടൊപ്പം നല്കിയിട്ടുണ്ട്. ചിത്രങ്ങളിലെ ന്യൂട്രല് ഓബ്ജക്ടായ വെള്ളപ്പേപ്പറിന്റെ നിറവ്യത്യാസം പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക. ഈ സ്ലൈഡ് ഷോ ഫുള് സ്ക്രീനില് കാണുവാന് ആഗഹിക്കുന്നവര് <a href="http://picasaweb.google.com/appusviews/WhiteBalanceLargerPhotos">ഈ ലിങ്കില് നോക്കുക</a>. എന്നിട്ട് Slide show ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="FONT-SIZE: 13px; WIDTH: 288px; FONT-FAMILY: arial,sans-serif"><div><embed pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" src="http://picasaweb.google.com/s/c/bin/slideshow.swf" width="350" height="254" type="application/x-shockwave-flash" flashvars="host=picasaweb.google.com&captions=1&RGB=0x000000&feed=http%3A%2F%2Fpicasaweb.google.com%2Fdata%2Ffeed%2Fapi%2Fuser%2Fappusviews%2Falbumid%2F5202383409222151889%3Fkind%3Dphoto%26alt%3Drss"></embed></div><span style="FLOAT: left"><a style="COLOR: #3964c2" href="http://picasaweb.google.com/appusviews/WhiteBalanceLargerPhotos">View Album</a></span> <div style="TEXT-ALIGN: right"><a style="COLOR: #3964c2" href="http://picasaweb.google.com/lh/getEmbed">Get your own</a></div></div><br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">പ്രായോഗിക ഉദാഹരണങ്ങള്:</span></strong><br />
<br />
ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലന്സ് പരാജയപ്പെടുമ്പോള് പ്രീസെറ്റുകള് ഉപകാരപ്പെടുന്ന ചില ഉദാഹരണങ്ങള് താഴെക്കൊടുക്കുന്നു. ചിത്രങ്ങള് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി കാണുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggUkZ9zr4_SxQ0WmTuJpkqhIhn2lL3TQpJEn-whGvC415lNRrLp-KkLkaBo3bwWl-4fT5MbRcZrindwBkpwOPHhuscfhw8JRr6x0GNvXhUhzPyYeBnzbbiF_YBgp19nTkIyhmNqN_eDHw/s1600-h/Auto-shady.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203905317824589698" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggUkZ9zr4_SxQ0WmTuJpkqhIhn2lL3TQpJEn-whGvC415lNRrLp-KkLkaBo3bwWl-4fT5MbRcZrindwBkpwOPHhuscfhw8JRr6x0GNvXhUhzPyYeBnzbbiF_YBgp19nTkIyhmNqN_eDHw/s400/Auto-shady.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇടതുവശത്തെ ചിത്രത്തില് ഓട്ടോവൈറ്റ് ബാലന്സിന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകള് പിഴപ്പിക്കുന്നത് രംഗത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായ സൂര്യപ്രകാശംതന്നെയാണ്. സ്വര്ണ്ണവര്ണ്ണത്തിലുള്ള ഇളംവെയിലിനു പകരം ക്യാമറയുടെ ആല്ഗൊരിതം നീലിമകലര്ന്ന മങ്ങിയ പ്രകാശമാണ് ഇവിടെ നല്കുന്നത്. ഷേയ്ഡി പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലന്സ് ഈ രംഗത്തിന് കുറേക്കൂടി warmth നല്കിയിരിക്കുന്നു. <span style="font-size:85%;">(രംഗം ഷാര്ജ അല് ഖാന് ലഗൂണ്)</span><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJJHIGgCqwVYkaW7K_7dh4SwpUUFujGYEHWXiNRrl923Jxm-nJtIb8FI8hoknO9RT_RuU-sz0EkkE8ZA8lFQtEzHILhZuBy5UJLHliA1dObYkr5CnHBbkJ20odnPJeNSYIo-f_hunJNco/s1600-h/Auto-Tungsten.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203905322119557010" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJJHIGgCqwVYkaW7K_7dh4SwpUUFujGYEHWXiNRrl923Jxm-nJtIb8FI8hoknO9RT_RuU-sz0EkkE8ZA8lFQtEzHILhZuBy5UJLHliA1dObYkr5CnHBbkJ20odnPJeNSYIo-f_hunJNco/s400/Auto-Tungsten.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഈ ചിത്രത്തില് കാണുന്ന പൂവിനു നേരെ മുകളിലായി ഒരു ടംഗ്സ്റ്റണ് ബള്ബ് പ്രകാശിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ പശ്ചാത്തലത്തില് കാണുന്ന വലിയ ഗ്ലാസില്നിന്നും സൂര്യപ്രകാശം മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് വരുന്നുണ്ട്. ഗ്ലാസില് കൂളിംഗ് പേപ്പര് പതിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അതിനാല് ശുദ്ധമായ സൂര്യപ്രകാശമല്ല്ല മുറിയിലേക്ക് വരുന്നത്. ഈ സാഹചര്യം ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലന്സിനെ കണ്ഫ്യൂഷനില് ആക്കിയതിന്റെ ഫലമാണ് ഇടതുവശത്തെ ചിത്രത്തില് കാണുന്നത്. എന്നാല് ടംഗ്സ്റ്റണ് പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റുചെയ്തപ്പോള് പൂക്കളുടെ നിറങ്ങള് യഥാര്ത്ഥ നിറവുമായി കൂടുതല് സാമ്യമുള്ളതായി.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoM8cF55RVKQuejNiGTTEWwS1C9o8FFAXKV4Fwr1zHn6Nvgy-ZbqTZhby5xEntoln8XVlIogIiNk6VG5-zughKNzzFbNG6R3zu0mPrFPDBV9Kpfp597iKEbSyRUZ8-M8ajqb15FFCvbHs/s1600-h/Auto_flor.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5204142249695473634" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoM8cF55RVKQuejNiGTTEWwS1C9o8FFAXKV4Fwr1zHn6Nvgy-ZbqTZhby5xEntoln8XVlIogIiNk6VG5-zughKNzzFbNG6R3zu0mPrFPDBV9Kpfp597iKEbSyRUZ8-M8ajqb15FFCvbHs/s400/Auto_flor.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇവിടെ ലൈറ്റ് സോഴ്സ് ഒരു സി.എഫ്.എല് ലാമ്പാണ്. അല്പം നീലിമ കലര്ന്ന ഫോട്ടോയാണ് ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലന്സിന്റെ കണക്കുകൂട്ടലില് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്. എന്നാല് ഫ്ലൂറസെന്റ് പ്രീസെറ്റ് ചെയ്തപ്പോള് നിറങ്ങള് കൂടുതല് ശരിയായിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXdN_m9GPud0WcovdZbwAxKjY3rPqehbdZj6Id3gIr5RNUEUyMgdP4b38sc9Ikhl9Qhv0XRkCN7citp6kWmRiRf0Fv71hF4QRwS0iKsYanelqLTS1o8g1dzDqiooWV_VUI7Oxct9Z3Y78/s1600-h/Auto_cloudy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203905326414524338" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXdN_m9GPud0WcovdZbwAxKjY3rPqehbdZj6Id3gIr5RNUEUyMgdP4b38sc9Ikhl9Qhv0XRkCN7citp6kWmRiRf0Fv71hF4QRwS0iKsYanelqLTS1o8g1dzDqiooWV_VUI7Oxct9Z3Y78/s400/Auto_cloudy.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഉദയസൂര്യന്റെ കിരണങ്ങള് തട്ടി ഉണര്വോടെ നില്ക്കുന്ന ഒരു പുല്ത്തകിടിയാണ് ഇവിടെ രംഗം. ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലസിനെ കുഴയ്ക്കുന്ന പ്രശ്നം ഇവിടെ Dominent ആയി നില്ക്കുന്ന പുല്ത്തകിടിയുടെ പച്ചനിറം തന്നെ. കണക്കുകൂട്ടലുകളില് പിഴവു നേരിട്ട ഓട്ടോ വൈറ്റ് ബാലസ് തരുന്ന ചിത്രം അല്പം നീല കളര് കാസ്റ്റ് ഉള്ളതാണ്. ക്ലൌഡി പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലന്സ് മോഡില് പുല്ലിന്റെ നിറം കൂടുതല് യാഥാര്ത്ഥ്യമായിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
പ്രത്യേക കളര് ഇഫക്ടുകളോടെ ഫോട്ടോയെടുക്കുവാന് വൈറ്റ് ബാലന്സ് അനുയോജ്യമല്ലാതെ സെറ്റുചെയ്താല് മതി. ഉദാഹരണം സിനിമകളില് രാത്രിരംഗങ്ങള് അനുയോജ്യമായ ഫില്റ്ററുകള് ഉപയോഗിച്ച് പകല് വെളിച്ചത്തില് എടൂക്കാറുണ്ടല്ലോ. ഇതാ ഒരു ഉദാഹരണം. കരിമ്പനകള് നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന ഈ പാലക്കാടന് ഗ്രാമപ്രദേശം ഉച്ചസമയത്ത് എടുത്തതാണ്. ക്യാമറയുടെ വൈറ്റ് ബാലന്സ് ടംഗ്സ്റ്റണ് എന്നു മനപ്പുര്വ്വമായി പ്രീസെറ്റ് ചെയിട്ട്.(ഇതേ എഫക്ടുകള് ഫോട്ടോഷോപ്പില് ചെയ്യാവുന്നതാണ്)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjntAO1UFlBAjrWuF0LT5UyoLhlWEuhH72j3pinIPPXuwSwe0wzuygGUaakKj0Hq8xyc5cNHGpypdhbu4vAr_veoJuUspDHxGSW1K3RIRqCRc3KcKVWoZIU6x8blq-q9bZkjdF5FRLuO1I/s1600-h/day_night.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5203911034426060738" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjntAO1UFlBAjrWuF0LT5UyoLhlWEuhH72j3pinIPPXuwSwe0wzuygGUaakKj0Hq8xyc5cNHGpypdhbu4vAr_veoJuUspDHxGSW1K3RIRqCRc3KcKVWoZIU6x8blq-q9bZkjdF5FRLuO1I/s400/day_night.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong>RAW ഫയലുകളും കസ്റ്റം വൈറ്റ് ബാലന്സും:</strong><br />
<br />
SLR ക്യാമറകളിലും മുന്തിയ തരം മറ്റു ക്യാമറകളിലും കാണുന്ന ഒരു റിക്കോര്ഡിംഗ് മോഡാണ് RAW എന്നു പറയുന്നത്. ഈ രീതിയില് ഫോട്ടോയെടുത്തതിനു ശേഷം ക്യാമറ സ്വന്തമായി യാതൊരു അഡ്ജസ്റ്റ് മെന്റുകളും ചിത്രത്തിന്റെ ഫയലില് ചേര്ക്കുന്നില്ല - വൈറ്റ് ബാലന്സ് ഉള്പ്പടെ. ഇങ്ങനെ കിട്ടുന്ന ‘അസംസ്കൃത ഡേറ്റ’ (RAW Data) ഫോട്ടോഷോപ്പ് തുടങ്ങിയ സോഫ്റ്റ് വെയറുകള് ഉപയോഗിച്ച് പ്രോസസ് ചെയ്യാം. ഇതിന്റെ ഗുണം എന്താണെന്നാല്, പ്രീസെറ്റ് വൈറ്റ് ബാലന്സുകളെയോ, ഓട്ട് വൈറ്റ് ബാലന്സിനെയോ ആശ്രയിക്കാതെ, യഥാര്ത്ഥ നിറം കിട്ടുവാനായി കളര് ടെംപറേച്ചര് നമ്പര് - കിറുകൃത്യമായി -, പോസ്റ്റ് പ്രോസസിംഗില് നമുക്ക് നല്കാം എന്നതാണ്. Colour accuracy വളരെ കര്ശനമായി പാലിക്കേണ്ട സന്ദര്ഭങ്ങളില് ഈ രീതിയാണ് അനുയോജ്യം. JPG ആയി സ്റ്റോര് ചെയ്തുകഴിഞ്ഞ ഫയലുകളില് ഇത്രയും കൃത്യതയോടെ വൈറ്റ് ബാലന്സ് ചെയ്യാനാവില്ല. പക്ഷേ RAW ഫയലുകളുടെ സൈസ് JPG യുടേതിനേക്കാള് വളരെ വലുതായിരിക്കും. ചില SLR ക്യാമറകള് ഒരേ സമയം JPG യും RAW യും റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യുവാനുള്ള ഓപ്ഷനും തരുന്നുണ്ട്.<br />
<br />
ഒരു ഉദാഹരണം താഴെക്കൊടുക്കുന്നു. ഈ ചിത്രം എടുക്കുന്ന അവസരത്തില് വെളിയില്നിന്നും പ്രതിഫലിച്ച് ജനാലവഴിയെത്തുന്ന സൂര്യപ്രകാശം കുട്ടിയുടെ വലതുവശത്തുനിന്നും എത്തുന്നുണ്ട്. അതാണ് പ്രധാന പ്രകാശസ്രോതസ്. ഇതുകൂടാതെ മുറിയില് ഒരു ട്യൂബ് ലൈറ്റും പ്രകാശിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ ഫോട്ടോ റോ മോഡില് എടുത്തതിനു ശേഷം ഫോട്ടോഷോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് പ്രോസസ് ചെയ്തതാണ്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitjXmZ9s2TAjvLFytlyAlD_MP3RWzPP5yWkE7lc8mXg_ZkUyDcElUCP2yziI6A0r8p_QMkReGKerzzp69WuimgJkXr-0uHogWfBtDgRz6P8D8OzRPg217xWhP5mFcJDB9C3h0-EdzMPHo/s1600-h/Custom22.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5204142253990440946" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitjXmZ9s2TAjvLFytlyAlD_MP3RWzPP5yWkE7lc8mXg_ZkUyDcElUCP2yziI6A0r8p_QMkReGKerzzp69WuimgJkXr-0uHogWfBtDgRz6P8D8OzRPg217xWhP5mFcJDB9C3h0-EdzMPHo/s400/Custom22.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong>സംഗ്രഹം:</strong><br />
<br />
1. ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിതത്തിന്റെ കളര് ബാലന്സ് നിര്ണ്ണയിക്കുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാന ഘടകം ആ രംഗത്തിലെ ലൈറ്റിന്റെ കളര് ടെമ്പറേച്ചര് ആണ്. അതിനാല് കൃത്യമായ വൈറ്റ് ബാലസ് ഉപയോഗിക്കുന്നത് പ്രാധാന്യമര്ഹിക്കുന്നു.<br />
<br />
2. ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തുകഴിഞ്ഞതിനു ശേഷമാണ് ക്യാമറ വൈറ്റ് ബാലന്സ് ആ ഫയലിലെ ഡേറ്റയിലേക്ക് നല്കുന്നത്. അതിനാന് വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റിംഗുകള് ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതിനു മുന്പാണ് നല്കേണ്ടത്.<br />
<br />
3. പ്രീസെറ്റുകള് ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് ശ്രദ്ധിക്കുക. ലഭിക്കുന്ന ചിത്രം കൂടുതല് നീലനിറത്തിലോ, ചുവപ്പു നിറത്തിലോ കാണപ്പെടുന്നുവെങ്കില് അതിനു തൊട്ടുമുമ്പോ പിമ്പോ ഉള്ള പ്രീസെറ്റ് മോഡ് പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുക.<br />
<br />
4. ഫ്ലാഷ് ഫോട്ടോഗ്രാഫുകള് കൂടുതല് ചുവന്നു കാണപ്പെടുന്നുവെങ്കില് Sunlight പ്രീസെറ്റ് മോഡ് പരീക്ഷിച്ചു നോക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
5. പ്രകാശവും, പ്രകാശസ്രോതസും ഫോട്ടോയുടെ ഭാഗമായി വരുന്ന സന്ദര്ഭങ്ങളില് ഓട്ടോ, പ്രീസെറ്റ് തുടങ്ങിയ സെറ്റിംഗുകള് യഥാര്ത്ഥ നിറം നല്കുകയില്ല (ഉദാ, സൂര്യാസ്തമയം, ഒരു മെഴുകുതിരി)) അപ്പോള് RAW mode ല് ഫോട്ടോയെടുക്കാം. .അല്ല്ലെങ്കില് അനുയോജ്യമായ മറ്റു പ്രീസെറ്റുകള് പരീക്ഷിക്കാം. ഉദയാസ്തമയ വേളകളിലെ സീനറി ടൈപ്പ് ഫോട്ടോകള്ക്ക് warmth നല്കുവാനായി Cloudy, Shade തുടങ്ങിയ പ്രീസെറ്റ് മോഡുകള് പരീക്ഷിച്ചു നോക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
6. ഇത്രയുമൊക്കെ പറഞ്ഞെങ്കിലും ആത്യന്തികമായി ഒരു ഫോട്ടോയുടെ നിറവും മൂഡും നിശ്ചയിക്കേണ്ടത് ഫോട്ടോഗ്രാഫറാണ്. അതിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ വൈറ്റ്ബാലന്സ് സെറ്റിംഗുകള് ഉപയോഗിക്കുക.<br />
<br />
<br />
<span style="color:#cc0000;"><em>ഇതേ വിഷയത്തില് സപ്തവര്ണ്ണങ്ങള് എഴുതിയ ഒരു പോസ്റ്റ് </em></span><a href="http://fototips.blogspot.com/2006/10/blog-post.html"><span style="color:#cc0000;"><em>ഇവിടെ</em></span><br />
</a><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color:#3366ff;">ഫിലിം ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് വൈറ്റ് ബാലസിന് തുല്യമായ കളര് പ്രശ്നങ്ങള് പരിഹരിക്കുവാന് അനുയോജ്യമായ ഫില്റ്ററുകളായിരുന്നു ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. അതുപോലെ Daylight flim, Tungsten film എന്നിങ്ങനെ രണ്ടുവിധത്തിലെ ഫിലിമുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ടംഗ്സ്റ്റണ് ലൈറ്റിന്റെ ഓറഞ്ച് / ചുവപ്പ് കളര് കാസ്റ്റ് മാറ്റുവാനായി ഡേ ലൈറ്റ് ഫിലിമിനോടൊപ്പം 80A blue filter ആയിരുന്നു ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. 85B filer ടംഗ്സ്റ്റണ് ഫിലിമിനോടൊപ്പം, പകല് വെളിച്ചത്തിന്റെ bluish cast കുറയ്ക്കുവാനായും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. കൂടുതല് വിവരങ്ങള്ക്ക് </span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Photographic_filter#Color_correction" target="_blank"><span style="font-size:85%;color:#3366ff;">ഈ വിക്കിപീഡിയ </span></a><span style="font-size:85%;color:#3366ff;">പേജ് കാണുക.<br />
</span><br />
<br />
<br />
<br />
=======================<br />
<strong>വാല്ക്കഷ്ണം:</strong><br />
<br />
യഥാര്ത്ഥ നിറങ്ങള് ലഭിക്കുവാനായി വീഡിയോ ക്യാമറകളിലും വൈറ്റ് ബാലന്സ് സെറ്റു ചെയ്യേണ്ടത് വളരെ അത്യാവശ്യമാണ്. ഇനിയും ടിവി / അല്ലെങ്കില് മറ്റു വീഡിയോകള് കാണുമ്പോള് അവയുടെ വൈറ്റ് ബാലന്സുകള് നിരീക്ഷിക്കൂ. Skin tones, backgrounds തുടങ്ങിയവ യഥാര്ത്ഥ നിറങ്ങളുമായി എത്രമാത്രം അനുയോജ്യമായി സെറ്റു ചെയ്തിട്ടുണ്ട് എന്നു ശ്രദ്ധിക്കുക. ന്യൂസിനിടെ കാണിക്കുന്ന ക്ലിപ്പുകള്, സീരിയലുകള്, സിനിമകള് തുടങ്ങിയവ നോക്കൂ.എന്തൊക്കെ വ്യത്യാസങ്ങള് കാണുന്നുണ്ട്?<br />
<br />
======================<br />
<br />
<br />
ഈ അദ്ധ്യായം തയ്യാറാക്കുന്നതിനായി റെഫര് ചെയ്ത വെബ് പേജുകള്:<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.photocritic.org/white-balance/">1. Introduction to white balance </a><br />
<a href="http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/white-balance.htm">2. White balance - Tuotorial</a><br />
<a href="http://www.photoxels.com/tutorial_white-balance.html">3. Understanding white balance</a><br />
<a href="http://www.cs.mtu.edu/~shene/DigiCam/User-Guide/white-balance/wb-concept.html">4. What is white balance?</a><br />
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Colour_temperature">5. Colour temperature - Wikipedia </a><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-67247161969120905882008-05-06T06:30:00.013+04:002010-04-15T06:32:01.320+04:00പാഠം 12: ഓട്ടോഫോക്കസ്<span style="color:#660000;"><span style="font-size:85%;"><strong>അറിയിപ്പ്:</strong> ഇതിനു മുമ്പ് പോസ്റ്റ് ചെയ്ത ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം, ഡിജിറ്റല് സൂം എന്ന പോസ്റ്റ്, മനസ്സിലാക്കാന് വളരെ പ്രയാസമായിരുന്നു എന്ന് പലരും പറഞ്ഞതിനാല് അത് പൂര്ണ്ണമായും മാറ്റി എഴുതി വളരെ ലളിതമാക്കി, പുതിയ ചിത്രങ്ങള് ഉള്പ്പടെ വീണ്ടും പബ്ലിഷ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. സമയവും താല്പര്യവുള്ളവര് ഒന്നുകൂടി അത് വായിച്ചു നോക്കുക.</span><br />
</span><br />
<br />
<br />
ഒരു ഫോട്ടോയെ ഏറ്റവും മനോഹരമാക്കുന്ന അവശ്യഘടകങ്ങളിലൊന്ന്, നാം ഏതു വസ്തുവിന്റെ ഫോട്ടോയാണോ എടുത്തത് അത് കൃത്യമായ ഫോക്കസില് ആയിരിക്കുക എന്നതാണെന്നതില് സംശയമില്ലല്ലോ. അതുപോലെ എന്തൊക്കെ വസ്തുക്കള് ഒരു ഫ്രെയിമില് ഫോക്കസില് അല്ല എന്നതും ഫോട്ടോയുടെ ഭംഗി നിശ്ചയിക്കുന്ന ഒരു ഘടകമത്രെ. ഒരു വസ്തുവിന്റെ പ്രതിബിംബം ഏറ്റവും കൃത്യതയോടെ, അതിന്റെ എല്ലാ വിശദാംശങ്ങളോടെയും രൂപപ്പെടുത്തുന്നത് ക്യാമറയുടെ ലെന്സാണ്.<br />
<br />
ഒരു കോണ്വെക്സ് ലെന്സ്, അതിന്റെ ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തിനേക്കാള് അകലത്തിലായി അതിന്റെ മുമ്പില് ഉള്ള ഏതൊരു വസ്തുവിന്റെയും പ്രതിബിംബം മറുവശത്തുള്ള ഒരു ഇമേജ് പ്ലെയിനില് രൂപപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന് നാം <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2007/12/2.html">പാഠം രണ്ടില്</a> ചിത്രങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ വിവരിക്കുകയുണ്ടായി. അപ്പോള് സ്വാഭാവികമായും ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന ഒരു ചോദ്യമാണ് "അങ്ങനെയാണെങ്കില് ക്യാമറലെന്സ് ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമെന്താണ്, അതിന്റെ മുമ്പിലുള്ള എല്ലാ വസ്തുക്കളുടെയും പ്രതിബിംബം ലെന്സ് ഉണ്ടാക്കുമല്ലോ, അത് ഫിലിമില് അല്ലെങ്കില് സെന്സറില് പതിപ്പിച്ചാല് പോരേ“ എന്ന്. അവിടെയാണ് ഒരു സിംപിള് കോണ്വെക്സ് ലെന്സും ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നതരം ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ലെന്സും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം.<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ലെന്സ്:</span></strong><br />
<br />
ഒരു സാധാരണ ലെന്സിനെ അപേക്ഷിച്ച് ഒരു ക്യാമറയുടെ ലെന്സിന് പലപ്രത്യേകതകളും ഉണ്ട്. ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ലെന്സിനെ കോമ്പൗണ്ട് ലെന്സ് എന്നാണ് വിളിക്കുക. പല ലെന്സ് ഘടകങ്ങള് ചേര്ന്നാണ് അത് രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്നതിനാലാണ് ഈ പേരുവന്നത് - ഏഴില്ക്കൂടുതല് ഘടകങ്ങള് സര്വ്വസാധാരണമാണ്. ഒരു സിംപിള് ലെന്സ് ഒരു പ്രതിബിംബം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോള് ആ ഇമേജിന് പലതരത്തിലുള്ള അപഭ്രശങ്ങള് (distortions & aberrations) സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ രീതിയിലുള്ള അപഭ്രംശങ്ങള് രൂപപ്പെടുന്ന ഇമേജിനെ വികലമാക്കും. അതിനാല് ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് കോമ്പൗണ്ട് ലെന്സിന്റെ ഡിസൈനര്, ഈ രീതിയില് വരാമാകുന്ന എല്ലാ അപഭ്രംശങ്ങളും ഏറ്റവും കുറവാക്കിമാറ്റാന് തക്കവിധമുള്ള ഒരു ബാലന്സിലായിരിക്കും ലെന്സ് ഘടകങ്ങള് കൂട്ടിച്ചേര്ക്കുക.<br />
<br />
ലെന്സ് ഘടകങ്ങളില് ഏറ്റവും പിന്നിലറ്റത്തുള്ള ഭാഗവും ഏറ്റവും മുന്നിലുള്ള ലെന്സിന്റെ ഭാഗവും ഒരിടത്ത് സ്ഥിരമായി ഉറപ്പിച്ചതാണ്. അതിനിടയിലുള്ള ഘടകങ്ങളാണ് മുമ്പോട്ടും പുറകോട്ടും നീങ്ങുന്നത്. ഏറ്റവും പിന്നിലുള്ള ലെന്സ് ഘടകത്തില്നിന്നും ക്യാമറയുടെ ഫിലിം അല്ലെങ്കില് സെന്സര് ഇരിക്കുന്ന തലം വരെയുള്ള ദൂരവും സ്ഥിരം തന്നെ - അതിനും മാറ്റമില്ല. ചുരുക്കത്തില് ഒരു ക്യാമറ ലെന്സ് നാം ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോള് ചെയ്യുന്നത്, ലെന്സിന്റെ മധ്യഭാഗത്തുള്ള ഘടകങ്ങള് മുമ്പോട്ടോ പിമ്പോട്ടോ മാറ്റിക്കൊണ്ട്, സെന്സര് ഇരിക്കുന്ന തലത്തിലേക്ക് നാം ഏതുവസ്തുവിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നുവോ അതിന്റെ വ്യക്തമായ ഒരു പ്രതിബിംബം പതിപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. അതായത് ഒരു വസ്തുവിനെ ഫോക്കസില് ആക്കുവാന് ക്യാമറയുടെ ലെന്സില് നിന്നും ആ വസ്തു എത്ര ദൂരത്തിലാണോ അതിനനുസരിച്ച് അല്പ്പാല്പം തിരിക്കലുകള് ലെന്സ് ഘടകങ്ങളില് ചെയ്യേണ്ടിവരും എന്നു സാരം.<br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">ഫോക്കസ്:</span></strong><br />
<br />
ഒരു വസ്തു ക്യാമറയുടെ ഫോക്കസില് ആണ് എന്നു പറഞ്ഞാല് എന്താണ് അര്ത്ഥം? ഒരു സിംപിള് ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് പോയിന്റുമായോ, ഫോക്കല് ദൂരവുമായോ ഈ വാക്കിന് പ്രത്യേകിച്ച് ബന്ധമൊന്നും ഇല്ല. "in focus" എന്ന വാക്കിന് ഇംഗ്ലീഷില് മറ്റൊരു അര്ത്ഥം കൂടിയുണ്ട്. കൂടുതല് ശ്രദ്ധേയമായ രീതിയില് എന്നാണ് ആ വാക്കിന്റെ അര്ത്ഥം. അതായത്, ഒരു ഫോട്ടോയുടെ ഫ്രെയിമില്കൂടി നാം നോക്കുമ്പോള് ആ വീക്ഷണകോണില് പലവസ്തുക്കള് പല തലങ്ങളിലായി ഉണ്ടാവുമല്ലോ? അവയെ അപേക്ഷിച്ച് ഫോക്കസിലായിരിക്കുന്ന വസ്തു കൂടുതല് ശ്രദ്ധേയമായ നിലയിലാണ് എന്നാണ് ഒരു വസ്തു ലെന്സിന്റെ ഫോക്കസിലാണ് എന്നതുകൊണ്ട് നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. (ക്യാമറ ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് ദൂരം എന്ന വാക്കുകൊണ്ട് നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് Angle of view അഥവാ വീക്ഷണ കോണ് ആണെന്ന് കഴിഞ്ഞ അധ്യായത്തില് പറഞ്ഞത് ഓര്ക്കുമല്ലോ)<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. ചെടികള്ക്കിടയിലിരിക്കുന്ന മൂന്നു ബോളുകള്. അവയുടെ ചുറ്റും മാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഏകദേശ ഭാഗം മാത്രമാണ് ക്യാമറയുടെ നിലവിലുള്ള വീക്ഷണകോണില് ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായി കാണപ്പെടുന്നത്. അതായത് ആ ബോളുകള് ഫോക്കസില് ആണ് എന്നര്ത്ഥം. ഫോക്കസില് ആയിരിക്കുന്ന വസ്തുക്കളുടെ ഏറ്റവും ഷാര്പ്പായ ഒരു ഇമേജായിരിക്കും ഇമേജ് പ്ലെയിനില് (അതായത് സെന്സറില്) പതിക്കുന്നത്. ഫോക്കസിലല്ലാത്ത ഭാഗങ്ങളുടെ ഇമേജ് അത്രയും ഷാര്പ്പാവില്ല.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8y-uAab1vhfH4iNdKaUei2y78hrsxQYFu_IqfnwXCyEZ-DBxNg_YOW_YdlYRVsfktak1YJ5jzXHa9iwVUDnUOCvPCt9lLupz6QXCEHCex4xjbo1KOLs6TheZ9UdyRAyrGm1QBD1EU8tI/s1600-h/Focus_balls.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196838004105076338" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8y-uAab1vhfH4iNdKaUei2y78hrsxQYFu_IqfnwXCyEZ-DBxNg_YOW_YdlYRVsfktak1YJ5jzXHa9iwVUDnUOCvPCt9lLupz6QXCEHCex4xjbo1KOLs6TheZ9UdyRAyrGm1QBD1EU8tI/s400/Focus_balls.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇതേ ഫ്രെയിമില്, ബോളുകള്ക്ക് മുമ്പിലും പുറകിലും വശങ്ങളിലുമായുള്ള വസ്തുക്കളൊന്നും ഫോക്കസില് അല്ല. അതിനാല് അവ വ്യക്തമായി കാണപ്പെടുന്നില്ല. ഇപ്രകാരം ഫോക്കസില് ആയിരിക്കുന്ന ഭാഗത്തെ ഫോക്കല് പ്ലെയിന് (focal plane) എന്നു വിളിക്കുന്നു. മറ്റൊരു കാര്യം ആ ചിത്രത്തില് ശ്രദ്ധിക്കൂ. ഫോക്കല് പ്ലെയിന് എന്ന തലം ലംബമാണ്. താഴെനിന്ന് മുകളിലേക്ക് ഒരു വലിയ ഷീറ്റ് പേപ്പര് നിവര്ത്തിപ്പിടിച്ചതുപോലെ. ഈ പ്ലെയിനിനു മുമ്പിലും പുറകിലും ആയ കുറച്ച് ഏരിയ കൂടി ഫോക്കസില് ആണ്. ചിത്രത്തില് ഒരു വളയം കൊണ്ട് മാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഏരിയ. ഈ ഏരിയയെ Depth of field എന്നു വിളിക്കുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡിന്റെ വിസ്തൃതി, ക്യാമറയുടെ ലെന്സ് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന ഭാഗം ക്യാമറയില് നിന്ന് എത്ര ദൂരത്തിലാണ്, അതുപോലെ ക്യാമറയുടെ ലെന്സിന്റെ അപ്പര്ചര് എത്ര വലുതാണ് തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങള്ക്ക് അനുസൃതമായി വലുതായും കുറഞ്ഞും വരും. നമുക്കുവേണ്ടതായ ഫോട്ടൊയുടെ ഭാഗത്തിന് കൂടുതല് പ്രാധാന്യം നല്കുവാനും ബാക്കിയുള്ളവയെ അപ്രധാനമായി നിര്ത്തുവാനും ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡ് സെറ്റിംഗുകള് സഹായിക്കുന്നു. ഫോട്ടോകള്ക്ക് പ്രത്യേക മാനങ്ങള് നല്കുന്നതിന് ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീല്ഡിന് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ഇതേപ്പറ്റി അല്പ്പം കൂടി വിശദമായി ഷട്ടര് പ്രയോറിറ്റി മോഡ് എന്ന അധ്യായത്തില് വിശദീകരിക്കാം.<br />
<br />
<br />
ഇത്രയും പറഞ്ഞതില് നിന്ന് ഫോക്കസിംഗിനുള്ള പ്രാധാന്യം വ്യക്തമായല്ലോ. ക്യാമറകള് കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ട കാലം മുതല് പലവിധത്തിലുള്ള ഫോക്കസിംഗ് രീതികള് നിലവിലുണ്ട്. ഇന്നും പുതിയ പുതിയ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങളിലൂടെ ഫോക്കസിംഗ് ടെക്നോളജി അനുദിനം വികാസം പ്രാപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. യാന്ത്രിക സഹായം ഇല്ലാതെ മാനുവലായി ലെന്സ് ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്ന രീതിയാണ് ഏറ്റവും അഭികാമ്യം. പക്ഷേ ഈ രീതിക്ക് ചില പോരായ്മകളും ഉണ്ട്. ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ എക്സ്പീരിയന്സും കൃത്യമായ ഫോക്കസിലാണ് വസ്തു ഉള്ളത് എന്നു മനസ്സിലാക്കാനുള്ള കഴിവും ഇതിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഇപ്രകാരം ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നതിന് ഓട്ടോഫോക്കസിനെ അപേക്ഷിച്ച് കൂടുതല് സമയം വേണം എന്നതാണ് മറ്റൊരു പോരായ്മ. ഒരു സ്ഥലത്ത് നിശ്ചലമായിരിക്കുന്ന വസ്തുക്കള്ക്ക് ഈ രീതി അഭികാമ്യമെങ്കിലും അപ്രതീക്ഷിതമായ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു രംഗം പകര്ത്തുവാനോ, അതിവേഗതയില് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിനെ ഫോട്ടോയിലാക്കുവാനോ മാനുവല് ഫോക്കസിംഗില് ബുദ്ധിമുട്ടുകളുണ്ട് - അസാധ്യമല്ലെങ്കിലും.<br />
<br />
<br />
ഇന്ന് മാര്ക്കറ്റില് നിലവിലുള്ള എല്ലാ ക്യാമറകളിലും ഓട്ടോഫോക്കസ് എന്ന മെക്കാനിസം ഉണ്ട് - പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലും SLR ക്യാമറകളിലും ഈ സംവിധാനം ഉള്പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇത് കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടിട്ട് ഇരുപതു വര്ഷത്തോളമേ ആകുന്നുള്ളൂ. ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് ഷട്ടര് റിലീസ് ബട്ടണ് പകുതി അമര്ത്തിക്കഴിയുമ്പോഴേക്ക് നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന വസ്തു ഫോക്കസില് ആയിക്കഴിഞ്ഞു! അതും ഒരു സെക്കന്റിന്റെ ഒരംശത്തില്! ഈ ടെക്നോളജിയില് തുടര്ച്ചയായി ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പുരോഗതികള് വഴി, ഓട്ടോഫോക്കസ് മിക്ക സന്ദര്ഭങ്ങളിലും പ്രത്യേകിച്ചും നല്ലവെളിച്ചത്തില്, മാനുവല് ഫോക്കസിനോളം വിശ്വാസ്യയോഗ്യവും അതേസമയം അതിനേക്കാള് വേഗതയേറിയതുമായിക്കഴിഞ്ഞു. ഈ സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ വിശദാംശങ്ങളെപ്പറ്റി അല്പം ഒന്നു പറഞ്ഞിട്ട് മുമ്പോട്ട് പോകാം.<br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">മാനുവല് ഫോക്കസിംഗ്:</span><br />
</strong><br />
SLR ക്യാമറകളില് മാനുവലായി ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നതിന് പലസംവിധാനങ്ങള് പലകാലഘട്ടങ്ങളില് നിലവിലിരുന്നുവെങ്കിലും ഏറ്റവും കൂടുതല് ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടതും, ജനപ്രിയവുമായിരുന്ന ടെക്നോളജിയായിരുന്നു സ്പ്ലിറ്റ് ഇമേജ് ഫോക്കസിംഗ് (Split image focusing). വ്യൂഫൈന്ററില് കൂടി കാണുന്ന പ്രതിബിബം ഒരു സ്പ്ലിറ്റ് ഇമേജ് ഫോക്കസ് സഹായി വഴി ആദ്യം കടത്തിവിടുന്നു. ലെന്സില് കൂടി കടന്നുവരുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ ഈ സംവിധാനം രണ്ടുഭാഗങ്ങളായി തിരിരിച്ച് വ്യൂഫൈന്ററില് മധ്യഭാഗത്തായി കാണിക്കുന്നു. വസ്തു ഫോക്കസില് അല്ലെങ്കില് ഈ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ രണ്ടുപകുതികളും തമ്മില് ചേരുന്ന രീതിയിലാവില്ല (not aligned) ഉണ്ടാവുക. ആദ്യചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIIF5tT0IP6mNwB5jwuPv-R5sJFJtzh1CARLpF0HlWJUPwA5seSgiuWxFUgrBHM6KRKRQsSPGH4Y9gEH9zkcUVdj5mGRzWz7KrfrGLjIq7SntqOeuNjlaLmQbkNTQmUGHEc0_h_l5nKb0/s1600-h/Phase_out.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196841719251787394" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIIF5tT0IP6mNwB5jwuPv-R5sJFJtzh1CARLpF0HlWJUPwA5seSgiuWxFUgrBHM6KRKRQsSPGH4Y9gEH9zkcUVdj5mGRzWz7KrfrGLjIq7SntqOeuNjlaLmQbkNTQmUGHEc0_h_l5nKb0/s400/Phase_out.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അടുത്തതായി, ഫോട്ടോഗ്രാഫര് വ്യൂഫൈന്ററില് നോക്കിക്കൊണ്ട് ഈ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ രണ്ടു ഭാഗങ്ങളും ഒന്നുചേര്ന്ന രീതിയില് വരുന്നതുവരെ വരെ ലെന്സിന്റെ ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിക്കുന്നു. ഏതുപോയിന്റില് വച്ച് ചിത്രം ഒന്നായി കാണുന്നുവോ, അതാണ് കറക്റ്റ് ഫോക്കസ്. അടുത്ത ചിത്രത്തില് ഫോക്കസില് ആയ ഇമേജ് കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. (ഈ രണ്ടു ചിത്രങ്ങളും illustration നു വേണ്ടിമാത്രം ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നതാണ്. യഥാര്ത്ഥമല്ല).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqOdm8ePlrzRA5c7bnGwPJu1YoxOR4hM8QZLd8K3m76fYj-FMgXCsqqmeH6bhGTvAMfjQP0qAK03l-gg1b0VHLy2V3ElxX5dAvn1d2jV5VG1vQLuVm4rBE8jmZ5d0d5iL0c8EZFKcpXI8/s1600-h/Phase_in.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196842187403222674" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqOdm8ePlrzRA5c7bnGwPJu1YoxOR4hM8QZLd8K3m76fYj-FMgXCsqqmeH6bhGTvAMfjQP0qAK03l-gg1b0VHLy2V3ElxX5dAvn1d2jV5VG1vQLuVm4rBE8jmZ5d0d5iL0c8EZFKcpXI8/s400/Phase_in.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇതായിരുന്നു സ്പ്ലിറ്റ് ഇമേജ് ഫോക്കസിംഗ് എന്ന സംവിധാനം. എണ്പതുകളില് തുടങ്ങി, തൊണ്ണൂറുകളില് വരെ പുറത്തിറങ്ങിയ എല്ലാ SLR ക്യാമറകളിലും ഈ രീതി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. വളരെ കൃത്യമായി ഫോക്കസ് നിര്ണ്ണയിക്കാം എന്നതായിരുന്നു ഇതിന്റെ പ്രത്യേകത. ലംബമായ ലൈനുകള് ഫ്രെയിമില് ഉണ്ടെങ്കില് ഫോക്കസിംഗ് വളരെ എളുപ്പമായിരുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_E2yzEMbJtQXS5F1_35OGoEVr1QBSPzXImiBvi-AuoT7Sj97iJJxE839Z1_aCNmxK-93oABZtiXlc01D5hM9C3EOYzISu0_C8ICjPVO7p5gLgk9GqdKwzjvzJFTmH6l62Q5HT94zH0NE/s1600-h/ground+prism+focus.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197852245125822530" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_E2yzEMbJtQXS5F1_35OGoEVr1QBSPzXImiBvi-AuoT7Sj97iJJxE839Z1_aCNmxK-93oABZtiXlc01D5hM9C3EOYzISu0_C8ICjPVO7p5gLgk9GqdKwzjvzJFTmH6l62Q5HT94zH0NE/s400/ground+prism+focus.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
മാനുവല് ഫോക്കസിംഗിന് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന മറ്റൊരു രീതിയാണ് ഈ ചിത്രത്തില്- ചിത്രം വലുതാക്കിനോക്കിയാല് മാത്രമേ വ്യക്തമായിക്കാണുകയുള്ളൂ. വ്യൂഫൈന്ററില് കൂടിനോക്കുമ്പോള്, ഫ്രെയിമിന്റെ മധ്യഭാഗത്തായി ഒരു ഗ്രൌണ്ട്ഗ്ലാസ് റിംഗ് (പരുപരുപ്പോടെ കാണുന്ന ഭാഗം)കാണാം. അതില്കൂടി കടന്നുവരുന്ന ഇമേജ് smooth ആയിരിക്കില്ല. ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിച്ചുകൊണ്ട് ഈ വളയത്തിനുള്ളിലെ കാഴ്ച്ച സ്മൂത്താക്കിമാറ്റുന്നു, വലതുവശത്തെ ചിത്രത്തിലേതുപോലെ. അപ്പോള് വസ്തു ഫോക്കസിലായി.<br />
<br />
<br />
അതേ കാലഘട്ടത്തില് ഇറങ്ങിയ ഓട്ടോ ഫോക്കസ് ഫിലിം ക്യാമറകളില് (പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട്) ഒരു ഫിക്സ്ഡ് ഫോക്കസ് ലെന്സായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. അതായത് ക്യാമറയില് നിന്നും ഏകദേശം അഞ്ച് അടി അകലം മുതല് അനന്തത വരെയുള്ള എല്ലാ വസ്തുക്കളും ഫോക്കസില് കിട്ടുന്ന രീതിയിലായിരുന്നു അവയുടെ ലെന്സുകള് നിര്മ്മിച്ചിരുന്നത്. ക്യാമറയ്ക്കുള്ളീലുള്ള ലെന്സ് ഘടകങ്ങള് നീക്കാവുന്ന സൌകര്യം അവയിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരു പരിധിക്കടുത്തേക്ക് ഒരു വസ്തു ക്യാമറയുടെ മുന്നില് കൊണ്ടുവന്ന് ഫോക്കസില് ആക്കുവാനും അവയില് സംവിധാനം ഇല്ലായിരുന്നു.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><strong>ഓട്ടോഫോക്കസ്:</strong></span><br />
<br />
ഇന്ന് സര്വ്വ സാധാരണമായിക്കഴിഞ്ഞ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളില് ഫോക്കസിംഗ് പൂര്ണ്ണമായും ഓട്ടോമാറ്റിക് ആയിക്കഴിഞ്ഞു. ഷട്ടര് റിലീസ് ബട്ടണ് പകുതി അമര്ത്തുമ്പോള്, ക്യാമറ മുമ്പിലുള്ള വസ്തുവിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്ന രീതിയാണ് പല ക്യാമറകളിലും അവലംബിച്ചിരിക്കുന്നത്. മിക്കവയിലും മാനുവലായും ഫോക്കസിംഗ് ചെയ്യാനുള്ള ഓപ്ഷന് ഉണ്ട്. ഡിജിറ്റല് SLR ക്യാമറകളിലും മാനുവല് ഫോക്കസ് / ഓട്ടോഫോക്കസ് എന്നീ ഓപ്ഷനുകള് ഇഷ്ടാനുസരണം തെരെഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സൌകര്യം ഉണ്ട്. AF എന്നാണ് ഓട്ടോഫോക്കസിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതിനായി ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന സംവിധാനം അറിയപ്പെടുന്നത്.<br />
<br />
<br />
ഓട്ടോ ഫോക്കസിംഗ് ടെക്നോളജിയെ രണ്ടു പ്രധാന വിഭാഗങ്ങളായി തിരിക്കാം. ആക്റ്റീവ് ഓട്ടോ ഫോക്കസ് (acitve autofocus) എന്നും പാസീവ് ഓട്ടോ ഫോക്കസ് (Passive auto focus) എന്നും.<br />
<br />
<br />
<strong>ആക്ടീവ് ഓട്ടോ ഫോക്കസ്:</strong><br />
<br />
ഈ രീതിയില്, ക്യാമറ ഒരു ഇന്ഫ്രാറെഡ് ലൈറ്റ് സിഗ്നല് അല്ലെങ്കില് അള്ട്രാസോണിക് സൗണ്ട് സിഗ്നല് പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു. അത് മുമ്പിലുള്ള ഒരു വസ്തുവില് തട്ടി തിരികെയെത്താന് എടുക്കുന്ന സമയം ക്യാമറ കണക്കാക്കി, വസ്തുവിലേക്കുള്ള ദൂരം നിര്ണ്ണയിക്കുന്നു. അതിനനുസരിച്ച് ലെന്സിന്റെ ഘടകങ്ങളെ തിരിച്ച് ഫോക്കസ് ക്രമീകരിക്കുന്നു. ഈ രീതിയില്, ക്യാമറയുടെ ഓപ്റ്റിക്കല് സിസ്റ്റത്തില് കൂടി കടന്നുവരുന്ന ഇമേജിനെ വിശകലനം ചെയ്തല്ല, പകരം ക്യാമറയില് നിന്ന് പുറപ്പെട്ട് തിരികെയെത്തുന്ന സിഗ്നലിനെയാണ് വിശകലനം ചെയ്യുന്നത്. അതിനാലാണ് ഈ രീതിയെ ആക്ടീവ് ഓട്ടോ ഫോക്കസ് എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ഒട്ടും പ്രകാശമില്ലാത്ത അവസരങ്ങളിലും ഈ മെക്കാനിസം പ്രവര്ത്തിക്കും എന്നതായിരുന്നു ഇതിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രത്യേകത.<br />
<br />
<br />
അതേ സമയം ഒരു കണ്ണാടിജനാല, അഴികള് തുടങ്ങിയവയിലൂടെ ഫോട്ടോ എടുക്കാന് സാധിക്കില്ല എന്നത് ഇതിന്റെ ദോഷവും ആയിരുന്നു. കാരണം വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ മധ്യത്തിലായി, ഏറ്റവും മുമ്പിലുള്ള വസ്തുവിനെയായിരിക്കും ആക്ടീവ് ഫോക്കസിംഗ് സംവിധാനം ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നത്. പോളറോയിഡ് ക്യാമറകളില് ഈ രീതി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ഇന്ന് മാര്ക്കറ്റില് ലഭ്യമായ ഒരു കണ്സ്യൂമര് മോഡല് ക്യാമറകളിലും ഈ രീതി ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല.<br />
<br />
<br />
<strong>പാസീവ് ഓട്ടോ ഫോക്കസ്:</strong><br />
<br />
പേരു സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെതന്നെ, ഈ രീതിയില് ക്യാമറയില് നിന്ന് സിഗ്നലുകള് ഒന്നും പുറപ്പെടുന്നില്ല. പകരം, ക്യാമറയുടെ ഓപ്റ്റിക്കല് സിസ്റ്റം രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ഇമേജിനെ വിശകലനം ചെയ്താണ് ഇവിടെ ഫോക്കസിംഗ് സാധ്യമാക്കുന്നത്. പ്രത്യേകമായി ക്യാമറയ്ക്കുള്ളില് സജ്ജമാക്കിയ ഒരു സംവിധാനം വഴി, നാം ഫോക്കസ് ചെയ്യാനുദ്ദേശിക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ ക്യാമറയുടെ പ്രോസസര് വിശകലനം ചെയ്യുന്നു. അതിന്റെ വ്യക്തമായ ഒരു പ്രതിബിംബം കിട്ടുവാനായി ലെന്സിനുള്ളിലെ ഘടകങ്ങളെ എത്രത്തോളം, ഏതു ദിശയില് തിരിക്കണം എന്ന നിര്ദ്ദേശം പ്രോസസര്, ലെന്സുകളെ തിരിക്കുന്ന മോട്ടോറിന് നല്കുന്നു. അതിനനുസൃതമായി മോട്ടോര് ലെന്സ് ഘടകങ്ങളെ തിരിക്കുകയും വസ്തുവിന്റെ വ്യക്തമായ ഒരു പ്രതിബിംബം ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതാണ് പാസീവ് ഓട്ടോ ഫോക്കസിന്റെ പ്രവര്ത്തന തത്വം.<br />
<br />
<br />
<strong>SLR ഓട്ടോഫോക്കസ് :</strong><br />
<br />
SLR ക്യാമറകളില് Phase detection സിസ്റ്റം എന്ന സംവിധാനവും (ശ്രദ്ധിക്കുക face - മുഖം അല്ല, Phase ആണ് - പ്രകാശതരംഗങ്ങളുടെ ഏറ്റക്കുറച്ചില് ആണ് ഇവിടെ പ്രതിപാദ്യവിഷയം), പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് Contrast measurement സിസ്റ്റം എന്ന സംവിധാനവുമാണ് ഇന്ന് സര്വ്വസാധാരണമായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഇവയില് ആദ്യം പറഞ്ഞ Phase detection system കൂടുതല് കൃത്യവും, സാങ്കേതിക തികവുള്ളതും, രണ്ടാമതു പറഞ്ഞ രീതിയേക്കാള് വേഗതയേറിയതുമാണ്. അതിന്റെ പ്രവര്ത്തനതത്വം അല്പ്പം സങ്കീര്ണ്ണമായതിനാലും, ഓപ്റ്റിക്സിന്റെ വിവിധ വശങ്ങളില് പ്രാവീണ്യമുള്ളവര്ക്ക് മാത്രമേ അതു മനസിലാവുകയുള്ളൂ എന്നതിനാലും ഇവിടെ അതിന്റെ പ്രവര്ത്തന തത്വം വിശദീകരിക്കുന്നില്ല. കൂടുതല് അറിയുവാന് താല്പര്യമുള്ളവര് <a href="http://doug.kerr.home.att.net/pumpkin/Split_Prism.pdf">ഈ ലിങ്ക് നോക്കുക</a>.<br />
<br />
<br />
ലളിതമായി പറഞ്ഞാല്, മാനുവല് ഫോക്കസില് പറഞ്ഞതുപോലെ ലെന്സ് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ രണ്ടായി തിരിച്ചതിനു ശേഷം, ഓട്ടോഫോക്കസ് മെക്കാനിസത്തിനു വേണ്ടി ക്യാമറയില് ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന രണ്ടു വേവ്വേറെ സെന്സറുകളിലേക്ക് അവയെ അയയ്ക്കുന്നു. ഈ സെന്സറുകളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പ്രൊസസര് ഈ ഇമേജുകളെ ഗണിതശാസ്ത്രപരമായി വിശകലനം ചെയ്യുകയും (ഇമേജുകള് ഡിജിറ്റല് ഡേറ്റയാണല്ലോ, അതിനാല് ഗണിതം മതി!), അവരണ്ടും ഒരേ പോലെ ആയിത്തീരുവാന് ക്യാമറ ലെന്സ് എത്രത്തോളം ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് കണ്ടുപിടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ വിവരങ്ങള് ലെന്സുമായി ഘടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള മോട്ടോറിലേക്ക് അയയ്ക്കുന്നു. മോട്ടോര് അതിനനുസരണമായി ലെന്സിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ പ്രവര്ത്തനങ്ങളൊക്കെയും ഒരു സെക്കന്റിന്റെ ഒരംശത്തില് കഴിയും എന്നതാണ് ഈ രീതിയുടെ മെച്ചം. ഫലമോ, ഓട്ടോഫോക്കസിംഗ് വളരെ എളുപ്പമുള്ളതും മാനുവല് ഫോക്കസിനോളമോ അതിനേക്കാളേറെയോ വിശ്വസനീയവുമായി മാറിയിരിക്കുന്നു!<br />
<br />
(ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റല് എസ്.എല്.ആര് ക്യാമറകളുടെ വ്യൂ ഫൈന്ററില് സ്പ്ലിറ്റ് ഇമേജ് ഫോക്കസ് എയീഡ് ഇല്ല. അതിനുപകരം ക്ലിയര്വ്യൂ മാത്രം. ഫോക്കസ് പോയിന്റുകള് വ്യൂ ഫൈന്ററിനുള്ളില് മാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കും. ഏതു പോയിന്റാണോ ഫോക്കസില് ഉള്ളത്, അത് ചുവപ്പു നിറത്തില് പ്രകാശിക്കുന്നതായി കാണാം. മാനുവലായി ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോള് വ്യൂഫൈന്ററിലെ കാഴ്ച വ്യക്തമാവുന്നതുവരെ ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിക്കുന്നു. ഇമേജ് ഫോക്കസില് എത്തിയാല് വ്യൂഫൈന്ററില് ഉള്ള ഫോക്കസ് റെഡി ഇന്റിക്കെറ്റര് ഓണാകും. അതോടെ ഫോക്കസ് കറക്ടാണ് എന്ന സന്ദേശം ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ക്ക് കിട്ടുന്നു).<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjByo766QV42S-SVUikxA8rZDUwImEHco2ZuNgWcVDPlrkMAv8IfO2RXcCHzjQ7srslNOtzI2pltWy78wuQbKIngESip4BPx20O3GsZywp8bYs8Ia3hyi01_GnAjhjGq6mQJFjM15E8Bpo/s1600-h/SLR.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196866681601711874" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjByo766QV42S-SVUikxA8rZDUwImEHco2ZuNgWcVDPlrkMAv8IfO2RXcCHzjQ7srslNOtzI2pltWy78wuQbKIngESip4BPx20O3GsZywp8bYs8Ia3hyi01_GnAjhjGq6mQJFjM15E8Bpo/s400/SLR.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒരു ഡിജിറ്റല് SLR ക്യാമറയുടെ ഓട്ടോ/മാനുവല് ഫോക്കസ് സെലക്ഷന് ബട്ടണുകള്. ക്യാമറയുടെ ലെന്സിലും ബോഡിയിലും ഉള്ള ബട്ടണുകള് ശ്രദ്ധിക്കുക. ഓട്ടോ മോഡില് ആയിരിക്കുമ്പോള് ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നതിനായി ലെന്സിന്റെ ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല. ഷട്ടര് റിലീഷ് ബട്ടണ് പകുതി അമര്ത്തുമ്പോള്, ലെന്സിനുള്ളിലെ മോട്ടോര് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് ക്യാമറ ഫോക്കസിംഗ് തനിയെ ചെയ്തുകൊള്ളും, വളരെ കൃത്യതയോടെ, വേഗത്തില്.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>കോണ്ട്രാസ്റ്റ് മെഷര്മന്റ്:</strong><br />
<br />
കോണ്ട്രാസ്റ്റ് മെഷര്മന്റ് എന്ന രണ്ടാമത്തെ രീതി മനസ്സിലാക്കുവാന് എളുപ്പമാണ്. കോണ്ട്രാസ്റ്റ് എന്നാല് എന്താണെന്ന് അറിയാമല്ലോ? രണ്ടു വ്യത്യസ്ത നിറങ്ങള് തമ്മില് തിരിച്ചറിയുവാന് ഉള്ള എളുപ്പം (പ്രയാസക്കുറവ്) ആണ് കോണ്ട്രാസ്റ്റ്. ഫോക്കസില് ആയിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിന് ഫോക്കസില് അല്ലാത്ത ഒരു വസ്തുവിനെ അപേക്ഷിച്ച് Contrast കൂടുതലുണ്ടാവും എന്നതാണ് ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന തത്വം. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് നോക്കൂ. ആദ്യ ചിത്രത്തില് കാണുന്ന കറുപ്പും വെളുപ്പും ഇടകലര്ന്ന ഒരു പ്രതലമാണ് ക്യാമറയ്ക്ക് ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ടതെന്നിരിക്കട്ടെ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5vi5Pph2BqfZg0a37YBJUitfrHy-XrykcrJHGPESfT3SBvqWRBEd-WXDYXVPyQuzGtPZeAP4oWbjL0yBDZjwZEV7nJ-zJ-aUcvrN8eWxJt4gE3bwxAvMZnK4nNXAZD1s5gRgPl8waP78/s1600-h/Focused.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196855969953275554" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5vi5Pph2BqfZg0a37YBJUitfrHy-XrykcrJHGPESfT3SBvqWRBEd-WXDYXVPyQuzGtPZeAP4oWbjL0yBDZjwZEV7nJ-zJ-aUcvrN8eWxJt4gE3bwxAvMZnK4nNXAZD1s5gRgPl8waP78/s400/Focused.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ക്യാമറ ആദ്യം കാണുമ്പോള് ഈ പ്രതലം ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസ് ആണെന്നിരിക്കട്ടെ, രണ്ടാമത്തെ ചിത്രം പോലെ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5ujq41EchAbUA1kk6CRogyq2Y-HGY8EvSL_ZlEY6C-t0uGxQaqBi3toBMPsCSgpoj8fmXVjCtoaUFVffOU7dKs6jexsWjLFqaBHdJWb6ZM8qAN17cgKSrHFhw_axRCYAOSCMz4NN1Lyw/s1600-h/Focus+blured.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196856219061378738" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5ujq41EchAbUA1kk6CRogyq2Y-HGY8EvSL_ZlEY6C-t0uGxQaqBi3toBMPsCSgpoj8fmXVjCtoaUFVffOU7dKs6jexsWjLFqaBHdJWb6ZM8qAN17cgKSrHFhw_axRCYAOSCMz4NN1Lyw/s400/Focus+blured.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഫോക്കസ് ചെയ്യാനായി ഷട്ടര് റിലീസ് ബട്ടണ് പകുതി പ്രസ് ചെയ്യുമ്പോള് സംഭവിക്കുന്നതെന്താണെന്ന് അടുത്ത ചിത്രത്തില് കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. ക്യാമറ ലെന്സിനെ മുമ്പോട്ടും പുറകോട്ടും ഒരു പ്രാവശ്യം ഓടിക്കുന്നു. അപ്പോള് ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസ് > ഫോക്കസ് > വീണ്ടും ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസ് എന്നീ ക്രമത്തില് ചിത്രം ക്യാമറയുടെ സെന്സറില് വീഴുന്നു. (ചിത്രം വലുതാക്കി കണ്ടാല് മാത്രമേ വ്യക്തമായി ഇതു മനസ്സിലാവൂ)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMT7HMQh04_QvyaN9xQR6LCptekXpYyewH46dp5e_Ewg4trl7Y9rt6MIbGafSHptvHA63RksrAXAtRV_FAQ6DmJZws4CsE3e0xDKqfPScOYQ3yHl_Ql5hPNAv-6lNJaWPxsDUHowXioA0/s1600-h/Contrast+.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196856987860524738" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMT7HMQh04_QvyaN9xQR6LCptekXpYyewH46dp5e_Ewg4trl7Y9rt6MIbGafSHptvHA63RksrAXAtRV_FAQ6DmJZws4CsE3e0xDKqfPScOYQ3yHl_Ql5hPNAv-6lNJaWPxsDUHowXioA0/s400/Contrast+.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അടുത്തടുത്തിരിക്കുന്ന പിക്സലുകളിലാണ് ഇങ്ങനെ ചിത്രത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങള് വീഴുന്നത് എന്നറിയാമല്ലോ. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന പിക്സല് ചിത്രങ്ങള് നോക്കൂ. ചിത്രം ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസില് ആയിരിക്കുമ്പോള് പിക്സലുകളില് വീഴുന്ന കളര് ഷേഡുകള് നോക്കൂ (ആദ്യ ചിത്രം). അതുപോലെ ഫോക്കസില് ആയിരിക്കുമ്പോഴും (രണ്ടാമത്തെ ചിത്രം).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0-LXtFz_Hh901xj2Nd5PfpJVJ-LKwsnKCqc9v50OUf9kTaI6KHrc1VUjzzc3Thlyccs7fqGD6dIQawniAfKymNPbauxIENR8n25bHZ2vn7GBKOaNTfDozuEbo1-f0Qb-iByn1WQCOXy4/s1600-h/Focus+pixels.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196857318573006546" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0-LXtFz_Hh901xj2Nd5PfpJVJ-LKwsnKCqc9v50OUf9kTaI6KHrc1VUjzzc3Thlyccs7fqGD6dIQawniAfKymNPbauxIENR8n25bHZ2vn7GBKOaNTfDozuEbo1-f0Qb-iByn1WQCOXy4/s400/Focus+pixels.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഫോക്കസില് ആയിരിക്കുമ്പോള് ചിത്രത്തിന്റെ കോണ്ട്രാസ്റ്റ് ഏറ്റവും കൂടുതലായിരിക്കുകയും, തന്മൂലം തൊട്ടടുത്ത പിക്സലുകളിലെ കളര് ഷേഡ് മാറ്റം വളരെ വ്യക്തമായിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇങ്ങനെ പിക്സലുകളില് വീഴുന്ന കോണ്ട്രാസ്റ്റ് ഇന്ഫര്മേഷന് അനുസരിച്ച് ക്യാമറ ഫോക്കസ് നിര്ണ്ണയിക്കുന്നു. ഇതാണ് ഇന്ന് ലഭ്യമായ മിക്കവാറും പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഓട്ടോ ഫോക്കസ് മെക്കാനിസം.<br />
<br />
<br />
ഫോക്കസിംഗിനായി ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന സെന്സര് ഭാഗം വളരെ ചെറുതാണ്. SLR ക്യാമറകളില് ഓട്ടോഫോക്കസ് സെന്സര് തന്നെ വേറെയാണ്. എല്ലാത്തരം ക്യാമറകളിലും ഒരു ഫ്രെയിമിനുള്ളിലെ ഫോക്കസ് പോയിന്റുകള് വ്യക്തമായി അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കും. ഫ്രെയിമിന്റെ മദ്ധ്യഭാഗത്തായി ഒരു പ്രധാന ഫോക്കസ് പോയിന്റും അതിനു ചുറ്റുമായി അഞ്ചില് കൂടുതല് എണ്ണം അനുബന്ധ ഫോക്കസ് പോയിന്റുകളും ഉണ്ടാവും. ഡിജിറ്റല് SLR ക്യാമറകളില് ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ ഇഷ്ടാനുസരണം ഈ ഫോക്കസ് പോയിന്റുകള് തെരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സൗകര്യം ഉണ്ട്. ക്യാമറകളുടെ വിലയും മെച്ചവും കൂടുംതോറും ഫോക്കസ് പോയിന്റുകളുടെ എണ്ണവും ഓട്ടോ ഫോക്കസ് കൃത്യതയു വേഗതയും കൂടുന്നതായും കാണുന്നുണ്ട്.<br />
<br />
<strong>ഓട്ടോ ഫോക്കസിന്റെ ദോഷങ്ങള്:</strong><br />
<br />
ഈ പറഞ്ഞ രണ്ടു ഫോക്കസ് രീതികള്ക്കും ചില ദോഷങ്ങള് ഉണ്ട്. പ്രകാശം വളരെ കുറഞ്ഞ സാഹചര്യങ്ങളില് ഈ സംവിധാനം ശരിയായി പ്രവര്ത്തിക്കില്ല. അതിനാല് മിക്കവാറും ക്യാമറകളില് ഫോക്കസ് അസിസ്റ്റ് ലാമ്പുകള് ഉണ്ട്. കുറഞ്ഞ വെളിച്ചത്തില് ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോള് ഒരു ഓറഞ്ച് കളറിലുള്ള ലൈറ്റ് ക്യാമറയില് നിന്നു പുറപ്പെടുന്നതു കണ്ടിട്ടില്ലേ? ഇതുപോലെ SLR ക്യാമറകളിലും, അവയുടെ ഫ്ലാഷ് യൂണിറ്റുകളിലും ഓട്ടോഫോക്കസ് അസിസ്റ്റ് ലാമ്പുകള് ഉണ്ട്. ഫോക്കസിംഗ് ഓട്ടോയില് നടക്കാത്ത സാഹചര്യങ്ങളില് മാനുവലായി ഫോക്കസ് ചെയ്യാം.<br />
<br />
മറ്റൊരു ബുദ്ധിമുട്ട്, ഫോക്കസ് ചെയ്യാനുദ്ദേശിക്കുന്ന രംഗത്തില് കോണ്ട്രാസ്റ്റിംഗ് ആയ വസ്തുക്കള് ഒന്നും ഇല്ലെങ്കില് ക്യാമറയുടെ ഓട്ടോ ഫോക്കസ് മെക്കാനിസം പ്രവര്ത്തിക്കില്ല എന്നതാണ്. ഉദാഹരണം തെളിഞ്ഞ നീലാകാശം, മാര്ക്കുകളൊന്നു ഇല്ലാത്ത വലിയ ഒരു ഭിത്തി തുടങ്ങിയ സാഹചര്യങ്ങളില് ഓട്ടോ ഫോക്കസ് പ്രവര്ത്തിക്കില്ല.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>സിംഗിള് ഓട്ടോ ഫോക്കസ് & ഫോക്കസ് ലോക്ക് :<br />
</strong><br />
single autofocus, continuous autofocus എന്നീ രണ്ടു തരത്തില് AF ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് ലഭ്യമാണ്. താരതമ്യേന നിശ്ചലമായി നില്ക്കുന്ന വസ്തുക്കളുടെ ഫോട്ടോയെടുക്കാന് സിംഗിള് ഓട്ടോ ഫോക്കസ് എന്ന ആദ്യത്തെ രീതി ഉപയോഗിക്കാം. വസ്തുവിനെ ഫോക്കസില് ആക്കാനായി ഷട്ടര് റിലീസ് ബട്ടണ് പകുതി അമര്ത്തുമ്പോഴേക്കും ഫോക്കസ് സെറ്റ് ചെയ്യപ്പെടുകയും, ഷട്ടര് റിലീസിനിന്ന് കൈയ്യെടുക്കാതിരിക്കുന്നിടത്തോളം ആ ഫോക്കസ് ലോക്കായി നില്ക്കുകയും ചെയ്യും. (ശ്രദ്ധിക്കുക, ഫോക്കസ് ലോക്ക് ആവുക എന്നുവച്ചാല് കാണുന്ന രംഗം ലോക്കാവുക എന്നല്ല, നമ്മള് ഫോക്കസിലാക്കിയ വസ്തു ക്ലിയറയായി വരത്തക്കവണ്ണം ലെന്സ് സെറ്റ് ചെയ്തു, ആ സെറ്റിംഗ് ഇനി മാറുകയില്ല എന്നേ അര്ത്ഥമുള്ളൂ). ഫോക്കസ് ചെയ്ത ശേഷം ഫ്രെയിം റീക്കമ്പോസ് (recompose) ചെയ്യുവാന് ഇത് ഉപകാരപ്രദമാണ്. ഇങ്ങനെചെയ്യുമ്പോള് ആദ്യം ഫോക്കസിലാക്കിയ വസ്തു ഫ്രെയിമിന്റെ നടുക്ക് അല്ല എങ്കില്ക്കൂടി, അത് ഫോക്കസില് നില്ക്കും.<br />
<br />
<br />
ഇതിന്റെ ഒരു ഉപയോഗം പറയാം. ചില സാഹചര്യങ്ങളില്, പ്രധാന വസ്തു ഫോട്ടോയുടെ ഒത്തനടുക്കായി വരുന്നത് ഫോട്ടോയുടെ ഭംഗി നശിപ്പിക്കും എന്നറിയാമല്ലോ. (റൂള് ഓഫ് തേഡ്സ് എന്ന കമ്പോസിംഗ് രീതീയെപ്പറ്റി പറയുമ്പോള് നമുക്കിത് ചര്ച്ച ചെയ്യാം). താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ഉദാഹരണങ്ങള് നോക്കുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKWTUBK1vzzBI1CIiegcHwBjAf_RmRIHx-i4RcbE8iXy1BZO4bnAy4KvuaWk9cBUMcZm-A18wZXAWQDbCv8Xi3bCM4Wu30ALSkZdARzpioTx4xzk4w2gPEZck1zGR2eLVo5pj4F98N85k/s1600-h/Cow1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196860183316192994" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKWTUBK1vzzBI1CIiegcHwBjAf_RmRIHx-i4RcbE8iXy1BZO4bnAy4KvuaWk9cBUMcZm-A18wZXAWQDbCv8Xi3bCM4Wu30ALSkZdARzpioTx4xzk4w2gPEZck1zGR2eLVo5pj4F98N85k/s400/Cow1.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സാധാരണഗതിയില് ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോള് ഫ്രെയിമിന്റെ നടുവിലുള്ള പശുവിനെയാണ് നാം ഫോക്കസ് ചെയ്യുക. ആ ഫ്രെയിം അങ്ങനെ തന്നെ ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് കിട്ടുന്ന ഫോട്ടോ കാണാന് അറുബോറന് ആയിരിക്കും. എന്നാല് ഫോക്കസ് ലോക്ക് ചെയ്തശേഷം റീക്കമ്പോസ് ചെയ്ത് എടുത്ത ചിത്രമാണ് രണ്ടാമത്തേത്. പശുവിനെ ഒരു “തേഡ്സ്” പൊസിഷനിലേക്ക് മാറ്റി. അതിന്റെ മുമ്പിലേക്കും മുകളിലേക്കും കൂടുതല് സ്ഥലം നല്കി. തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം വളരെ വ്യക്തമാണല്ലോ?<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmQLXIPi7kvSR36N1FoSG09vBQWMr7XpQbjcboRaCOUPLoNtS9Q5g59iPT8genRSx6_YWnNh8CRHhK0GAxsGufn0Znzea6xs-Gye6wB0QxqHFeIKIhg40I5FJBEsADUYEB3W-JB3MsE0E/s1600-h/Cow2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5196860380884688626" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmQLXIPi7kvSR36N1FoSG09vBQWMr7XpQbjcboRaCOUPLoNtS9Q5g59iPT8genRSx6_YWnNh8CRHhK0GAxsGufn0Znzea6xs-Gye6wB0QxqHFeIKIhg40I5FJBEsADUYEB3W-JB3MsE0E/s400/Cow2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഈരീതിയില് ഫോക്കസ് ചെയ്തതിനുശേഷം റീകമ്പോസ് ചെയ്യുന്നതിന് ഫോക്കസ് ലോക്ക് വളരെ ഉപകാരപ്രദമാണ്. ഇതേ പോലുള്ള മറ്റൊരു സാഹചര്യമാണ് രണ്ടുപേരുടെ ഫോട്ടോ എടുക്കുക എന്നത്. ഒരാളെ ഫോക്കസ് ചെയ്തതിനു ശേഷം ഫോക്കസ് ലോക്ക് ചെയ്ത് റീക്കമ്പോസ് ചെയ്യാം. അല്ലെങ്കില് ഫോട്ടോയുടെ നടുവിലുള്ള സ്ഥലമായിരിക്കും ക്യാമറയുടെ ഓട്ടോ ഫോക്കസ് സംവിധാനം ഫോക്കസില് ആക്കുക!<br />
<br />
<br />
<strong>തുടര്ച്ചയായ ഫോക്കസിംഗ് (Continuous auto-focus):</strong><br />
<br />
SLR ക്യാമറകളിലും High-end point & shoot ക്യാമറകളിലും മാത്രമേ ഈ സൌകര്യം ഉള്ളൂ. ചലിക്കുന്ന വസ്തുക്കളുടെ ഫോട്ടോയെടുക്കാനാണ് ഈ രീതി അനുയോജ്യം. ഇവിടെ ഫോക്കസ് ലോക്കാവുന്നില്ല. ക്യാമറയുടെ ഫോക്കസ് മെക്കാനിസം ചലിക്കുന്ന വസ്തുവിനെ പിന്തുടരുകയും ഫോക്കസ് തുടര്ച്ചയായി ക്രമപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ക്ലിക്ക് ചെയ്യുന്ന അവസരത്തില് ചലിക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ ഫോക്കസിലായ ഇമേജ് ലഭിക്കുവാന് ഈ രീതി വളരെ അനുയോജ്യമാണ്. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സാങ്കേതിക വിദ്യകളാണ് മുഖം ഫോക്കസ് ചെയ്യാനുള്ള സംവിധാനം (face detection), ചിരിക്കുമ്പോള് ക്യാമറ ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി ഫോട്ടോയെടുക്കുന്ന സംവിധാനം തുടങ്ങിയവ.<br />
<br />
<br />
<br />
ഈ പോസ്റ്റിനായി റഫര് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പേജുകള്:<br />
<br />
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Auto_focus">1. ഓട്ടോ ഫോക്കസ് - വിക്കിപീഡിയ</a><br />
<a href="http://electronics.howstuffworks.com/autofocus.htm">2. How auto-focus works</a><br />
<a href="http://www.juzaphoto.com/eng/articles/the_autofocus.htm">3. Autofocus in SLR cameras</a><br />
<a href="http://doug.kerr.home.att.net/pumpkin/Split_Prism.pdf">4. Principle of split image focusing</a><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-10123420721415927772008-04-17T22:00:00.017+04:002010-04-15T06:32:22.084+04:00പാഠം 11 - ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം ഡിജിറ്റല് സൂംഒരു ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയുടെ സ്പെസിഫിക്കേഷനുകള് നോക്കുമ്പോള്, അല്ലെങ്കില് ഒരു സെയില്സ്മാനോട് സംസാരിക്കുമ്പോള് നാം കേള്ക്കാറുള്ള ഒരു വാക്കാണ് ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം, ഡിജിറ്റല് സൂം തുടങ്ങിയവ. പലര്ക്കും വളരെയധികം തെറ്റിദ്ധാരണകളും ഈ സാങ്കേതികപദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഉണ്ട്. അതിലും വിചിത്രമാണ് അത് പറയുന്ന രീതി -ഡിജിറ്റല് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് 3X, 10X, 12X എന്നൊക്കെ സൂം അളവിനെ വിശേഷിപ്പിക്കുമ്പോള്, SLR ക്യാമറകളിലെ സൂം ലെന്സുകളെ 200mm, 300mm, 500mm എന്നൊക്കെയാണ് വിളിക്കുന്നത്. ഇതെന്താണിങ്ങനെ? എന്താണ് ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം, ഡിജിറ്റല് സൂം എന്നിവ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം എന്നു നോക്കാം.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><strong>ZOOM</strong><br />
</span><br />
ഇംഗ്ലീഷില് ZOOM എന്ന വാക്കിന്റെ അര്ത്ഥം Move along very quickly എന്നാണ്. അതായത് വളരെ വേഗത്തില് ഒരു പോയിന്റില്നിന്നും മറ്റൊരു പോയിന്റിലേക്ക് മാറുക എന്നര്ത്ഥം. ക്യാമറയുടെ കാര്യത്തില്,സൂം ചെയ്യുക എന്നാല് വ്യൂ ഫൈന്ററിലൂടെയോ, ലൈവ് പ്രിവ്യൂവിലൂടെയോ നാം കാണുന്ന രംഗത്തിലെ, അടുത്തുള്ള ഒരു പോയിന്റില് നിന്നും അകലെയുള്ള ഒരു പോയിന്റിലേക്ക് മാറുക എന്നു പറയാം - ദൂരെയുള്ള ഒരു വസ്തുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് നാം നടന്നുപോകാതെ, ആ വസ്തുവിന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ നമ്മുടെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരുക. സൂം-ഇന് എന്നു പറഞ്ഞാല് പ്രതിബിംബത്തെ കണ്ണുകളുടെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരുക എന്നും, സൂം-ഔട്ട് എന്നുപറഞ്ഞാല് പ്രതിബിംബത്തെ കണ്ണുകളില്നിന്നും ദൂരേക്ക് മാറ്റി നിര്ത്തുക എന്നുമാണ് അര്ത്ഥം.<br />
<br />
<a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2007/12/2.html">പാഠം രണ്ട് : ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് </a>എന്ന അദ്ധ്യായത്തില് വിവിധയിനം ലെന്സുകളെപ്പറ്റി അല്പ്പം കാര്യങ്ങള് നമ്മള് ചര്ച്ച ചെയ്യുകയുണ്ടായി. ഫോക്കല് ദൂരം, ഇമേജ് പ്ലെയിന്, കോണ്കേവ്, കോണ്വെക്സ് ടൈപ്പ് ലെന്സുകള് തുടങ്ങിയവയൊക്കെ എന്താണെന്ന് ഓര്മ്മയുണ്ടല്ലോ. കോണ്വെക്സ് ലെന്സുകള്ക്ക് - മധ്യഭാഗത്തിന് അരികുകളേക്കാള് കനം കൂടിയ ലെന്സുകള്- അവയുടെ മുമ്പിലുള്ള വസ്തുക്കളുടെ ഒരു യഥാര്ത്ഥ പ്രതിബിംബം മറുവശത്ത് രൂപപ്പെടുത്താന് സാധിക്കും. ക്യാമറലെന്സുകളൊക്കെയും ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒന്നിലധികം ലെന്സുകളുടെ കോമ്പിനേഷനാണ്. ഓപ്റ്റിക്കല് തിയറീ അനുസരിച്ച് ഒരു വസ്തുവില്നിന്നും വരുന്ന പ്രകാശകിരണങ്ങള് ഒരു ലെന്സിലൂടെ (അല്ലെങ്കില് ഒരു സെറ്റ് ലെന്സുകളില്ക്കൂടി) കടന്നുപോയി മറുവശത്ത് ഒരു പോയിന്റില് സമ്മേളിക്കുമ്പോഴാണ് (converge) ആ വസ്തുവിന്റെ ഒരു പ്രതിബിംബം അവിടെ ഉണ്ടാകുന്നത്. ഇപ്രകാരം ഇമേജ് രൂപപ്പെടുന്ന പ്രതലത്തിനെ ഇമേജ് പ്ലെയിന് എന്നു പറയുന്നു. ഇവിടെയാണ് എല്ലാ ക്യാമറകളുടെയും സെന്സര് ഇരിക്കുന്നത്. സെന്സര് ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ പൊസിഷന് ഒരു ക്യാമറയില് fixed ആണ്. ക്യാമറലെന്സിനുള്ളിലുള്ളിലെ ഘടകങ്ങളെ മുമ്പോട്ടും പിറകോട്ടും അനുയോജ്യമായി മാറ്റിക്കൊണ്ടാണ്, ഈ ഇമേജ് പ്ലെയിനില് ഒരു പ്രതിബിംബം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നത്. ഇതാണ് ക്യാമറ ഫോക്കസ് ചെയ്യുമ്പോള് നാം ചെയ്യുന്നത്.<br />
<br />
ഇങ്ങനെ രൂപപ്പെടുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം, ലെന്സിന്റെ വ്യാസം ഫോക്കല് ദൂരം കനം എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി പലതരത്തിലാകാം. പൊതുവേ പറഞ്ഞാല്, കനം കൂടിയ ലെന്സുകളുടെ ഫോക്കല് ദൂരം, അതേ വ്യാസത്തിലുള്ള കനം കുറഞ്ഞ ഒരു ലെന്സിനേക്കാള് കുറവായിരിക്കും. ഇങ്ങനെ പല കനത്തിലും വ്യാസത്തിലുമുള്ള ലെന്സ് കോമ്പിനേഷനുകളും, ഒരു കോണ്കേവ് ലെന്സും ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് ഇമേജ് പ്ലെയിനില് (സെന്സറില്) വീഴുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം കൂട്ടുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുകയാണ് സൂംചെയ്യുമ്പോള് നാം ചെയ്യുന്നത്. താഴെ ഇതു കൂടുതല് വിശദമായി ചര്ച്ചചെയാം.<br />
<br />
അനുയോജ്യമായ രീതിയില് ഇത്തരം പലവലിപ്പത്തിലുള്ള ലെന്സുകളെ (പലപ്പോഴും പത്തില് കൂടുതല് എലമെന്റ്സ് ഉണ്ടാവാം ഒരു സൂം ലെന്സില്) ഒരു ബാരലിനുള്ളില് കൂട്ടിയിണക്കി - അത്യന്തം സങ്കീര്ണ്ണമായ ഒരു സാങ്കേതികവിദ്യയാണിത്- യാണ് സൂം ലെന്സുകള് ഉണ്ടാക്കുന്നത്. വിക്കിപീഡിയയില്നിന്നെടുത്തിട്ടുള്ള ഈ ഫോട്ടോ നോക്കൂ.ഒരു നിക്കോണ് 28-200 സൂം ലെന്സാണിത്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളുടെ സൂം ലെന്സ് ബോഡിയില്ത്തന്നെ ബില്ട്ട്-ഇന് ആയി നിര്മ്മിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_t_KzvT113FoNC5a6Qt7tswXAjhGQapFdZ1_3cBZQQn4ktBnWFqS0JUquu3xlZB_wC51a1aNX57kHIyV06R47k_bbVzKhbcfoNoheRrApmqZ3HJYmlfo-3klIK1d723inS29llGvuHss/s1600-h/zoom+lenses.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5190245768505063730" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_t_KzvT113FoNC5a6Qt7tswXAjhGQapFdZ1_3cBZQQn4ktBnWFqS0JUquu3xlZB_wC51a1aNX57kHIyV06R47k_bbVzKhbcfoNoheRrApmqZ3HJYmlfo-3klIK1d723inS29llGvuHss/s400/zoom+lenses.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
കടപ്പാട്: Wikipedia commons<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സൂം ലെന്സുകളുടെ ഫോക്കല് ദൂരം കൂട്ടുവാനും കുറയ്ക്കുവാനും സാധിക്കും. ചിത്രം നോക്കൂ, ലെന്സിന്റെ ബാരല് നീട്ടിക്കൊണ്ട് ഫോക്കല് ദൂരം മാറ്റിയിരിക്കുന്നത് കാണാം. ഈ സൂം ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് റേഞ്ച് 28mm - 200mm ആണ്. അതിന്റെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഫോക്കല് ലെങ്ങ്ത് 28mm കൂടിയത് 200mm എന്നിങ്ങനെയായിരിക്കും എന്നുമനസ്സിലായല്ലോ. ഒരേ വസ്തുവിന്റെ തന്നെയാണെങ്കില്ക്കൂടി, 28mm എന്ന ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തില് ഇരിക്കുമ്പോള് ഒരു കുഞ്ഞു പ്രതിബിംബവും, 200mm എന്ന ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തില് ഇരിക്കുമ്പോള് ഒരു വലിയ പ്രതിബിംബവും ആയിരിക്കും ഈ ലെന്സ് രൂപപ്പെടുത്തുക. സെന്സറിന്റെ വലിപ്പം മാറുന്നില്ലല്ലോ. അതിനാല്, സെന്സറില് വീഴുന്ന ഒരു വലിയ പ്രതിബിംബം, ഒരു ഭൂതക്കണ്ണാടി ഉപയോഗിച്ച് നമ്മള് ഒരു വസ്തുവിനെ വലുതാക്കികാണുന്നതു പോലെ മാഗ്നിഫൈഡ് (magnified)ആയിരിക്കും. കുടുതല് വായനയ്ക്ക് താല്പര്യമുള്ളവര് <a href="http://books.google.ae/books?id=MpcPImKzXyYC&pg=PA186&lpg=PA186&dq=convex+lense+image&source=web&ots=90z366xnzz&sig=ZsolJ_1MMPOS6-01m8pVPTtoY3I&hl=en#PPA187,M1">ഇവിടെ നോക്കുക</a>.<br />
<br />
<br />
അങ്ങനെയെങ്കില് മേല്പ്പറഞ്ഞ ലെന്സ് അതിന്റെ 28mm എന്ന വശത്തും, 200mm എന്ന വശത്തും രൂപപ്പെടുത്തുന്ന പ്രതിബിംബങ്ങളുടെ വലിപ്പങ്ങള് എങ്ങനെയിരിക്കും എന്ന് ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ. എളുപ്പത്തില് മനസ്സിലാവാനായി ഒരു ഉദാഹരണം താഴെ നല്കുന്നു. ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കികാണുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulBIB0rPVQ1eQTv0Mj6i9jMWm6nkHMw8-G6QW3y6JxsCcBVDSWORB8KUc5RB7MtLtMsNn0jGbHIqwCov2Tf5GWPhyGwXhzDgfOp8_7pLTrSGGsHrfMb9dyxUYwZKxGvX5NPni3KrZ9q8/s1600-h/Zoom+effect.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5190994198941953122" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulBIB0rPVQ1eQTv0Mj6i9jMWm6nkHMw8-G6QW3y6JxsCcBVDSWORB8KUc5RB7MtLtMsNn0jGbHIqwCov2Tf5GWPhyGwXhzDgfOp8_7pLTrSGGsHrfMb9dyxUYwZKxGvX5NPni3KrZ9q8/s400/Zoom+effect.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
കറുത്ത ബോര്ഡറിനുള്ളില് നീലനിറത്തിലെ ചതുരമാണ് സെന്സര്. ഇടതുവശത്തെ ചിത്രത്തില് 28mm എന്ന സൂമില് (ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തില്) ലെന്സ് ഇരിക്കുമ്പോള് പ്രതിബിംബം രൂപപ്പെടുന്നതെങ്ങനെ എന്നു കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. നടുവിലുള്ള ആരോ, അതിനു താഴെയുള്ള മൂന്നു ചതുരങ്ങള് എന്നിവ കൂടാതെ ഇരുവശങ്ങളിലുമുള്ള രണ്ട് ആരോ കള് കൂടി ഈ ആദ്യ ചിത്രത്തില് കാണാം. എന്നാല് 200mm എന്ന ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തിലേക്ക് (സൂമിലേക്ക്) ലെന്സ് മാറ്റുമ്പോള് ഈ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം കൂടി. ആദ്യചിത്രത്തില് സെന്സറിന്റെ ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്ന കുറേഭാഗങ്ങള് സെന്സറിനൂ പുറത്തായി (അവ വ്യൂഫൈന്ററില് ഇപ്പോള് കാണുകയില്ല); പുറത്തായ ഭാഗങ്ങളെയാണ് ഗ്രേ കളറില് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഇരുവശങ്ങളിലുമുള്ള ആരോകള് ഫ്രെയിമില് ഇല്ല എന്നുമാത്രവുമല്ല നടുവിലുള്ള ആരോ ഫ്രെയിമിന്റെ മുകളില് വരെ എത്തിയിരിക്കുന്നു. അതായത്,28mm സൂമില് കണ്ടതിനേക്കാള് വലിപ്പം കൂടിയ (magnified) ഒരു ഇമേജാണ് 200mm ല് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത് എന്നു സാരം.<br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">വീക്ഷണകോണ് അഥവാ Angle of view</span></strong><br />
<br />
ഒരു വസ്തു നമ്മില് നിന്നും എത്ര അകലത്തിലാണ് എന്ന് നമ്മുടെ കണ്ണുകള് എങ്ങനെയാണ് മനസ്സിലാക്കുന്നത് എന്നു ചിന്തിചിട്ടുണ്ടോ? നാം കാണുന്ന വീക്ഷണകോണില് (angle of view) ആ വസ്തുവിന് എത്രവലിപ്പമുണ്ട് എന്നതിനനുസരിച്ചാണ് നമുക്ക് അകലത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ഒരു ഏകദേശ ധാരണ ലഭിക്കുന്നത്. അതുപോലെ തെറ്റിദ്ധാരണയുണ്ടാക്കാനും ഈ വീക്ഷണകോണ് കൊണ്ടു സാധിക്കും. ഉദാഹരണം, നമ്മുടെ ഒരു വിരല് ഒരു കണ്ണിനു തൊട്ടുമുമ്പില് പിടിച്ചുകൊണ്ട് നമ്മുടെ മുമ്പിലുള്ള ഒരു വലിയ കെട്ടിടത്തേയോ, സൂര്യബിംബത്തേയോ പൂര്ണമായും മറയ്ക്കുവാന് നമുക്കു സാധിക്കുമല്ലോ. ഇതിനര്ത്ഥം വിരലിന് ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ വലിപ്പം ഉണ്ടെന്നാണോ? അല്ല.<br />
<br />
<br />
ഇരുകണ്ണുകള്ക്കും കാഴ്ചശക്തിയുള്ള ഒരു മനുഷ്യന് അവന്റെ മുന്നില് ഏകദേശം 180 ഡിഗ്രി വീക്ഷണകോണില് ഉള്ള വസ്തുക്കളെ കാണുവാന് സാധിക്കും. അതായത് നമ്മുടെ ഇരു കൈകളും നിവര്ത്തി തോള്നിരപ്പില് ഇരുവശത്തേക്കും പിടിച്ചാല് ലഭിക്കുന്ന പ്രതലംമുതല് നമുക്കു മുന്നിലുള്ള സകല വസ്തുക്കളെക്കുറിച്ചുമുള്ള ഒരേകദേശ കാഴ്ച നമുക്കെപ്പോഴുമുണ്ട്. എന്നാല് നാം ഒരു ക്യാമറയുടെ വ്യൂഫൈന്ററില്ക്കൂടിയോ ലൈവ് പ്രിവ്യൂ സ്ക്രീനില്ക്കൂടെയോ നോക്കുമ്പോള് ഇത്രയും വിശാലമായ ഒരു കാഴ്ച അവിടെയില്ല എന്നതു ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുമല്ലോ. അതായത്, ക്യാമറയില് ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ലെന്സിന്റെ വീക്ഷണകോണിനുള്ളില് (angle of view) ഉള്പ്പെടുന്ന കാഴ്ചകള് മാത്രമേ ക്യാമറയിലൂടെ നമുക്ക് കാണാന് സാധിക്കൂ. ഈ കാഴ്ചമാത്രമേ ക്യാമറയുടെ സെന്സറില് വീഴൂ, സെന്സറില് വീഴുന്നതേ ഫോട്ടോയില് ലഭിക്കൂ.<br />
<br />
ഒരു പ്രത്യേക ഫോക്കല് ലെങ്തില് (സൂമില്) ഇരിക്കുന്ന ലെന്സിന്റെ വീക്ഷണകോണ്, അതു രൂപപ്പെടുത്തുന്ന പ്രതിബിംബതിന്റെ വലിപ്പത്തെ അല്ലെങ്കില് മാഗ്നിഫിക്കേഷനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു - തിരിച്ചും പറയാം വീക്ഷണകോണ് വലുതാകുംതോറും (വിശാലമാകുംതോറും) പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം കുറയുന്നു, വീക്ഷണകോണ് ഇടുങ്ങിവരുന്തോറും പ്രതിബിംബത്തിന്റെ മാഗ്നിഫിക്കേഷനും, വലിപ്പവും കൂടുന്നു. മുകളില് കൊടുത്ത ചിത്രം ഒന്നുകൂടി നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulBIB0rPVQ1eQTv0Mj6i9jMWm6nkHMw8-G6QW3y6JxsCcBVDSWORB8KUc5RB7MtLtMsNn0jGbHIqwCov2Tf5GWPhyGwXhzDgfOp8_7pLTrSGGsHrfMb9dyxUYwZKxGvX5NPni3KrZ9q8/s1600-h/Zoom+effect.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5190994198941953122" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulBIB0rPVQ1eQTv0Mj6i9jMWm6nkHMw8-G6QW3y6JxsCcBVDSWORB8KUc5RB7MtLtMsNn0jGbHIqwCov2Tf5GWPhyGwXhzDgfOp8_7pLTrSGGsHrfMb9dyxUYwZKxGvX5NPni3KrZ9q8/s400/Zoom+effect.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇടതുവശത്തെ ചിത്രത്തിന്റെ വീക്ഷണകോണ് കൂടുതലാണ്. വലതുവശത്തേതിന്റെത് കുറവും. അതായത് 28mm ഫോക്കല് ദൂരത്തില് വിശാലമായ ഒരു വീക്ഷണകോണും 200mm എന്ന ഫോക്കല് ദൂരത്തില് ഇടുങ്ങിയ ഒരു വീക്ഷണകോണുമാണ് ഉള്ളത്. അതിനാലാണ് ആദ്യ ചിത്രത്തിന്റെ വശങ്ങളില് കാണുന്ന രണ്ട് ആരോകള് വലതുവശത്തെ ചിത്രത്തില് കാണാന് സാധിക്കാത്തത്.<br />
<br />
ഒരു സൂം ലെന്സ് ഉപയോഗിച്ച് ഒരു രംഗം സൂം ഇന് ചെയ്യുമ്പോള്, ലെന്സ് രൂപപ്പെടൂത്തുന്ന ഇമേജിന്റെ വലിപ്പം വര്ദ്ധിക്കുന്നു എന്നു ഈ ഉദാഹരണങ്ങളില്നിന്നും മനസ്സിലായല്ലോ. അതിനാല് വീക്ഷണകോണ് കുറയുകയും, ആരോയും അതിന്റെ പരിസരങ്ങളും “കുറേക്കൂടിവലിപ്പത്തില്“ വ്യൂഫൈന്റര് വിന്റോയില് കാണാറാകുകയും ചെയ്യുന്നു- കണ്ണിനടുത്തേക്ക് പിടിച്ച വിരല് പോലെ. അതിനാല് സൂം ചെയ്ത വസ്തു കുറേക്കൂടി ക്യാമറയുമായി അടുത്തുനില്ക്കുന്നു എന്നൊരു പ്രതീതി വ്യൂഫൈന്ററില് കൂടി നോക്കുമ്പോള് നമുക്കുണ്ടാകുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഈ രീതിയില് സംഭവിക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം കൂടല് (image magnification) ലെന്സിന്റെ ഘടകങ്ങള് ആരോയില് നിന്നും വരുന്ന രശ്മികളുടെ പാത ഭ്രംശിപ്പിക്കുന്നതിനാല് (refraction) സംഭവിക്കുന്നതാണ്. ഓപ്റ്റിക്സില് കൂടുതല് താല്പര്യമുള്ളവര് വിക്കിപീഡിയയിലെ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Zoomlens2.png">ഈ ചിത്രം നോക്കുക.</a> അതുപോലെ <a href="http://www.glenbrook.k12.il.us/GBSSCI/PHYS/CLASS/refrn/u14l5b.html">ഈ ലിങ്കും </a><a href="http://www.trustedreviews.com/digital-cameras/review/2007/06/18/How-It-Works-Zoom-Lenses/p2">ഈ ലിങ്കും </a>ഉപകാരപ്രദമാണ്.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><strong>യഥാര്ത്ഥ ഉദാഹരണം:</strong><br />
</span><br />
അല്പം കൂടി ഇതു വ്യക്തമാക്കാനായി മൂന്നു ചിത്രങ്ങള് താഴെക്കൊടുക്കുന്നു. ചിത്രങ്ങളുടെ കറുത്ത ബോര്ഡര് വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ വലിപ്പമാണ്. ആദ്യത്തെ ചിത്രത്തിനുള്ളില് രണ്ടു ചതുരങ്ങള് മാര്ക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ആദ്യത്തെ ഫോട്ടോയിലെ വിശാലമായ വീക്ഷണകോണ് ശ്രദ്ധിക്കൂ. ചുവന്ന ചതുരത്തിനുള്ളിലേക്ക് വരുമ്പോള് ഇത്രയും വിശാലമായ കാഴ്ച ഇല്ല; ഏറ്റവും ഉള്ളിലെ ചതുരത്തിലെത്തുമ്പോഴേക്കും വീക്ഷണകോണ് വീണ്ടും കുറയുന്നു. ഒരു സൂം ലെന്സ് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഒരോ ചതുരത്തിനുള്ളിലേക്കും നാം പോകുന്നത് എന്നോര്ക്കുക. അപ്പോള് ആ ചതുരത്തിനുള്ളിലെ കാഴ്ചകള്ക്ക് ലെന്സിന്റെ സൂം ന് അനുസരിച്ചുള്ള magnification സംഭവിക്കുകയും, ആ പ്രതിബിംബം വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ മുഴുവന് ഏരിയയിലേക്ക് കാണത്തക്കവിധം വലുതായി മാറുന്നു. അതായത് ചുവന്ന ചതുരം വലിപ്പം കൂടി കറുത്ത ബോര്ഡറിനോളം വലിപ്പത്തില് കാണപ്പെടുന്നു. അതുപോലെ മഞ്ഞച്ചതുരം അതിന്റെ സൂമില്, കറൂത്ത ബോര്ഡറോളം വലുപ്പമുള്ളതായി മാറുന്നു. തന്മൂലം അത് വലുതായും അടുത്തായും കാണുന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnIRSVXOoti6M2y_24xOk8VS2N0atHhBfs49S5OF0oatCfiqY6M07L2le29VNO_EBzfmEnj31J9KhEJS_zN-aaGkc8NZhUQqcZDnUpP-6MCv0MnZY1ozCVrqRkR9gkXyVr344N1om97zk/s1600-h/Wide_angle1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189695647618955506" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnIRSVXOoti6M2y_24xOk8VS2N0atHhBfs49S5OF0oatCfiqY6M07L2le29VNO_EBzfmEnj31J9KhEJS_zN-aaGkc8NZhUQqcZDnUpP-6MCv0MnZY1ozCVrqRkR9gkXyVr344N1om97zk/s400/Wide_angle1.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4QERGYkzF13i2QhI9SGFG3xQLFMG2vKh8pQwY_B3S5QRb5AVDrEPFc7iVnu6o7gfnIeJIM7jY238PH4yCHyJyAB-OgSS8GKcAOVFSB8F9OQoLafR2jybYDqUk5YByr7uLrVA2OJQnwCM/s1600-h/Wide_angle2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189695651913922818" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4QERGYkzF13i2QhI9SGFG3xQLFMG2vKh8pQwY_B3S5QRb5AVDrEPFc7iVnu6o7gfnIeJIM7jY238PH4yCHyJyAB-OgSS8GKcAOVFSB8F9OQoLafR2jybYDqUk5YByr7uLrVA2OJQnwCM/s400/Wide_angle2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp4xIuXEK3_1P0r6oLMgdhc1kQE8Fip25XtH6L7IPVxwsiRxEcGTWDg9zeBZFZ0FHgP_j13mVFAl7K1A1vfjM4D-bvGH8Hy0bo9BEsWGXtzrkVuTPzed37w1iL0iuw_CXKD0UZZM5RhV0/s1600-h/Wide_angle3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189695651913922834" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp4xIuXEK3_1P0r6oLMgdhc1kQE8Fip25XtH6L7IPVxwsiRxEcGTWDg9zeBZFZ0FHgP_j13mVFAl7K1A1vfjM4D-bvGH8Hy0bo9BEsWGXtzrkVuTPzed37w1iL0iuw_CXKD0UZZM5RhV0/s400/Wide_angle3.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;"><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സൂം ലെന്സ്, ടെലിലെന്സ്, പ്രൈം ലെന്സ്</span></strong><br />
<br />
സൂം ലെന്സുകള് എന്നാല് ഫോക്കല് ദൂരം വ്യത്യാസപ്പെടുത്താവുന്ന ലെന്സുകളാണെന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ. അതിനനുസരിച്ച് അവയുടെ വീക്ഷണകോണുകള്ക്കും മാറ്റമുണ്ട്. അതായത് സൂം ഇന്, സൂം ഔട്ട് ചെയ്യാവുന്ന ഒരു കോമ്പിനേഷന് ലെന്സ്. അവ വൈഡ് ആംഗീളുകള് കാണുന്ന രീതിയിലും, ദൂരെക്കാഴ്ചകള് കാണാവുന്ന രീതിയിലും, ഇതു രണ്ടും ഉള്പ്പെടുന്ന റെയ്ഞ്ചുകളിലും ലഭ്യമാണ്. ഇന്നു മാര്ക്കറ്റില് ലഭ്യമായ മിക്കവാറും എല്ലാ ക്യമറകളിലും സൂം ലെന്സുകള് ലഭ്യമാണ് - ക്യാമറമോഡലുകളുകളനുസരിച്ച് ഇവയുടെ ഫോക്കല് ദൂരങ്ങളുടെ റേഞ്ച്, അഥവാ സൂം റേഞ്ച് വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കും എന്നേയുള്ളൂ.<br />
<br />
<br />
SLR ക്യാമറകളുടെ എറ്റവും വലിയ പ്രത്യേകത അവയുടെ ലെന്സുകള് മാറ്റാം എന്നതാണെന്ന് അറിയാമല്ലോ. പല റേഞ്ചിലുള്ള ഫോക്കസ് ദൂരങ്ങളില് ലെന്സുകള് ലഭ്യമാണ്. 18-55mm ലെന്സാണ് സാധാരണ ഉപയോഗങ്ങള്ക്ക് - ഒരു മുറിയ്ക്കുള്ളിലെ ഫോട്ടോയെടുക്കാനും, ഔട്ട് ഡോര് ഫോട്ടോകള്ക്കും മറ്റും - അനുയോജ്യം. കാരണം ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങള്ക്ക് വീക്ഷണകോണ് അല്പം വിശാലമായ ലെന്സാണ് നല്ലത് എന്ന് ഇതുവരെ വായിച്ചതില്നിന്നും മനസ്സിലായല്ലോ. 100m നും മുകളിലേക്കുള്ള സൂം റേഞ്ചുകള് പലപ്പോഴും ഇന്ഡോര് ഫൊട്ടോഗ്രാഫിക്ക് അനുയോജ്യവുമല്ല - അവയുടെ angle of view ഇടുങ്ങിയതായതിനാല്. അതിനാലാണ് 18mm ലെന്സ് ഇവിടെ ഉപകാരപ്പെടുന്നത്. കൂടുതല് സൂം ആവശ്യമായി വരുമ്പോള് വലിയ സൂം ലെന്സുകള് ഉപയോഗിക്കുന്നു. പല റെയ്ഞ്ചുകളിലും വലിപ്പങ്ങളിലും SLR ലെന്സുകള് ലഭ്യമാണ്. അവയില് പലതിന്റെയും വില ക്യാമറ ബോഡിയേക്കാള് കൂടുതല് ആണുതാനും!<br />
<br />
<br />
ദൂരെയുള്ള വസ്തുക്കളെ അടുത്തു കാണാന് മാത്രം ഉപയോഗിക്കാവുന്ന ലെന്സുകളെ ടെലിലെന്സ് എന്നും വിളിക്കുന്നു. ഇവയുടെ വീക്ഷണകോണ് സൂം ചെയ്തു മാറ്റാനാവില്ല. ഇവകൂടാതെ ഒരു നിശ്ചിത ഫോക്കല് ലെങ്തില് (ഉദാ: 50mm) ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ലെന്സുകളും ഉണ്ട് . ഇത്തരം ലെന്സുകളെ "പ്രൈം ലെന്സുകള്" എന്നും വിളിക്കുന്നു. 50mm ഫോക്കല് ലെങ്തിനു നു താഴേക്കുള്ള വീക്ഷണകോനുകളെ വൈഡ് ആംഗിളുകള് എന്നും 50mm നു മുകളിലേക്കുള്ള വീക്ഷണകോണുകളെ ടെലിഫോട്ടോ എന്നുമാണ് സാങ്കേതികമായി വിവക്ഷിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം</span></strong><br />
<br />
മേല്പ്പറഞ്ഞ ഉദാഹരണങ്ങളീല്നിന്നും എങ്ങനെയാണ് ലെന്സുകള് ഉപയോഗിച്ച് ഇമേജിന്റെ വലിപ്പം കൂട്ടുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ. ഇന്നത്തെ ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നയിനം ലെന്സുകളൊന്നും ഒരൊറ്റ പീസ് ലെന്സിനാല് നിര്മ്മിതമല്ല, അവയൊക്കെയും ഒന്നിലധികം ലെന്സുകളാല് നിര്മ്മിതമായ Cobination lense systems ആണ്. <a href="http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www.zemax.com/UserFiles/Image/imaging/double_gauss.gif&imgrefurl=http://www.zemax.com/index.php%3Foption%3Dcom_content%26task%3Dview%26id%3D65%26Itemid%3D121&h=389&w=450&sz=12&hl=en&start=1&um=1&tbnid=yp4CUq4lKBlP8M:&tbnh=110&tbnw=127&prev=">ഈ ലിങ്കില് ക്ലിക്ക് </a>ചെയ്താല് ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ലെന്സ് കോമ്പിനേഷന്റെ ഡയഗ്രം കാണാം. എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ഒന്നിലധികം ലെന്സ് ക്യാമറയില് ഉപയോഗിക്കുന്ന്?<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന വിക്കിപീഡിയ അനിമേഷന് ചിത്രങ്ങള് ശ്രദ്ധിക്കുക. (അനിമേഷന് കാണുന്നതിന് <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Zoom_prinzip.gif">ഈ ലിങ്കില് നോക്കുക</a>). ഈ ചിത്രങ്ങളില് ലെന്സിന്റെ ഏറ്റവും മുമ്പിലും, ഏറ്റവും പിന്നിലും ഉള്ള ലെന്സ് ഘടകങ്ങള് മാറുന്നില്ല എന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക. ഇതിനിടയിലുള്ള ഒരു ലെന്സ് ഘടകമാണ് മുമ്പോട്ടും പിമ്പോട്ടും നീങ്ങുന്നത്. ലെന്സുകള് തമ്മിലുള്ള അകലം ക്രമീകരിക്കുമ്പോള് വീക്ഷണകോണ് മാറുന്നതും, പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം കൂടുകയും കുറയുകയും വളരെ വ്യക്തമായി അതില് കാണാവുന്നതാണ്. നീലയും മഞ്ഞയും രേഖകള് വന്നുപതിക്കുന്ന പോയിന്റുകള്ക്കിടയിലുള്ള അകലമാണ് പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം. അതിനടുത്തായി കാണുന്ന മഞ്ഞ ചതുരം സെന്സറിനെ കുറിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyghSW-g110DrYquxywFNzoS-kBCtbYdTSOMP8HDFB4MhQGyom4gZitP7BztiwnFDPQIDR0UjSNyPQmgJXFIKD78GRWtNSXvadBUm4KaBcH3RkvUJRvap-ah4U96P9aXCQn_GrNkz0Oss/s1600-h/Zoom_minimum.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189409912034687122" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyghSW-g110DrYquxywFNzoS-kBCtbYdTSOMP8HDFB4MhQGyom4gZitP7BztiwnFDPQIDR0UjSNyPQmgJXFIKD78GRWtNSXvadBUm4KaBcH3RkvUJRvap-ah4U96P9aXCQn_GrNkz0Oss/s400/Zoom_minimum.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv3pUK_ORiQ7Z61W5vG-H5jgM43tkPdsvChfF8ulKSAwr6q0jaEFmy_3MFiJGBRl6OIggIjlc6k1wVa703hRgJ6gD9WyCHWlWoZNoDCj2ZlQy2vDP8naKZmOT3RvNfYKnOVd6vAEuDkfk/s1600-h/Zoom_maximum.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189409916329654434" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv3pUK_ORiQ7Z61W5vG-H5jgM43tkPdsvChfF8ulKSAwr6q0jaEFmy_3MFiJGBRl6OIggIjlc6k1wVa703hRgJ6gD9WyCHWlWoZNoDCj2ZlQy2vDP8naKZmOT3RvNfYKnOVd6vAEuDkfk/s400/Zoom_maximum.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
കടപ്പാട് : Wikipedia Commons<br />
<br />
<br />
നീലയും മഞ്ഞയും രേഖകള് വന്നുപതിക്കുന്ന പോയിന്റുകള്ക്കിടയിലുള്ള അകലമാണ് പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം എന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ. ഈ പോയിന്റുകള് എല്ലായ്പ്പോഴും സെന്സറിന്റെ വലിപ്പത്തിനുള്ളില് വരത്തക്കവിധമായിരിക്കും ഒരു ക്യാമറയുടെ ലെന്സുകളുടെ നിര്മ്മാണം.<br />
<br />
ഇങ്ങനെ സൂം ലെന്സുകളില് ലെന്സ് എലമെന്റ്സിന്റെ അകലം മാറ്റിക്കൊണ്ട് ഒരു വസ്തുവിന്റെ enlarged image കിട്ടുവാനായി ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന സാങ്കേതിക വിദ്യ ഓപ്റ്റിക്സുമായി (പ്രകാശവുമായി) ബന്ധപ്പെട്ടവയാണ് - ലെന്സ്, ലെന്സുകള് തമ്മിലുള്ള അകല ക്രമീകരണം മുതലായവ. ഇങ്ങനെയുണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജ് മാഗ്നിഫിക്കേഷന് അഥവാ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലുതാക്കല് യഥാര്ത്ഥ (real image magnification) ആണ്. ഈ മാഗ്നിഫിക്കേഷനു ശേഷമാണ് പ്രതിബിംബത്തെ സെന്സറിലേക്ക് പതിപ്പിക്കുന്നത്. അതിനാലാണ് ഇത്തരത്തിലുള്ള സൂം ചെയ്യലിനെ ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ഓപ്റ്റിക്കല് സൂമിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് അത്യന്തം ക്ലാരിറ്റിയുള്ളവയായിരിക്കും.<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">ഡിജിറ്റല് സൂം</span></strong><br />
<br />
ഡിജിറ്റല് റെസലൂഷന് എന്ന വിഷയം നാം ഇതുവരെ വിശദമായി ഇവിടെ ചര്ച്ച ചെയ്തില്ല. അതുകൊണ്ട് ഇനിപറയുന്ന കാര്യങ്ങള് ചിലര്ക്കെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കുവാന് ഒരല്പ്പം ബുദ്ധിമുട്ടായേക്കാം. ചുരുക്കിപ്പറയട്ടെ. സെന്സറുകള് പിക്സലുകളാല് നിര്മ്മിതമാണെന്ന് പലപ്രാവശ്യം പറഞ്ഞുവല്ലോ. ഒരു 6 മെഗാപിക്സല് സെന്സറില് 3000 നിരകളിലായി, ഓരോ നിരയിലും 2000 വീതം, (ആകെ 60 ലക്ഷം) പിക്സലുകള് ഉണ്ടെന്നിരിക്കട്ടെ. ഈ സെന്സര് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ഇമേജിലും ഇതിന് ആനുപാതികമായി 60 ലക്ഷം പിക്സലുകള് ഉണ്ടാവും. വിവിധതരം റെസലൂഷനുകളെപ്പറ്റി താമസിയാതെ ഒരു പോസ്റ്റ് പബ്ലിഷ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്.<br />
<br />
ഇനി താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8er5kuv103E4QrftMUX-4vMe3UiWbn7zeJecVIanB168XHtkWNiVKim7OG66zmka63rMHeZFiO-1T4uLQ3uReL934VGIHcVV0OsEISG2q36xXbSwwHCP4rwWJs2EA26RQr48sQuGZiTE/s1600-h/Resol_1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189372588768884802" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8er5kuv103E4QrftMUX-4vMe3UiWbn7zeJecVIanB168XHtkWNiVKim7OG66zmka63rMHeZFiO-1T4uLQ3uReL934VGIHcVV0OsEISG2q36xXbSwwHCP4rwWJs2EA26RQr48sQuGZiTE/s400/Resol_1.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ക്യാമറയില് നിന്നും പുറത്തെടുത്ത ഇതിന്റെ ഒറിജിനല് ഫയലിന്റെ വലിപ്പം 3000 x 2000 pixels എന്നതായിരുന്നു. അതായത് ചിത്രത്തിന്റെ വീതി 3000 പിക്സലുകളും ഉയരം 2000 പിക്സലുകളും ആണ്. ആ ചിത്രത്തിന്റെ നടുവിലായി ഒരു ചതുരം മാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നതു കണ്ടുവോ? അതിന്റെ വലിപ്പം 1100 x 792 pixels ആണ്. അതായത് 3000 പിക്സല് വീതിയുള്ള ഒറിജിനല് ചിത്രത്തില് നിന്നും 1100 പിക്സലുകള് വീതിയും 792 പിക്സലുകള് ഉയരവുമുള്ള ഒരു ഭാഗം മാത്രം ഞാന് മുറിച്ചെടുക്കുകയാണ്. മുറിച്ചെടുത്ത ചിത്രം അതേപടി താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നു. ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് ഫുള്സൈസില് ഒന്നു കണ്ടുനോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibHDncfXHtSWigHHnhhv6KSHaJdqeG0tBruQbclCYTmus3ublh3SokZ8LcIzsju4gTn3C2DLYZM3ijI_R_rpq-_EKYL01fcphHOw7qdbtoPcmD2ThkO3VGX078K8Nnd2Yf0Ov3QpHRFP0/s1600-h/Resol_2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189372949546137682" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibHDncfXHtSWigHHnhhv6KSHaJdqeG0tBruQbclCYTmus3ublh3SokZ8LcIzsju4gTn3C2DLYZM3ijI_R_rpq-_EKYL01fcphHOw7qdbtoPcmD2ThkO3VGX078K8Nnd2Yf0Ov3QpHRFP0/s400/Resol_2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒരു സൂം ലെന്സ് ഉപയോഗിച്ച്, (വീക്ഷണകോണ് കുറവാക്കി) എടുത്ത ചിത്രം ഒരു പോലെയുണ്ട് അല്ലേ? എന്നാല് ഇവിടെ ലെന്സുകള് ഉപയോഗിച്ച് നാം ഒരു കാര്യവും ചെയ്തില്ല. ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം മാത്രം മുറിചുമാറ്റി വലുതാക്കികാണുകയാണ് ഇവിടെ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ കൃത്രിമമായി ഡിജിറ്റല് ചിത്രങ്ങളുടെ വലിപ്പം കൂട്ടിയോ, ഒരു ഭാഗം മാത്രം മുറിച്ചുമാറ്റിയോ സൂം ഇഫക്ട് ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്ന രീതിയെയാണ് ഡിജിറ്റല് സൂം എന്നു പറയുന്നത്.<br />
<br />
ഡിജിറ്റല് സൂം ഉള്ള ക്യാമറകളില് ഇതുതനെയാണ് ചെയ്യുന്നത്, സെന്സറില് ലഭിക്കുന്ന ചിത്രത്തെ ഡിജിറ്റല് സങ്കേതങ്ങളുപയോഗിച്ച് എന്ലാര്ജ് ചെയ്യുന്നു, എന്നിട്ട് വേണ്ടഭാഗം ക്രോപ്പ് ചെയ്യുന്നു. സ്വാഭാവികമായും ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോള് ഒരു ഒറിജിനല് ചിത്രത്തില് ഇല്ലായിരുന്ന പിക്സലുകള് ക്യാമറ “ഊഹിച്ചുണ്ടാക്കി” ചിത്രത്തില് കയറ്റുകയും അങ്ങനെ ചിത്രത്തിന്റെ ക്വാളിറ്റി കുറയുകയും ചെയ്യും. ഇതു വ്യക്തമാക്കാനായി മേല്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന രണ്ടാമത്തെ ചിത്രത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം ഡിജിറ്റല് സൂം ചെയ്തിരിക്കുന്നതു നോക്കൂ. ക്ലിക്ക് ചെയ്തു വലുതാക്കിക്കണ്ടാല്, ഇതിന്റെ ക്ലാരിറ്റി കുറവ് വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കാം. എന്നാല് ഈ പക്ഷിത്തല ഒരു ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം ലെന്സിനാല് സൂം ചെയ്താണ് ഈ വലിപ്പത്തില് ആക്കിയിരുന്നതെങ്കില്, അതിന്റെ ത്വക്കിലെ ഓരോ ചുളിവുപോലും അതീവ വ്യക്തതയോടെ കാണുവാന് സാധിച്ചേനേ - കാരണം പ്രതിബിംബം ഓപ്റ്റിക്കല് സങ്കേതങ്ങളിലൂടെ വലിപ്പം കൂടിയതിനുശേഷമാണല്ലോ അവിടെ സെന്സറിലെ പതിപ്പിക്കുന്നത്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളുടെ ഡിജിറ്റല് സൂം പൂര്ണ്ണമായും മോശമാണ് എന്നല്ല ഈ പറഞ്ഞതിനര്ത്ഥം. ചെറിയ സൂം പരിധിക്കുള്ളില്, ചെറിയ പ്രിന്റ് സൈസുകള്ക്ക് അവ തീര്ച്ചയായും പ്രയോജനപ്പെടും.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTSFqyH_iHY1szigAcv-PSRuUmMBijCQixE4mj2_MMPXCvM9dPx1qBsdzB1RUNeaIV2gCW-5jyH-wbVivYdEIpW34mLIal30tVqmVvGFUubZtEPe2vtuJgigYFZdXu7vIKvPTlITSyI6E/s1600-h/Resol_3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189436442047674546" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTSFqyH_iHY1szigAcv-PSRuUmMBijCQixE4mj2_MMPXCvM9dPx1qBsdzB1RUNeaIV2gCW-5jyH-wbVivYdEIpW34mLIal30tVqmVvGFUubZtEPe2vtuJgigYFZdXu7vIKvPTlITSyI6E/s400/Resol_3.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-size:130%;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-size:130%;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-size:130%;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-size:130%;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-size:130%;"><br />
<br />
എന്താണ് "X" സൂം</span></strong><br />
<br />
"X" ചിഹ്നം ഇത്രമടങ്ങ് എന്നു സൂചിപ്പിക്കാനാണല്ലോ നാം ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണം, 10 X 3=30 അതായത് 10 ന്റെ മൂന്നുമടങ്ങ്. ഇതുപോലെ ഒരു ലെന്സ് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന പ്രതിബിംബങ്ങളുടെ വലിപ്പം സൂചിപ്പിക്കാനും ഈ രീതി അവലംബിക്കുന്നു.<br />
മുകളില് ഒരു സൂം ലെന്സ് പ്രവര്ത്തന രീതിയുടെ അനിമേഷന് കണ്ടല്ലോ. ആ സൂം ലെന്സിന്റെ ഒരറ്റത്ത് ഉണ്ടാകുന്ന ചെറിയ പ്രതിബിംബവും, മറുതലയ്ക്കല് സൂം ആയിരിക്കുമ്പോഴുള്ള വലിയ പ്രതിബിംബവും തമ്മിലുള്ള വലിപ്പ വ്യത്യാസമാണ് X എന്ന സംജ്ഞയിലൂടെ പറയുന്നത്. അതായത് ചെറിയ പ്രതിബിംബത്തിന്റെ എത്ര മടങ്ങ് വലിപ്പമുള്ളതാണ് വലിയ പ്രതിബിംബം എന്ന്. ഈ വലിപ്പവ്യത്യാസം, ആ കോമ്പിനേഷന് ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് ദൂരങ്ങള്ക്ക് ആനുപാതികമായിരിക്കും.<br />
<br />
ഉദാഹരണം, ഒരു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയുടെ ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് റെയിഞ്ച് 6.4mm - 64mm ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. 6.4-64mm lense എന്നു നാം ഇതിനെ വിളിക്കും. 6.4 ന്റെ പത്തുമടങ്ങാണല്ലോ 64. അതായത്, ഈ ലെന്സ് 64mm എന്ന ഫോക്കല് ദൂരത്തില് ഇരിക്കുമ്പോള് ഉണ്ടാക്കുന്ന വലിയ പ്രതിബിംബം, അത് 6.4mm എന്ന ഫോക്കല് ദൂരത്തില് ഇരിക്കുമ്പോഴുണ്ടാക്കുന്ന ചെറിയ പ്രതിബിംബത്തേക്കാള് 10 ഇരട്ടി വലിപ്പമുള്ളതാവും എന്നര്ത്ഥം. ഈ ലെന്സിനെ നമ്മള് 10X ലെന്സ്, അല്ലെങ്കില് 10X Optical zoom എന്നു വിളിക്കുന്നു. 10X എന്ന അളവിനെ ലെന്സിന്റെ മാഗ്നിഫിക്കേഷന് പവര് (Magnification power) എന്നു വിളിക്കാം. ലെന്സുകളുടെ ചെറിയ ഫോക്കല് ദൂരവും വലിയ ഫോക്കല് ദൂരവും തമ്മിലുള്ള അകലം കൂടുംതോറും X മാഗ്നിഫിക്കേഷന് നമ്പറും കൂടുന്നു.<br />
<br />
<br />
SLR ക്യാമറകളില് ഫോട്ടോയെടുക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങള്ക്കും, പരിസരങ്ങള്ക്കും, ഫോട്ടോയുടെ ഉദ്ദേശത്തിനും അനുസൃതമായി ലെന്സുകള് മാറ്റി മാറ്റി ഉപയോഗിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ. ഒരു SLR ക്യാമറയുടെ സൂംലെന്സ് എടുക്കാം. 70-400mm ഫോക്കല് ദൂരമുള്ള ഒരു സൂം ലെന്സാണെന്നിരിക്കട്ടെ. ഇതിന്റെ മാഗ്നിഫിക്കേഷന് എത്ര? 400 ഭാഗം 70 = 5.7X. എന്നാല് ഇതിന്റെ അര്ത്ഥം ആദ്യം പറഞ്ഞ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയേക്കാള് ഈ ലെന്സ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജിന് വലിപ്പമില്ല എന്നാണോ? അല്ല. SLR ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന ലെന്സുകളുടെ അളവനുസരിച്ച് അവയുടെ സൂം മാഗ്നിഫിക്കേഷനും മാറുന്നു എന്നു സാരം. 18-55 mm ലെന്സ് SLR ല് ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് സൂം 3X, 70-200 mm ലെന്സ് ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് 2.8X, 28-300 mm lense ഉപയോഗിച്ചാല് 10.7X. പക്ഷേ ഏതുലെന്സ് ഉപയോഗിച്ചെടുത്താലും ഒരു പ്രത്യേക ഫോക്കല് ദൂരത്തില് (ഉദാഹരണം 200mm) എടുക്കുന്ന ചിത്രം, ഒരു ക്യാമറയില് ഒരേ വലിപ്പത്തില് ഇരിക്കും. അതിനാല്ത്തന്നെ, “എന്റെ കൈയ്യിലുള്ള പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയുടെ സൂം 10X ആണ്, നിങ്ങടെ SLR ന്റെ സൂം എത്രയാ” എന്ന ചോദ്യത്തിന് യാതൊരു പ്രസക്തിയും ഇല്ല.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 102, 0);font-size:130%;">Equivalent Zoom:</span><br />
<br />
പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളുടെ സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളിൽ കാണാറുള്ള ഒരു പദപ്രയോഗമാണ് ഇക്യുവലന്റ് സൂം - ഉദാഹരണം 36 mm equivalent to 360 mm. ഇതിന്റെ അർത്ഥം എന്തെന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? 35 mm full frame എന്നതാണല്ലോ ഈ ഫോർമാറ്റിലുള്ള ക്യാമറകളുടെ ഫ്രെയിമിന്റെ വലിപ്പം 36 mm വീതിയും 24 mm ഉയരവുമുള്ള ഫ്രെയിം. ഈ ഫ്രെയിമിൽ ചിത്രങ്ങൾ പതിക്കത്തക്കവിധത്തിലായിരുന്നു ഫിലിം യുഗത്തിൽ ലെൻസുകളുടെ നിർമ്മാണവും. എന്നാൽ ഡിജിറ്റൽ യുഗം വന്നതോടെ രണ്ടുവിധത്തിലുള്ള അനുബന്ധകാര്യങ്ങൾ നിലവിൽ വന്നു. ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകളിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന സെൻസർ ഇത്രയും വലിപ്പമില്ലാത്തവയാണ്. 23.7 mm വീതി 15.7 mm ഉയരം എന്നീ അളവിലുള്ള സെൻസറുകളാണ് ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ.ആറുകളിൽ സർവ്വ സാധാരണമായി ഉപയോഗിക്കുന്നത് (1.8" APS sensor). അതിനാൽ 35 എം.എം. ഫുൾ ഫ്രെയിം സെൻസറിനെ ഉദ്ദേശിച്ചുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന ലെൻസുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജുകളുടെ മുഴുവൻ ഭാഗവും ഈ സെൻസറുകൾക്ക് ഉപയോഗിക്കാൻ പറ്റാതെ വരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ. ആറുകൾക്ക് ക്രോപ് ഫാക്റ്റർ എന്നൊരു സംഗതി പറയേണ്ടിവരുന്നത്. അതായത് ഒരു ഫുൾ ഫ്രെയിം സെൻസർ ക്യാമറ 50 mm ഫോക്കസ് ദൂരത്തിൽ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനു തത്തുല്യമായ സൈസിലുള്ള ഇമേജ് ഒരു 1.8" APS sensor ൽ ലഭിക്കുവാൻ ലെൻസിന്റെ ഫോക്കൽ ദൂരം ഏകദേശം 33 mm ൽ ഇരിക്കണം. ഇതാണ് equivalent എന്ന പദം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയുടെ സെൻസർ സൈസ് സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളും, അവയ്ക്ക് അനുയോജ്യമായി ക്യാമറയിൽ ചേർത്തിരിക്കുന്ന ലെൻസുകളും വിഭിന്നമാണെന്ന് അറിയാമല്ലോ. ഇവയ്ക്കും, ഇതേ രീതിയിൽ 35 എം.എം. ഫുൾ ഫ്രെയിം ചിത്രത്തിനു equivalent ആയ ഫോക്കൽ ദൂരം എത്രയാണെന്നാണ് സാധാരണ സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളിൽ പറയാറ്. അതുകൊണ്ടാണ് 36 mm equivalent to 360 mm എന്നും മറ്റുമുള്ള പദങ്ങൾ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയുടെ സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളിൽ കാണുന്നത്. ഇതിന്റെ അർത്ഥം 36 mm (ഈ ക്യാമറയിൽ) equivalent to 360 mm (ഒരു ഫുൾ ഫ്രെയിം ക്യാമറയിലേതിന്) എന്നാണ്.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">ലെന്സുകളുടെ വലിപ്പവും, പ്രതിബിംബങ്ങളും</span></strong><br />
<br />
ലെന്സുകളുടെ പൊതു സ്വഭാവമനുസരിച്ച്,<br />
<br />
(1) വ്യാസം കൂടിയ ലെന്സുകള് വലിപ്പം കൂടിയ പ്രതിബിംബങ്ങള് ഉണ്ടാക്കുന്നു. വ്യാസം കുറവുള്ളവ ചെറിയ പ്രതിബിംബങ്ങളും.<br />
<br />
(2) വ്യാസം കൂടിയ ലെന്സുകളുടെ ഫോക്കല് ദൂരം കൂടുതലായിരിക്കും. തന്മൂലം അവ ഉപയോഗിച്ചുണ്ടാക്കുന്ന ടെലി (സൂം) ലെന്സുകളുടെ നീളവും കൂടുതലായിരിക്കും.<br />
<br />
(3) കനം കൂടിയ ലെന്സുകളുടെ ഫോക്കല് ദൂരം, അതേ വ്യാസത്തിലുള്ള കനം കുറഞ്ഞ ഒരു ലെന്സിനേക്കാള് കുറവായിരിക്കും. ഈ പ്രത്യേകതകാരണം ചെറിയ ക്യാമറകള്ക്ക് അവ അനുയോജ്യമാണ്.<br />
<br />
<em>* ഫോക്കല് ദൂരം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാകാത്തവര് പാഠം രണ്ട് വായിച്ചുനോക്കുക.</em><br />
<br />
(4) വലിയ സെന്സറുകളില് അനുയോജ്യമായ വലിപ്പത്തില് പ്രതിബിംബങ്ങളുണ്ടാക്കാന്, അവയക്കനുയോജ്യമായ വലിയ ലെന്സുകളും വേണം. അതുപോലെ തീരെ ചെറിയ സെന്സറുകളില് (ഉദാ. പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകള്, മൊബൈല് ഫോണ് ക്യാമറകള് തുടങ്ങീയവ) അനുയോജ്യമായ പ്രതിബിംബങ്ങളുണ്ടാക്കാന് തീരെ കുഞ്ഞന് ലെന്സുകള് മതിയാവും.<br />
<br />
(5) ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തിന്റെ വീക്ഷണകോണ്, ലെന്സ് സെന്സറില് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വീക്ഷണകോണിന് ആനുപാതികമാണ്. അതായത്, വലിയ ഒരു ലെന്സ്, വലിയ ഒരു സെന്സറില് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന വീക്ഷണകോണ് ഫലത്തില് ലഭിക്കുവാന് ചെറിയ ഒരു ലെന്സിനോടൊപ്പം അതിനനുയോജ്യമായ ചെറിയ സെന്സര് ഉപയോഗിച്ചാല് മതി. മനസ്സിലാവാന് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടൊ? താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ഡയഗ്രം നോക്കൂ. (ക്ലിക്ക് ചെയ്തു വലുതാക്കി നോക്കണേ)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaJ8qP0TjPbv3tFgqSEgwuCUPtFKrvQQ281JjRutDb56WaJYi-bvpi3PM3jQraAnispuoXYFN7tiStukFuRv3s7UG93BnwSzgZG1LW-WtYOQk8dqha3mFtbjXYH88EaEEqHNCgvV1QZlw/s1600-h/object_lense_sensor.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5191959337868647458" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaJ8qP0TjPbv3tFgqSEgwuCUPtFKrvQQ281JjRutDb56WaJYi-bvpi3PM3jQraAnispuoXYFN7tiStukFuRv3s7UG93BnwSzgZG1LW-WtYOQk8dqha3mFtbjXYH88EaEEqHNCgvV1QZlw/s400/object_lense_sensor.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഈ രണ്ടു ഉദാഹരണങ്ങളിലേയും ചിത്രങ്ങള് ഒരേ വലിപ്പത്തില് പ്രിന്റ് ചെയ്താല്, രണ്ടിലേയും ഇമേജ് സൈസ് ഒരുപോലെയായിരിക്കും. കാരണം സെന്സര് വലുതായാലും ചെറുതായാലും, അതിന്റെ വലിപ്പത്തിനാനുപാതികമായി അതില് വീണ ഇമേജിന്റെ ആകെ വലിപ്പം ആണല്ലോ ഇമേജ് ഫയലില് (ഡിജിറ്റല് ഫോട്ടോയില്) ലഭിക്കുക. സ്വാഭാവികമായും ഈ ചിത്രങ്ങളെ ഒരേ സൈസില് പ്രിന്റ് ചെയ്യുമ്പോഴും അതെ റിസല്ട്ട് കിട്ടും.<br />
<br />
<br />
ഇത്രയും കാര്യങ്ങളില്നിന്നും എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു പോക്കറ്റ് സൈസ് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയുടെ ലെന്സുകള് വളരെ ചെറുതായി കാണപ്പെടുന്നതെന്നും, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു SLR ക്യാമറയുടെ ലെന്സുകള് വലിപ്പമുള്ളതായും, അവയുടെ സൂം ലെന്സുകള് പുട്ടികുറ്റിമാതിരി നീളമുള്ളതായും ഇരിക്കുന്നത് എന്നു ആലോചിച്ചു നോക്കൂ.<br />
<br />
<br />
സൂം ലെന്സുകളുടെ പിന്നാമ്പുറകഥകള് ഇത്രയൊക്കെയേ ഉള്ളൂ. എങ്കിലും അവ ഉപയോഗിച്ച് എടുക്കുന്ന ഫോട്ടോകളുടെ ക്വാളിറ്റി വളരെയേറെ ഘടകങ്ങളെ ആശ്രയച്ചിരിക്കുന്നു. പ്രധാനമായും,<br />
<br />
(1) ലെന്സ് നിര്മ്മാണത്തിനുപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഗ്ലാസിന്റെ ഗുണം.<br />
<br />
(2) ലെന്സിന്റെ വലിപ്പം - വലിയ ലെന്സുകള് കൂടുതല് പ്രകാശം ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടത്തിവിടും. വളരെ ദൂരെയിരിക്കുന്ന ഒരു പക്ഷിയെ സങ്കല്പ്പിക്കുക. അത്രയും ഏരിയയിലെ മാത്രം ലൈറ്റ് സൂം ചെയ്ത് ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടത്തിവിടുമ്പോള് അത് പരമാവധി അളവില് ലഭിച്ചുവെങ്കില്മാത്രമേ ചിത്രം തെളിമയുള്ളതാവൂ. ചെറിയ ലെന്സുകള്ക്ക് ഇതിനാവില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് ചെറിയ ക്യാമറകളുടെ ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം ഒരു പരിധിവരെ നിര്ത്തിയിരിക്കുന്നതും.<br />
<br />
(3) സൂം കൂടും തോറും ഇമേജ് സ്റ്റെബിലൈസേഷന് ആവശ്യമായി വരും. അല്ലെങ്കില് ചിത്രം ഷേക്കാവും. ഒന്നുകില് ക്യാമറകളില്ത്തന്നെയുള്ള ഇമേജ് സ്റ്റെബിലൈസേഷന് ഉപയോഗപ്പെടുത്താം. അല്ലെങ്കില് ട്രൈപ്പോഡ് ഉപയോഗിക്കാം. പ്രൊഫഷന്ല് സൂം ലെന്സുകളിലും ടെലി ലെന്സുകളിലും ഓപ്റ്റിക്കല് സ്റ്റെബിലൈസര് എന്ന സങ്കേതം ഉണ്ട്.<br />
<br />
<br />
============================<br />
<br />
ഈ പോസ്റ്റില് പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്ക്ക് അല്പം കട്ടി കൂടിപ്പോയി എന്നറിയാ. അതിനാല്, ഇത്രയും നീട്ടിപ്പരത്തി പറഞ്ഞതിന്റെ സംഗ്രഹം പറയാം:<br />
<br />
<strong><span style="font-size:130%;">ചുരുക്കത്തില്:</span></strong><br />
<br />
1. ക്യാമറയ്ക്കുമുന്നിലുള്ള ഒരു വസ്തുവിനെ ഫോക്കസ് ചെയ്യുക എന്നുവച്ചാല്, ആ വസ്തുവിന്റെ വ്യക്തമായ ഒരു പ്രതിബിംബം ഒരുകൂട്ടം ലെന്സുകളുടെ സഹായത്തോടെ സെന്സറിലേക്ക് (അതോടോപ്പം വ്യൂഫൈന്ററിലും) കൊണ്ടുവരുക എന്നാണ്. സൂം എന്നു പറയുന്നത്, ഇങ്ങനെ വീഴുന്ന പ്രതിബിംബത്തിന്റെ വലിപ്പം സെന്സറിന്റെ വലിപ്പത്തിന് ആനുപാതികമായി കൂട്ടുകയോ കുറയ്ക്കുകയോ ചെയ്യുക എന്നതാണ്.<br />
<br />
2. ഒരുകൂട്ടം ലെന്സുകളുടെ സഹായത്തോടെ, അകലെയുള്ള ഒരു വസ്തുവിന്റെ magnified പ്രതിബിംബം ഉണ്ടാക്കി അതിനെ ഒരു ക്യാമറയുടെ സെന്സറിലോ ഫിലിമിലോ പതിപ്പിച്ചെടുക്കുന്ന സാങ്കേതിക വിദ്യയാണ് ഓപ്റ്റിക്കല് സൂം. ഇങ്ങനെയുണ്ടാക്കുന്ന ഇമേജ് യഥാര്ത്ഥമായിരിക്കും. അതിനാല് ഇമേജ് ക്വാളിറ്റി ഒട്ടും നഷ്ടമാവുന്നില്ല.<br />
<br />
3. ഒരു ഡിജിറ്റല് സെന്സറില് വീഴുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ, ഡിജിറ്റല് മാഗ്നിഫിക്കേഷനിലൂടെ വലുതാക്കുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യയാണ് ഡിജിറ്റല് സൂം. ഇതില് യഥാര്ത്ഥമായി രൂപീകൃതമാകുന്ന ഒരു പ്രതിബിംബത്തെ ഡിജിറ്റല് സാങ്കേതങ്ങളിലൂടെ പിക്സലുകളുടെ എണ്ണം കൂട്ടി വലുതാക്കുകയാണു ചെയ്യുന്നത്. ഇങ്ങനെയുണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്ന ഇമേജ് യഥാര്ഥമല്ല. അതിനാല് ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോള് ഇമേജ് ക്വാളിറ്റി ഒരു പരിധിവരെ നഷ്ടമാവുന്നു.<br />
<br />
4. ഓപ്റ്റിക്കല് സൂമിന്റെ മാഗ്നിഫിക്കേഷന്, ലെന്സുകളുടെ ഫോക്കല് ദൂരത്തിനും, ആ ലെന്സുകളുണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബം വീഴുന്ന സെന്സറിന്റെ സൈസിനും ആപേക്ഷികവും, ആനുപാതികവുമാണ്. <br />
<br />
<br />
<span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:130%;">സൂം ലെന്സുകളെപ്പറ്റിയുള്ള വിശദമായ വായനയ്ക്ക് വിക്കിപീഡിയയുടെ </span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Zoom_lens"><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:130%;">ഈ പേജ് നോക്കുക</span></a><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:130%;">.</span><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-71437892835397175272008-03-19T00:24:00.010+04:002010-04-15T06:32:39.275+04:00പാഠം 10 : ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസുംNoise എന്ന വാക്ക് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കുന്ന എല്ലാവര്ക്കും അത്ര പരിചയമുണ്ടാവാനിടയില്ലെങ്കിലും, ISO സെറ്റിംഗ് എന്ന് കേള്ക്കാത്തവര് ഉണ്ടാവില്ല. എന്നാല്, പേരു കേട്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും ധാരാളം കണ്ടിട്ടുണ്ടാവാനിടയുള്ള ഒന്നാണ് ഈ നോയിസ്. വെളിച്ചം തീരെ കുറവുള്ള അവസരങ്ങളിലും, രാത്രിയില് ഫ്ലാഷില്ലാതെ എടുത്ത ചിത്രങ്ങളിലും മറ്റും ചുവപ്പും നീലയും പച്ചയും നിറമുള്ള വളരെ ചെറിയ കള്ളികള് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതുകണ്ടിട്ടില്ലേ? ആകെയൊരു മൊരിച്ചില് പോലെ. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം വലുതാക്കിക്കണ്ടാല് നോയിസ് വ്യക്തമായിക്കാണാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcrpns3_zLeWSK-ZFQ4gZIoEnam75R0v-amnuelcXNspg2YHSLNJc2W1P0s5_Qx1-g0d5g7Pf1NaPvS1zMMSdFc7FkYSfRqPuSK43-W8oKNI11DslBw1BVKiDxpqFuA0tDEiSYWkSK5XY/s1600-h/Noise.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179360338447252882" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcrpns3_zLeWSK-ZFQ4gZIoEnam75R0v-amnuelcXNspg2YHSLNJc2W1P0s5_Qx1-g0d5g7Pf1NaPvS1zMMSdFc7FkYSfRqPuSK43-W8oKNI11DslBw1BVKiDxpqFuA0tDEiSYWkSK5XY/s400/Noise.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
മൊബൈല് ഫോണ് ക്യാമറകളുടെ ചിത്രങ്ങളിലും, പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളുടെ ചിത്രങ്ങളിലും ഇത് കൂടുതലായി കാണാം, പ്രത്യേകിച്ച് ISO 400 നു മുകളില് എടുത്ത ചിത്രങ്ങളില് നോയിസ് ശല്യം കൂടുതലാണ്. ഡിജിറ്റല് SLR ക്യാമറകളില് ഇവ കുറവാണ് എന്നുതന്നെപറയാം, വളരെ ഉയര്ന്ന (ISO 1600 നും മുകളില്) സെറ്റിംഗുകളില് കുറെയൊക്കെ കാണാമെങ്കിലും. ഇങ്ങനെ ഡിജിറ്റല് ചിത്രങ്ങളില് ഉണ്ടാകുന്ന അനാവശ്യ വര്ണ്ണബിന്ദുക്കളെയാണ് ഡിജിറ്റല് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് നോയിസ് (noise) എന്നു പറയുന്നത്. ഇത്രയും പറഞ്ഞതില് നിന്ന് ചിലരെങ്കിലും ഒരുകാര്യം ഊഹിച്ചുകാണും, ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസും തമ്മില് എന്തോ ബന്ധമുണ്ട് എന്ന വസ്തുത.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcslc-iaD2VUp6U9qpGSU1ZGMmDBqbJEdVc_l2cgLIj97j5Lzdp2hKTjm7ZRBBIP6kWlHSJAaHNFoNSqiXAohac3nHWmHR4Cja4W2-ASyMZecHNlgSDCbOy23dwHr3dXQbujmLdS6etRk/s1600-h/Noise2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179366295566892498" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcslc-iaD2VUp6U9qpGSU1ZGMmDBqbJEdVc_l2cgLIj97j5Lzdp2hKTjm7ZRBBIP6kWlHSJAaHNFoNSqiXAohac3nHWmHR4Cja4W2-ASyMZecHNlgSDCbOy23dwHr3dXQbujmLdS6etRk/s400/Noise2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അതിനെപ്പറ്റി ചര്ച്ച ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഫിലിമിന്റെ ISO നമ്പര് എന്നാല് എന്താണ് എന്നറിഞ്ഞിരിക്കണം. ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഫിലിം എന്നാല് പ്രകാശം അതില് പതിക്കുമ്പോള് രാസപ്രവര്ത്തനങ്ങള് നടക്കുന്ന ഒരു വസ്തു ലേപനം ചെയ്ത സുതാര്യമായ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് ഫിലിം ആണെന്നറിയാമല്ലോ. സില്വര്, ജെലാറ്റിന്, നൈട്രിക് ആസിഡ് എന്നീ രാസവസ്തുക്കള് സെല്ലുലോസ് അനുയോജ്യമായ ഒരു ലായക (solvent) ത്തില് ചേര്ത്തുണ്ടാക്കിയ ഡോപ്പ് (dope) എന്ന ലായനിയില് ലയിപ്പിച്ചാണ് ഫിലിമില് ലേപനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. (കൂടുതല് വായനയ്ക്ക് താല്പര്യമുള്ളവര് <a href="http://www.madehow.com/Volume-2/Photographic-Film.html">ഇവിടെ നോക്കുക</a>) ഈ രാസവസ്തുക്കളുടെ പ്രവര്ത്തനവേഗത ഫിലിമില് വീഴുന്ന ലൈറ്റിന്റെ അളവിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. ഈ പ്രതിപ്രവര്ത്തന വേഗത അല്ലെങ്കില് ഫിലിമിന്റെ പ്രകാശ സംവേദനക്ഷമത (light sensitivity) യാണ് ISO നമ്പറില്ക്കൂടി പറയുന്നത്.<br />
<br />
<br />
ഇതൊരു സാര്വ്വത്രിക (standardized or universal) നമ്പറായിരിക്കും. അതായത്, കൊഡാക് കമ്പനിയുണ്ടാക്കുന്ന ISO 100 ഫിലിമും, ഫ്യുജിയുണ്ടാക്കുന്ന ISO 100 ഫിലിമും, കോണിക്ക കമ്പനിയുണ്ടാക്കുന്ന ISO 100 ഫിലിമും ഒരേവേഗതയില്, ഒരേയളവില് ലൈറ്റുമായി പ്രതിപ്രവര്ത്തിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് നിര്മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്നു സാരം. ടെക്നോളജിയില് ചില്ലറ മാറ്റങ്ങള് ഉണ്ടായേക്കാമെങ്കിലും ISO സ്പീഡ് ഒന്നുപോലെയായെങ്കിലേ ഏതു ക്യാമറകളിലും ഒരു പോലെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളില് അവ ഉപയോഗിക്കാനാവൂ. ഇതുപോലെ ഫിലിമുകള് മറ്റു ISO സ്പീഡുകളിലും ലഭ്യമാണ് ISO 50, 200, 400, 800 എന്നിങ്ങനെ. വലിയ അക്കങ്ങള് കൂടുതല് വേഗതയില്, (അഥവാ കുറഞ്ഞ പ്രകാശത്തില്)ിലിം പ്രകാശവുമായി പ്രവര്ത്തിക്കും എന്നു സൂചിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഇനി ഒരു സാങ്കല്പ്പിക ഉദാഹരണം പരിശോധിക്കാം. സന്ധ്യാസമയം. ഒരു വീടിന്റെ വരാന്തയില് ഒരു നിലവിളക്ക് കത്തിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന ചിത്രം ഒരു മാനുവല് ഫിലിം ക്യാമറയില് എടുക്കുന്നു എന്നു സങ്കല്പ്പിക്കുക. അപ്പര്ചര് f/2.2 എന്ന സെറ്റിംഗില് തുറന്നു വച്ചു. ISO 100 എന്ന സെന്സിറ്റിവിറ്റിയുള്ള ഫിലിം ആണ് ക്യാമറയിലുള്ളത്. ഈ ഫിലിമില് ഈ രംഗം പകര്ത്താന് അഞ്ചു സെക്കന്റ് ക്യാമറയുടെ ഷട്ടര് തുറന്നു വയ്ക്കണം എന്നിരിക്കട്ടെ. അതിനുപകരം, ISO 200 ഉപയോഗിച്ചാല് അതേ രംഗം അതേപടി 2.5 സെക്കന്റില് പകര്ത്താം. അതേസ്ഥാനത്ത് ISO 400 ഫിലിം ഉപയോഗിച്ചാല് ഒരു സെക്കന്റ് മാത്രം ഷട്ടര് തുറന്നാല് മതി (ഇതൊക്കെയും ഉദാഹരണങ്ങള് മാത്രമാണ് യഥാര്ത്ഥ നമ്പറുകളല്ല). ഇതില്നിന്നും മനസ്സിലാക്കാവുന്ന കാര്യം, ISO നമ്പര് കൂടുംതോറും ഫിലിമിന് പ്രകാശത്തോടുള്ള സംവേദനക്ഷമത കൂടുന്നു, അതിനാല് ക്യാമറയുടെ ഷട്ടര് കുറച്ചുസമയത്തേക് മാത്രം തുറന്നാല് മതി എന്നതാണ്. മറ്റൊരുവിധത്തില് പറഞ്ഞാല് കുറഞ്ഞ പ്രകാശത്തിലുള്ള രംഗങ്ങളെ കൂടുതല് വ്യക്തമായി ഫിലിമിലാക്കാന് കൂടിയ ISO നമ്പറുള്ള ഫിലിം ഉപയോഗിച്ചാല് മതി എന്നു ചുരുക്കം. മാത്രവുമല്ല, കൂടിയ ഷട്ടര് സ്പീഡുകള്, ചെറിയ അപ്പര്ചര് സെറ്റിംഗുകള് തുടങ്ങിയവയുടെ മെച്ചങ്ങളും (ഇതെന്തൊക്കെയാണെന്ന് പുറകാലെയുള്ള പോസ്റ്റുകളില് പറയാം) ഇങ്ങനെ ISO മാറ്റുന്നതു വഴി ലഭിക്കും.<br />
<br />
<br />
ഇതുവരെ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയില് എങ്ങനെ പ്രായോഗികമാക്കാം എന്ന് അടുത്തതായി നോക്കാം. ഫിലിം ക്യാമറയിലെ ഫിലിം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങള് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയില് ഒരു സെന്സറാണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് മുന് പോസ്റ്റുകളില് കണ്ടുവല്ലോ. ഫിലിമിനെപ്പോലെതന്നെ പ്രകാശസംവേദനക്ഷമതയുള്ള ഒരു പ്രതലമാണ് സെന്സര്. ഫിലിമില് ഓരോ ഫ്രെയിമിനും ഫിലിമിന്റെ ഒരു ഭാഗം (നെഗറ്റീവുകള്) വേണ്ടിവരുമ്പോള്, സെന്സറില് വീഴുന്ന ചിത്രത്തെ ക്യാമറയുടെ മെമ്മറിയിലേക്ക് മാറ്റിയിട്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും ഉപയോഗിക്കാം (അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയില് നമുക്ക് പിശുക്കൊന്നും കൂടാതെ ഇഷ്ടംപോലെ ചിത്രങ്ങള് എടുത്തിട്ട് വേണ്ടാത്തത് ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാനൊക്കുന്നത്. ഫിലിമിലാണെങ്കില് അതു പറ്റുമോ!)<br />
<br />
<br />
പ്രകാശം കുറവുള്ള അവസരത്തില് കൂടുതല് ISO നമ്പറുള്ള ഫിലിം ഉപയോഗിച്ചതുപോലെ ഇവിടെ സെന്സര് കൂടെക്കൂടെ മാറ്റിവയ്ക്കാന് സാധിക്കുമോ? ഇല്ല. പിന്നെന്തുചെയ്യും? നിലവിലുള്ള സെന്സറില് നിന്നു വരുന്ന സിഗ്നലുകളെ ഒന്നു ശക്തീകരിച്ചാലോ (amplify)? ഐഡിയ കൊള്ളാം, അല്ലേ?. അതുകൊണ്ടാണ് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയിലെ ISO സെറ്റിംഗുകളെ പല ക്യാമറനിര്മാതാക്കളും sensitivity എന്നു നാമകരണം ചെയ്യുന്നത്. ISO നമ്പറുകള് കൂട്ടുമ്പോള് ഫിലിമില് കിട്ടുന്ന പ്രയോജനം കിട്ടാന് ഇവിടെ സെന്സറിന്റെ സെന്സിറ്റിവിറ്റി കൂട്ടുകയാണു ചെയ്യുന്നത്. ഒരല്പ്പം തെറ്റിദ്ധാരണയ്ക്കു വിഷയമായേക്കാവുന്ന ഒരു പ്രയോഗമാണ് ഇവിടെ സെന്സിറ്റിവിറ്റി അഥവാ സംവേദനക്ഷമത കൂട്ടുക എന്നു പറയുന്നത്.<br />
<br />
<br />
ഓരോ സെന്സറിനും അതിനു സ്വതവേയുള്ള ഒരു സെന്സിറ്റിവിറ്റിയുണ്ട്. ഇതിനെ native sensitivity അഥവാ സഹജസംവേദനക്ഷമത എന്നു വിളിക്കാം. ഈ സഹജസംവേദനക്ഷമത കൂട്ടുകയല്ല ISO സെറ്റിംഗ് കൂട്ടുമ്പോള് നാം ചെയ്യുന്നത്. പകരം, സെന്സര് അതിന്റെ native sensitivity യില് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത സിഗ്നലുകളെ ഡിജിറ്റല് ഡേറ്റയാക്കിമാറ്റുന്നതിനു മുന്പ് ഒരു ആംപ്ലിഫയര് ഉപയോഗിച്ച് അല്പ്പം ശക്തീകരിക്കുകയാണ് ഇവിടെ ചെയ്യുന്നത്. ശ്രദ്ധിക്കുക, സെന്സര് ഉണ്ടാക്കിയ സിഗ്നലുകളെ ആവര്ദ്ധിതമാക്കുകയേ ഇവിടെ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ, അല്ലാതെ സെന്സര് സിഗ്നലുകളുടെ ഗുണം (quality) വര്ദ്ധിപ്പിക്കുന്നില്ല. എങ്ങനെയാണ് ഒരു ഡിജിറ്റല് സെന്സറില് നിന്നു വരുന്ന സിഗ്നലുകളെ ആംപ്ലിഫൈ ചെയ്യുന്നത്? ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടോ? നോക്കാം.<br />
<br />
<br />
ആംപ്ലിഫയര് എന്നു കേള്ക്കുമ്പോള് നമ്മുടെയെല്ലാം മനസ്സില് കടന്നുവരുന്ന ഒരു ചിത്രമുണ്ട്. സൗണ്ട് സിസ്റ്റം (നാട്ടിലെ മൈക്ക് സെറ്റ്!) ഓപ്പറേറ്റര്മാരുടെ കൈയ്യിലുള്ള കറുത്തപെട്ടി. ഒരു മൈക്രൊഫോണില്ക്കൂടി ഒരാള് സംസാരിക്കുമ്പോള് ഉണ്ടാവുന്ന ചെറിയ വൈദ്യുത തരംഗത്തെ ഈ ആംപ്ലിഫയര് ശക്തീകരിച്ച് വിടുമ്പോഴാണ് ഒരു സ്പീക്കറില്ക്കൂടി നമുക്ക് കേള്ക്കാന് സാധിക്കുന്നത്. ഇതുപോലെയുള്ള സൗണ്ട് സിഗ്നല് ആംപ്ലിഫയറുകള് റേഡിയോവിലും, ടേപ്പ് റിക്കോര്ഡറുകളിലും ഒക്കെയുണ്ട്. അനലോഗ് സിഗ്നലുകളെയാണ് ആംപ്ലിഫയറുകള് ആവര്ദ്ധിതമാക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ അനലോഗ് സിഗ്നലുകളെ കൂടുതല് കൂടുതല് ആംപ്ലിഫൈ ചെയ്യുന്തോറും വേറൊരു പ്രശ്നം ഉടലെടുക്കുന്നു. നോയിസ് (noise) എന്നൊരു പ്രശ്നം അതോടൊപ്പം ഉടലെടുക്കുന്നു! ശബ്ദം എന്ന അര്ത്ഥത്തിലല്ല ഇവിടെ നോയിസ് എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നത്; നമുക്ക് ആവശ്യമില്ലാത്ത സിഗ്നല് എന്നാണ് നോയിസിന്റെ അര്ത്ഥം. എന്താണു നോയിസ് ?<br />
<br />
<br />
<strong>നോയിസ്:</strong><br />
<br />
എല്ലാ ഇലക്ട്രിക് സര്ക്യൂട്ടുകളുടേയും സ്വതസിദ്ധമായ ഒരു പ്രത്യേകതയാണ് അടിസ്ഥാനനോയിസ് (base noise) എന്നത്. Base noise ഇല്ലാത്ത ഒരു ഇലക്ട്രിക് സര്ക്യൂട്ടറി ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുക അസാദ്ധ്യം തന്നെ. അപ്പോള്, base noise ഏറ്റവും കുറച്ചുണ്ടാകക്കുന്ന സര്ക്യൂട്ട് ഉണ്ടാക്കുക എന്നതേ ചെയ്യാനാവൂ. ഒരു ടേപ്പ് റിക്കോര്ഡറില് blank tape പ്രവര്ത്തിപ്പിക്കുന്നു എന്നിരിക്കട്ടെ. ആ ടേപ്പില് സ്വതവേതന്നെ ഒരു ചെറിയ മൂളല് (hissing) ഉണ്ട്. വോളിയം കൂട്ടിയാല് ഇത് കേള്ക്കാവുന്നതാണ്. ഇതാണ് ബേസ് നോയിസ്. അ ടേപ്പില് ഒരു പാട്ടു റിക്കോര്ഡ് ചെയ്തു എന്നു വയ്ക്കുക. ആദ്യമുണ്ടാ ബേസ് നോയിസ് അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്. പക്ഷേ അതിനേക്കാള് ശക്തിയേറിയ ഒരു സിഗ്നനിലാണ് നാം പാട്ട് റിക്കോര്ഡ് ചെയൂന്നത്. അതിനാല് സാധാരണ വോളിയത്തില് കേള്ക്കുമ്പോള് നാം പാട്ടുമാത്രമേ കേള്ക്കുന്നുള്ളൂ, അല്ലെങ്കില് ബേസ് നോയിസ് ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ പോകുന്നു. ഇനി ഫുള് വോളിയത്തില് ഈ ടേപ്പ് പാടിച്ചാലോ. നോയിസും പശ്ചാത്തലത്തില് കേള്ക്കാം. ഒരു പരിധികഴിഞ്ഞാല് നല്ല സിഗ്നലുകള് തന്നെ (പാട്ട്) പതറുന്നു.<br />
<br />
ഇവിടെ വോളിയം കൂട്ടുമ്പോള് നാംചെയ്യുന്നത് ടേപ്പ് റിക്കോര്ഡറിലെ ശബ്ദ സിഗ്നലുകളെ വീണ്ടും വീണ്ടും ആംപ്ലീഫൈ ചെയ്യുകയാണ്. ഇതുകൂടാതെ പുറമേനിന്നും നോയിസുകള് ശബ്ദസിഗ്നലുകളില് കടന്നുകൂടാം. ഉദാഹരണം, റേഡിയോ കേള്ക്കുന്നവര്ക്കറിയാം, ചിലപ്പോഴൊക്കെ സിഗ്നല് ദുര്ബലമാകുന്ന അവസരങ്ങളില് പൊട്ടലും ചീറ്റലുമൊക്കെ റേഡിയോയില് നിന്നും വരുന്നത്. നമ്മള് ഒരു ഇഷ്ടഗാനം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് ഇങ്ങനെ സിഗ്നല് ദുര്ബലമായതെന്നു കരുതുക. അപ്പോള് വോളിയം കൂട്ടിയാല് എന്താവും സ്ഥിതി? പാട്ടിനോടൊപ്പം പൊട്ടലും ചീറ്റലും ആംപ്ലിഫൈ ചെയ്യപ്പെടുന്നു. അതായത് ആംപ്ലിഫയര് നമുക്കു വേണ്ട സിഗ്നലുകളേയും വേണ്ടാത്ത സിഗ്നലുകളേയും ഒരേപോലെ, ഒരേയളവിലാണ് ആംപ്ലിഫൈ ചെയ്യുക.<br />
<br />
<br />
ഇനി ഡിജിറ്റല് സെന്സറിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാം. ഡിജിറ്റല് ചിത്രങ്ങളോരോന്നും, ക്യാമറയുടെ സെന്സറില് നിന്നു വരുന്ന വൈദ്യുത സിഗ്നലുകളില്നിന്നും രൂപപ്പെടുത്തുന്നതാണെന്ന് ഇതിനുമുമ്പുള്ള പോസ്റ്റുകളില്നിന്നും മനസ്സിലായല്ലോ? ഈ വൈദ്യുത സിഗ്നലുകളില്, നമുക്കാവശ്യമില്ലാത്ത സിഗ്നലുകളാണ് നോയിസ്. നോയിസ് കൂടുതലായാല് ചിത്രങ്ങള് കാഴ്ചയ്ക്ക് അരോചകമായിത്തോന്നും. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന CCD sensor ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsINcF_hVaPAjiEjPpF5F7dVvrQEAIPrCl2aXvg-SSl5L-rK7GV70rvkpwKrYo_KyWzTRkusrLJAsoaS7oGLBNX5e7HIeX53jslfpnGigcsOoMcfAcFYczQ6JlVaPqQX07u3p7jBfyb4/s1600-h/CCD+schematic+2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179362357081882018" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsINcF_hVaPAjiEjPpF5F7dVvrQEAIPrCl2aXvg-SSl5L-rK7GV70rvkpwKrYo_KyWzTRkusrLJAsoaS7oGLBNX5e7HIeX53jslfpnGigcsOoMcfAcFYczQ6JlVaPqQX07u3p7jBfyb4/s400/CCD+schematic+2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സെന്സറിലെ പിക്സലുകളോരോന്നും നിരനിരയായി അടുക്കിയിരിക്കുകയാണെന്നും, പിക്സലുകളോരോന്നും ഒരോ ഇലക്ട്രോണ് നിര്മാണ കേന്ദ്രമാണെന്നും നാം മുന്പോസ്റ്റുകളിനിന്ന് മനസ്സിലാക്കി. ഈ പിക്സലുകളുടെ നിരയും ഒരു ചെറിയ ഇലക്ട്രിക് സര്ക്യൂട്ട് തന്നെയാണ്. നാം ഒരു ചിത്രം എടുക്കുമ്പോള്, ഒരു നിശ്ചിത അളവില് പ്രകാശം സെന്സറിലെ പിക്സലുകളിലേക്ക് പതിക്കുകയും, അതിന് ആനുപാതികമായ രീതിയില് ഒരു അനലോഗ് വൈദ്യുത സിഗ്നല് രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ((ഇവിടെ വൈദ്യുത സിഗ്നലുകള് ശബ്ദമായല്ല, ഡിജിറ്റല് ചിത്രമായാണ് മാറുന്നത് എന്ന കാര്യം ഓര്ക്കുക). ഓരോ പിക്സലുകളിലും ഉണ്ടാക്കപ്പെടുന്ന വൈദ്യുത തരംഗങ്ങള് (സിഗ്നലുകള്) സെന്സറിന്റെ ഒരറ്റത്തു ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ആംപ്ലിഫയറില്ക്കൂടെ കടന്നുപോകുന്നു. ഈ അനലോഗ് സിഗ്നലിനെ ഒരു ആംപ്ലിഫയര് ക്യാമറയുടെ ISO സെറ്റിംഗിന് അനുസരിച്ച് കൂടുതല് മടങ്ങ് ശക്തിയുള്ളതാക്കി മാറ്റുന്നു. അതിനുശേഷം ഒരു അനലോഗ് - ഡിജിറ്റല് കണ്വേര്ട്ടറാണ് ഈ സിഗ്നലുകളെ ഡിജിറ്റല് രൂപരേഖയാക്കിമാറ്റുന്നത്.<br />
<br />
<br />
ഇവിടെ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് ആംപ്ലിഫയര് അതില്ക്കൂടി കടന്നുപോകുന്ന വൈദ്യുതിതരംഗങ്ങളിലേക്ക് സ്വന്തമായി ഒന്നും ചേര്ക്കുന്നില്ല എന്നതാണ്. അകത്തേക്ക് വരുന്ന സിഗ്നലുകളെ അതേപടി അത് ശക്തമാക്കുന്നു എന്നുമാത്രം. സെന്സറിലെ സര്ക്യൂട്ടറി എന്നു പറയുന്നത് നിരനിരയായിരിക്കുന്ന പിക്സലുകള്തന്നെയാണ്. അവയിലൂടെയാണ് ഈ വൈദ്യുത ചാര്ജ്ജ് ആംപ്ലിഫയര് വരെയെത്തുന്നത്. നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ ഈ സര്ക്യൂട്ടറിയിലും അതിന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ ഒരു ബേസ് നോയിസ് ഉണ്ട്. ഒരു ക്യാമറയുടെ ISO setting നാം മാറ്റുമ്പോള് യഥാര്ത്ഥത്തില് ചെയ്യുന്നത് ഈ ആംപ്ലിഫയറിന്റെ Gain അഥവാ സിഗ്നലിനെ ശക്തിയാക്കുന്നതിനുള്ള കഴിവ് വര്ദ്ധിപ്പിക്കുകയാണ്. അപ്പോള് സ്വാഭാവികമായും ഉയര്ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകളില്, സെന്സറില് വീണ സിഗ്നലുകള് മാത്രമല്ല, അതില് വേണ്ടാത്ത സിഗ്നലുകളും (ഇവിടെ base noise) ആവര്ദ്ധിതമാക്കപ്പെടുന്നു, പൊട്ടലും ചീറ്റലുമുള്ള റേഡിയോ പാട്ടുപോലെ.<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില് ഇത് ലളിതമായി ചിത്രീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു ഡിജിറ്റല് സെന്സറിന്റെ സഹജസംവേദനക്ഷമത (native sensitivity) ISO 100 നു തുല്യമാണെന്നിരിക്കട്ടെ. പച്ച നിറത്തിലുള്ള വൃത്തം സിഗ്നലിനേയും പിങ്കു നിറത്തിലുള്ള വൃത്തം Base noise നെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbBi7vy_kMlcLxj2ipgzgpxN9B0Hmj0Rg7pimmcEYg_nj5LLBtWvCV2AQXgVx_yTHces1aOP9o-1UTvN6AY7FFU5PlnokzDgCz_KPn3Ec_pidmpm2sUG1O6TVVegUAmF9xqmqRMBKZdt8/s1600-h/ISO+amplifications.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179363233255210418" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbBi7vy_kMlcLxj2ipgzgpxN9B0Hmj0Rg7pimmcEYg_nj5LLBtWvCV2AQXgVx_yTHces1aOP9o-1UTvN6AY7FFU5PlnokzDgCz_KPn3Ec_pidmpm2sUG1O6TVVegUAmF9xqmqRMBKZdt8/s400/ISO+amplifications.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ISO സെന്റിംഗുകള് കൂട്ടുമ്പോള് സംഭവിക്കുന്നതെന്താണെന്നു നോക്കൂ - സിഗ്നലിനോടൊപ്പം നോയിസും വര്ദ്ധിതമാക്കപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ഉയര്ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകളില് എടുത്ത ചിത്രങ്ങളില് നോയിസ് കാണപ്പെടുന്നത്.<br />
<br />
<br />
പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് ISO 400 നു മുകളിലും, entyr level SLR ക്യാമറകളില് ISO 1600 നു മുകളിലും നോയിസ് കാണപ്പെടുന്നു. പ്രൊഫഷനല് SLR ക്യാമറകളില് വളരെക്കൂടിയ ISO സെറ്റിംഗുകളില്പോലും നോയിസ് കാണപ്പെടാറില്ല. ഇതിനു തത്തുല്യമായ ഒരു പ്രതിഭാസം ഫിലിം ക്യാമറകളിലും ഉണ്ട്, ഉയര്ന്ന ISO ഫിലിമുകളില് - അതിനെ ഗ്രെയിന്സ് എന്നാണു വിളിക്കുന്നത്. ഇതു കൂടാതെ മറ്റൊരുവിധത്തിലുള്ള നോയിസും ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളില് കണ്ടുവരുന്നുണ്ട്. രണ്ടു സെക്കന്റിലും കൂടുതല് നീളമുള്ള എക്സ്പോഷറുകളില് ചില പിക്സലുകള് സ്വയം ചൂടാവുകയും അത് ഒരു ചുവന്ന മാര്ക്കായി ഫോട്ടോയില് കാണപ്പെടുകയും ചെയ്യും. <em>(വെയിലില് പാര്ക്കു ചെയ്തിരിക്കുന്ന അടച്ചിട്ട കാറുകളിലും മറ്റും ചൂടു വളരെ കൂടുമല്ലോ. അവയില് സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളില് നോയിസ് കൂടുതലായികാണപ്പെടുന്നു എന്ന് ഒരു ഫോറത്തില് വായിച്ചിരുന്നു. എത്രത്തോളം ഇതു ശരിയാണെന്നറീയില്ല. എങ്കിലും പിക്സലുകള് ചൂടായി ഉണ്ടാകുന്ന നോയിസില് ഇവപെടുത്താം എന്നു തോന്നുന്നു.)<br />
</em><br />
<strong>"മെഗാപിക്സല്" കൂടുംതോറും നോയിസും കൂടുന്നു എന്തുകൊണ്ട്?</strong><br />
<br />
പിക്സലുകളോടൊപ്പമുള്ള മെഗാ നമ്പര് കൂടും തോറും കുറഞ്ഞവെളിച്ചത്തില് എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളില് നോയിസും കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നു - പ്രത്യേകിച്ചു മൊബൈല് ഫോണുകളീലെ ക്യാമറകളിലും Point & shoot ക്യാമറകളിലും ഇതു കൂടുതലാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ് എന്നു പറയാമോ? സെന്സര് സൈസ് തന്നെയാണ് ഇവിടെ വില്ലന്. പിക്സലുകളുടെ എണ്ണമല്ല, സെന്സറിന്റെയും പിക്സലിന്റെയും വലിപ്പത്തിലാണ് ഡിജിറ്റല് ചിത്രങ്ങളുടെ ഗുണം തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന് പലയാവര്ത്തി ഇവിടെ പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. വീണ്ടും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു കാര്യമാണ് നോയിസും.<br />
<br />
<br />
നമുക്കു ഏറ്റവും പരിചയമുള്ള രണ്ടു സെന്സര് സൈസുകള് ഒന്നുകൂടിനോക്കാം. Point & shoot ക്യാമറകളില് സാധാരണമായ 1/2.5" സെന്സറും, ഡിജിറ്റല് SLR കളിലെ 1.8" സെന്സറും ആണ് ഈ ഉദാഹരണത്തില് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmEg6-3DhyefR47_vI6k5d_CJFKkJjcWwmybofRhz6AwQurqovosS9hS4oBjD2iRvjkICtk_bkiZyG9dlDyMNItR30Uw01Sv5PkJkMK2Zdki9SAMs8MlYBdkBkMij1LNfxOGvA3cDFnk4/s1600-h/two+sensor+types.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179364062183898562" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmEg6-3DhyefR47_vI6k5d_CJFKkJjcWwmybofRhz6AwQurqovosS9hS4oBjD2iRvjkICtk_bkiZyG9dlDyMNItR30Uw01Sv5PkJkMK2Zdki9SAMs8MlYBdkBkMij1LNfxOGvA3cDFnk4/s400/two+sensor+types.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
രണ്ടിലേയും പിക്സല് കൗണ്ട് 10 മെഗാപിക്സല് ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. ചിത്രത്തില് ഇടതു വശത്തുകാണുന്ന 1/2.5" സെന്സറില് 24.7 square mm ഏരിയയില് 2x2 മൈക്രാണ്സ് മാത്രം വലിപ്പമുള്ള പത്തുലക്ഷം പിക്സലുകളെ ചേര്ത്തടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. വലതു വശത്തുകാണുന്ന 1.8" സെന്സറിലെ കുറേക്കൂടി "വിശാലമായ" 372 square mm ഏരിയയില് 6x6 മൈക്രോണ്സ് വലിപ്പത്തിലുള്ള, കുറേക്കൂടി വലിയ പിക്സലുകള് നിരത്തിവച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഇവിടെ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുക 2x2 പിക്സലിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണം 4 square microns ഉം 6x6 പിക്സലിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണം 36 square microns ഉം ആണ്. സ്വാഭാവികമായും വലിപ്പമുള്ള ഒരു സെന്സറും അതിലെ വലിപ്പമുള്ള പിക്സലുകളും കൂടുതല് മെച്ചമായ റിസല്ട്ട് നല്കും. ഇതിനു കാരണം രണ്ടാണ്. (1) വലിയ സെന്സറില് പിക്സലുകളുടെ വലിപ്പം കൂടുതലായതിനാല് ഫോട്ടോ സൈറ്റുകളുടെ വലിപ്പവും അവ തമ്മിലുള്ള അകലവും കൂടുതലാണ്. അതിനാല് സര്ക്യൂട്ട് ലെവലില് ഉള്ള നോയിസ്, ഫോട്ടൊസൈറ്റിന്റെ വലിപ്പത്തെ അപേക്ഷിച്ച് കുറവായിരിക്കും(2) ഫോട്ടോസൈറ്റുകളുടെ വലിപ്പം കൂടുതലായതിനാല് അവയുടെ പ്രകാശസ്വീകരണശേഷി (light gathering capacity) കൂടുതലാണ്. അതിനാല് അവയുണ്ടാക്കുന്ന സിഗ്നലുകള് സ്വാഭാവികമായി വലിപ്പമുള്ളവയായിരിക്കും.<br />
<br />
<br />
ഒരു ഉദാഹരണം നോക്കാം. ഒരു ചെറിയ പോക്കറ്റ് സൈസ് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയുടെ സര്ക്യൂട്ട് ലെവല് നോയിസ് 0.1 വോള്ട്ട് ആണെന്നിരിക്കട്ടെ. ഈ സര്ക്യൂട്ട് എക്സ്പോഷര് സമയത്ത് 1 വോള്ട്ട് ശേഷിയിലുള്ള സിഗ്നല് ഉണ്ടാക്കുന്നു എന്നും വയ്ക്കുക. അപ്പോള് സിഗ്നലും നോയിസും തമ്മിലുള്ള അനുപാതം എത്ര? 10:1 അല്ലേ. ഇതേ സ്ഥാനത്ത് ഒരു ഡിജിറ്റല് SLR ന്റെ കാര്യം എടുക്കാം. പിക്സല് സൈസ് കൂടുതലായതിനാല് സര്ക്യൂട്ട് ലെവല് നോയിസ് 0.05 വോള്ട്ട് ആണെന്നു വയ്ക്കുക. വലിയ ഫോട്ടോസൈറ്റുകള് ആയതിനാല് ഈ സര്ക്യൂട്ട് ഉണ്ടാക്കുന്ന സിഗ്നല് 2 വോള്ട്ട് എന്നും കരുതുക. സിഗ്നല്, നോയിസ് അനുപാതം ഇവിടെ 40:1 ആണെന്നു കാണാം. അതിനാല്ത്തന്നെ ഈ SLR ചിത്രം കൂടുതല് noise free ആയിരിക്കും. (ഈ ഉദാഹരണത്തില് പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന നമ്പറുകള് ഉദാഹരണങ്ങള് മാത്രമാണ്).<br />
<br />
ഈ ഉദാഹരണങ്ങള് വ്യക്തമാക്കാനായി രണ്ടു ഫോട്ടോകള് താഴെകൊടുക്കുന്നു. ശ്രിലാല് അയച്ചുതന്ന ചിത്രങ്ങളാണിവ (നന്ദി ശ്രീലാല്). ആദ്യത്തെ ചിത്രം ഒരു 8 മെഗാപിക്സല് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയിലും, രണ്ടാമത്തേത് ഒരു 10 മെഗാപിക്സല് ഡിജിറ്റല് എസ്.എല്.ആര് ക്യാമറയിലും എടുത്തതാണ്. രണ്ടും ISO 800 സെറ്റിംഗില് എടുത്തിരിക്കുന്നു. ആദ്യത്തെ ചിത്രത്തില് നോയിസിന്റെ ആധിക്യം ശ്രദ്ധിക്കുക. (ചിത്രങ്ങളില് ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് വലുതായി കാണാം)<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVvzin8dre_Wx47fVbv6w26cc3431uUxtvuZONxjQg7CC2SqRanGOtqyHJwJfaRlvdfh9R8XGpdAbFQEje5cyDKFZpJ2MPUYZgwDpBKYLyk9ICZwOVlIWzS3CXoQGzedcVvKV7WFa77DI/s1600-h/8_MP_PandS+ISO_800+.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5180203463347049106" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVvzin8dre_Wx47fVbv6w26cc3431uUxtvuZONxjQg7CC2SqRanGOtqyHJwJfaRlvdfh9R8XGpdAbFQEje5cyDKFZpJ2MPUYZgwDpBKYLyk9ICZwOVlIWzS3CXoQGzedcVvKV7WFa77DI/s400/8_MP_PandS+ISO_800+.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9hE2pFV0l1Yeye94JIS1KDY_J6ilTwbG4eqEuJFQuYUcJKuU6L2RHAnjUl3E1GFrphG81BnGLduE-zhS3XL9CBxJXaoFYdBHJvSBguzfe-bgFyQyCrRnOHpz3vDStRsCLyaUZ-7fhnME/s1600-h/10_MP_DSLR_ISO_800.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5180203471936983714" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9hE2pFV0l1Yeye94JIS1KDY_J6ilTwbG4eqEuJFQuYUcJKuU6L2RHAnjUl3E1GFrphG81BnGLduE-zhS3XL9CBxJXaoFYdBHJvSBguzfe-bgFyQyCrRnOHpz3vDStRsCLyaUZ-7fhnME/s400/10_MP_DSLR_ISO_800.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong>നോയിസ് കുറയ്ക്കാന് എന്തുചെയ്യണം?</strong><br />
<br />
കുറഞ്ഞവെളിച്ചത്തില് ചിത്രങ്ങള് എടുക്കുമ്പോഴാണ്, ക്യാമറകള് ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി കൂടിയ ISO സെറ്റിംഗുകള് തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്. ലഭിക്കുന്ന ചിത്രത്തില് നോയിസ് വളരെ കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നുവെങ്കില്, ISO മാനുവലായി കുറയ്ക്കുവാന് ശ്രമിക്കാവുന്നതാണ്. അപ്പോള് ആനുപാതികമായി ഷട്ടര് സ്പീഡ് കുറഞ്ഞുവരും. അപ്പോള് ചിത്രം ഷേക്കാവാതിരിക്കാനായി ട്രൈപ്പോഡോ മറ്റു സപ്പോര്ട്ടുകള് എന്തെങ്കിലുമോ ഉപയോഗിക്കാം.<br />
<br />
<br />
ഡിജിറ്റല് SLR ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്ക് ചില ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് Auto-ISO എന്നൊരു ഓപ്ഷന് നല്കുന്നുണ്ട്. ഈ സെറ്റിംഗില് 200, 400, 800, 1600 എന്നിവകൂടാതെ ക്യാമറ സ്വയമായി ഈ നമ്പറുകള്ക്കിടയിലുള്ള അനുയോജ്യമായ ISO സെറ്റിംഗുകള് തെരഞ്ഞെടുത്തുകൊള്ളും.<br />
<br />
<br />
ഫോട്ടോഷോപ്പ് തുടങ്ങിയ സോഫ്റ്റ് വെയറുകള് നോയിസ് കുറയ്ക്കാനുള്ള ഓപ്ഷന് നല്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ ഈ "ശുചീകരണത്തിനിടയില്" ചിത്രത്തിന്റെ വ്യക്തത പലപ്പോഴും കുറഞ്ഞുപോകാം.ക്യാമറകള്ക്കുള്ളില്ത്തന്നെ നോയിസ് ക്ലീന് അപ്പ് സോഫ്റ്റ് വെയറുകള് ഉണ്ട്. ഇവയുടെ പ്രവര്ത്തനവും പലപ്പോഴും ചിത്രത്തിന്റെ മറ്റു ഡീറ്റയില്സ് നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടാവാന് സാധ്യതയുണ്ട്.<br />
<br />
കൂടുതല് വായനയ്ക്ക്:<br />
<br />
1. <a href="http://pcql.com/2007/03/10/iso-setting-in-digital-cameras/">ISO settings in digital cameras</a><br />
2. <a href="http://www.picturecode.com/noise.htm">Camera noise</a><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-84508811487988494352008-03-10T09:04:00.014+04:002010-04-15T06:32:56.457+04:00പാഠം 9 : അപ്പര്ച്ചറും ഷട്ടറും - മാനുവല് ഫോട്ടോഗ്രഫികഴിഞ്ഞ കുറേ പോസ്റ്റുകളിലായി നമ്മള് ക്യാമറയ്ക്കു പിന്നിലുള്ള തിയറിയാണ് ചര്ച്ചചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഈ പോസ്റ്റില് ഒരല്പ്പം പ്രാക്ടിക്കല് ആയാലോ? ഒരു ക്യാമറയില് മാനുവലായി (ക്യാമറയുടെ സഹായമില്ലാതെ, പൂര്ണ്ണമായും ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ നിയന്ത്രണത്തില്) എങ്ങനെ ഫോട്ടോയെടുക്കാം എന്നു നോക്കാം. ഫിലിം ക്യാമറകളുടെ യുഗത്തില്നിന്ന് ഓട്ടോമാറ്റിക് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളുടെ യുഗത്തിലെത്തിനില്ക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില്, എന്തിനാണ് മാനുവല് ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്നു പലരും ചിന്തിച്ചേക്കാം. ശരിയാണ്, പണ്ടൊക്കെ ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫര് ചെയ്തിരുന്ന ഫോക്കസിംഗ്, ലൈറ്റ് അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റുകള് എല്ലാം ഇന്നത്തെ ക്യാമറകള് തനിയെ ചെയ്യുന്നതിനാല് നമ്മുടെ ജോലി വളരെ ചുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. “പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് “ അല്ലെങ്കില് “എയിം ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ“ എന്ന പേരുതന്നെ അങ്ങനെയുണ്ടായതാണല്ലോ.<br />
<br />
ഈ അദ്ധ്യായത്തിനു പിന്നിലെ ഉദ്ദേശം, ഒരു ഫോട്ടോയെടുക്കുമ്പോള് ക്യാമറ ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനമായ മൂന്നു കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി ഒരു ഉള്ക്കാഴ്ച നല്കുക എന്നതാണ്. ഫോക്കസ് ചെയ്യുക, വെളിച്ചം അനുയോജ്യമായ രീതിയില് ക്രമീകരിക്കുക, അനുയോജ്യമായ ഒരു പ്രതലത്തില് ഫോട്ടോ പതിപ്പിക്കുക ഇവയാണ് അടിസ്ഥാനമായ മൂന്നു കാര്യങ്ങള്. ഇവയൊക്കെ മാനുവലായി സെറ്റ് ചെയ്യാന് പഠിച്ചിരുന്നാല്, നമ്മൂടെ ക്യാമറ ഓരോ സന്ദര്ഭങ്ങളിലും സ്വയം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങള് മനസ്സിലാക്കാന് എളുപ്പമായിരിക്കും.<br />
<br />
ഈ മൂന്നുകാര്യങ്ങളും മാനുവലായി ചെയ്യാന് സൌകര്യമുള്ളത് ഒരു SLR ക്യാമറയിലാണ്. (High end Point & shoot ക്യാമറകളില് ഇതിനുള്ള സൌകര്യങ്ങള് മെനു വഴി നല്കാറുണ്ട്, എന്നാലും SLR ന്റെ സൌകര്യങ്ങള് അവിടെയില്ല). ബാക്കിയെല്ലായിനം ഓട്ടോമാറ്റിക് ക്യാമറകളിലും ഇക്കാര്യങ്ങള് മുഴുവനായോ ഭാഗികമായോ ക്യാമറകള് സ്വയം ചെയ്യുന്നു. (ഒരു കാര്യം ഇവിടെ പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ, ഇന്ന് ലഭ്യമായ SLR ക്യാമറകളെല്ലാം തന്നെ പൂര്ണ്ണമായും മാനുവലായോ, പൂര്ണ്ണമായും ഓട്ടോമാറ്റിക്കായോ, സെമി-ഓട്ടോമാറ്റിക്കായോ ഉപയോഗിക്കുവാന് സ്വാതന്ത്ര്യം തരുന്നവയാണ്).<br />
<br />
വായനക്കാര് എല്ലാവരുടെയും കൈയ്യില് SLR ക്യാമറ ഉണ്ടാവാന് സാധ്യതയില്ലത്തതിനാല് വിക്കിപീഡിയയില് നിന്നും കടമെടുത്ത ഒരു പഴയ SLR ക്യാമറ ഞാന് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. പഴയ എന്നുപറയാന് കാരണം, പുതിയ ഡിജിറ്റല് SLR ക്യാമറകളിലെ കണ്ട്രോളുകളെല്ലാം ഇതില്നിന്നും വളരെ വ്യത്യസ്തമാണ് എന്നതിനാലാണ്) സ്വന്തമായി SLR Camera ഉള്ളവര്ക്ക് ഇതില് പറയുന്ന കാര്യങ്ങള് അറിവുള്ളതാവാം. <br />
<br />
ആദ്യമായി ഈ മാനുവല് ക്യാമറയെ ഒന്നടുത്ത് പരിചയപ്പെടാം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVOkbUYjAqfxykQANeSMP7OfNbdKKtsjV2WPwPtPgy10oVjbrYKEzB9v8cu2i55i2CGz0GeWz77tRGP3QMHOmhBW8V_hKI7_jEOSNNS7efLHNobTYKxs5e9MNCGjcuwJVcZE6H7-1WGp0/s1600-h/manual+camera.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175946238878891042" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVOkbUYjAqfxykQANeSMP7OfNbdKKtsjV2WPwPtPgy10oVjbrYKEzB9v8cu2i55i2CGz0GeWz77tRGP3QMHOmhBW8V_hKI7_jEOSNNS7efLHNobTYKxs5e9MNCGjcuwJVcZE6H7-1WGp0/s400/manual+camera.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b></b><br />
<b></b><br />
<b>കടപ്പാട് :</b> <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Zenit12.jpg">Wikipedia Commons<br />
</a><br />
ഇതൊരു സിംഗിള് ലെന്സ് റിഫ്ലക്സ് (SLR) ക്യാമറയാണ്. ലെന്സില്ക്കൂടികടന്നുവരുന്ന പ്രകാശം ഒരു വ്യൂ ഫൈന്ററി (view finder) ലേക്കാണ് ആദ്യം വരുന്നത്. വ്യൂഫൈന്ററില്ക്കൂടി നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫര് രംഗം ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ടതും, ലൈറ്റ് ക്രമീകരിക്കേണ്ടതും. വ്യൂഫൈന്ററ് എന്താണെന്നും, SLR ന്റെ പ്രവര്ത്തന തത്വം എങ്ങനെയാണെന്നും നമ്മള് <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2007/12/3.html">പാഠം 3: ഫിലിം ഫോര്മാറ്റുകളും വിവിധയിനം ക്യാമറകളും </a>എന്ന അദ്ധ്യായത്തില് ചര്ച്ചചെയ്തതാണ്.<br />
<br />
ക്യാമറയുടെ ചിത്രത്തില് മൂന്നു ഭാഗങ്ങള് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതും കണ്ടല്ലോ? ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഡയല്, അപ്പര്ച്ചര് റിംഗ്, ഫോക്കസ് റിംഗ് എന്നിവയാണ് അവ. ഇവ ഓരോന്നിനേയും പറ്റി അല്പം വിശദമാക്കിയിട്ട് മുമ്പോട്ട് പോകാം. അതിനായി മുമ്പു പരിചയപ്പെട്ട ഒരു രേഖാചിത്രം ഒരിക്കല്ക്കൂടി ഒന്നു നോക്കാം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjffI7fmSVSJShVb5iWGqw42vIFuWZ4NmFd94kas0LXeVZTK4qqmnBla1UmF2cLuxE4kB-uOyK7brXdWMMoeoKYeIr-si-r_n99UBWPj9PixYaYc-2WrzclLRQhltwcMNoXB2uQ1ycMz-w/s1600-h/SLR.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175961082285866034" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjffI7fmSVSJShVb5iWGqw42vIFuWZ4NmFd94kas0LXeVZTK4qqmnBla1UmF2cLuxE4kB-uOyK7brXdWMMoeoKYeIr-si-r_n99UBWPj9PixYaYc-2WrzclLRQhltwcMNoXB2uQ1ycMz-w/s400/SLR.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><b>അപ്പര്ച്ചറും ഷട്ടറും </b></span><br />
<br />
ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് ഏതെങ്കിലും രീതിയില് വെളിച്ചം കയറിയാല് ചിത്രം കിട്ടുകയില്ല എന്നറിയാമല്ലോ. വെളിച്ചം ആവശ്യത്തില് കൂടുതലായാലും, കുറവായാലും പ്രശ്നം തന്നെ. ക്യാമറയ്ക്ക് ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് കിറുകൃത്യമായി നിയന്ത്രിച്ച് നിറുത്തുന്ന രണ്ട് സംവിധാനങ്ങളാണ് അപ്പര്ചറും ഷട്ടറും. മുകളില് കൊടുത്തീര്ക്കുന്ന രേഖാചിത്രത്തിലെ ലെന്സിനു തൊട്ടുപുറകിലായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന, വലിപ്പം കൂട്ടുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യാവുന്ന ഒരു സുഷിരമാണ് അപ്പര്ച്ചര്. ഉള്ളിലേക്കും പുറത്തേക്കും ഒന്നിനു മീതേ ഒന്നായി നീക്കാവുന്ന തകിടുകള് ചേര്ത്താണ് അപ്പര്ച്ചര് നിര്മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. SLR ക്യാമറ ലെന്സുകളുടെ ഭാഗംതന്നെയാണ് അപ്പര്ച്ചര്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില് ഈ തകിടുകളും അപ്പര്ച്ചറും വ്യക്തമായിക്കാണാം.<br />
<br />
<br />
<img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175963324258794562" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXPk0OjytmulFhwR7e7R7WMI9JMszL4J91G8ziJ3-5RJuTRgdS4BZjg6T8LJhWFo5vYrPNcTE1UwGEWWh06qi8NEJEkZGxBqzxwAhHrid35QKvlnrsNJnFdSdKUa0lehC1Dp9lzvSI6To/s400/Aperures.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /> <b>കടപ്പാട് :</b> <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Aperures.jpg">Wikipedia commons </a><br />
<br />
<br />
ഈ തകിടുകള് തുറന്ന് സുഷിരം വലുതാക്കിയാല് കൂടുതല് പ്രകാശം ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുമെന്നും ചെറുതാക്കിയാല് അതിലും കുറച്ചു പ്രകാശം മാത്രമേഉള്ളിലേക്ക് കടക്കൂ എന്നും മനസ്സിലായല്ലോ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഈ തകിടുകളെ നിയന്ത്രിച്ച് അപ്പര്ച്ചര് സുഷിരം വലുതാക്കുകയും ചെറുതാക്കുകയും ചെയ്യുവാനുള്ള നിയന്ത്രണ സംവിധാനം ലെന്സിന്റെ പുറത്ത് ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു വളയത്തിലാണ് കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്. ഇതിനെ അപ്പര്ച്ചര് റിംഗ് എന്നുവിളീക്കുന്നു. താഴെ ഒരു ലെന്സിന്റെ ചിത്രം കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതില് അപ്പര്ച്ചര് റിംഗ് മാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന രീതി നോക്കൂ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div align="left"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM7dDPozrkpqYr-DCT3zoMRtWMrwtsZoPrvM3YmgWRhVtYgg-IpfuLhT_wQg4Cj2pYDZw2mYPLbDg242XwdSYIHzBbB8OaAWl6MWUiPn0Q4Dcfc-x9NSGofdyl_aQnLZDaIy__kmILQkA/s1600-h/Focus_aperture_ring.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175977308672310370" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM7dDPozrkpqYr-DCT3zoMRtWMrwtsZoPrvM3YmgWRhVtYgg-IpfuLhT_wQg4Cj2pYDZw2mYPLbDg242XwdSYIHzBbB8OaAWl6MWUiPn0Q4Dcfc-x9NSGofdyl_aQnLZDaIy__kmILQkA/s400/Focus_aperture_ring.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Lens_aperture_side.jpg">കടപ്പാട് : Wikipedia commons </a><br />
<br />
അപ്പര്ച്ചര് റിംഗ് എന്നു മാര്ക്ക് ചെയ്തീരിക്കുന്ന വളയത്തില് 2 മുതല് 22 വരെയുള്ള നമ്പറുകള് എഴുതിയിരിക്കുന്നതു ശ്രദ്ധിച്ചല്ലോ? ഇവയെ F നമ്പറുകള് അല്ലെങ്കില് F-stops എന്നുവിളിക്കുന്നു. ഒരു ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് ദൂരത്തെ (focal length) അപ്പര്ച്ചര് സുഷിരത്തിന്റെ വ്യാസം കൊണ്ട് ഹരിച്ചാല് കിട്ടുന്ന നമ്പറാണിത്. ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളിലെ ലൈവ് പ്രിവ്യൂവിലും, വ്യൂ ഫൈന്ററുകളിലും എല്ലാം ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കാന് തുടങ്ങുമ്പോള് ഈ നമ്പറുകള് കാണാം. അപര്ച്ചര് സുഷിരത്തിന്റെ നമ്പറാണത്. ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുവാനുള്ളത്, ഒരു ചെറിയ എഫ്. നമ്പര് വലിയ സുഷിരത്തേയും, വലിയ എഫ്. നമ്പര് ചെറിയ സുഷിരത്തേയും കുറിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. അതായത്, F/2.8 നേക്കാള് വളരെ ചെറിയ സുഷിരമാണ് F/ 22 എന്ന അപ്പര്ച്ചര് സ്റ്റോപ്പ് തരുന്നത്. സ്വാഭാവികമായും, F/2.8 യില് സെറ്റ് ചെയ്തീരിക്കുന്ന അപ്പര്ച്ചര് F/22 ല് സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനേക്കാള് കൂടുതല് അളവ് പ്രകാശം ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടത്തി വിടും.<br />
<br />
<blockquote style="color: rgb(153, 0, 0);">കുറിപ്പ്: ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ.ആർ കാലഘട്ടം ആരംഭിച്ചതുമുതൽ ലെൻസുകളിൽ നിന്ന് അപ്പർച്ചർ റിംഗും അപ്പർച്ചർ നമ്പറുകളും അപ്രത്യക്ഷമാകാൻ തുടങ്ങി. ഇപ്പോൾ മാർക്കറ്റിൽ ലഭ്യമായ എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകളോടൊപ്പം ലഭിക്കുന്ന ലെൻസുകളിൽ ഒന്നിലും അപ്പർച്ചർ റിംഗ് ഇല്ല. പകരം അപ്പർച്ചർ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത് ക്യാമറയിൽ തന്നെയുള്ള ഇലക്ട്രോണിക് നിയന്ത്രണ സംവിധാനം ഉപയോഗിച്ചാണ്. </blockquote><br />
<br />
ഇത്രയും കാര്യങ്ങള് താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില് നിന്നും എളുപ്പത്തില് മനസ്സിലാക്കാം.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYOuJX3DnuV-U1IRVLLDBhv3va2nYJhHucxuuv6uiRobUmIAQaLHj7gHwJhJ5ZVAsqpBk40CfhCtdxwU03rf5-_5qulcnbnE9SPcftVE1ECRbabtCK8kVE8O98B6-WhgHSx2oP_qfH7RQ/s1600-h/Aperture.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243559940179227554" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYOuJX3DnuV-U1IRVLLDBhv3va2nYJhHucxuuv6uiRobUmIAQaLHj7gHwJhJ5ZVAsqpBk40CfhCtdxwU03rf5-_5qulcnbnE9SPcftVE1ECRbabtCK8kVE8O98B6-WhgHSx2oP_qfH7RQ/s400/Aperture.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അപ്പര്ച്ചറുകളെപ്പറ്റി തല്ക്കാലം ഇത്രയും മതി. വിശദമായി പിന്നീട് അപ്പര്ച്ചര് പ്രയോറിറ്റി മോഡ് (Aperture Priority Mode) എന്ന അദ്ധ്യായത്തില് ചര്ച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്.<br />
<br />
<span style="font-size:130%;"><b>ഷട്ടര്</b><br />
</span><br />
ഇനി ഷട്ടര് എന്താണു ചെയ്യുന്നത് എന്നു നോക്കാം. ക്യാമറയിലെ ഫിലിമില്, അല്ലെങ്കില് ഡിജിറ്റല് സെന്സറില് വെളിച്ചം വീഴാതെ അടച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കര്ട്ടനാണ് ഷട്ടര് എന്നു സങ്കല്പ്പിക്കാം. ഫോട്ടോ എടുക്കുന്ന അവസരത്തില്, അതായത് ഫോട്ടോയെടുക്കുന്ന “ക്ലിക്ക്” ശബ്ദം കേള്ക്കുന്നതിലും കുറവു സമയത്തില് ഈ കര്ട്ടന് തുറന്നടയുന്നു. ഈ തുറന്നടയല് സംവിധാനവും കിറുകൃത്യമായി നിര്മ്മിച്ചതാണ്. പലപ്പോഴും ഒരു സെക്കന്റിന്റെ ഒരംശത്തിലാണ് ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്നത് - സെക്കന്റുകള് നീളുന്ന തുറക്കല് മുതല്, ഒരു സെക്കന്റിന്റെ മൂവായിരത്തിലൊന്നു സമയത്തിനുള്ളില് തുറന്നടയുന്ന ഷട്ടര് വരെ ഇന്നു മാര്ക്കറ്റില് നിലവിലുള്ള ക്യാമറകളില് ഉണ്ട്.<br />
<br />
ഈ ഷട്ടറിന്റെ തുറന്നടയല് വേഗത നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള സംവിധാനമാണ് ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഡയല്. ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAB0aChxCnWwGL4Np8VNOA4YX-eAagqVQiL3YRfY6a99BcT7cIcITtPvRDwWsOI49EPS9Xj8gS6rdBoU26g6f05mpMW-5RgbRFjTus5pUoPn9QdF9qdyrmoCz6WuCAFbG9UMaM4TJeXXA/s1600-h/Shutter.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5176001077021326578" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAB0aChxCnWwGL4Np8VNOA4YX-eAagqVQiL3YRfY6a99BcT7cIcITtPvRDwWsOI49EPS9Xj8gS6rdBoU26g6f05mpMW-5RgbRFjTus5pUoPn9QdF9qdyrmoCz6WuCAFbG9UMaM4TJeXXA/s400/Shutter.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /></a> 1 മുതല് 2000 വരെയുള്ള നമ്പറുകള് ഈ ഡയലില് കണ്ടല്ലോ. ഒന്ന് എന്നത് ഒരു സെക്കന്റ് തന്നെ. രണ്ട്, രണ്ടിലൊന്നു സെക്കന്റിനേയും 60 അറുപതിലൊന്നു സെക്കന്റിനേയും 500 അഞ്ഞൂറില് ഒന്നു സെക്കന്റിനേയും 2000 രണ്ടായിരത്തിലൊന്നു സെക്കന്റിനേയും കുറിക്കുന്നു. B എന്നൊരു മാര്ക്കിംഗും ഈ ഡയലില് ഉണ്ട്. ഷട്ടര് ഫോട്ടൊഗ്രാഫര്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത്രയും സമയം തുറന്നുവയ്ക്കാനുള്ള സംവിധാനമാണ് ഇവിടെയുള്ളത്. വെളിച്ചം കൂടുതല് ലഭ്യമായ അവസരങ്ങളില് സ്വാഭാവികമായും ഉയര്ന്ന ഒരു ഷട്ടര് നമ്പര് വേണം ഉപയോഗിക്കുവാന്. വെളിച്ചം കുറവുള്ള അവസരങ്ങളില് മറിച്ചും. എന്നാല് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് ഷട്ടര് സ്പീഡ് 30 (അതായത് മുപ്പതിലൊന്നു സെക്കന്റ്) നു താഴേക്ക് ക്യാമറ കൈയ്യില് വച്ച് ഫോട്ടൊയെടുത്താല് ചിത്രം ബ്ലര് (Blur) ആവാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ട് എന്നതാണ്. അതായത് നമ്മുടെ കൈ അനങ്ങുന്നേയില്ല എന്നു നമുക്കുതോന്നുന്ന അവസരങ്ങളില് പോലും ചെറുതായി അത് ചലിച്ചേക്കാം. അത് ചിത്രത്തിന്റെ ക്ലാരിറ്റിയെ ബാധിക്കും. വെളിച്ചം കുറവുള്ള അവസരങ്ങളില് എടുത്ത ചിത്രങ്ങളിലെ പല വസ്തുക്കളും ഇങ്ങനെ “ചാഞ്ചാടുന്ന” രീതിയില് നില്ക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുമല്ലോ. ഷട്ടര് സ്പീഡും ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയുടെ പ്രിവ്യൂവില് എഫ്. നമ്പറിനോട് അടുത്തായി കാണാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
ഷട്ടര് സ്പീഡിനെപ്പറ്റി ഇവിടെ ഇത്രയും മാത്രം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നമുക്ക് മുമ്പോട്ട് പോകാം. ഷട്ടര് പ്രയോറിറ്റി മോഡ്, ഫ്ലാഷ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്നിവയെപ്പറ്റി പിന്നീട് ചര്ച്ചചെയ്യുമ്പോള് വിശദമായി ഇതേപ്പറ്റി പറയാം. അപ്പോള്, ഷട്ടര് സ്പീഡും അപ്പര്ച്ചറും അനുയോജ്യമായ രീതിയില് നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് നമുക്ക് ക്യാമറയിലേക്ക് കടന്നുവരുന്ന വെളിച്ചത്തെ നിയന്ത്രിക്കാം എന്നു മനസ്സിലായല്ലോ. പക്ഷേ അനുയോജ്യമായ രീതിയിലാണോ ഇതുരണ്ടും നമ്മള് സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്ന് എങ്ങനെയറിയും? അതിനായി ഒരു സംവിധാനവും ക്യാമറയ്കൂള്ളില്ത്തന്നെയുണ്ട്. ലൈറ്റ് മീറ്റര് എന്നാണ് ഈ സംവിധാനത്തിന് പേര്. വ്യത്യസ്ത ക്യാമറ മോഡലുകളില് (SLR) ഇവ പലവിധത്തില് ആയിരിക്കും. സാധാരണമായി കണ്ടുവരുന്ന ഒരു രീതിയാണ് നടുക്ക് ഒരു പൂജ്യവും, അതിന്റെ ഇരു വശത്തുമായി + - ചിഹ്നങ്ങളുമായുള്ള ലൈറ്റ് മീറ്ററുകള്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളില് നിന്ന് ഇത് വ്യക്തമാവും.<br />
<br />
<br />
<blockquote>രണ്ടുകാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക. ഡിജിറ്റല് SLR ഉപയോഗിക്കുന്ന തുടക്കക്കാരാരെങ്കിലും ഈ പോസ്റ്റ് വായിച്ച് ഫോക്കസിംഗ് മാനുവലായി ചെയ്യാനാഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കില്, അപ്രകാരം ചെയ്യുന്നതിനുമുമ്പ് ക്യാമറബോഡിയിലെയും, ലെന്സിലേയും ഓട്ടോമാറ്റിക് ഫോക്കസ് എന്ന സ്വിച്ച് മാനുവല് എന്ന് മാറ്റിയിട്ടേ ഇതിനൊരുങ്ങാവൂ. അല്ലെങ്കില് ലെന്സിന്റെ മോട്ടോര് മെക്കാനിസം തകരാറിലാവും. രണ്ടാമതായി, മാനുവലായി ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ക്യാമറ ബോഡിയിലെ മോഡ് സെലക്ഷൻ റിംഗ് M എന്നതിനു നേരെ തിരിച്ചു വയ്ക്കുക. അതുപോലെ താഴെ പറയുന്ന “അപ്പർച്ചർ ഡയൽ തിരിക്കുക“, “ഷട്ടർ ഡയൽ തിരിക്കുക” തുടങ്ങിയ വിവരണങ്ങൾ ഇപ്പോഴത്തെ ഡിജിറ്റൽ എസ്.എൽ.ആർ ക്യാമറകളിൽ ചെയ്യുന്നത് ക്യാമറയിലെ ഡയൽ ഉപയോഗിച്ചാണ് - അല്ലാതെ പഴയ ക്യാമറകളിലെപ്പോലെ ഇവയ്ക്കായി വെവ്വേറെ റിംഗുകൾ ഇല്ല.</blockquote><br />
<br />
ഇനി ഒരു ഫോട്ടോയെടുത്തുനോക്കാം. ക്യാമറയുടെ വ്യൂ ഫൈന്ററില് കൂടെ കാണുന്ന കാഴ്ചയാണ് താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില്.<br />
<br />
<br />
<br />
<center><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTAlUO_FCQKaeAD04qg152jfTKqR6CSzcsBOWee1nVJuDAL9q4phWwlE4pLJwOz4acb6IBeOX9j_ObKotuRddi0jAkTHp-273j_zrU4WyRNkQ7TPNWOlBt3ngdXt3LzybnoW3ZX5IuYuQ/s1600-h/out_focus.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175988587256429714" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTAlUO_FCQKaeAD04qg152jfTKqR6CSzcsBOWee1nVJuDAL9q4phWwlE4pLJwOz4acb6IBeOX9j_ObKotuRddi0jAkTHp-273j_zrU4WyRNkQ7TPNWOlBt3ngdXt3LzybnoW3ZX5IuYuQ/s400/out_focus.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" width="400" height="266" /></a></center><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
കുട്ടിയുടെ ചിത്രം വ്യക്തമായി കാണുന്നില്ല അല്ലേ? ലെന്സ് ഫോക്കസില് അല്ല എന്നര്ത്ഥം. മുകളീല് കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ലെന്സിന്റെ ചിത്രം നോക്കൂ. അതില് ഫോക്കസ് റിംഗ് എന്ന് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന റിംഗ് തിരിച്ചാല് ചിത്രം ഫോക്കസില് കിട്ടും (SLR ക്യാമറയില്, ലെന്സില്ക്കൂടി കടന്നുവരുന്ന അതേ ചിത്രംതന്നെയാണ് വ്യൂ ഫൈന്ററില് കാണുന്നത്. അതിനാല് വ്യൂഫൈന്ററില് നോക്കിക്കൊണ്ട് ചിത്രം വ്യക്തമാവുന്നതുവരെ ലെൻസിന്റെ ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിച്ചാല് മതി, ഫോക്കസില് ആക്കുവാന്).<br />
<br />
<br />
ഫോക്കസ് റിംഗ് തിരിച്ചല്ലോ. ദേ, ഇപ്പോ ചിത്രം ക്ലിയറായി!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOW5woeBSsAeeLAvCPSw8Yie3F25UHR4GRSw1wPEcjCSVSf3t35fcqVNX_GeiMN920Uf1hzwTrgaG4jeHoqVvGATaSR_DAdNBkTRDUbRRZo0Q2Kvd58pt1u0CjsY4I1jwIBYtNJKkuPI8/s1600-h/in_focus.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175990215049034914" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOW5woeBSsAeeLAvCPSw8Yie3F25UHR4GRSw1wPEcjCSVSf3t35fcqVNX_GeiMN920Uf1hzwTrgaG4jeHoqVvGATaSR_DAdNBkTRDUbRRZo0Q2Kvd58pt1u0CjsY4I1jwIBYtNJKkuPI8/s400/in_focus.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ചിത്രം വളരെ വ്യക്തംതന്നെ. പക്ഷേ ഇപ്പോള് നാം വ്യൂ ഫൈന്ററില് കാണുന്ന ലൈറ്റ് അളന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് നമ്മുടെ കണ്ണുകളാണെന്ന വ്യത്യാസമുണ്ട് - അളവും ക്രമീകരണവും എല്ലാം ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി തലച്ചോറില് നടന്നോളും. പക്ഷേ ഇപ്പോള് ക്യാമറയില് നിലവിലിരിക്കുന്ന അപ്പര്ച്ചര് സെറ്റിംഗും ഷട്ടര് സ്പീഡും ഈ ചിത്രം വ്യക്തമായി ഫിലിമിലെത്തിക്കാന് പാകമാണോ എന്നെങ്ങനെയറിയും. അതിനായി ലൈറ്റ് മീറ്ററില് ഒന്നു നോക്കാം. വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ ഉള്ളില്ത്തന്നെയാണ് ലൈറ്റ് മീറ്റര്. ചിത്രത്തിന്റെ ബോര്ഡറില് താഴെയായി ലൈറ്റ് മീറ്റര് കാണാം. ഇപ്പോള് നിലവിലിരിക്കുന്ന ഷട്ടര് സ്പീഡ് 250ഉം അപ്പര്ച്ചര് F/16 ഉം ആണ്. ലൈറ്റ് മീറ്റര് ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കൂ. ചുവന്ന ചതുരങ്ങള് നെഗറ്റീവ് (-) ഭാഗത്തേക്ക് നീളുന്നതു കണ്ടില്ലേ. ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് വീഴുന്ന ലൈറ്റ് പോരാ എന്നര്ത്ഥം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOMLZBqwimSDY2xoHLRsf3Ys12r0Jtbouu2PbNHGfbNYiwPlcWVs0JWaCW0xf9rTjib73MVwaCxdNtmJR2DxR4XouWB4MkFj55KSv7U2kjbhjinOZ8mIZfmvoWZVi-kLzK7OLc_phluFk/s1600-h/exposure_under.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175998933832645858" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOMLZBqwimSDY2xoHLRsf3Ys12r0Jtbouu2PbNHGfbNYiwPlcWVs0JWaCW0xf9rTjib73MVwaCxdNtmJR2DxR4XouWB4MkFj55KSv7U2kjbhjinOZ8mIZfmvoWZVi-kLzK7OLc_phluFk/s400/exposure_under.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" width="400" height="283" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
അതിനാല് ഇനി അപ്പര്ച്ചര് റിംഗ് ഒന്നു തിരിച്ച് അപ്പര്ച്ചര് F/ 2.8 ല് വയ്ക്കാം. ഇനി ലൈറ്റ് മീറ്റര് ഒന്നു നോക്കൂ (ചിത്രം)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ_fe8KuMLNoDiRnFAjG_m8cmhD9zYAzMJxbtXhiZ-fovYTX0yQsQ_bSYH4SZuK1oSPpB3CKwr_aQUVOfxYAqjCMtLSC5UMfkR_mvCf0hpG9wyafd_bCgf8A0yYdcztVSnd_Sy6s2vGeU/s1600-h/exposure_over.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175992139194383538" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ_fe8KuMLNoDiRnFAjG_m8cmhD9zYAzMJxbtXhiZ-fovYTX0yQsQ_bSYH4SZuK1oSPpB3CKwr_aQUVOfxYAqjCMtLSC5UMfkR_mvCf0hpG9wyafd_bCgf8A0yYdcztVSnd_Sy6s2vGeU/s400/exposure_over.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" width="400" height="283" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ചുവന്ന വരകള് ഇതാ പോസിറ്റീവ് (+) ഭാഗത്തേക്ക് പോയിരിക്കുന്നു! ക്യാമറയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കടന്നുവരുന്ന ലൈറ്റ് കൂടുതലാണ് എന്നര്ത്ഥം. ഈ പൊസിഷനില് ഈ ചിത്രം എടുത്താല് ഏകദേശം ഇങ്ങനെയിരിക്കും<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2ohh-Rum4ehoXYTkYy8T_udSM9HK0Wsj0ozlAuvgcjMQdqT11xfb4Ig7EnYEO8u_9ZuZ9kFV6YtdivAYuhTBfiuInPt7U1miiojb_msjTvJw12pjeVDbleozv6VVdRtVwThvrU0BcHSg/s1600-h/image_over.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175992774849543362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2ohh-Rum4ehoXYTkYy8T_udSM9HK0Wsj0ozlAuvgcjMQdqT11xfb4Ig7EnYEO8u_9ZuZ9kFV6YtdivAYuhTBfiuInPt7U1miiojb_msjTvJw12pjeVDbleozv6VVdRtVwThvrU0BcHSg/s400/image_over.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" width="400" height="283" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇതു ശരിയായില്ലല്ലോ..? അതിനാല് അപ്പര്ച്ചര് റിംഗ് പതിയെ തിരിച്ച്, ചുവന്ന ചതുരങ്ങള് കൂടുതലും അല്ല, കുറവും അല്ല എന്ന പൊസിഷനില് കിട്ടുമോ എന്നു നോക്കാം. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. 250 F/8 എന്ന പൊസിഷനില് ചുവന്ന ചതുരങ്ങള് പൂര്ണ്ണമായും അപ്രത്യക്ഷമായതായി കാണാം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2xmBRPhfquAKLhoZf0mTO7194onlaMP7AE5Udqg2z7Pv7Q8aXRTy8yq39pYqQo0iAzktSqX1Q0TIxbZ3q6STlrEA5JGU9e__QNgoMBc5Tv-Ko55JH2ZBqdUeOVTBszR7DDtui-XmuzQs/s1600-h/exposure_correct.jpg"><img alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175993775576923346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2xmBRPhfquAKLhoZf0mTO7194onlaMP7AE5Udqg2z7Pv7Q8aXRTy8yq39pYqQo0iAzktSqX1Q0TIxbZ3q6STlrEA5JGU9e__QNgoMBc5Tv-Ko55JH2ZBqdUeOVTBszR7DDtui-XmuzQs/s400/exposure_correct.jpg" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇതാണ് ഈ ഫോട്ടോയുടെ കറക്റ്റായ ഒരു സെറ്റിംഗ്. ഇതുപോലെ <b>മറ്റു ചില ഷട്ടര് സ്പീഡുകളിലും</b>, അപ്പര്ച്ചര് അനുയോജ്യമായി സെറ്റുചെയ്ത് കൃത്യമായ ലൈറ്റ് മീറ്ററിംഗ് ചെയ്യാവുന്നതാണ് (കൂടുതല് കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്, ഒരു ന്യൂട്രല് ഗ്രേ ഓബ്ജടില് ആയിരിക്കും ഇപ്രകാരം കിട്ടുന്ന “പൂജ്യം” എന്ന നടുവിലെ സെറ്റിംഗ് കൃത്യമായ അളവില് പ്രകാശം തരുന്നത്. അല്ലാത്ത രംഗങ്ങളിലൊക്കെയും ഇതിനേക്കള് അല്പം ഇടതോ വലത്തോ ആയിരിക്കും കൃത്യമായ ലൈറ്റിംഗ്. ഫോട്ടൊഗ്രാഫി പരിചയത്തില് കൂടി ഇത് ക്രമേണ മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ).<br />
<br />
<span style="color: rgb(51, 51, 255);">കുറിപ്പ്: ഇവിടെ 250 എന്ന ഷട്ടര് സ്പീഡ് ഉദാഹരണത്തിനായി എടുത്തുവെന്നേയുള്ളൂ. F/8, 250 എന്ന കോമ്പിനേഷന് സെറ്റിംഗിന് തത്തുല്യമായ മറ്റൊരു സെറ്റിംഗാണ് ഇതേ ലൈറ്റിംഗില് F/5.6, 500 എന്നത്. അതായത് ഷട്ടര് സ്പീഡില് ഒരു സ്റ്റെപ് കൂടുതലാക്കുമ്പോള്, അപ്പര്ച്ചറില് ഒരു സ്റ്റെപ് താഴേക്ക് മാറ്റാം. പക്ഷേ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്ന സ്റ്റെപ് അപ്/ഡൌണ് രീതി രംഗത്തെ ലൈറ്റിന് അനുസരിച്ച് ഒരു പരമാവധി പോയിന്റിനു ശേഷം സാധിക്കില്ല എന്നു മാത്രം. അതുപോലെ ഇത്ര അപ്പര്ച്ചര്, അല്ലെങ്കില് ഇത്ര ഷട്ടര് സ്പീഡ് നമുക്ക് വേണം എന്ന് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്ക്ക് തീരുമാനിക്കേണ്ടിവരുന്ന (പ്രത്യേക എഫക്ടുകള്ക്കായി) സാഹചര്യങ്ങളുണ്ട്. ഇത്തരം എഫക്റ്റുകളെപ്പറ്റി അപ്പര്ച്ചര് പ്രയോറിറ്റി, ഷട്ടര് പ്രയോറിറ്റി മോഡുകളെപ്പറ്റി പറയുന്ന പോസ്റ്റില് പറയാം.<br />
</span><br />
<br />
ലൈറ്റ് മീറ്ററിംഗ് ശരിയായിക്കഴിഞ്ഞാല്, ഇനി ക്ലിക്ക് ചെയ്യാം. ഇത്രയുംവായിച്ചിട്ട്, ഒരു SLR ക്യാമറയില് ഫോട്ടോയെടുക്കുന്നത് ഇത്രയും മെനക്കേടാണെന്നൊന്നും ആരും തെറ്റിദ്ധരിക്കരുതേ. പൂര്ണ്ണമായും മാനുവലായി എടുക്കുമ്പോള് മാത്രമേ ഇതിന്റെ ആവശ്യമുള്ളു. അല്ലാത്തപ്പോഴെല്ലാം, ക്യാമറ കൃത്യമായി ഇതൊക്കെ നിര്വ്വഹിച്ചുകൊള്ളും. അതുപോലെ, ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന ഒരു ക്യാമറ, ഈ സെറ്റിംഗുകളൊക്കെയും അതിന്റേതായ ഒരു വിശകലനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് ഒരു നിമിഷത്തിനുള്ളില് സ്വയം നിര്വ്വഹിക്കുകയും ചെയ്യും. ഓരോ ഡിജിറ്റല് ഫോട്ടോയുടെയും exif data പരിശോധിച്ചാല് ഈ ക്യാമറ സ്വയം ചെയ്ത ഈ സെറ്റിംഗുകള് കാണാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
പ്രകാശ നിയന്ത്രണം എന്ന അവയുടെ പ്രാഥമിക ഉപയോഗത്തിനു പുറമേ അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് എന്നിവയ്ക്ക് ക്രിയേറ്റീവ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് വളരെയേറെക്കാര്യങ്ങള് ചെയ്യാനുണ്ട്. അത്തരം ഉപയോഗങ്ങളെപ്പറ്റി പുറകാലെ ചര്ച്ചചെയ്യാം. ഇങ്ങനെ ഓരോ രംഗങ്ങള്ക്കും ഏകദേശം അനുയോജ്യമായ ഷട്ടര്, അപ്പര്ച്ചര്, സെന്സിറ്റിവിറ്റി കോമ്പിനേഷനുകളാണ് ഇന്നത്തെ കണ്സ്യൂമര് ക്യാമറകളില് കാണുന്ന ലാന്റ് സ്കേപ്പ്, ക്ലോസപ്പ്, പോര്ട്രയിറ്റ്, സ്പോര്ട്ട്സ് എന്നൊക്കെയുള്ള <b>പ്രീസെറ്റ് മോഡുകള്</b> (pre-set modes). അതായത് ഈ ഓരോ മോഡിലും അപ്പര്ച്ചറ് അല്ലെങ്കില് ഷട്ടര് അല്ലെങ്കില് രണ്ടും ഒന്നിച്ച് അനുയോജ്യമായ ഒരു രീതിയില് വരത്തക്കവിധം മുന്കൂട്ടി സെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുകയാണ്. ക്യാമറയുടെ സോഫ്റ്റ്വെയര് ബാക്കിസെറ്റിംഗുകള് അതിനനുസരിച്ച് മാറ്റിക്കൊള്ളും.<br />
<br />
<br />
ഇനി മറ്റൊരു സാഹചര്യം എടുക്കാം. തീരെ വെളിച്ചം കുറവുള്ള ഒരു അവസരം. നമ്മുടെ മാനുവല് ക്യാമറയ്ക്ക് സാധ്യമായ ഏറ്റവും വലിയ അപ്പര്ച്ചര് സുഷിരവും, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഷട്ടര് സ്പീഡും നാം സെറ്റുചെയ്തു. എന്നിട്ടും ക്യാമറയുടെ ലൈറ്റ് മീറ്റര് വെളിച്ചം പോരാ എന്നാണു കാണിക്കുന്നത് എന്നിരിക്കട്ടെ. എന്തുചെയ്യും? ഒന്നുകില് “കറക്കിക്കുത്ത്” രീതിയില് ഷട്ടര് ഇഷ്ടം പോലെ തുറന്നുവച്ച് പരീക്ഷണങ്ങള് നടത്താം. അപ്പോള് “കിട്ടിയാല് കിട്ടി, ഇല്ലെങ്കില് ചട്ടി“ എന്നു പറഞ്ഞതുപോലെയാവും കാര്യങ്ങള്! അതല്ലെങ്കില് ഫിലിമിന്റെ സെന്സിറ്റിവിറ്റി കൂട്ടാം.<br />
<br />
<br />
എന്താണീ സെന്സിറ്റിവിറ്റി? ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഫിലിമിലെ രാസവസ്തുക്കള് ഒരു നിശ്ചിത സമയത്തേക്ക് പ്രകാശവുമായി പ്രവര്ത്തിച്ചാലേ ഫോട്ടോ ലഭിക്കൂ എന്നറിയാമല്ലോ. ഇതനുസരിച്ച് ഓരോതരം ഫിലിമുകള്ക്കും ഓരോ ISO നമ്പറുകള് ഉണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തില് സാധ്യമെങ്കില് രാസപ്രവര്ത്തനം വളരെ വേഗം (കുറഞ്ഞ വെളിച്ചത്തില്) നടക്കുന്ന ഒരു ഫിലിം ഉപയോഗിക്കാം. പക്ഷെ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയില് ഓരോ ലൈറ്റിംഗിനും അനുസരിച്ച് ഇതുപോലെ സെന്സറുകള് മാറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാന് സാധിക്കില്ലല്ലോ. അതിനാല് സെന്സറില് നിന്നും ലഭിക്കുന്ന സിഗ്നലുകളെ പ്രത്യേകരീതിയില് ശക്തീകരിക്കുന്ന (amplify) രീതിയാണ് അവയില് അനുവര്ത്തിച്ചു വരുന്നത്. ഇതിനെയാണ് ISO സെറ്റിംഗുകള് എന്നു വിളിക്കുന്നത്. അതായത്, സിഗ്നല് ആപ്ലിഫിക്കേഷന് കൂട്ടിക്കൊണ്ട്, ഉയര്ന്ന അപ്പര്ച്ചര്, ഷട്ടര് സ്പീഡ് സെറ്റിംഗുകള് വെളിച്ചം കുറവുള്ള സാഹചര്യങ്ങളില് ഉപയോഗിക്കാന് സാധിക്കും.<br />
<br />
<br />
അടുത്ത പോസ്റ്റില് - <b>ISO സെറ്റിംഗുകളും നോയിസും</b>.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com42tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-90746825543049550112008-02-21T08:58:00.014+04:002010-04-15T06:33:11.275+04:00പാഠം 8 : സെന്സര് സൈസ് സ്പെസിഫിക്കേഷനുകള്സെന്സറുകളുടെ പ്രവര്ത്തനരീതി കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റില് നാം മനസ്സിലാക്കി. ഇനി ചര്ച്ച ചെയ്യാനുള്ള വിഷയങ്ങള്, റെസലൂഷന്, ഡൈനാമിക് റേഞ്ച്, നോയിസ്, ISO സെറ്റിംഗുകള്, സൂം, തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളാണ്. നമുക്കറിയാം ഇന്ന് മാര്ക്കറ്റില് ഒട്ടനവധി മോഡലുകളില് ക്യാമറകള് ലഭ്യമാണ്. അവയോരോന്നിന്റെയും സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളും വ്യത്യസ്തമാണ്. ഒരു ക്യാമറവാങ്ങണം എന്നാഗ്രഹിച്ച് അതിന്റെ ഗുണഗണങ്ങളൊക്കെ വായിച്ചും പഠിച്ചും അവസാനം പണവുമായി മാര്ക്കറ്റില് എത്തുമ്പോഴേക്കും അടുത്തമോഡല് ഇറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു! അപ്പോള് വീണ്ടും ചിന്തയായി - ഇതോ അതോ നല്ലത്?<br />
<br />
സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളില് മാത്രമല്ല ക്യാമറയുടെ വലിപ്പത്തിലും വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. പോക്കറ്റില് ഒതുങ്ങുന്ന 12 മെഗാപിക്സല് ക്യാമറമുതല് ഒരു ബാഗില് മാത്രം ഒതുക്കാവുന്ന SLR ക്യാമറകള് വരെ. പോക്കറ്റ് ക്യാമറകളില് 12x സൂം ഒരു ചെറിയ ലെന്സില് ഒതുക്കുമ്പോള് അതേ സൂം SLR ല് കിട്ടണമെങ്കില് പുട്ടുകുറ്റിപോലെ നീളമുള്ള ലെന്സ് വേണം! ചിലക്യാമറയിലെ ചിത്രങ്ങള്, കംപ്യൂട്ടര് സ്ക്രീനിന്റെ 200% സൈസിനു മുകളിലേക്കൊന്നു വലുതാക്കി സ്ക്രീനില് കണ്ടാല് പിക്സലുകള് കാണാറായി. എന്നാല് മറ്റുചിലതില് 400% വരെയയാലും ചിത്രം വ്യക്തം. ചിലതില് നല്ല വെളിച്ചമില്ലാത്തപ്പോളെടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളില് നിറയെ പലകളറിലുള്ള മൊസൈക് പാറ്റേണുകള്, ചിലവയില് അതില്ലേയില്ല. ഇതെന്താണീ വ്യത്യാസങ്ങള്ക്കു കാരണം? എല്ലാത്തിന്റെയും ഉത്തരം എത്തിനില്ക്കുന്ന അവസാന പോയിന്റ് ഒന്നു തന്നെ - <strong>സെന്സറുകളുടെ വലിപ്പം</strong>. അതുകൊണ്ട് ഏതുക്യാമറ വേണം എന്നു തീരുമാനിക്കാന് മാത്രമല്ല, ഇനി വരുന്ന പോസ്റ്റുകളുടെ അടിസ്ഥാനം എന്ന നിലയില്കൂടി ഈ കൊച്ചു പോസ്റ്റ് പ്രാധാന്യമര്ഹിക്കുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഒരു ക്യാമറയുടെ സ്പെസിഫിക്കേഷനുകള് നോക്കിയാല്, അതില് സെന്സര് എന്നതിന്റെ നേര്ക്ക് ചില നമ്പരുകള് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ലേ? ഒരു ഉദാഹരണം. Sony DSC H9 എന്ന പോയിന്റ് & ഷൂട്ട് ക്യാമറയുടെ സ്പെസിഫിക്കേഷനില് സെന്സറിനു നേര്ക്ക് ഇങ്ങനെകാണാം. 1/2.5" Type CCD, 8.1 million effective pixels എന്നുപറഞ്ഞാല് അതിനര്ത്ഥം ഈ ക്യാമറയുടെ സെന്സര് 1/2.5" എന്ന ടൈപ്പാണെന്നും, അതില് എണ്പത്തൊന്നു ലക്ഷം (8.1 മെഗാപിക്സല്) പിക്സലുകള് നിരത്തിവച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും ആണ്. ഇതില് 1/2.5" എന്ന നമ്പര് സെന്സറിന്റെ സൈസിനെക്കുറിക്കുന്നു. അത്യന്തം തെറ്റിദ്ധാരണാജനകമായ ഒരു നമ്പറിംഗ് രീതിയാണ് ഇന്നത്തെ ക്യാമറ സെന്സറുകള്ക്കുള്ളത്. ഇതിനു കാരണം, സെന്സര് ടൈപ്പിനെ കുറിക്കുന്ന നമ്പറുകള്ക്ക് ക്യാമറയുടെ സെന്സറിന്റെ വലിപ്പവുമായി പ്രത്യേകിച്ച് ഗണിതശാസ്ത്രരീതിയില് ബന്ധമൊന്നും ഇല്ല എന്നതിനാലാണ്. ഉദാഹരണം, 1/2.5" എന്നതിനെ മില്ലീമീറ്ററില് ആക്കിയാല് 10.1 mm എന്നു കിട്ടും. ഇതുകണ്ട് സെന്സറിന്റെ വലിപ്പം 10.1mm അല്ലെങ്കില് ഒരു സെന്റീമീറ്റര് ആണെന്നു വിചാരിച്ചാല് തെറ്റി! 1/2.5" റ്റൈപ്പ് സെന്സറിന്റെ യഥാര്ത്ഥവലിപ്പം 4.29mm x 5.76 mm മാത്രം!<br />
<br />
<br />
1950 കളില് ടി.വി.ക്യാമറകളുടെ പിക്ചര് ട്യൂബുകള് നാമകരണം ചെയ്തിരുന്നത് ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിലായിരുന്നു. ട്യൂബുകളുടെ സൈസുകള് 1/2", 2/3" എന്നിങ്ങനെയായിരുന്നു വിവക്ഷിച്ചിരുന്നത്. വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഈ ട്യൂബുകളുടെ മധ്യഭാഗത്തുള്ള ഏകദേശം 2/3 ഏരിയയില് വീഴുന്ന ചിത്രങ്ങളായിരുന്നു, പ്രായോഗികമായി ടി.വിയില് എത്തിയിരുന്നത്. കാലം മാറി, സാങ്കേതികവിദ്യകള് മാറി, ടി.വി.ട്യൂബുകള് സെന്സറുകള്ക്കു വഴിമാറി - എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടോ ട്യൂബുകളുടെ സൈസുകള് വിവക്ഷിച്ചിരുന്ന രീതി (പേര്) മാത്രം മാറ്റാന് ആരും ഒരുമ്പെട്ടില്ല!! അതിന്നും അങ്ങനെതന്നെ നില്ക്കുന്നു. അതിനാലാണ് സെന്സര് സ്പെസിഫിക്കേഷനുകള് ഇന്നും ആ രീതിയില് പറയുന്നത് - സെന്സറിന്റെ യഥാര്ത്ഥ വലിപ്പവുമായി ഇതിനു പ്രത്യേക ബന്ധമൊന്നും ഇല്ലെങ്കിലും.<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ടേബിളില് ഇന്ന് ഉപയോഗത്തിലുള്ള സെന്സര് ടൈപ്പുകളുടെ സൈസുകള് വിശദീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. (മൂന്നാമത്തെ കോളത്തിലുള്ള ഡയഗണല് സൈസ്, കോണോടുകോണുള്ള വലിപ്പമാണ്). അവസാന കോളത്തില് സെന്സറുകളുടെ വിസ്തീര്ണ്ണവും (നീളം x വീതി = വിസ്തീര്ണ്ണം) കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB_Hvd3ArQtYwi8v0VZlhd8ljARc8P_j3F9Dr83YnUWWinVN67D0nZNAdq4S8a7U8o6fQcXNy8CPVuQ0bX3LCTVzhBsHCAOfbdkp5slYBD3yUYpB3nvMzkSYapws3v17Gszlc8OdMm5NQ/s1600-h/Common+sensor+types.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169295877088270290" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB_Hvd3ArQtYwi8v0VZlhd8ljARc8P_j3F9Dr83YnUWWinVN67D0nZNAdq4S8a7U8o6fQcXNy8CPVuQ0bX3LCTVzhBsHCAOfbdkp5slYBD3yUYpB3nvMzkSYapws3v17Gszlc8OdMm5NQ/s400/Common+sensor+types.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em><span style="color: rgb(153, 0, 0);">ഇതില് 1/2.5“ Point & Shoot ക്യാമറകളിലും, 1.8“ SLR ക്യാമറകളിലും ഇന്ന് ഏറ്റവും കൂടുതല് ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇതില് 1.8“ സെന്സറുകളെ APS സെന്സറുകള് എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട്.<br />
</span></em><br />
താഴെയുള്ള ടേബിളില്, ഇന്ന് മാര്ക്കറ്റില് ലഭ്യമായ കുറെ ക്യാമറ മോഡലുകളും അവയുടെ സെന്സര് സൈസുകളും, അവയില് ഓരോന്നിലും ഉള്ക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുന്ന പിക്സലുകളുടെ എണ്ണവും നല്കിയിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_WeDlDHgwIjWz9uywgEhGPe6a27gErO0y6xQY7yCkCIw8ppNaquhXdK8gpCvM95tos3hIMfjesPyLVOrrfQzGPNMhWsJN9k6oyifGhc2Kvqe1iN_aQyXT3RLgzdymLgcCp5R-3lzKXZo/s1600-h/Sensor+sizes+2..jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_WeDlDHgwIjWz9uywgEhGPe6a27gErO0y6xQY7yCkCIw8ppNaquhXdK8gpCvM95tos3hIMfjesPyLVOrrfQzGPNMhWsJN9k6oyifGhc2Kvqe1iN_aQyXT3RLgzdymLgcCp5R-3lzKXZo/s400/Sensor+sizes+2..jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5170384320585324546" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സെന്സറുകളുടെ വലിപ്പവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഓര്ത്തിരിക്കേണ്ട പ്രധാന വസ്തുതകള് താഴെപ്പറയുന്നവയാണ്.<br />
<br />
<strong>വലിയ സെന്സര്</strong><br />
<br />
<span style="color: rgb(0, 102, 0);">- വലിയ പിക്സലുകള്, തന്മൂലം കൂടുതല് Details<br />
- കൂടുതല് വ്യക്തതയുള്ള ചിത്രങ്ങള്. ചിത്രത്തിന്റെ തെളിമ കുറയാതെ കൂടുതല് മാഗ്നിഫിക്കേഷന് സാധ്യം.<br />
- ചിത്രത്തിന്റെ ചെറിയ ഭാഗങ്ങള് ക്രോപ്പ് ചെയ്ത് ഉപയോഗിച്ചാലും നല്ല വ്യക്തത.<br />
- നോയിസ് കുറവ്, ഉയര്ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകള് സാധ്യമാണ്.<br />
- വലിയ ക്യാമറ വലിയ ലെന്സ് എന്നിവ ആവശ്യം.<br />
- വിലകൂടുതല്, സെന്സറിനും ക്യാമറയ്ക്കും.<br />
- ഫോട്ടോഗ്രാഫി പ്രൊഫഷനലുകള്ക്കും, SLR ക്രിയേറ്റീവ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് പരീക്ഷണങ്ങള് ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്ക്കും, ക്യാമറ ബഡ്ജറ്റ് സാരമാക്കാത്തവര്ക്കും അനുയോജ്യം<br />
</span><br />
<br />
<strong>ചെറിയ സെന്സറുകള്</strong><br />
<br />
<span style="color: rgb(51, 51, 255);">- ക്യാമറകളുടെ വലിപ്പം കുറവ്, വളരെ ചെറിയ ലെന്സുകള് ഉപയോഗിക്കാം.<br />
- വിലക്കുറവ്, സെന്സറിനും, ക്യാമറയ്ക്കും.<br />
- സാധാരണ ഫോട്ടോഗ്രാഫിക്കും, കുറഞ്ഞ ബഡ്ജറ്റുള്ളവര്ക്കും അഭികാമ്യം.<br />
- പിക്സലുകളുടെ വലിപ്പം വളരെ കുറവ്. തന്മൂലം അവ ഉള്ക്കൊള്ളുന്ന Details ഉം കുറവ്.<br />
- പിക്സലുകളുടെ സൈസ് കുറച്ചുകൊണ്ട് കൂടുതല് പിക്സല് കൗണ്ടും റെസലൂഷനും കാണിക്കുവാന് സാധിക്കുമെങ്കിലും, ചിത്രങ്ങളുടെ വ്യക്തത വലിയ സെന്സറുകളേക്കാല് വളരെ കുറവ്<br />
- കൂടുതല് നോയിസ്, കുറഞ്ഞ ISO സെറ്റിംഗുകള് മാത്രം സാധ്യം (ഉയര്ന്ന ISO സെറ്റിംഗുകള് സാധ്യമെങ്കിലും ചിത്രത്തിന്റെ വ്യക്തത Noise reduction ന്റെ ബാക്കിപത്രമായി വളരെ കുറയുന്നു)<br />
</span><br />
<br />
ഈ പോസ്റ്റിന്റെ തുടക്കത്തില് പറഞ്ഞതുപോലെ, ഇനി വരുന്ന പോസ്റ്റുകളുടെ ഒരു ആമുഖമാണ് ഈ പോസ്റ്റ്. ഇതില് പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിലേക്ക് പലപ്പോഴും തിരികെയെത്തേണ്ടതായി വരും.<br />
<br />
<strong>ഒരു അറിയിപ്പ്:</strong> <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2008/01/5.html">പാഠം 5 - ക്യാമറ എത്ര മെഗാപിക്സല് </a>വേണം എന്ന പോസ്റ്റ് ഒന്ന് അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. താല്പര്യമുള്ളവര് അത് ഒന്നുകൂടി വായിച്ചു നോക്കുക.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-26454156914190540672008-02-05T10:29:00.003+04:002010-04-15T06:33:26.738+04:00പാഠം 7 : ബ്ലാക്ക് & വൈറ്റില്നിന്നും കളറിലേക്ക്ഒരു ക്യാമറ സെന്സര് അതിലേക്ക് വീഴുന്ന പ്രകാശത്തെ എങ്ങനെയാണ് ഡിജിറ്റല് ഡേറ്റയാക്കി മാറ്റുന്നതെന്ന് കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റുകളില് വിവരിച്ചു. പക്ഷേ ഒരു കാര്യം അവിടൊക്കെയും നിങ്ങള് ശ്രദ്ധിച്ചുകാണും, പ്രകാശത്തെ വൈദ്യുത സിഗ്നലുകളായി മാറ്റുന്ന ഈ പ്രവര്ത്തനത്തിനിടയിലൊരിടത്തും നിറവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു പ്രവര്ത്തനങ്ങളും നടക്കുന്നില്ല. അതായത് ക്യാമറയുടെ സെന്സര് കാണുന്ന ചിത്രം നിറമില്ലാത്തതാണ് - monochromatic എന്നുപറയും, സാങ്കേതികമായി. പിന്നെയെങ്ങനെയാണ് നമ്മുടെ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറ ഇത്രയധികം സ്വാഭവികതയോടെ കളര്ചിത്രങ്ങള് നല്കുന്നത്? അവിടെയാണ് ഫില്റ്ററുകള് കടന്നുവരുന്നത്.<br />
<br />
<br />
എന്താണു ഫില്റ്ററുകള്? കുട്ടിക്കാലത്ത് ചിലരെങ്കിലും ഉത്സവപ്പറമ്പുകളില്നിന്ന് നിറമുള്ള കണ്ണടകള് വാങ്ങിയുട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ - ചുവപ്പും, പച്ചയും, മഞ്ഞയും നിറമുള്ള കുട്ടിക്കണ്ണടകള്. അതുവച്ചുനോക്കിയാല് പിന്നെ കാണുന്നതെല്ലാം അതേ നിറം. അല്പം കൂടികൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞാല് കണ്ണടയുടെ നിറത്തിലുള്ള വസ്തുക്കള് അതേ നിറത്തില് കാണപ്പെടുകയും, മറ്റുവസ്തുക്കള് കണ്ണടയുടെ നിറവുമായി ബന്ധമുള്ള വ്യത്യസ്ത ഷേഡുകളായി കാണപ്പെടും ചെയ്യും. ഇതുപോലെ സെന്സറിലെ ഓരോ പിക്സലിനേയും - ശ്രദ്ധിക്കുക <strong>സെന്സറിനെ അല്ല, അതിലെ ലക്ഷക്കണക്കിനുള്ള പിക്സലുകളോരോന്നിനേയും </strong>- വ്യത്യസ്തങ്ങളായ നിറത്തിലുള്ള കണ്ണടകള് ധരിപ്പിക്കുന്നു! ഈ കണ്ണടകളെയാണ് ഫില്റ്ററുകള് എന്നു വിളിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
ഏതെങ്കിലും നിറത്തിലുള്ള ഫില്റ്ററുകളല്ല ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. പ്രകാശത്തിലെ പ്രാഥമിക വര്ണ്ണങ്ങളായ (Primary colours) ചുവപ്പ്, നീല, പച്ച എന്നിവയുടെ ഏറ്റവും സ്റ്റാന്റാര്ഡ് വര്ണ്ണങ്ങളിലുള്ള ഫില്റ്ററുകളാണ് ഇന്നു ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഇവയുടെ ക്രമീകരണത്തിലും പ്രത്യേകതയുണ്ട്. <strong>ബായര് ഫില്റ്റര്</strong>(Bayer Filter) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഫില്റ്ററുകളാണ് ഇന്ന് മിക്കവാറും എല്ല ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളിലും നിലവിലുള്ളത്. ബയര് ഫില്റ്ററുകള് കണ്ടുപിടിച്ച ഡോ. ബ്രൈസ് ബായര് (Dr. Brice E. Bayer) എന്ന കൊഡാക് (Eastman Kodak Company) എഞ്ചിനീയറുടെ പേരിലാണ് ഇവ അറിയപ്പെടുന്നത്.<br />
<br />
<br />
സെന്സറുകളിലെ പിക്സലുകള് നിരനിരയാണ് അടുക്കിയിരിക്കുന്നത് എന്നോര്മ്മയുണ്ടല്ലോ. ഈ പിക്സലുകള്ക്കു മുകളില് ബായര് പാറ്റേണില് ഫില്റ്ററുകള് അടുക്കിയിരിക്കുന്ന വിധം താഴെപ്പറയുന്ന രീതിയിലായിരിക്കും. എഴുതാനുള്ള സൗകര്യാര്ത്ഥം നമുക്ക് തല്ക്കാലം പ്രാഥമിക വര്ണ്ണങ്ങളെ R, G, B - അതായത് Red, Green, Blue - എന്നെഴുതാം. ഒന്നാം നിരയിലെ ഫില്റ്ററുകള് BGBGBGBG എന്നാണെങ്കില് അടുത്തനിരയിലേത് GRGRGRGR എന്നായിരിക്കും. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രത്തില് ഇത് കൂടുതല് വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4UefMeaBzGJyOfGbcZNDxhkeO6tLLQl4yPP1xtjCqAA4ye26yNcgM9pp6gmvRifZVHmuGWTL2M6VnclnCzDdNwn68RFcSE5h_CkTlNyeBmGNR6hMvJ4XdtLTXTIiCCxuDkHu7IYV0cUk/s1600-h/Bayer+filter.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5163380181560860786" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4UefMeaBzGJyOfGbcZNDxhkeO6tLLQl4yPP1xtjCqAA4ye26yNcgM9pp6gmvRifZVHmuGWTL2M6VnclnCzDdNwn68RFcSE5h_CkTlNyeBmGNR6hMvJ4XdtLTXTIiCCxuDkHu7IYV0cUk/s400/Bayer+filter.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
കടപ്പാട് : <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Bayer_pattern_on_sensor.svg">Wikipedia commons</a><br />
<br />
<br />
ഇങ്ങനെയൊരു ഫില്റ്റര് പാറ്റേണില് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുക. 50% പച്ച പാറ്റേണുകളും, ബാക്കി 25% വീതം ചുവപ്പും നീലയും പാറ്റേണുകളും ആണ്. മനുഷ്യനേത്രങ്ങള്ക്ക് ഏറ്റവും പ്രതികരണശേഷിയുള്ളത് പച്ച നിറത്തോടാണത്രേ. അതിനാല് പച്ചയിലുണ്ടാകുന്ന ചെറിയ വ്യത്യാസങ്ങള്പോലും നമ്മുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് വളരെ പ്രകടമായി മനസ്സിലാവും. അതിനാലാണ് ബായര് പാറ്റേണില് പച്ചനിറത്തിലെ ഫില്റ്ററുകള് കൂടുതലായുള്ളത്. ഇതുകൊണ്ട്, കിട്ടുന്ന കളര് ചിത്രം കൂടുതല് പച്ചയായി തോന്നുകയൊന്നുമില്ല കേട്ടോ - കാരണം സെന്സര് പ്രതലങ്ങള് മില്യണ് കണക്കില് പിക്സലുകളാല് നിറഞ്ഞതാണല്ലോ.<br />
<br />
<br />
ഫില്റ്ററുകളോടൊപ്പം, അവയുടെ നിര്മ്മാണ ഘട്ടത്തില്ത്തന്നെ ചേര്ത്തിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഘടകമാണ് മൈക്രോ ലെന്സുകള്. പേരുസൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ, ഓരോ കളര് ഫില്റ്ററിനും മുകളില് (ഒരോ പിക്സലിനും ഓരോന്നു വീതം) അതിസൂക്ഷമ ലെന്സുകളും ഉണ്ട്! കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശത്തെ, ചാഞ്ഞും ചെരിഞ്ഞും പോകാതെ നേരെ പിക്സലിലെ ഫോട്ടോസൈറ്റിലേക്ക് വീഴിക്കുകയാണ് ഈ കുഞ്ഞന് ലെന്സുകളുടെ ജോലി! അതായത് ക്യാമറ ലെസിലൂടെ കടന്നുവരുന്ന പ്രതിബിംബം (പ്രതിബിംബം നിര്മ്മിക്കുന്ന പ്രകാശരശ്മികള്) ആദ്യം സെന്സറിലെ മൈക്രോലെന്സുകളില്ക്കൂടെ കടന്ന് അതിനു താഴെയിരിക്കുന്ന ഫില്റ്ററില്കൂടി കടന്നുപോകുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFRz1seAm0puyFkPjr5w0x6a5UB9JJ1hsYUsDWw41X46iLmFI6-2Ip7dfU-TpsxbXfKlBgT9KrsOyGX9sc83morQ7y4FtF_OM7khOUce3dPgM_Sj3zQRvWjBEs-efVTLDHw8vj7TdfBvo/s1600-h/CCD+-+cross+section.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5168161937002649490" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFRz1seAm0puyFkPjr5w0x6a5UB9JJ1hsYUsDWw41X46iLmFI6-2Ip7dfU-TpsxbXfKlBgT9KrsOyGX9sc83morQ7y4FtF_OM7khOUce3dPgM_Sj3zQRvWjBEs-efVTLDHw8vj7TdfBvo/s400/CCD+-+cross+section.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒരു ഡിജിറ്റല് സെന്സറിന്റെ പരിഛേദം : ഏറ്റവും മുമ്പില് മൈക്രോലെന്സുകള്, അതിനു പിന്നിലായി ഫില്റ്ററുകള്, അതിനും പിന്നിലായി ലൈറ്റ് സെന്സിറ്റീവ് പിക്സലുകള്<br />
<br />
<br />
<br />
ഫില്റ്റര് എന്താണു ചെയ്യുന്നത്? ഫില്റ്റര് എന്ന വാക്കിന്റെ അര്ത്ഥമറിയാമാല്ലോ? - അരിപ്പ എന്നു മലയാളത്തില് പറയാം. ഈ കളര് അരിപ്പകള് പ്രകാശത്തെയാണ് അരിച്ചുമാറ്റുന്നത്. പ്രകാശത്തിന് ഏഴുവര്ണ്ണങ്ങളുണ്ടെന്ന് അറിയാമല്ലോ, അവയിലെ പ്രാഥമിക വര്ണ്ണങ്ങളാണ് ചുവപ്പും, പച്ചയും, നീലയും. നമ്മുടെ ഫില്റ്ററുകളുടെ നിറവും ഇതുതന്നെ. ചുവപ്പു ഫില്റ്റര് ചുവപ്പുനിറമുണ്ടാക്കുന്ന ഫോട്ടോണുകളെ മാത്രം അതില് കൂടി കടത്തിവിടും, ബാക്കിയുള്ള ഫോട്ടോണുകളെ അരിച്ചുമാറ്റും. പച്ച, പച്ച നിറമുണ്ടാക്കുന്ന ഫോട്ടോണുകളെ കടത്തിവിടും, ബാക്കിയുള്ളതിനെ അരിച്ചുമാറ്റും, നീല ഫില്റ്റര് നീല നിറമുണ്ടാക്കുന്ന ഫോട്ടോണുകളെ കടത്തിവിടും, ബാക്കിയുള്ളവയെ അരിച്ചുമാറ്റും.<br />
<br />
<br />
ഈ ചിത്രം നോക്കൂ. ഒരു ക്യാമറയുടെ ഫില്റ്റര് എങ്ങനെയാണ് കളറുകളെ അരിക്കുന്നതെന്നും അടുത്തടുത്ത പിക്സലുകള്ക്ക് എന്തൊക്കെ വിവരങ്ങളാണ് കിട്ടുന്നതെന്നും അതില് വ്യക്തമായി വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.മുകളിലെ പകുതിയില് ഫില്റ്റര് വഴികടന്നുപോകുന്ന പ്രകാശരശ്മികളെ ഫില്റ്റര് അരിക്കുന്നതെങ്ങനെ എന്നു കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. താഴത്തെ പകുതിയില് ഇങ്ങനെ അരിച്ചുവീഴ്ത്തപ്പെട്ട ചുവപ്പ് നീല പച്ച രശ്മികള് സെന്സറിലെ ഏതൊക്കെ പിക്സലുകളിലാണ് വീണിരിക്കുന്നത് എന്നും കാണിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6THVxaZImoFO7gMOb909vIfeTwuaczQn9La83b2Q1ovsb-Swaa9Zbjxt06G2fYR_HhF0JxpvZx-Br2Q1EuiLRp3B2vUAGPOANsiRM_8iiiAMYGuI636n8LukP7oaa_Ckq8E7k1tcTrR4/s1600-h/Bayer+filter2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5163381233827848322" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6THVxaZImoFO7gMOb909vIfeTwuaczQn9La83b2Q1ovsb-Swaa9Zbjxt06G2fYR_HhF0JxpvZx-Br2Q1EuiLRp3B2vUAGPOANsiRM_8iiiAMYGuI636n8LukP7oaa_Ckq8E7k1tcTrR4/s400/Bayer+filter2.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
കടപ്പാട് : <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Bayer_pattern_on_sensor_profile.svg">Wikipedia commons</a><br />
<br />
<br />
ഇങ്ങനെ അരിച്ചുവീഴപ്പെടുന്ന ഫോട്ടോണുകളെ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുന്നത് ഓരോ പിക്സലിന്റെയും താഴെയുള്ള, ഫോട്ടോണ് "കിണര്" (Photon well) എന്നുവിളിക്കപ്പെടുന്ന സംഭരണ അറകളിലാണ്. പിക്സലുകളുടെ സൈസ് (ഏരിയ) കൂടുംതോറും ഈ സംഭരണ അറകളുടെ ശേഷിയും കൂടും (കൂടുതല് വലിപ്പമുള്ള സെന്സറുകളുടേയും പിക്സലുകളുടെ മെച്ചങ്ങളില് കൂട്ടിച്ചേര്ക്കാന് മറ്റൊന്ന്).ഈ ഫോട്ടോണുകളെ, മുന്പോസ്റ്റില് വിവരിച്ചതുപോലെ, സെന്സറിനോടനുബന്ധിച്ചുള്ള ഒരു ഡീറ്റല് കണ്വേര്ട്ടറിലേക്ക് അയച്ച്, ഓരോ പിക്സലിന്റെയും നിറത്തിനനുസരണമായ ഡാറ്റ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നു.<br />
<br />
<br />
ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല് ക്യാമറയുടെ സെന്സര് ഒരു ചിത്രം കാണുന്നത് ചുവപ്പ് പച്ച നീല നിറത്തിലുള്ള ലക്ഷക്കണക്കിന് (സെന്സറിന്റെ മെഗാപിക്സല് കൗണ്ട് അനുസരിച്ച്) ചെറുചതുരങ്ങളായാണ്. ഇതിന്റെ ഒരു വ്യക്തമായ ചിത്രീകരണം ഈ <a href="http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/sensors.htm">വെബ് പേജില്</a> ഉണ്ട്.<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. ഒരു പൂവിന്റെ ചിത്രം ക്യാമറ സെന്സര് കാണുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് വലിയൊരു സ്കെയിലില് ഫോട്ടോഷോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് ഞാന് വരയ്ക്കാന് ശ്രമിച്ചതാണ്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXslnheLzSNau26l9AGVMRJoKugho-FWa6TezXPPrRyFjV1VPAXPPHoAx87AzJwYso-kllvhVtR7Qv6bVu7-IS7VSjQ32dFqAy91t3CRS6cAsnymvU3IpBLdStZwpYZC_N7-cfwy3w1Q0/s1600-h/Bayer.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165689951395567442" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXslnheLzSNau26l9AGVMRJoKugho-FWa6TezXPPrRyFjV1VPAXPPHoAx87AzJwYso-kllvhVtR7Qv6bVu7-IS7VSjQ32dFqAy91t3CRS6cAsnymvU3IpBLdStZwpYZC_N7-cfwy3w1Q0/s400/Bayer.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സെന്സര് ബായര് ഫില്റ്റര് വഴി കാണുന്നതിങ്ങനെ<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQgEiRvSFsYjPMW6C50oh7c5K-X3Po9YkqzACW77tZ28sp7IBdc5wFio_QlVeLZWJobjNnfbgRHnyebVUXF7w9Guknu5ESLxHSJj_lG4tFYfyvix_xXq93ZR3dVM2hRMvn97Hlom8dkQ/s1600-h/Bayer_org.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165689955690534754" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQgEiRvSFsYjPMW6C50oh7c5K-X3Po9YkqzACW77tZ28sp7IBdc5wFio_QlVeLZWJobjNnfbgRHnyebVUXF7w9Guknu5ESLxHSJj_lG4tFYfyvix_xXq93ZR3dVM2hRMvn97Hlom8dkQ/s400/Bayer_org.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒറിജിനല് ചിത്രം.<br />
<br />
<br />
<em><span style="color:#3333ff;">ഒരു കാര്യം ഇവിടെ വളരെ വ്യക്തമായി പറയട്ടെ. ഈ ചിത്രത്തില് കാണുന്ന കളര് ചതുരങ്ങള് യഥാര്ത്ഥ പിക്സല് സൈസിനേക്കാള് വളരെ വലിപ്പത്തിലാണ് കാണിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവയോരോന്നും യഥാര്ത്ഥ വലിപ്പത്തില് കാണിച്ചാല് നമ്മുടെ കണ്ണുകൊണ്ട് കാണാന് പാടില്ലാത്തത്ര ചെറുതാണെന്ന് അറിയാമല്ലോ (2 മുതല് 8 മൈക്രൊണ്സ് വരെ മാത്രമാണ് ഈ ചതുരങ്ങളുടെ യഥാര്ത്ഥ വലിപ്പം). ഈ ഉദാഹരണത്തില് കാണിച്ചിരിക്കുന്ന പൂവിന്റെ ഒറിജിനല് ഫയലില്, അതിന്റെ വീതിയുള്ള വശത്തുമാത്രം 3000 പിക്സലുകള് ഒരു നിരയില് ഉണ്ടെന്ന് ഓര്ക്കുക. ഈ ചിത്രം ആര്ക്കും ഒരു തെറ്റിദ്ധാരനയും ഉണ്ടാക്കിയില്ല എന്ന വിശ്വാസത്തോടെ തുടരുന്നു.</span></em><br />
<br />
ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു ചിത്രത്തില്നിന്നും എങ്ങനെയാണ് ക്യാമറ ബാക്കിയുള്ള നിറങ്ങള് ഊഹിച്ചെടുക്കുന്നത്? അവിടെയാണ് ട്രിക്ക്! ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലുള്ള കംപ്യൂട്ടര് പ്രോസസര്, ഈ ഓരോ പിക്സല് വാല്യുവിനേയും അതിന്റെ തൊട്ടടുത്ത, അതേ നിരയിലുള്ള പിക്സല് വാല്യുവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നു. ഉദാഹരണം നോക്കാം. നീലാകാശത്തിന്റെ ചിത്രം. ഒരു നിരയിലെ നീല പിക്സല് നീല, അടുത്തതിന്റെ അടുത്ത പിക്സല് നീല, ആ നിര മുഴുവന് ഇതേ പാറ്റേണില് നീലകള് നീലയായിത്തന്നെ തുടരുന്നു. അപ്പോള് സ്വാഭാവികമായും രണ്ടുനീലകളുടെ ഇടയിലുള്ള പച്ചയ്ക്ക്, രണ്ടുനീലകളുടെ ആവറേജ് വില നല്കാമല്ലോ. അപ്പോള് ആ ഡിജിറ്റ ഡേറ്റയും നീലയായി മാറുന്നു! ഇങ്ങനെ പിക്സലുകളുടെ നിരകളോരോന്നും നിമിഷാര്ത്ഥംകൊണ്ട് കൂട്ടിക്കിഴിച്ച് ഹരിച്ച് ക്യാമറയുടെ പ്രോസസര് ഒരു ഡിജിറ്റല് ഡേറ്റയാക്കിമാറ്റുന്നു.<br />
<br />
ഈ പ്രക്രിയയെ സാങ്കേതികമായി ഡീ-മൊസൈക്കിംഗ് അല്ലെങ്കില് ഇന്റര്പൊലേഷന് (demosaicing or interpolation) എന്നാണു വിളിക്കുന്നത്. ലളിതമായി പറഞ്ഞുവെങ്കിലും, ഫോട്ടോ എടുക്കുന്ന രംഗത്തിന്റെ വര്ണ്ണവിന്യാസം കൂടുംതോറും ഈ ജോലികളുടെ സങ്കീര്ണ്ണതയും വര്ദ്ധിക്കുന്നു. ക്യാമറയുടെ പ്രോസസര്, ഫില്റ്റര് ക്വാളിറ്റി, ഉപയോഗിക്കുന്ന സോഫ്റ്റ് വെയര് എന്നിങ്ങനെ ഒരു പാടു ഘടകങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു ഡീ മൊസൈക്കിംഗിന്റെ ഗുണമേന്മ. മാത്രവുമല്ല, ഓരോ ക്യാമറനിര്മ്മാതാക്കളും തങ്ങളുടെ സോഫ്റ്റ്വെയറുകള് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഡീമൊസൈക്കിംഗ് ടെക്നിക്ക് അത്യന്തം രഹസ്യസ്വഭാവമുള്ള ഒരു വിവര്മായാണ് സൂക്ഷിക്കുന്നതും. ഇപ്പോള് മനസ്സിലായോ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരേ രംഗംതന്നെ പല ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകള് പലവിധത്തില് ചിത്രമാക്കുന്നതെന്ന്! ഇങ്ങനെ ലഭിക്കുന്ന ഡിജിറ്റല് ചിത്രം നാം കാണുന്നതിനു മുമ്പ് അവസാന മിനിക്കുപണികള് വീണ്ടും ഉണ്ട്, ഷാര്പ്പനിംഗ്, കളര് അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റുകള്, ഫയല് കംപ്രഷന് മുതലായവ. അതേപ്പറ്റിയെല്ലാം ഇനി വരുന്ന പോസ്റ്റുകളില്.<br />
<br />
കൂടുതല് വായനയക്ക് :<br />
<br />
1. <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Bayer_pattern">Bayer Filters</a><br />
2. <a href="http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/sensors.htm">Filters & Demosaicing</a><br />
3. <a href="http://www.bythom.com/ccds.htm">How digital cameras work</a><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-56581232024487127022008-01-29T15:08:00.002+04:002010-04-15T06:33:41.065+04:00പാഠം 6 - സീമോസും സിസിഡിയുംഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളുടെ സെന്സറുകളെപ്പറ്റിയും പിക്സലുകളെപ്പറ്റിയും നമ്മള് കഴിഞ്ഞ പോസില് ചര്ച്ച ചെയ്തു. ഇനി ഒരു സെന്സര് ഡിജിറ്റല് ഇമേജ് രൂപപ്പെടുത്തുന്നതെങ്ങനെ എന്ന് ചുരുക്കമായി ഒന്നു പറഞ്ഞിട്ട് മുമ്പോട്ട് പോകാം എന്നുദ്ദേശിക്കുന്നു. "ചുരുക്കമായി" എന്നു പറയുവാന് കാരണം, സെന്സര് നിര്മ്മാണത്തിലെ സാങ്കേതികവിദ്യകളും, അതിന്റെ ഘട്ടംഘട്ടമായ നിര്മ്മാണവും അത്യന്തം സങ്കീര്ണ്ണമായ ഒന്നാണ്. അതിനെ ലളിതമായി വിശദീകരിക്കുക പ്രയാസമുള്ള സംഗതിയാണെന്നു മാത്രവുമല്ല, ഇലക്ട്രോണിക്സിന്റെ സങ്കീര്ണ്ണതകളിലേക്ക് ഇറങ്ങുവാന് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്കുമാത്രമേ അതൊക്കെ മനസ്സിലാവുകയും ഉള്ളൂ. അതിനാല് ഇന്ന് ഉപയോഗത്തിലിരിക്കുന്ന ഇമേജ് സെന്സര് ടൈപ്പുകളെപ്പറ്റി ഒന്നു ചുരുക്കിപ്പറയുകമാത്രമാണ് ഈ പോസ്റ്റിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം.<br />
<br />
<br />
ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന സെന്സറുകളെ പ്രധാനമായും രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളായി തിരിക്കാം.<br />
<br />
(1) CCD അഥവാ Charge-coupled device<br />
(2) CMOS അഥവാ complimentary metal-oxide semiconductor.<br />
<br />
ഈ രണ്ടു സാങ്കേതികവിദ്യകളിലും പ്രവര്ത്തന തത്വം ഒന്നുതന്നെ, സെന്സറില് വീഴുന്ന പ്രകാശോര്ജ്ജത്തെ വൈദ്യുത തരംഗങ്ങളാക്കിമാറ്റുക. പക്ഷേ ഇവയുടെ ഡിസൈനുകള് തമ്മില് വലിയ അന്തരം ഉണ്ട്. 1960 കളുടെ അവസാനം രൂപമെടുത്തതാണ് CCD ടെക്നോളജി; CMOS 1970 കളുടെ തുടക്കത്തിലും. ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റല് ടെക്നോളജിയുടെ അടിസ്ഥാനം എന്നുതന്നെ പറയാവുന്ന സിലിക്കോണ് സെമികണ്ടക്ടറുകളുടെ അനന്ത സാധ്യതകള് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക്കൊണ്ടുള്ള സാങ്കേതികവിദ്യയാണ് CCD യുടെ നിര്മ്മാണത്തില് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
സിലിക്കോണ് എന്ന മൂലകം ഭൂമിയില് ഓക്സിജന് കഴിഞ്ഞാല് ഏറ്റവും കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ്. മണ്ണിലും മണലിലും എല്ലാം ഇതിന്റെ സാന്നിധ്യമുണ്ട്. ഈ സിലിക്കോണിന് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട് - അതിനെ ചില പ്രത്യേക നിര്മ്മാണപ്രക്രിയകളിലൂടെ (Processing techniques) അനുയോജ്യമായ രീതിയില് മാറ്റിയെടുത്താല് സിലിക്കോണ് തന്മാത്രകള് അവയില് പതിക്കുന്ന പ്രകാശോര്ജ്ജത്തെ (ഫോട്ടോണുകളെ) ഇലക്ട്രോണുകളാക്കി(വൈദ്യുത തരംഗങ്ങളാക്കി) മാറ്റും. മാത്രവുമല്ല, വൈദ്യുതതരംഗങ്ങളുടെ അര്ത്ഥ ചാലകമായി അല്ലെങ്കില് ഒരു അതി സൂക്ഷ്മ സര്ക്യൂട്ടിന്റെ ഭാഗമായി വര്ത്തിക്കുവാനും ഈ തന്മാത്രകള്ക്ക് സാധിക്കും. ചുരുക്കത്തില് ഇത്രയും സൂക്ഷ്മമായ ഒരു വൈദ്യുത സര്ക്യൂട്ടിന്റെ കണ്ടുപിടിത്തമാണ് ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റല് ടെക്നോളജിയെ (ഇമേജിംഗ് മാത്രമല്ല, എല്ലാ ഡിജിറ്റല് സാങ്കേതിക വിദ്യകളും ഇതില് പെടുന്നു) നാമിന്നുകാണുന്ന ഉയര്ച്ചയിലേക്കെത്തിച്ചിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. ഒരു CCD സെന്സറിന്റെ രൂപരേഖയാണത്. അതില് കാണുന്ന ചതുരങ്ങളോരോന്നും ഓരോ പിക്സലുകളെക്കുറിക്കുന്നു. (ചിത്രത്തില് ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് വലുതായി കാണാം).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikH3stjHcaV_jNJrkptvlEo7aB-boS9OTT2fDEZxAyfmnSwzkzwUsXorKk6ybJwcV4obAxLrbBIWaKYzCuZU0IRcyG1Rkm5dzpOUoKpgTLZ7fLbPH7ap-1GK_uC7RQSKwp38yFNcWVpuw/s1600-h/CCD+schematic.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160856514612305970" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikH3stjHcaV_jNJrkptvlEo7aB-boS9OTT2fDEZxAyfmnSwzkzwUsXorKk6ybJwcV4obAxLrbBIWaKYzCuZU0IRcyG1Rkm5dzpOUoKpgTLZ7fLbPH7ap-1GK_uC7RQSKwp38yFNcWVpuw/s400/CCD+schematic.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
സെന്സറിന്റെ അടിസ്ഥാന ഘടകമായ സിലിക്കോണ് തകിടിനെ "സിലിക്കോണ് വാഫര്" എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. ഈ സിലിക്കോണ് വാഫറില് ഒട്ടനവധി പ്രോസസുകള് ചെയ്താണ് ഓരോ പിക്സലുകളും അതില് നിര്മ്മിച്ചെടുക്കുന്നത്. ഈ പിക്സലിന്റെ ചെറിയൊരു ഭാഗം മാത്രമാണ് ലൈറ്റ് സെന്സിറ്റീവായ ഫോട്ടോസൈറ്റ്. കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റില് സെന്സറുകളുടെ വലിപ്പത്തെപ്പറ്റി ചര്ച്ചചെയ്തപ്പോള് പിക്സലുകളുടെ എണ്ണത്തിലല്ല, വിസ്തീര്ണ്ണത്തിലാണ് കാര്യമെന്നും, അതിനാലാണ് SLR ക്യാമറകളുടെ സെന്സറുകള് മെച്ചമായ ചിത്രങ്ങള് നല്കുന്നതെന്നും പറഞ്ഞത് ഓര്മ്മയുണ്ടാവുമല്ലോ. CCD സെന്സറിന്റെ നിര്മ്മാണപ്രക്രിയ എങ്ങനെയാണ് എന്ന് കാണുവാനാഗ്രഹിക്കുന്നവര്ക്കായി <strong><a href="http://images.google.com/imgres?imgurl=http://micro.magnet.fsu.edu/primer/digitalimaging/concepts/images/ccdanatomyfigure1.jpg&imgrefurl=http://micro.magnet.fsu.edu/primer/digitalimaging/concepts/ccdanatomy.html&h=321&w=363&sz=38&hl=en&start=4&um=1&tbnid=I9B-IqnGITPUBM:&tbnh=107&tbnw=121&prev=/images%3Fq%3DCCD%2Bschematic%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Den%26rls%3DGGLG,GGLG:2006-01,GGLG:en%26sa%3DN">ഈ വെബ്സൈറ്റില് </a></strong>ഇതിന്റെ ഘട്ടംഘട്ടമായ നിര്മ്മാണം ചിത്രങ്ങളിലൂടെ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ഒരു CCD സെന്സറിന്റെ അനാറ്റമി തന്നെ ചിത്രങ്ങള് സഹിതം അവിടെ നല്കിയിട്ടുണ്ട്. താല്പര്യമുള്ളവര് ലിങ്കില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് അതിലെ Interactive Java Toutorial നോക്കുക.<br />
<br />
<br />
സെന്സറിലേക്ക് പ്രകാശം പതിക്കുമ്പോള് തത്തുല്യമായ അളവില് ഇലക്ട്രോണുകള് (ഇലക്ട്രോണുകളുടെ പ്രവാഹമാണ് വൈദ്യുതി) ഈ പിക്സലുകളില് രൂപപ്പെടുകയും അവയെ തൊട്ടടുത്തുള്ള സിലിക്കോണ് തന്മാത്രകള്വഴി സെന്സറിന്റെ ഒരു വശത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോവുകയും ഒരു Nodal point ല് (ചിത്രത്തില് താഴെ, വലത്തേക്കോണിലുള്ള ചതുരം) വച്ച് ഈ എല്ലാ സിഗ്നലുകളേയും ചേര്ത്ത് ഒരു ഡിജിറ്റല് കണ്വര്ട്ടറിലേക്ക് അയയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ചിത്രത്തിലെ ആരോ മാര്ക്കുകള് ഈ വൈദ്യുതസിഗ്നലുകളുടെ പാതയെ കാണിക്കുന്നു. ഈ കണ്വര്ട്ടര് ഈ സിഗ്നലുകളെ ഒരു ഡിജിറ്റല് രൂപരേഖയാക്കിമാറ്റുന്നു. ഇതാണ് CCD യുടെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ പ്രവര്ത്തന തത്വം. കൂടുതല് വായിക്കാന് താല്പര്യമുള്ളവര് <a href="http://electronics.howstuffworks.com/camcorder2.htm">ഇതുംകൂടെ </a>ഒന്നു നോക്കുക.<br />
<br />
ആരംഭഘട്ടത്തില് CCD സെന്സറുകളുടെ നിര്മ്മാണചെലവു വളരെ കൂടുതലായിരുന്നു. പക്ഷേ ഉയര്ന്ന ഗുണമേന്മയുള്ള ചിത്രങ്ങള്, വളരെയധികം ഡിറ്റെയില്സ് ഇതൊക്കെ CCD ചിത്രങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതയും ആയിരുന്നു. 1969 മുതല് ഇന്നു വരെ 27 വര്ഷങ്ങള്ക്കുമേലുള്ള തുടര്ച്ചയായ പരീക്ഷണങ്ങളുടെയും മെച്ചപ്പെടുത്തലുകളുടേയും പിന്ബലത്തില് CCD ടെക്നോളജി ഇന്ന് ഏകദേശം പൂര്ണ്ണതയിലെത്തിനില്ക്കുന്നു (It is a matured technology). സാങ്കേതിക വിദ്യയിലുണ്ടായ നേട്ടങ്ങളാല് തുടക്കത്തെഅപേക്ഷിച്ച് നിര്മ്മാണചെലവും ഇന്ന് താരതമ്യേന കുറവാണ്.<br />
<br />
<br />
CCD യുടെ ഭാരിച്ച നിര്മ്മാണചെലവുകള്ക്കു ബദലായി രൂപപ്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നു CMOS ടെക്നോളജി. CCD സെന്സറിന്റെ ചിത്രത്തില് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുമല്ലോ. പിക്സലുകളുടെ ഇടയില് മറ്റു "വയറിംഗുകളോ" സര്ക്യൂട്ടുകളോ ഒന്നുമില്ല. സിലിക്കോണ് തന്മാത്രകള്തന്നെയാണ് അവിടെ ചാലകമായി വര്ത്തിക്കുന്നത്. CCD യുമായി ഇതിനുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസം ഓരോ പിക്സലുകളുമായും ബന്ധിപ്പിച്ച് ഓരോ സര്ക്യൂട്ടുകളും, ട്രാന്സിസ്റ്ററുകളും ഇത്തരം സംവിധാനത്തിനു വേണം എന്നതാണ്. ഓര്ക്കുക, പിക്സലുകളോരോന്നും തലമുടിനാരിഴയേക്കാള് കട്ടികുറഞ്ഞതാണ്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirv0g7v-1cfeswgHGBqnPb0ftloJuYyFh0kj3r_sWNYadfFEY_QF2wL4N4jGcq6kBG3P4eCtdiZvAiAVwLqbBSmWd7HdyWtUaeEeA1t6ZRg96z4iek3uMtymheNcl-7EgywetGAUMVtjA/s1600-h/CMOS_schematic.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160859246211506242" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirv0g7v-1cfeswgHGBqnPb0ftloJuYyFh0kj3r_sWNYadfFEY_QF2wL4N4jGcq6kBG3P4eCtdiZvAiAVwLqbBSmWd7HdyWtUaeEeA1t6ZRg96z4iek3uMtymheNcl-7EgywetGAUMVtjA/s400/CMOS_schematic.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒരു CMOS സെന്സറിന്റെ ഏകദേശരൂപമാണിത്. CCD യില് നിന്നും വ്യത്യസതമായി ഓരോ പിക്സലുകളിലും ഒരു ചെറിയഭാഗം ലൈറ്റ് സെന്സിറ്റീവ് വസ്തുവിനാല് നിര്മ്മിച്ചതാണ്. അതില് രൂപപ്പെടുന്ന ഇലക്ട്രോണുകളെ (വൈദ്യുത തരംഗങ്ങളെ) ആ പിക്സലുമായി ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന ചില സര്ക്യൂട്ടുകളിലൂടെയാണ് സെന്സറിനു പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നത്. സ്വാഭാവികമായും ഈ സര്ക്യൂട്ടുകളും പിക്സലുകളോളം പോന്ന മൈക്രോണ്സ് വലുപ്പത്തിലാവണം! നിങ്ങളില് ചിലരെങ്കിലും ഇലക്ട്രോണിക് സര്ക്യൂട്ട് ബോര്ഡുകള് കണ്ടിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ. അവയില് ചെറിയ കനംകുറഞ്ഞ സ്വര്ണ്ണനിറത്തിലും വെള്ളിനിറത്തിലും വരകള് കണ്ടിട്ടില്ലേ? ഇവയോരോന്നും ആ ബോര്ഡുകളിലെ "വയറിംഗുകളാണ്". ലിതോഗ്രാഫി എന്ന സാങ്കേതികവിദ്യയും അനുയോജ്യമായ "മഷികളും" ഉപയോഗിച്ചാണ് ഈ വരകള് ഈ സര്ക്യൂട്ടറിയില് പ്രിന്റു ചെയ്യുക. 1970 കളില് ലിതോഗ്രാഫി ഇന്നത്തെപ്പോലെ വികസിച്ചിരുന്നില്ല. അതിനാല് സീമോസ് ടെക്നോളജി അന്നേ നിലവില് വന്നെങ്കിലും അതിന് CCD യെപ്പോലെ വികസിക്കാനായില്ല. 1990 നുശേഷമാണ് ആധുനിക ലിത്തോഗ്രാഫി ടെക്നോളജി നിലവില് വന്നത്. അതിനുശേഷം സീമോസ് ടെക്നോളജിയില് വന് കുതിച്ചുചാട്ടം തന്നെയുണ്ടായി. ഇന്ന് മൈക്രോസ്കോപ്പിലൂടെ മാത്രം കാണാന് കഴിയുന്നത്ര സൂക്ഷ്മമായി ഇത്തരം സര്ക്യൂട്ടുകള് പ്രിന്റ് ചെയൂവാനുള്ള സാങ്കേതിക വിദ്യനിലവിലുണ്ട്. എങ്കിലും ഒരു പരിധിയില് താഴെ വലിപ്പത്തിലുള്ള സിമോസ് സെന്സറുകള് ഇതുവരെ വിപണിയില്ല. അതിനാലാണ് ഇപ്പോഴും പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകള് മിക്കതും സിസിഡി സെന്സര് ടെക്നോളജി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. മാത്രവുമല്ല ഗുണമേന്മയില് CCD യോടൊപ്പമെത്താന് സീമോസിന് ഈ സമീപ കാലത്തുവരെ സാധിച്ചിരുന്നില്ല.<br />
<br />
<br />
എന്നാല് ഈ കഴിഞ്ഞ നാലഞ്ചുവര്ഷങ്ങളായി സീമോസിലും അതോടോപ്പം ഉപയോഗിക്കുന്ന മറ്റു ക്യാമറസംവിധാനങ്ങളിലും ഉണ്ടായ പരീക്ഷണ നിരീക്ഷണങ്ങളുടെ ഫലമായി ഇപ്പോള് മുന്തിയ ഇനം സീമോസ് സെന്സറുകള്ക്ക് CCD യോളം പോന്ന ഗുണമേന്മയില് ചിത്രങ്ങള് എടുക്കാന് സാധിക്കും. അതിനാലാണ് ക്യാനന് D40, D400 തുടങ്ങിയ SLR ക്യാമറകളിലും മറ്റനവധി ക്യാമറ മോഡലുകളിലും ഇന്ന് CMOS സെന്സറുകള് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഒരു പക്ഷേ എസ്.എല്.ആര് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളുടെ വിലകുറച്ച് ക്യാമറയെ ഇത്രയധികം ജനകീയമാക്കിയതുപോലും CMOS ടെക്നോളജിയായിരിക്കും.<br />
<br />
<br />
CCD യ്ക്കും CMOS നും അതതിന്റേതായ മെച്ചങ്ങളും കോട്ടങ്ങളും ഉണ്ട്. കുറച്ചു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പുവരെ CMOS സെന്സറുകള് CCD യേക്കാള് ഗുണമേന്മയില് പിന്നിലായിരുന്നുതാനും. എന്നാല് ഇന്ന് സ്ഥിതി മാറി. ഈ രണ്ടു സാങ്കേതികവിദ്യകളും വ്യത്യസ്ത ഉപയോഗങ്ങളില് വളരെ നല്ല ഇമേജുകള് ലഭിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. രണ്ടുവിധത്തിലുള്ള സെന്സറുകളും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസങ്ങള് ഇവയാണ്<br />
<br />
(1) ഉയര്ന്ന ഗുണമേന്മയുള്ള നല്ല ചിത്രങ്ങള് CCD സെന്സറുകളുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. CMOS സെന്സറുകളുണ്ടാക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളില് കുറഞ്ഞവെളിച്ചത്തില് Noise കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നു. (നോയിസ് കുറയ്ക്കാനുള്ള സാങ്കേതികവിദ്യകളുമായി ക്യാനന് കമ്പനി സ്വന്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ ഇന്നു മാര്ക്കറ്റിലുള്ള CMOS SLR ക്യാമറകളില് ഉയര്ന്ന ISO നമ്പറുകളിലും നോയിസ് കുറവായികാണുന്നു. - Noise, ISO രണ്ടും വരുന്ന പോസ്റ്റുകളില് വിശദീകരിക്കാം).<br />
<br />
2. CMOS സെന്സറുകളിലെ പിക്സലുകളില് ഓരോ ഫോട്ടോസൈറ്റിനോടും അനുബന്ധിച്ചുള്ള ട്രാന്സിസ്റ്ററുകളും സര്ക്യൂട്ടുകളും സെന്സറിനെ നല്ലൊരു ഭാഗം അപഹരിക്കുന്നു. അതിനാല് സെന്സറില് വീഴുന്ന ഫോട്ടോണുകളെല്ലാം ഫോട്ടോസൈറ്റില് എത്തുന്നില്ല. CCD യില് ഇത്തരം സര്ക്യൂട്ടുകളോ ട്രാന്സിസ്റ്ററുകളോ പിക്സലുകളുമായി അനുബന്ധിച്ച് ഇല്ലാത്തതിനാല് അവ കൂടുതല് ലൈറ്റ് സെന്സിറ്റീവ് ആണ്.<br />
<br />
3. CCD യുടെ പ്രവര്ത്തനത്തിന് കൂടുതല് വൈദ്യുതി ആവശ്യമാണ്. CMOS ന് തത്തുല്യവലിപ്പമുള്ള ഒരു CCD യേക്കാല് നൂറിലൊരംശം മാത്രം പവര്മതിയാകും. കൂടുതല് ബാറ്ററിലൈഫ് എന്നു സാരം. പക്ഷേ സീമോസ് സെന്സറിനോടൊപ്പം ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തെ മെച്ചപ്പെടുത്താനുള്ള മറ്റു പല ചിപ്പുകളും കൂടിഉണ്ടെങ്കിലേ ചിത്രം നന്നാവൂ. അതിനാല് ബാറ്ററി ലാഭം മറ്റൊരുവിധത്തില് ചെലവുകൂടുതലായി പോകുന്നു.<br />
<br />
4. CMOS സെന്സറിന്റെ ഓരോ പിക്സല് വാല്യുവും വെവ്വേറെയാണ് ക്യാമറയുടെ പ്രോസസര് വായിക്കുന്നത്. CCD യില് ഒരു നോഡിലൂടെയാണ് എല്ലാ പിക്സല് വാല്യുവും വായിക്കപ്പെടുന്നത്. അതിനാല് CCD ചിത്രങ്ങള് കൂടുതല് Consistency / uniformity ഉള്ളതായിരിക്കും<br />
<br />
5. ഒരു സാധാരണ സിലിക്കോണ് പ്രോസസിംഗ് ലൈനില് നിര്മ്മിക്കാവുന്നതാണ് CMOS സെന്സറുകള്. പക്ഷേ CCD യ്ക്ക് അതിനുവേണ്ടി മാത്രം നിര്മ്മിച്ച പ്രൊഡക്ഷന് ലൈനുകള് ആവശ്യമാണ്. അതിനാല് CMOS നിര്മ്മാണച്ചെലവുകള് CCD യേക്കാള് കുറവാണ്. പക്ഷേ ഒരു നല്ല സീമോസ് ഡിസൈന് ചെയ്തെടുക്കുന്നതിന് സിസിഡി ഡിസൈനിംഗിനേക്കാള് വളരെ ചെലവുണ്ട്. അതിനാള് നല്ല ഗുണമേന്മയുള്ള CCD യുടേയും CMOS ന്റെയും വില (ചിപ്പുകള്ക്ക്) ഏകദേശം ഒരേ നിലവാരത്തില്ത്തന്നെ.<br />
<br />
കൂടുതല് വിശദമായ ഒരു താരതമ്യ പഠനം <a href="http://www.dalsa.com/markets/ccd_vs_cmos.asp">ഇവിടെയുണ്ട്.</a>. അന്വേഷണകുതുകികള് തീര്ച്ചയായും വായിച്ചിരിക്കേണ്ട ഒരു വെബ് പേജാണിത്.<br />
<br />
<br />
വ്യത്യാസങ്ങള് ഇങ്ങനെ പലതുണ്ടെങ്കിലും, മേല്പ്പറഞ്ഞതുപോലെ CMOS ടെക്നോളജി ഇന്ന് വളരെ വളര്ന്നിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്ത്തന്നെ CCD യോളം പോന്ന ഗുണമേന്മയില് ചിത്രങ്ങള് നല്കുവാന് ചില ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കളുടെ സെന്സറുകള്ക്കെങ്കിലും സാധിച്ചിരിക്കുന്നു. വരും വര്ഷങ്ങളില് തീര്ച്ചായായും ടെക്നോളജി കൂടുതല് വികസിക്കുകയും സീമോസ് സെന്സറുകള് അതീവ ഗുണമേന്മയുള്ള ചിത്രങ്ങള് തരുകയും ചെയ്താല് ഭാവി സെന്സറുകള് മുഴുവന് CCD യില്നിന്ന് CMOS ലേക്ക് മാറാനുള്ള എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്.<br />
<br />
അങ്ങനെ നിലവിലുള്ള രണ്ടുതരം സെന്സറുകളെപ്പറ്റിയും ഏകദേശധാരണയായി. അവയുടെ അകത്തേക്ക് ഇറങ്ങിപരിചയപ്പെടുകയും ചെയ്തു. കുറെ പിക്സലുകള്, അവയ്ക്കുള്ളില് ചെറിയ ഭാഗംമാത്രം വരുന്ന ഫോട്ടോസൈറ്റുകളും, സീമോസാണെങ്കില് കുറേ സര്ക്യൂട്ടുകളും. ഇതൊന്നും പോരാഞ്ഞ് പിക്സലുകള്ക്കിടയില് “കാലിയായി കിടക്കുന്ന” കുറേ സ്ഥലവും. ഒരു ലെന്സ് രൂപപ്പെടുത്തി വിടുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ ഈ സെന്സറുകള് എങ്ങനെയാണാവോ മിഴിവുറ്റ ചിത്രങ്ങളാക്കിമാറ്റുക? ഈ കാലി സ്പെയ്സുകളെയൊക്കെ എങ്ങനെ ശരിയാക്കിയെടുക്കും? ഈ “നിറമില്ലാത്ത” വൈദ്യുത സിഗ്നലുകളില്നിന്ന് കളര് ചിത്രങ്ങള് എടുക്കുന്നതെങ്ങനെ? ആ കഥകള് അടുത്ത പോസ്റ്റില്.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-9244846470200754052008-01-18T06:57:00.024+04:002010-04-15T06:33:54.047+04:00പാഠം 5 - ഒരു ക്യാമറ വാങ്ങണം.... എത്രമെഗാപിക്സല്?ചില പരസ്യങ്ങള് കണ്ടിട്ടില്ലേ “വെറൂം 4500 രൂപയ്ക്ക് ഒരു 10 മെഗാ പിക്സല് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറ“, അല്ലെങ്കില് ചില മൊബൈല് ഫോണുകളുടെ പരസ്യത്തില് “3 മെഗാപിക്സല് നല്കുന്ന അത്യുജ്വല ഫോട്ടൊഗ്രാഫുകള്”... !! ഡിജിറ്റല് ക്യാമറ സര്വ്വസാധാരണമായതോടെ, ക്യാമറവാങ്ങുന്നവരുടെ മനസ്സില് ആദ്യം വരുന്ന ഒരു ചോദ്യമാണ് ക്യാമറ എത്രമെഗാപിക്സല് വേണം എന്നത്. പല സെയില്സ്മാന്മാരുടെയും വിവരണങ്ങള് കേട്ടാല് ഈ മെഗാ പിക്സല് എന്നതാണ് ക്യാമറയുടെ ഗുണമേന്മയുടെ അളവുകോല് എന്നു തോന്നിപ്പോകും! <br />
<br />
"കൂടുതല് എണ്ണം, കൂടുതല് മികവ്" എന്നതത്വം എല്ലാക്കാര്യങ്ങളിലും ശരിയാണ് എന്നു നമ്മെ വിശ്വസിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് ഈ മെഗാപിക്സല് മാര്ക്കറ്റിംഗ് ടെക്നിക്കിന്റെ പിന്നില് യഥാര്ത്ഥത്തില് ചെയ്യുന്നത്. പക്ഷേ ദൗര്ഭാഗ്യവശാല് ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഈ തത്വം എത്രകണ്ട് ശരിയാണെന്നുള്ളത് അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മറ്റനേകം ഘടകങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ മാര്ക്കറ്റിംഗ് തന്ത്രത്തിനു പിന്നില് എന്തെങ്കിലും പ്രയോജനം ഉപഭോക്താവിന് ഉണ്ടോ, എന്താണീ മെഗാപിക്സല്, മെഗാപിക്സലും ഫോട്ടോയുടെ ക്ലാരിറ്റിയുമായി എന്താണു ബന്ധം, ഒരു നല്ല ഫോട്ടോ എടുക്കുവാന് എത്രമെഗാപിക്സല് ക്യാമറ വേണം ഇതൊക്കെയാണ് ഈ അധ്യായത്തില് നമ്മള് ചര്ച്ചചെയ്യുന്നത്.<br />
<br />
എന്താണീ മെഗാപിക്സല്? ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രം അനേകം ചെറു "ചതുരകഷണങ്ങള്" ചേര്ന്നതാണെന്നും, അതിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ കഷണത്തെ പിക്സല് എന്നു വിളിക്കുന്നു എന്നും കഴിഞ്ഞ അധ്യായത്തില് പറഞ്ഞിരുന്നുവല്ലോ. ഈ ഓരോ ചതുരത്തിന്റെയും നിറം, പ്രകാശതീവ്രത അഥവാ ഇന്റന്സിറ്റി, തുടങ്ങിയ വിവരങ്ങള് ആ ചിത്രത്തിനെ ഫയല് ഡാറ്റായിലേക്ക് നല്കുന്നത് ചിത്രമെടുക്കാനുപയോഗിച്ച ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയുടെ സെന്സര് ആണ്. ചുരുക്കത്തില് ഒരു ക്യാമറയില് നിന്നും പുറത്തുവരുന്ന ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തില് എത്ര പിക്സലുകളുണ്ടോ തത്തുല്യമായ എണ്ണം ഫോട്ടോസൈറ്റുകള് അല്ലെങ്കില് ലൈറ്റ് റിക്കോര്ഡിംഗ് സൈറ്റുകള് ക്യാമറയുടെ സെന്സറിലും ഉണ്ടാവും. ഈ ഫോട്ടോസൈറ്റുകളെയും പിക്സലുകള് എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം ശ്രദ്ധിക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZy3Bo5iIGn9eg0cXiqYtujHkIe_QC-lvNX9YXPOsI0bDoKT1l8OPImL5Kj4Ga3lACJXCAQnkZsKKA6V9B-OrovFTAu6NZLQiCRflwFhDsEbYCR_Jyafb0LWK60ZQJb4jEjeYvTp2HtnU/s1600-h/Sensor_rep1+copy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153420119308281538" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZy3Bo5iIGn9eg0cXiqYtujHkIe_QC-lvNX9YXPOsI0bDoKT1l8OPImL5Kj4Ga3lACJXCAQnkZsKKA6V9B-OrovFTAu6NZLQiCRflwFhDsEbYCR_Jyafb0LWK60ZQJb4jEjeYvTp2HtnU/s400/Sensor_rep1+copy.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒരു ഡിജിറ്റല് സെന്സറിന്റെ രേഖാചിത്രമാണിത്. അതിലെ ഓരോ ചെറിയ കള്ളിയും സെന്സറിലെ ഓരോ പിക്സലിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.ഓരോ പിക്സലിനുള്ളിലും ലൈറ്റ് റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യാന് കഴിവുള്ള ഓരോ ഫോട്ടോ സൈറ്റ് ഉണ്ട്. ഈ സെന്സറില് ആകെയുള്ള പിക്സലുകളുടെ എണ്ണം കണക്കാക്കാന് വീതിയിലുള്ള ഒരു നിരയിലുള്ള പിക്സലുകളുടെ എണ്ണത്തെ നീളത്തിലെ ഒരു നിരയിലുള്ള പിക്സലുകളുടെ എണ്ണംകൊണ്ട് ഗുണിച്ചാല് മതിയല്ലോ? ഈ ഉദാഹരണത്തില് 15 x 10 = 150 പിക്സലുകള് ഉണ്ട്. ഇതുപോലെ 3000 x 2000 പിക്സലുകള് ഒരു സെന്സറിലെ ഉണ്ടെന്നിരിക്കട്ടെ. ആകെ പിക്സലുകളുടെ എണ്ണമെത്ര? 6000000 അറുപതു ലക്ഷം. പത്തുലക്ഷത്തെക്കുറിക്കുവാന് ഇംഗ്ലീഷില് ഉപയോഗിക്കുന്ന പദമാണ് <strong>മെഗാ</strong>. അപ്പോള് 6 മെഗാപിക്സലുകള് ഈ സെന്സറില് ഉണ്ടെന്നര്ത്ഥം. ഇങ്ങനെ ഒരു സെന്സറില് ആകെയുള്ള പിക്സലുകളുടെ എണ്ണത്തെയാണ് ടോട്ടല് പിക്സല് കൗണ്ട് എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ആകെയുള്ള പിക്സലുകളില്, സെന്സറിന്റെ ഏറ്റവും അരികിലുള്ള പിക്സലുകള് സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കാറില്ല, അവ ലൈറ്റ് കാണുന്നതില്നിന്നും മറച്ചിരിക്കും (Masked pixels). ഇങ്ങനെ മാസ്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന പിക്സലുകള് ഒഴികെയുള്ള ആകെ പിക്സലുകളുടെ എണ്ണമാണ് എഫക്റ്റീവ് പിക്സല്സ് എന്നു പറയുന്നത്. ഒരു സെന്സറിലെ എഫക്റ്റീവ് പിക്സലുകളുടെ എണ്ണവും അതില്നിന്നു പുറത്തുവരുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ റെസലൂഷനും പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. റെസലൂഷന് (Resolution) എന്ന വാക്കിന് “വലിപ്പം” എന്നേ അര്ത്ഥമുള്ളൂ. എന്നാല് അതിന് ക്ലാരിറ്റി, വ്യക്തത എന്നൊരു അര്ത്ഥം പലരും ചിന്തിക്കാറുണ്ട് . ഇത് ശരിയല്ല. റെസലൂഷനെപ്പറ്റി ഒരു പ്രത്യേകപോസ്റ്റില് വിശദമായി പറയാനുദ്ദേശിക്കുന്നതിനാല് ഇവിടെ കൂടുതല് വിശദീകരിക്കുന്നില്ല.<br />
<br />
<br />
കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റിലെ അവസാന ചിത്രം - ഫോട്ടോണ് മഴ റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യുന്ന പാത്രങ്ങളുടെ ചിത്രം - ഒരിക്കല്ക്കൂടി താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0oLVFB2j8uShCOk_GTWzTKOp-d0wofI1pANo_71FWTx1_KGQAb5YrvCtIjnOswVZdku-5DbUkzMDNcII7wZzuc86DpWpmabSLBRXfhynQziG4ybH3Ug37x27jnoQLF6BSMn13hsvtX_Q/s1600-h/Digital+sensor.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5148497833383994738" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0oLVFB2j8uShCOk_GTWzTKOp-d0wofI1pANo_71FWTx1_KGQAb5YrvCtIjnOswVZdku-5DbUkzMDNcII7wZzuc86DpWpmabSLBRXfhynQziG4ybH3Ug37x27jnoQLF6BSMn13hsvtX_Q/s400/Digital+sensor.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തില് എത്ര പിക്സലുകളുണ്ടോ, തത്തുല്യമായ എണ്ണം "പാത്രങ്ങള്" സെന്സറിലും ഉണ്ടാവും എന്നു സാരം. അപ്പോള് സ്വാഭാവികമായും ഒരു സംശയം തോന്നാം, കൂടുതല് പാത്രങ്ങള് ഉണ്ടെങ്കില് കൂടുതല് മഴവെള്ളം ശേഖരിക്കാന് സാധിക്കില്ലേ? അവിടെയാണ് ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകളുടെ വലിപ്പത്തിനുള്ള പ്രാധാന്യം. ഈ ഉദാഹരണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഇത് എത്രത്തോളം ശരിയാണെന്നു നോക്കാം. സാധാരണഗതിയില് ക്യാമറയുടെ സെന്സറിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണം (നീളം x വീതി) മാറ്റാറില്ല. കാരണം വലിപ്പം കൂടുംതോറും വിലയും കൂടും. ഓരോ വലിപ്പത്തിലുള്ള ക്യാമറകളും അതാതിന്റെ വലിപ്പത്തിനു ചേരുന്ന സ്റ്റാന്റേര്ഡ് സൈസ് സെന്സറുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത് (അവയ്ക്കു യോജിച്ച ലെന്സുകളും). സെന്സറുകളുടെ വിസ്തീര്ണ്ണത്തെപ്പറ്റി താഴെ കൂടുതല് വിശദമായി പറയുന്നുണ്ട്. നമ്മുടെ ഉദാഹരണത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവരാം.<br />
<br />
<br />
പാത്രങ്ങള് വച്ചിരിക്കുന്ന പ്രതലത്തിന്റെ (ഇവിടെ സെന്സര്) വിസ്തീര്ണ്ണം മാറുന്നില്ലെങ്കില്, പാത്രങ്ങളുടെ എണ്ണം കൂട്ടാന് സാധിക്കുമോ? സാധിക്കും, പാത്രങ്ങളുടെ വലിപ്പം കുറച്ചാല്! ഇതാണ് ചെറിയ എയിം ആന്റ് ഷൂട്ട് (Point & Shoot camera) ക്യാമറകളില് നാമിന്നു കാണുന്ന മെഗാപിക്സല് പരസ്യങ്ങളുടെ പിന്നിലുള്ള ടെക്നിക്ക്. പക്ഷേ ഡിജിറ്റല് ഇമേജിംഗില് സെന്സറിലെ <strong>പിക്സലുകളുടെ എണ്ണത്തിലല്ല, വലിപ്പത്തിലാണ് കാര്യം</strong>. കൂടുതല് ഏരിയ (വലിപ്പം) ഉണ്ടെങ്കില് കൂടുതല് ക്ലാരിറ്റി, കൂടുതല് വിശദാംശങ്ങള് ചിത്രത്തില് ഉണ്ടാവും എന്നര്ത്ഥം). അതുകൊണ്ടാണ് പലപ്പോഴും നാം പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന "ക്ലാരിറ്റി" ഇത്തരം ക്യാമറകളുടെ ചിത്രങ്ങളില്നിന്ന് ലഭിക്കാത്തതും. സെന്സറിന്റെയും പിക്സലുകളുടെയും വലിപ്പംകൂട്ടാതെ പിക്സലുകളുടെ എണ്ണം മാത്രം കൂട്ടുന്നതില് വലിയ പ്രയോജനങ്ങളില്ല എന്നു സാരം! ചില ഉദാഹരണങ്ങള് നോക്കാം.<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് നോക്കൂ. ഓരോന്നും ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കികാണുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOQj4eVMf8rM59mgIvJHUBT7KTGA05uM55-wh5mPNDcSgwajMz42AB4bHMN_I95-rVap5ev-9Hf9o3AtmfCN6v6H-8ZbLOMKdv19hWGA2IGb9jtE844ygDEw2GXKjotzU5LzMRU_Dnubk/s1600-h/12+mpix+-+full.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153422043453630162" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOQj4eVMf8rM59mgIvJHUBT7KTGA05uM55-wh5mPNDcSgwajMz42AB4bHMN_I95-rVap5ev-9Hf9o3AtmfCN6v6H-8ZbLOMKdv19hWGA2IGb9jtE844ygDEw2GXKjotzU5LzMRU_Dnubk/s400/12+mpix+-+full.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJqWABYvoxP4Y6MMhdLXn2huQHVn8L5K-9jr8HC2eImg4PxE9NMsI5OtUnrY8OQUqtX_nLdhyay6Z7lt1PfG0FCkMxdRFHo_hGC8VDDQfBqmG_9T4hyphenhyphenV_jikTSYN3nc6dlRg4xtFBSLk8/s1600-h/6+mpix+-+full.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153422326921471714" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJqWABYvoxP4Y6MMhdLXn2huQHVn8L5K-9jr8HC2eImg4PxE9NMsI5OtUnrY8OQUqtX_nLdhyay6Z7lt1PfG0FCkMxdRFHo_hGC8VDDQfBqmG_9T4hyphenhyphenV_jikTSYN3nc6dlRg4xtFBSLk8/s400/6+mpix+-+full.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഒരു 12 മെഗാപിക്സല് ഐയിം ആന്റ് ഷൂട്ട് (Aim & shoot അല്ലെങ്കില് Point & shoot) ക്യാമറയില് എടുത്തതാണ് ആദ്യചിത്രം. ആ ചിത്രത്തിന്റെ ഒറിജിനല് ഫയല് സൈസ് 5.42MB.<br />
അതേ രംഗം ഒരു 6 മെഗാപിക്സല് SLR ക്യാമറയില് എടുത്തതാണ് രണ്ടാമത്തെ ചിത്രം. രണ്ടാമത്തേതിന്റെ ഫയല് സൈസ് 2.61MB. ഈ ചിത്രങ്ങളുടെ ഒറിജിനല് സൈസുകള് (പിക്സല് റെസലൂഷന് എന്നു സാങ്കേതികമായി വിളിക്കും- പിന്നീട് ഒരു പോസ്റ്റില് ഇതേപ്പറ്റി വിവരിക്കുന്നുണ്ട്) ചിത്രങ്ങള്ക്കുള്ളില്ത്തന്നെ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ഈ ചിത്രങ്ങളെ 100% സൈസില് സ്ക്രീന് ഡിസ്പ്ലെ ചെയ്ത ശേഷം, ചതുരക്കള്ളികള്ക്കുള്ളില് മാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഭാഗങ്ങള് മാത്രം ഒരു ചിത്രമായി സേവ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതാണ് ഇനിയുള്ള രണ്ടു ചിത്രങ്ങള്. ഇനി ഈ രണ്ടു ചിത്രങ്ങള് വലുതാക്കി കണ്ടു നോക്കൂ. ചിത്രങ്ങളില് Baby on board എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്ന ഭാഗം പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക (അതാണ് ഫോക്കസില് ഉള്ളഭാഗം).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt4CJYXHYrQXacpyr6uGEnNfP39lEbPvd8J8zrJAbpt3HqEKG58fvaiQjF7xJylyDOo1IVvLmh4ZfejCOS6Ugcc0SWML2llxmDCoBKKncyiH3Sr0p7fLc6NVvy0zXsybUb0fdmu9jVN9Q/s1600-h/6+mpix.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153426630478702354" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt4CJYXHYrQXacpyr6uGEnNfP39lEbPvd8J8zrJAbpt3HqEKG58fvaiQjF7xJylyDOo1IVvLmh4ZfejCOS6Ugcc0SWML2llxmDCoBKKncyiH3Sr0p7fLc6NVvy0zXsybUb0fdmu9jVN9Q/s400/6+mpix.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfgGf1jVmE0N4VYjH8ePg6WLD6S1gpJHjJuKl-A2ctd87VCZqNFoJQtfGiZZhBPpu8y1f2WdZ63Yfd-PYfubJ3Ok8JB6S-1_MIGL7dxqtMN7-RKuos7tdKwztRn5I6QnyinprQfm0S8ts/s1600-h/12+mpix.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153432591893309234" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfgGf1jVmE0N4VYjH8ePg6WLD6S1gpJHjJuKl-A2ctd87VCZqNFoJQtfGiZZhBPpu8y1f2WdZ63Yfd-PYfubJ3Ok8JB6S-1_MIGL7dxqtMN7-RKuos7tdKwztRn5I6QnyinprQfm0S8ts/s400/12+mpix.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
12 മെഗാപിക്സല് റെസലൂഷനില് ഡബില് ഫയല്സൈസില് ഉണ്ടായിരുന്ന Aim & Shoot ക്യാമറചിത്രം അതിന്റെ പകുതി മാത്രം റെസലൂഷനില്, പകുതി ഫയല്സൈസില് ഉണ്ടായിരുന്ന SLR ചിത്രത്തേക്കാള് വ്യക്തതയുള്ളതായി കാണുന്നില്ലെന്നുമാത്രവുമല്ല, SLR ചിത്രത്തോളം Details അതിലില്ലതാനും. വ്യത്യസ്ത മെഗാപിക്സല് റെസലൂഷനുള്ള രണ്ടു പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകള് ഉപയോഗിച്ച് ഒരേ ചിത്രങ്ങള് എടുത്തുനോക്കിയാലും ഇത് ഏറെക്കുറെ ശരിയാണെന്നു കാണാം.<br />
<br />
ഒരു SLR ക്യാമറയുമായി ഒരു Aim & Shoot ക്യാമറയെ താരതമ്യം ചെയ്യുന്നത് വളരെ അനൗചിത്യമാണെങ്കിലും (കാരണം താഴെ പറയുന്നുണ്ട്), മേല്പ്പറഞ്ഞ ഉദാഹരണം ഇവിടെ പറയുവാനുള്ള ഒരു കാരണം "മെഗാപിക്സല്" എന്ന മാര്ക്കറ്റിംഗ് ടെക്നിക്കിനു പിന്നില് വലിയ കാര്യമൊന്നുമില്ല എന്നു പറയുവാന് മാത്രമാണ്. ഒരു ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയുണ്ടാക്കുന്ന ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തിന്റെ ക്ലാരിറ്റിയും, അതിന്റെ വ്യക്തതയും നിര്ണ്ണയിക്കപ്പെടുന്നതിനു പിന്നില് സെന്സറിലെ എഫക്റ്റിവ് പിക്സല് കൗണ്ട് ഒരു സുപ്രധാന ഘടകമേയല്ല എന്നു ഇതിലൂടെ മനസ്സിലാക്കാം. ക്യാമറടൈപ്പ്, സെന്സറിന്റെ വലിപ്പം, സെന്സര് റ്റൈപ്പ്, പിക്സലുകളുടെ വലിപ്പം, പിക്സല് ക്വാളിറ്റി, ലെന്സിന്റെ ക്വാളിറ്റി, ലെന്സിന്റെ വലിപ്പം, ക്യാമറയിലെ ഇമേജ് പ്രോസസിംഗ് സോഫ്റ്റ്വെയറിന്റെ കഴിവുകള്, ഇങ്ങനെ <strong>പലകൂട്ടം കാര്യങ്ങള്</strong> <strong>ഒത്തിണങ്ങിയാലേ</strong> ഒരു നല്ല ഡിജിറ്റല് ചിത്രം ലഭിക്കൂ.<br />
<br />
അതായത് ഒരു ക്യാമറ മോഡലില് നിന്നും അതിന്റെ അടുത്തതിലേക്കുള്ള ചുവടുവയ്പ്പില് ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് കൊണ്ടുവരുന്ന മെച്ചപ്പെടുത്തലുകള് പിക്സല് കൌണ്ടുകളേക്കാളും കൂടുതലായി ക്യാമറയിലെ മറ്റു പ്രോസസിംഗ് സംബന്ധമായ കാര്യങ്ങളിലും, ക്യാമറയുടെതന്നെ വ്യത്യസ്ത ഘടകങ്ങളിലുമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് അഞ്ചാറു വര്ഷം മുമ്പ് പുറത്തുവന്ന ഒരു മോഡലും ഇപ്പോള് മാര്ക്കറ്റിലുള്ള ഒരു മോഡലും തമ്മില് ചിത്രത്തിന്റെ ക്വാളിറ്റിയുടെ കാര്യത്തില് കുറച്ചു മെച്ചങ്ങളുണ്ടാകുന്നത് - ടെക്നോളജി വികസിക്കുന്നു. അതേ സമയം, ഏറെക്കുറെ അടുത്ത സമയത്ത് മാര്ക്കറ്റിലെത്തിയ രണ്ടു വ്യത്യസ്ത മെഗാപിക്സല് കൌണ്ടുള്ള ക്യാമറകളുടെ ചിത്രങ്ങള് തമ്മില് വ്യത്യാസങ്ങള് കാണാനുമുണ്ടാവില്ല. കാരണം ക്യാമറയുടെ ഉള്ളില് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ടെക്നോളജി സമാനമായിരിക്കും എന്നതുതന്നെ. കൂടുതലായുള്ള പിക്സല് കൌണ്ട് ഈ സാഹചര്യത്തില് പ്രത്യേകമെച്ചമൊന്നും ചെയ്യുന്നില്ല എന്നു സാരം; അത് വിപണന തന്ത്രം മാത്രം.<br />
<br />
<strong>സെന്സര് സൈസും പിക്സല് സൈസും:</strong><br />
<br />
എന്തുകൊണ്ടാണ് 6 മെഗാപിക്സല് SLR ക്യാമറ അതിന്റെ ഇരട്ടിയോളം മെഗാപിക്സലുകള് ഉള്ള സെന്സറുള്ള Aim & shoot ക്യാമറയെക്കാള് വ്യക്തമായ ചിത്രം എടുക്കുന്നത്? സുപ്രധാനമായ ഒരു കാരണം സെന്സറിന്റെ വലിപ്പവ്യത്യാസം ആണ്. ഫിലിം ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന 35mm ഫിലിമിന്റെ നീളം x വീതി, 36 x 24 mm ആയിരുന്നു എന്നത് ഓര്മ്മയുണ്ടാവുമല്ലോ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQoTkbfEXswQSUpyhu3wlOq7qIgtZhtsK_HD-kvX-2Kfo3G0tYW9gbVAuKR-V9LxVy1I2b2Hwy7GRdpALQChAXG8T62UeM5nYZOGfGMsD7fET45YP-EwtTZbmbKpEH6jV8O-6DWRubmc/s1600-h/mm+scale.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153432888246052674" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQoTkbfEXswQSUpyhu3wlOq7qIgtZhtsK_HD-kvX-2Kfo3G0tYW9gbVAuKR-V9LxVy1I2b2Hwy7GRdpALQChAXG8T62UeM5nYZOGfGMsD7fET45YP-EwtTZbmbKpEH6jV8O-6DWRubmc/s400/mm+scale.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
(mm മില്ലി-മീറ്റര് എന്നാല് ഒരു സെന്റി മീറ്ററിന്റെ പത്തിലൊന്നാണ്. ഈ ചിത്രത്തില് മുകളിലെ സ്കെയിലിലെ ചെറിയ വരകള് ഒരു മില്ലീമീറ്ററിനെ കുറിക്കുന്നു).<br />
<br />
<br />
36 x 24 mm സൈസിലുള്ള ഒരു ഫ്രെയിമിനെ ഫുള് ഫ്രെയിം (full-frame) എന്നു പറയുന്നു. ഇതേ സൈസിലുള്ള ഡിജിറ്റല് സെന്സര് ഇന്ന് വളരെ ചുരുക്കം പ്രൊഫഷനല് SLR ക്യാമറകളില് (ഉദാ: Canon EOS-1DS Mark II) മാത്രമേ നിലവിലുള്ളൂ. ബാക്കി എല്ലാ ക്യാമറകളും ഇതിനേക്കാള് കുറഞ്ഞവലിപ്പത്തിലുള്ള സെന്സറുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. കാരണം, ക്യാമറയുടെ ആകെ വിലയും വലിപ്പവും കുറയ്ക്കാനായി ഇത് ആവശ്യമാണ്. ഡിജിറ്റല് SLR ക്യാമറകളില് സാധാരണ ഉപയോഗത്തിലിരിക്കുന്ന സെന്സറുകളുടെ വലിപ്പം ഏകദേശം 23.7 x 15.7 mm ആണ് (ശ്രദ്ധിക്കുക, ഇത് നിക്കോണ് DX സെന്സര് വലിപ്പമാണ്. വിവിധ ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കള് ഇതിനോടുത്തുള്ള വിവിധ സൈസുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്). ഇതേസമയം, ഒരു Point & shoot ക്യാമറയിലെത്തുമ്പോഴേക്കും സെന്സറിന്റെ വലിപ്പം വീണ്ടും കുറയുന്നു. 8.8 x 6.6mm മുതല് 4.0mm x 3.0 mm വരെ വലിപ്പത്തിലുള്ള വിവിധയിനം സെന്സറുകളാണ് ഇന്നു മാര്ക്കറ്റില് ലഭ്യമായ ചെറിയ Point&shoot ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. (കൂടുതല് വിശദമായ വായനയ്ക്ക് <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2008/02/8.html">പാഠം 8 : സെന്സര് സൈസ് സ്പെസിഫിക്കേഷനുകള് </a>നോക്കുക്ക)<br />
<br />
ഇന്ന് മാര്ക്കറ്റില് ലഭ്യമായ ചില Canon മോഡലുകളും അവയുടെ സെന്സറുകളുടെ സൈസും താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്നു. ചിത്രം ക്ലീക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കികാണുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZJiGzxdt8VEtzmYwf5-2uoI-Rt80fO05hLVmroFswu8p6c-zkBAliDXLgs5SW2cWLIFLXvZgmz_4LwTZPBecvKK6AiCaZ_0p1Vnn5vPuyc3AfP9MKZ5Hpu8a49R99qt8OrPayEtRQ-CY/s1600-h/Sensor+sizes+1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169303560784762866" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZJiGzxdt8VEtzmYwf5-2uoI-Rt80fO05hLVmroFswu8p6c-zkBAliDXLgs5SW2cWLIFLXvZgmz_4LwTZPBecvKK6AiCaZ_0p1Vnn5vPuyc3AfP9MKZ5Hpu8a49R99qt8OrPayEtRQ-CY/s400/Sensor+sizes+1.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ടേബിളില് Canon Powershot SD900 <strong>Point & Shoot</strong>, Canon 400D <strong>SLR</strong> എന്നീ രണ്ടു ക്യാമറകളുടെയും പിക്സല് കൌണ്ട് 10 മെഗാപിക്സല് ആണ്. പക്ഷേ അവയുടെ സെസര് സൈസ് ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കൂ. 400D യുടെ സെന്സര് SD900 നേക്കാള് ഏകദേശം 8.5 (എട്ടര) ഇരട്ടി വിസ്തീര്ണ്ണമുള്ളതാണ്. ഇതില്നിന്നും ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായല്ലോ? ഒരേ മെഗാപിക്സല് കൌണ്ട് ഉള്ള ക്യാമറകളില്ത്തന്നെ സെന്സര് സൈസുകള് ഒരു പോലെയല്ല. അതുകൊണ്ടാണ് മെഗാപിക്സല് കൌണ്ടല്ല ക്യാമറയുടെ ഗുണമേന്മയുടെ അളവുകോല് എന്നു പറയുന്നത്.<br />
<br />
<br />
താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ. (ക്ലിക്കു ചെയ്തു വലുതാക്കി കാണുക). സെന്സര് സൈസുകളുടെ ഒരു താരതമ്യമാണ് മുകളിലത്തെ നിരയില്. താഴെ പിക്സല് സൈസുകളുടെ താരതമ്യവും.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP89gsayYzdl6MLtYKpSDl9sBORDyBCM9Wr-18XiSd4ZSzXPhGcLN9b6ghF9pjF_zOVTXEXPDA4S1hpKktaF5Yvic5lKhLDdtyrqF-uJ3tz12M7QxsNP8Hx1gX6TGq1ZSYZwLVKBOjZ9c/s1600-h/sensor_pixel+sizes.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153433098699450194" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP89gsayYzdl6MLtYKpSDl9sBORDyBCM9Wr-18XiSd4ZSzXPhGcLN9b6ghF9pjF_zOVTXEXPDA4S1hpKktaF5Yvic5lKhLDdtyrqF-uJ3tz12M7QxsNP8Hx1gX6TGq1ZSYZwLVKBOjZ9c/s400/sensor_pixel+sizes.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഡിജിറ്റല് ചിത്രങ്ങളുടെ വ്യക്തത (clarity, amount of details) നിര്ണ്ണയിക്കുന്നതില് സെന്സറിന്റെ വലിപ്പം പോലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ഘടകമാണ് ഓരോപിക്സലുകളുടെ (Photo sites) വലിപ്പവും. ഒരു SLR ക്യാമറയിലെ പിക്സലിന് ഏകദേശം 6 മുതല് 10 വരെ മൈക്രോണ്സ് വരെ വലിപ്പമുണ്ടായിരിക്കും. Aim & shoot ക്യാമറകളില് ഇത് 2 മൈക്രോണ്സ് വരെ മാത്രം. മൈക്രോണ്സ് എന്നാല് ഒരു മില്ലീമീറ്ററിന്റെ ആയിരത്തിലൊന്നാണ്! അല്പ്പം കൂടെ പരിചയമുള്ള ഒരു വസ്തു പറയാം, നമ്മുടെ തലമുടിയുടെ കനം ഏകദേശം 60 മുതല് 100 വരെ മൈക്രോണ്സ് ആണ്. ഇപ്പോ പിടികിട്ടിക്കാണുമല്ലോ ഒരു പിക്സലിന്റെ വലിപ്പം! ഇങ്ങനെയുള്ള അനേകം അതിസൂക്ഷ്മ പിക്സലുകളെ നിരനിരയായി പതിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന പ്രതലങ്ങളാണ് ഓരോ ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകളും. മുകളിലെ ചിത്രത്തില് താഴത്തെ പകുതിയില് മഞ്ഞനിറത്തില് ഒരു SLR ന്റെയും Aim&shoot ക്യാമറയുടെയും പിക്സലുകള് തമ്മിലുള്ള ഏകദേശ വലിപ്പ വ്യത്യാസം കാണിച്ചിരിക്കുന്നതു ശ്രദ്ധിക്കൂ. ഓര്ക്കുക, <strong>ഒരു 8 മൈക്രോണ് പിക്സലിന്റെ ഏരിയ 8x8 = 64 സ്ക്വയര് മൈക്രോണും, ഒരു 2 മൈക്രോണ് പിക്സലിന്റെ ഏരിയ 2x2=4 സ്ക്വയര് മൈക്രോണും ആകുന്നു</strong>. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു SLR ചിത്രം അതിന്റെ ഇരട്ടി പിക്സല് വാല്യൂ ഉള്ള aim & shoot ക്യാമറയേക്കാള് മെച്ചമായിരിക്കുന്നത് എന്ന് ഇപ്പോള് മനസ്സിലായിക്കാണുമല്ലോ. പിക്സലുകളുടെ എണ്ണത്തേക്കാള് പ്രാധാന്യം അവയുടെ വലിപ്പത്തിനാണ് എന്നു നേരത്തേപറഞ്ഞത് ഇതുകൊണ്ടാണ്.<br />
<br />
അതുകൊണ്ട് ക്യാമറകള് വാങ്ങുമ്പോള് അവരവരുടെ ബജറ്റിനനുസരിച്ചുള്ള മോഡലുകള് നോക്കി അതില് സെന്സര് സൈസ് സ്പെസിഫിക്കേഷനില് വലിപ്പം കൂടിയ മോഡലുകള് വാങ്ങുക. പിക്സലുകളുടെ എണ്ണം അമിതമായി കൂടുന്നത് ഗുണത്തെക്കാളേറെ ദോഷമാണ് പല അവസരത്തിലും വരുത്തിവയ്ക്കുക. വലിയ ഫയല് സൈസുകള്, കുറഞ്ഞ പ്രോസസിംഗ് സ്പീഡ്, കൂറഞ്ഞ വെളിച്ചത്തില് കൂടുതല് നോയിസ് എന്നിവയയൊക്കെ അതില് ചില ദോഷങ്ങള് മാത്രം. SLR വാങ്ങുവാന് ബഡ്ജറ്റുള്ളവര് എപ്പോഴും അതുതന്നെ വാങ്ങുക. കാരണം എത്ര ഹൈ എന്റ് എയിം ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറയ്ക്കും ഒരു SLR ചിത്രത്തിന്റെ മിഴിവ് നല്കുവാന് സാധിക്കുകയില്ല എന്നതുതന്നെ. അതുപോലെ അല്പം പഴയ, അഞ്ചോ, ആറോ മെഗാപിക്സല് Aim & shoot ക്യാമറകള് കൈയ്യിലുള്ളവര് പുതിയ 12 മെഗാപിക്സല് എയിം ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറ മാര്ക്കറ്റില് കണ്ട് തങ്ങളുടെ ക്യാമറ ടെക്നോളജിയില് വളരെ “പിന്നിലായിപ്പോയല്ലോ“ എന്നും ചിന്തിക്കാതിരിക്കുക. (സാധാരണ പ്രിന്റിംഗ് സൈസില് പ്രിന്റ് ചെയ്യുമ്പോഴോ, ഒരു കംപ്യൂട്ടര് സ്ക്രീനില് ചിത്രങ്ങള് കാണുമ്പോഴോ തിരിച്ചറിയാന് തക്ക പ്രത്യേകവ്യത്യാസങ്ങളൊന്നും ഈ ചിത്രങ്ങള്ക്കും ഒരു പുതിയ 12 മെഗാപിക്സല് ക്യാമറയുടെ ചിത്രങ്ങള്ക്കും തമ്മില് ഉണ്ടാവില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം).<br />
<br />
രണ്ടു തരം ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകളാണ് നിലവില് ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. CCD Sensors and CMOS sensors. അവയെപ്പറ്റിയും അവയുടെ പ്രവര്ത്തന രീതിയെയും പറ്റി അടുത്ത പോസ്റ്റില്.<br />
<br />
കൂടുതല് വായനയ്ക്ക് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്കായി:<br />
<br />
1. <a href="http://www.kenrockwell.com/tech/mpmyth.htm">Megapixel Myth</a><br />
2. <a href="http://images.google.com/imgres?imgurl=http://photo.net/equipment/digital/sensorsize/sensorsize2.gif&imgrefurl=http://photo.net/equipment/digital/sensorsize/&h=268&w=376&sz=3&hl=en&start=5&um=1&tbnid=w1qHw_FPkSIl9M:&tbnh=87&tbnw=122&prev=/images%3Fq%3Dsensor%2Bsizes%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Den%26rls%3DGGLG,GGLG:2006-01,GGLG:en%26sa%3DN">Sensor size matters</a><br />
3. <a href="http://www.sphoto.com/techinfo/dslrsensors/dslrsensors.htm">DSLR sensors </a><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-59519727341260661942007-12-27T21:00:00.002+04:002011-03-11T11:46:01.556+04:00പാഠം 4 - ഡിജിറ്റല് ചിത്രങ്ങള്<div style="text-align: justify;">ക്യാമകള് ഫിലിം യുഗത്തില്നിന്നും ഡിജിറ്റല് ടെക്നോളജിയിലേക്ക് വളര്ന്നപ്പോള് ഏറ്റവും പ്രധാനമായ പരിണാമം സംഭവിച്ചത് ഫിലിമിനുതന്നെയാണ്. അതായത്, ഫിലിം ക്യാമറകളില് ചിത്രം പിടിച്ചിരുന്നത് ഫിലിമുകളായിരുന്നുവെങ്കില്, ഇന്ന് ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളില് ആ ജോലി നിര്വ്വഹിക്കുന്നത് ഡിജിറ്റല് ഇമേജ് സെന്സറുകളാണ് (Digital image sensors). ഫിലിമുകള്ക്കും ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകള്ക്കും തമ്മിലുള്ള ഒരു പ്രധാന വ്യത്യാസം, ഒരു ഫിലിം ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കാന് മാത്രമേ ഉപകരിച്ചിരുന്നുള്ളൂ എന്നതാണ്; എന്നാല് ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകള് ക്യാമറയുടെ തന്നെ ഒരു ഭാഗമാണ്. അവയില് പതിയുന്ന ഇമേജുകളെ അനുയോജ്യമായ ഒരു സ്റ്റോറേജ് സംവിധാനത്തിലേക്ക് (ഉദാഹരണം: ക്യാമറയിലെ മെമ്മറി കാര്ഡുകള്) മാറ്റിയശേഷം വീണ്ടും വീണ്ടും ഫോട്ടോകള് എടുക്കുന്നതിനായി ഉപയോഗിക്കാം എന്നതാണ് ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകളുടെ മെച്ചങ്ങളില് ഒന്ന്.</div><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHwwCQboJZP9t_vTHzK7kIQSCdkCab7DEu-4OwpUlCcGL8lXu7p1oIlxakrfFUaiJpq6zbziSDI8nZEUIhLD3Lxkv7D0BcxPMJGQlXz4AI1uGDBPkQvbk9wwcg5TBQ8OztTHQWzTFwXqI/s1600-h/sensor.jpg"><img alt="" border="0" height="170" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5148495831929234770" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHwwCQboJZP9t_vTHzK7kIQSCdkCab7DEu-4OwpUlCcGL8lXu7p1oIlxakrfFUaiJpq6zbziSDI8nZEUIhLD3Lxkv7D0BcxPMJGQlXz4AI1uGDBPkQvbk9wwcg5TBQ8OztTHQWzTFwXqI/s400/sensor.jpg" style="cursor: hand; float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" width="248" /></a><br />
ഒരു ഡിജിറ്റല് ഇമേജ് സെന്സര്<br />
<br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<span style="font-size: 130%;"><strong></strong></span><br />
<span style="font-size: 130%;"><strong>പിക്സലുകള്:</strong></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 130%;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രം എങ്ങനെയാണ് രൂപപ്പെടുത്തുന്നത് എന്നു നോക്കാം. ഒരു ഫോട്ടോയുടെ ഡിജിറ്റല് രൂപരേഖയാണ് ഡിജിറ്റല് ചിത്രം എന്നു ചുരുക്കത്തില് പറയാം. ഈ ഡിജിറ്റല് രൂപരേഖയില് അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന വിവരങ്ങള് ഒരു ഡിസ്പ്ലേ സ്ക്രീന് അല്ലെങ്കില് പ്രിന്ററിലേക്ക് സന്നിവേശിപ്പിക്കുമ്പോള് ചിത്രം നമുക്ക് കാണാവുന്ന രീതിയിലായി മാറുന്നു. ഓരോ ഡിജിറ്റല് ചിത്രവും ആയിരിക്കണക്കിന് ചെറുകഷ്ണങ്ങള് ചേര്ന്ന് ഉണ്ടായവയാണ്. സാങ്കേതികമായി ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ കഷ്ണത്തെ പിക്സല് (PIXEL) എന്നു വിളിക്കുന്നു. Picture Element എന്നീ വാക്കുകളുടെ ആദ്യത്തെ ചില അക്ഷരങ്ങള് ചേര്ത്താണ് പിക്സല് എന്ന വാക്കുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കിയാല് ഇത് എളുപ്പത്തില് മനസ്സിലാക്കാന് സാധിക്കും (വലുതാക്കിക്കാണുന്നതിന് ചിത്രത്തില് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക).</span></span></div><span style="font-size: 130%;"> </span><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_AFdEa5tiNTFwxkw_nBqRH4ht11zuV3VIBGrI4OPGpobP1F8BV1WS6_Nx1ErCY6foxWSRVq66Ta4SoT4dfWzL9M6r7kyPQ55Mto2agozNmlfu9IXYDv0KdtumQ4pTQdunrTaHEvZnR3g/s1600-h/Pixels.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5148496463289427298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_AFdEa5tiNTFwxkw_nBqRH4ht11zuV3VIBGrI4OPGpobP1F8BV1WS6_Nx1ErCY6foxWSRVq66Ta4SoT4dfWzL9M6r7kyPQ55Mto2agozNmlfu9IXYDv0KdtumQ4pTQdunrTaHEvZnR3g/s400/Pixels.jpg" style="cursor: hand; float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">ഇടത്തേയറ്റത്തെ ചിത്രത്തില് ചതുരാകൃതിയില് മാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന സ്ഥലം മാത്രം എന്ലാര്ജ് ചെയ്തതാണ് രണ്ടാമത്തെ ചിത്രത്തില് - അതുതന്നെ വീണ്ടും എന്ലാര്ജ് ചെയ്തതാണ് മൂന്നാമത്തെ ചിത്രത്തില്. മൂന്നാമത്തെ ചിത്രത്തിലെ ചെറുചതുരങ്ങള് കണ്ടുവോ? അവയാണ് ആ ചിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ ചതുരങ്ങള് അഥവാ പിക്സലുകള്. ആ ചിത്രത്തിലെ ഓരോ പിക്സലും ഒരു പ്രത്യേക നിറവും, ആ നിറത്തിലെ ലൈറ്റിന്റെ തീവ്രതയും (intensity, brightness) മാത്രമേ കാണിക്കുന്നുള്ളൂ എന്നു ശ്രദ്ധിക്കുക. ഇപ്രകാരം ഓരോ പിക്സലുകളും അതാതിന്റെ നിറവും, തീവ്രതയും കാണിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ള ആയിരക്കണക്കിനു പിക്സലുകള് കൂടിച്ചേരുമ്പോഴാണ് ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രം ഉണ്ടാകുന്നത്.</div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">ഇപ്രകാരം ഒരു ചിത്രത്തില് എത്ര പിക്സലുകള് ഉണ്ട് എന്നകാര്യമാണ് പിക്സല് കൌണ്ടില് നാം സൂചിപിക്കുന്നത്. <span class="Apple-style-span" style="background-color: yellow;">പത്തുലക്ഷം</span> എന്നനമ്പറിനെ കുറിക്കുന്ന വാക്കാണ് <span class="Apple-style-span" style="background-color: yellow;">“മെഗാ”</span> എന്നത്. അപ്പോള് 6 മെഗാപിക്സല് എന്നുപറഞ്ഞാല് ചിത്രത്തില് ആകെ അറുപതുലക്ഷം പിക്സലുകള് ഉണ്ട് എന്നര്ത്ഥം.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ഒരു വസ്തുത, ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റയിലെ പിക്സലുകള്ക്ക് ഒരു നിശ്ചിത “വലിപ്പം“ ഇല്ല എന്നതാണ് - നിറം, പ്രകാശതീവ്രത എന്നിവയുടെ വിവരങ്ങള് മാത്രമാണ് പിക്സല് ഡേറ്റയില് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. ഒരു സ്ക്രീനിലേക്കോ പേപ്പറിലേക്കോ ഒരു ഡിജിറ്റല് ചിത്രത്തെ പതിപ്പിക്കുമ്പോള്, ഒരു നിശ്ചിത നീളത്തില് എത്ര പിക്സല് എന്നൊരു കണക്ക് നാം നല്കാറുണ്ട്. ഉദാഹരണം 300 pixel per inch . ചിത്രത്തിലെ ഓരോ ഇഞ്ചു നീളത്തിലും 300 പിക്സലുകളുടെ വിവരങ്ങള് കാണാം എന്നു സാരം.</div><br />
<br />
<strong><span style="font-size: 130%;">ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റ:</span></strong><br />
<div style="text-align: justify;">ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റാ എന്നാല് എന്താണെന്ന് എന്നറിയാത്തവര്ക്കായി അതേപ്പറ്റി ഒരല്പ്പം ഇവിടെ പറയട്ടെ. വെളിച്ചം, ശബ്ദം, തുടങ്ങിയ ഊര്ജ്ജരൂപങ്ങളെ പ്രത്യേകരീതിയില് ക്രമീകരിച്ച അക്കങ്ങളുടെ ശ്രേണികളായി രേഖപ്പെടുത്തിവയ്ക്കുന്ന സാങ്കേതിക വിദ്യയാണ് ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റാ എന്ന വാക്കുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ബൈനറി നമ്പറുകള് എന്ന സംഖ്യാക്രമീകരണ രീതിയിലാണ് സാധാരാണ ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റാ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുന്നത്. നാം സാധാരണ ഉപയോഗിക്കുന്ന 0,1,2,3,4 ....8, 9 എന്ന സംഖ്യാ ശ്രേണിയെ ഡെസിമല് സിസ്റ്റം എന്നാണു വിളിക്കുന്നത്. എന്നാല് കമ്പ്യൂട്ടറുകളില് ഈ രീതിയിലുള്ള സംഖ്യാ ശ്രേണിയല്ല ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ബൈനറി നമ്പറുകളാണ്. ബൈനറി നമ്പര് എന്ന പേരു കേട്ട് വിഷമിക്കേണ്ട. 0, 1 എന്നീ രണ്ടു നമ്പറുകള് മാത്രമേ ബൈനറി ശ്രേണിയിലുള്ളൂ. ഈ രണ്ടു നമ്പരുകള് ഉപയോഗിച്ച് മറ്റേതു ഡെസിമല് നമ്പറുകളേയും എഴുതാം (ഉദാഹരണം 1=1, 2=10, 3=11, 4=100, 5=101, 6=110...... 10=1010).</div><br />
<div style="text-align: justify;">ഇങ്ങനെയുള്ള ബൈനറി നമ്പറുകള് കുറുകെയും നെടുകെയുമായി നിരത്തി എഴുതിവച്ചിരിക്കുന്ന കള്ളികളുള്ള ഒരു പ്രതലം മാത്രമാണ് ഏതു ഡിജിറ്റല് ഇമേജ് ഡാറ്റയും. ചുരുക്കത്തില് നാം ഒരു മനോഹര ചിത്രം കംപ്യൂട്ടര് മോനിറ്ററില് കാണുമ്പോള്, കംപ്യൂട്ടറിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത് നിറവും, ഭംഗിയും ഒന്നുമില്ലാത്ത കുറേ പൂജ്യങ്ങളും ഒന്നുകളും മാത്രമാണെന്നു സാരം. ചിത്രത്തിലെ ഓരോ പിക്സലിന്റെയും മൂല്യത്തെക്കുറിക്കുന്നവയായിരിക്കും ഈ അക്കങ്ങളോരോന്നും. ഈ അക്കങ്ങളുടെ മൂല്യം അനുസരിച്ച് മോനിറ്ററില് ചിത്രം പ്രത്യക്ഷമാകുന്ന അത്രയും സ്ഥലത്തെ പിക്സലുകളുടെ നിറവും, പ്രകാശതീവ്രതയും (brightness) വ്യത്യാസപ്പെടുത്തുകയാണ് കമ്പ്യൂട്ടര് ചെയ്യുന്നത്. അപ്പോള് ചിത്രം നമുക്ക് അനുഭവേദ്യമായിത്തീരുന്നു.</div><br />
<div style="text-align: justify;">ഫോട്ടോഷോപ്പ് പോലെയുള്ള ഇമേജ് എഡിറ്റിംഗ് സോഫ്റ്റ് വെയറുകളില് നാം ഒരു ഫോട്ടോ റൊട്ടേറ്റ് ചെയ്യുമ്പോള്, ഫ്ലിപ്പ് ചെയ്യുമ്പോള്, അല്ലെങ്കില് ഒരു ഭാഗം കോപ്പി പേസ്റ്റ് ചെയ്യുമ്പോള്, അതുമല്ലെങ്കില് ആ ഫോട്ടോയുടെ കളറുകള് മാറ്റുമ്പോള് ഒക്കെ കംപ്യൂട്ടര് എന്തായിരിക്കും ചെയ്യുന്നത് എന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ. ഈ അക്കങ്ങളുടെ ക്രമീകരണത്തെ അതിനനുസരിച്ച് കമ്പ്യൂട്ടര് മാറ്റുന്നു. പക്ഷേ ഒന്നോര്ക്കുക, ഒരു ചിത്രതിന്റെ ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റയില് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പൂജ്യങ്ങളും ഒന്നുകളും കണ്ടേക്കാം എന്ന വസ്തുത. അവയൊക്കെയും നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് മാറ്റിമറിച്ചെഴുതുവാന് സഹായിക്കുന്നത് കമ്പ്യൂട്ടറുകളുടെ പ്രോസസറുകളുടെ സ്പീഡ് ആണ്!</div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">ഇപ്രകാരമുള്ള ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റാ കോപ്പിചെയ്യുമ്പോള് യഥാര്ത്ഥത്തില് ഈ അക്കങ്ങളുടെ ക്രമീകരണം മാത്രമാണ് കമ്പ്യൂട്ടര് കോപ്പിചെയ്യുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് നാം ഒരു ഡിജിറ്റല് ഇമേജ് അല്ലെങ്കില് ഡിജിറ്റല് മ്യൂസിക് ഫയല് കോപ്പി ചെയ്യുമ്പോള് അതിന്റെ ക്വാളിറ്റിയില് ഒരു മാറ്റവും സംഭവിക്കാത്തത്. എന്നാല് പണ്ട് വീഡിയോ ടേപ്പുകളും, ഓഡിയോ കാസറ്റുകളും മറ്റും കോപ്പിചെയ്യ്തിരുന്നത് ഓര്ക്കുന്നുണ്ടോ? അവയൊന്നും ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റാ അല്ലായിരുന്നു. അതിനാല്ത്തന്നെ ഓരോ കോപ്പി കഴിയുംതോറും ക്വാളിറ്റിയിലും കുറവു സംഭവിച്ചിരുന്നു. ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റാ എന്നാല് എന്തെന്ന് ഏകദേശ ധാരണയായിക്കാണുമല്ലോ?</div><br />
<strong><span style="font-size: 130%;">ഇമേജ് സെന്സറുകള്</span></strong><br />
<div style="text-align: justify;">ഒരു ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയിലെ ലെന്സ് ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബം ഡിജിറ്റല് ഇമേജ് സെന്സറിലേക്കാണു വീഴുന്നത് എന്നു ഇതിനു മുമ്പുള്ള പോസ്റ്റില് പറഞ്ഞിരുന്നുവല്ലോ? ഇങ്ങനെ വീഴുന്ന പ്രതിബിംബത്തിലെ പ്രകാശ ഊര്ജ്ജത്തെ മേല്പ്പറഞ്ഞരീതിയിലുള്ള ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റായാക്കി മാറ്റാന് ക്യാമറയിലെ ചെറിയ കമ്പ്യൂട്ടര് പ്രോസസറിനെ സഹായിക്കുകയാണ് യഥാര്ത്ഥത്തില് ഡിജിറ്റല് സെന്സര് ചെയ്യുന്നത്. എങ്ങനെയാണ് ഡിജിറ്റല് സെന്സര് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നത് എന്നു നോക്കാം. സൂര്യപ്രകാശം കൊണ്ടു പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന ഹീറ്ററുകള്, വൈദ്യുതവിളക്കുകള് തുടങ്ങിയവ കണ്ടിട്ടില്ലേ, അവയുടെയെല്ലാം ഒപ്പം സൂര്യപ്രകാശത്തിലേക്ക് തുറന്നിരിക്കുന്ന കറുപ്പുനിറത്തിലുള്ള ഒരു വലിയ പാളി ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാവും. ഈ പാളിയില് പതിക്കുന്ന പ്രകാശത്തെ വൈദ്യുത തരംഗങ്ങളാക്കി മാറ്റാന് ശേഷിയുള്ള ഫോട്ടോ ഇലക്ട്രിക് സെല്ലുകള് ഉണ്ട്. ഏകദേശം ഇതേ രീതിയില് പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന വളരെ ചെറിയ ലക്ഷക്കണക്കിനു ഫോട്ടോസെല്ലുകള് ചേര്ത്തുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന പ്രതലങ്ങളാണ് സെന്സറുകള്. (പക്ഷേ പ്രവര്ത്തന രീതിയില് വളരെ വ്യത്യാസമുണ്ട്).</div><br />
<div style="text-align: justify;">സെന്സറിന്റെ പ്രവര്ത്തനരീതിയിലേക്ക് കൂടുതലായി കടക്കുന്നതിനുമുമ്പ് പ്രകാശത്തെപ്പറ്റി അല്പം കാര്യങ്ങള് അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. പ്രകാശത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ക്വാണ്ടം സിദ്ധാന്തം അനുസരിച്ച് ഒരു പ്രകാശരശ്മി എന്നത് അനേകം ഫോട്ടോണുകള് ചേര്ന്നതാണ്. ഫോട്ടോണുകള് എന്നാല് ലളിതമായി പറഞ്ഞാല് വളരെ ചെറിയ ഊര്ജ്ജപ്പൊതികള് (energy packets) ആണ്. ഇങ്ങനെ ഒരു ചാറ്റല്മഴപോലെ പതിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന ഒരു ഫോട്ടോണ് മഴയാണ് പ്രകാശം. ഈ ഫോട്ടോണുകള്, ഫോട്ടോസൈറ്റുകള് എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രകാശസംവേദകപ്രതലങ്ങളില് (light sensitive diodes) പതിക്കുമ്പോള് ഒരു ചെറിയ ഇലക്ട്രിക്ക് ചാര്ജ്ജ് അവിടെ രൂപപ്പെടുന്നു. ഈ ചാര്ജ്ജുകളുടെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകളെ ഒരു പ്രോസസര് ഉപയോഗിച്ച് അവലോകനം ചെയ്ത് റിക്കോര്ഡുചെയ്തുവയ്ക്കാന് സാധിക്കും - ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റായായി. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കൂ.</div><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0oLVFB2j8uShCOk_GTWzTKOp-d0wofI1pANo_71FWTx1_KGQAb5YrvCtIjnOswVZdku-5DbUkzMDNcII7wZzuc86DpWpmabSLBRXfhynQziG4ybH3Ug37x27jnoQLF6BSMn13hsvtX_Q/s1600-h/Digital+sensor.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5148497833383994738" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0oLVFB2j8uShCOk_GTWzTKOp-d0wofI1pANo_71FWTx1_KGQAb5YrvCtIjnOswVZdku-5DbUkzMDNcII7wZzuc86DpWpmabSLBRXfhynQziG4ybH3Ug37x27jnoQLF6BSMn13hsvtX_Q/s400/Digital+sensor.jpg" style="cursor: hand; float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">ഒരു ഡിജിറ്റല് സെന്സര് എങ്ങനെയാണ് പ്രകാശത്തെ റിക്കോര്ഡ് ചെയ്യുന്നത് എന്നുകാണിക്കുന്ന രേഖാചിത്രമാണത്. ഒരു പരന്ന പ്രതലത്തില് കുറേ പാത്രങ്ങള് മഴവെള്ളം ശേഖരിക്കാനായി നിരത്തിവച്ചിരിക്കുന്നതായി സങ്കല്പ്പിക്കുക. ഈ പ്രതലമാണ് സെന്സര്. ഇവിടെ നിരന്നിരിക്കുന്ന പാത്രങ്ങള് ഫോട്ടോസൈറ്റുകളും. ഓരോ പാത്രങ്ങളും ഓരോ പിക്സലുകളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ഇവിടെ മഴത്തുള്ളികള്ക്കു പകരം ഫോട്ടോണ് മഴ - പ്രകാശമഴ- യാണെന്ന വ്യത്യാസമുണ്ട്. നാം ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കാനായി ക്യാമറയുടെ ഷട്ടര് റിലീസ് ബട്ടണ് അമര്ത്തുമ്പോള് ഷട്ടര് ഒരു നിശ്ചിത സമയത്തേക്ക് തുറന്നടയുന്നു. ഈ സമയത്തിനുള്ളില് ഓരോ പാത്രത്തിലും (ഫോട്ടോസൈറ്റിലും) വന്നുവീഴുന്ന ഫോട്ടോണുകളുടെ എണ്ണം കണക്കാക്കി അതിനെ ഒരു ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റയാക്കി മാറ്റാം. സ്വാഭാവികമായും കൂടുതല് പ്രകാശമുള്ള ഭാഗങ്ങളില്നിന്ന് കൂടുതല് ഫോട്ടോണുകളും, കുറച്ചു പ്രകാശമുള്ള ഭാഗത്തുനിന്നും കുറച്ചു ഫോട്ടോണുകളും മാത്രമേ ഫോട്ടോസൈറ്റുകളില് വീഴുകയുള്ളൂ. അവയെ ഉടനടി ക്യാമറയുടെ പ്രോസസര് എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തി ഒരു ഡിജിറ്റല് ഡാറ്റയാക്കിമാറ്റുന്നു. ഇങ്ങനെയാണ് ക്യാമറ ഡിജിറ്റല് ചിത്രം എടുക്കുന്നത്.</div><br />
<br />
<br />
ഈ ഉദാഹരണത്തില് നിന്നും ഒരുകാര്യം മനസ്സിലാക്കാവുന്നത്, ഫോട്ടോണ് മഴ ശേഖരിക്കാനായി വച്ചിരിക്കുന്ന പാത്രങ്ങളുടെ (ഫോട്ടോസൈറ്റുകളുടെ) വലിപ്പം അല്ലെങ്കില് വിസ്തൃതിക്ക് ഇവിടെ വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട് എന്നതാണ്. അവയുടെ എണ്ണത്തിലല്ല, വലിപ്പത്തിലാണ് ഫോട്ടോയുടെ ക്വാളിറ്റി നിശ്ചയിക്കപ്പെടുന്നത്. സെന്സറുകളുടെ സാങ്കേതികവിദ്യ ലളിതമായി ഇങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കാമെങ്കിലും, അവയുടെ പ്രവര്ത്തനം വളരെ സങ്കീര്ണ്ണമാണ്. അതിനെപ്പറ്റി വിശദമായി അടുത്ത പോസ്റ്റില് ചര്ച്ചചെയ്യാം.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-60288248098866317892007-12-13T11:00:00.006+04:002010-04-15T06:34:36.444+04:00പാഠം 3 - ഫിലിം ഫോര്മാറ്റുകളും വിവിധ ക്യാമറകളുംവലിയ വാള്പേപ്പറുകള്, മാഗസിനുകള്, വന്പരസ്യബോര്ഡുകള് തുടങ്ങിയവയില് വരുന്ന നല്ല മിഴിവാര്ന്ന സീനറികളും ചിത്രങ്ങളും കണ്ട് പലപ്പോഴും അതില് കണ്ണുടക്കി നാം നിന്നുപോവാറില്ലേ? ചില ലാന്റ്സ്കേപ്പുകളുടെ (പ്രകൃതിദൃശ്യങ്ങള്) ഫോട്ടോകളില് കാണുന്ന ആഴവും പരപ്പും (depth & area) നമ്മുടെകൈയ്യിലുള്ള 35mm ക്യാമറകളില്നിന്നും ഒരിക്കലും ലഭിക്കാറുമില്ല.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie5eAYlDBVSs64_vWi4A-WaKRBuQoiyd87lQ8jLLNnZtHEkCFbAj5Qnkpdko2prvdsR9O3k-1ZkfQu3tvWWGSYFQ2qrm9Nx9zHDc3Njqyc79h6dEK7wfprsaKWA06lUhXhyC7Yc0uxeuY/s1600-h/landscape.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143022715081808562" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie5eAYlDBVSs64_vWi4A-WaKRBuQoiyd87lQ8jLLNnZtHEkCFbAj5Qnkpdko2prvdsR9O3k-1ZkfQu3tvWWGSYFQ2qrm9Nx9zHDc3Njqyc79h6dEK7wfprsaKWA06lUhXhyC7Yc0uxeuY/s400/landscape.jpg" width="320" border="0" height="219" /></a> എന്തുകൊണ്ടാണിത് എന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഉത്തരം ലളിതം, അത്തരം ഫോട്ടോകളൊന്നും 35mm ഫിലിം ഫോര്മാറ്റില് എടുത്തതാവില്ല എന്നതുതന്നെ. എന്താണീ ഫിലിം ഫോര്മാറ്റ്?<br />
<br />
ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഫിലിമുകളുടെ വലിപ്പത്തെയാണ് ഫിലിം ഫോര്മാറ്റ് എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ഒരു ഫോട്ടോയുടെ ക്വാളിറ്റി അല്ലെങ്കില് റെസലൂഷന് (image details) പ്രധാനമായും രണ്ടുകാര്യങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
(1) ലെന്സിന്റെ വലിപ്പം, അതുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന ഗ്ലാസിന്റെ ഗുണങ്ങള്<br />
(2) ഇമേജ് പതിപ്പിക്കുന്ന ഫിലിമിന്റെ അല്ലെങ്കില് സെന്സറിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണം (size).<br />
<br />
സ്റ്റില് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് വ്യത്യസ്ത ആവശ്യങ്ങള്ക്കായി വിവിധയിനം ഫിലിം ഫോര്മാറ്റുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന് ആദ്യം പറഞ്ഞരീതിയിലുള്ള ലാന്റ്സ്കേപ്പ് ഫോട്ടോഗ്രഫിക്ക് ഇന്നും പ്രൊഫഷനല് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്മാര് ഉപയോഗിക്കുന്നത് കാലഹരണപ്പെട്ടുപോയി എന്ന് പലരും ധരിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന ബെല്ലോസ്-റ്റൈപ്പ് ക്യാമറകളാണ്! ഇതേ ചിത്രം 35mm ഡിജിറ്റല് SLR ഓ ഫിലിം SLR ഓ ഉപയോഗിച്ചെടുത്താല് ബെല്ലോസ് ക്യാമറ നല്കുന്ന റിസല്ട്ട് കിട്ടുകയില്ലതന്നെ! നാം കാണുന്ന എല്ലാ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളും 35mm ക്യാമറകളില് എടുത്തതല്ല എന്നു സാരം.<br />
<br />
പ്രധാനമായും മൂന്നുതരം ഫിലിം ഫോര്മാറ്റുകളാണ് സ്റ്റില് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് ഇന്ന് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. (1) ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റ് (2) മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് (3) 35mm ഫോര്മാറ്റ്. ഇവയോരോന്നിനും അനുയോജ്യമായ ക്യാമറകളും ഉണ്ട്. ഇതില് 35mm ഫോര്മാറ്റാണ് നമുക്കേവര്ക്കും സുപരിചിതമായ ഫിലിം ക്യാമറകള് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് അവയെ 35mm ക്യാമറകള് എന്നു വിളിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<strong>ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകള്:</strong><br />
<br />
4x5 ഇഞ്ചില് (5 ഇഞ്ച് വീതിയും 4 ഇഞ്ച് ഉയരവും) കൂടുതല് വലിപ്പമുള്ള എല്ലാ ഫിലിം ഫോര്മാറ്റുകളും ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റ് എന്ന ഗണത്തില്പെടുന്നു. 4x5 ഇഞ്ച്, 5x7 ഇഞ്ച്, 8x10 ഇഞ്ച് തുടങ്ങിയവയാണ് സാധാരണയായി ഉപയോഗത്തിലുള്ള ലാര്ജ് ഫിലിം ഫോര്മാറ്റുകള്. ഇതില്ത്തന്നെ 4x5 ഇഞ്ച് ആണ് സര്വ്വസാധാരണം. ഇതില് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഫിലിമിന് 4 ഇഞ്ച് വീതിയും 5 ഇഞ്ച് നീളവുമുള്ള ഒരു ചതുരത്തിന്റെ ആകൃതിയാണ് - ഏകദേശം ഒരു പോസ്റ്റ്കാര്ഡ് സൈസ് ഫോട്ടോപ്രിന്റിന്റെ വലിപ്പം വരും ഇത്. അതിനാല് ഇത്തരം ഫിലിമുകളെ ഷീറ്റ് ഫിലിം എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. ഇവ റോളായിട്ടല്ല, പ്രത്യേകം ഷീറ്റുകളായാണ് ക്യാമറയില് കടത്തിവയ്ക്കുന്നത്.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdtyIcO7_qICFKdiXyTgxzjNQBMdbS5iANMgsA6CCjm5yXDkNcF8eICC8t912rwNF5DKRG-REduAp5ESm-exjWnra4Yg_yisY1dwa2-opsp7SKoCFOmBqCZGUdD7VPn4kAFfHDlN10DwI/s1600-h/large+format.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143022938420107970" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdtyIcO7_qICFKdiXyTgxzjNQBMdbS5iANMgsA6CCjm5yXDkNcF8eICC8t912rwNF5DKRG-REduAp5ESm-exjWnra4Yg_yisY1dwa2-opsp7SKoCFOmBqCZGUdD7VPn4kAFfHDlN10DwI/s400/large+format.jpg" border="0" /></a> Thanks to: <a href="http://www.olegvolk.net/olegv/goodies/large.shtml">Volkstudio </a><br />
<br />
<br />
ഇത് ഒരു ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറയുടെ ചിത്രമാണ്. വ്യൂ ക്യാമറ (view camera) എന്നാണ് ഇത്തരം ക്യാമറകള് അറിയപ്പെടുന്നത്. ക്യാമറയുടെ മുന്ഭാഗത്തായി വലിയ ഒരു ലെന്സും, പുറകിലറ്റത്തായി ഫോക്കസ് ചെയ്യാനുപയോഗിക്കുന്ന ഗ്രൗണ്ട്ഗ്ലാസ് (മിനുസമല്ലാത്ത) സ്ക്രീനും ഉണ്ട്. ഈ രണ്ടു ഭാഗങ്ങളേയും ബെല്ലോസ് ഉപയോഗിച്ച് ബന്ധിപിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ ബെല്ലോസ് തുകല്പോലെ ഒരു വസ്തു ഉപയോഗിച്ച് നിര്മ്മിച്ചതാണ്. അതിനാല് ഫോട്ടൊഗ്രാഫറുടെ സൗകര്യാര്ത്ഥം ബെല്ലോസ് മുമ്പോട്ടൊ, പുറകോട്ടോ വശങ്ങളിലേക്കോ നീക്കിയാണ് ഫോക്കസിംഗ് ചെയ്യുന്നത്. നിയന്ത്രിതമായ രീതിയില് അപ്പര്ച്ചര് ഷട്ടര് തുടങ്ങിയവ സെറ്റു ചെയ്തതിനു ശേഷം, ഈ സ്ക്രീന് മാറ്റി, അവിടേക്ക് ഫിലിം അടക്കം ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഒരു ചേംബര് വയ്ക്കുകയും, ക്യാമറ പ്രവര്ത്തിപ്പിച്ച് ഫോട്ടോയെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.<br />
<br />
ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകളില് എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് കൂടുതല് വ്യക്തതയുള്ളവയും, വലിപ്പം കുറഞ്ഞ ലെന്സുകള് പ്രതിബിംബങ്ങളില് ഉണ്ടാക്കുന്ന വിരൂപമാക്കലുകളില് (distortion) നിന്ന് മുക്തവുമായിരിക്കും. ഇത്തരം ക്യാമറകളും, അവയുടെ ലെന്സുകളും SLR ക്യാമറകളെപ്പോലെ വിലപിടിപ്പുള്ളവയാണ്. അവ സെറ്റുചെയ്ത് ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതിന് കൂടുതല് സമയവും ക്ഷമയും ആവശ്യമാണ്. പക്ഷേ ലഭിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് വളരെ ക്ലാരിറ്റിയുള്ളവയായിരിക്കും, നല്ല വലിപ്പത്തിലേക്ക് ഇവ എന്ലാര്ജ് ചെയ്യാനും സാധിക്കും.<br />
<br />
ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകളില് എടുത്ത കുറെ ചിത്രങ്ങള്<a href="http://images.google.com/imgres?imgurl=http://home.earthlink.net/%7Egmlandscape_images/index_files/image003.jpg&imgrefurl=http://home.earthlink.net/%7Egmlandscape_images/&h=396&w=496&sz=90&hl=en&start=4&um=1&tbnid=jRwfPzb3pKgBfM:&tbnh=104&tbnw=130&prev="> ഇവിടെയുണ്ട്</a>. ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റുകളെപ്പറ്റി കൂടുതല് വായിക്കാന് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്ക് <a href="http://www.kenrockwell.com/tech/4x5.htm">ഇവിടെയും</a>, <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/View_camera">ഇവിടെയും </a>നോക്കാവുന്നതാണ് (ലിങ്കുകളില് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക). Tachihara, Sinar, Linhof തുടങ്ങിയ ബ്രാന്റുകള് ലാര്ജ് ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകള് നിര്മ്മിക്കുന്നുണ്ട്.<br />
<br />
<br />
<strong>മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകള്:</strong><br />
<br />
മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറയില് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഫിലിമുകളെ 120 ഫിലിം എന്നാണറിയപ്പെടുന്നത്. ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടകാര്യം 120 എന്നത് 120mm അല്ല എന്നതാണ്. കൊഡാക് കമ്പനി മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ഫിലിമുകള്ക്കു നല്കിയ ഒരു ബ്രാന്റ് നമ്പറാണ് 120. പില്ക്കാലത്ത് ആ ഫോര്മാറ്റിലുള്ള എല്ലാഫിലിമുകളും 120 ഫിലിം എന്നറിയപ്പെട്ടു എന്നേയുള്ളൂ. ഇവ ഒരു റോള് ഫിലിം ആയാണ് വരുന്നത്. ഈ ഫിലിമിന്റെ വീതി 60mm (6 സെന്റീമീറ്റര്) ആണ്. അതിനാല് 120 ഫിലിമുകളില് എടുക്കുന്ന ഇമേജുകളുടെ ഒരു വശം എപ്പോഴും 6cm (60mm) വലിപ്പത്തിലായിരിക്കും. മറ്റേ വശത്തിന്റെ അളവ് 6x4.5, 6x6, 6x7, 6x9 എന്നിങ്ങനെ മാറ്റി 6x24cm പനോരമിക് ഫോട്ടോ വരെ ഈ ഫിലിം ഉപയോഗിക്കുന്ന ക്യാമറയുടെ സാധ്യതകള്ക്കനുസരിച്ച് എടുക്കാവുന്നതാണ്. ഇവിടെയൊക്കെയും ഫോട്ടോയുടെ ആസ്പെക്റ്റ് റേഷ്യോ (നീളവും വീതിയും തമ്മിലുള്ള അനുപാതം) മാത്രമേ മാറുന്നുള്ളൂ എന്നു സാരം. ഇതില് 6x6 സമചതുര ഫ്രെയിം ആണ് സ്റ്റുഡിയോകളിലും മറ്റും എടുക്കുന്നത്. ഇതുകൂടാതെ അധികം പ്രചാരത്തിലില്ലാത്ത 220 എന്നൊരു ഫിലിമും ഇത്തരം ഫോര്മാറ്റില് ലഭ്യമാണ്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIPlqxIkJsPl0UCIglVShtch2BwbF1M0R9MIiafbNojbSYlzN8jRSU-YbovMMQSPHasiSCkYrgj8nv2HtTfjWk_gf-T2jcaTSLxjPIJ0Nhr6NeRpd8zYRQ4fu8aZ5OZfbjweUBIZyod8o/s1600-h/M_f.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143023183233243858" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIPlqxIkJsPl0UCIglVShtch2BwbF1M0R9MIiafbNojbSYlzN8jRSU-YbovMMQSPHasiSCkYrgj8nv2HtTfjWk_gf-T2jcaTSLxjPIJ0Nhr6NeRpd8zYRQ4fu8aZ5OZfbjweUBIZyod8o/s400/M_f.jpg" border="0" /></a><br />
കടപ്പാട് : <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Mamiya_645_Super.jpg">Wikipedia commons</a><br />
<br />
<br />
ഇതൊരു മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറയുടെ ചിത്രമാണ്. ലാര്ജ്ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകളെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ ഒതുക്കമുള്ളവയും, ഉപയോഗിക്കാന് എളുപ്പമുള്ളവയുമാണ് മീഡിയം ഫിലിം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകള്. ക്യാമറകളുടെ കൂട്ടത്തില് ഏറ്റവും വിലക്കൂടുതലുള്ള മോഡലുകളുള്ളതും മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകളില്ത്തന്നെ. (മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ഫിലിം അത്ര വിലപിടിച്ചതല്ല) <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Hasselblad">Hassleblad</a>, Mamiya, Bronica തുടങ്ങിയ ബ്രാന്റുകളൊക്കെ മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകളിലെ പ്രമുഖരാണ്. ഡിജിറ്റല് യുഗമായതോടെ മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകളില് ഫിലിമിനു പകരം ഉപയോഗിക്കാവുന്ന ഡിജിറ്റല് ബായ്ക്കുകള് (digital backs) ലഭ്യമാണ്. ഡിജിറ്റല് ബായ്ക്കുകള് യഥാര്ത്ഥത്തില് മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് വലിപ്പത്തിലുള്ള ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകള്തന്നെയാണ് (ഇവയ്ക്കു മാത്രം വില 32000 ഡോളറിനു മുകളില് എന്നു വിക്കിപീഡിയ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Hasselblad">ഇവിടെ</a> പറയുന്നു!) ഇവയുപയോഗിച്ചെടുക്കുന്ന ഒരു ചിത്രങ്ങള് 39 മെഗാപിക്സല് വരെ റെസലൂഷന് ഉള്ളവയാണത്രെ!<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhctWyj6ivTJLmxaDFjR_XHUmm-7LR6r7oles97Ydo27e_h-PwpzKaIR6CzYEKgESw5NOTptkjUuDCn1TxG1LvCEUJ0cfrzL29arqF3Y7XB1WW6RorCoOd_QyZh8n_K1Lyb-PYgGncMFQs/s1600-h/TLR.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143054338926009106" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 153px; height: 318px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhctWyj6ivTJLmxaDFjR_XHUmm-7LR6r7oles97Ydo27e_h-PwpzKaIR6CzYEKgESw5NOTptkjUuDCn1TxG1LvCEUJ0cfrzL29arqF3Y7XB1WW6RorCoOd_QyZh8n_K1Lyb-PYgGncMFQs/s400/TLR.jpg" width="153" border="0" height="371" /></a><br />
മറ്റൊരു റ്റൈപ്പ് മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറ: കടപ്പാട് <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:TLR.jpg">Wikipedia</a><br />
<br />
പരസ്യങ്ങള്ക്കുള്ള ചിത്രങ്ങള്, മറ്റു പ്രൊഫഷനല് ഫോട്ടോഗ്രാഫുകള് എന്നിവയ്ക്കെല്ലാം മീഡിയം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഇവയുപയോഗിച്ചെടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് കാര്യമായ ഒരു വൈകല്യങ്ങളുമില്ലാതെ നല്ല വലിപ്പത്തില് എന്ലാര്ജ് ചെയ്യാനും സാധിക്കും. കൂട്ടത്തില് പറയട്ടെ, പോളറോയിഡ് ക്യാമറ ഫിലിമുകളും മീഡിയം ഫോര്മാറ്റില് പെടും. കൂടുതല് വായനയ്ക്ക് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്ക് <a href="http://www.cameras.co.uk/html/medium-format-cameras.cfm">ഇവിടെയും </a><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Medium_format_%28film%29">ഇവിടെയും </a>നോക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>35mm ഫിലിം ഫോര്മാറ്റ് ക്യാമറകള്:</strong><br />
<br />
ഇവയാണ് ഏവര്ക്കും സുപരിചിതമായ 35mm ക്യാമറകള്. ഇവയില് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഫിലിമിന്റെ വീതി 35മില്ലിമീറ്റര് (mm) ആണ്. അതിനാലാണ് അവയെ 35mm എന്നുവിളിക്കുന്നത് . ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXIjPQrEYh5TisVXurDFwQtsal8BRyZyQQ4CvpGOTfc7n0V1sntbNvWQQZRU6oK16lexcs3lNr0haCa7bTKVk2xgi6CTFS5yPcAjaxp8TcAB0vM0r5Wx7XK0iHJ32tFbvI_ekWMSuUwQM/s1600-h/135_1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143021095879137890" style="margin: 0px 0px 10px 10px; float: right;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXIjPQrEYh5TisVXurDFwQtsal8BRyZyQQ4CvpGOTfc7n0V1sntbNvWQQZRU6oK16lexcs3lNr0haCa7bTKVk2xgi6CTFS5yPcAjaxp8TcAB0vM0r5Wx7XK0iHJ32tFbvI_ekWMSuUwQM/s400/135_1.jpg" width="335" border="0" height="225" /></a><br />
കടപ്പാട്: <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:135film.jpg">Wikipedia Commons</a><br />
<br />
കൊഡാക് കമ്പനി അവരുടെ 35mm ഫിലിമിനെ 135 ഫിലിം എന്നുവിളിച്ചു. ഒരു 35mm ഫിലിമില് പതിക്കുന്ന ഇമേജ് (ചിത്രം) 36x24mm സൈസിലുള്ളതായിരിക്കും. ചിത്രം ശ്രദ്ധിക്കുക. ഈ വലിപ്പത്തിലുള്ള ഒരു ഇമേജിനെ ഫുള്ഫ്രെയിം (full-frame) ഇമേജ് എന്നുവിളിക്കുന്നു. നാം ഇന്ന് ഉപയോഗിക്കുന്ന എല്ലാ 35mm ഫോര്മാറ്റ് ഫിലിം ക്യാമറകളുടെയും ഇമേജ് സൈസിന്റെ റഫറന്സ് പോയിന്റ് ഈ സൈസിലുള്ള ഫുള് ഫ്രെയിമാണ്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVgYRoXkQrA85-OeppPF8v4eJYA9nDFentBwdyc7WW4ziZ76T2nN9cZjXtPDqHB5solHzTVlv6uXCrZE2XriM9CWxLgje60kK2ZYEahOAx6gcQFNr5JXgbVM4PNWPGIjK5HYp4OeTcBUw/s1600-h/135_2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143024145305918194" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 305px; height: 216px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVgYRoXkQrA85-OeppPF8v4eJYA9nDFentBwdyc7WW4ziZ76T2nN9cZjXtPDqHB5solHzTVlv6uXCrZE2XriM9CWxLgje60kK2ZYEahOAx6gcQFNr5JXgbVM4PNWPGIjK5HYp4OeTcBUw/s400/135_2.jpg" width="282" border="0" height="228" /></a><br />
കടപ്പാട്: <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Image:135film.jpg">Wikipedia Commons</a><br />
<br />
<br />
35mm ക്യാമറകളുടെ ലെന്സ് ഡിസൈനും അങ്ങിനെ തന്നെ. ഈ സൈസിലുള്ള ഒരു ഫ്രെയിമിലേക്ക് ഈ വലിപ്പത്തില് (36x24mm) പ്രതിബിംബങ്ങള് പതിയത്തക്കവണ്ണമാണ് അവയുടെ ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തുകള് ഡിസൈന് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.<br />
<br />
<br />
ഡിജിറ്റല് യുഗം വന്നപ്പോഴേക്കും ഫിലിമുകളുടെ സ്ഥാനം ഡിജിറ്റല് സെന്സറുകള് കൈയ്യടക്കി. എന്നാല് സെന്സറുകളുടെ നിര്മ്മാണത്തിനുപിന്നിലുള്ള വന് ചെലവുകള്, ക്യാമറ നിര്മ്മാതാക്കളെ കണ്സ്യൂമര് ക്യാമറകളില് അവയുടെ വലിപ്പം കുറയ്ക്കേണ്ടുന്ന ഒരു സാഹചര്യത്തിലെത്തിച്ചു. അതായത്, ഫുള് ഫ്രെയിം വലിപ്പത്തിലുള്ള ഒരു ഡിജിറ്റല് സെന്സറിന്റെ നിര്മ്മാണചെലവ് വളരെകൂടുതലാണ്. അതിനാല്ത്തന്നെ ഏറ്റവും മുന്നിരയിലുള്ള, ചുരുക്കം ചില പ്രോഫഷനല് ഗ്രേഡ് SLR ക്യാമറകളില് മാത്രമാണ് ഇന്ന് ഫുള് ഫ്രെയിം ഡിജിറ്റല് സെന്സര് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ശേഷം ക്യാമറകളിലെല്ലാം, ഒരു ചെറിയ സെസറിലേക്ക് അനുയോജ്യമായ ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തുള്ള ലെന്സ് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് ചെറിയ ഇമേജുകള് ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. സെന്സറുകളെപ്പറ്റി അടുത്തപോസ്റ്റില് വിശദമായി ചര്ച ചെയ്യാം.<br />
<br />
രണ്ടുവിധത്തിലുള്ള 35mm ക്യാമറകള് മാര്ക്കറ്റില് ലഭ്യമാണ്. ഒന്ന് ഓട്ടോഫോക്കസ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന aim & shoot ക്യാമറ, രണ്ടാമത്തെ വിഭാഗം SLR ക്യാമറ എന്ന പ്രൊഫഷനല് ഗ്രേഡ് ക്യാമറ. SLR ക്യാമറകളില്നിന്നും ലഭിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങള് കൂടുതല് മിഴിവുള്ളവയും, വ്യക്തതയുള്ളവയുമാണ്, കണ്സ്യൂമര് മോഡലുകളെ അപേക്ഷിച്ച്.<br />
<br />
<strong>SLR ക്യാമറകള്:</strong><br />
<br />
എന്താണീ SLR? <strong>Single Lense Reflex Camera </strong>- അതാണ് SLR Camera എന്നതിന്റെ പൂർണ്ണ രൂപം. ഡിജിറ്റല് യുഗത്തിലെ ക്യാമറകളില് "ലൈവ് പ്രിവ്യൂ" എന്നൊരു സംവിധാനത്തിലൂടെ ഫോട്ടോ എടുക്കാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ ഒരു ചിത്രം നമുക്ക് കാണാന് സാധിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. എന്നാല് കുറേ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ സാധാരണമായിരുന്ന “ഓട്ടോഫോക്കസ് ഫിലിം ക്യാമറകളിൽ എങ്ങനെയായിരുന്നു ചിത്രമെടുത്തിരുന്നത് എന്ന് ഓർത്തുനോക്കൂ. അവയിൽ ഒരു ചെറിയ ഓപ്റ്റിക്കല് വ്യൂഫൈന്ററിൽ കൂടി നോക്കിക്കൊണ്ടായിരുന്നു ചിത്രമെടുത്തിരുന്നത്. അതായത്, ക്യാമറയുടെ ഏകദേശം മുകള് ഭാഗത്തായി, ചിത്രമെടുക്കേണ്ട രംഗത്തേക്ക് നോക്കുവാന് ഒരു ചില്ലു ജാലകം. ഇതാണ് വ്യൂ ഫൈന്റര്. ഒരു ചെറിയ ലെന്സാണത്. ക്യാമറയുടെ സ്വിച്ച് ഓഫാണെങ്കിലും ഓപ്റ്റിക്കല് വ്യൂഫൈന്ററിലൂടെ കാണാന് സാധിക്കും. ഓട്ടോഫോക്കസ് ഫിലിംക്യാമറകളില് വ്യൂഫൈന്ററിലൂടെ നോക്കിത്തന്നെവേണമായിരുന്നു ചിത്രം കമ്പോസ് ചെയ്യുവാന്. ആദ്യകാലത്ത് ഇറങ്ങിയ ഡിജിറ്റൽ പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളിലും ഇത്തരം വ്യൂ ഫൈന്ററുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്രമേണ ചിലവുചുരുക്കലിന്റെ ഭാഗമായി അവ ഇല്ലാതായി, ലൈവ് പ്രിവ്യൂ കടന്നുവന്നു.<br />
<br />
പഴയ ഫിലിം ക്യാമറകളില് വ്യൂഫൈന്റര് ലെന്സില്ക്കൂടിനോക്കിക്കൊണ്ട് ചിത്രം കമ്പോസ് ചെയ്ത് ഫോട്ടോ എടുത്തിട്ടുള്ളവര്ക്കറിയാം, മിക്കവാറും നമ്മള് വ്യൂഫൈന്ററിലൂടെ കാണുന്ന അതേപടിയല്ല ചിത്രങ്ങള് ഫിലിമില് വന്നിരുന്നത്! വ്യൂഫൈന്ററില് കാണുന്നത്ര അരികുകള് ചിത്രത്തിലില്ല, ഒരു പൂവിന്റെ ക്ലോസ് അപ്പ് എടുക്കാം എന്നുകരുതി വളരെ അടുത്തുപോയി ചിത്രമെടുത്ത് ഫിലിം വാഷ് ചെയ്തുകഴിഞ്ഞപ്പോള് പൂവ് ആകെ blur ആയി ഇരിക്കുന്നു, ലെന്സിന്റെ കവര് തുറന്നിരുന്നാലും ഇല്ലെങ്കിലും കമ്പോസിംഗ് ചെയ്യാന് ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ല?? എന്തായിരുന്നു ഇവിടെ പ്രശ്നം? അത്തരം ക്യാമറകളില് വ്യൂഫൈന്ററില് നാം കാണാനുപയോഗിച്ച ലെന്സ് വഴിയായിരുന്നില്ല ഫിലിമില് ചിത്രം പതിഞ്ഞിരുന്നത്. ഈ ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHIZvueIiMkJ3RvqJ-lZsqyDdUkELRtTI1Ye-szKKawoC2SnFoeUTRilfbz-19rSQnCehfC_HT-eLuE5WfC17f0DrA0oSEermfo6AURKQ8eIdxs7FMrUzU3AgRlhIZYweZzsAIVlO1JpQ/s1600-h/Non-SLR.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143023574075267810" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHIZvueIiMkJ3RvqJ-lZsqyDdUkELRtTI1Ye-szKKawoC2SnFoeUTRilfbz-19rSQnCehfC_HT-eLuE5WfC17f0DrA0oSEermfo6AURKQ8eIdxs7FMrUzU3AgRlhIZYweZzsAIVlO1JpQ/s400/Non-SLR.jpg" border="0" /></a> ഫിലിമിനു വേറെ ലെന്സ്, വ്യൂഫൈന്ററിനു വേറേ ലെന്സ്. സ്വാഭാവികമായും കമ്പൊസിംഗില് കിട്ടാന് പോകുന്ന ചിത്രത്തെപ്പറ്റി ഒരു ഏകദേശ ധാരണമാത്രമേ കിട്ടിയിരുന്നുള്ളൂ. ലെന്സ് കാണുന്ന ഏരിയയും വ്യൂഫൈന്റര് കാണുന്ന ഏരിയയും വ്യത്യസ്തമാണ്. അതുപോലെ ഒരു വസ്തു, ക്യാമറലെന്സിന്റെ ഫോക്കസിനുള്ളില് ആണോ അല്ലയോ എന്നറിയാനും ഇത്തരം ക്യാമറകളില് സാധ്യമല്ലായിരുന്നു. (ക്യാമറയില്നിന്നും ഏകദേശം അഞ്ച് അടിയോളം ദൂരത്തിനപ്പുറത്തുള്ള വസ്തുക്കളുടെയെല്ലാം പ്രതിബിംബം film planeല് രൂപീകരിക്കത്തക്കവിധമായിരുന്നു അത്തരം ക്യാമറകളുടെ ലെന്സിന്റെ നിര്മ്മാണം. അതിനുള്ളില് വരുന്ന വസ്റ്റുക്കളുടെയൊന്നും വ്യക്തമായ പ്രതിംബിംബം ഈ ലെന്സുകള് രൂപീകരിച്ചിരുന്നില്ല).<br />
<br />
<br />
എന്നാല് ലെന്സില്നിന്ന് ഫിലിമിലേക്ക് പതിക്കാന് പോകുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ വ്യൂഫൈന്ററില് കാണാന് സാധിച്ചാലോ? സംഗതികള് കുറേക്കൂടി എളുപ്പമായി. മറ്റൊരുവിധത്തില് പറഞ്ഞാല്, ഈ സാഹചര്യത്തില് നാം വ്യൂഫൈന്ററില് എന്തുകാണുന്നോ, അത് അതേപടിയാവും ചിത്രത്തിലും പതിയുക. ഈ സാങ്കേതിക വിദ്യയാണ് SLR ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇതെങ്ങനെയാണ് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നത് എന്നറിയാന് താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രം നോക്കുക.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYEk-kYgmOi-sJa5LoTL_jAolJbNhMW-BMXsw2SJDyPFSJRbSrtftB9K6Qi4HyyLnqUeEe5a83rNwsDdEWLDWRRD9KcTjSm9RPgFr3AHjvleLrKXWl0c1Z6Z4e_h98tCtUhhjZrkuzrjU/s1600-h/SLR.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143024699356699394" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYEk-kYgmOi-sJa5LoTL_jAolJbNhMW-BMXsw2SJDyPFSJRbSrtftB9K6Qi4HyyLnqUeEe5a83rNwsDdEWLDWRRD9KcTjSm9RPgFr3AHjvleLrKXWl0c1Z6Z4e_h98tCtUhhjZrkuzrjU/s400/SLR.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
ലെന്സില്ക്കൂടി കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശരശ്മിയെ ചുവന്ന കളറില് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. അത് നേരേപോയി ഷട്ടര് വഴി ഫിലിമില് വീഴേണ്ടതാണ്, പക്ഷേ അതിനിടയില് 45 ഡിഗ്രി ചെരിവില് ഒരു കണ്ണാടി (reflecting mirror) വച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനാല് ആ പ്രകാശം നേരെ മുകളിലേക്ക് പോയി അവിടെ വച്ചിരിക്കുന്ന അഞ്ചുവശങ്ങളുള്ള ഒരു സ്ഫടികക്കട്ട (ഇതിനെ penta-prism എന്നു വിളിക്കും) പതിക്കുന്നു. അതിനുള്ളിവച്ച് ഈ പ്രകാശകിരണം ഒന്നു കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞ്, ദിശമാറി നേരേ മറ്റൊരു ലെന്സിലേക്ക് വീഴുന്നു - ഇതാണു നമ്മുടെ വ്യൂഫൈന്റര് ലെന്സ്. അതിലൂടെ ലെന്സിനു മുമ്പിലുള്ള രംഗത്തെ അതേപടി, അതേ വലിപ്പത്തില് നമുക്കു കാണാന് സാധിക്കുന്നു. ഫോക്കസ് ശരിയല്ലെങ്കില് ക്യാമറയുടെ ലെന്സ് നിയന്ത്രിച്ച് വ്യക്തമായ ഒരു പ്രതിബിംബം രൂപീകരിക്കാന് (ഫോക്കസിലാക്കാന്) സാധിക്കുന്നു. അതിനുശേഷം, ഫോട്ടോയെടുക്കാനായി ഷട്ടര് റിലീസ് ബട്ടണ് അമര്ത്തുമ്പോള്, റിഫ്ലെക്റ്റിംഗ് മിറര് (ചിത്രത്തില് മഞ്ഞനിറമുള്ള കണ്ണാടി) അല്പ്പ്പനേരത്തേക്ക് മുകളിലേക്ക് മടങ്ങുകയും, പ്രകാശരശ്മി നേരേ ഷട്ടര് വഴി ഫിലിമില് പതിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഫലമോ - what we see is what we get!.ഇതാണ് SLR ക്യാമറയുടെ പ്രവര്ത്തന തത്വം.<br />
<br />
<div><br />
</div><div><span style="font-weight: bold; ">ലൈവ് പ്രിവ്യൂ - ഒരു കുറിപ്പ്:</span></div><div><span></span><b><br />
</b>ഇന്നത്തെ ഡിജിറ്റല് പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ട് ക്യാമറകളില് കാണപ്പെടുന്ന വ്യൂഫൈന്റര് യഥാര്ത്ഥത്തില് പണ്ടത്തെ ഫിലിം പോയിന്റ് ആന്റ് ഷൂട്ടിലെപ്പോലെ, രംഗം കാണുന്നതിനുള്ള മറ്റൊരു ലെന്സല്ല. പകരം, ഒരു ചെറിയ ലൈവ് പ്രിവ്യൂ സ്ക്രീന് വ്യൂഫൈന്ററിനുള്ളില് സന്നിവേശിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അതുകൊണ്ട് അവയില് വ്യൂഫൈന്ററില് കൂടി നോക്കുമ്പോള് കാണുന്ന രംഗവും ഫോട്ടോയില് ലഭിക്കുന്ന രംഗവും ഒരുപോലെതന്നെയായിരിക്കും. ഈ ചെറിയ വ്യൂഫൈന്ററിന്റെ ഉപയോഗം നല്ല വെയിലുള്ളപ്പോള് വലിയ ലൈവ് പ്രിവ്യൂ ഉപയോഗിക്കാന് സാധിക്കാതെ വരുന്ന അവസരങ്ങളില് ഉപയോഗിക്കുവാനാണ്. ലൈവ് പ്രിവ്യു ഉപയോഗിക്കുന്ന ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകളിൽ എല്ലാംതന്നെ, നാം ഫ്രെയിമിൽ കാണുന്ന അത്രയും ഭാഗങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഫോട്ടോയിലും ലഭിക്കുക. ലൈവ് പ്രിവ്യൂ കമ്പോസിംഗിനു സഹായിക്കുന്ന ഒരു വിഡിയോ ചിത്രമാണ് എന്നത് മനസ്സ്ലിലാക്കുക. ലഭിക്കാൻ പോകുന്ന സ്റ്റിൽ ചിത്രവുമായി സാങ്കേതികമായി ഇത് വ്യത്യസ്തമാണ്. </div><div><br />
</div><div><br />
അപ്പോള് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കട്ടേ? SLR ക്യാമറയില് ഫോട്ടോഎടുക്കാനായി ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്ന ആ ഒരു നിമിഷാര്ത്ഥത്തിലേക്ക് വ്യൂഫൈന്ററില് ഒന്നും കാണാന് സാധിക്കില്ല. എന്തായിരിക്കും കാരണം? ഉത്തരം ആലോചിച്ചുനോക്കിയാല് കിട്ടും.<br />
<br />
SLR പ്രവര്ത്തന തത്വം മാറാതെ നില്ക്കുന്നുവെങ്കിലും,SLR ക്യാമറകള് ഇന്ന് അനേകം മാറ്റങ്ങള്ക്ക് വിധേയമായിക്കഴിഞ്ഞു. അതേപ്പറ്റി ഇനി വരുന്ന പോസ്റ്റുകളില് വിശദീകരിക്കാം.<br />
<br />
<b><br />
</b></div><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-54290858431822457532007-12-05T19:00:00.003+04:002010-04-15T06:27:36.226+04:00പാഠം 2 : ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക്പത്തിരുപത്തഞ്ചു വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പു സ്കൂളില് ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ എടുക്കാന് കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന ബെല്ലോസ് ഉള്ള മുക്കാലി ക്യാമറ ഓര്ക്കുന്നുണ്ടോ? ഒരു കറുത്ത പുതപ്പും പുതച്ച് ക്യാമറയിലെന്തെക്കെയോ ചെയ്യുന്ന ഫോട്ടോഗ്രാഫര്. കണ്ണിമയ്ക്കാതെ, ക്യാമറയിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന കുട്ടികളും ക്ലാസ് ടീച്ചറും.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6y-ltWq7KcgJAZLC_sIyxNa19ev2yuVjqxe_ATHbTwEhMeQixlfTV1voo4zGRx837IaEJJw2CfxCHa4bJyV2HCwvRqGdybALsHlu5EQfkIdIF0cgsDwsADRB6QAmmH5TIkUuyVjj1vMM/s1600-h/School22.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140456910209112594" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6y-ltWq7KcgJAZLC_sIyxNa19ev2yuVjqxe_ATHbTwEhMeQixlfTV1voo4zGRx837IaEJJw2CfxCHa4bJyV2HCwvRqGdybALsHlu5EQfkIdIF0cgsDwsADRB6QAmmH5TIkUuyVjj1vMM/s400/School22.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
കാത്തിരുപ്പിനൊടുവില് ഫോട്ടോഗ്രാഫര് ക്യാമറയുടെ മുന്നിലുള്ള ഒരു മൂടി തുറക്കുകയും ഉടനേ അടയ്ക്കുകയും ചെയ്തുകഴിഞ്ഞാല് ഫോട്ടോയെടുക്കല് തീര്ന്നു! ഒരാഴ്ചകഴിയുമ്പോള് കിട്ടുന്ന പ്രിന്റുനോക്കി നില്ക്കുമ്പോള് നമുക്കൊക്കെ എന്തല്ഭുതമായിരുന്നു അല്ലേ? പലരും അറിയാതെ കണ്ണടച്ചും അടുത്തവരിയില് നില്ക്കുന്നകൂട്ടുകാരനെ / കൂട്ടുകാരിയെ നോക്കുന്ന പോസിലും മറ്റും ആയിരിക്കുമെങ്കിലും! അവിടെനിന്നിങ്ങോട്ട് ക്യാമറകള് എന്തെല്ലാം രൂപപരിണാമങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയിരിക്കുന്നു!<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLfncSpDtoQhe3qTo6Q-HYcBLR0Rlv7MQiJLo8ku1U1dTDLzhwIsqDFp4ifrctpHbre78Wsi0SIzBWj1I32XzPC7q6xRycB3y7cOM0GJzIS9AoXL7oJTUqHuUUvuAYc-fDJrOV3ZluAkU/s1600-h/bellow+camera2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140362549777619410" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left; width: 210px; height: 198px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLfncSpDtoQhe3qTo6Q-HYcBLR0Rlv7MQiJLo8ku1U1dTDLzhwIsqDFp4ifrctpHbre78Wsi0SIzBWj1I32XzPC7q6xRycB3y7cOM0GJzIS9AoXL7oJTUqHuUUvuAYc-fDJrOV3ZluAkU/s400/bellow+camera2.jpg" width="210" border="0" height="217" /></a> ബെല്ലോസ് ക്യാമറ - <span style="color: rgb(51, 204, 255);">കടപ്പാട്: Wikipedia<br />
</span><br />
എങ്ങനെയാണ് ഒരു ക്യാമറ ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നത്? നോക്കാം. ഒരു വസ്തുവിന്റെ ഫോട്ടോ എടുക്കുക എന്നാല് ആ വസ്തുവില്നിന്നും പ്രതിഫലിക്കുന്ന പ്രകാശകിരണങ്ങളെ അനുയോജ്യമായ ഒരു പ്രതലത്തിലേക്ക് റിക്കോര്ഡുചെയ്യുക / പതിപ്പിക്കുക എന്നാണര്ത്ഥം. അതായത് ആ വസ്തുവിന്റെ ഒരു പ്രതിബിംബം സൃഷ്ടിച്ചതിനുശേഷം, ആ പ്രതിബിംബത്തെ അതേപടിപകര്ത്തിവയ്ക്കാന് കഴിയുന്ന ഒരു പ്രതലത്തിലേക്ക് പതിപ്പിച്ചെടുക്കുക എന്നതാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് നാം ചെയ്യുന്നത്. ഇങ്ങനെ പ്രകാശത്തെ റിക്കോര്ഡുചെയ്യുന്നതിനായി പ്രധാനമായും മൂന്നൂഘടകങ്ങള് ഒരു ക്യാമറയ്ക്ക് ഉണ്ടാവണം -<br />
<br />
(1) വസ്തുവിന്റെ പ്രതിബിംബം സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള ഒരു ലെന്സ്<br />
(2) ലെന്സ് ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ അതേപടി പതിപ്പിച്ചെടുക്കാന് അനുയോജ്യമായ ഒരു പ്രതലം<br />
(3) ഈ പ്രതലത്തില് പ്രതിബിംബം പതിപ്പിക്കാനാവശ്യമുള്ള അളവില് മാത്രം പ്രകാശത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സംവിധാനം.<br />
<br />
<strong>1. ലെന്സ്</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibHOYmf_-jcdZlH_4i0BpW7d9BqKlkbWNJBHD_sNV2g4Zy6zy5R2qUFoRWrofaVjwZ7cTda0eAQhcloBwQU-DQJ4D-pK5USTl7PAUpk15a5nc83Ck3bY-TXQNO5GYAdmGOtd80-Dmz0o8/s1600-h/lense+SLR.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140363035108923874" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibHOYmf_-jcdZlH_4i0BpW7d9BqKlkbWNJBHD_sNV2g4Zy6zy5R2qUFoRWrofaVjwZ7cTda0eAQhcloBwQU-DQJ4D-pK5USTl7PAUpk15a5nc83Ck3bY-TXQNO5GYAdmGOtd80-Dmz0o8/s400/lense+SLR.jpg" border="0" /></a> ലെന്സ് എന്താണെന്ന് നമുക്കെല്ലാവര്ക്കും അറിയാം. ക്യാമറയുടെ മുന്പില് ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഗ്ലാസ് നിര്മ്മിതമായ ജാലകമാണ് ലെന്സ്. അവയുടെ ആകൃതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തില് ലെന്സുകളെ പ്രധാനമായും രണ്ടുവിഭാഗങ്ങളായി തിരിക്കാം; കോണ്വെക്സ് ലെന്സുകളും കോണ്കേവ് ലെന്സുകളും. കോണ്വെക്സ് ലെന്സുകള്ക്ക് മധ്യഭാഗത്ത് കനം കൂടുതലും, അരികിലേക്ക് പോകുന്തോറും കനം കുറവും ആയിരിക്കും. കോണ്കേവ് ലെന്സുകളൂടെ അരികുകള്ക്കാണ് കനം കൂടുതല്. താഴെക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന കോണ്വെക്സ് ലെന്സിന്റെ ചിത്രം ശ്രദ്ധിക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxe6ettjTmIpvMh8YZqnYano8umMiB8moOx6MQinnzBjPaUt0mvRJEZncsPJ-uwc5Z86XF8RrtZrtmMBXpgt_0W1cEue5zAjcBlv89NbjMxQrqV6W9D7wjKarIgVM0xR6ayTsV-mMKFP8/s1600-h/Convex+lens1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140316585037617522" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxe6ettjTmIpvMh8YZqnYano8umMiB8moOx6MQinnzBjPaUt0mvRJEZncsPJ-uwc5Z86XF8RrtZrtmMBXpgt_0W1cEue5zAjcBlv89NbjMxQrqV6W9D7wjKarIgVM0xR6ayTsV-mMKFP8/s400/Convex+lens1.jpg" border="0" /></a><br />
<span style="color: rgb(51, 204, 255);">കടപ്പാട് : Wikipedia commons<br />
</span><br />
കോണ്വെക്സ് ലെന്സുകള് അവയുടെ ആക്സിസിനു സമാന്തരമായി കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശ രശ്മികളെ, ലെന്സിന്റെ എതിര്വശത്തുള്ള ഒരു പ്രത്യേകബിന്ദുവിലേക്ക് കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. അതിനാല് അവയെ കണ്വേര്ജിംഗ് (converging)ലെന്സ് എന്നും വിളിക്കാം. ഇങ്ങനെ പ്രകാശം കേന്ദ്രികരിക്കപ്പെടുന്ന ബിന്ദുവിനെ ഫോക്കല്പോയിന്റ് (focal point) എന്നും ലെന്സില്നിന്നും ഈ ബിന്ദുവിലേക്കുള്ള അകലത്തെ ഫോക്കല് ലെങ്ങ്ത് (focal length) എന്നും പറയുന്നു. (ലെന്സിന്റെ ഇരുവശങ്ങളിലും ഇതുപോലെ ഓരോ ഫോക്കല് പോയിന്റുകള് ഉണ്ട്). അതായത് ലെന്സില്ന്റെ ഒരുവശത്ത് അനന്തതയിൽ (infinity) ഇരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിന്റെ* പ്രതിബിംബം, ലെന്സിന്റെ മറുവശത്തെ ഫോക്കല് പോയിന്റില്* രൂപപ്പെടുന്നു. ഈ ഫോക്കല് പോയിന്റില് ലെന്സിന് അഭിമുഖമായി ഒരു ലംബപ്രതലം വച്ചാല് ലെന്സിന്റെ മറുവശത്തുള്ള വസ്തുവിന്റെ തലകീഴായ ഒരു പ്രതിബിംബം ഈ പ്രതലത്തില് കിട്ടും. ഇങ്ങനെ ലംബമായി പ്രതിബിംബം രൂപപ്പെടുന്ന പ്രതലത്തെ ഇമേജ് പ്ലെയിന് എന്നുവിളിക്കുന്നു. ഹാവൂ...... കടുകട്ടിയായോ? കുഴപ്പമില്ല, അറിയാവുന്ന ഒരു ഉദാഹരണം നോക്കാം.<br />
<br />
കുട്ടിക്കാലത്ത് , മുത്തച്ഛന്റെ കണ്ണടയുപയോഗിച്ച് സൂര്യപ്രകാശത്തെ ഒരു കഷണം പഞ്ഞിയിലേക്ക് കേന്ദ്രീകരിച്ച് തീപിടിപ്പിച്ചിരുന്ന പരീക്ഷണം ചിലരെങ്കിലും ചെയ്തുകാണും, ഇല്ലേ?. ഇവിടെ പ്രകാശം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന ബിന്ദുവില് യഥാര്ഥത്തില് സൂര്യന്റെ ഒരു പ്രതിബിംബമാണ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇതാണ് ആ ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് പോയിന്റ്. ലെന്സില് നിന്നും ഈ ബിന്ദുവിലേക്കുള്ള ദൂരമാണ് ഫോക്കല് ലെങ്ങ്ത്. (പ്രകാശകിരണങ്ങളോടൊപ്പം ചൂടും ആബിന്ദുവിലേക്ക് കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുന്നതുകൊണ്ടാണ് പഞ്ഞിക്കഷണത്തിനു തീപിടിക്കുന്നത്). ഇതുപോലെ, ഈ കണ്ണട ലെന്സ് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് നമ്മുടെ മുമ്പിലുള്ള മരങ്ങളുടെയും വീടുകളുടെയും മറ്റുവസ്തുക്കളുടെയുമൊക്കെ പ്രതിബിംബം ഒരു ഭിത്തിയിലേക്ക് പതിപ്പിക്കാം. ഈ ചിത്രം നോക്കൂ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOuvgI0OB0dOgFBmAHKCWlNBcVq6hyY0QrkXCPNaNy9LJOP1lyAAAh8R_VRE6P6STAL5tVlov4Sd3mjlrhjKSg410ljvQXWvF8fFDhyphenhyphen6u4elCWWqQ5jMJBn3aRoXPXGdHywd22HZnZsm0/s1600-h/Convex+lens+image.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140316589332584834" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOuvgI0OB0dOgFBmAHKCWlNBcVq6hyY0QrkXCPNaNy9LJOP1lyAAAh8R_VRE6P6STAL5tVlov4Sd3mjlrhjKSg410ljvQXWvF8fFDhyphenhyphen6u4elCWWqQ5jMJBn3aRoXPXGdHywd22HZnZsm0/s400/Convex+lens+image.jpg" border="0" /></a> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">കടപ്പാട്: Wikipedia commons</span><br />
<br />
<br />
ഈ തത്വമാണ് ക്യാമറകളില് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. പ്രതിബിംബം (real image) ഉണ്ടാകുന്ന ഇമേജ് പ്ലെയിനിലായിരിക്കും ഫിലിം (ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയിലാണെങ്കില് സെന്സര്) വച്ചിരിക്കുന്നത്. ഈ തത്വത്തെപ്പറ്റി വളരെ വിശദമായി “ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് - ഭാഗം രണ്ട്” എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
രണ്ടാമത്തെയിനം ലെന്സുകളുടെ അരികുകള്ക്ക് കനം കൂടുതലും മധ്യഭാഗത്തിനു കനം കുറവും ആയിരിക്കും. ഇത്തരം ലെന്സുകളെ കോണ്കേവ് ലെന്സ് എന്നു വിളിക്കുന്നു. ഇവ, പ്രകാശകിരണങ്ങളെ ഒരു ബിന്ദുവിലേക്ക് കേന്ദ്രീകരിക്കുകയല്ല, മറിച്ച് അവയെ വികേന്ദ്രീകരിക്കുകയാണു ചെയ്യുന്നത്.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhITrXAwTk6dGmxJanFsAiQORSTcE1gds-Z6NvTcBGy6neciovindKDeJLWI0-a7Vk0RhdeLBQ2e-Zpjp6dxtbSGmbwcy1Ij2Y_CH-5l1hodvBdagsErY__HGKIj-1wWq0weGuyRxAFqE4/s1600-h/concave+lens.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140316576447682914" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhITrXAwTk6dGmxJanFsAiQORSTcE1gds-Z6NvTcBGy6neciovindKDeJLWI0-a7Vk0RhdeLBQ2e-Zpjp6dxtbSGmbwcy1Ij2Y_CH-5l1hodvBdagsErY__HGKIj-1wWq0weGuyRxAFqE4/s400/concave+lens.jpg" border="0" /></a> <span style="color: rgb(51, 204, 255);">കടപ്പാട്: Wikipedia commons<br />
</span><br />
അതിനാല് ഇവയെ ഡൈവേര്ജിംഗ് (diverging) ലെന്സുകള് എന്നും വിളിക്കാം. ഇത്തരം ലെന്സുകള്ക്ക് ഒരു യഥാര്ഥപ്രതിബിംബം രൂപീകരിക്കാന് കഴിയില്ല. ഇതുവരെ പറഞ്ഞ ലെന്സുരൂപങ്ങളോരോന്നും simple lense എന്നാണറിയപ്പെടുന്നത്. ഒരു കഷ്ണം ഗ്ലാസ് പീസിലാണ് അവ നിര്മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഓരോ ലെന്സിന്റെയും വലിപ്പവും, കനവും അനുസരിച്ച് അവയുടെ ഫോക്കല് പോയിന്റുകളും ഫോക്കല് ലെങ്ങ്തുകളും വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കും.<br />
<br />
പ്രത്യേകമായി ഒരുകാര്യം ഇവിടെ പറയാനുള്ളത്, നാം ഇന്നുകാണുന്ന 35mm ക്യാമറലെന്സുകള് ഇതുപോലെ ഒരുകഷ്ണം ഗ്ലാസിനാല് നിര്മ്മിച്ചതല്ല. അവയൊക്കെയും ഒന്നില്കൂടുതല് കോണ്കേവ്, കോണ്വെക്സ്, സെമി-കോണ്വെക്സ് ലെന്സുകള് ലെന്സുകള് ചേര്ന്നതാണ്. അത്തരം ഒരു ലെന്സിന്റെ ഡയഗ്രം <a href="http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www.zemax.com/UserFiles/Image/imaging/double_gauss.gif&imgrefurl=http://www.zemax.com/index.php%3Foption%3Dcom_content%26task%3Dview%26id%3D65%26Itemid%3D121&h=389&w=450&sz=12&hl=en&start=1&um=1&tbnid=yp4CUq4lKBlP8M:&tbnh=110&tbnw=127&prev=">ഇവിടെയുണ്ട്</a> (ക്ലിക്ക് ചെയ്താല് കാണാം) അതിനാല് ഇവയെ combination lense systems എന്നു വിളിക്കുന്നു. ഫോട്ടോയെടുക്കാനുള്ള ഒരു വസ്തുവിനെ നാം ഫോക്കസ് ചെയുമ്പോള് യഥാര്ഥത്തില്ചെയ്യുന്നത് ആ വസ്തുവിന്റെ ഒരു വ്യക്തമായ പ്രതിബിംബം ക്യാമറയുടെ ഇമേജ് പ്ലെയിനിലേക്ക് (ഫിലിമില് അല്ലെങ്കില് സെന്സറില്) വീഴാന്തക്കവിധം ഈ ലെന്സുകള് തമ്മിലുള്ള അകലം ക്രമീകരിക്കുകയാണ്. <div><br />
</div><div><br />
<strong>2. ഫിലിം / ഡിജിറ്റല് സെന്സര്</strong><br />
പ്രകാശം പതിക്കുമ്പോള് രാസമാറ്റങ്ങള്ക്കുവിധേയമാകുന്ന പ്രത്യേകതരം രാസവസ്തുക്കള് ലേപനംചെയ്തിരിക്കുന്ന ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് പ്രതലമാണ് ഫിലിം. എളുപ്പത്തില് മനസ്സിലാക്കുന്നതിനായി, ഫോട്ടോ എടുക്കേണ്ട വസ്തു കറുപ്പും വെളുപ്പും കള്ളികളുള്ള ചെസ് ബോര്ഡ് പോലെയൊരു പ്രതലമാണെന്നു സങ്കല്പ്പിക്കുക. ഇതിന്റെ പ്രതിബിംബവും കറുപ്പും വെളുപ്പും കള്ളികള് നിറഞ്ഞതായിരിക്കുമല്ലോ. വെളുപ്പുനിറമുള്ള കള്ളികളിനിന്നും കൂടുതല് പ്രകാശകിരണങ്ങളും, കറുപ്പുനിറമുള്ള കള്ളികളിനിന്നും അതിനേക്കാള് കുറഞ്ഞ അളവില് പ്രകാശകിരണങ്ങളുമാണ് ഫിലിമിലേക്ക് പതിക്കുക. അപ്പോള് സ്വാഭാവികമായും, വെളുത്തകള്ളികളിലെ പ്രകാശംവീണ ഫിലിമിന്റെ ഭാഗങ്ങളില് കൂടുതല് രാസമാറ്റങ്ങള് നടക്കുകയും കറുത്തകള്ളികളുള്ള ഭാഗങ്ങളില് കുറച്ചുമാത്രം രാസമാറ്റങ്ങള് നടക്കുകയും ചെയ്യും. ഈ ഫിലിമിനെ "വാഷ്ചെയ്യുക" എന്നു നമ്മള് സാധാരണ പറയാറുള്ള രാസപ്രക്രിയയ്ക്കുവിധേയമാക്കുമ്പോള് ഈ കറുപ്പും, വെളുപ്പും കള്ളികളുടെ ഒരു "നെഗറ്റീവ്" നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നു. ശ്രദ്ധിക്കുക, നെഗറ്റീവില് കറുത്തകള്ളികള് വെളുത്തും, വെളുത്തകള്ളികള് കറുത്തുമായിരിക്കും കാണപ്പെടുന്നത്.<br />
<br />
ഈ നെഗറ്റീവില്ക്കൂടി പ്രകാശം നിയന്ത്രിതമായ രീതിയില് കടത്തിവിട്ട്, ആ പ്രകാശത്തെ ഒരു ഫോട്ടോസെന്സിറ്റീവ് പേപ്പറിലേക്ക് പതിപ്പിക്കുമ്പോള് നെഗറ്റീവിലുള്ള ചിത്രത്തിന്റെ ഒരു പോസിറ്റീവ്, അഥവാ നമ്മള് ഫോട്ടോ എടുത്ത വസ്തുവിന്റെ ഒരു യഥാര്ത്ഥ പ്രതിച്ഛായ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കളര് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിലും ഇതേപ്രവര്ത്തനങ്ങളാണ് ഫിലിമില് നടക്കുന്നത്.<br />
<br />
ഡിജിറ്റല്ക്യാമറയില് ഫിലിം ചെയ്യുന്ന ജോലികള് ഒരു സെന്സര് ആണു ചെയ്യുന്നത് എന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ. ഡിജിറ്റല് സെന്സറിനെപ്പറ്റി അല്പ്പം വിശദമായിത്തന്നെ ഇനി വരുന്ന ഒരു പോസ്റ്റില് ചര്ച്ചചെയ്യുന്നുണ്ട്. അതിനാല് ഇവിടെ അധികം വിശദീകരിക്കുന്നില്ല. പൊതുവേപറഞ്ഞാല്, സെന്സറുകളില് പ്രകാശകിരണങ്ങള് പതിക്കുമ്പോള് വളരെചെറിയ വൈദ്യുത തരംഗങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കുന്ന അനേകം സൂക്ഷ്മകണികകള് പതിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഫോട്ടോസൈറ്റുകള് എന്നാണ് ഇവയെ സാങ്കേതികമായി വിളിക്കുന്ന പേര്. നേരത്തെപറഞ്ഞ ചെസ്ബോര്ഡിന്റെ ഉദാഹരണം നോക്കുക. സെന്സറില് വീഴുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള്ക്കനുസരിച്ച് ഓരോ ഫോട്ടോസൈറ്റിലും ഉണ്ടാകുന്ന വൈദ്യുതതരംഗങ്ങളുടെ അളവും ശക്തിയും വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കും. ഈ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകളെ ഒരു ചെറിയ കമ്പ്യൂട്ടര് പ്രോസസര് ഉപയോഗിച്ച് വിശകലനംചെയ്ത്, സെന്സറില് വീണപ്രതിംബത്തെ പുനഃസൃഷ്ടിക്കുകയാണ് ഒരു ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയുടെ സെന്സര് ചെയ്യുന്നത്.<br />
<br />
<strong>3. അപ്പര്ച്ചറും ഷട്ടറും</strong><br />
മുന്നാമത്തെ ഘടകമായ പ്രകാശ നിയന്ത്രണ സംവിധാനവും ക്യാമറയില് സുപ്രധാനമാണ്. അധികമായാല് അമൃതും വിഷം എന്ന പ്രമാണം ലൈറ്റിന്റെ കാര്യത്തിലും ബാധകമാണ്. ആവശ്യത്തില്കൂടുതല് പ്രകാശം ഫിലിമില് വീണാല്, പ്രതിംബിത്തിനുപകരം ആകെവെളുത്ത ഒരു ചിത്രമായിരിക്കുംലഭിക്കുക. ഫിലിമിലേക്ക് പതിക്കുന്ന പ്രകാശത്തെ നിശ്ചിത അളവില് നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനായി ക്യാമറയില് രണ്ടു സംവിധാനങ്ങളുണ്ട്. ഒന്ന്, ലെന്സിനു പുറകില് ഉള്ള അപ്പര്ചര് എന്ന സുഷിരം. ഈ സുഷിരത്തിന്റെ വ്യാസം വ്യത്യാസപ്പെടുത്താവുന്നതാണ്. ഇതിന്റെ വ്യാസം കൂട്ടിയും കുറച്ചും ക്യാമറയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് നിയന്ത്രിക്കാം. രണ്ടാമത്തെ സംവിധാനമാണ് ഷട്ടര്. ഷട്ടറിനെ ഒരു വാതിലിനോട് ഉപമിക്കാം. ഫിലിമിനു മുമ്പില് ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന തുറക്കുകയും അടയ്കുകയും ചെയ്യാവുന്ന ഒരു വാതില്. സാധാരണഗതിയില് ഈ വാതില് തുറന്നടയുന്നത് സെക്കന്റിന്റെ അംശങ്ങളിലാണെന്നുമാത്രം. കൂടുതല് സമയത്തേക്ക് തുറന്നാല് കൂടുതല് പ്രകാശം ഫിലിമില് പതിക്കും. പെട്ടന്ന് തുറന്നടച്ചാല് കുറച്ചു പ്രകാശം ഫിലിമില് പതിക്കും. നമ്മള് ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോള് കേള്ക്കുന്ന "ക്ലിക്ക്" ശബ്ദം ഈ ഷട്ടര് തുറന്നടയുന്നതിന്റെതാണ്. (സ്കൂള് ഫോട്ടോയില് ഫോട്ടോഗ്രാഫര് ലെന്സിന്റെ മൂടി തുറന്നിട്ട് അടച്ചപ്പോള് ചെയ്തതും ഇതുതന്നെ). ഈ രണ്ടുസംവിധാനങ്ങളും - അപ്പര്ച്ചറും ഷട്ടറും- അനുയോജ്യമായ രീതിയില് നിയന്ത്രിച്ചാണ് ഫിലിമില് അല്ലെങ്കില് സെന്സറില് പതിക്കേണ്ട പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് നിയന്ത്രിക്കുന്നത്. അപ്പര്ച്ചര് ഷട്ടര് എന്നിവയെപ്പറ്റി വിശദമായി എസ്.എല്.ആര് ക്യാമറകളെപ്പറ്റിയുള്ള പോസ്റ്റില് ചര്ച്ചചെയ്യാം.<br />
<br />
ദശകങ്ങള്ക്കുമുമ്പ് സ്റ്റുഡിയോകളില് ഒതുങ്ങിനിന്നിരുന ബെല്ലോ ക്യാമറയില് നിന്ന് ഇന്ന് പോക്കറ്റില് ഇടംകണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്ന ക്യാമറകള് എന്തെല്ലാം രൂപപരിണാമങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയിരിക്കുന്നു! ഓട്ടോമാറ്റിക് ക്യാമറ എന്നവിളിപ്പേരില് അറിയപ്പെട്ട 35mm കോമ്പാക്റ്റ് ഫിലിംക്യാമറ എത്തിയതോടെ വീടുകളിലും ക്യാമറകള് വരാന് തുടങ്ങി. SLR ഫിലിം ക്യാമറകള് പ്രൊഫഷണല് ഫോട്ടോഗ്രാഫര്മാരുടെ കൈകളില് മാത്രമായി ഒതുങ്ങിയതുകൊണ്ടാവാം അവ സാധാരണഫോട്ടോഗ്രാഫര്മാര്ക്ക് കൈകാര്യംചെയ്യാന് പറ്റാത്തവയാണ് എന്നൊരുതോന്നല് ഇന്നും പലര്ക്കും ഉള്ളത് (ഇതു പൂര്ണ്ണമായും ശരിയല്ല കേട്ടോ, വരുന്ന പോസ്റ്റുകളില് ഇതേപ്പറ്റി പറയാം).<br />
<br />
ശരിക്കും ഡിജിറ്റല് ക്യാമറകളുടെ വരവോടെയാണ് ക്യാമറ കൂടുതല് ജനകീയമാവാന് തുടങ്ങിയത്. ഡിജിറ്റല് കോമ്പാക്റ്റ് ക്യാമറകള്, വെബ് ക്യാമറകള്, ഡിജിറ്റല് SLR തുടങ്ങി, മൊബൈല്ഫോണില്വരെ ഒതുങ്ങിയ ഡിജിറ്റല് ക്യാമറ അതിലും ചെറുതായി ഇന്ന് രക്തക്കുഴലുകളില് വരെ കയറ്റിവിടാനാവുംവിധം വലിപ്പത്തിലെത്തിനില്ക്കുന്നു! ഡിജിറ്റല് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് വന്ന നൂതന സാങ്കേതികവിദ്യകളും, ക്യാമറകളുടെ വിലകുറയ്ക്കാനായി നിര്മ്മാതാക്കള് പരീക്ഷിച്ച രീതികളും ക്യാമറയുടെ ജനപ്രീതിയില് വന് കുതിച്ചുചാട്ടംതന്നെ ഉണ്ടാക്കി. ഇന്ന് കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന മൊബൈല് ഫോണിലെങ്കിലും ഒരു ക്യാമറ സ്വന്തമായി ഇല്ലാത്തവര് ഇല്ലതന്നെ.<br />
<br />
അപ്പോഴാണ് ഒരു നൂറുകൂട്ടം സ്പെസിഫിക്കേഷനുകളുമായുള്ള നിര്മ്മാതാക്കളുടെ വരവ്. ഏതാണു നല്ലത്? ഏതാണു മോശം? അതോ എല്ലാ ഡിജിറ്റലും ഒരുപോലെ നല്ലതോ? ആകെ സംശയം. ഡിജിറ്റല് വിപ്ലവത്തിലെ കൂടുതല് കഥകള് അടുത്തപോസ്റ്റില്.<br />
<br />
</div><div>========</div><div><br />
<em><span style="color: rgb(153, 153, 153);">* കൂടുതല് കൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞാല് ലെന്സിന്റെ ഫോക്കല് ലെങ്തിനേക്കാള് കൂടുതല് അകലത്തില് നില്ക്കുന്ന വസ്തുക്കളുടെ പ്രതിബിംബമേ ലെന്സ് മറുവശത്ത് രൂപപ്പെടുത്തുകയുള്ളൂ. അതുപോലെ അനന്തതയില് (infinity) സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന വസ്തുക്കളില്നിന്നു വരുന്ന പ്രകാശകിരണങ്ങള് മാത്രമേ ലെൻസിന്റെ ആക്സിസിനു സമാന്തരമായി വരുകയുള്ളൂ, അതുകൊണ്ട് അവ മാത്രമേ മറുവശത്തെ ഫോക്കല് പോയിന്റില്ത്തന്നെ ഒരു പ്രതിബിംബം ഉണ്ടാക്കുന്നുള്ളൂ. താരതമ്യേന ലെന്സിന്റെ അടുത്തുള്ള വസ്തുക്കളുടെ പ്രതിബിംബം ഫോക്കല് പോയിന്റിനു സമീപത്തുള്ള (അതിനു മുമ്പിലേ പുറകിലോ ആവാം) ഒരു തിരശ്ചീന തലത്തില് (vertical plane) ആവും രൂപപ്പെടുക. ഇതേപ്പറ്റി കൂടുതലായി <span style="font-weight: bold;">“ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് - ഭാഗം രണ്ട് “</span>എന്ന പോസ്റ്റില് പറയുന്നുണ്ട്. </span></em></div><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-78168793298714493862007-11-29T20:07:00.002+04:002010-04-15T06:27:18.199+04:00പാഠം 1 : ക്യാ - ക്യാമറവര്ണ്ണക്കാഴ്ചകളുടെ ലോകം!<br />
<br />
പലവര്ണ്ണങ്ങളിലുള്ള പൂക്കള്, ഇളംപുല്ലിന്റെ പച്ചപ്പ്, കിളികളുടെയും പൂമ്പാറ്റകളുടെയും നിറപ്പകിട്ടുകള്, ആകാശത്തിന്റെ നീലനിറം, മഴവില്ലിന്റെ വര്ണ്ണശബളിമ, ഉദയാസ്തമയങ്ങളുടെ വര്ണ്ണവിന്യാസങ്ങള് ഇങ്ങനെ നമുക്കു ചുറ്റുമുള്ള നിറങ്ങളെപ്പറ്റി എഴുതാന് തുടങ്ങിയാല് അതിനൊരവസാനം ഉണ്ടാവില്ല; അത്രയ്ക്കുവര്ണ്ണശബളമാണു നമ്മുടെ പ്രപഞ്ചം. അതുപോലെ നാം ജീവിക്കുന്ന ചുറ്റുപാട്, നമ്മുടെ സമൂഹം, വീട്, കുടുംബം അതെല്ലാം അതേ നിറപ്പകിട്ടോടെ, അതും ത്രിമാനരൂപത്തില്, നമുക്ക് അനുഭവേദ്യമാകുവാന് സ്രഷ്ടാവുനല്കിയിരിക്കുന്ന രണ്ടു കണ്ണുകള്. പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളില് ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായതേതെന്നു ചോദിച്ചാല് - ഞാന് പറയും കാണാനുള്ള കഴിവാണെന്ന്, ശരിയല്ലേ?<br />
<br />
പക്ഷേ ഈ കാഴ്ചകളോരോന്നും കാലവുമായി വളരെയധികം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഓരോ നിമിഷം കഴിയുമ്പോഴും നാം കണ്ടകാഴ്ചകളൊക്കെയും പുറകോട്ടുപോവുകയാണ്. പലതും നശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbAt8ClPyoMMoVcfMN5CY_8Y7IVBKfzQ1mktmQcGgWGp-5Vo9ms-HR16X7hG8Is3qVNNOZoicKVxlDOzRdZwQAMcSyRYkDaX_r3OpH5yU6hzBoO-iXkS4DyatiJ5sRtq8LUvQdWcyzkCg/s1600-h/Mn+copy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5138085373389468338" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbAt8ClPyoMMoVcfMN5CY_8Y7IVBKfzQ1mktmQcGgWGp-5Vo9ms-HR16X7hG8Is3qVNNOZoicKVxlDOzRdZwQAMcSyRYkDaX_r3OpH5yU6hzBoO-iXkS4DyatiJ5sRtq8LUvQdWcyzkCg/s400/Mn+copy.jpg" border="0" /></a><br />
<br />
ഇങ്ങനെ മുന്നോട്ടു അതിവേഗം കുതിക്കുന്ന കാലചക്രത്തിന്റെ പിടിയില്നിന്നും ചില മുഹൂര്ത്തങ്ങളെയെങ്കിലും "പിടിച്ചെടുത്ത്" എന്നത്തേക്കുമായി സൂക്ഷിക്കുവാന് കഴിയുമോ എന്ന ചോദ്യം പുരാതനകാലം മുതല്ക്കുതന്നെ മനുഷ്യരുടെ ഉള്ളില് ഉണ്ടായിരുന്നതാണ്. ആദ്യമൊക്കെ അവന് വരകളിലൂടെ കാഴ്ചകളുടെലോകത്തെ പ്രതലങ്ങളില് കോറിയിട്ടു, പിന്നീട് ചിത്രകല വളര്ന്നുവന്നു. പക്ഷേ അതിലൊക്കെയും സാരമായി പ്രതിഫലിച്ചിരുന്നത് ആ കലാകാരന്റെ മനസ്സിലെ കാഴ്ചകളായിരുന്നു. അതില്നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി, കാണുന്നകാഴ്ചകളെ അതുപോലെ പിടിച്ചെടുക്കാനുള്ള സാങ്കേതികവിദ്യയാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിലൂടെ മനുഷ്യന് കരഗതമാക്കിയത്. സമയത്തെ അല്ലെങ്കില് കാലത്തിന്റെ ഓട്ടത്തെ ഒരു ഫ്രെയിമിലാക്കി "ഫ്രീസ് ചെയ്ത്" സൂക്ഷിക്കുന്ന വിദ്യ!<br />
<br />
<br />
1839 ല് സര് ജോണ് ഹെര്സെല് (Sir John Herschel) ആണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്ന പദം ആദ്യമായി മുന്നോട്ടുവച്ചത്. രണ്ടു ഗ്രീക്ക് വാക്കുകളില് നിന്നാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്ന വാക്ക് ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത്. ഫോട്ടോസ് എന്നാല് പ്രകാശം എന്നും ഗ്രാഫീന് എന്നാല് വരയ്ക്കുക അല്ലെങ്കില് എഴുതുക എന്നുമാണ് അര്ത്ഥം. പേരു സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ പ്രകാശത്തെവരയ്ക്കുന്ന അല്ലെങ്കില് റിക്കോര്ഡുചെയ്തുവയ്ക്കുന്ന സാങ്കേതിക വിദ്യയാണ് ഫോട്ടോഗ്രാഫി.<br />
<br />
<br />
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Camera_obscura">ക്യാമറ ഒബ്സ്ക്യുറ </a>(camera obscura) എന്ന ലാറ്റിന് വാക്കില്നിന്നാണ് ക്യാമറ എന്ന പേരുണ്ടായത്. ഈ വാക്കിന്റെ അര്ത്ഥം ഇരുട്ടുമുറി എന്നാണ്. അക്കാലത്ത്, ഒരു ഇരുട്ടുമുറിയുടെ ഒരു ഭിത്തിയിലുള്ള സൂക്ഷദ്വാരത്തില്ക്കൂടി കടന്നുവരുന്ന പ്രകാശരശ്മികള് ദ്വാരത്തിനു മുമ്പിലുള്ള വസ്തുക്കളുടെ (മരങ്ങളുടെയും കെട്ടിടങ്ങളുടെയും മറ്റും) പ്രതിബിംബം മുറിയിലെ എതിര്വശത്തുള്ള ഭിത്തിയില് രൂപ്പപ്പെടുത്തും (ഒരു ലെന്സ് സുഷിരത്തിലുറപ്പിച്ചാല് കൂടുതല് വ്യക്തമായ പ്രതിബിംബം ലഭിക്കും) എന്നു കണ്ടുപിടിച്ചിരുന്നു. ഇങ്ങനെയുണ്ടാകുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ ചിത്രകാരന്മാര് ക്യാന്വാസിലേക്ക് ചായങ്ങള് ഉപയോഗിച്ച് പകര്ത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഇതാണ് പില്ക്കാലത്ത് ക്യാമറയുടെ നിര്മ്മാണത്തിലേക്ക് എത്തിച്ച മൂലരൂപം. 1888 ല് ജോര്ജ്ജ് ഈസ്റ്റ്മാന് (George Eastman) ആണ് നാം ഇന്നുകാണുന്ന രീതിയിലുള്ള റോള്ഫിലിം ക്യാമറയുടെ ആദിമരൂപം ഉണ്ടാക്കുന്നത്. എന്നാല് ക്യാമറയുടെ പിന്നിലുള്ള അന്വേഷണം അതിനും എത്രയോമുമ്പുതന്നെ തുടങ്ങിയിരുന്നു! അതേപ്പറ്റി കൂടുതല് അറിയുവാന് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്ക് <a href="http://wiki.answers.com/Q/Who_invented_the_camera">ഇവിടെ </a>നോക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
ഒരു വസ്തുവിനെ കാണുന്നതിന് പ്രകാശംവേണം എന്ന് നമുക്ക് എല്ലാവര്ക്കും അറിയാം. ഒരു വസ്തുവില്നിന്നും പുറപ്പെടുന്ന പ്രകാശ കിരണങ്ങള് - അത് അതില്നിന്നു പുറപ്പെടുന്നതായാലും (ഉദാ: സൂര്യന്, തീയ്) അതല്ല അതില്നിന്നു പ്രതിഫലിക്കുന്നതായാലും (ഉദാ: പകല് വെളിച്ചത്തില് നാം കാണുന്ന കാഴ്ചകള്) നമ്മുടെ കണ്ണുകളില് പതിക്കുമ്പോഴാണ് നമുക്ക് കാണാന് സാധിക്കുന്നത്. കണ്ണിലെ റെറ്റിനയിലെ കോശങ്ങളില് പതിക്കുന്ന പ്രകാശകിരണങ്ങളെ തലച്ചോര് എന്ന സൂപ്പര്കമ്പ്യൂട്ടര് നിമിഷാര്ദ്ധത്തില് പ്രോസസ് ചെയ്ത് നാംകാണുന്നതെന്ത് എന്ന് നമുക്ക് വ്യക്തമാക്കിത്തരുന്നു. ഇതേ പ്രക്രിയ പുനഃസൃഷ്ടിക്കാന് കഴിഞ്ഞാല് ഫോട്ടോ എടുക്കാം എന്നതായിരുന്നു ഇന്നുനാംകാണുന്ന രീതീയിലുള്ള ക്യാമറയുടെ കണ്ടുപിടുത്തത്തിനു പിന്നിലെ പ്രചോദനം. (പ്രവര്ത്തനതത്വം ഏകദേശം ഒന്നുതന്നെയെങ്കിലും പ്രവര്ത്തനമികവില് കണ്ണ് അനുവര്ത്തിക്കുന്ന രീതിയുടെ ഏഴയലത്തുപോയിട്ട്, ലക്ഷത്തില്-അയലത്തുപോലും ഇന്നത്തെ ഫോട്ടോഗ്രാഫി ടെക്നോളജി എത്തിയിട്ടില്ല എന്നതു മറ്റൊരുകാര്യം!).<br />
<br />
<br />
ഒരു ക്യാമറയുടെ പ്രവര്ത്തനവും ഏറെക്കുറെ ഇങ്ങനെതന്നെ. ഫോട്ടോയാക്കിമാറ്റാന് നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന വസ്തുവില്നിന്നും അല്ലെങ്കില് രംഗത്തുനിന്നും വരുന്ന പ്രകാശകിരണങ്ങളെ ഒരു ലെന്സില്കൂടി കടത്തിവിട്ട് അതിന്റെ ഒരു ദ്വിമാന പ്രതിബിംബം സൃഷ്ടിക്കുകയും, ആ പ്രതിബിംബത്തെ അതേപടി ഒരു ഫിലിമിലോ, ഡിജിറ്റല് സെന്സറിലോ പതിപ്പിച്ച് ആ രംഗം പുനഃസൃഷ്ടിക്കുകയാണ് ഒരു ക്യാമറചെയ്യുന്നത്. പ്രവര്ത്തനതത്വം ഇത്ര നിസ്സാരമെങ്കിലും ഒരു നല്ല ഫോട്ടോയ്കൂപിന്നില് അനേകം കാര്യങ്ങള് ഒരു (ഡിജിറ്റല്) ക്യാമറചെയ്യുന്നുണ്ട്, നമ്മള് ക്യാമറയുടെ ക്ലിക്ക് ശബ്ദം കേള്ക്കുന്ന അത്രയും സമയത്തിനുള്ളിത്തന്നെ! ഫിലിം ക്യാമറകളുടെ രീതികളും സമാനമാണ്, ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയോളം സങ്കീര്ണ്ണമായ പ്രവര്ത്തനങ്ങള് തത്സമയം നടക്കുന്നില്ലെങ്കില്ക്കൂടി.<br />
<br />
<br />
നല്ലൊരു ഡ്രൈവറാകാന് കാറിന്റെ മെക്കാനിസം അറിയണമെന്നില്ല. എന്നാല് നല്ല ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫറാകാന് ക്യാമറയുടെ അടിസ്ഥാന പ്രവര്ത്തനരീതികള് മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നതു നന്നായിരിക്കും - പ്രത്യേകിച്ചും നിങ്ങള് ഒരു SLR ക്യാമറയോ, കോംപാക്റ്റ് മോഡലുകളിലെ സെമി-മാനുവല് മോഡുകളോ ഉപയോഗിച്ച് അല്പ്പം ക്രിയേറ്റീവ് ആകാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു എങ്കില്. <br />
<br />
ക്യാമറയുടെ അടിസ്ഥാന പ്രവര്ത്തനതത്വം അടുത്തറിയണം എന്നാഗ്രഹമുള്ളവര്ക്കായി <a href="http://kazhchaykkippuram.blogspot.com/2008/03/9-manual-photography.html">പാഠം 9 ല് ഒരു ക്യാമറ മാനുവലായി </a>പ്രവര്ത്തിപ്പിച്ച് ഫോട്ടോയെടുക്കുന്നത് ചിത്രങ്ങള് സഹിതം വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
<br />
അതിനാല് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയെപ്പറ്റി കൂടുതല് അറിയുന്നതിനു മുമ്പായി ക്യാമറയെ ഒന്നടുത്തറിയാം. നിങ്ങളില് പലര്ക്കും ഇതില് ചിലതൊക്കെ അറിയാമായിരിക്കാം; എങ്കിലും അറിയാന് പാടില്ലാത്തവര്ക്കു വേണ്ടി എന്താണ് ക്യാമറ, അതിന്റെ പ്രവര്ത്തനതത്വം എങ്ങനെ, ഡിജിറ്റല് ക്യാമറയും ഫിലിം ക്യാമറയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളെന്തെല്ലാം, എന്താണ് SLR ക്യാമറ, ക്യാമറയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുകേള്ക്കുന്ന പല സാങ്കേതിക പദങ്ങളുടെയും - മെഗാപിക്സല്, റെസൊലൂഷന്, ISO, വൈറ്റ്ബാലന്സ് തുടങ്ങിയവ - അര്ത്ഥമെന്ത് ഇതൊക്കെ ഏറ്റവും ലളിതമായി ഒന്നു പറഞ്ഞിട്ട് മുമ്പോട്ട് പോകാം എന്നു കരുതുന്നു.<br />
<br />
അതൊക്കെ അടുത്ത പോസ്റ്റില്.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color:#999999;"><em>ഈ ബ്ലോഗില് വരുന്ന പോസ്റ്റുകള് തുടര്ച്ചയായി കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്നവര് അവരുടെ ഇ-മെയില് അഡ്രസ് കമന്റുകളില് ഇട്ടാല് പുതിയ പോസ്റ്റുകള് വരുമ്പോള് ഒരു മെയിലില് കൂടി അറിയിക്കുന്നതായിരിക്കും</em>.</span><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com92tag:blogger.com,1999:blog-4434020668798442444.post-11357638146188386382007-11-28T02:10:00.001+04:002010-04-15T06:26:48.123+04:00ആമുഖം - ക്യാമറയ്ക്കുപിന്നിലെപാഠങ്ങള്പ്രിയ കൂട്ടുകാരേ,<br />
<br />
ഞാനൊരു പുതിയ ബ്ലോഗ് ആരംഭിക്കുകയാണ്.<br />
ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് അവശ്യം അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളും, മാര്ഗ്ഗനിര്ദ്ദേശങ്ങളും ചര്ച്ചചെയ്യാനൊരിടം.<br />
<br />
ഒരു കാര്യം ആദ്യമേ പറയട്ടെ. ഞാനൊരു പ്രൊഫഷനല് ഫോട്ടോഗ്രാഫറല്ല; നിങ്ങളില് പലരെയും പോലെ വെറും ഒരു enthusiast മാത്രം. ഫോട്ടോഗ്രാഫി ഒരു ഹോബി മാത്രമായി കൊണ്ടുനടക്കുന്ന ആള്. ഇക്കാലയളവിനുള്ളില് ഞാന് വായിച്ചറിഞ്ഞതും, പലരില്നിന്നും പഠിച്ചതും, പരീക്ഷിച്ചതുമായ ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിലെ ബാലപാഠങ്ങള് ഇവിടെ ചര്ച്ചചെയ്യാം എന്നാഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇതൊരു പാഠശാലയായി ആരും കാണാതിരിക്കുക. ഇവിടെ നമുക്കു ചര്ച്ചയും പരീക്ഷണങ്ങളും മാത്രം മതി.<br />
<br />
നമ്മുടെ ഈ ബൂലോകത്ത് ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് പ്രഗത്ഭരായ പലരും ഉണ്ട് - ഞാന് ആരുടെയും പേര് പ്രത്യേകമായി ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നില്ല. ഈ ചര്ച്ചകളുടെയും പോസ്റ്റുകളുടെയും ഇടയില് എന്തെങ്കിലും തെറ്റുകുറ്റങ്ങള് കണ്ടാല് അവര് സദയം അവ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കണം എന്നാണെന്റെ അപേക്ഷയും ആഗ്രഹവും.<br />
<br />
അപ്പോള് തുടങ്ങാം? അങ്ങനെ ഫോട്ടോഗ്രാഫിയില് താല്പര്യമുള്ള എല്ലാവരും നല്ല നല്ല ഫോട്ടോകള് എടുക്കട്ടെ, പോസ്റ്റട്ടെ!!<br />
<br />
സ്നേഹപൂര്വ്വം<br />
അപ്പു<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Camera, Canon, Nikon, Fujifilm, Olympus, Kodak, Casio, Panasonic, Powershot, Lumix, Digital Camera, SLR, Megapixel, Digital SLR, EOS, SONY, Digial zoom, Optical Zoom</span></div>അപ്പു ആദ്യാക്ഷരിhttp://www.blogger.com/profile/16662942493042064439noreply@blogger.com42